O ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπας θα παρευρεθεί και θα μιλήσει στην παρουσίαση του βιβλίου «Τη ζωή μου, ομολογώ, την έζησα. Απομνημονεύματα Pablo Neruda» την Δευτέρα 17 Ιουνίου, στις 19.30, στην ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20). Θα μιλήσουν επίσης η ερμηνεύτρια Μαρία Φαραντούρη και ο Γιώργος Κεντρωτής, μεταφραστής του έργου. Αποσπάσματα θα διαβάσει ο Νικήτας Τσακίρογλου. Τη συζήτηση θα συντονίζει η Σεμίνα Διγενή, βουλευτής του ΚΚΕ.

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπας, θα παραβρεθεί και θα κάνει δηλώσεις στην εκδήλωση που διοργανώνεται την Δευτέρα 17 Ιουνίου, στις 21.00, μετά και το τέλος της μάχης των ευρωεκλογών. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ στον Περισσό.

Και, σε πείσμα όσων είχαν προεξοφλήσει πριν τις εκλογές το «μια απ' τα ίδια» για το Κόμμα, των ίδιων που μετά έσπευδαν να απαξιώσουν το αυξημένο ποσοστό του, οι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι που έβγαλαν ενισχυμένο το ΚΚΕ σε μία ακόμα εκλογική αναμέτρηση, πράγματι εκπέμπουν αυτό που έχει ανάγκη σήμερα ο λαός και η νεολαία:

Πιο δυνατή εργατική - λαϊκή πάλη και διεκδίκηση, οργάνωση της αντεπίθεσης, στον δρόμο της ανατροπής.

Εκεί λοιπόν που οι άλλες δυνάμεις συνειδητά βλέπουν μόνο «μαυρίλα» για να καλλιεργούν την απογοήτευση, την παραίτηση και τη μοιρολατρία, για να εμπεδώνουν στον λαό το «τίποτα δεν αλλάζει», η νέα άνοδος του Κόμματος αποτελεί την καλύτερη εγγύηση για την περαιτέρω ενίσχυση της εργατικής - λαϊκής πάλης και διεκδίκησης, που αποτελεί τη μόνη πραγματική αντιπολίτευση στην πολιτική της ΝΔ και της ΕΕ, αλλά και στη συναίνεση που της προσφέρουν τα άλλα κόμματα.

Δείχνει ότι το σύστημα έχει απέναντί του μια υπολογίσιμη δύναμη, πιο ικανή να αποκαλύπτει τα αντιλαϊκά σχέδια, να εμποδίζει σχεδιασμούς, να εκθέτει στον λαό τη στρατηγική ταύτιση των άλλων κομμάτων, να κινητοποιεί δυνάμεις.

Επιβεβαιώνει ότι παρά τις δυσκολίες, είναι σε εξέλιξη θετικές διεργασίες μέσα στον λαό, οι οποίες αποτυπώνονται και σε άλλες μάχες, σε αρχαιρεσίες σωματείων, στην άνοδο της συμμετοχής εργαζομένων στα σωματεία τους, στη συγκρότηση νέων συνδικάτων κ.ά.

Εκεί δηλαδή που κατατίθεται ήδη κάθε ψήφος στο ΚΚΕ, όλη η επιρροή του Κόμματος, ώστε να ενισχυθούν όσο γίνεται περισσότερο ο ριζοσπαστισμός και η μαζικότητα των αγώνων, η χειραφέτηση λαϊκών δυνάμεων από τα κόμματα του κεφαλαίου και τους «μονοδρόμους» τους.

Τώρα, μετά και το εκλογικό αποτέλεσμα, από καλύτερες θέσεις και ακόμα πιο μαχητικά μπορεί να βρει αγωνιστική διέξοδο η γνήσια ανησυχία του λαού, το «κάτι πρέπει να γίνει», το «δεν πάει άλλο», που με το δίκιο τους εκφράζουν πλατιές μάζες εργαζομένων, ανεξάρτητα από το τι ψήφισαν στις εκλογές ή αν απείχαν.

