Με την ορμή που του έδωσε το ρεκόρ συμμετοχής κόσμου, το 50ό Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» ολοκληρώθηκε γράφοντας Ιστορία!

Το ανεπανάληπτο τετραήμερο στο Πάρκο Τρίτση θα μείνει σίγουρα αξέχαστο στις δεκάδες χιλιάδες λαού και νεολαίας που πέρασαν τις πύλες του στην 50ή του επέτειο, σε όλες τις γενιές που είναι κομμάτι αυτής της πορείας 50 χρόνων.

Το Φεστιβάλ μεγαλώνει και γίνεται νεότερο, φορτώνει χρόνια στην πλάτη που μεγεθύνουν τη ζωντάνια, τον δυναμισμό, την επαναστατική ορμή που το διακρίνει, γίνεται όλο και πιο όμορφο, όλο και πιο πλούσιο. Μεταλαμπαδεύει την πείρα, την ομορφιά και τη δύναμη της οργανωμένης ζωής, φωτίζει το παρόν του αγώνα μας και το μέλλον του νέου κόσμου που είναι μπροστά μας, του σοσιαλισμού.

Και η καλύτερη ευχή για το Φεστιβάλ της ΚΝΕ είναι να συνεχίσει να πρωτοπορεί, να προσφέρει στους αγώνες και στον Πολιτισμό, να δίνει ελπίδα στη νέα γενιά.

Ο «Ριζοσπάστης» συνεχίζει και ολοκληρώνει σήμερα τα ρεπορτάζ από τις εκδηλώσεις του ανεπανάληπτου αυτού τετραήμερου, με τις συναυλίες και τις παραστάσεις στη Σκηνή Φοιτητών και Νέων Εργαζομένων και στη Μαθητική Σκηνή, και με τη δραστηριότητα που ξετυλίχθηκε σε άλλους χώρους του.

Στην ασφυκτικά γεμάτη Μαθητική Σκηνή του Φεστιβάλ, το ανατρεπτικό σχήμα, με στίχους ενάντια στην καταστολή, στον ρατσισμό αλλά και για την πάλη για την απελευθέρωση από τους εκμεταλλευτές, βρέθηκε σε έναν συνεχή, ενθουσιώδη διάλογο με το κοινό.

Ευχαριστώντας την ΚΝΕ για την πρόσκληση στο Φεστιβάλ, οι Dead Prez είπαν: «50 χρόνια αντίστασης, 50 χρόνια επαναστατικότητας, συμμετέχετε στον αγώνα, βγείτε έξω από τα σπίτια σας».

«Εχουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε εδώ την πραγματική Ελλάδα, εδώ στην Αθήνα. Δεν έχουμε πάντα την ευκαιρία να παίξουμε αυτά τα τραγούδια μπροστά σε ανθρώπους για τους οποίους τα γράψαμε. Είστε ακριβώς οι άνθρωποι για τους οποίους έχουμε γράψει αυτά τα κομμάτια», είπαν, προσθέτοντας πως είναι τιμή τους να βρίσκονται σε ένα φεστιβάλ που διοργανώνει ένα Κομμουνιστικό Κόμμα.

Συνεχής ήταν η αναφορά τους στη σφαγή που διαπράττεται στην Παλαιστίνη: «Ας μιλήσουμε για πόλεμο, ας μιλήσουμε για αντίσταση», είπαν στην αρχή της συναυλίας, καλώντας το πλήθος να φωνάξει για «λευτεριά στην Παλαιστίνη».

Μετά το τέλος της συναυλίας, το συγκρότημα έλαβε ως αναμνηστικό της συμμετοχής του στο 50ό Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» μια συλλογή με αφίσες της ΚΝΕ και στη συνέχεια συναντήθηκαν με τον Γραμματέα της ΚΝΕ, Θοδωρή Κωτσαντή, ευχαριστώντας τον για την πρόσκληση στο Φεστιβάλ.

