Η «Εθνική Αναπτυξιακή Στρατηγική 2021», που παρουσιάζει σήμερα ο «Ριζοσπάστης», είναι η εικόνα της «επόμενης μέρας» που ετοιμάζει η κυβέρνηση για το κεφάλαιο, πάνω στα συντρίμμια του λαϊκού εισοδήματος και των εργασιακών δικαιωμάτων.

Το σχέδιο αυτό για την ανάπτυξη είναι η «φυσική» συνέχεια του 4ου μνημονίου που ψηφίστηκε την Πέμπτη στη Βουλή και των προηγούμενων αντιλαϊκών μέτρων, σ' αυτή τη μακρά περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης, από την οποία η κυβέρνηση δεσμεύεται τώρα να δώσει «εξιτήριο» στο κεφάλαιο.

Η «Εθνική Αναπτυξιακή Στρατηγική 2021» ενσωματώνει τους στρατηγικούς στόχους και τις επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης, για αναβάθμιση του ρόλου της στην περιοχή, με ανάδειξη της χώρας σε ενεργειακό και διαμετακομιστικό κόμβο, παίρνοντας υπόψη τη γεωστρατηγική της θέση, που αναλύεται εκτενώς στο σχέδιο.

Καθόλου τυχαία, επομένως, οι κλάδοι όπου επικεντρώνονται τα «αναπτυξιακά» μέτρα και οι παρεμβάσεις της κυβέρνησης, είναι αυτοί της Ενέργειας, των μεταφορών, των υποδομών. Και βεβαίως, του Τουρισμού και του αγροτοδιατροφικού τομέα, που παρουσιάζουν κερδοφόρες προοπτικές και γι' αυτό προκρίνονται να προσελκύσουν επενδύσεις.

Η «Εθνική Αναπτυξιακή Στρατηγική 2021», αν και είναι ακόμα υπό διαμόρφωση, σε συνεννόηση με το κουαρτέτο, τον ΣΕΒ και τις άλλες εργοδοτικές Ενώσεις, επαληθεύει ότι βασικοί πυλώνες στήριξης της καπιταλιστικής ανάκαμψης είναι η ένταση της εργασιακής εκμετάλλευσης και η διάνοιξη νέων πεδίων δράσης για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.

Τα αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα του 4ου και των προηγούμενων μνημονίων, οι ιδιωτικοποιήσεις και η παραπέρα απελευθέρωση τομέων της οικονομίας είναι αδιάψευστος μάρτυρας γι' αυτό. Αντίστοιχα, τα χρηματοδοτικά εργαλεία που αξιοποιεί το σχέδιο είναι κονδύλια του ΕΣΠΑ και επενδυτικών προγραμμάτων της ΕΕ, σε «μόχλευση» με κρατικές ενισχύσεις μέσω του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, που χρηματοδοτείται από τους κρατικούς προϋπολογισμούς.

Ετσι εξηγείται η αγωνιώδης προσπάθεια της κυβέρνησης να πετύχει μια πιο μακροπρόθεσμη διευθέτηση του χρέους, την ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ και, βεβαίως, να περικόψει κρατικές δαπάνες που κατευθύνονται για στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες, για να στηρίξει με περισσότερο κρατικό χρήμα και φτηνότερο δανεισμό την καπιταλιστική ανάκαμψη.

Ο στόχος της «Εθνικής Αναπτυξιακής Στρατηγικής 2021», που αναφέρεται στο «συμπληρωματικό» μνημόνιο, είναι να συμβάλει τα επόμενα 2 - 3 χρόνια «στη δημιουργία ενός ελκυστικότερου επιχειρηματικού περιβάλλοντος». Σ' αυτήν την κατεύθυνση, ο ΣΕΒ αναγνωρίζει τη συμβολή των αντιλαϊκών μέτρων που νομοθετεί η κυβέρνηση και τον «καθοριστικό ρόλο του κράτους στην προώθηση των ιδιωτικών επενδύσεων».

Προσθέτει, επίσης, με νόημα ότι στόχος του αναπτυξιακού σχεδίου θα πρέπει να είναι «η μεγιστοποίηση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων» και γι' αυτό προτείνει μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, ώστε να μειώνεται το «μη μισθολογικό κόστος». Ζητάει ακόμη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων και του κόστους του τραπεζικού δανεισμού και, βεβαίως, μείωση του κόστους της Ενέργειας.

Είναι βέβαιο ότι όσα απ' αυτά τα μέτρα δεν συμπεριλήφθηκαν με επάρκεια στο τελευταίο αντιλαϊκό πακέτο, θα έχουν περίοπτη θέση σε επόμενα νομοσχέδια της κυβέρνησης. Αλλωστε, περιγράφουν γενικούς στόχους στους οποίους συγκλίνουν όλα τα αστικά κόμματα, στο όνομα της ανάκαμψης.

Αυτό που επαληθεύεται και από την «Εθνική Αναπτυξιακή Στρατηγική 2021», είναι ότι η καπιταλιστική ανταγωνιστικότητα και κερδοφορία είναι ασύμπτωτη με τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και προϋποθέτει τη διαρκή τους συμπίεση, την ένταση δηλαδή της εκμετάλλευσης. Προπάντων, είναι ασυμβίβαστη με τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, που είναι σήμερα εφικτό και ώριμο να ικανοποιηθούν, κι εκεί χρειάζεται να στρέψει τον προσανατολισμό του το εργατικό - λαϊκό κίνημα.