Εκεί θα την καταλάβουν για τα καλά αυτήν τη δύναμη η κυβέρνηση, η εργοδοσία και η συναινετική «αντιπολίτευση» των άλλων κομμάτων, γι' αυτό και παλεύουν να την «κλαδέψουν» με κάθε τρόπο:

Είτε προεκλογικά, όταν παπαγάλιζαν ότι «δεν έχει νόημα» η ψήφος στο ΚΚΕ στις ευρωεκλογές, επειδή είναι ενάντια στην ΕΕ, είτε μετεκλογικά, που επικαλούνται πότε την αποχή και πότε την άνοδο άλλων συστημικών δυνάμεων, κάνοντας κάλπικες συγκρίσεις, για να κρυφτεί η αποδοκιμασία στη ΝΔ, στον ΣΥΡΙΖΑ, στο ΠΑΣΟΚ και σε άλλα κόμματα, να συγκαλυφθεί η ελπιδοφόρα για τον λαό σημαντική άνοδος του ΚΚΕ.

«Κουκούτσι» στον λαιμό τους λοιπόν η αυξημένη δυναμική που καταγράφει το Κόμμα, και με το δίκιο τους, ειδικά σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο, που η ΕΕ περνά σε συνθήκες «πολεμικής οικονομίας», με τα μέτωπα των συγκρούσεων να απειλούν όλο και περισσότερο τους λαούς, και με μια διαφαινόμενη οικονομική κρίση στον ορίζοντα.

Χιλιάδες είναι εκείνοι που έκαναν κριτήριό τους και στις ευρωεκλογές αυτή την πρωτοπόρα στάση και δράση του Κόμματος, η οποία «σφράγισε» κάθε λαϊκή κινητοποίηση. Οπως ενάντια στις στρατηγικές συμφωνίες με ΗΠΑ, Ισραήλ, Γαλλία, ενάντια στις βάσεις του θανάτου, στην αποστολή της φρεγάτας στην Ερυθρά και όπλων στην Ουκρανία.

Σε αυτόν τον δρόμο της πάλης θα κατατεθεί η δύναμη που απέσπασε το ΚΚΕ, αποκαλύπτοντας από καλύτερες θέσεις τη στρατηγική ταύτιση όλων των άλλων κομμάτων:

Της κυβέρνησης που με ...λιγότερη «αλαζονεία» θα φέρει τα νέα πολεμικά ανακοινωθέντα από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, της «κεντροαριστεράς» που παλεύει να ανασυνταχθεί για να βάλει «πλάτη» στην «ιερή αμυντική συμμαχία του ΝΑΤΟ» και στη «στρατιωτική αυτονομία της ΕΕ», των «ντεμέκ» αντισυστημικών τύπου Βελόπουλου και Λατινοπούλου, που επίσης πλέκουν εγκώμια σε ΝΑΤΟ και Ισραήλ.

Οπως και τους προηγούμενους μήνες, που κόντρα στο 41% της ΝΔ και στο «καλά να πάθετε» του ΣΥΡΙΖΑ, πρωτοστάτησε σε κάθε αγωνιστική διεκδίκηση, έτσι και τώρα δίνει τον «τόνο», την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση δεσμεύεται για επιτάχυνση των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων και ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέα Αριστερά στριφογυρίζουν γύρω από τις καρέκλες τους, δίνοντας ραντεβού για το ...2027.

Μέσα σε μόλις μια βδομάδα, τα μέλη και οι φίλοι του Κόμματος βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή: Για να προστατευτούν οι εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς και οι μαθητές στα σχολεία από τον καύσωνα, όταν το κράτος και η κυβέρνηση τους άφηνε στην τύχη τους. Για να οργανωθεί η πάλη στους χώρους δουλειάς για τις ΣΣΕ και αυξήσεις, με απεργιακές κινητοποιήσεις που δεν σταμάτησαν ακόμα και τη μέρα των εκλογών. Για να μην περάσει το έγκλημα στη ΛΑΡΚΟ, συμβάλλοντας ξανά στον ξεσηκωμό του λαού της Φθιώτιδας ενάντια στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς.

Ετσι κάνει πράξη το Κόμμα το προεκλογικό του σύνθημα, για «δυνατό ΚΚΕ και εκεί που παίρνονται οι αντιλαϊκές αποφάσεις, και εκεί που ανατρέπονται, στους δρόμους του αγώνα».