Μιλώντας στον «Ριζοσπάστη» αμέσως μετά τη συναυλία, ο M-1 μοιράστηκε τον ενθουσιασμό του για την συμμετοχή του σχήματός του στο 50ό Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή»: «Αυτό είναι καταπληκτικό. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δουλέψαμε τόσα χρόνια. Αυτό (σ.σ. που συνέβη) είναι ο συνδυασμός τού τι σημαίνει να έχεις 25 χρόνια επαναστατικής κουλτούρας. Το χιπ χοπ μας παρείχε ένα μέσο για να πούμε την αλήθεια και είμαστε ευτυχείς που αυτό έχει νόημα στην παγκόσμια σκηνή, εδώ, στα 50 χρόνια. Το θεωρούμε τιμή μας και σας ευχαριστώ που μας φιλοξενήσατε εδώ».

Το ενδιαφέρον φέτος συγκέντρωσαν οι 4 θεματικές προτάσεις της «Σύγχρονης Εποχής»: «Για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο». «Το αστικό κράτος, ο χαρακτήρας και ο ρόλος του». «Συμπεράσματα από την Ιστορία». «Σοσιαλισμός, η απάντηση τον 21ο αιώνα».

Στην κορυφή της λίστας των προτιμήσεων από την πρώτη μέχρι και την τελευταία μέρα ήταν τα υλικά της ημερίδας του ΚΣ της ΚΝΕ αφιερωμένης στα 100 χρόνια από τον θάνατο του Λένιν, οι εκδόσεις «Τεχνητή Νοημοσύνη: Η νέα εποχή στην τεχνολογία απαιτεί μια νέα εποχή στην κοινωνία. Σοσιαλισμός, η απάντηση τον 21ο αιώνα» και «Το Παλαιστινιακό Ζήτημα. Ιστορική αναδρομή στις ρίζες και την εξέλιξή του».

Εκτός από τα παραπάνω οι αναγνώστες το απόγευμα του Σαββάτου στον χώρο του βιβλιοπωλείου είχαν την ευκαιρία να συνομιλήσουν με την Λιάνα Κανέλλη και τον Φώντα Λάδη, οι οποίοι υπέγραφαν τα βιβλία τους. Η Λ. Κανέλλη την «Αντιγόνη στη Χάγη» και ο Φ. Λάδης το «Ντα ζβιντάνιγια» («Στο Επανιδείν»).

Το σύνθημα «Ο Παύλος ζει, τσακίστε τους ναζί» ακούστηκε στις περισσότερες συναυλίες του Φεστιβάλ, στα 11 χρόνια από τη δολοφονία του. Συμμετείχε με περίπτερο στον χώρο του Φεστιβάλ ο Σύλλογος Πολιτισμού Παύλος «KillahP» Φύσσας, με τη μητέρα του, Μάγδα, παρούσα.

Αφιερωμένη στο σκάκι ήταν η τελευταία μέρα των εκδηλώσεων στο Αθλητικό Στέκι με τη διοργάνωση τουρνουά blitz με τη χρήση ρολογιού. Στους νικητές του τουρνουά, αλλά και σε όλους όσοι συμμετείχαν δόθηκαν, εκ μέρους της ΚΝΕ, αναμνηστικά του 50ού Φεστιβάλ.

«Είμαστε παιδιά, του Αερόστατου παιδιά!». Αυτήν την εικόνα, αυτήν την αίσθηση βίωνε κανείς εμφατικά στο Στέκι του «κόκκινου Αερόστατου»... Πολλά παιδιά, κάθε χρόνο και περισσότερα, μαζί με τις ομάδες τους, τους φίλους τους από τις γειτονιές της Αττικής έδιναν το «παρών» για να παίξουν, να μάθουν, να διασκεδάσουν, να ανοίξουν τους ορίζοντές τους! Το Σάββατο παρουσιάστηκαν τα τραγούδια που είχαν ετοιμάσει τα παιδιά στην παιδική κατασκήνωσή τους, στο Ποσείδι της Χαλκιδικής, στο πλαίσιο της 33ης Αντιιμπεριαλιστικής Κατασκήνωσης της ΚΝΕ.

