RIZOSPASTIS

Μετά την Καισαριανή, την Γκράβα, την Πανεπιστημιούπολη, το Περιστέρι, το Αιγάλεω, το γήπεδο Ζωγράφου και όλη την Ελλάδα, η καρδιά των νέων επαναστατών, των εργαζομένων, όλου του λαού, χτυπάει από χτες στο Πάρκο Τρίτση!

Επέτειος και υπόσχεση μαζί.

Επέτειος για τις 50 «γιορτές» ακλόνητης αποφασιστικότητας. Για τη σκυτάλη που πήγε από χέρι σε χέρι, μέσα από χρόνια δίσεκτα, πάντα μπροστά. Γιατί μπροστά πήγαιναν το Κόμμα κι η Νεολαία του.

Υπόσχεση ότι οι «κόκκινες πολιτείες» που χτίζουμε κάθε Σεπτέμβρη θα έρθει ο καιρός που δεν θα είναι «μικρογραφία του μέλλοντος» που παλεύουμε, αλλά ένα απέραντο φωτεινό παρόν.

Τα χαμογελαστά, γεμάτα συγκίνηση πρόσωπα των συντρόφων που βρέθηκαν «εκεί που γεννήθηκαν» όλα. Στα πρώτα Φεστιβάλ της ΚΝΕ, όπου έσμιγε η δρακογενιά των εξόριστων, των φυλακισμένων, των ηρωικών μαχητών του ΔΣΕ με τα «παιδιά της ΚΝΕ», που έδιναν με τον πιο όμορφο τρόπο υπόσχεση πως θα συνεχίζουν να βαδίζουν στα ματωμένα χνάρια της Ιστορίας μας, όσο σκοτάδι κι αν ρίχνει η νύχτα.

Το 'παν και το 'καναν! Γενιά τη γενιά ως τα σημερινά χαμογελαστά πρόσωπα των παιδιών που και σήμερα «δεν κάθονται καλά». Αλλά και ως τα παιδιά του «κόκκινου Αερόστατου», που κάθε τους ζωγραφιά, σύνθημα και τραγούδι, γεμίζει την καρδιά θέληση, περηφάνια κι ελπίδα, σιγουριά πως τα πιο όμορφα Φεστιβάλ δεν τα 'χουμε ζήσει ακόμα.

Οι δεκάδες χιλιάδες που από χτες περνάνε τις πύλες του Φεστιβάλ στέλνουν μήνυμα ανάτασης κι ελπίδας... Το αντίπαλο δέος στον κόσμο των πολέμων, της φτώχειας, της εκμετάλλευσης είναι εδώ! Στους αγώνες των εργαζομένων, του λαού, της νεολαίας, με τους κομμουνιστές μπροστά σε κάθε μάχη.

Δυναμώνει κι απλώνει, «με τον καιρό να 'ναι κόντρα». Στέλνει μήνυμα πως ο λαός και τα παιδιά του μπορούν και θα τραβήξουν εμπρός, σε συμπόρευση με το πραγματικά σύγχρονο, την πολιτική και την πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ, σε σύγκρουση με την κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική, που υπηρετεί και η ξεφτισμένη σοσιαλδημοκρατία.

Πιστός στο ραντεβού με την Ιστορία και τους αγώνες του Κόμματος. Να μπολιάζει με το νέο, το ριζοσπαστικό, μ' αγώνα, γνώση, τόλμη κι αντοχή. «Ανάσα» και «ξέσπασμα» χαράς, πολιτισμού κι ανάτασης, μιας Τέχνης που ανυψώνει, δίνει κουράγιο και δύναμη.

Το δικό μας Φεστιβάλ: Αυτό που χτίσαμε όλοι μαζί, αυτοί που στήσανε τις πρώτες σκαλωσιές, κι όσοι εδώ και μέρες βρίσκονται στο πόστο τους δείχνοντας τη δύναμη της ανιδιοτέλειας, της προσφοράς και της εθελοντικής στράτευσης.

• ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

RIZOSPASTIS

23.00 Βασίλης Παπακωνσταντίνου

• ΣΚΗΝΗ ΦΟΙΤΗΤΩΝ & ΝΕΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

19.30 Εκδήλωση - συζήτηση: «Σε έναν κόσμο που φλέγεται, νικητές θα είναι οι λαοί!». Θα μιλήσουν: Νίκος Μαυροκέφαλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύθυνος του Τμήματος της ΚΕ για την Εργατική - Συνδικαλιστική Δουλειά. Chris Smalls, πρόεδρος του Συνδικάτου Εργαζομένων στην «Amazon» (Amazon Labor Union). Olivier Mateu, γενικός γραμματέας του Εργατικού Κέντρου Περιφέρειας Bouches-du-Rhone. Suzan Tayseer Salam, πρόεδρος της Ενωσης Παλαιστινιακών Συνδικάτων της Ιερουσαλήμ. Αγγελος Θωμόπουλος, μέλος της Φοιτητικής Επιτροπής του ΚΣ της ΚΝΕ και πρόεδρος του Φοιτητικού Συλλόγου Τοπογράφων Μηχανικών ΕΜΠ.

21.00 Σπύρος Γραμμένος

22.00 Νεφέλη Φασούλη

23.00 Δημήτρης Μυστακίδης

00.00 Otra Rota band

• ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

RIZOSPASTIS

Θεματικές εισηγήσεις:

«Υπάρχουν σήμερα επαναστάτες;». Θα μιλήσει η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

«Ποιος είναι αντισυστημικός σήμερα; Ποιος υπερασπίζεται το σύστημα και ποιος το πολεμάει;». Θα μιλήσει ο Αντρέας Κοράκης, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ.

«Η pop κουλτούρα και τα "ιδανικά" της». Θα μιλήσουν ο Πάνος Ζάχαρης, πολιτικός γελοιογράφος, και ο Αντώνης Μεϊμάρης, μέλος του μουσικού συγκροτήματος «Κοινοί Θνητοί».

21.00 Κώστας Μαλιάτσης

22.00 Hip hop live: Brak, Tiny Jackal, Ζωγράφος X Ghetto Rock, Λόγος Απειλή, Ραψωδός Φιλόλογος, Ταφ Λάθος

• ΛΑΪΚΗ ΣΚΗΝΗ

21.00 Γιάννης Διονυσίου - Ασπασία Στρατηγού

22.00 «Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία» - αφιέρωμα στον Δημήτρη Μητροπάνο. Επιμέλεια - ενορχήστρωση: Γιάννης Παπαζαχαριάκης. Συμμετέχουν: Πέγκυ Ζήνα, Δημήτρης Μπάσης.

23.30 Γλυκερία

• ΣΤΕΚΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΟΤΙΜΙΑ & ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

20.00 Χορευτική παράσταση:«Οσα λένε τα τραγούδια - Μικρή αναδρομή σε ιστορικούς συλλογικούς αγώνες γυναικών μέσα από τον χορό». Επιμέλεια κειμένων: Εύη Κοντόρα. Χορογραφία - σκηνοθεσία: Αννα Λιανοπούλου. Αφηγείται η ηθοποιός Κυριακή Γάσπαρη. Χορεύουν: Φοίβη Αλεξιάδη, Εύη Κίτρινου, Ευάννα Κλαδάκη, Μυρσίνη Κυριακίδου, Βαγγελιώ Κυριαζίδου, Αννα Λιανοπούλου, Μίρκα Παλαβού - Χέσπερ, Ραχήλ Ρυμενίδη.

• ΣΤΕΚΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

20.00 «Ωσπου να μάθουμε τον κόσμο να γελάει»... Θεατρική παράσταση με πρωτότυπο σενάριο για το 50ό Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» από τη θεατρική ομάδα της ΚΝΕ. Σκηνοθέτης: Σοφιανός Πεσιρίδης. Βοηθός σκηνοθέτη: Ηρώ Ραζή - Αλεξανδράτου. Δραματουργική Ομάδα: Λυγερή Γιαννουλάκη, Βίκυ Ευδάρογλου, Γεωργία Προκοπίου, Σοφιανός Πεσιρίδης, Ηρώ Ραζή - Αλεξανδράτου. Κοστούμια: Αλεξάνδρα Πετροπούλου. Σκηνικά: Ιωάννα Μπαρμπουτέλη.

• ΔΙΕΘΝΟΥΠΟΛΗ

20.00 Εκδήλωση - συζήτηση: «Στης Γάζας τα συντρίμμια που σφίγγει ο κλοιός, σηκώνει το κεφάλι ο ήρωας λαός». Θα μιλήσουν ο Αργύρης Μπαλέρμπας, υπεύθυνος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων του ΚΣ της ΚΝΕ, και οι εκπρόσωποι παλαιστινιακών οργανώσεων: Shamikh Badra, εκ μέρους της Νεολαίας του Κόμματος του Λαού της Παλαιστίνης, Sameeh Shalaldeh, εκ μέρους της Παλαιστινιακής Κομμουνιστικής Ενωσης Νεολαίας, Mohammed Iqnaibi, εκ μέρους της Γενικής Ενωσης Παλαιστινίων Εργατών, και Αχμαντ Σίχα, εκ μέρους της Γενικής Ενωσης Παλαιστινίων Φοιτητών.

• ΧΩΡΟΣ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΚΑΙ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

20.00 Προβολή βίντεο με τη συνέντευξη - μαρτυρία του κομμουνιστή Κώστα Δρόσου, ο οποίος τον Ιούλη του 1974 ήταν φαντάρος στην Κύπρο και στάθηκε παράδειγμα αγωνιστικής στάσης ενάντια στη χούντα και στην τουρκική εισβολή.

• ΣΤΕΚΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ

19.30 Επίδειξη παρκούρ από την Ελληνική Γυμναστική Ομοσπονδία.

• ΣΤΕΚΙ «ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΑΕΡΟΣΤΑΤΟΥ»

19.00 Ο «απορημένος», ο αγαπημένος τους ήρωας από το περιοδικό, μοιράζεται τις απορίες για τη φετινή χρονιά.

• ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

18.30 «Μικροί αρχαιολόγοι» - εκπαιδευτικό εργαστήρι

19.00 «Ο μαγικός κόσμος της σαπουνόφουσκας». Παράσταση με μικρές, μεγάλες και τεράστιες σαπουνόφουσκες, από την «Fundastick Performing Arts».

20.00 Ψέματα ή αλήθεια; Ετσι είν' τα παραμύθια! Αφήγηση παραμυθιών για μεγάλους και μικρούς από τον Ελληνοκουβανικό Σύνδεσμο Φιλίας και Αλληλεγγύης.

21.00 Παράσταση θεάτρου μαριονέτας από τον Χρήστο Τζίκα.

Η πρόσβαση στο Πάρκο Τρίτση μπορεί να γίνει με Μέσα Μαζικής Μεταφοράς ως εξής:

• Με λεωφορείο:

- Για στάση «1η Πολυκατοικιών» (λεωφόρος Δημοκρατίας): Α10 Στ. Λαρίσης - Αχαρναί, Β10 Στ. Λαρίσης - Αχαρναί, 735 Σταθμός «Κάτω Πατήσια» - Ζεφύρι - Αχαρναί.

- Για στάση «6η Χασιάς» (λεωφόρος Φυλής): Β12 Μάρνη - Ανω Λιόσια, 711 Ζωφριά - Αττική.

- Για στάση «Τέρμα» (Εργατικές Πολυκατοικίες): 420 Πειραιάς - Αγιοι Ανάργυροι, 892 Αγία Βαρβάρα - Χαϊδάρι - Αγιοι Ανάργυροι.

• Οδικώς:

Από Αττική Οδό, μέσω του κόμβου 7 που οδηγεί στη λεωφόρο Δημοκρατίας και του κόμβου 6 που οδηγεί στη λεωφόρο Χασιάς.

Από την Εθνική Οδό, στον κόμβο για Αγίους Αναργύρους - Ιλιον («Τρεις Γέφυρες»).

• Με τον Προαστιακό:

Στη στάση Αγ. Αναργύρων και από εκεί τα λεωφορεία Α10, Β10, 735, Β12, 711.

Τις μέρες του Φεστιβάλ τα λεωφορεία Α10 - Β10, Β12 θα λειτουργούν μέχρι τις 2 μετά τα μεσάνυχτα.

Χώροι στάθμευσης βρίσκονται στην είσοδο της Λ. Δημοκρατίας και Escape Center, είσοδος Χασιάς, στην είσοδο του πάρκου από την οδό Μπίμπιζα και στο πάρκινγκ του Δημοτικού Σταδίου Ιλίου (είσοδος από την οδό Ελευσίνιων Μυστηρίων).

Για τη διευκόλυνση της μετακίνησης προς τις εκδηλώσεις του 50ού Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» δρομολογούνται επίσης λεωφορεία από διάφορες περιοχές της Αττικής. Σήμερα Πέμπτη ως εξής:

Αγιος Δημήτριος: Στις 6 μ.μ., πλατεία Αρη Βελουχιώτη

Αλιμος: Στις 6.30 μ.μ., λεωφόρος Καλαμακίου, στο ύψος «Σκλαβενίτη»

Αργυρούπολη: Στις 6.30 μ.μ., δημαρχείο Αργυρούπολης

Βύρωνας: Στις 6.30 μ.μ., πλατεία Εθνικής Αντίστασης (πρώην Ταπητουργείου)

Γλυφάδα: Στις 6.15 μ.μ., πλατεία Αγίου Τρύφωνα

Δάφνη: Στις 6.10 μ.μ., Βουλιαγμένης και Αναγεννήσεως (έναντι σινεμά «Ατλαντίδα»)

Ελληνικό: Στις 6 μ.μ., πλατεία Σουρμένων

Ζωγράφου: Στις 6.30 μ.μ., Ούλοφ Πάλμε και Παπάγου

Ηλιούπολη: Στις 6.30 μ.μ., Μουσείο Εθνικής Αντίστασης (και στάση στα γραφεία του ΚΚΕ, Μαρίνου Αντύπα 33)

Καισαριανή: Στις 6.30 μ.μ., Εθνικής Αντίστασης και Λυδίας

Καλλιθέα: Στις 6.45 μ.μ., πλατεία Δαβάκη

Νέα Σμύρνη: Στις 6.30 μ.μ., Polis Park

Παλαιό Φάληρο: Στις 6.15 μ.μ., στάση 4η Αγίας Βαρβάρας

Ταύρος: Στις 7 μ.μ., Πειραιώς και Χαμοστέρνας

Υμηττός: Στις 6.20 μ.μ., πλατεία Δημαρχείου (στάση πλατεία)

Πάνω από 400 καλλιτέχνες σε 4 σκηνές φιλοξενούνται από χτες στους χώρους του 50ού Φεστιβάλ. Για να δείτε ολόκληρο το πρόγραμμα των εκδηλώσεων μπορείτε να σκανάρετε το διπλανό qr code.

Από κοντά και οι επόμενες γενιές που έρχονται... Μικρά παιδιά στο πλευρό των γονιών και των παππούδων τους μαθαίνουν για τη μεγάλη «κόκκινη πολιτεία» που πεισματικά στήνουν οι ΚΝίτες και οι ΚΝίτισσες μισό αιώνα τώρα... Είναι ένα ξεχωριστό Φεστιβάλ, ένα Φεστιβάλ απολογισμών, αλλά και νέας ορμής για τη συνέχεια... Ενα Φεστιβάλ που το περιμέναμε πολύ!

