Η μεγάλη πυρκαγιά στη Βορειοανατολική Αττική μπήκε στον οικιστικό ιστό της Αθήνας και έκαψε σπίτια και επιχειρήσεις σε Χαλάνδρι και Βριλήσσια.

Για πρώτη φορά σε μια τέτοια πυρκαγιά, που ξεκίνησε από τον Βαρνάβα, δόθηκε εντολή εκκένωσης σε δήμο που απέχει 20 χιλιόμετρα από εκεί που ξεκίνησε η φωτιά και μόλις 10 χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας!

Λίγο έλειψε, λοιπόν, η τεράστια πυρκαγιά να κατακάψει δήμους του πολεοδομικού συγκροτήματος της πρωτεύουσας, με ζημιές και απώλειες που δύσκολα μπορεί να προβλεφθούν.

Η επικίνδυνη αυτή εξέλιξη κάνει «στάχτη» το επιχείρημα με το οποίο όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις, και ιδιαίτερα η σημερινή της ΝΔ, αναζητούν άλλοθι για την εγκληματική - εμπρηστική πολιτική τους: Οτι το σχέδιο πυρόσβεσης και η πολιτική τους είναι «πετυχημένα», όταν καίγεται μόνο δάσος και δεν χάνονται περιουσίες και ζωές.

Η χρεοκοπία τους είναι αποκαλυπτική! Σε αυτήν την πυρκαγιά, όχι μόνο κάηκαν 100.000 στρέμματα δάσους, όχι μόνο καταστράφηκαν πάνω από 100 σπίτια, όχι μόνο χάθηκαν 2 ανθρώπινες ζωές, αλλά η φωτιά έφτασε στην Αθήνα!

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που χτυπάνε «καμπάνες» για τον κίνδυνο μιας μεγάλης αστικής πυρκαγιάς. Ειδικά τα τελευταία χρόνια είναι πολλές οι φωτιές σε περιαστικά δάση που οι φλόγες τους φτάνουν μέχρι τα πρώτα σπίτια, ή οι φωτιές μέσα σε αστικά πάρκα και άλση.

Κυρίως, όμως, ο μεγάλος κίνδυνος προέρχεται από τις φωτιές σε εργοστάσια και επιχειρήσεις, που με την έγκριση ή την ανοχή του κράτους είναι «φυτεμένες» μέσα στον αστικό ιστό και αποτελούν ωρολογιακές βόμβες, έτοιμες να εκραγούν και να προκαλέσουν ακόμα και Βιομηχανικό Ατύχημα Μεγάλης Εκτασης.

Από τα μέχρι τώρα τραγικά συμβάντα, με τελευταίες τις μεγάλες φωτιές σε εργοστάσιο στην Κάτω Κηφισιά και σε αποθήκη στον Ταύρο, αποδείχτηκε ότι το κράτος και η κυβέρνηση, οι δημοτικές πλειοψηφίες και συνολικά ο κρατικός μηχανισμός δεν διαθέτουν κανένα οργανωμένο σχέδιο προστασίας του λαού, ούτε για την πρόληψη ούτε για την αντιμετώπιση τέτοιων καταστροφών που «σιγοβράζουν», στο έδαφος της πολιτικής του μεγαλύτερου κέρδους! Δεν υπάρχει κανένα ολοκληρωμένο σχέδιο αντιμετώπισης Βιομηχανικών Ατυχημάτων Μεγάλης Εκτασης.

Οσο κι αν χτυπάει το 112, οι χιλιάδες κάτοικοι σε μια γειτονιά και οι εκατοντάδες χιλιάδες σ' έναν μεγάλο δήμο δεν πρόκειται να σωθούν με το «τρεχάτε ποδαράκια μου» από μια τέτοια καταστροφή, που οι επιπτώσεις της θα εξαπλωθούν αμέσως σε όλο το Λεκανοπέδιο.

Η φωτιά που ακόμα καπνίζει στη Βορειoανατολική Αττική χτυπάει συναγερμό!

Η πολιτική του κράτους - εμπρηστή και των κυβερνήσεών του, που αντιμετωπίζουν ως «κόστος» την ολοκληρωμένη πρόληψη από τις πυρκαγιές, αλλά και την οργάνωση της πυρόσβεσης με όλα τα σύγχρονα και αναγκαία μέσα, γίνεται ακόμα πιο απειλητική για τη ζωή και την περιουσία του λαού.

Αποδεικνύεται όλο και πιο καθαρά ότι κανένας κάτοικος στο Λεκανοπέδιο δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλής, όσο μακριά κι αν βρίσκεται από την εστία ή το μέτωπο της φωτιάς στην Αττική.

Το κράτος, που είναι επιλεκτικά ανίκανο να προστατέψει τον λαό, αλλά ικανότατο όταν πρόκειται για τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και τους σχεδιασμούς των Ευρωατλαντικών «συμμάχων», είναι μόνιμη απειλή και κίνδυνος για τα λαϊκά συμφέροντα, τα δικαιώματα και τις ανάγκες.

Είναι το ίδιο κράτος που με την πολιτική του εξασφαλίζει δισεκατομμύρια κερδών στα ενεργειακά μονοπώλια και γι' αυτό καταδικάζει τον λαό στην ακρίβεια και στην ενεργειακή φτώχεια, σε ζωή και δουλειά - λάστιχο, σε αντίθεση με τη «σταθερότητα» της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Απ' αυτό το αντιλαϊκό, αντιδραστικό και επικίνδυνο κράτος τίποτα δεν έχουν να περιμένουν οι εργαζόμενοι και οι άλλοι βιοπαλαιστές. Και είναι στο χέρι τους να πάψουν πια να πνίγονται τον χειμώνα και να καίγονται το καλοκαίρι. Να ματώνουν για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ και να ξεροσταλιάζουν στις ουρές των διαλυμένων από την υποχρηματοδότηση νοσοκομείων.

Η σύγκρουση με αυτό το κράτος και η ανατροπή του είναι όρος αναγκαίος για να μπορέσει ο λαός να βγει από τη μιζέρια και την ανασφάλεια που τον καταδικάζει η πολιτική του κέρδους. Για να γίνει ο ίδιος πρωταγωνιστής των εξελίξεων και δημιουργός μιας νέας ζωής, που θα έχει στο επίκεντρο τις δικές του σύγχρονες ανάγκες!