Και το ραντεβού ανανεώθηκε! Στις κατά τόπους γειτονιές, στις συναντήσεις των ομάδων του «κόκκινου Αερόστατου» μαζί και με τους καινούργιους που γνώρισαν αυτές τις μέρες... Και αυτή η συντροφικότητα, η χαρά, η παρεΐστικη ατμόσφαιρα τους άγγιξαν όλους! Πολλοί ήταν οι γονείς που ρωτούσαν για τις επόμενες συναντήσεις, πολλοί νέοι φίλοι έδιναν ραντεβού...

Η χαρά των λιλιπούτειων επισκεπτών του Φεστιβάλ ήταν ο χώρος του Παιδότοπου. Το Σάββατο, παρακολούθησαν την παράσταση «Ο Μάλο και ο θησαυρός του βυθού» από την Animagnet και στη συνέχεια τη μουσικοθεατρική παράσταση «Μια περιπέτεια με τον Ρωμαίο» της Μαρίας Παπαγιάννη, με τη μουσική και τα τραγούδια του Θάνου Μικρούτσικου.

Η Μ. Παπαγιάννη δήλωσε πως χαίρεται πολύ που το δικό της έργο και του Θάνου Μικρούτσικου παίζεται στον χώρο του Φεστιβάλ, καθώς σε αυτόν βρίσκονται άνθρωποι που αγωνίζονται για έναν καλύτερο κόσμο. «Κάναμε αυτό το έργο για μεγάλους και μικρούς, διότι αγαπάμε και οι δύο το θέατρο και θέλαμε να αναδείξουμε τι συμβαίνει πίσω από τη θεατρική σκηνή. Πως σε όλα τα πράγματα έτσι και στο θέατρο αυτό που παίζει τον μεγαλύτερο ρόλο είναι το "μαζί" και ότι βάζουμε όλη μας την ψυχή σε αυτά που θέλουμε να κάνουμε για να μη σταματήσουμε να κυνηγάμε τα όνειρά μας», σημείωσε.

Την Παρασκευή, μικροί και μεγάλοι χόρεψαν μαζί με τις κούκλες, στην παράσταση θεάτρου μαριονέτας από τον Χρήστο Τζίκα. Τα παιδιά ήρθαν σε επαφή με τον μάγο φακίρη, ο οποίος τους χαιρέτησε χαρούμενος, διότι βρέθηκε στο 50ό Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή». Η παράσταση έκλεισε με την κούκλα του Ρασέλ, που ζήτησε από τα παιδιά το αυτονόητο ...να γελάσουν δυνατά για όσες και όσους έχουν ανάγκη από λίγο χαμόγελο!

Το Σάββατο η έναρξη έγινε με τους «Loudengray», τέσσερις μαθητές από σχολεία της Νίκαιας, που έπαιξαν δικά τους τραγούδια αλλά και διασκευές. Στη συνέχεια η σκηνή υποδέχτηκε τους «Artιβιστές», που συμπλήρωσαν τη σειρά μαθητικών μουσικών σχημάτων που πέρασαν από αυτή.

Την τιμητική του είχε το hip hop στη Μαθητική Σκηνή, με την Πέμπτη να γίνεται η πρώτη «σκυταλοδρομία» συγκροτημάτων και την Παρασκευή η δεύτερη.

Την Παρασκευή, ο Dason σήμανε την έναρξη ριμάροντας στίχους τόσο από παλιότερα τραγούδια όσο και νέα ακυκλοφόρητα τραγούδια. Στα decks είχε πάρει θέση από νωρίς ο DJ Lefkay, ενώ άλλοι ράπερς ανεβοκατέβαιναν συχνά στη σκηνή τραγουδώντας γνωστές συνεργασίες τους.