Ετσι θα συνεχίσει το ΚΚΕ, δίνοντας τη μάχη μέσα στον λαό, σε όλα τα «καυτά» μέτωπα: Από την ακρίβεια και τη φοροληστεία μέχρι την Υγεία και την Παιδεία, φωτίζοντας ότι το κέρδος και η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου είναι που υπονομεύουν κάθε δυνατότητα που υπάρχει να ζήσουν οι εργαζόμενοι πολύ καλύτερα.

Και τώρα μπορούν να γίνουν νέα πιο αποφασιστικά βήματα. Να συναντηθεί ακόμα περισσότερο η δυσαρέσκεια του λαού για την πολιτική κυβερνήσεων και ΕΕ με την ανατρεπτική και ελπιδοφόρα πρόταση του ΚΚΕ, για τις ριζικές αλλαγές στην οικονομία και την εξουσία, για την Ελλάδα και την Ευρώπη του σοσιαλισμού!

Στον «αφρό» έβγαλε το εκλογικό αποτέλεσμα αντιπαραθέσεις και διαφωνίες στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, με ανοιχτή αμφισβήτηση από σειρά στελεχών της ικανότητας του Ν. Ανδρουλάκη να συνεχίσει να ηγείται, καθώς του επιρρίπτουν την ευθύνη για την υποχώρηση και την αδυναμία του κόμματος να καρπωθεί μέρος των απωλειών που κατέγραψαν η ΝΔ αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ, και να ανακτήσει την αξιοπιστία του ως εναλλακτική για τη διαχείριση.

Από το βράδυ των εκλογών κι έπειτα η αντιπαράθεση φούντωσε, στο φόντο διεργασιών σε όλο το φάσμα της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας για την εξεύρεση νέων μεθόδων εγκλωβισμού του λαού σε εναλλακτικά σχήματα αντιλαϊκής διακυβέρνησης.

Πρώτος θέμα ηγεσίας έθεσε επίσημα ο Οδ. Κωνσταντινόπουλος, καταθέτοντας πρόταση για εκλογή νέας ηγεσίας απ' τη βάση έως το τέλος του χρόνου, που απορρίφθηκε αμέσως απ' τον Ανδρουλάκη, ο οποίος αντέτεινε τήρηση του καταστατικού και των χρονοδιαγραμμάτων του, δηλαδή συνέδριο και εκλογή προέδρου τον Οκτώβρη του 2025.

Κύκλοι της Χαριλάου Τρικούπη άφηναν αιχμές κατά του Κωνσταντινόπουλου, μιλώντας για «επισπεύδουσες και συντονισμένες δημόσιες παρεμβάσεις από εκείνους που δήθεν ομνύουν στις θεσμικές λειτουργίες των οργάνων» και προσθέτοντας ότι «δεν θα επιτρέψουμε να βυθιστεί η παράταξη στην εσωστρέφεια». Ο Κωνσταντινόπουλος στην επιστολή του ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται μια ισχυρή επανεκκίνηση, ένα «restart ηγετικό, πολιτικό, οργανωτικό, για το ΠΑΣΟΚ και τη μεγάλη παράταξη της Κεντροαριστεράς!».

Στον απόηχο αυτής της πρότασης, ήδη πέφτουν στο τραπέζι τα ονόματα των δυνάμει διεκδικητών της ηγεσίας του, μεταξύ των οποίων οι Π. Γερουλάνος, Μ. Κατρίνης, Μ. Χριστοδουλάκης, Νάντια Γιαννακοπούλου, Μιλένα Αποστολάκη, Π. Χρηστίδης, αλλά και του δημάρχου Αθήνας Χ. Δούκα, που αναμένεται να αποσαφηνίσει τις προθέσεις του σε συνέντευξη που έχει παραχωρήσει σε εφημερίδα και δημοσιεύεται αυτή την Κυριακή.

Με την εκλογή ηγεσίας εδώ και τώρα φαίνεται ότι συμφωνούν και άλλα κορυφαία στελέχη, όπως ο ευρωβουλευτής Ν. Παπανδρέου. Μάλιστα, σε άρθρο του στο «protothema» υποστηρίζει ότι για το εκλογικό αποτέλεσμα «την ευθύνη έχει η ηγεσία de facto και είναι αυτή η οποία απορρίφθηκε από το πολιτικό σώμα».