RIZOSPASTIS

Ορόσημο όμως αποτελεί και για τους νεότερους. Η Αιμιλία οργανώθηκε πριν από λίγες μέρες στην ΚΝΕ. «Θα έχω να το λέω, ότι οργανώθηκα στο 50ό Φεστιβάλ, είμαι ενθουσιασμένη!». Δίπλα της, μιλήσαμε με την Μέλσα. «Πολλά είναι αυτά που με ενθουσιάζουν. Τι να πω πρώτο; Είναι πάρα πολλοί οι καλλιτέχνες, είναι τόσες οι εκθέσεις που κινούν το ενδιαφέρον, γνωρίζεις τόσο καινούργιο κόσμο. Η έκθεση επίσης μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Το πώς το Φεστιβάλ άντεξε τόσα χρόνια στην πορεία του, ιδιαίτερα τα δύσκολα χρόνια που παρουσιάζονται στην έκθεση. Εμένα όμως μου έχει μείνει ένα πράγμα πιο πολύ από όλα. Οταν γίνεται η κεντρική ομιλία, και κατεβαίνει η ΚΝΕ με πορεία στον χώρο. Πήγαινα και εγώ στην πορεία, πριν ακόμα οργανωθώ γιατί είχα φίλους στην ΚΝΕ. Είναι μια εμπειρία που πρέπει καθένας να τη ζήσει, είναι φοβερό!».

Και η βραδιά συνεχίζεται με ενθουσιασμό και κέφι σε όλους τους χώρους, σε όλες τις σκηνές!

Με το που μπαίνει κανείς στον χώρο το βλέμμα του πέφτει πρώτα και κύρια στην έκθεση που είναι αφιερωμένη στον ηγέτη της Μεγάλης Σοσιαλιστικής Οκτωβριανής Επανάστασης, Β. Ι. Λένιν. Οι μαθητές έχουν την ευκαιρία, μέσα από διαδραστικό ταμπλό που με ιδιαίτερα δημιουργικό τρόπο παρουσιάζει την παιδική ηλικία του μεγάλου επαναστάτη, να φανταστούν και να αποτυπώσουν πώς θα μπορούσε να είναι, για παράδειγμα, το σπίτι του, αλλά και να κατανοήσουν καλύτερα πώς διαμορφώνεται ένας νέος επαναστάτης, μέσα από τις συζητήσεις που κάνει με τους συνομηλίκους του για όλα όσα τους προβληματίζουν, την προσπάθειά του να παλέψουν πλάι πλάι για τα δικαιώματά τους. Οπως κάνουν και σήμερα και έκαναν πάντα οι κομμουνιστές μαθητές, η νέα γενιά που ρίχνεται στον αγώνα για μια καλύτερη κοινωνία...

Στη συνέχεια, οι μαθητές καλούνται να λύσουν ένα παζλ, το οποίο κρύβει μια έκπληξη!

Τι σου αρέσει στον κόσμο που ζεις σήμερα; Θες να τον αλλάξεις και πώς; Στην ψηφιακή διαδραστική έκθεση αποτυπώνονται μια σειρά από ερωτήματα, στα οποία μπορούν να απαντήσουν οι ίδιοι οι μαθητές, χρησιμοποιώντας το τάμπλετ που έχει στηθεί στην αρχή της περιήγησης. Μέσα από εικόνες, στοιχεία και αποφθέγματα μεγάλων προσωπικοτήτων που εμπνέουν, αναδεικνύονται η σαπίλα της σημερινής καπιταλιστικής κοινωνίας, η ανάγκη για αγώνα, για διεκδικήσεις για καλύτερη Παιδεία και ζωή και για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού, ώστε να ανατείλει η νέα κοινωνία, ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός.

Τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ, πρωτοπόροι στις σχολές τους, έχουν απευθύνει ένα πλατύ κάλεσμα στα αμφιθέατρα, προπαγανδίζοντας πολύμορφα το Φεστιβάλ, με αφίσες, μικρές εκθέσεις αφιερωμένες στα 50χρονα, και από χτες υποδέχονται τους συμφοιτητές τους στο Στέκι τους.

Ο πήχης έχει τεθεί ακόμα πιο ψηλά. Στο επίκεντρο βρίσκονται τα ταμπλό με το αφιέρωμα στον παγκόσμιο συγκλονιστικό φοιτητικό ξεσηκωμό ενάντια στη σφαγή του Παλαιστινιακού λαού, με την απαίτηση να σταματήσουν τα πανεπιστήμια να συνεργάζονται και να οπλίζουν με κάθε τρόπο το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ, με εικόνες που θυμίζουν το συνεχιζόμενο έγκλημα. Εκεί παρατίθενται παραδείγματα και από το μερίδιο των ελληνικών ΑΕΙ σε τέτοιες συνεργασίες, αλλά και η συλλογική αντίδραση των φοιτητικών συλλόγων που σε διάφορες περιπτώσεις είχαν και αποτέλεσμα.

Αντίστοιχα με κεντρικό σύνθημα «η νέα εποχή στην επιστήμη απαιτεί μια νέα εποχή στην κοινωνία», στο Στέκι ανοίγει πλατιά η συζήτηση προβάλλοντας την πρόταση του ΚΚΕ για το πανεπιστήμιο των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων της εποχής μας.

Δίπλα, ματιές στην παρουσία του Φοιτητικού Στεκιού στην πενηντάχρονη πορεία του Φεστιβάλ, με στιγμές που ξεχωρίζουν για το πώς αποτυπώνουν τους δεσμούς του Φεστιβάλ με το φοιτητικό κίνημα, τη συμβολή των μελών και φίλων της ΚΝΕ από τα πανεπιστήμια στο στήσιμο και τη λειτουργία του.

Οι νέοι εργαζόμενοι, οι σπουδαστές της Κατάρτισης, η νέα βάρδια της εργατικής τάξης, έχουν τη δική τους παρουσία στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ και το δικό τους Στέκι. Ξεχωρίζει το περίπτερο με προμετωπίδα το σύνθημα «Κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη», για τον αγώνα των συνδικάτων απέναντι στους πλειστηριασμούς, όπου ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να έρθει σε επαφή με σωματεία και φορείς, να συμβάλει στην ενίσχυση της πάλης.

«Δυναμώνουμε τους συλλόγους μας, τη συζήτηση, την αγωνιστική δράση, την αλληλεγγύη» είναι το πλατύ κάλεσμα. Δείχνοντας τον δρόμο του συλλογικού αγώνα για κατακτήσεις, όπως η αμοιβή της πρακτικής άσκησης, της οργάνωσης και συμμετοχής στα σωματεία και της δράσης τους σε κινητοποιήσεις, σε απεργίες, για σύγχρονους όρους σπουδών και δουλειάς.

Για το Στέκι, σε μια χρονιά που χαρακτηρίστηκε από μεγάλους εργατικούς αγώνες στη χώρα μας και σε όλο τον κόσμο, ξεχωριστή στιγμή αποτελεί η συζήτηση που θα πραγματοποιηθεί σήμερα Πέμπτη, με θέμα «Σε έναν κόσμο που φλέγεται, νικητές θα είναι οι λαοί!».

Το μήνυμα αυτό πλαισιώνεται με τα υλικά του Κόμματος και της ΚΝΕ, τη διαχρονική έκδοση του Τμήματος κατά των ναρκωτικών της ΚΕ του ΚΚΕ «Με το ΚΚΕ μπροστά για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Για μια κοινωνία ελεύθερη από ναρκωτικά και όχι με ελεύθερα τα ναρκωτικά».

Ξεχωρίζει η νέα μπροσούρα της Επιτροπής του ΚΣ της ΚΝΕ με τον εύγλωττο τίτλο «Κόντρα στο ρεύμα με το κεφάλι ψηλά, σκέψου, δράσε, ζήσε χωρίς ναρκωτικά». Η μπροσούρα, που διανέμεται δωρεάν, περιλαμβάνει νέα στοιχεία τα οποία ενσωματώνουν την αρνητική πείρα της πανδημίας, η διαχείριση της οποίας από τα αστικά κράτη ενέτεινε το πρόβλημα των εξαρτήσεων, νέα στοιχεία για την κάνναβη, ενώ για πρώτη φορά περιλαμβάνονται θέσεις της ΚΝΕ και για άλλες εξαρτήσεις εκτός των ναρκωτικών.

Παράδειγμα της ανυπότακτης στάσης και της μάχης ενάντια στην τοξικοεξάρτηση οι ίδιες οι κοινότητες του ΚΕΘΕΑ, που δίνουν το «παρών» και φέτος τιμώντας πολλά χρόνια τώρα με την παρουσία τους το Φεστιβάλ και αποδεικνύοντας τους ισχυρούς δεσμούς του ΚΚΕ και της ΚΝΕ με όσους παλεύουν για την ολόπλευρη στήριξη των ατόμων που εντάσσονται στην απεξάρτηση και των οικογενειών τους.

Παρευρίσκονται το ΕΣΥΝ και οι Σύλλογοι οικογενειών ΚΕΘΕΑ «Παρέμβαση», «Νόστος», «Στροφή», «Διάβαση». Ξεχωρίζει και συγκινεί η παρουσία των παιδιών από τις κοινότητες του ΚΕΘΕΑ «Παρέμβαση».

Στον χώρο βρίσκονται οι άνθρωποι που όλο το προηγούμενο διάστημα πρωτοστάτησαν στη μάχη ενάντια στο αντιδραστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την Ψυχική Υγεία και την Απεξάρτηση. Ολοι αυτοί έχουν πλέον τους φορείς τους που μετρούν λιγότερο από έναν χρόνο ζωής αλλά ήδη πολλά «χιλιόμετρα» αγώνα. Πρόκειται για τον νεοσύστατο Σύλλογο Αποφοίτων ΚΕΘΕΑ που αγκαλιάζει όλους τους αποφοίτους των προγραμμάτων. Ενας σύλλογος που φτιάχτηκε για να υπερασπιστούν τα προγράμματα που τους έδωσαν πίσω τη ζωή τους.

Αντίστοιχα παρευρίσκεται και η νεοϊδρυθείσα Ομοσπονδία Συλλόγων Οικογένειας του ΚΕΘΕΑ, που ξεχώρισε για τους αγώνες της ενάντια στο κυβερνητικό νομοσχέδιο.

Στο Στέκι της Επιτροπής του ΚΣ για τις Νέες Γυναίκες και τα Νέα Ζευγάρια, που δεν λείπει από τα Φεστιβάλ των τελευταίων χρόνων, η φετινή δραστηριότητα αντλεί το υλικό της από τη συλλογική προσπάθεια που έχουν κάνει τα μέλη της ΚΝΕ να καταγράψουν πλευρές της αστικής ιδεολογίας γύρω από την ανισοτιμία και τις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών, όπως εκφράζονται μέσα από τις σελίδες των σχολικών βιβλίων και των πανεπιστημιακών συγγραμμάτων.

Στην έκθεση που οριοθετεί την «Κόκκινη Γωνιά» τα βλέμματα τραβά το «βιβλίο της αληθινής γνώσης»: Μπροστά στις σελίδες του ταμπλό που έχει τη μορφή ενός μεγάλου βιβλίου, τα μέλη της ΚΝΕ που έχουν αναλάβει την υποδοχή και ξενάγηση, ανοίγουν τη συζήτηση, θέτουν ερωτήματα, ανταλλάσσουν απόψεις.

Ξεκινούν από το υλικό υπόβαθρο της ανισοτιμίας: Τις εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής. Διαπιστώνουν πως η ανισοτιμία δεν υπήρχε πάντα, γεννήθηκε μαζί με την ταξική κοινωνία και θα εκλείψει μαζί της.

Στα επόμενα ταμπλό η έκθεση παραθέτει ενδεικτικά αποσπάσματα από πανεπιστημιακά συγγράμματα με θεωρίες που αποσυνδέουν την ανισοτιμία της γυναίκας από την ταξική της ρίζα.

Και η συζήτηση συνεχίζεται: Γιατί δεν είναι η «πατριαρχία», η «κυριαρχία των ανδρών στα όργανα εξουσίας» η ρίζα του προβλήματος; Αρκεί η αλλαγή των κοινωνικών αντιλήψεων για να επέλθουν αλλαγές; Πού στοχεύουν οι θεωρίες που αμφισβητούν τη βιολογική διάκριση των φύλων και παρουσιάζουν το «δίπολο άνδρας - γυναίκα» ως κάτι «ξεπερασμένο»;

Είναι η μεγαλύτερη συμμετοχή των τελευταίων πολλών ετών, ξεπέρασε ακόμη και τη μαζική παρουσία νεολαιίστικων κομμουνιστικών οργανώσεων του 44ου Φεστιβάλ, στα 100 χρόνια του ΚΚΕ.

Μέσα στην 50χρονη πορεία του, το Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» έχει αναδειχθεί σε θεσμό για το διεθνές νεολαιίστικο κίνημα, σε μια από τις μεγαλύτερες και σημαντικότερες πολιτικές συναντήσεις Κομμουνιστικών και Εργατικών Νεολαιών παγκοσμίως.

Είναι χαρακτηριστικό πως φέτος αρκετές Οργανώσεις παίρνουν ξανά μέρος μετά από χρόνια απουσίας, εκτιμώντας τις προσπάθειες του Κόμματος και της ΚΝΕ για την ανασυγκρότηση του διεθνούς κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος.

Χθες από νωρίς το απόγευμα έφτασαν οι αντιπρόσωποι των Οργανώσεων στη Διεθνούπολη και χαμογελώντας, κουβεντιάζοντας, άρχισαν να γεμίζουν τα περίπτερά τους με υλικά και αναμνηστικά. Τα πρώτα «πηγαδάκια» δεν άργησαν να στηθούν, εξάλλου το ενδιαφέρον των επισκεπτών του Φεστιβάλ για τη Διεθνούπολη είναι πάντοτε αυξημένο.

Ενώ συνεχίζεται το μακελειό του παλαιστινιακού λαού στη Λωρίδα της Γάζας και τη Δυτική Οχθη, κομμουνιστές από την Παλαιστίνη και το Ισραήλ βρέθηκαν επίσης ο ένας πλάι στον άλλο, καταδικάζοντας τα δολοφονικά ιμπεριαλιστικά σχέδια στη Μέση Ανατολή.

Και άλλοι αντιπρόσωποι ξεπέρασαν «χίλιες δυο» δυσκολίες για να έρθουν να συναντηθούν με τους συντρόφους της ΚΝΕ και άλλων Οργανώσεων. Οπως η ΚΝ Βενεζουέλας που είναι αντιμέτωπη με διώξεις από το κράτος. Σταθερά δίνει το «παρών» και η ΚΝ Τουρκίας.

Αυξημένη είναι φέτος και η συμμετοχή Κομμουνιστικών και Εργατικών Οργανώσεων από την Ευρώπη, όπου οι λαοί βιώνουν τις συνέπειες του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία και της «οικονομίας πολέμου» της ΕΕ και των κρατών τους. Νεολαίοι κομμουνιστές από Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία, Αυστρία, Ολλανδία, Βρετανία, Γαλλία, σκανδιναβικές χώρες κ.α. συμμετέχουν στο Φεστιβάλ, ανταλλάσσουν εμπειρίες από τις εργατικές διαδηλώσεις και απεργίες, για τις ΣΣΕ κ.λπ.

Νέοι κομμουνιστές από τη Ρωσία και την Ουκρανία δίπλα - δίπλα και φέτος στο Φεστιβάλ

μέρα τη μέρα πέτρα και αίμα, στοχασμός και αγώνας, χέρι με χέρι

με το μυστρί, με το σφυρί, με το μολύβι, με τον ακριβή διαβήτη

να φτιάξουμε καλύτερο τον κόσμο

να έχει ο καθένας και ψωμί και βιβλίο και σιγουριά και διάπλατη πόρτα,

να 'χει ο καθένας δύο κήπους - έναν στην αυλή κι έναν μέσα του -

να ξέρουν οι μητέρες πως στρογγυλεύει ο ουρανός τα χείλη του για να φυσήξει αγάπη,

να ξέρουν τα παιδιά τα χρώματα - το ρόδινο, το λεμονί, το ασημένιο, το πράσινο -

να ξέρουν οι νεκροί πως η ζωή μας συνεχίζεται ως πέρα, ως πέρα

ως τις καθάριες αδελφικές πηγές, μες στα βαθύτερα δάση των αιώνων

Είναι τα παιδιά της ΚΝΕ

που λένε στη ζωή το μέγα ΝΑΙ

Με το ποίημα «Τα παιδιά της ΚΝΕ», που απήγγειλε ο Γιάννης Ρίτσος στο 3ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ, να μας «συνοδεύει», ξεκινήσαμε να διασχίζουμε τη «μικρή κόκκινη πολιτεία» που φιλοξενεί την κεντρική έκθεση του Φεστιβάλ, η οποία φέτος είναι αφιερωμένη στον θεσμό του Φεστιβάλ, που συμπληρώνει μισόν αιώνα ζωής.

Και λέμε «πολιτεία», γιατί η φετινή έκθεση είναι μια «μικρογραφία» του Φεστιβάλ, αφού έχει στηθεί όπως ένα Φεστιβάλ... Οι σκαλωσιές και πάνω τους ως φιγούρες οι σύντροφοι οικοδόμοι, οι νέοι που στήνουν το Φεστιβάλ, κι οι επόμενοι που έρχονται...

Η φετινή έκθεση είναι αποτέλεσμα δουλειάς μηνών. Από τον Φλεβάρη που η ΚΝΕ ξεκίνησε τον γιορτασμό των 50χρονων του Φεστιβάλ είχε απευθύνει κάλεσμα για συλλογή πρωτότυπου, αρχειακού υλικού. Και πράγματι αυτή η προσπάθεια απέδωσε καρπούς. Είναι πολλά τα νέα ντοκουμέντα που προστέθηκαν στα αρχειακά υλικά του Κόμματος και της ΚΝΕ για το Φεστιβάλ.

Μεταφερόμαστε στο 1975 και στις συνθήκες που επικρατούσαν τότε που το Φεστιβάλ «γεννήθηκε». Εναν χρόνο μετά την ντε φάκτο νομιμοποίηση του Κόμματος, μετά από δεκαετίες σκληρών διώξεων και βαθιάς παρανομίας. Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ προσπαθούν να βρουν μέσα προκειμένου η αγωνιστική διάθεση του λαού να μετατραπεί σε οργανωμένη πάλη και διεκδίκηση, η νέα γενιά να γνωρίσει τα ιδανικά του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. Ετσι, στα 7 χρόνια από την ίδρυση της ΚΝΕ - μέσα στα σκοτάδια της παρανομίας -, στα 7 χρόνια από την έκδοση του «Οδηγητή», αποφασίζεται η διεξαγωγή ενός Φεστιβάλ. Το 1ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή» είναι γεγονός!

Η μεγάλη του επιτυχία οδηγεί την επόμενη χρονιά να απλωθεί σε όλη την Ελλάδα. «Προχωράμε για νέες κατακτήσεις», διαβάζουμε στον «Ριζοσπάστη» της εποχής, ενώ η τεράστια συμμετοχή λαού και νεολαίας οδηγεί τις αστικές κυβερνήσεις, από τα πρώτα κιόλας χρόνια, να επιχειρούν να ανακόψουν τη φόρα του, όπως στο 3ο Φεστιβάλ στο Περιστέρι, χωρίς όμως να τους περάσει.

Η συμμετοχή των σπουδαιότερων καλλιτεχνών στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ όλα αυτά τα 50 χρόνια αποτυπώνει την προσπάθεια του Κόμματος και της ΚΝΕ το πρωτοπόρο καλλιτεχνικό και πολιτιστικό έργο να φτάσει στον λαό και στη νεολαία, να εμπνεύσει στον αγώνα για υψηλά ιδανικά, να εξυψώσει τη συνείδησή τους.

Ξεχωριστά αποτυπώνονται πλευρές - αναλλοίωτα «συστατικά» του Φεστιβάλ όλα αυτά τα χρόνια, όπως η διεθνιστική αλληλεγγύη, αλλά και η εθελοντική προσφορά, η αυτοθυσία, το μεράκι, η συντροφική αλληλεγγύη, όλα αυτά τα «υλικά» με τα οποία διαχρονικά στήνεται το Φεστιβάλ, χωρίς χορηγούς, επιχειρήσεις και κρατική στήριξη. Ενώ τις εντυπώσεις όλων κερδίζει η αναπαράσταση του πιεστηρίου του «Οδηγητή» από παλιότερη κατασκευή σε Φεστιβάλ.

Η έκθεση «χωρίζεται» με ένα κλειστό τούνελ. Με αυτόν τον τρόπο επέλεξαν τα μέλη της ΚΝΕ να δείξουν την τριετία 1989 - 1991, περίοδο όπου κορυφώθηκαν οι αντεπαναστατικές ανατροπές στην ΕΣΣΔ και σε άλλες χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, περίοδο όπου η κρίση στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα αποτυπώθηκε και στις γραμμές του Κόμματος και της ΚΝΕ.

Κρίση που εκφράζεται ανοιχτά στο 15ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Ακολουθεί η αποχώρηση της πλειοψηφίας του ΚΣ της ΚΝΕ το 1989 και έπειτα η προσπάθεια διάχυσης της ΚΝΕ στη Νεολαία Συνασπισμού. Το 1990 είχε πραγματοποιηθεί μια εκδήλωση μόνο της Οργάνωσης Αθήνας της ΚΝΕ στην Γκράβα και είχε δοθεί βάρος στο Φεστιβάλ της Νεολαίας του ΣΥΝ στο Ζάππειο. Υστερα η νέα διάσπαση... Στην οθόνη κυριαρχεί η υποστολή της κόκκινης σημαίας στο Κρεμλίνο...

Εχοντας μπει στη δεκαετία του '90 μπορούμε να δούμε τη δράση του Κόμματος απέναντι σε στρατηγικές επιλογές της αστικής τάξης της χώρας μας. Ξεχωρίζει η υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ, τις ιδρυτικής διακήρυξης της ΕΕ. Και «δημοψήφισμα» είχε πραγματοποιηθεί στον χώρο του Φεστιβάλ, που μετατρέπεται σε χώρο καταδίκης της πολιτικής της ΕΕ.

Στη συνέχεια αποτυπώνονται Φεστιβάλ που το καθένα έχει «δεθεί» και με κάποια στιγμή από την πρόσφατη ιστορία του τόπου μας, αλλά και διεθνώς. Το 1999 το Φεστιβάλ μετατρέπεται σε χώρο αλληλεγγύης προς τους σεισμόπληκτους, με τα έσοδά του να πηγαίνουν στον Οργανισμό Σχολικών Κτιρίων, ενώ γίνονται βήματα καταδίκης των εγκλημάτων του ΝΑΤΟ με τον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας.

Διατρέχοντας το Φεστιβάλ χρονιά με τη χρονιά φαίνεται και η προσπάθεια που κατέβαλλαν το Κόμμα και η ΚΝΕ για να μην παρουσιάζεται η καπιταλιστική ανάπτυξη ως μονόδρομος για τη ζωή των εργαζομένων και της νεολαίας.

Στο 36ο Φεστιβάλ, το Φεστιβάλ «μετακομίζει» στο Πάρκο Τρίτση... Ο νέος χώρος σηματοδοτεί ακόμα πιο έντονα την πάλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για χώρους ελεύθερους για τον λαό και την εργατική τάξη, κόντρα στα επιχειρηματικά συμφέροντα και στους σχεδιασμούς των επιχειρηματικών ομίλων.

Η εκδήλωση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, οι διεργασίες που συντελούνται στο αστικό πολιτικό σύστημα, η επιστράτευση από το σύστημα των μαντρόσκυλών του, των φασιστών της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής βρίσκονται στο επίκεντρο. Τα Φεστιβάλ αποτελούν αποστομωτική απάντηση σε όσους επιχειρούσαν να ορθώσουν τείχη ανάμεσα στο ΚΚΕ και τη νεολαία. Το Φεστιβάλ μάλιστα μετατρέπεται σε μια μεγάλη αντιφασιστική διαδήλωση ενάντια στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα το 2013.

Καθώς φτάνουμε προς το τέλος της έκθεσης, ξεχωρίζουμε εμβληματικές στιγμές των τελευταίων Φεστιβάλ... Χαρακτηριστικά μπορούμε να αναφέρουμε τα Φεστιβάλ που ήταν αφιερωμένα στα 100 χρόνια του Κόμματος και σε μεγάλες στιγμές της ταξικής πάλης τόσο στη χώρα μας, όσο και διεθνώς, αλλά και στην επίσκεψη της Παλαιστίνιας αγωνίστριας Αχεντ Ταμίμι.

Κοντά στην Κεντρική Σκηνή, ο επισκέπτης μπορεί να δει πρωτότυπα ιστορικά φύλλα της εφημερίδας, φωτογραφικό και αρχειακό υλικό. Από τις πρώτες ώρες λειτουργίας του περιπτέρου, οι επισκέπτες ξεχώριζαν δύο εμβληματικά πρωτοσέλιδα.

Το ένα, εκείνο το πρώτο φύλλο της νόμιμης επανέκδοσης, που με συγκίνηση έπαιρναν στα χέρια τους 50 χρόνια πριν σύντροφοι, αγωνιστές και με αντίστοιχη συγκίνηση διάβαζαν οι επισκέπτες. «Τόσα χρόνια σε διαβάζαμε κρυφά. Καλώς όρισες σου γράφω...», στο πρωτοσέλιδο.

Το άλλο, το πρωτοσέλιδο - αφίσα με την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο να ανεμίζει και τον τίτλο «Ελπίδα η πάλη των λαών - Ψηλά τη σημαία!», παρά την υποστολή της κόκκινης σημαίες από τους τρούλους του Κρεμλίνου.

Στο περίπτερο του «Ριζοσπάστη» έχουν επιλεγεί από το πλούσιο αρχείο του φωτογραφίες από τη διακίνησή του, την υπεράσπισή του απέναντι σε διώξεις, στιγμιότυπα που μαρτυρούν τη θέση του ανάμεσα στους εργάτες σε αυτήν την 50χρονη πορεία του. Εκτίθεται επίσης φάκελος από την αποδελτίωση δημοσιευμάτων από το αρχείο του.

Με αυτά τα λόγια «προϋπαντούσε» ο «Ριζοσπάστης» την έναρξη του 1ου Φεστιβάλ της ΚΝΕ στις 19 Σεπτέμβρη 1975 στο γήπεδο του Ζωγράφου.

Φυσικά από τότε η εφημερίδα μαχητικά έδινε πάντα το «παρών» σε όλη αυτήν την υπέρλαμπρη φεστιβαλική πορεία, μετέδιδε σε κάθε γωνιά της χώρας τον παλμό της.

«Ανοίγει σήμερα για να γράψει ιστορία» (...) «Από απόψε και μέχρι το Σάββατο η καρδιά μας, η καρδιά χιλιάδων κομμουνιστών και αγωνιστών, της εργατικής τάξης και του λαού της Αττικής, των παντοτινά νέων και πρωτοπόρων, θα χτυπάει εκεί, προσθέτοντας τις νέες σελίδες στην ιστορία της "μικρογραφίας του μέλλοντος" που έγινε θεσμός». Είναι ο κεντρικός τίτλος και μερικές από τις γραμμές του «Ριζοσπάστη» της χτεσινής πρώτης μέρας του 50ού Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή».

Και αυτό το φύλλο διακινείται σε κάθε γωνιά του Πάρκου Τρίτση, με όποιον και όποια το κρατάει στα χέρια να κουνάει καταφατικά το κεφάλι νιώθοντας κομμάτι αυτής της Ιστορίας. Από τις πύλες ακόμα της «κόκκινης πολιτείας», μέλη του Κόμματος δεν αφήνουν επισκέπτη να περάσει χωρίς να του απευθύνουν με τον «Ριζοσπάστη». Μεγάλο είναι και το ενδιαφέρον που εκδηλώνεται για το ένθετο που θα έχει ο «Ριζοσπάστης του Σαββατοκύριακου» για τα 50 χρόνια από τη νόμιμη επανέκδοση της εφημερίδας μας στις 25 Σεπτέμβρη 1974.

Ταυτόχρονα, μέλη της ΚΝΕ διακινούν την επετειακή έκδοση του «Οδηγητή», με το κατακόκκινο εξώφυλλο να μαγνητίζει αμέσως τα βλέμματα των επισκεπτών. Το περιοδικό της ΚΝΕ, φτιαγμένο με πολύ μεράκι και ενθουσιασμό, φιλοξενεί στις σελίδες του εκτενές αφιέρωμα στην ιστορία του Φεστιβάλ και η προσπάθεια να πιαστούν οι αυξημένοι στόχοι διακίνησης που έχουν θέσει οι Οργανώσεις της ΚΝΕ συνεχίζεται αμείωτη.

«Αν ο σοσιαλισμός είναι η λύση, γιατί κατέρρευσαν τα σοσιαλιστικά καθεστώτα;». «Πόσο ρεαλιστικό είναι να μιλάμε για σοσιαλισμό όταν οι πολυεθνικές κυριαρχούν παντού;». Μια σειρά από τέτοια ερωτήματα θα απαντηθούν στην κεντρική συζήτηση που θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του 50ού Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» στη Λαϊκή Σκηνή αύριο Παρασκευή, στις 20.00, με θέμα «Υπάρχει διέξοδος από την κοινωνία της εκμετάλλευσης, των κρίσεων και των πολέμων; Σοσιαλισμός, η απάντηση τον 21ο αιώνα!».

Θα μιλήσουν ο Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, και ο Φρίξος Μπρούζγος, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ.

Η ΚΝΕ δίνει τη δυνατότητα στους επισκέπτες να στείλουν τις δικές τους ερωτήσεις πριν την πραγματοποίηση της κεντρικής συζήτησης, σε μήνυμα ή στο kne@kne.gr.

Το περιεχόμενο της εκδήλωσης διαμορφώθηκε μέσα από τη συλλογική δημιουργική προσπάθεια των μελών της ΚΝΕ, με στόχο να τροφοδοτήσει τη σκέψη, να φυτέψει τον σπόρο του προβληματισμού, να δώσει το έναυσμα για περαιτέρω μελέτη. Η μαζική προσέλευση και η ενδιαφέρουσα συζήτηση που προκάλεσαν οι εισηγητικές ομιλίες, άνοιξαν με τον καλύτερο τρόπο την αυλαία της δραστηριότητας στην «Κόκκινη Γωνιά», η οποία συνεχίζεται τις επόμενες μέρες.

«Η ίδια η Εκπαίδευση, ως μηχανισμός του αστικού κράτους, αναπαράγει την κυρίαρχη αστική ιδεολογία», επισήμανε η Γωγώ Θεοδωροπούλου, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ, επικεφαλής της Επιτροπής του ΚΣ της ΚΝΕ για τις νέες γυναίκες και τα νέα ζευγάρια. Στο πλαίσιο αυτό, στο σημερινό σχολείο και πανεπιστήμιο κυριαρχεί «ο υποκειμενισμός, η άρνηση του αντικειμενικού χαρακτήρα της αλήθειας, η αποσπασματική θεώρηση της πραγματικότητας» και καλλιεργείται στις νέες και στους νέους «ένας μεταφυσικός τρόπος σκέψης για τα κοινωνικά φαινόμενα». Από αυτόν τον «κανόνα» δεν ξεφεύγει η προσέγγιση του φαινομένου της ανισοτιμίας των δύο φύλων.

«Αυτή η συζήτηση είναι μια αρχή. Το Κόμμα μας και η ΚΝΕ έχουμε επίγνωση ότι ο πόλεμος με τις "νέας κοπής" αντιδραστικές απόψεις, με τη σύγχρονη πλύση εγκεφάλου με τον ανορθολογισμό απαιτεί γιγαντιαία ιδεολογική αντεπίθεση. Απαιτεί, όμως, και επίμονη προσπάθεια για την προσέλκυση όλο και περισσότερων νέων γυναικών στα εργατικά σωματεία, στις ενώσεις αυτοαπασχολούμενων, στους γυναικείους συλλόγους της ΟΓΕ, στους φοιτητικούς συλλόγους, στα όργανά τους, πρώτα απ' όλα στο ΚΚΕ και την ΚΝΕ», κατέληξε.

Σε ζητήματα που απασχολούν μαθήτριες και φοιτήτριες, όπως η παθογένεια της βίας κατά των γυναικών, εστίασε η Βασιλική Μπαζιώτη, μέλος της Επιτροπής του ΚΣ της ΚΝΕ για τις νέες γυναίκες και τα νέα ζευγάρια. «Στα σχολεία και στα πανεπιστήμια δίνονται απαντήσεις σχετικά με τη βία του άνδρα προς την γυναίκα, που την ξεκόβουν από τα βαθύτερα αίτια πάνω στα οποία διαμορφώθηκε η κυριαρχία του άνδρα πάνω στην γυναίκα», διαπίστωσε. «Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι επιβιώνουν τέτοιου είδους αναχρονιστικές αντιλήψεις περί κατωτερότητας των γυναικών, που επιδρούν στις διαπροσωπικές σχέσεις των δύο φύλων», τόνισε. Αυτά τα κατάλοιπα και οι παρωχημένες αντιλήψεις «συντηρούνται πάνω στην εκμεταλλευτική βάση του καπιταλιστικού συστήματος» και η εξάλειψή τους «δεν μπορεί να εναπόκειται αποκλειστικά στη διαπαιδαγώγηση ή τους εκπαιδευτικούς θεσμούς, χωρίς ριζική ανατροπή της οικονομικής βάσης πάνω στην οποία ορθώνονται οι θεσμοί αυτοί και οι κυρίαρχες αντιλήψεις».

«Υπάρχει αντικειμενικός προσδιορισμός του φύλου;», ήταν το ερώτημα γύρω από το οποίο δομήθηκε η παρέμβαση της Βικτωρίας Κούτση, μέλους του Τμήματος της ΚΕ για την Ισοτιμία και τη Χειραφέτηση της γυναίκας. Επικεντρώνοντας στις θεωρίες περί «ρευστότητας» του φύλου, σχολίασε πως αυτές διαπερνούν πλέον το πρόγραμμα σπουδών όλων των επιστημονικών αντικειμένων. Οπως ξεκαθάρισε, οι ενστάσεις που θέτουν το ΚΚΕ και η ΚΝΕ δεν αφορούν τον ομόφυλο σεξουαλικό προσανατολισμό και την ανάγκη να ξεπεραστεί ο κοινωνικός στιγματισμός του, ούτε την ανάγκη για «κατάργηση των διαχωρισμένων κοινωνικών ρόλων για τον άντρα και τη γυναίκα, που τα τείχη τους ορθώθηκαν και σφυρηλατήθηκαν στο πέρας χιλιάδων χρόνων».

«Η αντίθεσή μας αφορά στις θεωρίες περί απροσδιοριστίας - ρευστότητας του φύλου», πρόσθεσε. Οπως εξήγησε, όσο και αν τα διάφορα συναφή ρεύματα «δεν είναι ενιαία, αυτοαναιρούνται και αντιφάσκουν», μοιράζονται έναν κοινό παρονομαστή: «Θεωρούν ότι το φύλο είναι μια κατηγορία που επιβάλλεται στα άτομα από την κοινωνία, που κατασκευάζεται από τη γλώσσα, από τη νόηση». Με τον ίδιο τρόπο προσεγγίζουν και τη σεξουαλικότητα του ανθρώπου, παραγνωρίζοντας ότι αυτή διαμορφώνεται «στα πλαίσια μιας σύνθετης κοινωνικής διαδικασίας», στην οποία δεν εκφράζεται μόνο η βιολογία, αλλά και οι ιστορικές και κοινωνικές συνθήκες. Τέλος, στη θέση της εργατικής τάξης ως υποκειμένου των επαναστατικών αλλαγών της εποχής μας αντιπαραθέτουν «ένα νέο υποκείμενο, απροσδιόριστο, αταξικό, που αμφισβητεί γενικά και αόριστα "το σύστημα", χωρίς τον οικονομικό του προσδιορισμό» και υπόσχεται να «απελευθερώσει την ανθρωπότητα από το άκαμπτο δίπολο σύστημα άντρα - γυναίκας».

«Δεν είναι μια θεωρητική συζήτηση που αφορά λίγους. Είναι μια σκληρή μάχη ανάμεσα στην κοσμοθεωρία του επιστημονικού κομμουνισμού με την ιδεαλιστική, αντιεπιστημονική προσέγγιση της αντικειμενικής πραγματικότητας», υπογράμμισε. Εξάλλου, όπως σχολίασε, ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όπως οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, «μεταφράζουν» τις θεωρίες αυτές σε «πολιτικές κατευθύνσεις» για τη λεγόμενη «συμπεριληπτικότητα» στοχεύοντας σε μια «επίπλαστη και βολική "κοινωνική συνοχή"».

«Μπορεί το σημερινό αστικό σχολείο της κατακερματισμένης και συγκεχυμένης πληροφορίας, της παπαγαλίας, της αποσπασματικότητας να δώσει απαντήσεις στα "γιατί" και "πώς" των μαθητών και μαθητριών για την ανισότιμη θέση της γυναίκας;», ήταν το ερώτημα που έθεσε η Κωνσταντίνα Τσιουπρά, μέλος της Επιτροπής Περιοχής της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, Γραμματέας της ΤΕ Εκπαιδευτικών. Η απάντηση δεν εκπλήσσει καμία και κανέναν: Στις σελίδες των σχολικών βιβλίων οι μαθήτριες και οι μαθητές μπορούν να βρουν «μόνο μισές αλήθειες ανακατεμένες με σκοταδιστικές απόψεις για την κοινωνική θέση της γυναίκας».

«Απέναντι στις ανακρίβειες, την παραχάραξη της αλήθειας, στον αντιεπιστημονισμό και ανορθολογισμό, μπορούμε να βάλουμε το δικό μας λιθαράκι. Να γίνει κάθε τάξη "κυψέλη" συζήτησης για την πραγματική αιτία όλων των κοινωνικών φαινομένων. Να ανταλλάξουμε σκέψεις τι μπορεί να γίνει για να αλλάξει αυτή η κατάσταση», ήταν η προτροπή που απηύθυνε. Οι αφορμές για να ξεδιπλωθεί μια τέτοια προσπάθεια, όπως εξήγησε, δεν λείπουν: Οι αναφορές των σχολικών βιβλίων στα αστικά γυναικεία κινήματα του 19ου και 20ού αιώνα μπορούν να δώσουν το έναυσμα για να γνωρίσουν οι μαθητές εμβληματικούς εργατικούς αγώνες στους οποίους πρωτοστάτησαν γυναίκες. Η ύλη που συνδέεται με την περίοδο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και της Κατοχής μπορεί να οδηγήσει τη συζήτηση στις αγωνίστριες του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και του ΔΣΕ «που πάλεψαν με το όπλο στο χέρι μαζί με τους άνδρες συντρόφους τους για μια καλύτερη ζωή σε σύγκρουση με την αστική κυριαρχία».

Στις θεωρίες για την οικογένεια αναφέρθηκε η Κωνσταντίνα Τσότρα, μέλος του Τμήματος της ΚΕ για την Ισοτιμία και τη Χειραφέτηση της γυναίκας. Συνοψίζοντας τις αλλαγές που καταγράφονται τις τελευταίες δεκαετίες στις σχέσεις συμβίωσης, επισήμανε το ενδιαφέρον που εκδηλώνονται για αυτές σε μια σειρά πανεπιστημιακά συγγράμματα και την προσπάθεια που κάνουν να περιγράψουν «τους νέους τύπους οικογένειας». Σε ορισμένες περιπτώσεις, η οικογένεια του 21ου αιώνα παρουσιάζεται ως ένας θεσμός, ο οποίος «στον σύγχρονο "μεταμοντέρνο κόσμο" έχει απολέσει "τα παραδοσιακά του χαρακτηριστικά" και χαρακτηρίζεται πλέον από "ρευστότητα"», καθορίζεται αποκλειστικά και μόνο από τις «προσωπικές επιλογές».

«Για τη διαλεκτική υλιστική σκέψη η οικογένεια είναι μια ιστορικά διαμορφωμένη μορφή κοινωνικής συμβίωσης, η οποία έχει στη βάση της την αναπαραγωγή του είδους», υπογράμμισε και πρόσθεσε πως σε όλα τα εκμεταλλευτικά συστήματα κύριος σκοπός της οικογένειας και του γάμου ήταν για τις κυρίαρχες κοινωνικές τάξεις η εξασφάλιση κληρονόμων, ενώ οι εκμεταλλευόμενες τάξεις επωμίζονται το βάρος της αναπαραγωγής και ανατροφής της επόμενης φουρνιάς εργατικής δύναμης.

Η εξέλιξη του καπιταλισμού έφερε στο προσκήνιο νέα κοινωνικά ζητήματα. «Η καπιταλιστική εξουσία, ενώ επιδιώκει τη διεύρυνση της γυναικείας εργασίας, δεν εξασφαλίζει τις ανάλογες κρατικές κοινωνικές δομές και υπηρεσίες, γιατί τις θεωρεί κόστος. Ετσι, φέρνει σε αντιπαράθεση το δικαίωμα της γυναίκας στην εργασία με την κοινωνική ανάγκη προστασίας της μητρότητας, της οικογένειας», σχολίασε. Ενώ ως λύση του προβλήματος υποδεικνύεται «ο πιο "ισορροπημένος" ανάμεσα στα δύο φύλα καταμερισμός των ευθυνών για τη φροντίδα των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ΑμεΑ, του σπιτιού. Αρκεί το αστικό κράτος να έχει την ουρά του απ' έξω...».

Οσο για την εξέλιξη της οικογένειας στον σοσιαλισμό - κομμουνισμό, σημείωσε πως σε αυτή «θα εκλείψει κάθε οικονομικός καταναγκασμός στην επιλογή συντρόφου και απόκτηση παιδιών», ενώ «θα αναβαθμιστεί ουσιαστικά η σχέση γονιών - παιδιού, εφόσον θα έχει φύγει από τη μέση το καθημερινό άγχος της επιβίωσης, όλο το βάρος του ατομικού νοικοκυριού». Στην κατεύθυνση αυτή, έκλεισε με την ανάγκη η τάση αυτή να διαπερνά και σήμερα «την κομμουνιστική σκέψη για τη γονική σχέση, με κριτήριο την ανάγκη ανάπτυξης του παιδιού ως αυτοτελούς προσωπικότητας».

Η χτεσινή συζήτηση με τη συμμετοχή φωτορεπόρτερ και πολεμικών ανταποκριτών που έχουν βρεθεί στην πρώτη γραμμή του μετώπου, συγκέντρωσε το ενδιαφέρον των επισκεπτών του Φεστιβάλ, που από νωρίς γέμισαν τον χώρο της Διεθνούπολης. Ανάμεσά τους και μέλη της Ενωσης Εργαζομένων Μπανγκλαντές.

Η κεντρική ομιλία έγινε από τον Γιώργο Ελταχήρ, μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του «Ριζοσπάστη», ενώ ο Νίκος Γαρδίκης, στέλεχος του ΚΚΕ, ναύτης στο Α/Τ «Θεμιστοκλής» κατά τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, συγκίνησε και απέσπασε χειροκροτήματα.

Οι πολεμικοί ανταποκριτές Αρης Μεσσήνης, φωτογράφος, Δημήτρης Μιχαλάκης, φωτορεπόρτερ, Γιώργος Μουτάφης, φωτορεπόρτερ και δημιουργός του ντοκιμαντέρ «The Other Half», μετέφεραν το απάνθρωπο «κλίμα» του πολέμου και την προπαγάνδα πίσω από αυτόν.

Σχεδόν καθημερινά προστίθενται νέες εξελίξεις κλιμάκωσης, τις οποίες επισημαίνουν το Κόμμα μας, ο «Ριζοσπάστης» και το πόρταλ «902», «αναδεικνύοντας την ανάγκη να δυναμώσει η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ενάντια στις κυβερνήσεις και τα κόμματα του κεφαλαίου που ρίχνουν τον λαό και τη χώρα μας μέσα σε αυτό το καμίνι».

«Επικίνδυνες εξελίξεις που μπορούν να οδηγήσουν σε γενίκευση του πολέμου στην Ουκρανία απλώνονται σε μια σειρά από χώρες της περιοχής», σε Μολδαβία και Γεωργία, Βαλκάνια, Καύκασο, Κεντρική Ασία.

Κι ενώ οι λαοί - συνέχισε - βιώνουν τη βαναυσότητα του πολέμου ή αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο μεγάλης πολεμικής κλιμάκωσης, οι καπιταλιστές βλέπουν έναν αδυσώπητο αγώνα για τη διασφάλιση των κερδών τους και των γεωπολιτικών πατημάτων, για την αποδυνάμωση των ανταγωνιστών τους.

Αλλωστε, υπογράμμισε, «οι πολεμικές συγκρούσεις και οι εστίες έντασης από τον Ινδο-Ειρηνικό ως την Αφρική, συνδέονται άρρηκτα με την εντεινόμενη αναμέτρηση για την πρωτοκαθεδρία στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Κίνα και τα "στρατόπεδά" τους, με τη διαπάλη για πρόσβαση και έλεγχο πηγών και δρόμων Ενέργειας, νευραλγικών εμπορικών δρόμων, για προώθηση ή παρεμπόδιση μεγάλων ανταγωνιστικών επενδυτικών σχεδίων».

Ταυτόχρονα, ο ίδιος ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος αποτελεί διέξοδο για τα λιμνάζοντα, υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια, που δεν διασφαλίζουν πλέον ικανοποιητική κερδοφορία, ούτε με την περιβόητη «πράσινη μετάβαση», επισήμανε ο Γ. Ελταχήρ.

«Το μακελειό των λαών, η κρεατομηχανή του πολέμου που αλέθει ανθρώπινες ζωές, λειτουργεί ευεργετικά για τα κέρδη των καπιταλιστών», τόσο με την τεράστια αύξηση των στρατιωτικών δαπανών, την επένδυση κεφαλαίων στην πολεμική βιομηχανία, όσο και με τις μπίζνες που ανοίγονται για τους καπιταλιστικούς ομίλους με την ανοικοδόμηση.

Ανέφερε στοιχεία του Ινστιτούτου SIPRI για νέο ρεκόρ στις στρατιωτικές δαπάνες το 2023, στα 2,44 τρισ. δολάρια, από 2,24 τρισ. το 2022. Η μεταπολεμική ανοικοδόμηση στη Λωρίδα της Γάζας θα ανερχόταν σε 50 δισ. δολάρια και η ανασυγκρότηση της ουκρανικής οικονομίας τα επόμενα 10 χρόνια θα απαιτούσε επενδύσεις 500 δισ. δολαρίων.

Αναφέρθηκε στην έκθεση Ντράγκι για την ανταγωνιστικότητα της ΕΕ, «με κεντρικό ζήτημα την αύξηση των επενδύσεων στην πολεμική βιομηχανία, ύψους 500 δισ. ευρώ, για να καλύψει η ΕΕ το χαμένο έδαφος στον παγκόσμιο ανταγωνισμό. Τους στόχους αυτούς του κεφαλαίου θα τους πληρώσουν διπλά οι λαοί της Ευρώπης».

Ιδιαίτερα στάθηκε στην προπαγάνδα, στα fake news και την προσπάθεια χειραγώγησης του λαού για την πολεμική προπαρασκευή και την ιμπεριαλιστική εμπλοκή της χώρας μας και των άλλων χωρών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, προκειμένου να εξασφαλιστεί ανοχή στις θυσίες της πολεμικής οικονομίας και μιας γενίκευσης του πολέμου.

«Τους ιμπεριαλιστικούς, τους άδικους πολέμους, τους σχεδιάζουν και τους διοικούν οι ιμπεριαλιστές με τα πολιτικά και στρατιωτικά επιτελεία τους. Αυτοί όμως που πληρώνουν, αυτοί που κατασκευάζουν και "γεμίζουν" τα όπλα, αυτοί που στοχεύουν, πυροβολούν, τραυματίζονται και πεθαίνουν είναι οι λαοί (...) Ο λαός μπορεί να σταματήσει έναν άδικο πόλεμο. Μπορεί και να ανακατευθύνει το σκόπευτρο. Τελικά ο λαός, οι επίστρατοι, το ένστολο προσωπικό, είναι αυτοί που έχουν τον τελευταίο λόγο αν το αποφασίσουν».

Οπως την άνοιξη του 1999... Κατά τη διάρκεια του ιμπεριαλιστικού πολέμου ΝΑΤΟ - ΕΕ ενάντια στη Γιουγκοσλαβία.

Με αυτά τα λόγια ο Ν. Γαρδίκης καλωσόρισε τους παρευρισκόμενους και τους αφηγήθηκε όσα συγκλονιστικά συνέβησαν στο αντιτορπιλικό «Θεμιστοκλής», όταν οι διαμαρτυρίες των στρατευμένων, οι οικογένειες του πληρώματος και ο λαός έγιναν «μια γροθιά».

Τότε που ναύτες και μόνιμοι του πληρώματος του «Θεμιστοκλής» αρνήθηκαν να πυροβολήσουν τον λαό της Γιουγκοσλαβίας.

Την επιστολή του ναύτη Ν. Γαρδίκη, με την οποία αρνήθηκε να υπηρετήσει τη «ΝΑΤΟική σημαία» στη Γιουγκοσλαβία, ακολούθησαν συζητήσεις και μαζική άρνηση του πληρώματος, «τσουνάμι» επιστολών διαμαρτυρίας και συμπαράστασης φαντάρων: «Γυρίστε μας πίσω. Δεν υπηρετούμε το ΝΑΤΟ».

Το «Θεμιστοκλής» γίνεται σύμβολο της άρνησης εμπλοκής στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Ναύτες, σμηνίτες, στρατιώτες από όλη την Ελλάδα στέλνουν δημόσιες, επώνυμες, ανώνυμες, ομαδικές επιστολές: ΕΞΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ - ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΛΟΚΗ - ΚΑΝΕΝΑΣ ΦΑΝΤΑΡΟΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ.

«Οι αντιδράσεις συνεχίστηκαν στα νερά της Αδριατικής και στο Μπάρι της Ιταλίας, μέχρι που τελείωσε ο πόλεμος. Ούτε μία σφαίρα δεν βγήκε από τις κάννες των όπλων του πλοίου. Ο ελληνικός λαός είχε γίνει μια γροθιά απέναντι στην κυβέρνηση και τους μακελάρηδες των Βαλκανίων».

«Το αντιτορπιλικό "Θεμιστοκλής" έπλεε βουβό, απείθαρχο, άπραγο και κυρίως με παγωμένα πυροβόλα κι εκτοξευτήρες πυραύλων», «αναξιόπιστο» στα μάτια του Αμερικανού ναυάρχου...

Ο Δημήτρης Μιχαλάκης, 20 χρόνια φωτορεπόρτερ, που έχει επισκεφτεί πολλές πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, και εμπόλεμες περιοχές, μετέφερε την εμπειρία του από τον πόλεμο σε Συρία και Ουκρανία.

«Στη Συρία φτάσαμε το 2011, μπήκαμε "νύχτα" και είδαμε χωριά διαλυμένα. Θυμάμαι ήμασταν στο χωριό Μπάμπαλ Χάουα, κοντά στα σύνορα με την Τουρκία και οι ντόπιοι μάς έλεγαν: Βλέπαμε αυτό που συμβαίνει στην Τυνησία και την Αίγυπτο, με τη λεγόμενη Αραβική Ανοιξη, και μετά από έναν χρόνο το χωριό μας ήταν διαλυμένο και δεν είχε μείνει ούτε ο μισός πληθυσμός του... Στο Χαλέπι είδαμε αυτό που λέμε ότι ο πόλεμος είναι "ξενόφερτος", συναντήσαμε Τούρκους, κομάντο των Βρετανών, Γάλλους...».

«Το 2022 πήγαμε στην Ουκρανία, είδα τι θα πει εξαθλίωση των λαών εν καιρώ πολέμου. Επαιτεία, φτώχεια σε υπερθετικό βαθμό».

Ο Αρης Μεσσήνης στάθηκε στο κομμάτι της προπαγάνδας, στον ρόλο των ΜΜΕ στην παραπλάνηση της κοινής γνώμης.

«Είμαστε φωτορεπόρτερ που ρισκάρουμε τη ζωή μας στην πρώτη γραμμή, αλλά δεν έχουμε απόλυτο έλεγχο στο τι θα βγει προς τα έξω για να ενημερωθεί ο κόσμος. Δίνουμε ένα μεγάλο υλικό, αλλά το κάθε Μέσο επιλέγει και παρουσιάζει την εικόνα μας με τον τρόπο που το συμφέρει και όποιο κομμάτι το συμφέρει».

Ασχολείται με το πολεμικό ρεπορτάζ 15 χρόνια, ξεκινώντας από τη Λιβύη, κυρίως καλύπτει την πρώτη γραμμή και «όποτε συμφέρει να υπάρχει πρόσβαση, τότε υπάρχει, όποτε δεν συμφέρει, μας αποκλείεται».

Για παράδειγμα, στην Ουκρανία στην αρχή του πολέμου που είχαν φτάσει οι Ρώσοι στα προάστια του Κιέβου και είχαν καταλάβει την Μπούτσα και το Ιρπίν, «μπήκα στο διάστημα που ήταν οι Ρώσοι εκεί. Οταν όμως έφυγαν οι Ρώσοι, για τέσσερις μέρες, δεν μας επιτράπηκε, σε εκατοντάδες φωτορεπόρτερ από όλο τον κόσμο, να μπούμε στην Μπούτσα και στο Ιρπίν, με το πρόσχημα της ασφάλειάς μας. Οπότε το μυαλό κάνει διάφορες σκέψεις...» σχετικά με το πώς «στήνεται» η προπαγάνδα.

Αντίστοιχα, αναφέρθηκε στο θέμα του Προσφυγικού και πώς χρησιμοποιείται από τις κυβερνήσεις ανάλογα με τις ανάγκες για εργατικό δυναμικό, ενώ τα ΜΜΕ συσκοτίζουν συστηματικά τις αιτίες που γεννούν τους πρόσφυγες.

«Είμαστε οι άνθρωποι που σας δίνουμε τις εικόνες. Βλέπουμε τον άνθρωπο στη χειρότερή του μορφή, στον πόλεμο μπορείς να δεις έναν άνθρωπο να μεταμορφώνεται σε κτήνος». Σε αυτά τα λόγια ο Γιώργος Μουτάφης συμπύκνωσε τη δουλειά του εδώ και 15 χρόνια σε χώρες που υπάρχουν συγκρούσεις, Συρία, Λιβύη, Τυνησία, Αίγυπτο, Ναγκόρνο Καραμπάχ, Ουκρανία, Γάζα...

«Το έγκλημα που συμβαίνει στη Λωρίδα της Γάζας, συμβαίνει δεκαετίες πίσω», τόνισε, παραθέτοντας την εμπειρία του με το να φωτογραφίζει τα πολλά ψυχιατρεία που υπάρχουν εκεί αναλογικά με τον πληθυσμό.

«Οι άνθρωποι ζούσαν σε τρομερή υλική αποστέρηση εδώ και πολλά χρόνια», είπε και ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «άνθρωποι έσπαγαν με βαριοπούλες τα τσιμέντα από βομβαρδισμένα κτίρια για να ξαναφτιάξουν τσιμέντο, ή ίσιωναν τα σίδερα για να ξαναχτίσουν τα σπίτια τους...».

«Αυτό το ταξίδι με έκανε να ασχοληθώ και με τα αποτελέσματα του πολέμου. Υπάρχουν χώρες που διαχρονικά και ιστορικά "παράγουν" πολέμους και χώρες που "παράγουν" πρόσφυγες. Οι εικόνες μας είναι: Ενας πνιγμένος, ένας σκοτωμένος, μια μάνα με ένα παιδί να περνάει μέσα σε μια βάρκα».

«Ποιος πληρώνει το τίμημα ενός πολέμου; Οχι ο λαός όλος, το πληρώνει ο φτωχός λαός, αυτοί που δεν μπορούν να φύγουν και αυτοί που μένουν πίσω», τόνισε.

Αναφέρθηκε στη δουλειά του φωτορεπόρτερ για μεγάλους ομίλους ΜΜΕ της Ευρώπης, επισημαίνοντας ότι «τον πόλεμο τον καλύπτουμε από τη μια μεριά, δίνουμε πληροφορία σε ένα μεγάλο κοινό της Ευρώπης, αλλά με τον τρόπο που θέλει ο εργοδότης».

Μαζί του ήταν ακόμα η Ασπασία Στρατηγού και ο Βασίλης Κορακάκης.

«Ενα μεγάλο "ευχαριστώ" για την ΚΝΕ που είμαστε πάλι κοντά σας. Ευχαριστούμε πάρα πάρα πολύ», τόνισε ο Β. Κορακάκης με το που ανέβηκε στη σκηνή και αμέσως μετά ξεκίνησε τις πενιές με το μπουζούκι του.

Ο χώρος κατακλύστηκε από τις γνωστές δικές του μελωδίες.

«Αρχοντες», «Λαύριο», «Ερχονται βράδια», «Ασωτοι ψαράδες», «Μάνα πού ζω;», «Στη σκέψη της τρελής»... το ένα τραγούδι διαδέχεται το άλλο και ο κόσμος που γέμισε τη Λαϊκή Σκηνή να συμμετέχει σε κάθε στίχο του γνωστού καλλιτέχνη.

Η τεράστια μουσική παρακαταθήκη του Στέλιου Καζαντζίδη, της - για πολλούς - σπουδαιότερης φωνής που ανέδειξε ποτέ το λαϊκό μας τραγούδι, ξεδιπλώθηκε στη Λαϊκή Σκηνή του Φεστιβάλ στο Πάρκο Τρίτση, στο αφιέρωμα της ΚΝΕ στον μεγάλο ερμηνευτή, με τίτλο «Μα εγώ δε ζω γονατιστός», που ακολούθησε.

Την ενορχήστρωση των τραγουδιών έχει κάνει ο Νίκος Στρατηγός, ενώ το «βάρος» της απόδοσης των ανεπανάληπτων ερμηνειών του μεγάλου καλλιτέχνη έχουν αναλάβει η Αυγερινή Γάτση και ο Βασίλης Προδρόμου.

Του ανθρώπου που τραγούδησε με μοναδικό τρόπο τον μόχθο του εργάτη, τον καημό και τον θυμό του μετανάστη, την αγωνία και τους πόθους των απλών ανθρώπων.

Μέσα από τη συναυλία γίνεται αναφορά και στις σημαντικότερες συνεργασίες που είχε ο Καζαντζίδης στην 50χρονη πορεία του.

Η Ιστορία του Φεστιβάλ είναι δεμένη σε κόμπο με αυτά τα τραγούδια και τέτοιους καλλιτέχνες, από τα πρώτα βήματα μέχρι και σήμερα. Στο φετινό Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή», που γιορτάζονται τα 50 χρόνια αυτής της πορείας, δεν θα μπορούσε να λείψει ένα αφιέρωμα σε αυτά.

Το έργο ανέλαβαν να επιμεληθούν οι «Κοινοί Θνητοί» που συνέπραξαν με τους Θοδωρή Βλαχάκη και Μιχάλη Σκαράκη (Magic de Spell), Αλέξανδρο Δάικο, Πολυξένη Καράκογλου, Γρηγόρη Κλιούμη (Υπόγεια Ρεύματα), Τάσο Κοφοδήμο & Κωνσταντή Παπακωνσταντίνου (Γκιντίκι), Δημήτρη Μητσοτάκη, Δημήτρη Μυστακίδη, Φώτη Σιώτα, Μάρθα Φριντζήλα σε μια μοναδική συναυλία που ολοκλήρωσε το πρόγραμμα της κεντρικής σκηνής του Φεστιβάλ την Τετάρτη, με τίτλο «Είμαστε από τα παιδιά που δεν κάθονται καλά».

Ενα αφιέρωμα γεμάτο «κόκκινες ρίμες» και στίχους που «διασχίζουν τον κόσμο και φλέγονται», έμπλεξαν τον ήχο των «Κοινών Θνητών» με τα τραγούδια σημαντικών δημιουργών και ερμηνευτών με μεγάλη συμβολή στο σύγχρονο ελληνικό τραγούδι, και ιδιαίτερα το τραγούδι που εμπνέει και αμφισβητεί.

Οι θεατές αγκάλιασαν με τη φωνή τους το αφιέρωμα από το πρώτο ρεφρέν, συνοδεύοντας τους καλλιτέχνες. Εσμιξαν φωνές που τραγούδησαν τη «Μια κραυγή» των «Κοινών Θνητών» σε αντιπολεμικές συναυλίες και σε διαδηλώσεις για τη σφαγή στην Παλαιστίνη, μαζί με μεγαλύτερους που τραγουδούσαν το «Σεράγεβο» των Magic De Spell στις αντιπολεμικές συγκεντρώσεις το 1999, όταν το ΝΑΤΟ βομβάρδιζε τη Γιουγκοσλαβία.

Χαρακτηριστικό για το πώς το Φεστιβάλ αποτελεί τον κατεξοχήν χώρο όπου βρίσκει έκφραση η σύγχρονη μουσική που εμπνέεται από τον αγώνα για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, ήταν η στιγμή που οι καλλιτέχνες ερμήνευσαν το «Ρόδι». Ενα τραγούδι που γράφτηκε ειδικά για το ΚΚΕ και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο 7ο Φεστιβάλ ΚΝΕ-«Οδηγητή», σε στίχους Δημήτρη Ραβάνη- Ρεντή, μουσική Θάνου Μικρούτσικου και Ερμηνεία της Μαρίας Δημητριάδη, με τους καλλιτέχνες από σκηνής να τραγουδούν: «Ζύμωσε ιδρώτα, αίμα, χώμα Να πάει ψηλά, μπροστά το Κόμμα Κοίτα, πληθύναμε πολύ Για νέο αγώνα μας καλεί».

Αρχικά επισκέφτηκε την κεντρική έκθεση του Φεστιβάλ, συνοδευόμενος απ' τον Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ Θοδωρή Κωτσαντή και τον Θοδωρή Χιώνη, μέλος του ΠΓ και Γραμματέα της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ. Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ περιεργάστηκε τα ντοκουμέντα και τις φωτογραφίες που εκτίθενται, αναγνωρίζοντας σε αυτές συντρόφους και στιγμές που μοιράστηκαν στη μακρόχρονη δράση της Οργάνωσης, σταθμοί της οποίας αποτελούσαν τα Φεστιβάλ της.

Μια θερμή συνάντηση είχε με τους Chris Smalls, πρόεδρο του Συνδικάτου εργαζομένων στην «Amazon» (Amazon Labor Union), Olivier Mateu, γενικό γραμματέα του Εργατικού Κέντρου Περιφέρειας Bouches-du-Rhone και Suzan Tayseer Salam, πρόεδρο της Ενωσης Παλαιστινιακών Συνδικάτων της Ιερουσαλήμ, καλωσορίζοντάς τους στο Φεστιβάλ.

Ενώ αργότερα είχε θερμές συναντήσεις με τους συντελεστές του προγράμματος της Κεντρικής Σκηνής. Ανάμεσά τους οι Διονύσης Τσακνής, Μάκης Σεβίλογλου, Φωτεινή Βελεσιώτου, Μάρθα Φριντζήλα, Βιολέτα Ικαρη, Γκιντίκι, Αλέξανδρος Δάικος, Δημήτρης Μητσοτάκης, Κοινοί Θνητοί, που μάλιστα πρόσφεραν στον Δημήτρη Κουτσούμπα το νέο τους άλμπουμ. Στην Κεντρική Σκηνή ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ συνάντησε την σύζυγο του Κώστα Τριπολίτη, Αννα Ντάφου, στην οποία πρόσφερε τους έξι τόμους του Δοκιμίου Ιστορίας του Κόμματος με ιδιόχειρη αφιέρωσή του στον μεγάλο δημιουργό. Απ' την πλευρά της ευχαρίστησε το ΚΚΕ και την ΚΝΕ για το υπέροχο αφιέρωμα.

Οπως είπε επίσης ο Διονύσης Τσακνής, ο Κώστας Τριπολίτης «με τον δικό του ξεχωριστό λόγο έβαλε ένα ανεξίτηλο στίγμα στην ελληνική στιχουργία. Κανείς δεν τον μπερδεύει με κανέναν και κανείς δεν μπορεί να τον μιμηθεί. Εκτιμά τον απαιτητικό συνεργάτη, γιατί και ο ίδιος είναι απαιτητικός με τον εαυτό του. Τον αναχωρητή από αυτό που συνήθως ονομάζουμε κοινωνική ζωή, που όμως ποτέ δεν αναχώρησε από το παρατηρητήριό του, από όπου χαιρετίζει τη φτώχεια, ιχνογραφεί και καταγράφει τα πάθη, τα όνειρα και τις μύχιες σκέψεις του απλού ανθρώπου, θέλει να ζήσει ψάχνοντας μια διέξοδο, γυρεύοντας μια αλλιώτικη ζωή. Και όσο κι αν επιμένει ο ίδιος ότι "ο λόγος δεν έχει λόγο να λέγεται", εμείς του απαντάμε ότι ο δικός του λόγος έχει λόγο και να λέγεται και να τραγουδιέται».

RIZOSPASTIS

Με έργα τους συμμετέχουν φοιτητές και φοιτήτριες των Ανώτατων Σχολών Καλών Τεχνών, μέλη του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας, καταξιωμένοι δημιουργοί στον χώρο των Τεχνών και του Πολιτισμού, καθηγητές και καθηγήτριες της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας, πολλοί εκ των οποίων έχουν υπάρξει διοργανωτές ή και συμμετέχοντες στις εμβληματικές εικαστικές εκθέσεις των πρώτων Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή».

Τα έργα που παρουσιάζονται εκτείνονται σε όλες τις μορφές των εικαστικών τεχνών: Ζωγραφική, γλυπτική, χαρακτική, εγκαταστάσεις, video art, ακόμα και ψηφιδωτά.

Η Εικαστική Εκθεση Σύγχρονου Εργου είναι μια «συνομιλία» του 50ού Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» με την Ιστορία του, με το παρόν του, με την προοπτική του. «Με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον» της κοινωνικής απελευθέρωσης από την ταξική καταπίεση, την καπιταλιστική εκμετάλλευση όλων των δημιουργών του πνευματικού και υλικού πλούτου.

Στην εικαστική έκθεση φιλοξενούνται, ακόμα, τιμητικά τα έργα του Γιάννη Σκαρπερού και του Κώστα Ρόθου. Οι κομμουνιστές καλλιτέχνες, οι ξεχωριστοί μας σύντροφοι, που έχουν «φύγει» από τη ζωή, βρίσκονται πάντα στην καρδιά μας, έχουν τη θέση τους στη γιορτή μας για τα 50 χρόνια του Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή».

Στην έκθεση συμμετέχουν με έργα τους οι καλλιτέχνες: Αθανασία Αγγελάκη, Στρατής Αθηναίος, Στάθης Ανδρουσάκης, Κώστας Αργύρης, Φανή Αχειμαστού, Ιάκωβος Βάης, Ράνια Βαρβάκη, Τάκης Bαρελάς, Αχιλλέας Bασιλείου, Σταύρος Βεζδρεβάνης, Γιώργος Βεργιτσάκης, Ανδρέας Βλαζάκης, Αγγελος Βλάσσης, Βασίλης Βλάχος, Ουρανία Βολονάκη, Αλέξανδρος Γαγγάδης, Αργύρης Γιαννάκος, Ευγένιος Γκάλκιν, Ελενα Γκαρστέα, Μίλτος Γκολέμας, Τατιάνα Γκριμπάνοβα, Γιάννης Γουρζής, Βασίλης Γρατσίας, Γιάννα Γρηγορακάκη, Χαρά Δημακάκου, Δημήτρης Δήμου, Βαγγέλης Διονάς, Βασίλης Διονυσόπουλος, Μαριλένα Ζαμπούρα, Ευγενία Καπάνταη, Κωνσταντίνα Καραχάλιου, Πέτρος Καρυστινός, Μερόπη Πρέκα, Νεφέλη Προβατά, Γιασεμή Ράπτη, Κυριάκος Ρόκος, Ρουμπίνα Σαρελάκου, Θανάσης Σκυλογιάννης, Βασίλης Σολιδάκης, Εφη Σούτογλου, Ελένη Σπαντιδάκη, Μάριος Σπηλιόπουλος, Μαρίνα Σπυριδωνίδου, Ευαγγελία Σταμούλου, Στέλιος Σταφέτος, Γιάννης Στεφανάκις, Φωτεινή Στεφανίδη, Νίκος Στέφος, Παναγιώτης Στριμπάκος, Ιωάννα Τερλίδου, Μαίρη Τζένη, Παναγιώτης Τζιοβίλης, Γιάννης Τριανταφύλλου, Δέσποινα Τσακνή, Χρήστος Φάβιος, Εφη Φουνκ, Ράνια Φραγκουλίδου, Ριχάρδος Φώσκολος, Νάσος Χαλκίδης, Γιούλα Χατζηγεωργίου, Νίκος Χριστοφοράκης, Νικόλας Κληρονόμος, Μάρθα Κορίτσογλου, Σπύρος Κουρσάρης, Κλέβες Κρίσικο, Σωτήρης Κυπραίος, Ντίνα Κώτσιου, Σωτηρία Λαζάρου, Αντώνης Λάζος, Χρήστος Λάμπρου, Μάγδα Λεβεντάκου, Δημήτρης Λίβας, Ηώ Μαθιανάκη, Εφη Μάνου, Ελένη Μαραθού, Ανδρέας Μαράτος, Ελένη Μαρκάκη, Εύα Μελά, Χρήστος Μήτσικας, Φανή Μηχαϊλίδη, Κατερίνα Μoνιάκη, Αντώνης Μυρωδιάς, Ντιάνα Νασιοπούλου, Βικτώρια Νταρίλα Μαριάννα Ξενάκη, Σίσσυ Παναγοπούλου, Κάλια Παπαθεοδώρου, Τριαντάφυλλος Πατρασκίδης, Αλεξάνδρα Πατσόγλου, Αριστείδης Πατσόγλου, Τζέλα Παυλή, Ντέπυ Παυλίδου, Μάριος Πελώνης.

Οι καλλιτέχνες έχουν στήσει ένα μικρο υπαίθριο εργαστήρι όπου βρίσκονται οι μήτρες των χαρακτικών αλλά και πρέσα, δίνοντας τη δυνατότητα στους επισκέπτες να τυπώσουν όποια αφίσα επιθυμούν.

Το Εργαστήρι είναι ανοιχτό σε κάθε νέο, σε συλλόγους και ομάδες, σε κάθε νέο χαράκτη, σε κάθε εικαστικό καλλιτέχνη που θέλει εκεί να δημιουργήσει. Παράλληλα υπάρχουν οι σημειώσεις και το αρχείο του στη διάθεση κάθε ιστορικού ερευνητή, καθώς και η πλούσια βιβλιοθήκη του, όπου εκτίθενται όχι μόνο τα εκατοντάδες βιβλία που φιλοτέχνησε και εικονογράφησε ο ίδιος ο Γ. Βαρλάμος, αλλά και όλα εκείνα τα βιβλία που διάβαζε και αγαπούσε.

Ολα αυτά τα χρόνια, εξάλλου, η «Σύγχρονη Εποχή» έχει αδιάλειπτη παρουσία στο Φεστιβάλ, φέρνοντας το προοδευτικό και επαναστατικό βιβλίο κοντά στη νεολαία, στους εργαζόμενους, στους αυτοαπασχολούμενους, στις γυναίκες.

Πόσοι και πόσες δεν πήραν το πρώτο τους βιβλίο από κάποιο Φεστιβάλ, ξεκίνησαν την επαφή τους με την επαναστατική θεωρία, εμπλούτισαν τη βιβλιοθήκη τους. Γιατί η γνώση είναι δύναμη για να αλλάξουμε τον κόσμο.

Ετσι, από τις πρώτες ώρες άνθρωποι όλων των ηλικιών έχουν ζώσει τους πάγκους με τα βιβλία, διαλέγουν τις εκδόσεις που θα προμηθευτούν, άλλες που θα κάνουν δώρο σε συγγενείς και φίλους, διαβάζουν προσεκτικά τα οπισθόφυλλα, συζητάνε ζωηρά με αφορμή το περιεχόμενό τους.

Ολοι οι «τύποι αναγνωστών» δίνουν το «παρών»: Αυτοί που ξέρουν ποια έκδοση θα προμηθευτούν, άλλοι που κάνουν μια πρώτη έρευνα και θα επανέλθουν τις επόμενες μέρες, όσοι αναζητούν αναφορά σε κάποιο πιο συγκεκριμένο αντικείμενο που τους ενδιαφέρει, νεότεροι που ρωτάνε με ποιο βιβλίο να κάνουν το «ξεκίνημα», γονείς που ψάχνουν εκδόσεις για τα παιδιά τους κ.ά.

Ξεχωρίζουν οι τέσσερις θεματικές προτάσεις που κάνει η «Σύγχρονη Εποχή», παίρνοντας υπόψη τις σύγχρονες εξελίξεις αλλά και το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που εκφράζεται κάθε χρόνο: «Για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο». «Το αστικό κράτος, ο χαρακτήρας και ο ρόλος του». «Συμπεράσματα από την Ιστορία». «Σοσιαλισμός, η απάντηση τον 21ο αιώνα».

Σε μια πρώτη «σφυγμομέτρηση», την τιμητική τους στις επιλογές των επισκεπτών έχουν εκδόσεις που κυκλοφόρησαν πρόσφατα, όπως τα υλικά της ημερίδας του ΚΣ της ΚΝΕ αφιερωμένης στα 100 χρόνια από τον θάνατο του Λένιν, «Τεχνητή Νοημοσύνη: Η νέα εποχή στην τεχνολογία απαιτεί μια νέα εποχή στην κοινωνία. Σοσιαλισμός, η απάντηση τον 21ο αιώνα», ή «Το Παλαιστινιακό Ζήτημα. Ιστορική αναδρομή στις ρίζες και την εξέλιξή του», του Α. Γκίκα.

Σημειώνεται ότι στον χώρο του Φεστιβάλ βρίσκεται και το 4ο τεύχος 2024 της ΚΟΜΕΠ, που μόλις κυκλοφόρησε.

• Το Σάββατο 21 Σεπτέμβρη στις 6.30 μ.μ. η Λιάνα Κανέλλη και ο Φώντας Λάδης θα βρίσκονται στο βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής» στο 50ό Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» και θα υπογράφουν τα βιβλία τους. Η Λ. Κανέλλη θα υπογράφει την «Αντιγόνη στη Χάγη» και ο Φ. Λάδης το «Ντα ζβιντάνιγια» («Στο Επανιδείν»), που μόλις κυκλοφόρησε.

RIZOSPASTIS

Στο περίπτερο της ΚΟ Αττικής υπάρχουν και διακινούνται φυλλάδια και ανακοινώσεις της Οργάνωσης, για διάφορα ζητήματα, καθώς και άλλο υλικό του Κόμματος. Επίσης, όποιος επιθυμεί μπορεί να προμηθευτεί αφίσες που μεταξύ άλλων ανατυπώθηκαν με αφορμή τα 100 χρόνια από τον θάνατο του Λένιν, όπως και άλλες επετειακές εκδόσεις της ΚΟ Αττικής.

Στον χώρο του στεκιού λειτουργεί έκθεση ενάντια στην εγκληματική εμπλοκή της χώρας μας εκτός συνόρων, για να σταματήσει η συμμετοχή της Ελλάδας στους πολέμους των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ. Επίσης λειτουργεί έκθεση με τις θέσεις και τις προτάσεις του ΚΚΕ ενάντια στην «εμπρηστική» πολιτική των κυβερνήσεων, αναδεικνύοντας τις τραγικές ελλείψεις σε αντιπυρικά έργα, καθώς και τις διεκδικήσεις του ΚΚΕ το προηγούμενο διάστημα.

Αναλυτικά το πρόγραμμα του Στεκιού τις επόμενες μέρες περιλαμβάνει:

Σήμερα Πέμπτη, στις 8 μ.μ., προβολή βίντεο με τη συνέντευξη - μαρτυρία του κομμουνιστή Κώστα Δρόσου, ο οποίος τον Ιούλη του 1974 ήταν φαντάρος στην Κύπρο και στάθηκε παράδειγμα αγωνιστικής στάσης ενάντια στη χούντα και στην τουρκική εισβολή.

Κατά την άφιξή τους στον χώρο του Φεστιβάλ, στην πύλη της Λαϊκής Σκηνής τούς υποδέχθηκε εκ μέρους του ΚΣ της ΚΝΕ ο Γιώργος Γαρουφαλάκης, μέλος του Γραφείου του ΚΣ. Καλωσορίζοντάς τους, σημείωσε μεταξύ άλλων ότι «είναι μεγάλη μας τιμή και χαρά που βρίσκεστε στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ. Ανυπομονούμε για την αυριανή (σ.σ. σημερινή) εκδήλωση και να μας μεταφέρετε τις εμπειρίες σας από τις χώρους δουλειάς σας και τις χώρες σας. Από το 1ο μέχρι και σήμερα το 50ό Φεστιβάλ, βασικό χαρακτηριστικό του είναι η διεθνιστική αλληλεγγύη. Στεκόμαστε στο πλάι όλων των λαών που παλεύουν για το δίκιο τους και τα δικαιώματά τους».

Εκ μέρους του ΚΣ της ΚΝΕ προσφέρθηκε στους τρεις συνδικαλιστές μεταφρασμένη στα Αγγλικά η μπροσούρα της Ιδεολογικής Επιτροπής του ΚΣ της ΚΝΕ «Αλήθειες και Ψέματα για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο», ο «Οδηγητής» και κάποια άλλα αναμνηστικά από τον χώρο του Φεστιβάλ. Στη συνέχεια περιηγήθηκαν στον χώρο και παρακολούθησαν το καλλιτεχνικό πρόγραμμα.

Οι τρεις αγωνιστές συνδικαλιστές θα συμμετάσχουν στην εκδήλωση - συζήτηση που πραγματοποιείται σήμερα στο Στέκι Φοιτητών και Νέων Εργαζομένων, με θέμα «Σε έναν κόσμο που φλέγεται, νικητές θα είναι οι λαοί!».

Την αρχή στη συναυλία των φοιτητικών συγκροτημάτων έκαναν οι «Σκοποί της παρέας», που με μαντινάδες και τραγούδια από την Κρήτη ξεσήκωσαν τους παρευρισκόμενους. Μάλιστα, ο κόσμος τραγούδησε μαζί τους τον «Ερωτόκριτο», ένα από τα σημαντικότερα έργα της κρητικής λογοτεχνίας.

Τη σκυτάλη πήρε ο Ανέστης Πασχαλίδης, που με δικά του τραγούδια με έντεχνο ήχο «ταξίδεψε» το κοινό που βρέθηκε στη σκηνή, όπως με το «Κι όλο θα χαζεύω», που όπως είπε «με συγκινεί πολύ, γιατί το πρωτοτραγούδησα πριν από 3 χρόνια σε μια συγκέντρωση της ΚΝΕ στη σχολή μου. Και θέλω σε αντίστοιχες καταστάσεις να λέω ότι μου δόθηκε το βήμα να εκθέσω την καλλιτεχνία μου μέσω του Φεστιβάλ της ΚΝΕ». Κλείνοντας το πρόγραμμά του, επέλεξε το «Μη μου μιλάς για τίποτα» του Παύλου Σιδηρόπουλου.

Στην τελευταία «στροφή» της συναυλίας των φοιτητικών συγκροτημάτων, οι «Χάι Χιλς» μοιράστηκαν ροκ στιγμές σε ελληνικό και ξένο στίχο.

Ολοι τους ευχαρίστησαν την ΚΝΕ για την πρόσκληση στο 50ό Φεστιβάλ και δήλωσαν χαρούμενοι για τη συμμετοχή τους σε αυτόν το μεγάλο πολιτικό - πολιτιστικό θεσμό, που φέτος κλείνει 50 χρόνια ζωής.

Μία από αυτές είναι η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Αναπήρων. Εκεί φορείς και σύλλογοι ενημερώνουν και κινητοποιούν τον κόσμο που περνάει και με ενδιαφέρον σταματάει, για να ρωτήσει ή να ενισχύσει. Ο Ενιαίος Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων ΑμεΑ Αττικής και Νήσων ενημερώνει για τις ελλείψεις στα σχολεία τη νέα σχολική χρονιά. «Αλήθεια, πώς μπορεί να γίνει μάθημα τον 21ο αιώνα με 25 και 30 μαθητές στην τάξη; Πώς μπορεί να πραγματοποιηθεί η εξειδικευμένη στήριξη του παιδιού με αναπηρία ή και του νέου προσφυγόπουλου;», αναρωτιέται και απαιτεί την Ειδική Αγωγή που αρμόζει στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα. Παράλληλα, η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Αναπήρων καλεί σε πανελλαδική κινητοποίηση για την Ειδική Αγωγή, για το δικαίωμα των παιδιών στην εκπαίδευση και την αποκατάσταση, το Σάββατο 28 Σεπτέμβρη στις 12 μ., στο υπουργείο Υγείας.

Οι εστίες αγώνα είναι πολλές και πιο δίπλα το Τμήμα Δικαιοσύνης και Λαϊκών Ελευθεριών συγκεντρώνει τα βλέμματα αρκετού κόσμου. Στο τραπεζάκι τους δεσπόζουν οι εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής», σχετικές με τη Δικαιοσύνη, όπως η «Συνταγματική Εκφραση της Δικτατορίας του Κεφαλαίου η Δίκη της Χρυσής Αυγής», ένα βιβλίο που τραβάει το ενδιαφέρον ανήμερα της 11ης επετείου δολοφονίας του Παύλου Φύσσα από την εγκληματική, ναζιστική οργάνωση. Δεκάδες κόσμου σταματούσαν να συζητήσουν με τους δικηγόρους που βρίσκονταν στο περίπτερο., οι οποίοι ενημέρωναν για τα προβλήματα του κλάδου, μοιράζοντας παράλληλα την ανακοίνωση της «Αγωνιστικής Συσπείρωσης Δικηγόρων» ενόψει του νέου δικαστικού έτους.

Η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη στο δικό της τραπεζάκι δίνει το δικό της στίγμα, με αφίσες και ενημερώσεις για την απεμπλοκή της Ελλάδας από τους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς και βροντοφωνάζουν να φύγουν οι βάσεις του ΝΑΤΟ από την χώρα μας. Πιο δίπλα στο τραπεζάκι της Ελληνικής Επιτροπής Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης, αποτίουν φόρο τιμής στην Παλαιστίνη με μικρές καλλιτεχνικές δημιουργίες, τσάντες ή αφισούλες που στέλνουν το μήνυμα της Λευτεριάς στην Παλαιστίνη.

Φυσικά, νέοι, αλλά και μεγαλύτεροι σε ηλικία σταματούν και ρωτούν για τον σκοπό των δύο φορέων και δείχνουν την ίδια ώρα την στήριξή τους προς την Παλαιστίνη.

Μία από τις λατρεμένες συνήθειες του Φεστιβάλ είναι και η επίσκεψη στο στέκι του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου. Ο κόσμος σταματάει στο τραπεζάκι, όπου συνομιλεί με τους ανθρώπους του συνδέσμου. Παίρνει στα χέρια του την ανακοίνωση για την κατάσταση στην Κούβα, αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η κουβανική Επανάσταση από το εμπάργκο των ΗΠΑ, του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία και άλλων φυσικών καταστροφών.

Φυσικά, από τις πρώτες ώρες του Φεστιβάλ σχηματίζονται στο μπαρ που έχει δημιουργήσει ο Ελληνοκουβανικός Σύνδεσμος Φιλίας και Αλληλεγγύης, για να δοκιμάσουν τα παραδοσιακά ποτά της Κούβας.

Τον Αύγουστο η φωτιά στο Βαρνάβα έφτασε να καίει μέσα σε αστικό ιστό στο Χαλάνδρι. Ποιες είναι όμως οι αιτίες μίας τέτοιας φυσικής καταστροφής; Η απάντηση δίνεται στο Στέκι Περιβάλλοντος, εκεί όπου υπάρχει ενημέρωση για την θέση του ΚΚΕ για το περιβάλλον μέσα από ανακοινώσεις, αλλά και διάφορες σχετικές εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής».

Δίπλα από το στέκι έχει στηθεί μία μικρή έκθεση, η οποία ενημερώνει για το «ακραίο φαινόμενο», που δεν είναι άλλο από την επικίνδυνη πολιτική του αστικού κράτους που γεννά προδιαγραμμένα εγκλήματα. Παράλληλα, ενημερώνει με παραδείγματα προστασίας του περιβάλλοντος από την ΕΣΣΔ και στέλνει το μήνυμα πως «η σημαία της προστασίας του περιβάλλοντος είναι η κόκκινη σημαία του σοσιαλισμού!».

80 χρόνια συμπληρώνονται από το 1944, χρονιά που ο αγώνας του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ για την απελευθέρωση του ναζί κατακτητή φούντωσε. Κορυφαίες στιγμές της ταξικής πάλης στην Ελλάδα προβάλλονται στο 50ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή».

Το στέκι ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ τιμάει τον ηρωικό Δεκέμβρη του 1944. Ο κόσμος επισκέπτεται το τραπεζάκι, για να μάθει, να θυμηθεί και να κάνει μία αναδρομή στο παρελθόν. Πιο δίπλα η έκθεση εξιστορεί τα γεγονότα της χρονιάς - ορόσημο για την απελευθέρωση της Ελλάδας και τον ηρωικό αγώνα του λαού, με τους κομμουνιστές μπροστάρηδες.

Η φετινή δραστηριότητα του Παιδότοπου είναι εμπνευσμένη από τον στίχο του Ν. Χικμέτ «Ας δώσουμε τον κόσμο στα παιδιά, να μάθει ο κόσμος τη φιλία», καθώς κάθε παιδί έχει την ευκαιρία να μάθει για τη φιλία των λαών, τη ζωή στον πλανήτη με άλλους ανθρώπους, να εκφράσει με τον τρόπο του την αλληλεγγύη του στην Παλαιστίνη.

Το πρόγραμμα ξεκίνησε με τους «μικρούς αρχαιολόγους», πλάι σε μεγάλους αρχαιολόγους, να ανακαλύπτουν νέα πράγματα με τον πηλό και να πέφτουν βροχή τα ερωτήματα!

Μια παράσταση μαγείας για μικρούς και μεγάλους έδωσε ο μάγος Τριστάν στον Παιδότοπο, θυμίζοντας στο κοινό ότι μέσα από τον τρόπο σκέψης μπορούμε να ανακαλύψουμε πολλά πράγματα και ότι μαζί με άλλους ανθρώπους μπορούμε να φτάσουμε στη λύση του κάθε προβλήματος, όπως ανέδειξε νωρίτερα στον χώρο του Παιδότοπου και η παράσταση με τον Καραγκιόζη από το θέατρο σκιών του Θανάση Λιούνη.

Ο μάγος Τριστάν ανέφερε στους μικρούς και μεγάλους φίλους πως «ό,τι βλέπετε είναι μια τέχνη και θέλουν όλα εξάσκηση!». Ο ίδιος δήλωσε ότι ευχαριστεί το Φεστιβάλ της ΚΝΕ, καθώς και ότι μετά από τόσα χρόνια νιώθει την αναγκαιότητα να βρίσκεται κοντά μας. Οπως είπε, «μακάρι να φτάσουμε τα 1.000 χρόνια του Φεστιβάλ!».

Πρώτοι στη σκηνή βρέθηκαν οι «Eye Core», προερχόμενοι από το Μενίδι, ταρακουνώντας τη Μαθητική Σκηνή με γνωστά metal τραγούδια, αλλά και το ανέκδοτο ακόμα τραγούδι τους «Iron bars of fade», το οποίο είναι αφιερωμένο στον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου. Οπως δήλωσαν επί σκηνής, «είναι μεγάλη μας τιμή που βρισκόμαστε στο Φεστιβάλ! Ενα από τα παιδικά όνειρα γίνεται πραγματικότητα!».

Ακολούθησαν οι «Stage Revolution», από την Αγία Παρασκευή, οι οποίοι μας «ταξίδεψαν στο κέντρο της Γης» και μας έπαιξαν ένα από τα ακυκλοφόρητα κομμάτια τους με αντιπολεμικό στίχο, το «Εχει σιωπή», το οποίο έπαιξαν για πρώτη φορά σε συναυλία αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη.

Η μαθητική συναυλία έκλεισε με το συγκρότημα «Κλείστε τα φώτα», από τη Νέα Σμύρνη, το οποίο έπαιξε για δεύτερη φορά σε σκηνή του Φεστιβάλ και μας χαιρέτισε με το τραγούδι «Και κάθε που χαράζει».

Την παράσταση ξεκίνησε με «ένα ταξίδι στην τρέλα» της καθημερινότητας της ζωής ο Γιάννης Ρούσος. Τη σκυτάλη πήρε σε σουρεάλ τόνους ο Οδυσσέας Ντενίζ Ουρέμ. Ακολούθησε η Δήμητρα Νικητέα με μια κατάθεση συναισθημάτων σε κοινωνικοπολιτικά ζητήματα. Μια κωμική ματιά στην καθημερινότητα έφερε ο Ορέστης Θεοφανούδης, ενώ με one-liners ...για όλα έκλεισε την παράσταση ο Πάρης Ρούπος.

Ο λόγος για το Στέκι του «κόκκινου Αερόστατου» στο Φεστιβάλ, τον χώρο που απευθύνεται στα παιδιά του Γυμνασίου και των μεγαλύτερων τάξεων του Δημοτικού.

Κάθε γωνιά που έχει στηθεί στον χώρο «κρύβει» και ένα μυστικό που τα παιδιά μέσα από τη συνεργασία και διάφορα παιχνίδια καλούνται να λύσουν.

Ενα μεγάλο κόκκινο αερόστατο τραβάει το βλέμμα από μακριά, και μια τρισδιάστατη απεικόνιση του «50» κεντρίζει όποιον εισέρχεται στον χώρο. Εκεί ξετυλίγεται το παιχνίδι γύρω από την Ιστορία των Φεστιβάλ της ΚΝΕ.

«Ψάξε - βρες στο logo του Φεστιβάλ», είναι ο τίτλος του παιχνιδιού, και τα παιδιά μέσα από μια ειδική εφαρμογή ανακαλύπτουν τα στοιχεία που συνθέτουν το logo του φετινού Φεστιβάλ... Τι συμβολίζει το «Δ»; Ποιος ήταν ο Γιούρι Γκαγκάριν; Γιατί απεικονίζεται ο Γιάννης Ρίτσος; Πατώντας πάνω στα αντίστοιχα εικονίδια τα παιδιά, με τη βοήθεια κειμένου, τραγουδιού, βίντεο και εικόνας, ανακαλύπτουν το φετινό σύνθημα του Φεστιβάλ.

Ωρα για δημιουργία! Στα καβαλέτα που είναι στημένα, πολλοί μικροί ζωγράφοι, εμπνεόμενοι από το φετινό σύνθημα αλλά και παλιότερες αφίσες του Φεστιβάλ, κάνουν τις δικές τους ζωγραφικές απόπειρες, ενώ το κυνήγι του κρυμμένου θησαυρού βοηθά τα παιδιά να ανακαλύψουν τι είναι αυτό που καθιστά το Φεστιβάλ της ΚΝΕ το μεγαλύτερο πολιτικό και πολιτιστικό γεγονός της νεολαίας.

Οι υπόλοιπες γωνιές έχουν τίτλους «Τι είναι επαναστάτης;», «Για έναν κόσμο όμορφο και δίκαιο, τον σοσιαλισμό!» και «Η παρέα του "κόκκινου Αερόστατου" μεγαλώνει».

Η χτεσινή μέρα ήταν αφιερωμένη στη γνώση και τη δύναμη που μας προσφέρει για να κατανοήσουμε τον κόσμο, και στη σκηνή του χώρου παρουσιάστηκαν εντυπωσιακά επιστημονικά πειράματα, δίνοντας τη σκυτάλη στο φορητό πλανητάριο που θα εγκατασταθεί τις επόμενες μέρες, για να ταξιδέψει τα παιδιά ανάμεσα στα αστέρια.

- Πώς φουσκώνουμε ένα μπαλόνι; - Με αέρα! - Με ξίδι ξέρετε πώς γίνεται; Ο διάλογος ανάμεσα στην επιστήμονα και στα παιδιά ξεδιπλώνεται, δίνοντας τη θέση του σε πειράματα. Η επιστήμονας παίρνει μια χλωρίνη και βουτάει σε αυτή μια φωτογραφία. Τι γίνεται λοιπόν με τα χρώματα της φωτογραφίας σε αυτή και γιατί; Διαλύματα και χημικές αντιδράσεις που μοιάζουν μαγικά, αλλά είναι απλή επιστήμη... Τέτοιες πρωτότυπες δραστηριότητες δείχνουν πως το «κόκκινο Αερόστατο» ...πετάει σε μεγάλα ύψη, ταξιδεύοντας σε νέους κόσμους τους μικρούς φίλους της ΚΝΕ.

Θυμίζουμε ότι οι γωνιές λειτουργούν από τις 19.00 έως τις 22.00, με επαναλαμβανόμενες κυλιόμενες δραστηριότητες, ενώ όπως είναι φυσικό ο τοίχος της αναρρίχησης έχει κερδίσει την προσοχή όλων των μικρών επισκεπτών του Φεστιβάλ.

Σήμερα στις 19.00 στη σκηνή του χώρου θα ανέβει ο Απορημένος, ο αγαπημένος φίλος των παιδιών, για την πρώτη του ζωντανή επαφή με τους μικρούς αναγνώστες.

Μεταξύ αυτών υπάρχουν μπλούζες και αλλά αντικείμενα με το λογότυπο του 50ού Φεστιβάλ, μπλούζες που αναγράφουν τη διαδρομή και τα μέρη από όπου πέρασε η «μικρογραφία του μέλλοντος που έγινε θεσμός». Ξεχωρίζουν τα εμβληματικά μαντήλια της ΚΝΕ που φέτος έκαναν την επιστροφή τους, όπως και σετ με αναμνηστικές κάρτες από τα Φεστιβάλ.

Τα αναμνηστικά διατίθενται σε διάφορα σημεία του Πάρκου για οικονομική ενίσχυση της ΚΝΕ και έχουν γίνει ανάρπαστα, με πολλούς επισκέπτες να συρρέουν ώστε να τα προμηθευτούν.

Αλλοι συμπληρώνουν τη συλλογή τους από αναμνηστικά των παλαιότερων Φεστιβάλ, άλλοι τώρα κάνουν την αρχή, άλλοι θέλουν να έχουν κάτι που να σηματοδοτεί το 50ό Φεστιβάλ. Το σίγουρο πάντως είναι πως ακόμη και το πιο μικρό αντικείμενο μπορεί να ξεκλειδώσει αναμνήσεις, να φέρει χαμόγελα, να τροφοδοτήσει σκέψεις για το μέλλον. Αυτό συμβαίνει και σε ανθρώπους από όλες τις γενιές, οι οποίοι πέρασαν από το Φεστιβάλ, μόλις τύχει και αντικρίσουν αναμνηστικά που έχουν φυλαγμένα στο σπίτι τους μα πάνω από όλα στην καρδιά τους.

Γεμάτος ο χώρος στο Αθλητικό Στέκι

Στη συζήτηση συμμετείχαν οι: Θοδωρής Λιάππης, υπεύθυνος του Τμήματος Αθλητισμού και Φυσικής Αγωγής της ΚΕ του ΚΚΕ, Νίκος Γελαδάς, καθηγητής ΣΕΦΑΑ, Γιώργος Ζαραβίνας, ομοσπονδιακός προπονητής χάντμπολ, και Δημήτρης Κωνσταντινίδης, δημοσιογράφος της ιστοσελίδας «gazzetta.gr».

Στην αρχή της εκδήλωσης ο συντονιστής Κώστας Πασακυριάκος, δημοσιογράφος του «Ριζοσπάστη», αναφέρθηκε στους σχεδιασμούς της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής και των χορηγών της με στόχο την εκτόξευση των κερδών από τη διοργάνωση, και πρόσθεσε πως αποτέλεσε ευκαιρία επικοινωνιακής εξιλέωσης για τη ΔΟΕ, μετά την άκρατη εμπορευματοποίηση που υπήρξε στη διοργάνωση της Ατλάντα το 1996. Γι' αυτό και όπως είπε επιστρατεύτηκαν αφηγήματα περί «επιστροφής της διοργάνωσης στα Ολυμπιακά ιδεώδη», για «τις αξίες του Ολυμπισμού που επιστρέφουν σπίτι τους» κ.λπ. Οπως είπε, 20 χρόνια μετά όχι μόνο κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώθηκε αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως ο ελληνικός λαός κλήθηκε να πληρώσει το «μάρμαρο» του πάρτι των πολυεθνικών που στήθηκε στην Αθήνα το καλοκαίρι του 2004. Επιπλέον στάθηκε στα αποκαλυπτικά ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» εκείνης της εποχής για τα τεράστια παιχνίδια κέρδους που παίζονταν πίσω από τη βιτρίνα της διοργάνωσης σε μια σειρά τομείς, όπως οι εργασιακές συνθήκες στα έργα υποδομής και τα δυστυχήματα με τους νεκρούς εργάτες, ο τομέας της ασφάλειας, οι υπερβάσεις στον προϋπολογισμό, οι απευθείας αναθέσεις έργων και υπηρεσιών κ.ά.

Το πάνελ της συζήτησης

Απαντώντας στο συγκεκριμένο ερώτημα και ανοίγοντας πρώτος τον χορό των παρεμβάσεων, ο Νίκος Γελαδάς χαρακτήρισε τις δηλώσεις των αρμοδίων και εμπλεκόμενων για «επαναπροσδιορισμό των αγώνων στα ιδανικά του αθλητισμού» τον πλέον κραυγαλέο μύθο τις εποχής. Οπως είπε, το γεγονός ότι σήμερα κοιτώντας τους βασικούς χορηγούς της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής βρίσκουμε ανάμεσά τους εταιρείες στοιχήματος, αποδεικνύει τον μύθο που καλλιεργήθηκε. Εστιάζοντας στη σημερινή πραγματικότητα του ελληνικού αθλητισμού, τόνισε πως δεν μπορεί να υπάρξει υγιής αθλητισμός όταν δεν υπάρχει μαζική συμμετοχή, όταν δεν υπάρχουν υποδομές, οργανωμένα προγράμματα ανεύρεσης ταλέντων κ.λπ.

Εξηγώντας πως ό,τι συμβαίνει έχει ως βασική αιτία την ανυπαρξία εθνικής πολιτικής για τον αθλητισμό, συμπλήρωσε ότι οι πολιτικές που έχουν εφαρμοστεί για τον αθλητισμό από όλες τις κυβερνήσεις διαχρονικά βασίζονται στην εφαρμογή των επιλογών και των κατευθυντήριων γραμμών που ορίζει η ΕΕ. Γι' αυτό ποτέ οι αρμόδιοι της κάθε κυβέρνησης δεν λαμβάνουν υπόψη τη γνώμη των επιστημόνων του αθλητισμού των σχολών ΣΕΦΑΑ.

Ο δημοσιογράφος Δημήτρης Κωνσταντινίδης μίλησε για τις εμπειρίες του καλύπτοντας το ρεπορτάζ των Ολυμπιακών Αγώνων, αποκαλύπτοντας πως με βάση τα όσα σχεδιάζονταν ήταν ξεκάθαρο ότι ο ελληνικός λαός δεν πρόκειται να έχει κανένα όφελος από τη διεξαγωγή των Αγώνων στην Αθήνα. Στάθηκε στην κατασκευή των φαραωνικού τύπου αθλητικών εγκαταστάσεων χωρίς σχεδιασμό για την επόμενη μέρα, αλλά και σε χώρους που ήταν φανερό πως δεν μπορούσαν να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες σωματείων και ομοσπονδιών. Ωστόσο εξυπηρετούσαν άριστα χωροταξικά τους σχεδιασμούς για εμπορική εκμετάλλευση και παράδοση στα επιχειρηματικά συμφέροντα. Γι' αυτό, όπως είπε, μέχρι σήμερα έχουμε φθάσει σε κάθε επέτειο της διοργάνωσης, 5 χρόνια, 10 χρόνια, 20 χρόνια, το μόνο που κάνουμε είναι είτε να ψάχνουμε πού πήγαν αυτές οι εγκαταστάσεις, είτε σε τι κατάσταση είναι αυτές που έχουν απομείνει και ποιο είναι το μέλλον τους και η χρησιμότητά τους.

Ιδιαίτερα αποκαλυπτικός για τη σημερινή πραγματικότητα σε σχέση με τους μύθους που καλλιεργήθηκαν με αφορμή τη διοργάνωση του 2004 ήταν ο Γιώργος Ζαραβίνας, και τότε ως παίκτης και σήμερα ως ομοσπονδιακός τεχνικός σε ενεργό ρόλο στο φάσμα του αθλητισμού. Οπως είπε, παίρνοντας σαν βάση το τρίπτυχο εγκαταστάσεις - δομές - σωματεία και τα όσα συμβαίνουν σήμερα, με την πραγματικότητα των πολλών και σοβαρών προβλημάτων, μπορεί κάποιος κάλλιστα να αντιληφθεί το τι συνέβη.

Ειδικά για τις εγκαταστάσεις μίλησε για το παράδειγμα της Εθνικής ανδρών χάντμπολ, που σήμερα ειδικά στην Αθήνα όχι μόνο δυσκολεύεται να βρει χώρους για προπόνηση, αλλά ακόμα και για να πραγματοποιήσει αγώνες, με αποτέλεσμα να δίνει τους αγώνες σε γήπεδα της επαρχίας. Στον τομέα των δομών ανέφερε το παράδειγμα των αθλητικών σχολείων στην Ελλάδα που προϋπήρχαν των Ολυμπακών Αγώνων της Αθήνας και στα χρόνια που ακολούθησαν όχι μόνο δεν αξιοποιήθηκαν και δεν αναβαθμίστηκαν, αλλά αντίθετα σήμερα πλέον έχουν μείνει ελάχιστα. Και κατέληξε με την σημερινή πραγματικότητα που υπάρχει στον σωματειακό και τον ερασιτεχνικό αθλητισμό που ασφυκτιά κάτω από τα προβλήματα.

Από την πλευρά του, ο Θοδωρής Λιάππης αρχικά μιλώντας για τους μύθους του 2004 στάθηκε ειδικά στις υποσχέσεις που δόθηκαν στους τότε σπουδαστές των Σχολών Φυσικής Αγωγής για την αξιοποίηση του δυναμικού. Αναφέροντας μάλιστα χαρακτηριστικά το μότο των τότε κυβερνώντων που μιλούσε για «κάθε σχολείο και γυμναστής-κάθε σωματείο και προπονητής». Σύνθημα που όπως είπε δεν εκφράστηκε ποτέ στην πραγματικότητα.

Σημείωσε ακόμα ότι η ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 της Αθήνας και τα όσα ακολούθησαν μέχρι σήμερα, επιβεβαίωσαν τις ενστάσεις που είχε εκφράσει το ΚΚΕ για τους πραγματικούς κερδισμένους της διοργάνωσης και τις συνέπειες για τον ελληνικό λαό. Ενστάσεις που τότε λοιδορήθηκαν από κάποιους που μιλούσαν για τον περίφημο «εθνικό στόχο». Ειδικά όπως είπε, στο κομμάτι για την περίφημη αξιοποίηση της διοργάνωσης προς όφελος του αθλητισμού οι φόβοι επιβεβαιώθηκαν πλήρως, αφού ο αθλητισμός δεν έγινε ποτέ στάση ζωής όπως διατυμπάνιζαν τότε. Σήμερα με την Ελλάδα να παίρνει χρυσό μετάλλιο στην παχυσαρκία στις νεαρές ηλικίες πανευρωπαϊκά κανείς δεν μπορεί να μιλήσει για έναν αθλητισμό στάση ζωής. Ειδικά που πλέον η λαϊκή οικογένεια χρειάζεται να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη και να επωμιστεί υπέρογκα κόστη αν θέλει να δει τα μέλη της να αθλούνται.