Ο Retro of Rebellion Connexion, αφού δήλωσε επί σκηνής πως «είναι μεγάλη μου τιμή που είμαι εδώ, συμμετέχω στο Φεστιβάλ πάνω από 10 χρόνια και εύχομαι να τα εκατοστήσει...», ξεσήκωσε το κοινό με το «Πεδίο Μάχης» και το «Απόψε δεν γύρισε σπίτι», ένα τραγούδι για τον νεκρό εργάτη της COSCO, και ολοκλήρωσε τη συναυλία του βάζοντας «Φωτιά στα Προάστια», για να μυρίσει ακόμη «Γιασεμί» στη γειτονιά, ένα κομμάτι από τα παλιά, αφιερωμένο στην Κομματική Οργάνωση Πειραιά του ΚΚΕ, με το κοινό να ανταποκρίνεται φωνάζοντας το σύνθημα «Ο Παύλος ζει, τσακίστε τους ναζί» και ένα παρατεταμένο χειροκρότημα.

Το μικρόφωνο πέρασε στον ΤΑΦ Γ.Δ., ο οποίος αφού κοίταξε το κοινό «Κατάματα», ταξίδεψε μουσικά στα «Βαλκάνια», ενώ έκλεισε τη συναυλία ξεσηκώνοντας τη Σκηνή με το «Scooter».

Τη θέση του στη σκηνή και στο μικρόφωνο πήρε ο Frank the Zapper, ο οποίος αφού ανέφερε τη χαρά και την τιμή που νιώθει για τη συμμετοχή του στο 50ό Φεστιβάλ, ξεκίνησε μουσικά με «Μπύρες στα ηχεία» και «Συγγνώμη Μπρεχτ». Συνεχίζοντας τη συναυλία του έδωσε το σύνθημα για «Λευτεριά στην Παλαιστίνη», αφιερώνοντας το «Τι Κοιτάς» και έκλεισε με μια «Ωδή στην κοινή λογική».

O Raibo πήρε το μικρόφωνο ξεσηκώνοντας το πλήθος από τον πρώτο στίχο με το «Αν τα παράταγα», ενώ ολοκλήρωσε την εμφάνιση με το «Δεν υπάρχει λόγος για να λέμε πολλά» από την τελευταία του δισκογραφική δουλειά.

Η συνέχεια του προγράμματος περιελάμβανε και μια ιδιαίτερη στιγμή - έκπληξη, καθώς στη σκηνή ανέβηκε ο Chris Smalls, ιδρυτής του Σωματείου εργαζομένων στην «Amazon», με ένα freestyle υπό το beat αυθεντικής αμερικάνικης χιπ χοπ μουσικής. Ο Αμερικάνος συνδικαλιστής επέλεξε αιχμηρούς στίχους ενάντια στον καπιταλισμό αλλά και στίχους ενότητας και αλληλεγγύης όπως «We are all equal», «Power to the people» και «Viva viva Palestine».

Και η μεγάλη hip hop συναυλία ολοκληρώθηκε με τους Anser και Buzz σε μια ασφυκτικά γεμάτη Μαθητική Σκηνή, με το κοινό να γίνεται «ένα με τους καλλιτέχνες».

Ο Buzz ευχαρίστησε την ΚΝΕ για την πρόσκληση, ενώ το live του ολοκληρώθηκε με το κομμάτι «Λεωφόρος Καβάλας».

Ο Anser στη συνέχεια με τον Eversor στα decks έβαλε φωτιά στο live με το ασύλληπτο flow, τον «λόγο λακωνικό που τσακίζει κόκαλα»... Anser και Buzz «φρόντισαν» να μην αφήσουν την ευκαιρία να πάει χαμένη και βρέθηκαν μαζί στη σκηνή για το «Ισως να μην γεράσουμε» και το «Οσοι αγάπησα», με το μαθητικό στέκι να αποδεικνύεται... μικρό για να χωρέσει τους χιλιάδες θεατές.

Το «Σφάλμα», ύστερα από τόσα χρόνια παρουσίας, μπορεί να θεωρηθεί πια... ένας από τη Μαθητική Σκηνή του Φεστιβάλ!

