Ο πόλεμος κυβέρνησης, κεφαλαίου και των κομμάτων του ενάντια στους εργαζόμενους είναι καθολικός. Οι θυσίες που επιβάλλουν στο λαό πιάνουν τόπο, αλλά για το κεφάλαιο. Η άποψη των ιθυνόντων του ΔΝΤ για εφαρμογή αποπληθωριστικής πολιτικής στην Ελλάδα σημαίνει μεγάλη και απόλυτη μείωση μισθών, συντάξεων, γενικά του λαϊκού εισοδήματος, ως συνέχεια των έως τώρα περικοπών και της φοροληστείας. Η άποψη των εργοδοτικών και κυβερνητικών συνδικαλιστών πρώτα να κατατεθούν τα νομοσχέδια και μετά, αν χρειαστεί, αντιδρούμε, βάζει ταφόπλακα στους ταξικούς αγώνες, αναγκαίους για να παρεμποδίσουμε, να ακυρώσουμε την πολιτική που κάνει κόλαση τη ζωή μας, να διεκδικήσουμε ικανοποίηση όλων των αναγκών μας. Τώρα είναι ώρα προσωπικής ευθύνης για όλους μας. Συναγερμός, ξεσηκωμός, να εμποδιστούν τα επόμενα άγρια μέτρα, να παρθούν πίσω όσα εφαρμόζονται. Διαφορετικά, υποθηκεύουμε όλη τη ζωή μας στο κεφάλαιο. Τέτοιο δικαίωμα δεν έχουμε. Χρέος στους εαυτούς μας, στις οικογένειές μας, στις νεότερες γενιές, είναι να αντεπιτεθούμε. Κάθε τίμιος συνδικαλιστής, κάθε εργαζόμενος - εργαζόμενη, όλοι να δώσουμε με πείσμα, με αποφασιστικότητα, τη μάχη της 48ωρης απεργίας με το ΠΑΜΕ, στις 21 και 22 Απρίλη, απαντώντας σε εργοδότες, κυβέρνηση, συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Οι κομμουνιστές πανστρατιά, ακατάπαυστα, με αυτοθυσία, μπαίνουμε παντού στην πρώτη γραμμή της διαφώτισης, της οργάνωσης για την επιτυχία της απεργίας. Τώρα σ' αυτό κρινόμαστε.