Αν κάτι επιβεβαιώνεται από τα χτεσινά πανηγύρια του πρωθυπουργού στη Βουλή, για τη θερμή υποδοχή που επιφύλαξαν οι «αγορές» στην τελευταία συμφωνία του Γιούρογκρουπ, είναι ότι μοναδικός «κριτής» της πολιτικής της κυβέρνησης είναι το κεφάλαιο και τα συμφέροντά του.

Εκεί απευθύνονται άλλωστε και οι κυβερνητικές δεσμεύσεις ότι η χώρα στο τέλος του παρόντος μνημονίου «θα βγει στις αγορές με το σπαθί της», σε αντίθεση μάλιστα με το 2014, καθώς σύμφωνα με τον Αλ. Τσίπρα, «σήμερα έχουμε επίτευξη δημοσιονομικών στόχων, βελτίωση των θεμελιωδών μεγεθών της οικονομίας και της εμπιστοσύνης, με τεράστιο επενδυτικό ενδιαφέρον...».

«Αυτά βλέπουν οι επενδυτές, οι οίκοι αξιολόγησης, οι αγορές και επιστρέφουν τις τοποθετήσεις τους στα ελληνικά ομόλογα» είπε ο ίδιος, ενώ τις προηγούμενες μέρες περίσσεψαν οι κορόνες κυβερνητικών στελεχών για τη συμφωνία που «δεν έχει προηγούμενο» και για τις αγορές ομολόγων «που καθημερινά κάνουν ράλι».

Εκείνο βέβαια που «βλέπουν» οι καπιταλιστές, στην προοπτική ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας, δεν είναι άλλο απ' τις επενδυτικές ευκαιρίες που φύονται πάνω στα συντρίμμια των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων και των σχεδίων για ανάδειξη της χώρας σε διαμετακομιστικό και ενεργειακό κόμβο, που γεννούν νέες προοπτικές κερδοφορίας.

«Βλέπουν» επίσης την αποφασιστικότητα και την αποτελεσματικότητα με την οποία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ υλοποιεί τα αντιλαϊκά μέτρα, συνολικά τα μέτρα ενίσχυσης της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, τα οποία μάλιστα επεκτείνει με την πρόσφατη συμφωνία, που αποτελεί ολοφάνερα ένα «προκαταβολικό» τέταρτο μνημόνιο.

Με αυτό το «σπαθί», που κόβει εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και θα κρέμεται στο διηνεκές πάνω από τα κεφάλια των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, διεκδικεί το εγχώριο κεφάλαιο έξοδο στις «αγορές» για πρόσβαση σε φτηνό δανεισμό και προσέλκυση επενδύσεων.

Γι' αυτό ο «ενθουσιασμός» των επενδυτών, γι' αυτό και τα ατελείωτα «συχαρίκια» του εγχώριου κεφαλαίου, ιμπεριαλιστικών οργανισμών, «δανειστών» και «εταίρων» στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, παράλληλα βέβαια με τις επισημάνσεις ότι δεν πρέπει να «επέλθει καμία κόπωση» στον «μεταρρυθμιστικό οίστρο» της κυβέρνησης.

Χαρακτηριστικά είναι και όσα γράφει για τη συμφωνία του Γιούρογκρουπ η φετινή έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας, όπου αναφέρεται ότι «η δημοσιονομική πολιτική θα παραμείνει στην ίδια κατεύθυνση όχι μόνο μέχρι το τέλος του προγράμματος το 2018, αλλά και τα επόμενα χρόνια», θυμίζοντας ότι η πολιτική αυτή «εφαρμόστηκε με αυξομειούμενη ένταση από όλες τις κυβερνήσεις της περιόδου 2010 - 2017, αν και με διαφορετικό μείγμα δημοσιονομικής πολιτικής».

Φτάνει μάλιστα η κυβέρνηση να εγκαλεί τη ΝΔ ότι της κάνει αντιπολίτευση για τα μικρά και τα επουσιώδη, «αντί να στρέφει την κριτική της (...) στη φιλοσοφία και την επιλογή των μεθόδων ανάπτυξης, στις όποιες καθυστερήσεις παρατηρούνται και στα όσα λάθη ενδεχομένως γίνονται», όπως έγραφε η «Αυγή» της Κυριακής.

Εγκαλούν δηλαδή τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, και πρώτα απ' όλα τη ΝΔ, ότι δεν συνεισφέρουν όσο θα έπρεπε στον γενικότερο «προβληματισμό» για την επίτευξη του κοινού στόχου της ανάκαμψης, μέσα από τον οποίο θα μπορούσαν να προκύψουν και ευρύτερες συνθέσεις - συναινέσεις προς όφελος του κεφαλαίου.

Σε αυτό το σκηνικό, που οριοθετείται από τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων, οι εργαζόμενοι όχι μόνο δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από την «ανάκτηση της εμπιστοσύνης των αγορών», όπως λένε τα κυβερνητικά παραμύθια, αλλά επιπλέον καταδικάζονται σε θυσίες δίχως τέλος για τους κάθε φορά «εθνικούς στόχους» των καπιταλιστών.

Οι εργαζόμενοι έχουν άλλο δρόμο να βαδίσουν, αυτόν της ισχυροποίησης του ΚΚΕ, της έντασης της δουλειάς για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, τη διαμόρφωση της δικής τους συμμαχίας για σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του, προσβλέποντας στις δικές τους σύγχρονες ανάγκες, που τους στερεί το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα για να αυγαταίνει τα κέρδη του.