«ΚΝΕ σε ευχαριστούμε πολύ που στηρίζεις τη μουσική μας και όλους τους καλλιτέχνες του Hip Hop που παίρνουν θέση». Ετσι ξεκίνησε «Το Σφάλμα» τη συναυλία του το Σάββατο το βράδυ και συνέχισε με το «Κόσκο» που αφιέρωσε στο σωματείο ΕΝΕΔΕΠ, «Οι φίλοι μου λιοντάρια παντός καιρού, ποδοπατάν το τέρας του φασισμού». «Ισες αποστάσεις» που ξεσήκωσαν συνθήματα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη»... Αλλά και «Σκληρή Αγάπη»... «Ανάπτυξη σημαίνει κάθε προσδοκία μειωμένη - μέση τραυματισμένη. Να είναι λογικό να είναι διπλάσιο το νοίκι, να είναι λογικό το να κρυώνεις μες το σπίτι», στίχος κοινωνικός ως το μεδούλι, ξεσηκώνοντας θύελλα συνθημάτων.

Το Σφάλμα Full Band απαρτίζουν οι Φώτης Τσώλης στην κιθάρα, Παναγιώτης Βήττος στα ντραμς, Δημήτρης Πάσχος στο μπάσο, ο Raibo ήταν στις δεύτερες φωνές και ο Τάσος Τσίγκας στον ήχο.

Το Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» διαχρονικά αποτελεί ένα πλατύ κάλεσμα αγώνα, συνδέεται άρρηκτα και συνομιλεί με τις μεγάλες κινητοποιήσεις εργατών, φοιτητών, μαθητών, αγροτών στη χώρα μας, συμπυκνώνει συμπεράσματα, αναδεικνύει πως ο οργανωμένος λαός είναι ο μοναδικός πραγματικός αντίπαλος στην ολομέτωπη επίθεση του κεφαλαίου. Γιατί μέσα στο καμίνι της πάλης γεννιέται και αναπτύσσεται το ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής και με τη συμβολή του ΚΚΕ και της ΚΝΕ παίρνει πιο βαθιά ανατρεπτικά χαρακτηριστικά.

Στο πλαίσιο αυτό, φέτος δεν μπορούσε να μην ξεχωρίσει ο τιτάνιος αγώνας των εργατών της ΛΑΡΚΟ, που αποτελεί μάθημα ζωής για τους νέους.

Ως ελάχιστη ανταπόδοση, το ΚΣ της ΚΝΕ ανακοίνωσε ότι μέρος από τα έσοδα του Φεστιβάλ θα διατεθούν για την οικονομική ενίσχυση των απολυμένων της ΛΑΡΚΟ. «Για να συνεχίσουν τον δίκαιο αγώνα τους. Για να ζήσουμε μαζί την ημέρα που η εργατική τάξη θα ανάψει την τσιμινιέρα της ΛΑΡΚΟ και θα λειτουργήσει όλες τις βιομηχανίες προς όφελός της», όπως είπε και ο Γραμματέας του ΚΣ, Θοδωρής Κωτσαντής, στον χαιρετισμό του στη μεγαλειώδη πολιτική συγκέντρωση του 50ού Φεστιβάλ.

Με τα «βέλη» της σάτιρας στη φαρέτρα του, έβαλε στο στόχαστρό του τα κακώς κείμενα της πολιτικής και της κοινωνίας, αναδεικνύοντας παράλληλα τη φαιδρή πλευρά της καθημερινότητας. Ο Χρ. Ζαραλίκος έκανε αναφορά στην εικόνα πανηγυριού που επικρατεί στο πολιτικό σκηνικό, με μια κυβέρνηση που είναι ...για τα πανηγύρια, με τα πανηγύρια στο ΠΑΣΟΚ για την εκλογή νέου προέδρου, αλλά και τα όσα φαιδρά συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ, παρατηρώντας πως «ενώ όλα τα κόμματα έχουν πανηγύρι, στο ΚΚΕ έχουν Φεστιβάλ!».

