Με τον κόσμο να «φλέγεται» αποχαιρετά ο λαός το 2024. Και καθώς η νέα χρονιά σφραγίζει το πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα, ένα είναι σίγουρο: Θα κουβαλάει από την πρώτη μέρα όλα τα «τεκμήρια» του σάπιου και γερασμένου συστήματος, των αδιεξόδων που πολλαπλασιάζονται για τις ζωές των πολλών, του καπιταλισμού που κακοφορμίζει ολοένα και περισσότερο.

Η λαϊκή δυσαρέσκεια που μεγαλώνει, γεννάει ταυτόχρονα νέες δυνατότητες για την αμφισβήτηση της κυρίαρχης πολιτικής. Γι' αυτό το βασικό «στοίχημα» που θέτουν όλα τα επιτελεία του συστήματος, είναι αυτό της «σταθερότητας», της ανάγκης των «από πάνω» να θωρακιστούν καλύτερα απέναντι στους «από κάτω».

Ξέρουν καλά ότι τα πιο δύσκολα είναι μπροστά για τους λαούς και ότι αυτό απαιτεί «μέτρα πάνω στα μέτρα» για την απόσπαση «συναίνεσης» και «ανοχής» από τη μια, μέχρι την ένταση της καταστολής και του αυταρχισμού από την άλλη.

Είναι μπροστά η κλιμάκωση του ιμπεριαλιστικού πολέμου, η βαθιά εμπλοκή της χώρας μας, οι τραγικές επιπτώσεις από τη στρατηγική που υπηρετούν όλα τα κόμματα του κεφαλαίου.

Είναι μπροστά η μεγάλη επίθεση στο λαϊκό εισόδημα, η ενεργειακή φτώχεια, οι πλειστηριασμοί και η φορολεηλασία. Ολα εκείνα δηλαδή που «χρηματοδοτούν» από τις τσέπες των εργαζομένων τόσο τα ματωμένα πλεονάσματα όσο και την πολεμική οικονομία.

Οι εξελίξεις στα πολεμικά μέτωπα, με τις φλόγες να αγκαλιάζουν διαρκώς και νέες περιοχές ειδικά στις «καυτές ζώνες», όπως στη Μ. Ανατολή και την Ουκρανία, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο εφησυχασμού.

Στα «προσεχώς» και μετά τα πανηγύρια της κυβέρνησης και των άλλων ευρωατλαντικών κομμάτων για τη «νέα εποχή που ξημερώνει στη Δαμασκό», έρχονται τα νέα «τετελεσμένα» με το «τουρκο-συριακό σύμφωνο», σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.

Στη Γάζα η γενοκτονία από το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ συνεχίζεται, με τις πλάτες των συμμάχων του σε ΝΑΤΟ και ΕΕ και με την ελληνική κυβέρνηση να βαθαίνει κι άλλο τη στρατηγική συνεργασία μαζί του, μετά την τελευταία ενεργειακή συμφωνία.

Να λοιπόν τι σημαίνει στην πράξη η εμπλοκή της Ελλάδας και η στήριξη στο Ισραήλ: Νέες ευκαιρίες κερδοφορίας για τους ομίλους, θυσίες και ενεργειακή φτώχεια για τον λαό, φωτιά και αίμα για τους Παλαιστίνιους και για όλη τη Μ. Ανατολή.

Σε ένα τέτοιο πολεμικό φόντο, τα παραληρήματα του νέου γγ του ΝΑΤΟ Μ. Ρούτε για μέτρα γενικευμένης πολεμικής προετοιμασίας, οι «παραγγελιές» του στα κράτη - μέλη για αύξηση των εξοπλιστικών δαπανών, προδιαγράφουν ακόμα περισσότερο ζόφο για το 2025.

Κατεύθυνση στην οποία η κυβέρνηση πρωτοστατεί, έχοντας στο πλευρό της και τα άλλα κόμματα, κάτι που αποτυπώθηκε περίτρανα στην ψηφοφορία του κρατικού προϋπολογισμού.

Αν το «στοίχημα» λοιπόν που βάζουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι και τα κόμματά τους για το 2025 είναι το πώς θα θωρακίσουν κι άλλο την κερδοφορία τους, εγκληματώντας σε βάρος του λαού, σέρνοντάς τον στον βούρκο του πολέμου, το πώς θα κάνουν πράξη το σύνθημα «τα κεφάλια μέσα», για τον λαό ισχύει το ακριβώς αντίθετο:

Να σπάσει κάθε εφησυχασμός, κάθε φόβος, να μην υπάρξει καμιά παραίτηση. Κλιμάκωση της πάλης και της διεκδίκησης, αγωνιστική δράση παντού. Να ορθωθεί τείχος στην εμπλοκή, να συναντούν εμπόδια στο δολοφονικό τους έργο οι μακελάρηδες των λαών.

Απέναντι στις θυσίες δίχως τέλος που απαιτούν οι καπιταλιστές στο όνομα της «σταθερότητας», το 2025 να σηματοδοτήσει την αντεπίθεση του εργατικού - λαϊκού κινήματος για τα σύγχρονα δικαιώματα του εργαζόμενου λαού. Απέναντι στα καλέσματα «συναίνεσης» να δυναμώσει το ρεύμα αμφισβήτησης και ανατροπής.

Γιατί, σε έναν κόσμο που «φλέγεται», δεν υπάρχει άλλη διέξοδος από το να βγει ο λαός μαχητικά στο προσκήνιο, να καθορίσει τις εξελίξεις, να βάλει το δικό του «στοίχημα»: Να ζήσει όπως του αξίζει τον 21ο αιώνα. Να ανοίξει τον δρόμο για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, παλεύοντας για την ανατροπή του σάπιου καπιταλισμού.