Πάει πολύ η κυβέρνηση να προσπαθεί να βγει κι από πάνω, για να ξεπλυθεί από τις εγκληματικές ευθύνες της για τα Τέμπη. Αξιοποιώντας τις παλινωδίες της επιτροπής που η ίδια διόρισε για τη διερεύνηση του εγκλήματος και τα «μπρος - πίσω» στο πόρισμά της, επιχειρεί να εμφανιστεί και «δικαιωμένη» (!) εστιάζοντας την επιχείρηση συγκάλυψης στο κύριο έγκλημα, που δεν είναι άλλο από τη σύγκρουση των δύο τρένων.

Σ' αυτό ακριβώς ρίχνει φως το σύνθημα «ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας», με το οποίο διαδηλώνουν ασταμάτητα δυο χρόνια τώρα εργαζόμενοι, λαός και νεολαία, αποκαλύπτοντας τις πραγματικές αιτίες της σύγκρουσης και τους πραγματικούς ενόχους.

Αυτούς που προσπαθεί να κρύψει η κυβέρνηση με τη συμβολή και των άλλων κομμάτων, που δεν θέλουν ούτε να ακούνε για την ΕΕ και την πολιτική της «απελευθέρωσης», για τις συνέπειες που έχουν οι ράγες του καπιταλιστικού κέρδους στην ασφάλεια των μεταφορών, αλλά και για τις δικές τους ευθύνες στην προώθηση αυτής της εγκληματικής πολιτικής.

Ο,τι κι αν κάνουν όμως, η αλήθεια δεν σβήνει: Τα δύο τρένα έφτασαν να κινούνται στην ίδια γραμμή προς αντίθετες κατευθύνσεις επί 12 λεπτά, επειδή κανείς δεν άκουσε τις προειδοποιήσεις των σιδηροδρομικών ότι ήταν θέμα χρόνου να συμβεί κάποιο σοβαρό δυστύχημα, εξαιτίας της υποστελέχωσης του σιδηρόδρομου, της έλλειψης στοιχειωδών μέτρων ασφάλειας, των κενών στην εκπαίδευση των εργαζομένων, πολλοί από τους οποίους ήταν συμβασιούχοι, των γερασμένων και υποσυντηρούμενων υποδομών εξαιτίας της υποχρηματοδότησης.

Ολα αυτά είναι συνέπειες της στρατηγικής της «απελευθέρωσης» και ιδιωτικοποίησης των σιδηροδρόμων, που υπηρέτησαν όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις. Συνέπεια της ίδιας στρατηγικής ήταν η κατάτμηση του σιδηροδρόμου σε πολλές εταιρείες, με σκοπό την προσέλκυση κεφαλαίων, που για να γίνουν πιο αποδοτικά για τους επενδυτές, διαλύονταν οι εργασιακές σχέσεις στην ιδιωτική «Hellenic Train» και στον κρατικό ΟΣΕ, μειωνόταν το προσωπικό, καταρρίπτονταν στοιχειώδεις προδιαγραφές ασφάλειας.

Ακόμα και προηγμένα συστήματα ασφαλείας, που είναι διαθέσιμα και μειώνουν τη συμμετοχή του ανθρώπινου παράγοντα στη διαχείριση του σιδηροδρόμου, ώστε να μειώνονται οι πιθανότητες ανθρώπινου λάθους, υποτάσσονται στον κανόνα του «κόστους - οφέλους» και δεν είχαν εγκατασταθεί, ενώ κι εκεί που κάποια έργα προχωρούσαν, σκόνταφταν στον ανταγωνισμό μεταξύ των εταιρειών - εργολάβων και τις διαφορετικές προδιαγραφές.

Αυτό είναι το πραγματικό «μπάχαλο», που έφερε η «απελευθέρωση» στον σιδηρόδρομο, που δεν είναι καθόλου εξαίρεση από την «κανονικότητα», αλλά η ίδια η κανονικότητα που διαμορφώνεται πάνω στις ράγες του συστήματος, όπου τα πάντα είναι εμπόρευμα και τα κινεί το καπιταλιστικό κέρδος, σε βάρος της ασφάλειας, ακόμα και της ζωής του λαού. Αυτή η πολιτική είναι και σήμερα εδώ, προετοιμάζοντας τα επόμενα «Τέμπη» στον σιδηρόδρομο, στους χώρους δουλειάς, παντού!

Τώρα, η κυβέρνηση προσπαθεί με μια μονοκοντυλιά να διαγράψει τα 12 λεπτά που τα τρένα κινούνταν στην ίδια γραμμή και να μηδενίσει το κοντέρ στα πρώτα δευτερόλεπτα μετά τη σύγκρουση, επειδή λέει, δεν προκύπτει από κάπου επίσημα ότι το τρένο μετέφερε εύφλεκτο υλικό. Οπότε, «ούτε γάτα ούτε ζημιά» για την κυβέρνηση και το κράτος, που δυο χρόνια τώρα προκαλούν τον λαό και τη νοημοσύνη του, τη μια με τις δικαιολογίες για το μπάζωμα του χώρου, την άλλη με τη συγκάλυψη των τεράστιων ευθυνών που έχουν στελέχη της και στελέχη του κρατικού μηχανισμού, την άλλη με σκαιές επιθέσεις στα εκατομμύρια λαού που αγωνίζονται για να μη συγκαλυφθεί η αλήθεια.

Να το βάλουν καλά στο μυαλό τους: Το εργατικό - λαϊκό κίνημα, τα συνδικάτα και οι εκατοντάδες μαζικοί φορείς που οργάνωσαν μια από τις ιστορικότερες σύγχρονες απεργιακές κινητοποιήσεις στις 28 Φλεβάρη και διαδήλωσαν με εκατομμύρια λαού και νεολαίας σε όλη τη χώρα, θα κλείσουν κάθε δρόμο διαφυγής από τις εγκληματικές ευθύνες τους και θα πάνε μέχρι τέλους τη διεκδίκηση να αποδοθούν οι πραγματικές πολιτικές και ποινικές ευθύνες, να λάμψει η αλήθεια για τις αιτίες που οδήγησαν στη σύγκρουση και στο θάνατο 57 ανθρώπων.

Το «ποτέ ξανά Τέμπη» σημαίνει πάνω απ' όλα αγώνας για να ξηλωθούν οι ράγες του καπιταλιστικού κέρδους. Οχι μόνο στον σιδηρόδρομο, αλλά παντού όπου το σάπιο σύστημα στήνει παγίδες στον λαό, συνθλίβει τις σύγχρονες ανάγκες και τα δικαιώματα. Σ' αυτόν το δρόμο συνεχίζουμε, εκεί βρίσκεται η πραγματική δικαίωση!