Ηταν μια παράσταση που τα είχε όλα: Ανελέητο χιούμορ, συντροφικά πειράγματα, αλλά και πολιτική άποψη για τα πράγματα, όπως πρέπει να έχει η σάτιρα.

Το Σάββατο, η Μαθητική Σκηνή σε μεγάλα κέφια φιλοξένησε νέους, ταλαντούχους κωμικούς οι οποίοι μοιράστηκαν με ανθρώπους όλων των ηλικιών μια κωμική ματιά στην καθημερινότητα σε κάθε της εκδοχή, μπόλικη δόση αυτοσαρκασμού γιατί - όπως ακούσαμε - «αν δεν αυτοσαρκάζεσαι σου αφαιρούν την άδεια κωμικού», για την οικογένεια και τις σχέσεις. Ο Γιώργος Αλεβίζος και ο Σταμάτης Θανασάκης με ιστορίες από καθημερινά «ζόρια». Ο Παναγιώτης Κούδας με μια κωμική ματιά στην κωμωδία stand-up και στους ανθρώπους της, όπως και ο Αλέξανδρος Πασπαρδάνης που τον διαδέχτηκε στη σκηνή. Εξομολογητική, καυστική, άμεση, την παράσταση έκλεισε η Χρύσα Κατσαρίνη.

Εισβολέας

Η συναυλία ξεκίνησε με το «Revolution Calling» των Queensryche και συνεχίστηκε με κομμάτια από όλες τις χρονικές περιόδους και το φάσμα της metal μουσικής, ακόμα και τους πιο εναλλακτικούς ήχους των System of a Down και των Rage Against the Machine.

Παράλληλα, σε video wall προβάλλονταν φράσεις εμπνευσμένες από τα κομμάτια του αφιερώματος και τα μηνύματα τους. «Capitalism is the Disease» (o καπιταλισμός είναι η ασθένεια), «Their Religion is Profit» (Η θρησκεία τους είναι το κέρδος), «So we will refuse and we will resist» (Θα αρνηθούμε και θα αντισταθούμε), «The poor and the deprived will stand» (οι φτωχοί και οι στερημένοι θα αντισταθούν) ήταν κάποιες από τις φράσεις βγαλμένες από τα τραγούδια που παίχτηκαν στη συναυλία.

«Breaking the Law» των Judas Priest, «Refuse/Resist» των Sepultura, «War Pigs» των Βlack Sabbath, «One» και «For Whom the Bell Tolls» των Metallica, «2 Minutes to Midnight» των Iron Maiden (που αντηχεί ιδιαίτερα επίκαιρο στο σήμερα, εμπνευσμένο από τον πόλεμο του 1973, που είχε τυλίξει στις φλόγες τη Μέση Ανατολή) ορισμένα από τα κομμάτια που ακούστηκαν τόσο από σκηνής όσο και από το πλήθος.

Την επιμέλεια του αφιερώματος είχαν οι Χρήστος Κιτσαντάς - Στέλιος Μαγαλιός.

Μουσικοί: Αλεξ Γαβράς (Social Waste) τύμπανα, Χρήστος Κιτσαντάς (Sober on Tuxedos) κιθάρα, Μιχάλης Σγουρός, Ηρακλής Μπουζιώτης (Six for Nine) μπάσο.

Καλεσμένοι: Ειρήνη Κετικίδη κιθάρα, Γιάννης Μακρής (Anorimoi) κιθάρα, Γιώργος Τσίβρας («Εξω Φρενών») κιθάρα.

Τραγουδιστές: Αντώνης Βλάχος, Νώντας Εμμανουήλ (Rusty Bones), Ρεβέκκα Γεωργιάδη, Στέλιος Μαγαλιός (Sober on Tuxedos), Γιάννης Παπανικολάου (Diviner, Rock 'n' Roll Children), Θανάσης Χουλιαράς (KollektivA).

Μετά από αυτό το εξαιρετικό αφιέρωμα ανέβηκαν στη σκηνή οι Playgrounded, χαρίζοντας στο κοινό μια μοναδική εμπειρία, σε μια συναυλία γεμάτη δυναμισμό και ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα.

Τα σκοτεινά, στιβαρά φωνητικά, σε συνδυασμό με τις πολύπλοκες ενορχηστρώσεις, αγκαλιάστηκαν με ιδιαίτερη θέρμη από το κοινό. Οι Playgrounded είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που δείχνει ότι η ελληνική σκηνή έχει να προσφέρει σύγχρονες και καλλιτεχνικά τολμηρές προτάσεις.

Αφιέρωμα στο αντιπολεμικό και πολιτικό metal

Το setlist που επέλεξαν αντικατόπτριζε τις διαφορετικές φάσεις της δισκογραφικής τους πορείας, ενώ παράλληλα έδωσε στο κοινό μια πρώτη γεύση από το νέο άλμπουμ τους, «Magna Mater», που κυκλοφορεί στις 4 Οκτώβρη και από το οποίο παίχτηκαν δύο κομμάτια.

Με παλαιστινιακές σημαίες κρεμασμένες στα αναλόγιά τους και ηχηρά μηνύματα για λευτεριά στον ηρωικό Παλαιστινιακό λαό, οι «Υπεραστικοί» εμφανίστηκαν και άνοιξαν το καλλιτεχνικό πρόγραμμα στη Φοιτητική Σκηνή το Σάββατο.

«Τραγουδάμε για τον αγωνιστικό λαό της Παλαιστίνης, που 76 χρόνια παλεύει για λευτεριά», είπαν χαρακτηριστικά από τη σκηνή, ερμηνεύοντας στη συνέχεια τραγούδια αφιερωμένα στην παλαιστινιακή αντίσταση. Σειρά είχαν «Του Αδόλφου τα εγγόνια» και η «Μαύρη Αυγή», αφιερωμένη στα 11 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από φασίστες χρυσαυγίτες. Το «16» ήταν μια ωδή στους μαζικούς φοιτητικούς αγώνες που δόθηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα ενάντια στο κατάπτυστο νομοσχέδιο για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, με τα μέλη της ΚΝΕ να πρωτοστατούν σε αυτούς.

«Το μέλλον μας είναι ο σοσιαλισμός», «Λευτεριά στην Παλαιστίνη», «Χρόνια πολλά στο Φεστιβάλ μας», αναφώνησαν στο τέλος τα μέλη του συγκροτήματος και ευχαρίστησαν όσους τους παρακολούθησαν, αλλά και την ΚΝΕ για την πρόσκληση.

«Φέτος γιορτάζουμε 50 χρόνια Φεστιβάλ ΚΝΕ και 30 χρόνια Υπόγεια Ρεύματα», τόνισαν τα μέλη του συγκροτήματος και καταχειροκροτήθηκαν.

Με μια συναυλία που περιλάμβανε παλιά και αγαπημένα τραγούδια, διασκευές που υπάρχουν στο τελευταίο τους άλμπουμ αλλά και διασκευές που είχαν κάνει παλιότερα, ξεσήκωσαν τον κόσμο, που σιγοντάριζε και όλοι μαζί έκαναν τις «τρίτες φωνές» και έδιναν τον παλμό.

Το σύνθημα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» ακούστηκε δυνατά όταν τα «Υπόγεια Ρεύματα» αφιέρωσαν τον εμβληματικό «Μικρόκοσμο» στον Παλαιστινιακό λαό.

«Τουλάχιστον θα κάνω καλή εισαγωγή», είπε ο Εισβολέας με την μπάντα του, ανεβαίνοντας στην κατάμεστη Σκηνή Φοιτητών και Νέων Εργαζομένων, όπου γινόταν το αδιαχώρητο από κόσμο που χόρευε και τραγουδούσε. Και όλο και περισσότεροι κατέφταναν χωρίς σταματημό!

Playgrounded

Mother of Millions

«Υπεραστικοί»

«Υπόγεια Ρεύματα»