Κάθε «πόρτα» που ανοίγει στο παζάρι για τα Ελληνοτουρκικά οδηγεί ακόμα πιο βαθιά στα σκοτεινά δωμάτια των ευρωατλαντικών σχεδίων, ακολουθώντας τον «οδικό χάρτη» που χάραξε η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους.

Αυτό ισχύει και για την τελευταία συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν στη Νέα Υόρκη, παρά την προσπάθεια «κύκλων» να υποβαθμίσουν τη σημασία της, λέγοντας ότι ...«συναντιούνται για να συναντηθούν» και ότι δεν προκύπτει κάτι από τις συνομιλίες τους.

Η αλήθεια είναι βέβαια πολύ διαφορετική και πολύ πιο επικίνδυνη για τους λαούς.

Το έδαφος στο οποίο ξεδιπλώνεται ο λεγόμενος «ελληνοτουρκικός διάλογος» είναι οριοθετημένο από τους σχεδιασμούς και τα συμφέροντα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και οδηγεί σε επώδυνες διευθετήσεις, που περιέχουν το σπέρμα μεγαλύτερων και σκληρότερων ανταγωνισμών, σε βάρος του ελληνικού, του τουρκικού και του κυπριακού λαού.

Και αυτό ισχύει ανεξάρτητα από το πόσο γρήγορα «τρέχει» το παζάρι, από το πού συμφωνούν και πού διαφωνούν, και από το αν τα «ήρεμα νερά» εναλλάσσονται με ένταση, ακόμα και με «θερμά» επεισόδια.

Ολα «σπρώχνουν» προς τη διευθέτηση, με κριτήρια που καμία σχέση δεν έχουν με την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή, ούτε βέβαια με τα συμφέροντα των λαών στις δύο όχθες του Αιγαίου και στην Κύπρο.

Αντίθετα, οι σχεδιασμοί τους καθορίζονται από τον στόχο της «ΝΑΤΟικής συνοχής», την αγκίστρωση δηλαδή της Τουρκίας στο «δυτικό» - ΝΑΤΟικό στρατόπεδο και την αποδυνάμωση των δεσμών της με το υπό διαμόρφωση ευρασιατικό, κυρίως με τη Ρωσία.

Αυτήν τη ΝΑΤΟική στρατηγική στηρίζουν η ελληνική κυβέρνηση και όλα τα κόμματα του ευρωατλαντικού τόξου, και ταυτόχρονα διεκδικούν για λογαριασμό της αστικής τάξης αναβαθμισμένο ρόλο στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ και στους ενεργειακούς σχεδιασμούς στην περιοχή.

Οι θηριώδεις ελληνικοί εξοπλισμοί υπηρετούν τον ίδιο στόχο, και όχι την άμυνα της χώρας από τη ΝΑΤΟική «σύμμαχο» Τουρκία.

Τον ΝΑΤΟικό «οδικό χάρτη» στα Ελληνοτουρκικά σηματοδοτούν επίσης τα ευρωατλαντικά σχέδια για την Ενέργεια στην Ανατολική Μεσόγειο, με στόχο την απεξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό αέριο, σε συνθήκες όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και πολεμικής προετοιμασίας.

Για να προχωρήσουν τα σχέδια αυτά, προϋποθέτουν διευθετήσεις σε ζητήματα κυριαρχίας, που είναι και τα μεγαλύτερα «αγκάθια» στο παζάρι για τα Ελληνοτουρκικά αλλά και στο Κυπριακό.

Είναι αποκαλυπτική η συζήτηση για τις προϋποθέσεις ολοκλήρωσης της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ, όπου η συναίνεση της Τουρκίας, με τα ανάλογα ανταλλάγματα, προβάλλεται από όλους ως «αναγκαία». Μ' αυτά τα υλικά γράφονται και τα ΝΑΤΟικά σενάρια της «συνεκμετάλλευσης»...

Οι ενεργειακές υποδομές στη χώρα μας, που συγκεντρώνουν το αμερικανοΝΑΤΟικό ενδιαφέρον, υπηρετούν τον στόχο της αστικής τάξης για μετατροπή της Ελλάδας σε κόμβο μεταφοράς Ενέργειας από τις αγορές των ΗΠΑ, της Ασίας και της Αφρικής προς την Ευρώπη.

Στην απέναντι όχθη, με 7 διεθνείς αγωγούς στο έδαφός της και 5 μεγάλες εγκαταστάσεις αποθήκευσης και επαναεριοποίησης, σε συνδυασμό με τη γεωγραφική της θέση, η Τουρκία προσφέρει υποδομές που «κουμπώνουν» στον ευρωατλαντικό σχεδιασμό και τη βάζουν «στα γεμάτα» στο ενεργειακό παιχνίδι.

Αυτό επιβεβαιώνουν η επαναπροσέγγιση Τουρκίας - Αιγύπτου, που είναι από τους βασικότερους ενεργειακούς «παίκτες» στην περιοχή, οι συνεργασίες της τουρκικής κυβέρνησης με ενεργειακά μεγαθήρια, όπως η γαλλική «Total» και η αμερικανική «Shell», οι άδειες για έρευνες και εξορύξεις από την Τουρκία στη Λιβύη.

Με τις πλάτες των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ η αστική τάξη της Τουρκίας έχει δημιουργήσει τετελεσμένα σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, προβάλλει επιθετικά τις αμφισβητήσεις και τις διεκδικήσεις της απέναντι στην ελληνική.

Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα του θεάτρου όπου παίζονται το ένα μετά το άλλο τα επεισόδια του «ελληνοτουρκικού διαλόγου», με σκηνοθέτη την πολιτική των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και πρωταγωνιστές τα συμφέροντα και τους ανταγωνισμούς της αστικής τάξης και στη μία και στην άλλη χώρα.

Το έργο μπορεί να αλλάξει αν ο λαός γίνει πρωταγωνιστής, δυναμώνοντας τον αγώνα ενάντια στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς και στην εμπλοκή της Ελλάδας. Οι λαοί σε Ελλάδα και Τουρκία μπορούν να ζήσουν με αλληλεγγύη και με αμοιβαίο όφελος, παλεύοντας ενάντια στα συμφέροντα της αστικής τάξης, για την ανατροπή της εξουσίας της.