Στη «μεγάλη εικόνα» των προβλέψεων που κάνει η έκθεση του ΔΝΤ για την παγκόσμια οικονομία, ξεχωρίζει η εκτίμηση ότι οι προοπτικές για την Ευρωζώνη θα συνεχίσουν να επιδεινώνονται, μεγαλώνοντας το χάσμα με την οικονομία των ΗΠΑ, που θα αναπτυχθεί φέτος ελαφρώς περισσότερο από τις αρχικές προβλέψεις. Συνολικά, πάντως, η παγκόσμια ανάπτυξη δεν προβλέπεται να ξεπεράσει το 3,3% και στην Αμερική το 2,7%.

Στους παράγοντες που επιδεινώνουν τις προβλέψεις για την Ευρωζώνη, το ΔΝΤ ξεχωρίζει τη μεγάλη πίεση που δέχεται η βιομηχανική μεταποίηση σε μεγάλες ευρωπαϊκές οικονομίες - όπως η γερμανική - από την έλλειψη επενδύσεων, το ακριβό φυσικό αέριο (τετραπλάσια τιμή από το αμερικανικό) που επιδρά στην ανταγωνιστικότητα, και τον περιορισμό της κατανάλωσης, εξαιτίας της μεγάλης ακρίβειας σε βασικά αγαθά.

Το αυξημένο κόστος της Ενέργειας συγκαταλέγεται στις πιο άμεσες συνέπειες του πολέμου στην Ουκρανία, καθώς μηδενίστηκαν σχεδόν οι εισροές φθηνότερου αερίου από τη Ρωσία στην Ευρώπη και αυξήθηκαν οι εισαγωγές από άλλες, ακριβότερες πηγές, όπως είναι και το αμερικανικό LNG.

Οι εκτιμήσεις του ΔΝΤ κάνουν τις καμπάνες μιας νέας καπιταλιστικής κρίσης να ακούγονται πιο δυνατά στην Ευρωζώνη, για την οποία άλλωστε προειδοποιούν και οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, οι Γερμανοί βιομήχανοι. Η «πράσινη μετάβαση», στην οποία «πόνταραν» το ευρωπαϊκό κεφάλαιο, τα κόμματα και οι κυβερνήσεις του, για να κλωτσήσουν λίγο πιο κάτω το τενεκεδάκι της κρίσης, φαίνεται πως εξαντλεί την όποια δυναμική και το φάσμα της κρίσης ξεπροβάλλει όλο και περισσότερο.

Αυτό εξηγεί έως έναν βαθμό και τη στροφή στην πολεμική οικονομία, στο έδαφος των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που οξύνονται και της προετοιμασίας για πιο γενικευμένη σύγκρουση, στην οποία βρίσκονται ούτως ή άλλως τα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα.

Το σίγουρο είναι ότι το ενδεχόμενο μιας νέας κρίσης στην ευρωπαϊκή οικονομία, το χάσμα της ανταγωνιστικότητας που μεγαλώνει με ΗΠΑ και Κίνα, η πολιτική της νέας αμερικανικής κυβέρνησης απέναντι στους Ευρωπαίους «συμμάχους» και οι εξελίξεις στην ιμπεριαλιστική σύγκρουση στην Ουκρανία είναι καταλύτες για παραπέρα όξυνση των αντιθέσεων και μέσα στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο.

Στο κέντρο του κάδρου βρίσκονται οι λαοί, που πληρώνουν με αδιέξοδα και νέες μεγάλες θυσίες την ανάπτυξη και την κρίση του καπιταλισμού, την ειρήνη με το πιστόλι στον κρόταφο και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Γιατί μπορεί το πολεμικό μέτωπο να βρίσκεται στην αυλή των λαών της Ευρώπης, η εμπλοκή όμως στον πόλεμο και οι συνέπειές της είναι ήδη μέσα στα σπίτια τους.

Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, η έκθεση του ΔΝΤ παγώνει το χαμόγελο όσων παραμυθιάζουν τον λαό ότι η πορεία της οικονομίας της είναι εξαίρεση στον κανόνα της ΕΕ. Παρά τη γενική πρόβλεψη για τη διετία (όσο διαρκούν τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης), το Ταμείο προειδοποιεί ότι η ελληνική οικονομία δεν θα μείνει άβρεχτη από την «επιβράδυνση της ανάπτυξης στην Ευρωζώνη», τις «γεωπολιτικές εντάσεις» και την «αβεβαιότητα στη διεθνή οικονομία».

Για τη θωράκισή της, το ΔΝΤ συστήνει συνέχεια και κλιμάκωση της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής, με έμφαση στη «δημοσιονομική σταθερότητα», τις «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» και την ακόμα μεγαλύτερη «βελτίωση της ανθεκτικότητας του τραπεζικού συστήματος».

Καθένας από αυτούς τους στόχους του κεφαλαίου κρύβει από πίσω καραβιές με νέα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα, που θα επιχειρήσουν να φορτώσουν στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, με καταστροφικές συνέπειες για το εισόδημα, την Υγεία, την Παιδεία, τις συντάξεις, την προστασία της ίδιας της ζωής.

Να λοιπόν ποιο είναι το δίλημμα για τον λαό, απέναντι στο «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα», με το οποίο τον εκβιάζουν το κεφάλαιο και τα κόμματά του: Βουτιά στο κενό ενός νέου γύρου θυσιών για τα συμφέροντα και την κερδοφορία του κεφαλαίου, που απαιτεί τη στράτευση ακόμα και με τα όπλα για την υπεράσπισή τους;

`Η μαχητική οργάνωση της αντεπίθεσης σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και την πολιτική του, τα κόμματα και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις του; Για να μπουν εμπόδια, να κερδηθούν ανάσες και να ανοίξει ο δρόμος της ανατροπής για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό, τον μόνο που μπορεί να αντιστοιχήσει τις δυνατότητες της εποχής με την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών!