Κορύφωση του Φεστιβάλ θα αποτελέσει αύριο, Σάββατο, η μεγάλη πολιτική συγκέντρωση. Στον γνώριμο χώρο της Κεντρικής Σκηνής, στις 20.45, θα μιλήσει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας. Νωρίτερα, στις 20.30, θα χαιρετίσει ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, Θοδωρής Κωτσαντής.

50 ΧΡΟΝΙΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ - «ΟΔΗΓΗΤΗ»... Πόσες και πόσες ιστορίες χαραγμένες στις σελίδες αυτού του «τόμου» κάθε χρονιά. Πόσοι καλλιτέχνες έχουν περάσει από τις σκηνές του... Πόσα θέματα που απασχολούν τη νεολαία και τον λαό μας έχουν γίνει «επίκεντρο» στις συζητήσεις του... Πόσες χιλιάδες νέοι και νέες αφιέρωσαν χρόνο και μεράκι για να στήσουν αυτή την κόκκινη πολιτεία... Είναι χιλιάδες που αναγνωρίζουν κάτι από τον εαυτό τους, την προσφορά τους στον «δικό μας» Σεπτέμβρη στο φετινό Φεστιβάλ, είτε μετρούν την παρουσία τους σε ένα ή σε 49 Φεστιβάλ...

Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ, αφιερωμένη στα 50 του χρόνια, αποτυπώνοντας στιγμές, κατασκευές, συνθήματα, κεντρικά θέματα του Φεστιβάλ ή και μεγάλων κινητοποιήσεων της νεολαίας και του λαού της περιόδου, δεν αποτελεί μόνο μια περιήγηση, μια θύμηση, μια τιμή στη μεγάλη ιστορία αυτού του μοναδικού θεσμού. Αποτελεί μέρος της ιστορίας της εργατικής τάξης της χώρας και της νεολαίας, της πάλης για τα δικαιώματά της, των αγώνων της. Είναι χρόνος και πέτρα, λιθαράκι στο δυνάμωμα της ταξικής πάλης, προσκλητήριο συστράτευσης με την επαναστατική ανατρεπτική πρόταση του ΚΚΕ.

ΟΙ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΔΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΟΥΝ στα τραπεζάκια των 44 Οργανώσεων που συμμετέχουν στη φετινή Διεθνούπολη, τα χέρια νέων που παλεύουν ο καθένας στη χώρα του και ενώνονται σε μια γροθιά. Δεν υπάρχει μικρότερο ή μεγαλύτερο θέμα, αγώνας της νεολαίας και του λαού μας, που να μην βρίσκει τη θέση και τον συμβολισμό του στο Φεστιβάλ. Γιατί είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής πάλης, το σπουδαιότερο πολιτικό - πολιτιστικό γεγονός, που εκπέμπει κάθε χρόνο αγωνιστική ανάταση και αισιοδοξία, ο «δικός μας Σεπτέμβρης», είναι μια εικόνα από το πώς το «εγώ» γίνεται «εμείς» που δίνει ανεξάντλητη δύναμη...

ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ... Το Φεστιβάλ μπορεί περήφανα να λέει ότι «πιάνει» και ζει στον παλμό της νεολαίας... Και πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς, αφού η ΚΝΕ δρα μέσα στη νεολαία, παλεύει καθημερινά εκεί που χτυπά η καρδιά της με την πιο ανατρεπτική, πιο φρέσκια και πρωτοπόρα πολιτική, την πολιτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ! Γι' αυτό προσελκύει εδώ και 50 χρόνια χιλιάδες και χιλιάδες νεολαίας, προβάλλοντας ό,τι πιο πρωτοποριακό γέννησε η Τέχνη και ο Πολιτισμός στη χώρα μας, κόντρα στη σαπίλα και τον ξεπεσμό της εμπορευματοποίησης. Ελκει με τη φρεσκάδα του, με τις πολιτιστικές του προτάσεις που αγκαλιάζουν όλες τις μορφές Τέχνης, όλα τα είδη μουσικής που έχουν να «πουν κάτι» στους νέους, που έχουν να μιλήσουν στην καρδιά και στο νου, που έχουν να απευθύνουν μια πρόσκληση για δράση, πάλη, αγώνα.

ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΗ ΔΙΕΞΟΔΟ ΣΤΗΝ ΠΑΛΗ για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για τον επαναστατικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Και απευθύνει προσκλητήριο στους νέους που μοχθούν, που αγωνιούν, που ανησυχούν, που ονειρεύονται έναν καλύτερο κόσμο. Η μικρογραφία του είναι εδώ! Η πραγματικότητά του περιμένει όλους εμάς να τη φτιάξουμε...

Η πρόσβαση στο Πάρκο Τρίτση μπορεί να γίνει με Μέσα Μαζικής Μεταφοράς ως εξής:

• Με λεωφορείο:

- Για στάση «1η Πολυκατοικιών» (λεωφόρος Δημοκρατίας): Α10 Στ. Λαρίσης - Αχαρναί, Β10 Στ. Λαρίσης - Αχαρναί, 735 Σταθμός «Κάτω Πατήσια» - Ζεφύρι - Αχαρναί.

- Για στάση «6η Χασιάς» (λεωφόρος Φυλής): Β12 Μάρνη - Ανω Λιόσια, 711 Ζωφριά - Αττική.

- Για στάση «Τέρμα» (Εργατικές Πολυκατοικίες): 420 Πειραιάς - Αγιοι Ανάργυροι, 892 Αγία Βαρβάρα - Χαϊδάρι - Αγιοι Ανάργυροι.

Οδικώς:

Από Αττική Οδό, μέσω του κόμβου 7 που οδηγεί στη λεωφόρο Δημοκρατίας και του κόμβου 6 που οδηγεί στη λεωφόρο Χασιάς.

Από την Εθνική Οδό, στον κόμβο για Αγίους Αναργύρους - Ιλιον («Τρεις Γέφυρες»).

• Με τον Προαστιακό:

Στη στάση Αγ. Αναργύρων και από εκεί τα λεωφορεία Α10, Β10, 735, Β12, 711.

Τις μέρες του Φεστιβάλ τα λεωφορεία Α10 - Β10, Β12 θα λειτουργούν μέχρι τις 2 μετά τα μεσάνυχτα.

• Χώροι στάθμευσης:

Χώροι στάθμευσης βρίσκονται στην είσοδο της Λ. Δημοκρατίας και Escape Center, είσοδος Χασιάς, στην είσοδο του πάρκου από την οδό Μπίμπιζα και στο πάρκινγκ του Δημοτικού Σταδίου Ιλίου (είσοδος από την οδό Ελευσίνιων Μυστηρίων).

Για τη διευκόλυνση της μετακίνησης προς τις εκδηλώσεις του 50ού Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» δρομολογούνται επίσης λεωφορεία από διάφορες περιοχές της Αττικής.

• Σήμερα, Παρασκευή, ως εξής:

Αγιος Δημήτριος: Στις 6 μ.μ., πλατεία Αρη Βελουχιώτη

Αλιμος: Στις 6.30 μ.μ., λεωφόρος Καλαμακίου, στο ύψος «Σκλαβενίτη»

Αργυρούπολη: Στις 6.30 μ.μ., δημαρχείο Αργυρούπολης

Βύρωνας: Στις 6.50 μ.μ., πλατεία Εθνικής Αντίστασης (πρώην Ταπητουργείου)

Γλυφάδα: Στις 6.15 μ.μ., πλατεία Αγίου Τρύφωνα

Δάφνη: Στις 6.30 μ.μ., Βουλιαγμένης και Αναγεννήσεως (έναντι σινεμά «Ατλαντίδα»)

Ελληνικό: Στις 6 μ.μ., πλατεία Σουρμένων

Ζωγράφου: Στις 6.30 μ.μ., Ούλοφ Πάλμε και Παπάγου

Ηλιούπολη: Στις 6.30 μ.μ., Μουσείο Εθνικής Αντίστασης (και στάση στα γραφεία του ΚΚΕ, Μαρίνου Αντύπα 33)

Καισαριανή: Στις 6.30 μ.μ., Εθνικής Αντίστασης και Λυδίας

Καλλιθέα: Στις 6.45 μ.μ., πλατεία Δαβάκη

Νέα Σμύρνη: Στις 6.30 μ.μ., Polis Park

Παλαιό Φάληρο: Στις 6.15 μ.μ., στάση 4η, Αγίας Βαρβάρας

Ταύρος: Στις 7 μ.μ., Πειραιώς και Χαμοστέρνας

Υμηττός: Στις 6.40 μ.μ., πλατεία Δημαρχείου (στάση Πλατεία)

• Το Σάββατο 21 Σεπτέμβρη:

Αγία Παρασκευή: Στις 5.30 μ.μ., από την πλατεία

Αγιος Δημήτριος: Στις 6 μ.μ., πλατεία Αρη Βελουχιώτη

Αλιμος: Στις 6.30 μ.μ., λεωφόρος Καλαμακίου, στο ύψος «Σκλαβενίτη»

Βύρωνας: Στις 6 μ.μ., πλατεία Εθνικής Αντίστασης (πρώην Ταπητουργείου)

Ζωγράφου: Στις 5.30 μ.μ., Ούλοφ Πάλμε και Παπάγου

Ηλιούπολη: Στις 6 μ.μ., Μουσείο Εθνικής Αντίστασης (και στάση στα γραφεία του ΚΚΕ, Μαρίνου Αντύπα 33)

Καισαριανή: Στις 5.30 μ.μ., Εθνικής Αντίστασης και Λυδίας

Καλλιθέα: Στις 5.15 μ.μ., πλατεία Δαβάκη

Κερατσίνι: Στις 6 μ.μ., στην πλατεία Λαού (Ταμπούρια)

Μαρούσι: Στις 5.30 μ.μ., από γήπεδο «Σπύρος Λούης»

Νέα Σμύρνη: Στις 5 μ.μ., Polis Park

Νίκαια: Στις 6 μ.μ., στην πλατεία Κουμπάκη (Σπάθα), με στάσεις: Χαλκηδόνα, Περιβολάκι, Κρατικό

Παλαιό Φάληρο: Στις 6.15 μ.μ., στάση 4η, Αγίας Βαρβάρας

Πειραιάς: Στις 6 μ.μ., Αγιά Σοφιά (Βλαχάκου & Σαλαμίνος) με στάση στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.

Πέραμα: Στις 6 μ.μ., λεωφ. Ειρήνης 73 και στάση στο τέρμα (καραβάκια), Πνευματικό Κέντρο Κορυδαλλού (Πλειάδες), λεωφ. Λαμπράκη

Ταύρος: Στις 5.30 μ.μ., Πειραιώς και Χαμοστέρνας

• ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

23.00 Μίλτος Πασχαλίδης

• ΣΚΗΝΗ ΦΟΙΤΗΤΩΝ & ΝΕΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

21.00 Χριστόφορος Ζαραλίκος

21.45 «This is just a tribute» - αφιέρωμα στο αντιπολεμικό και πολιτικό metal. Επιμέλεια: Χρήστος Κιτσαντάς - Στέλιος Μαγαλιός.

Μουσικοί: Αλεξ Γαβράς (Social Waste) τύμπανα, Χρήστος Κιτσαντάς (Sober on Tuxedos) κιθάρα, Αρης Μισοπαππάς κιθάρα, Ηρακλής Μπουζιώτης (Six for Nine) μπάσο.

Καλεσμένοι: Ειρήνη Κετικίδη κιθάρα, Γιάννης Μακρής (Anorimoi) κιθάρα, Γιώργος Τσίβρας κιθάρα.

Τραγουδιστές: Αντώνης Βλάχος, Νώντας Εμμανουήλ (Rusty Bones), Μάριος Καραναστάσης (Silent Wedding), Στέλιος Μαγαλιός (Sober on Tuxedos), Γιάννης Παπανικολάου (Diviner, Rock 'n' Roll Children), Θανάσης Χουλιαράς (KollektivA).

23.00 Playgrounded

00.00 Mother of Millions

• ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

21.00 Hip hop live: Dason, Drugitiz, Retro of Rebellion Connexion, Ταφ Γ.Δ., Frank the Zapper, Urban Pulse, Raibo, Lobo, Buzz, Anser.

• ΛΑΪΚΗ ΣΚΗΝΗ

Θα μιλήσουν: Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, και Φρίξος Μπρούζγος, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ.

21.30 «Της αγάπης και της ξενιτιάς». Ηπειρώτικα πολυφωνικά τραγούδια με το πολυφωνικό σύνολο «Χαονία». Με τους «Κυρατζήδες» του πολυφωνικού καραβανιού. Επιμέλεια: Αλέξανδρος Λαμπρίδης.

22.15 «Ζωή που ζει μέσα στη φτώχεια δεν είναι λεύτερη ζωή!» Μ. Σταυρακάκης (Νιδιώτης) - αφιέρωμα στην κρητική μουσική. Συμμετέχουν: Βασίλης Σταυρακάκης, Ψαρογιώργης, Γιώργος Μανωλάκης.

23.30 «Να παίζει το κλαρίνο» - χορευτική βραδιά, αφιερωμένη στον βασιλιά των πνευστών. Επιμέλεια: Νίκος Φιλιππίδης, Λευκοθέα Φιλιππίδη. Συμμετέχουν: Παναγιώτης Αγγελακόπουλος, Μάνος Αχαλινωτόπουλος, Αντώνης Κυρίτσης, Λευκοθέα Φιλιππίδη, Νίκος Φιλιππίδης, Πετρολούκας Χαλκιάς, Πέτρος Χαλκιάς.

• ΣΤΕΚΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

20.00 Εκδήλωση - συζήτηση «Από τον καλλιτέχνη στον αλγόριθμο;». Θα μιλήσουν η Ελένη Μηλιαρονικολάκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνη του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΕ, και η Μυρτώ Πετάση, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και επικεφαλής της Επιτροπής Πολιτισμού του ΚΣ.

• ΔΙΕΘΝΟΥΠΟΛΗ

20.00 Εκδήλωση αλληλεγγύης στην Κούβα: «Αλληλεγγύη στο Νησί της Επανάστασης». Θα μιλήσουν οι Αρης Ευαγγελίδης, μέλος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ, Aramis Fuente Hernandez, πρέσβης της Κούβας στην Ελλάδα, Suniel Sosa Cordero, μέλος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων της Ενωσης Νέων Κομμουνιστών Κούβας.

• ΣΤΕΚΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ

19.30 Επίδειξη τραμπολίνο από την Ελληνική Γυμναστική Ομοσπονδία.

• ΣΤΕΚΙ «ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΑΕΡΟΣΤΑΤΟΥ»

19.00 Η Suzan Tayseer Salam, πρόεδρος της Ενωσης Παλαιστινιακών Συνδικάτων της Ιερουσαλήμ, θα μιλήσει για τη ζωή των παιδιών στην Παλαιστίνη. Στη συνέχεια χοροί με παιδιά από κοινότητες μεταναστών από τη Γεωργία και την Αφρική.

• ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

18.30 Δημιουργούμε τον κόσμο που ονειρευόμαστε μέσα από τα μάτια των παιδιών.

19.00 «Εργαστήρι Ζογκλέρ» από τη «Fundastick Performing Arts».

20.00 «Τα καινούρια ρούχα του αυτοκράτορα» - παράσταση από το Θέατρο Κούκλας της Ιρίνα Μπόικο «White Puppet».

• ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

20.30 Χαιρετισμός από τον Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ, Θοδωρή Κωτσαντή.

20.45 Ομιλία από τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα.

21.30 Μεγάλο αφιέρωμα στα 50 χρόνια του Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή». Καλλιτεχνική επιμέλεια: Οδυσσέας Ιωάννου. Ενορχήστρωση: Θύμιος Παπαδόπουλος. Αφήγηση: Χρύσα Κοτταράκου. Τραγουδούν: Ρίτα Αντωνοπούλου, Παντελής Θαλασσινός, Κώστας Θωμαΐδης, Γιάννης Κότσιρας, Γιώργος Μεράντζας, Γιώτα Νέγκα, Γιώργος Νταλάρας, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Μίλτος Πασχαλίδης, Απόστολος Ρίζος, Διονύσης Τσακνής, Νεφέλη Φασούλη.

• ΣΚΗΝΗ ΦΟΙΤΗΤΩΝ & ΝΕΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

21.30 «Υπεραστικοί»

22.00 30 χρόνια «Υπόγεια Ρεύματα»

23.30 Εισβολέας Full Band

• ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

21.30 Stand-up comedy: Σταμάτης Αθανασάκης, Γιώργος Αλεβίζος, Χρύσα Κατσαρίνη, Παναγιώτης Κούδας, Αλέξανδρος Πασπαρδάνης.

22.45 Το Σφάλμα Full Band

23.30 Dead Prez

• ΛΑΪΚΗ ΣΚΗΝΗ

21.30 «Απ' το Χαϊδάρι μάνα μου... Μάρκος - Στέλιος ιστορία» - αφιέρωμα στον Μάρκο και στον Στέλιο Βαμβακάρη. Καλλιτεχνική επιμέλεια: Λίνα Νικολακοπούλου. Συμμετέχουν: Εβελίνα Αγγέλου, Αντώνης Αινίτης, Γιώργος Κουτουλάκης, Γιάννης Παπαγεωργίου, Σοφία Παπάζογλου, Κώστας Τριανταφυλλίδης.

22.30 «Το δικό μας balkan express» με τους Salonique Brass Band. Συμμετέχει η Biko Agusevi Orkestra.

00.00 Νίκος Φάκαρος

• ΣΤΕΚΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

18.00 Παρουσίαση από το «Δια-κρητικό» χορευτικό συγκρότημα του Πολιτιστικού Στεκιού της ΚΝΕ «Τραβέρσο». Επιμέλεια: Νίκος Ζαντιώτης.

18.30 Θεατρική παράσταση με τίτλο «Γεννήθηκα εδώ», από το Θεατρικό Εργαστήρι του Στεκιού Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας της ΚΝΕ «Μάνος Λοΐζος». Σκηνοθεσία: Αγγελος Αγγελακόπουλος. Βοηθός σκηνοθέτη: Χριστιάνα Κιόσια.

• ΣΤΕΚΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ

Επίδειξη σιμουλτανέ σκακιού και τουρνουά blitz (δηλώσεις συμμετοχής εδώ: https://forms.gle/4jPtWQyi2T7fU3m67).

• ΣΤΕΚΙ «ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΑΕΡΟΣΤΑΤΟΥ»

19.00 Οι φίλοι του «κόκκινου Αερόστατου» τραγουδούν τα τραγούδια της παιδικής κατασκήνωσης στο Ποσείδι.

• ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

19.00 Κουκλοθεατρική παράσταση «Ο Μάλο και ο θησαυρός του βυθού» από την Animagnet.

21.30 «Μια περιπέτεια για τον Ρωμαίο» της Μαρίας Παπαγιάννη, με τη μουσική και τα τραγούδια του Θάνου Μικρούτσικου (για παιδιά 2,5 έως 10 ετών).

Η νεανική δημιουργία και ο πολιτισμός αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή». Ετσι, τα Στέκια Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας της ΚΝΕ δεν θα μπορούσαν να μην έχουν τον δικό τους χώρο στο Πάρκο Τρίτση. Το Στέκι «Μάνος Λοΐζος», το «Τραβέρσο» του Πειραιά, το Στέκι «Ανδρέας Λυκουρίνος» της Καισαριανής και το Στέκι του Μενιδίου είναι εκεί, για να τα γνωρίσεις.

Παιδιά της ΚΝΕ που είναι η «καρδιά» αυτών των στεκιών δέχονται τις επισκέψεις νέων που θέλουν να γνωρίσουν τον πολιτισμό και δέχονται εγγραφές για νέα μέλη με μαθήματα πιάνου, κιθάρας, χορού, ζωγραφικής, φωτογραφίας, θεάτρου και όχι μόνο.

«Εικόνα απ' το μέλλον» και «μικρογραφία» του κόσμου για τον οποίο παλεύουμε το Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή». Κατάλληλοι να μιλήσουν για τον σοσιαλισμό και τις κατακτήσεις του εκείνοι που γνώρισαν την πρώτη απόπειρα οικοδόμησής του. Επομένως, αξίζει μία επίσκεψη στο Στέκι του συλλόγου «Εμείς που σπουδάσαμε στον σοσιαλισμό», τόπος συνάντησης όσων έζησαν και σπούδασαν στις σοσιαλιστικές Δημοκρατίες, αλλά και ιδανική αφορμή για τους επισκέπτες του Φεστιβάλ να μάθουν από πρώτο χέρι για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση.

Στο στέκι μπορεί κάποιος να ενημερωθεί με στοιχεία για την υπεροχή του σοσιαλιστικού συστήματος παιδείας, αλλά και για τη συντριπτική υπεροχή του σοσιαλιστικού τρόπου παραγωγής και τα αποτελέσματα στη λαϊκή οικονομία της ΕΣΣΔ μετά τα τρία πρώτα πεντάχρονα πλάνα.

Ο αγώνας των Ελλήνων εργατών με τους πρόσφυγες και μετανάστες εργάτες είναι κοινός. Αυτό αποτυπώνεται και στο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» μέσω του στεκιού που έχει στηθεί για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Φυλλάδια με το μήνυμα «Ως εδω! Να μην περάσει η 6ήμερη εργασία» και «Ωρα δεν χαρίζουμε στα αφεντικά» βρίσκονται στα τραπεζάκια, γραμμένα στα Ελληνικά και στα Αγγλικά, ενώ από την πρώτη μέρα αρκετοί μετανάστες ή πρόσφυγες έχουν επισκεφθεί το σημείο του στεκιού, προκειμένου να ενημερωθούν και να συζητήσουν με τους ανθρώπους που βρίσκονται εκεί.

Τα «Θέματα Παιδείας», η τρίμηνη επιθεώρηση εκπαιδευτικής πολιτικής και έρευνας, έχουν το δικό τους στέκι στο 50ό Φεστιβάλ. Πλήθος κόσμου επισκέπτονται το σημείο, εκεί όπου μπορούν να προμηθευτούν τη νεότερη έκδοση, όπως και παλαιότερες.

Τα βλέμματα τραβάει το αφιέρωμα στον Ναζίμ Χικμέτ, αλλά και η ειδική έκδοση για την εκπαίδευση στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας.

Πολλοί είναι αυτοί που εκμεταλλευόμενοι τις μεγάλες προσφορές φεύγουν γεμάτοι βιβλία. «Μα καλά, πώς θα τα κουβαλήσουμε όλα αυτά;», ακούγεται να χαριτολογούν ορισμένοι, και έπειτα, με το χαμόγελο στα χείλη, αγκαλιάζουν το πακέτο με τα βιβλία που αγόρασαν και προχωράνε. Πολλά και τα πηγαδάκια που σχηματίζονται, με τη συζήτηση να αφορά το περιεχόμενο ενός βιβλίου, μια θεματική ενότητα, προτροπές και προτάσεις για το ποιους τίτλους να προμηθευτεί ο καθένας.

Συνεχίζουν να ξεχωρίζουν οι 4 θεματικές προτάσεις που κάνει η «Σύγχρονη Εποχή»: «Για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο». «Το αστικό κράτος, ο χαρακτήρας και ο ρόλος του». «Συμπεράσματα από την Ιστορία». «Σοσιαλισμός, η απάντηση τον 21ο αιώνα».

Στην ..άτυπη κούρσα των προτιμήσεων προηγείται:

«Το Παλαιστινιακό Ζήτημα. Ιστορική αναδρομή στις ρίζες και την εξέλιξή του», του Α. Γκίκα. Η μεγάλη διακίνηση της παραπάνω έκδοσης απορρέει από το ενδιαφέρον που υπάρχει για το ζήτημα, αλλά και ως συνέχεια στη μεγάλη προσπάθεια για να εκφραστεί η αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό, να μην περάσει η προπαγάνδα του κράτους - δολοφόνου Ισραήλ και των ευρωατλαντικών συμμάχων του, που παρουσιάζουν τον θύτη ως θύμα και το θύμα ως θύτη. Η δε πρόσφατη απαράδεκτη ενέργεια του διαφημιστικού τμήματος της «Google» να μπλοκάρει spot για την προώθηση της έκδοσης ήταν ...η καλύτερη διαφήμιση!

Ακολουθούν τα υλικά της ημερίδας του ΚΣ της ΚΝΕ αφιερωμένης στα 100 χρόνια από τον θάνατο του Λένιν, «Τεχνητή Νοημοσύνη: Η νέα εποχή στην τεχνολογία απαιτεί μια νέα εποχή στην κοινωνία. Σοσιαλισμός, η απάντηση τον 21ο αιώνα». Η προσέγγιση της έκδοσης σε νέα φαινόμενα μέσα από τη μεθοδολογία της μαρξιστικής - λενινιστικής κοσμοθεωρίας κάνει «γκελ» στον προβληματισμό ανθρώπων από όλες τις ηλικίες, ιδιαίτερα των νέων, με πολλούς να προσέρχονται για να την προμηθευτούν για τον εαυτό τους ή και για να τη δώσουν ως δώρο σε άλλους.

Ζωηρή είναι και η κίνηση στις εγγραφές και ανανεώσεις συνδρομητών του βιβλίου, της ΚΟΜΕΠ και του «Ριζοσπάστη», αφού στα σχετικά περίπτερα συχνά πυκνά σχηματίζονται ουρές. Τα στοιχεία είναι ενθαρρυντικά και δείχνουν ότι την επομένη του Φεστιβάλ μπορεί να είναι πολύ περισσότεροι εκείνοι στους οποίους φτάνουν συστηματικά το βιβλίο και κάθε τεύχος της ΚΟΜΕΠ, να ξεκινάει η κάθε μέρα με τον «Ριζοσπάστη» έξω από την πόρτα τους.

• Θυμίζουμε ότι αύριο Σάββατο στις 6.30 μ.μ. η Λιάνα Κανέλλη και ο Φώντας Λάδης θα βρίσκονται στο βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής» και θα υπογράφουν τα βιβλία τους. Η Λ. Κανέλλη θα υπογράφει την «Αντιγόνη στη Χάγη» και ο Φ. Λάδης το «Ντα ζβιντάνιγια» («Στο Επανιδείν»), που μόλις κυκλοφόρησε.

Ενώ δίπλα όλοι κοντοστέκονται μπροστά στον «Ριζοσπάστη» με την κόκκινη σημαία που έπεφτε από το Κρεμλίνο, αλλά ανέμιζε στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας με τίτλο «Ελπίδα η πάλη των λαών!», καλώντας «σύντροφοι ΨΗΛΑ τη ΣΗΜΑΙΑ!». «Αυτό το πρωτοσέλιδο είχε γράψει Ιστορία», σχολιάζει επισκέπτης με περηφάνια και συγκίνηση. Λίγο αργότερα, ένας νέος, αγέννητος ακόμα το 1991, δείχνει στον φίλο του και σχολιάζει το ίδιο πρωτοσέλιδο... Η σκυτάλη περνάει από γενιά σε γενιά, η ελπίδα είναι εδώ!

Βετεράνοι σύντροφοι που πέρασαν από τη δουλειά της εφημερίδας, στέκονται κι αυτοί στις προθήκες με προσοχή. Αναζητούν τους νεότερους, θυμούνται και διηγούνται παλιές ιστορίες...

Ο «Ριζοσπάστης» έχει τη δική του 50χρονη γιορτή μέσα στη μεγάλη γιορτή του 50ού Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή»!

Καθώς ο κόσμος παίρνει τη θέση του για τη συζήτηση με τους συνδικαλιστές από το εξωτερικό, ο Κώστας, ένας εργαζόμενος 34 ετών, βγάζει το αδιάβροχό του. «Ετοιμος για κάθε ενδεχόμενο, ε;», τον ρωτάμε, με αφορμή τη βροχή που έπιασε πριν ξεκινήσει το πρόγραμμα του Φεστιβάλ. «Φυσικά και όχι!», χαμογελά. Ρωτώντας τον για την εμπειρία του από το Φεστιβάλ, έχει έτοιμη την απάντηση: «Κοίτα, υπάρχει περίπτωση να δεις και κάπου αλλού μια συζήτηση μεταξύ συνδικαλιστών από την Αμερική, τη Γαλλία, την Παλαιστίνη και την Ελλάδα. Ομως αυτό που γίνεται τώρα εδώ δεν υπάρχει αλλού. Πουθενά αλλού δεν θα βρεθούν αυτοί να συζητάνε σε ένα τόσο μεγάλο φεστιβάλ κομμουνιστών, με τόσο πολύ κόσμο να τους παρακολουθεί. Και ταυτόχρονα να γίνονται τόσα πολλά, συναυλίες, εκδηλώσεις, συναντήσεις κομμουνιστών από διάφορες χώρες. Είναι εμπειρία αυτό, και για μας αλλά και γι' αυτούς τους ίδιους, πίστεψέ με. Εγώ έχω δουλέψει χρόνια στη Γαλλία, για παράδειγμα. Πιστεύεις ότι αυτό που βλέπει εδώ ο συνδικαλιστής από τη Γαλλία το βλέπει στη χώρα του; 'Η στην Αμερική; Μόνο και μόνο γι' αυτό, αξίζει να είμαστε εδώ. Είναι εμπειρία και για μας και γι' αυτούς».

Σε κάθε βήμα και μια όμορφη στιγμή.

Σε κάθε γωνιά και μία ακόμα εικόνα που σε γεμίζει με αισιοδοξία.

Κάθε στέκι, κάθε ταμπλό, κάθε πάγκος και σταντ, όλα «μιλάνε», όλα μαρτυρούν την αξία του Φεστιβάλ, το ανατρεπτικό του αποτύπωμα, το ίδιο το μέλλον.

Τέτοια στιγμιότυπα καταγράφουμε από τα χιλιάδες που ζει κανείς με την παρουσία του στο 50ό Φεστιβάλ...

«50 χρόνια φεστιβάλ» αναφέρει ένας από μια παρέα επισκεπτών σαν να προσπαθεί να συνειδητοποιήσει τη μακροχρόνια πορεία του πολυαγαπημένου θεσμού. «Σε όλα συμμετείχα ανελλιπώς» λέει...

Ωρα 19.00. Η βροχή δυναμώνει. Ούτε ένας δεν φεύγει όμως, κάθε άλλο: Ολοι περιμένουν καρτερικά να σταματήσει,άλλοι με ομπρέλες, άλλοι κάτω από υπόστεγα και δέντρα του πάρκου, οι σύντροφοί στις χρεώσεις να συνεχίζουν με μεράκι την δουλειά, οικογένειες να μην τον κουνάνε ρούπι. Εκατοντάδες άλλοι μπαίνουν υπό βροχή. Μαθημένα τα βουνά στα χιόνια, χρόνια τώρα.

Ωρα 19.30. Η βροχή κόβει σιγά σιγά, στα δυτικά στο βάθος ο ήλιος δύει σε ένα πορτοκαλί άνοιγμα. Σε πέντε λεπτά μέσα, λες και δόθηκε κάποιο αόρατο σήμα, ο κόσμος στους διαδρόμους πυκνώνει και πάει. Σε μισή ώρα, με τις συζητήσεις να ξεκινάνε σε λίγα λεπτά, στα Στέκια και τους χώρους επικρατεί ήδη το αδιαχώρητο. «Το Φεστιβάλ αποκαταστάθηκε!», λέει μια συντρόφισσα...

«Επανάσταση σημαίνει αλλαγή τάξης στην εξουσία», ξεκαθάρισε αρχικά η Αλ. Παπαρήγα και συνέχισε: «Στην εποχή μας, εποχή των ιμπεριαλιστικών πολέμων και των σοσιαλιστικών επαναστάσεων, καταπιεστής, εξουσιαστής, εκμεταλλευτής είναι η αστική τάξη, και επαναστάτης απελευθερωτής απέναντί της η εργατική τάξη που δρα μαζί με τους κοινωνικούς της συμμάχους.

Τίποτα σχετικό με την κοινωνική πολιτική επανάσταση και τη διαδοχή των κοινωνικών συστημάτων δεν βρίσκεται σε πολλά επιστημονικά συγγράμματα, τίποτε δεν λέγεται στα σχολικά σας βιβλία. Καταλαβαίνουμε γιατί. Η κοινωνική επανάσταση των εκμεταλλευομένων και καταπιεσμένων είναι απολύτως μισητή από την καπιταλιστική πολιτική εξουσία και τα πολιτικά κόμματά της (...) Ο καπιταλισμός είναι αρκετά ευρύχωρος, χωράει πολλά, τον φιλελευθερισμό, τη σοσιαλδημοκρατία, τον οπορτουνισμό και ρεφορμισμό, τον φασισμό σε όλες τις εκδοχές του, την ακροδεξιά, ακόμα και πολλές μορφές ρατσισμού, εννοείται και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Χωράει πολλές ιδεολογικές εκδοχές, αρκεί να μην αμφισβητούν τον καπιταλισμό, την ιδιοκτησία του κεφαλαίου. Δεν υπάρχει καμία μα καμία ανοχή απέναντι την κομμουνιστική ιδεολογία και πολιτική, απέναντι στην κοινωνική σοσιαλιστική επανάσταση».

Απαντώντας στο ερώτημα «ποιος, ποια είναι επαναστάτης, επαναστάτρια;», σημείωσε: «Επαναστάτης δεν είναι μόνο αυτός που πήρε ή θα πάρει μέρος στην επανάσταση, αλλά όλοι εμείς και αύριο πολύ περισσότεροι, όλοι εσείς που δεν βολεύεστε, όπως λέει η ΚΝΕ, με λιγότερο ουρανό, εσείς που αμφισβητείτε το καπιταλιστικό σύστημα, αυτό το βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα. Επαναστάτες είμαστε εμείς και όλοι εσείς που αρνείστε να υποστηρίξετε τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, που είσαστε αλληλέγγυοι με τους δίκαιους πολέμους. Δίκαιος είναι μόνο ο ταξικός πόλεμος κατά της αστικής τάξης, ο πόλεμος κατά της ξενικής κατοχής.

«Ναι, υπάρχουν επαναστάτες/τριες: Ολοι εμείς και όλοι αυτοί που προσθέτουμε ένα λιθαράκι, μια ψηφίδα στον δρόμο του καθημερινού συλλογικού αγώνα για τα προβλήματα του εργαζόμενου λαού, της νεολαίας και των γυναικών που ανήκουν στην εργατικά τάξη, και στα φτωχά λαϊκά στρώματα των αυτοαπασχολούμενων, στον αγώνα που κατευθύνεται στη νίκη της εργατικής εξουσίας», πρόσθεσε και συνέχισε: «Τι κάνουμε λοιπόν σήμερα; Πώς κινούμαστε; Μπαίνουμε μπροστά και βαθιά στους καθημερινούς αγώνες, για να ασκηθεί η μέγιστη δυνατή πίεση, κάτι να κερδηθεί, κάτι να εμποδιστεί. Δεν υπάρχει νεανικό πρόβλημα, πρόβλημα του μαθητή και της μαθήτριας που να μας είναι ξένο. Να επιφέρουμε ρήγματα στη σταθερότητα του σάπιου πολιτικού συστήματος, να αποκτήσει μεγαλύτερο εύρος η ταξική πολιτική συνείδηση, κατά του καπιταλισμού, κατά των μονοπωλίων».

«Οι κομμουνιστικές ιδέες ανεβάζουν την αγωνιστικότητα, την αντοχή σε στροφές, καμπές», επισήμανε στη συνέχεια δίνοντας το εξής παράδειγμα: «Πριν από μερικά χρόνια το μαθητικό κίνημα βρισκόταν σε μια πολύ υποτονική κατάσταση, έμοιαζε να έχει μονιμοποιηθεί μια εκφυλιστική κατάσταση στα μαθητικά συμβούλια. Χωρίς να υποστηρίζουμε ότι σήμερα τα πράγματα είναι όπως χρειάζεται, είναι φανερό ότι υπάρχει μια καλύτερη κατάσταση, σε ένα μεγαλύτερο, σε σύγκριση με το παρελθόν, αριθμό σχολείων, και αυτό δεν είναι καθόλου άσχετο και με τον ρόλο του Κόμματος και της ΚΝΕ όπως και κομμουνιστών εκπαιδευτικών που ανέβασαν τη δράση αλλά και τη διαπάλη στο επίπεδο των ιδεών, σε περισσότερες σχολικές μονάδες και περιοχές. Η όποια πρόοδος εμφανίστηκε βρήκε την αντανάκλασή της και στις φοιτητικές εκλογές στα ΑΕΙ, όπου η "Πανσπουδαστική", η φοιτητική παράταξη που στηρίζει η ΚΝΕ, βρήκε πρώτη δύναμη.

Ακόμα πιο σημαντικό είναι η ανάπτυξη της δράσης των μαθητών της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, η ορμή που απέκτησε το μαθητικό κίνημα όταν συνέβη το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη, στιγμές που έχουν την αξία τους και θα επανέλθουν στην πορεία, καθώς σήμερα έχει αυξηθεί η μάζα των μαθητών που παρακολουθεί τα γεγονότα και δεν τα αφήνει να περάσουν απαρατήρητα γι' αυτήν».

Και μεταξύ άλλων, κλείνοντας την ομιλία της, τόνισε: «Εμείς παλεύουμε για τα συλλογικά δικαιώματα με κεντρικό ζήτημα την κοινωνική απελευθέρωση από την καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία, στον δρόμο της αντεπίθεσης, της επαναστατικής ανατροπής. Εμείς θεωρούμε πρωταγωνιστή στον αγώνα αυτό την εργατική τάξη, τους κοινωνικούς της συμμάχους, βιοπαλαιστές αυτοαπασχολούμενους στην πόλη και στην ύπαιθρο, το γυναικείο και το νεολαιίστικο κίνημα.

Η πραγματική ιστορία της ανθρωπότητας θα ξεκινήσει με την παγκόσμια νίκη του κομμουνισμού. Τότε θα υπάρξει μια πραγματικά νέα ιστορική εποχή. Πρόκειται για αναγκαιότητα και δυνατότητα, πάνε μαζί».

«Ποιος είναι αντισυστημικός σήμερα; Ποιος υπερασπίζεται το σύστημα και ποιος το πολεμάει;», ήταν το θέμα που ανέπτυξε ο Ανδρέας Κοράκης, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ, ξεκαθαρίζοντας αρχικά ότι για μας το σύστημα περιγράφεται από τις παραγωγικές σχέσεις και την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, ενώ σχολίασε σκωπτικά ότι δεν υπάρχει κόμμα που να μη διεκδικεί κάποιο είδος «αντισυστημικότητας». Πατώντας πάνω στην εμπειρία που έχουν οι σημερινοί ΚΝίτες αναφέρθηκε σε φάσεις που ένιωσαν ότι τα βάζουν με το σύστημα, φάσεις που φούντωσαν κινητοποιήσεις, π.χ. για τα Τέμπη, ενάντια στη σφαγή του Παλαιστινιακού λαού, ακόμα και οι πιο απλές καταλήψεις και αποχές στα σχολεία, αυτά τα πρώτα αγωνιστικά μαθήματα. Και επισήμανε ότι «οι κομμουνιστές ήμασταν μπροστά σε όλες αυτές τις στιγμές».

Ο Πάνος Ζάχαρης, πολιτικός γελοιογράφος, και ο Αντώνης Μεϊμάρης, από το συγκρότημα «Κοινοί Θνητοί», μίλησαν στη συνέχεια για την ποπ κουλτούρα και τα ιδανικά της, επισημαίνοντας ότι αυτή εκφράζει ένα σύνολο πολιτιστικών προϊόντων, αλλά και σχέσεις. Αυτή ενδιαφέρει το σύστημα να επενδύει κι άλλοτε το κάνει χοντροκομμένα, στις μέρες μας πιο συγκαλυμμένα, όπως εξήγησε ο Π. Ζάχαρης δίνοντας μια σειρά από παραδείγματα τέτοιων προϊόντων, σειρών σε πλατφόρμες, τηλεπαιχνιδιών, υπερηρώων κ.ά. Η Τέχνη αποτελεί βασικό προϊόν και πεδίο κερδοφορίας για το κεφάλαιο, είπε ο Α. Μεϊμάρης, που έδωσε ως παράδειγμα και στοιχεία κερδών για πλατφόρμες μουσικής και κινηματογράφου. Κι όπου το κεφάλαιο «βλέπει καλλιτέχνη που πάει κόντρα στο σύστημα πέφτει να ενσωματώσει, να μεταλλάξει το περιεχόμενό του κ.λπ.», είπε θυμίζοντας πως και το συγκρότημά του έχει πέσει θύμα λογοκρισίας για τραγούδια ενάντια στον ρατσισμό, στον φασισμό... «Εμείς οφείλουμε να αναδεικνύουμε τα προβλήματα του λαού, να τον φέρνουμε σε επαφή με την επιστήμη, με την Ιστορία του λαού, την Ιστορία του Κόμματος, να υπηρετούμε μια Τέχνη που διαμορφώνει τον άνθρωπο ώστε να μπορεί να πάει παραπέρα», κατέληξε χειροκροτούμενος.

Η εκδήλωση «έκλεισε» με τρία ερωτήματα από το κοινό προς την Αλέκα Παπαρήγα: «Πώς νιώθετε που μιλάτε στη νεολαία; Επαναστάτες είναι μόνο τα μέλη του ΚΚΕ; Πώς γίνεται να μιλάμε για επανάσταση σήμερα που δεν ξεκουνιέται εύκολα ο κόσμος;», δίνοντάς της την ευκαιρία να συμπυκνώσει βασικά διδάγματα και πλευρές που είχε στην εισήγησή της, σε μια εκδήλωση που... δεν έπεφτε καρφίτσα και κανείς δεν ήθελε να τελειώσει.

Οι συνδικαλιστές που μίλησαν στην εκδήλωση

Η Suzan Tayseer Salam, πρόεδρος της Ενωσης Παλαιστινιακών Συνδικάτων της Ιερουσαλήμ, αγωνίστρια για την ανεξαρτησία της Παλαιστίνης ενάντια στην ισραηλινή κατοχή και τη γενοκτονία, ο Chris Smalls, ιδρυτής του Συνδικάτου Εργαζομένων στην «Amazon», ένα από τα πιο ισχυρά μονοπώλια στη μητρόπολη του καπιταλισμού, τις ΗΠΑ, και ο Olivier Mateu, γενικός γραμματέας του Εργατικού Κέντρου Περιφέρειας Bouches-du-Rhone, συνδικαλιστής με σημαντικό ρόλο στις μεγάλες κινητοποιήσεις των εργαζομένων στη Γαλλία, έγιναν δεκτοί με χειροκροτήματα και συνθήματα. Παρά τη βροχή, που καθυστέρησε λίγο την έναρξη της συζήτησης, ο κόσμος γέμισε τον χώρο και τους επιφύλαξε θερμή υποδοχή.

Την εκδήλωση παρακολούθησαν ο πρόεδρος της ΠΣΟ, Mzwandile Michael Makwayiba, και ο γραμματέας της, Πάμπης Κυρίτσης, τους οποίους οι διοργανωτές ευχαρίστησαν για την παρουσία τους.

«Στη Γάζας τα συντρίμμια που σφίγγει ο κλοιός σηκώνει το κεφάλι ο γίγαντας λαός!»: Το σύνθημα που ακούστηκε δυνατά με τα καπνογόνα να σχηματίζουν τα χρώματα της Παλαιστίνης

Στην ομιλία του ανέτρεξε στους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες που ξεδιπλώθηκαν στη διάρκεια των τελευταίων ετών: Στις κινητοποιήσεις ενάντια σε άδικους και εκμεταλλευτικούς νόμους στα Εργασιακά και στην Κοινωνική Ασφάλιση, ενάντια στην ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια, στις διεκδικήσεις και δράσεις για την προστασία της υγείας και της ζωής των λαών κατά τη διάρκεια της πανδημίας, στις διαδηλώσεις αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό που συνεχίζονται σε όλο τον κόσμο.

«Αυτές οι θετικές διεργασίες επιβεβαιώνουν και το σύνθημα της αποψινής μας εκδήλωσης: "Σε έναν κόσμο που φλέγεται, νικητές θα είναι οι λαοί!". Γιατί ο κόσμος μας δεν φλέγεται μόνο από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και την καπιταλιστική εκμετάλλευση. Φλέγεται από την οργή και την αγανάκτηση εκατομμυρίων ανθρώπων που στενάζουν κάτω από αυτήν τη βαρβαρότητα. Φλέγεται απ' όλες αυτές τις μεγάλες εργατικές - λαϊκές διαδηλώσεις των τελευταίων χρόνων, πρωτοφανείς σε μαζικότητα και διάρκεια, ειδικά μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές των σοσιαλιστικών χωρών στα τέλη του 20ού αιώνα. Ο πόθος της κοινωνικής απελευθέρωσης σιγοβράζει μέσα στους λαούς, παρά το προσωρινό ιστορικό πισωγύρισμα. Αυτό επιβεβαιώνουν όλες αυτές οι αγωνιστικές διεργασίες», τόνισε.

Σκιαγραφώντας το τοπίο που διαμορφώνει σήμερα η «κανονικότητα» των οικονομικών κρίσεων, της φτώχειας και της εξαθλίωσης στην οποία καταδικάζονται οι λαοί, των πολεμικών συγκρούσεων και των νέων ανθρωποσφαγών για τις οποίες ετοιμάζονται οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ο Ν. Μαυροκέφαλος στηλίτευσε τα αδιέξοδα και τη σήψη του καπιταλιστικού συστήματος. Στο φόντο αυτό, μίλησε για τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει και συνεχώς να ενισχύει το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα: Να αγωνίζεται ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, διεκδικώντας σύγχρονους όρους εργασίας. Να στέκεται συμπαραστάτης στους όπου Γης κατατρεγμένους, με διεθνιστική αλληλεγγύη. Να στέκεται κόντρα στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, χωρίς να διαλέγει στρατόπεδο ανάμεσα στις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Να μην εγκλωβίζεται στις αυταπάτες των αστικών κομμάτων, να είναι ανεξάρτητο από τις «δαγκάνες» της εργοδοσίας και των κυβερνήσεων, με σταθερό μέτωπο στην ηττοπάθεια και στη γραμμή της ταξικής ειρήνης.

«Ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει η έλλειψη ισχυρών, μαζικών κομμουνιστικών κομμάτων με επαναστατική στρατηγική, πόσο βαθιά έχει χαραχτεί το αποτύπωμα της αντεπανάστασης στα τέλη του 20ού αιώνα. Ομως γνωρίζουμε ότι η ταξική πάλη δεν σταματά. Αργά ή γρήγορα θα δυναμώσει το ποτάμι της κομμουνιστικής πρωτοπορίας, το Κόμμα σε πολλές χώρες του κόσμου. Το ΚΚΕ παλεύει με επαναστατική αισιοδοξία για την ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος. Παλεύει με πίστη στο δίκιο της εργατικής τάξης, κόντρα στον αρνητικό συσχετισμό που έχει διαμορφωθεί τις τελευταίες δεκαετίες. Κρατάμε ψηλά την κόκκινη σημαία της κοινωνικής απελευθέρωσης», κατέληξε.

«Στη Γαλλία ζούμε μια κατάσταση που οι σημερινές γενιές δεν έχουν ξαναζήσει», σχολίασε ο Olivier Mateu, αναφερόμενος στην επίθεση του κεφαλαίου στα δικαιώματα των εργαζομένων. Στάθηκε στο κύμα διαμαρτυριών που καταγράφηκε το 2023, με επαναλαμβανόμενες απεργίες που έφτασαν σε αριθμό εκείνες του Μάη του '68 και εργατικές κινητοποιήσεις μεγάλης μαζικότητας, κόντρα στη συνταξιοδοτική «μεταρρύθμιση». Οσον αφορά τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις και την άνοδο δυνάμεων της δεξιάς και της ακροδεξιάς, σχολίασε ότι αυτό που επιστρατεύεται είναι η «παλιά συνταγή του κεφαλαίου» με στόχο την τρομοκράτηση του λαού. Στη βάση αυτή, στηλίτευσε το «μέτωπο» που συγκρότησαν πολιτικές δυνάμεις, μεταξύ αυτών και δυνάμεις που αυτοχαρακτηρίζονται αριστερές, υπογραμμίζοντας πως η συμμαχία αυτή δεν προσβλέπει στο εργατικό κίνημα και στην ενίσχυση των αγώνων του. «Εχουμε πολλά μαθήματα να πάρουμε στο πώς μπορούμε να οργανώσουμε τους αγώνες μας», σημείωσε και πρόσθεσε ότι ένα κοινωνικό κίνημα που περιορίζει τις απαιτήσεις του στα όρια του σημερινού συστήματος είναι καταδικασμένο στην αποτυχία. «Δεν θα σκύψουμε ποτέ το κεφάλι στην ταξική συνεργασία», διαβεβαίωσε.

«Αλλα 50 χρόνια αγώνα» ευχήθηκε στην ΚΝΕ και στο Φεστιβάλ της ο Chris Smalls. Από το βήμα της εκδήλωσης ανέτρεξε στην προσπάθεια μέσα από την οποία γεννήθηκε το σωματείο στην «Amazon», στη λυσσασμένη αντίδραση της εργοδοσίας, στην απόλυση του ίδιου. «Πώς μπορείς να κερδίσεις μια εταιρεία τρισεκατομμυρίων; Με τη δύναμη των εργαζομένων που ενώνονται», υπογράμμισε, καθώς τα μεγαθήρια μπορούν να υπολογίζουν κέρδη και εισπράξεις αλλά δεν έχουν τη δυνατότητα «να υπολογίσουν τη δύναμη του λαού». Μίλησε για τα σημαντικότερα βήματα που έγιναν κατά τη θητεία του ως πρώτου προέδρου του Σωματείου, ξεχωρίζοντας τη συνεργασία με άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις και την έκφραση αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη. Οσον αφορά τις επικείμενες προεδρικές εκλογές, μετέφερε την απόφαση της Ομοσπονδίας στην οποία ανήκει το Σωματείο, να μη στηρίξει ούτε τον Ντ. Τραμπ ούτε την Κ. Χάρις. «Τα συνδικάτα λογοδοτούν στον λαό και όχι στους πολιτικούς, και δεν πρέπει να στηρίζουμε δυνάμεις που δεν στηρίζουν την εργατική τάξη», διαμήνυσε.

«Είναι ελπιδοφόρο ότι σήμερα οι λαοί σε όλο τον κόσμο δείχνουν σφυγμό! Τον δυναμώνουμε και συντονιζόμαστε στους χτύπους της καρδιάς των αγώνων όλου του κόσμου», τόνισε παίρνοντας τη σκυτάλη ο Αγγελος Θωμόπουλος, μέλος της Φοιτητικής Επιτροπής του ΚΣ της ΚΝΕ και πρόεδρος του Φοιτητικού Συλλόγου Τοπογράφων Μηχανικών ΕΜΠ. Στην παρέμβασή του ξεκαθάρισε ότι ο αγώνας των νέων «δεν μπορεί να πάει μακριά αν δεν συμπορευτεί με την εργατική τάξη. Αν δεν αμφισβητεί και δεν συγκρουστεί με αυτήν τη συνολική πολιτική, τη στρατηγική του κεφαλαίου. Η προοπτική του είναι άμεσα συνδεδεμένη με την πορεία της ταξικής πάλης, που καθορίζει το μέλλον της».

Τον πόνο και τις ελπίδες του λαού της δοκιμαζόμενης Παλαιστίνης, που κρατά με νύχια και με δόντια την πατρίδα του κόντρα σε έναν συνεχιζόμενο γενοκτονικό πόλεμο, μετέφερε η Suzan Tayseer Salam. «Σας καλώ να αγωνιστείτε πιο δυνατά, να υψώσετε τη φωνή σας», προέτρεψε, ώστε να δυναμώσει η αλληλεγγύη στον λαό που παλεύει για να ζήσει στη γη του με ελευθερία, σεβασμό και αξιοπρέπεια. «Το αίμα μας, η ζωή μας δεν είναι φτηνά για να μας σκοτώνουν με αυτόν τον φριχτό τρόπο», κατήγγειλε, στηλιτεύοντας τη διεθνή αδράνεια και σιωπή για το έγκλημα που διαπράττει εδώ και 11 μήνες η ισραηλινή στρατιωτική μηχανή, δολοφονώντας, καταστρέφοντας υποδομές, αποκλείοντας τη Γάζα από την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας. Χαιρέτισε την αλληλεγγύη του ΚΚΕ, της ΚΝΕ, του ελληνικού λαού, όλων των ελεύθερων λαών του κόσμου που στηρίζουν την Παλαιστίνη. «Ο λαός μας δεν θα παραδοθεί, δεν θα απελπιστεί. Θα συνεχίσει τον αγώνα μέχρι να υψώσει το λάβαρο της νίκης και της ελευθερίας, να νικήσει την κατοχή και να ιδρύσει το παλαιστινιακό κράτος με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ», κατέληξε, δίνοντας το έναυσμα για να ακουστεί από όλα τα στόματα το σύνθημα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» και να ανάψουν καπνογόνα στα χρώματα της παλαιστινιακής σημαίας.

Μαζί τους οι θεραπευόμενοι του ΚΕΘΕΑ που είναι στο στάδιο της επανένταξης συμπληρώνουν: «Το ΚΚΕ έχει μάθει να μάχεται. Το ίδιο κι εμείς. Με λίγα λόγια, τα έχουν βάλει με λάθος ανθρώπους. Θα κουρελιάσουμε τον νόμο τους. Σχεδόν τρεις δεκαετίες η παρουσία των Συλλόγων Οικογένειας στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ είναι σταθερή, φέτος το "παρών" δίνει και η επίσης νεοσύστατη Ομοσπονδία Συλλόγων Οικογένειας ΚΕΘΕΑ, που εκπροσωπεί 14 Συλλόγους απ' όλη την Ελλάδα και σε λιγότερο από ένα μήνα είναι η πρώτη ΓΣ της. Ομως το Φεστιβάλ γίνεται και ραντεβού αγώνα, τα βάζουμε κάτω για να δούμε πώς θα συνεχίσουμε για να αποτρέψουμε την εφαρμογή του νόμου που στερεί το δικαίωμα στους ανθρώπους να δώσουν τη μάχη για μια καθαρή ζωή», λέει στον «Ριζοσπάστη» εκ μέρους της Ομοσπονδίας ο Μάκης Σίμος. Ομως φέτος όλα έχουν διαφορετικό βάρος.

Ο Δημήτρης Κουτσούμπας επισκέπτεται τον στέκι κατά των ναρκωτικών

Ο Δ. Κουτσούμπας τόνισε: «Είμαστε μαζί στον αγώνα που δίνουν οι γονείς, τα παιδιά, οι εργαζόμενοι στο ΚΕΘΕΑ, σε όλες τις δομές απεξάρτησης, διότι η κυβέρνηση πάει για διάλυση όλων αυτών. Πρώτα απ' όλα πρέπει να καταργηθεί το πρόσφατο αντιδραστικό νομοσχέδιο που πέρασε για την απεξάρτηση, και αυτό θα γίνει στους δρόμους του αγώνα. Ολοι ενωμένοι να το παλέψουμε, γιατί απαιτείται άμεση ενίσχυση όλων των δομών, ενίσχυση των προγραμμάτων πρόληψης - απεξάρτησης, γενναία χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, και βέβαια προσλήψεις εξειδικευμένου επαρκούς προσωπικού σε όλες τις κοινότητες, σε όλα τα προγράμματα, με ευθύνη βεβαίως του κράτους. Σε αυτόν τον αγώνα θα είμαστε παρόντες, το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του "Οδηγητή" αυτό αποδεικνύει με τη φιλοξενία τόσων κοινοτήτων εδώ!».

«Ολοι μαζί θα τα καταφέρουμε. Για να στηρίξουμε τους φορείς που στήνουν όρθια τα παιδιά μας», σημειώνουν από την πλευρά τους γονείς και θεραπευόμενοι, με την ΟΣΟ ΚΕΘΕΑ να δωρίζει στον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ πολύτιμες και σπάνιες εκδόσεις του Κέντρου Θεραπείας. Από την πλευρά της η ΚΝΕ προσέφερε σε θεραπευόμενους, απόφοιτους και στις οικογένειές τους το αναμνηστικό συμμετοχής στις εκδηλώσεις του 50ού Φεστιβάλ, την επικαιροποιημένη μπροσούρα της Οργάνωσης για τα ναρκωτικά και μια υπόσχεση: «Θα ανταμώσουμε και πάλι, στους δρόμους».

Δούλεψαν πολλοί και πολύ για να στηθεί η Κεντρική Εκθεση του Φεστιβάλ. Κόπηκαν οι «ξύλινες» φιγούρες των συντρόφων που στήνουν το Φεστιβάλ και τοποθετήθηκαν στις... σκαλωσιές τους. Με τον ίδιο τρόπο «ζωντανεύουν» οι καλλιτεχνικοί τιτάνες που «δέθηκαν» με το Φεστιβάλ. Φτιάχτηκαν τούνελ, μακέτες και το τυπογραφείο του «Οδηγητή». Ετοιμάστηκαν video και «ξοδεύτηκαν» ώρες πολλές για να βρεθούν οι φωτογραφίες που θα μπορεί ο καθένας να «βρει» τον εαυτό του αλλά και να ανακαλύψει μια μοναδική ιστορία.

Οπως είναι λογικό, λοιπόν, η περιήγηση στην έκθεση δίνει μοναδικές στιγμές.

Κεντρίζουν το ενδιαφέρον οι εικόνες από την αντιιμπεριαλιστική δράση της ΚΝΕ και του Κόμματος διαχρονικά, και μεγάλες στιγμές που αποτυπώνονται με πρόσωπα καλλιτεχνών, με τα μαζικά Φεστιβάλ στο Πάρκο Τρίτση. Πολλοί είναι αυτοί που στέκονται στο οπτικοακουστικό υλικό για το 36ο Φεστιβάλ, στο 39ο Φεστιβάλ οργίζονται ενθυμούμενοι τη σιγή για τον Παύλο Φύσσα, ανατριχιάζουν με τη φωτογραφία από το Φεστιβάλ της πανδημίας.

Και στο τέλος της έκθεσης μια υπόσχεση. Κάποτε βουβή, κάποτε πιο δυνατή: Συνεχίζουμε...

Η εκδήλωση θύμισε ότι ο ίδιος ο θεσμός του Φεστιβάλ είναι συνυφασμένος με την έμπρακτη στήριξη του παλαιστινιακού λαού, αμέτρητα είναι τα ξεχωριστά στιγμιότυπα στην 50χρονη πορεία του: Οπως στις 22 Σεπτέμβρη 2018, όταν η - 17χρονη τότε μαθήτρια που είχε υψώσει ανάστημα στις θηριωδίες του κατοχικού στρατού - Αχέντ Ταμίμι διαμήνυε από το βήμα του 44ου Φεστιβάλ: «Παρ' όλα τα δεινά που περνά κάθε Παλαιστίνιος, κάθε μέρα, δεν αναγνωρίζει το εαυτό του ως θύμα, αλλά ως μαχητή για την ελευθερία...!».

Την ίδια στιγμή, η εκδήλωση ήρθε να θυμίσει ότι οι θανάσιμοι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί που «τυλίγουν» στις φλόγες όλη τη «γειτονιά», μεγαλώνουν την ανάγκη να συζητηθεί η αξία που έχει η γνήσια αλληλεγγύη σε κάθε λαό που αγωνίζεται για το δίκιο του.

«Κοντεύει ένας χρόνος από την έναρξη της γενοκτονίας που εξαπέλυσε το δολοφονικό κράτος του Ισραήλ εναντίον του Παλαιστινιακού λαού με επίκεντρο τη Λωρίδα της Γάζας, γενοκτονία που δεν αποτελεί παρά ένα ακόμη επεισόδιο, το φονικότερο, στην 70χρονη πολιτική ξεριζωμού και αρπαγής εδαφών, στην πολιτική που είναι υπεύθυνη για τη δολοφονία εκατοντάδων χιλιάδων Παλαιστινίων μέχρι σήμερα, δεκάδων χιλιάδων παιδιών», τόνισε ο Αργύρης Μπαλέρμπας, υπεύθυνος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων του ΚΣ της ΚΝΕ, συμπληρώνοντας ότι «σε αυτές τις συνθήκες ο παλαιστινιακός λαός έχει αποδείξει την ανθεκτικότητά του, τη δίψα του για λευτεριά, τη θέλησή του να ζήσει σε μια ελεύθερη πατρίδα» και τονίζοντας: «Σε αυτές τις συνθήκες που απέναντί του δεν έχει μόνο το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ αλλά και τους διεθνείς συμμάχους του, τις ΗΠΑ, την ΕΕ, άλλες δυνάμεις που σχεδιάζουν στην πλάτη του για τα συμφέροντα της δικής τους αστικής τάξης, ο ηρωισμός που επιδεικνύει ο αγωνιζόμενος αυτός λαός γίνεται παράδειγμα για κάθε καταπιεσμένο αυτού του κόσμου, για κάθε έναν που νιώθει να τον πνίγει η μπόχα αυτού του συστήματος, για όλους εκείνους που θέλουν να λέγονται άνθρωποι».

Ο Α. Μπαλέρμπας επισήμανε ότι «η στάση της ελληνικής κυβέρνησης - και η σύμπνοια της αντιπολίτευσης - δεν είναι ούτε αποτέλεσμα κάποιας εμμονής, ούτε εδράζεται σε άλλα κίνητρα παρά μόνο σε αυτό που ούτως ή άλλως καθορίζει την πολιτική της κατεύθυνση, την προάσπιση και προώθηση των σχεδιασμών της ελληνικής αστικής τάξης». Η εμβάθυνση των σχέσεων με το κράτος - δολοφόνο, που προκρίνουν οι ελληνικές κυβερνήσεις όλων των τελευταίων χρόνων, συνδέεται με «ευρύτερους σχεδιασμούς του ευρωατλαντικού μπλοκ δυνάμεων στην αντιπαράθεσή του με το υπό διαμόρφωση ευρασιατικό αλλά και τον ανταγωνισμό των ΗΠΑ με την Κίνα για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα». Τέτοιους σχεδιασμούς υπηρετούν και όσοι περιγράφουν τις εξελίξεις ως «σύγκρουση των πολιτισμών» ή όσοι παρουσιάζουν «το εθνικό ζήτημα ως ζήτημα "ανθρωπίνων δικαιωμάτων"».

Από τη μεριά τους, συνέχισε ο Α. Μπαλέρμπας, ΚΚΕ και ΚΝΕ στηρίζουν με συνέπεια τον αγώνα του παλαιστινιακού λαού, εκφράζοντας την αλληλεγγύη τους με κάθε τρόπο, «πρώτα απ' όλα αγωνίζονται για την απεμπλοκή της Ελλάδας από τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή, την επιστροφή των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων από τη Σαουδική Αραβία, την Ερυθρά Θάλασσα, τα ανοιχτά του Λιβάνου. Απαιτούν εδώ και τώρα το κλείσιμο των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων του θανάτου, την αποδέσμευση από όλες τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες», ενώ «παράλληλα δίνουν τον αγώνα διαφώτισης των εργαζομένων και της νεολαίας για τις στρατηγικές επιλογές της ελληνικής αστικής τάξης, τους κινδύνους που αυτές συνεπάγονται για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς». Κατέληξε ότι οι μεγαλειώδεις αγώνες που έγιναν τους τελευταίους μήνες ανέδειξαν τη «δύναμη του λαϊκού παράγοντα», άσκησαν πίεση σε αστικά επιτελεία, για «να διακόψουν ή να παγώσουν τη στήριξη και τη συνεργασία με το κράτος του Ισραήλ, άλλους σχεδιασμούς όπως την κατάργηση της ανθρωπιστικής βοήθειας μέσω της UNRHA», γι' αυτό και «αυτόν τον αγώνα όλοι εμείς έχουμε χρέος να τον δυναμώσουμε ακόμη παραπάνω, μέχρι να ελευθερωθεί η Παλαιστίνη και ο παλαιστινιακός λαός να χτίσει τη δική του πατρίδα».

Τη δική του εμπειρία από τη γενοκτονία μοιράστηκε ο Shamikh Badra, εκ μέρους της Νεολαίας του Κόμματος του Λαού της Παλαιστίνης, που τον περασμένο Νοέμβρη είδε στις ειδήσεις «τα ισραηλινά τανκς να επιτίθενται στο σπίτι της οικογένειάς μου στη Γάζα...». Οταν κατάφερε να επικοινωνήσει μαζί τους «μου είπαν ότι τα ισραηλινά τανκς και οι μπουλντόζες είχαν καταστρέψει το σπίτι μας. Οι γονείς μου ήταν μέσα ενώ αυτό καταστρεφόταν...».

Προσπάθησε να πείσει τους γονείς του να φύγουν στο εξωτερικό για να σωθούν, «αλλά ο πατέρας μου είπε: "Εφυγα από το σπίτι μου το 1948, ενώ ήμουν παιδί και έχασα τη μητέρα μου και την αδελφή μου...". Δεν ήθελε να αφήσει ξανά το σπίτι του - αυτή τη φορά το 2023, λόγω της γενοκτονίας... Τελικά, ο πατέρας μου πέθανε στη Γάζα την Τετάρτη 27 Δεκεμβρίου 2023, μετά από μάχη με μία ασθένεια και λόγω της έλλειψης φαρμάκων, νερού και τροφίμων, εξαιτίας του πολέμου...». Η μητέρα του τον έθαψε με τη βοήθεια ενός γείτονα στην πίσω αυλή του σπιτιού του, «δεν μπορούσαν να τον θάψουν στο νεκροταφείο, λόγω των βομβαρδισμών...», είπε, σκορπώντας ρίγη συγκίνησης και οργής.

Ολοκληρώνοντας την ομιλία του, ο Shamikh Badra τόνισε ότι «παρά την τραγωδία της οικογένειάς μου και του λαού μου στην Παλαιστίνη, θα συνεχίσουμε να παλεύουμε ενάντια στην κατοχή και την αδικία, όπως κάνουμε από γενιά σε γενιά (...) καμία αποικιακή δύναμη στον κόσμο δεν μπορεί να νικήσει το πνεύμα της παλαιστινιακής αντίστασης».

Οτι οι θυσίες του αγώνα δεν πάνε χαμένες σημείωσε ο Mohammed Iqnaibi, εκ μέρους της Γενικής Ενωσης Παλαιστινίων Εργατών. «Ιστορικά κανένας λαός δεν μπόρεσε χωρίς αγώνες και θυσίες να κερδίσει την αξιοπρέπεια και την ελευθερία του, γι' αυτό σας βεβαιώνουμε ότι ο λαός μας θα συνεχίσει τον αγώνα του μέχρι τη νίκη και την ελευθερία», ενώ χαιρέτισε τους αγώνες του ΚΚΕ και της ΚΝΕ «που πρωτοστατούν πάντα για να γυρίζει η σελίδα του βιβλίου της ζωής για καλύτερο μέλλον».

Για τον θάνατο που παραμονεύει καθέναν μίλησε ο Αχμαντ Σίχα, εκ μέρους της Γενικής Ενωσης Παλαιστινίων Φοιτητών, αφού «δεν χρειάζεται να σηκώσεις όπλο για να σε δολοφονήσει, αρκεί να είσαι Παλαιστίνιος». Τόνισε όμως ότι κάτι που «κρατάει τον λαό μας όρθιο να πολεμάει», είναι πως στο δίκαιο της υπόθεσής του «πιστεύουν και οι λαοί όλου του κόσμου», υπογραμμίζοντας ότι πρωτοβουλίες όπως αυτές στις οποίες σταθερά πρωτοστατεί η ΚΝΕ και το ΚΚΕ «είναι που κράτησαν τη συνείδηση της νεολαίας και του λαού ξύπνια, και πάντα με το δίκιο των λαών».

Το άνοιγμα στη συναυλία έκανε ο Brak και τον διαδέχτηκαν στη σκηνή οι Tiny Jackal, Ζωγράφος X Ghetto Rock, Λόγος Απειλή, Ραψωδός Φιλόλογος, Ταφ Λάθος.

Γιατί αυτό είναι το Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Τραγούδια δικά μας, τραγούδια όλου του κόσμου, τραγούδια που συντρόφευαν γενιές και γενιές στη δουλειά, στον αγώνα, στη μάχη, στη δύσκολη καθημερινότητα, αλλά και τραγούδια - ύμνοι για μεγάλες στιγμές της ταξικής πάλης στη χώρα μας και διεθνώς, πάντα θα έχουν τη θέση τους στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Τραγούδια που θυμίζουν, τραγούδια που αντέχουν, τραγούδια για το χθες, το σήμερα και το αύριο.

Και αυτήν την «αποστολή» την πέτυχε με τον καλύτερο τρόπο το αφιέρωμα που ετοίμασαν ο Γιάννης Δίσκος και οι Mosaic μαζί με τα παιδιά της ΚΝΕ.

Ανθρωποι όλων των ηλικιών είχαν συρρεύσει από νωρίς στην Κεντρική Σκηνή. Με τις πρώτες νότες πήραν ήδη τη θέση τους μπροστά στη σκηνή... Με τον «Μέρμηγκα» του δικού μας Μάνου Λοΐζου ξεκίνησε το αφιέρωμα που ερμήνευσε μοναδικά ο Χρήστος Θηβαίος, και σειρά πήρε η Ιταλία με το εμβληματικό «Bella Ciao», το τραγούδι - σύμβολο των Ιταλών παρτιζάνων στις μάχες τους ενάντια στον φασισμό, που πέρασε σε όλες τις φωνές, σε όλες τις γλώσσες.

Και οι μελωδίες αλλάζουν για να υποδεχτούμε στην Κεντρική Σκηνή την Alcyone, η οποία ερμηνεύει το «Ποιος τη ζωή μας» του Μίκη, που είναι κι αυτός εδώ, αλλά και τον «Παλιάτσο» του Νότη Μαυρουδή. Και έτσι, όλοι μαζί κι αντάμα / να τραγουδάμε τα δίκια της ζωής / να τραγουδάς κι εσύ απ' την πλατεία / να μάθεις φίλε μου σωστά να ζεις... Κερδίζοντας το πιο θερμό χειροκρότημα.

Η σκυτάλη δόθηκε στον αγαπημένο μας Γιώργο Μεράντζα, που ήταν παρών και στο 1ο Φεστιβάλ, τραγουδώντας, και είναι παρών και στο 50ό. Και από το «Πώς να σωπάσω μέσα μου την ομορφιά του κόσμου», καλώντας μας να μη χαμηλώσουμε τα φτερά σε όσους το ζητάνε... Και από εκεί στην προσταγή του ποιητή της Επανάστασης, του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι, με «Ολη μου τη φωνή».

Αλλος ένας παλιός γνώριμος του Φεστιβάλ παίρνει τη θέση του στη σκηνή, ο Διονύσης Τσακνής, που στήριξε το Φεστιβάλ και στα δύσκολα χρόνια μετά την ανασυγκρότηση της ΚΝΕ, με ένα τραγούδι αφιερωμένο στους ήρωες της εργατικής τάξης, το «Working Class Hero», και την «Πρώτη Μαΐου».

Η Αγγελική Τουμπανάκη δυναμίτισε τη σκηνή με την εκρηκτική της παρουσία, ερμηνεύοντας τον «Τσε», ενώ κέρδισε το πιο θερμό χειροκρότημα ερμηνεύοντας το «Pummarolla Black», ένα τραγούδι του συγκροτήματος E Zezi που έφτιαξαν Ιταλοί εργάτες τη δεκαετία του '70 στις αυτοκινητοβιομηχανίας της Νάπολης. Σε αυτό το τραγούδι εκφράζουν την οργή τους για το άδικο αίμα που χύνεται, ειδικά των Αφρικανών συναδέλφων τους που αμείβονται με το μισό μεροκάματο. Αν είσαι κίτρινος, λευκός ή μαύρος δεν έχει σημασία...

Και ο Anser τραγουδά δυνατά το «Εκείνο το τίποτα» και τη «Σκουριά». Τραγούδια βιωματικά, τραγούδια που εκφράζουν τις αγωνίες της γενιάς του. Ενώ ο Κώστας Θωμαΐδης μάς θύμισε μοναδικά, όπως πάντα εκείνος ξέρει, τον Θάνο Μικρούτσικο, που τέτοιες μέρες θα ήταν εδώ, ερμηνεύοντας τραγούδια - καθημερινούς συμπαραστάτες στον αγώνα μας. Γιατί ξέρουμε, έχουμε πολλές φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες... Και όλοι μαζί με μια φωνή... Τον Υμνο του ΕΑΜ.

Το χειροκρότημα θερμό... Οπως και τα συνθήματα που δυνάμωναν... Θερμό χειροκρότημα για τους σπουδαίους ερμηνευτές, αλλά και για τους φοβερούς μουσικούς Mosaic, που με τις εξαιρετικές ενορχηστρώσεις τους κατάφεραν κι αυτοί να περάσουν αυτά τα τραγούδια και στους επόμενους.

Από το αφιέρωμα απουσίασε η αγαπημένη όλων μας Μαρία Φαραντούρη, που για έκτακτους λόγους δεν μπόρεσε να παρευρεθεί. Εστειλε όμως τους αγωνιστικούς της χαιρετισμούς, λέγοντας: «Λυπάμαι που δεν είμαι κι απόψε μαζί σας, να γιορτάσουμε τα 50 χρόνια του Φεστιβάλ της ΚΝΕ, που τόσα προσέφερε στους αγώνες της νεολαίας και στον πολιτισμό. Είμαι πάντα δίπλα σας, ενώνω τη φωνή μου μαζί σας, σίγουρη για την επιτυχία και φέτος με τη μουσική επιμέλεια και ενορχήστρωση του Γιάννη Δίσκου και της εξαιρετικής ορχήστρας του. Προχωράμε, αγωνιζόμαστε και συνεχίζουμε να τραγουδάμε».

Ο Κ. Μαλιάτσης επί σκηνής

Στη Σκηνή Φοιτητών και Νέων Εργαζομένων ο Σπύρος Γραμμένος, πάντα απολαυστικός, ξεσήκωσε τον κόσμο με το ιδιαίτερο χιούμορ του και τα ξεχωριστά τραγούδια του, όπως τα «Από παγκάκι σε παγκάκι» και «Κουκουλοφόρος».

Αντίστοιχα η Μαθητική Σκηνή σείστηκε από το γέλιο κατά τη διάρκεια της stand-up comedy παράστασης του Κώστα Μαλιάτση. Ανθρωποι κάθε ηλικίας γέμισαν απ' άκρη σ' άκρη τον χώρο και απόλαυσαν την εμφάνιση του κωμικού στη «διαδραστική» του παράσταση.

«Καλωσορίσατε στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ, που δείχνει πως γίνεται ακόμα και με βροχές», σημείωσε εισαγωγικά. Εκανε αναφορά στο θέμα του κορονοϊού, με τα παράλογα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση για τη δήθεν προστασία του λαού, στάθηκε στις διαπροσωπικές σχέσεις, στις διακοπές αλλά και στις «τάσεις» της εποχής τόσο για τα social media όσο και για την υγεία. Τέλος, δεν παρέλειψε να σταθεί στις διαφορές των δεκαετιών και των γενιών.

Κλείνοντας το πρόγραμμά του έβγαλε μια αναμνηστική φωτογραφία με το κοινό, καλώντας τους να βροντοφωνάξουν «ΚΝΕ», με τους τελευταίους να τον καταχειροκροτούν και να τον ακολουθούν στο κάλεσμά του.

Ο Σπ. Γραμμένος

Με την Αννα Ντάφου, σύζυγο του Κώστα Τριπολίτη

Θυμίζουμε ότι την πρώτη μέρα των εκδηλώσεων ο Δ. Κουτσούμπας συναντήθηκε με τους Διονύση Τσακνή, Μάκη Σεβίλογλου, Φωτεινή Βελεσιώτου, Μάρθα Φριντζήλα, Βιολέτα Ικαρη, Γκιντίκι, Αλέξανδρο Δάικο, Δημήτρη Μητσοτάκη, «Κοινούς Θνητούς» και τους «Magic De Spell».

Ξεχωριστή στιγμή η συνάντηση με την σύζυγο του Κώστα Τριπολίτη, Αννα Ντάφου, στην οποία προσέφερε τους έξι τόμους του Δοκιμίου Ιστορίας του Κόμματος με ιδιόχειρη αφιέρωσή του στον μεγάλο δημιουργό. Απ' την πλευρά της η Αννα Ντάφου ευχαρίστησε το ΚΚΕ και την ΚΝΕ για το υπέροχο αφιέρωμα.

Με τους «Κοινούς Θνητούς»

Με τον Μάκη Σεβίλογλου

«Γεια σας για 50ή φορά! Καλώς ήρθατε! Βλέπω πολλούς καινούργιους! Αυτό είναι πολύ καλό για τη ΚΝΕ, γιατί βλέπω νέα παιδιά... Φοβάμαι ότι πρέπει να ξανασυστηθώ», είπε, αρχίζοντας να τραγουδάει τη «Σφεντόνα»!

Τίτλος του αφιερώματος «Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία», δανεισμένος από τη «Ρόζα» του Θ. Μικρούτσικου και του Α. Αλκαίου, στίχος που υπενθυμίζει και το γεγονός ότι στη φωνή του Δ. Μητροπάνου φτερούγισε το πείσμα όσων πηγαίνουν κόντρα στους δύσκολους καιρούς.

Η επιμέλεια - ενορχήστρωση των τραγουδιών ήταν του Γιάννη Παπαζαχαριάκη, ενώ τις αξέχαστες επιτυχίες του ερμήνευσαν η Πέγκυ Ζήνα και ο Δημήτρης Μπάσης, που ευχαρίστησε την ΚΝΕ για την πρόσκληση και για το γεγονός ότι «τιμά αυτόν τον σημαντικό καλλιτέχνη».

Τη συναυλία άνοιξε με ένα ποτ πουρί από τον ιστορικό δίσκο «Αγιος Φεβρουάριος» του 1972, του Δήμου Μούτση και του Μάνου Ελευθερίου, που σφράγισε με την ερμηνεία του ο Δ. Μητροπάνος, και συνεχίστηκε με τραγούδια από άλλες σημαντικές συνεργασίες του, όπως τραγούδια από τον δίσκο «Η εθνική μας μοναξιά», του Μ. Τόκα, και φυσικά από τη συνεργασία του Μητροπάνου με τον Τάκη Μουσαφίρη.

Μαζί με τους δύο ερμηνευτές, σιγοτραγουδούσαν οι χιλιάδες που βρίσκονταν στη Λαϊκή Σκηνή...

Χαιρετώντας το κοινό, είπε χαρακτηριστικά ότι «είστε εδώ, εδώ και μέρες, εδώ και 50 χρόνια...», ενώ συνέδεσε και το τραγούδι του «Για μας μιλάμε» με τα 50 χρόνια του Φεστιβάλ, λέγοντας χαρακτηριστικά από τη σκηνή πως «προσπαθούμε, διεκδικούμε εδώ και 50 χρόνια».

Μετά πήρε «ένα φωτόσπαθο στο κακό ν' αντισταθεί», με το οποίο παρουσίασε με έναν ευφάνταστο και διασκεδαστικό τρόπο την μπάντα του και τους συνεργάτες του.

Ο Π. Μουζουράκης εμπλούτισε το πρόγραμμα της συναυλίας του με ξένα και ελληνικά τραγούδια άλλων ομοτέχνων του, όπως το «Ghostbusters» του Ρέι Πάρκερ Τζ. που αποτέλεσε και το μουσικό θέμα της ομώνυμης αμερικανικής ταινίας, αλλά και το όλο νόημα «Filtragram» των Locomondo που καυτηριάζει τον ψεύτικο κόσμο των social media.

Babo Koro

Οταν ανέβηκαν οι Polkar, έκαναν αυτό που ξέρουν πολύ καλά να κάνουν. Με τη μουσική και τα τραγούδια τους να βάλουν φωτιά στο κοινό! Η πανηγυρτζίδικη balkan έκανε τα θαύματά της, έχοντας ως άξονα τη μουσικοθεατρική performance με διαδραστική επικοινωνία με το κοινό, περνώντας αβίαστα από τα μουσικά είδη όπως η folk/rock/indie/country/pop/gospel, χωρίς να ξεχνούν τα ρεμπέτικα ή την παραδοσιακή μουσική.

Ο Γιώργος Παπαγεωργίου, αφού πρώτα χαιρέτισε το Φεστιβάλ της ΚΝΕ, χαρακτηρίζοντάς το ως το καλύτερο που γίνεται όλα αυτά τα χρόνια, ερμήνευσε μεταξύ άλλων τα «Mαμά θα γίνω ροκ σταρ», «Κάνε με ό,τι θες», «Το τραγούδι της καλής παντρειάς», το ρεμπέτικο του Μάρκου Βαμβακάρη «Φάνταζες ως πριγκιπέσσα» σε ροκ-βαλκανική διασκευή, τη «Συννεφούλα» του Διονύση Σαββόπουλου, το «Ξωτικό» σε ικαριώτικο ρυθμό και το «Μην κλαις» της συντρόφισσας Σωτηρίας Μπέλλου, όπως την αποκάλεσε ο ίδιος. Η βραδιά των Polkar έκλεισε με το τραγούδι τους «Επανάσταση».

Το συγκρότημα πήρε το όνομά του, μετά από ταξίδι του στη Σερβία, το 2013. Στα σλάβικα «polkar» σημαίνει «μεθυσμένος χορευτής που τραγουδά φάλτσα». Ο Γιώργος Παπαγεωργίου ούτε μεθυσμένος ήταν, ούτε φάλτσα τραγουδούσε. Αλλά κατάφερε να μεθύσει το κοινό.

Polkar

«Είμαστε εδώ στο πολυαγαπημένο Φεστιβάλ που κλείνει 50 χρόνια, χαρούμενοι που είμαστε μαζί σας», δήλωσαν ανοίγοντας το πρόγραμμά τους.

Στη συνέχεια, διασκέδασαν και ταξίδεψαν το κοινό με ξεσηκωτικούς σκοπούς.

Με «καράβι» την παράδοση και «πυξίδα» τα πολύμορφα προσωπικά τους ακούσματα, συνέχισαν οι Γκιντίκι, που ταξίδεψαν τον κόσμο στον μουσικό πλούτο της χώρας μας, κλείνοντας με τον καλύτερο τρόπο την συγκλονιστική πρώτη μέρα του Φεστιβάλ. Παρά το προχωρημένο της ώρας, η φοιτητική σκηνή ήταν κατάμεστη και η παρέα από τη Θεσσαλονίκη, που γιορτάζει φέτος τα δέκα χρόνια της στο μουσικό στερέωμα, ξεσήκωσε το πολυπληθές κοινό.

Οι Τάσος Κοφοδήμος (λαούτο, τραγούδι), Κωνσταντίνος Λάζος (κλαρίνο, γκάιντα, κιθάρα, φωνή), Θοδωρής Σιούτης (βιολί, φωνή) και Αλέξανδρος Καρλής (κοντραμπάσο) με τη συνδρομή του Κωνσταντή Παπακωνσταντίνου στα κρουστά, μας ταξίδεψαν, μέσα από τις μουσικές και τα τραγούδια τους σε Ηπειρο, Μακεδονία, Θράκη, Αιγαίο κ.α. Από τις πρώτες κιόλας νότες, οι χοροί ξεκίνησαν και συνεχίστηκαν σε όλη τη συναυλία, με ένα ξέφρενο γλέντι να στήνεται μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες...

Γκιντίκι

Το «Εσύ μιλάς στην καρδιά μου», «Το καλύτερο μπεγλέρι» και το «Μα τι λέω» που τραγούδησε στην έναρξη του προγράμματός, ήταν αρκετά να ξεσηκώσουν όσους βρίσκονταν και περίμεναν να διασκεδάσουν με τα κομμάτια του, που έχουν γράψει ιστορία στην ελληνική δισκογραφία.

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε και στο τελευταίο τραγούδι του Μανώλη Ρασούλη, το «Εγκλημα και τιμωρία» που ερμήνευσε συγκινημένος! Δεν παρέλειψε βέβαια να πει και το «Πεθαίνω για σένα», του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, θυμίζοντας έτσι μια ιστορική συνεργασία των δυο τους.

Με τη γνωστή εμφάνισή του και ερμηνεία του, χάρισε απλόχερα το κέφι στην κατάμεστη Λαϊκή Σκηνή, με τον κόσμο να τραγουδάει κάθε τραγούδι, να χορεύει και να τον αποθεώνει.

Εκτός από τους άξιους μουσικούς του, τον συνόδευσαν ο Κώστας Μαργαρίτης και η Μαρίνα Νικολοπούλου.

Ο «Τσολιάς and the tsolia band» γέμισε τη Σκηνή Φοιτητών και Νέων Εργαζομένων με τους πιστούς fans του. Δεν άφησε σε «χλωρό κλαρί» κυβέρνηση και αστικά κόμματα, πιάνοντας το νήμα από τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, τις πυρκαγιές, τη φτώχεια, τους πρόσφυγες, την καταστολή, φτάνοντας μέχρι τα Τέμπη και την Πύλο. Αιχμηρά λόγια και αιχμηρός στίχος που επιδιώκουν να κινητοποιήσουν. Αυτός ήταν ξανά ο Αποστόλης Μπαρμπαγιάννης.

Στο στόχαστρο οι «εξόριστοι» Μητσοτάκηδες, ρηξικέλευθες προτάσεις για αντιπρόεδρο Καμμένο στο Ινστιτούτο Τσίπρα, ενώ δεν ξέφυγαν και οι αποκρουστικές lifestyle αντιπαραθέσεις με πρωταγωνιστές Κασσελάκη, Πολάκη και άλλους.

Δεν έλειψαν οι αναφορές στην Παλαιστίνη και τον πολύπαθο λαό της. Σε αυτό το σημείο ο Αποστόλης κάλεσε τους παρευρισκόμενους να διαλέξουν την πλευρά της Ιστορίας που το σύστημα θεωρεί λάθος, φωνάζοντας πως η δίκαιη κοινωνία είναι στο χέρι μας και πρέπει να παλέψουμε γι' αυτή!

Κλείνοντας ευχαρίστησε τη διοργάνωση του Φεστιβάλ ευχόμενος να είμαστε άλλα 50 χρόνια εδώ, ενώ αφιέρωσε την παράσταση στη μνήμη του Παύλου Φύσσα τραγουδώντας το «Τώρα - τώρα» του Βασίλη Παπακωνσταντίνου.

RIZOSPASTIS

Τις αντιπροσωπείες υποδέχτηκε ο δήμαρχος Καισαριανής Ηλίας Σταμέλος, συνοδευόμενος από την Χρύσα Γκίκα, αντιδήμαρχο Νέας Γενιάς και Επικοινωνίας, και τον Κώστα Γαβριλάκη, πρόεδρο του Παραρτήματος Καισαριανής της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ και δημοτικό σύμβουλο Καισαριανής με τη «Λαϊκή Συσπείρωση».

Ο Ηλίας Σταμέλος υποδέχτηκε και χαιρέτισε τα μέλη των αντιπροσωπειών, και τους ευχήθηκε καλή δύναμη και συμμετοχή στις εκδηλώσεις του 50ού Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή», ενώ μίλησε για την Ιστορία και τον χαρακτήρα της Καισαριανής.

Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης πραγματοποιήθηκε ξενάγηση των αντιπροσώπων στο Σκοπευτήριο, στο μνημείο του, στο μνημείο της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (ΠΣΟ) και στο Μουσείο Εθνικής Αντίστασης.

Αρχικά πραγματοποιήθηκε βιντεοπροβολή με τη συνέντευξη-μαρτυρία του Κ. Δρόσου, κομμουνιστή Ελληνα φαντάρου ο οποίος αποτέλεσε παράδειγμα αγωνιστικής στάσης ενάντια στη χούντα και στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο τον Ιούλη του 1974. 50 χρόνια μετά την εισβολή, τα διδάγματα και τα γεγονότα εκείνων των ημερών ξαναζωντάνεψαν μέσα από μια συγκλονιστική μαρτυρία, συγκίνησαν και προβλημάτισαν τους παρευρισκόμενους, με την ιδιαίτερη παρουσία φαντάρων και αξιωματικών που υπηρετούν σήμερα στην ΕΛΔΥΚ. Μέσα από μια συναρπαστική περιγραφή, που καθήλωσε, παρουσιάστηκε το κατόρθωμα του Κ. Δρόσου και του πληρώματός του: Μέσα από ένα κυριευμένο τουρκικό άρμα Μ47 μπήκαν «σφήνα» σε ίλη τουρκικών αρμάτων, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί λόγω των τουρκικών διακριτικών, κατέστρεψαν 5 τουρκικά άρματα μάχης και απεγκλώβισαν 3.000 άτομα!

Στη συνέχεια πήρε τον λόγο ο Νίκος Παπαναστάσης, αντισυνταγματάρχης εν αποστρατεία, μέλος του Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ για τις Ενοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας και βουλευτής του Κόμματος. Ανέδειξε ότι η ηρωική πράξη λαϊκού πατριωτισμού του Κ. Δρόσου θα έπρεπε να διδάσκεται σε όλες τις στρατιωτικές σχολές, ενώ υπογράμμισε την ολοένα και πιο επικίνδυνη εμπλοκή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και στα πολεμικά μέτωπα που εξελίσσονται αυτήν τη στιγμή σε όλο τον κόσμο. Εκανε λόγο για την πιο «κρυφή» πλευρά των ιμπεριαλιστικών πολέμων, αυτή που δεν προβάλλεται από τα ΜΜΕ και αφορά την πραγματική αιτία των πολέμων, που δεν είναι άλλη από τα αντιμαχόμενα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα, καθώς και την οικονομική διάσταση των συγκρούσεων, αφού όπως σημείωσε χαρακτηριστικά πρόκειται για μια τεράστια μπίζνα δισεκατομμυρίων, όπου οι καπιταλιστές πλουτίζουν την ίδια ώρα που σκοτώνονται οι λαοί.

Τέλος μίλησε ο Παντελής Αρζόγλου, φαντάρος και μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ, δίνοντας μια ζωντανή εικόνα από την εικόνα των στρατοπέδων, από τις συζητήσεις και τους προβληματισμούς των νέων στρατευμένων. «Γιατί να στέλνουμε πολεμικό υλικό και δυνάμεις εκτός συνόρων;», «τι δουλειά έχει το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων σε αποστολές εκτός συνόρων;», «πώς γίνεται να μας λένε συνέχεια ότι δεν υπάρχουν χρήματα για τις ανάγκες των φαντάρων και των οικογενειών μας, ενώ την ίδια στιγμή δίνονται 500.000 ευρώ κάθε μέρα για να βρίσκεται η φρεγάτα στην Ερυθρά Θάλασσα;», είναι κάποια από τα ερωτήματα που συζητιούνται καθημερινά στις μονάδες.

Το πρόγραμμα του Στεκιού συνεχίζεται σήμερα με την επίσκεψη που θα πραγματοποιήσει στον χώρο ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.

Η ανάγκη των συντρόφων και φίλων της ΚΝΕ να εκφράσουν τις ανησυχίες τους μέσω του θεάτρου ήταν εκείνη που τους έκανε να γνωρίσουν τους πιο προοδευτικούς θεατρικούς συγγραφείς, Μπρεχτ, Καμπανέλλη, Ρεμι ντε Βος. Σπουδαία έργα παρουσιάστηκαν στις διάφορες παραστάσεις ανά τα χρόνια. Φέτος δημιούργησαν από την αρχή ένα πρωτότυπο κείμενο για να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους, να τιμήσουν τα 50 χρόνια του Φεστιβάλ, να φωτίσουν με έναν ιδιαίτερο τρόπο και μαγιά σημερινή τους αγώνες και τα όνειρά τους.

Η φετινή παράσταση αφηγείται την ιστορία του Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή», ξεκινώντας από την πρώτη απόφαση και το σκεπτικό για τη δημιουργία του.

Για τον σκοπό αυτό, τα κείμενα βασίστηκαν στον μύθο της Ηλέκτρας του Σοφοκλή, όπου αντί να παρουσιαστεί ο Ορέστης ως αυτός που σώζει τον λαό του Αργους, ο ίδιος ο λαός γίνεται ο σωτήρας της πόλης του σκοτώνοντας τη βασιλική οικογένεια (Κλυταιμνήστρα, Αίγισθο, Χρυσόθεμις και τον ίδιο τον Ορέστη), καθώς καταλαβαίνουν ότι κανένας άλλος δεν μπορεί να τους σώσει πέρα από τους ίδιους. Κάπως έτσι ολοκληρώνεται η παραλλαγή του μύθου και η αφήγηση συνεχίζεται με τους ηθοποιούς να βρίσκονται στο σήμερα, στις 19 Σεπτέμβρη 2024, στα 50 χρόνια του Φεστιβάλ. Η συγκίνηση κορυφώνεται καθώς μέσα από την Ιστορία του Φεστιβάλ περνάει η Ιστορία του Κόμματός μας.

Στον χαιρετισμό του ο Γιάννης Διονυσίου χαρακτήρισε ξεχωριστή τη φετινή παρουσία τους στο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή», καθώς συνδυάζεται με τα 50 χρόνια του, και ευχήθηκε στο Φεστιβάλ να συμπληρώσει άλλα τόσα. Αλλά και οι ίδιοι να ξαναβρεθούν στο επόμενο Φεστιβάλ, για να τραγουδήσουν για όλο τον κόσμο, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά.

«Από μια ποικιλία συναισθημάτων που προκαλείται από τη δημιουργική συμμετοχή στο Φεστιβάλ κατά την προετοιμασία του και κατά την πραγματοποίησή του, ξεχωρίζει μέσα μου φέτος μια καταιγίδα συγκίνησης.

Η δράση, η θεωρία, η δίψα για την ολοκλήρωση του ονείρου, η έμπνευση από την αυτοθυσία και το ταξικό φιλότιμο, είναι οι γεννήτριες δυνάμεις που βάζουν σε κίνηση τα πόδια να ανέβουν τη σκάλα που είναι εδώ και μας περιμένει να την ανέβουμε, για να χτίσουμε κάτι άλλο ψηλά στον ουρανό», μας λέει ο Atek.

Ρωτάμε τον Lune82, γιατί επέλεξε να συμμετάσχει στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ, στέλνοντας μήνυμα για λευτεριά του παλαιστινιακού λαού. «Είναι μια ανοιχτή δήλωση με ένα απλό και πολύ κατανοητό μήνυμα. Να σταματήσει το έγκλημα που διαπράττεται εις βάρος του παλαιστινιακού λαού και η γενοκτονία που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας. 75 χρόνια συμβαίνει αυτό το στυγερό έγκλημα στον λαό της Παλαιστίνης που σήμερα πραγματοποιεί ο παγκόσμιος ιμπεριαλισμός μαζί με το κράτος του Ισραήλ.

Από την πλευρά του, ο Spent1 εξηγεί ότι «με αφορμή το 50ό Φεστιβάλ ΚΝΕ - "Οδηγητή", δημιούργησα αυτό το έργο, με κεντρικό ήρωα έναν εργάτη, ως σύμβολο της εργατικής τάξης. Μέσα από μια διαδικασία αποδόμησης των μορφών, οι ρωγμές και τα σπασίματα του σχεδίου αποκαλύπτουν εικόνες που αποτυπώνουν την καθημερινή πάλη, το όραμα για το μέλλον και τη διαρκή επαναστατική προσπάθεια. Η συμμετοχή μου στο 50ό Φεστιβάλ ΚΝΕ - "Οδηγητή" είναι για μένα μεγάλη χαρά και τιμή, δεδομένης της πλούσιας ιστορίας του και της καθοριστικής του παρουσίας ως το μεγαλύτερο πολιτικό και πολιτιστικό γεγονός στη χώρα. Είμαι ιδιαίτερα περήφανος που το έργο μου αποτελεί μέρος αυτής της σημαντικής γιορτής της εργατικής τάξης και των αγώνων της».

Τα παιδιά έπαιξαν και χτες με τους αρχαιολόγους, δημιούργησαν νέες χειροτεχνίες, αλλά και παρακολούθησαν θαυμάσιες εικόνες και έπαιξαν με μικρές και μεγάλες φούσκες στην παράσταση «Ο μαγικός κόσμος της σαπουνόφουσκας» από την «Fundastick Performing Arts».

Ακολούθησε η εκδήλωση με τον Ελληνοκουβανικό Σύνδεσμο «Ψέματα ή αλήθεια, έτσι είναι τα παραμύθια», όπου τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν την Κούβα μέσα από λαϊκές ιστορίες, από διδακτικά παραμύθια βγαλμένα από μύθους, καθώς και αληθινές ιστορίες από την Κουβανική Επανάσταση, που έγινε φάρος ελπίδας για τους λαούς όλου του κόσμου.

Ο παιδότοπος έκανε κλείσιμο με την παράσταση «Τα καινούρια ρούχα του αυτοκράτορα», η οποία έδωσε το μήνυμα στα παιδιά πως με τη δύναμή μας μπορούμε να καταφέρουμε το αδύνατο!

Το πλανητάριο υποδέχεται το «Κόκκινο Αερόστατο»

Χρώματα, τραγούδια, αποστολές, παιχνίδια γεμάτα γνώση και διασκέδαση, ο τοίχος αναρρίχησης καλύπτουν τον χώρο!

Χτες, στον χώρο των μικρών φίλων της ΚΝΕ και του Φεστιβάλ στήθηκε το κινητό πλανητάριο κερδίζοντας τις εντυπώσεις! Με ανοιχτό το στόμα μικροί αλλά και μεγαλύτεροι... παρακολουθούν ψυχαγωγικές και εκπαιδευτικές ταινίες μικρού μήκους για το Διάστημα. Πλανήτες, φυσικά φαινόμενα, ο αχανής κόσμος πέρα από τη γαλάζια κουκκίδα μας γίνεται γνωστός χαρίζοντας όμορφες εικόνες.

Στα μάτια των μικρών ζωντανεύουν και οι πρωτοπόροι επιστήμονες στην αστροφυσική, στη φυσική, στην κοσμολογία.

Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στα όργανα που διαθέτει σήμερα η επιστήμη για την παρατήρηση του σύμπαντος, στα τηλεσκόπια, στα διαστημόπλοια, ενώ πρωταγωνιστούν και οι πρωτοπόροι αστροναύτες.

Οι ερωτήσεις δίνουν και παίρνουν ενώ δεν έλειψαν και οι εμπνευσμένες ερωτήσεις όπως... «μαμά, πώς θα γίνω και εγώ αστροναύτης;», «πώς γίνεται να ταξιδέψουμε εκεί;».

Για όσους δεν θέλουν να χαθούν στο Διάστημα... το πρόγραμμα συνεχίζεται σε κάθε γωνιά!

«Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ είναι μικρογραφία του κόσμου που θέλουμε... Και αυτός ο κόσμος δεν βρίσκεται στα παραμύθια, αλλά κάποτε υπήρξε...». Με αυτά τα λόγια τα παιδιά εισάγονται στη γωνιά που είναι αφιερωμένη στο φωτεινό μέλλον της ανθρωπότητας, τον σοσιαλισμό. Μέσα από εικόνες του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε τα παιδιά ψηλαφίζουν έναν άλλο κόσμο, μακριά από την ταξική διαφοροποίηση της σημερινής κοινωνίας, αλλά και της βαριάς καθημερινότητας όπως τη βιώνει κάθε παιδί.

Με τους γονείς τους, τους παιδαγωγούς που βρίσκονται στον χώρο τα παιδιά «γνωρίζουν» έναν κόσμο χωρίς πλούσιους και φτωχούς, έναν κόσμο που το παιδί ανεξάρτητα από τη δουλειά που κάνουν οι γονείς του, πρέπει να έχει ίσα δικαιώματα στην Εκπαίδευση, στην προστασία της υγείας, στις διακοπές, στη διασκέδαση... Στα παιδιά όλου του κόσμου αξίζει να ζουν σε έναν κόσμο γεμάτο γέλια, χρώματα, ειρήνη... Και με αυτό το σύνθημα τα παιδιά γίνονται ζωγράφοι και δημιουργούν τη δική τους αφίσα ενάντια στον πόλεμο, εμπνευσμένα από παλιότερες αφίσες. Και πώς θα φτάσει αυτό το μήνυμα παντού; Πολύχρωμα αυτοκόλλητα που αναγράφουν φράσεις όπως, «Είμαστε οι πολλοί, είμαστε οι δυνατοί», «Δώσε το χέρι πάμε ψηλά», «Θάρρος», «Αλλάζουμε τον κόσμο», αναλαμβάνουν αυτόν τον ρόλο... Κολλημένα πάνω στα ρούχα τους, σε κάθε γωνιά του Φεστιβάλ, αλλά και στα σχολεία τους, οι φίλοι του «κόκκινου Αερόστατου» κάνουν αισθητή την παρουσία τους!

Ο αγαπημένος ήρωας «Απορημένος», από το περιοδικό του «κόκκινου Αερόστατου» πήρε «σάρκα και οστά» για πρώτη φορά στο Στέκι του «κόκκινου Αερόστατου», για να συζητήσει με παιδιά Δημοτικού και Γυμνασίου για τις απορίες του σχετικά με την καθημερινότητα και την επικαιρότητα από τη φετινή χρονιά.

Τα παιδιά συνομίλησαν με τον λατρεμένο τους ήρωα σχετικά με την αρχή της νέας σχολικής χρονιάς, αλλά και τις δυσκολίες με τις οποίες ήρθαν αντιμέτωπα από το πρώτο κουδούνι. Συζήτησαν, επίσης, για τις πυρκαγιές που ξέσπασαν το καλοκαίρι και... αναρωτήθηκαν γιατί δεν υπάρχουν πιο πολλοί πυροσβέστες. Την τιμητική του στη συζήτηση είχε η 50ή επέτειος του Φεστιβάλ, με τον θαυμασμό των μικρών φίλων του για εκείνα τα παιδιά που χτίζουν κάθε χρόνο αυτήν την «κόκκινη πολιτεία».

Ο «Απορημένος» κάλεσε μικρούς και μεγάλους να δώσουν ραντεβού αύριο στις 19.00 στον χώρο του «κόκκινου Αερόστατου» για να συζητήσουν με την Susan Tayseer Salam, πρόεδρο της Ενωσης Παλαιστινιακών Συνδικάτων της Ιερουσαλήμ, για τη ζωή των παιδιών στην Παλαιστίνη.