Αλλά και απ' την «παλιά φρουρά» ο Χ. Καστανίδης προέτρεψε εμμέσως τον Ν. Ανδρουλάκη σε παραίτηση λέγοντας: «Οταν αποτυγχάνει ένας αρχηγός, πρέπει να έχει ο ίδιος τη φιλοτιμία να υποβάλει την παραίτησή του».

Σε κάθε περίπτωση, την Τετάρτη, κατά πάσα πιθανότητα, θα συνεδριάσει το Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ, ενώ περί τα τέλη Ιουνίου η Κεντρική Επιτροπή. Εκεί θα φανεί εάν οι αμφισβητίες Ανδρουλάκη διαθέτουν τις απαραίτητες υπογραφές (το 1/3 του οργάνου) ώστε να ζητήσουν διεξαγωγή έκτακτου συνεδρίου, όπως προβλέπει το καταστατικό.

INTIME NEWS

Από το βράδυ των εκλογών αλλά και τις επόμενες μέρες ο πρωθυπουργός, Κυρ. Μητσοτάκης, με φράσεις όπως «θα πατήσουμε γκάζι, αυτό ζητούν οι πολίτες», «δεν εθίζουμε τον λαό στα ευχάριστα», «δεν θέλω να κάνω απλή διαχείριση», ξεκαθάρισε ότι η ερμηνεία που δίνει στο εκλογικό αποτέλεσμα είναι εντολή για πιο γρήγορη υλοποίηση των καπιταλιστικών αντιλαϊκών «μεταρρυθμίσεων» σε βάθος τριετίας. Ετσι, καθημερινά η μόνιμη επωδός των στελεχών της κυβέρνησης είναι ότι «βρισκόμαστε σε τροχιά επιτάχυνσης» των αντιλαϊκών μέτρων. Ως ανταπόκριση στο υποτιθέμενο αυτό μήνυμα που πήρε από την κάλπη, ο πρωθυπουργός έσπευσε να παρουσιάσει και τον ανασχηματισμό, δίνοντας έμφαση, όπως λένε τα κυβερνητικά στελέχη, σε τομείς όπου η αντιλαϊκή πολιτική δεν έχει προχωρήσει όσο αποφασιστικά θα ήθελαν.

Πράγματι, η αντιλαϊκή «ατζέντα» της επόμενης μέρας είναι βαριά φορτωμένη: Προνόμια στο κεφάλαιο και τους «επενδυτές», αντεργατικές «μεταρρυθμίσεις», νέα μέτρα φοροληστείας, αντιλαϊκά «προαπαιτούμενα» του Ταμείου Ανάκαμψης «πακετάρονται» πάραυτα σε 12 νομοσχέδια που σκοπεύει να περάσει η κυβέρνηση τους επόμενους δύο μήνες, τα οποία έρχονται να προστεθούν στα προηγούμενα 70 που πέρασε από πέρυσι τέτοιο καιρό.

Ανάμεσά τους αυτά που αφορούν:

• Την «εξωστρέφεια» του αγροδιατροφικού τομέα
• Την επέκταση της ιδιωτικής ασφάλισης έναντι φυσικών καταστροφών, που αποθεώνει την ατομική ευθύνη και φορτώνει με νέα βάρη τον λαό
• Το νέο Αναπτυξιακό Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, με δισ. ευρώ για τους μεγάλους ομίλους
• Την περαιτέρω απλοποίηση των αδειοδοτήσεων στον Τουρισμό
• Μέτρα για την αύξηση της παραγωγικότητας στον κρατικό μηχανισμό, με κριτήριο την καλύτερη προσαρμογή στις ανάγκες του κεφαλαίου

Ενώ και οι διαβεβαιώσεις που έσπευσε να δώσει ο πρωθυπουργός στους άμεσα ενδιαφερόμενους, τους επιχειρηματικούς ομίλους και τους διεθνείς συμμάχους τους, ήταν ακριβώς ότι δεν πρόκειται να κάνει πίσω από τη μέχρι τώρα πολιτική της κυβέρνησης, αλλά και την κλιμάκωσή της, που θεωρείται δεδομένη και μάλιστα χωρίς καθυστέρηση, ιεραρχώντας ψηλά:

-- Τη «φορολογική συμμόρφωση», λέγοντας ότι στα φοροληστρικά τεκμήρια για τους ελεύθερους επαγγελματίες «ο πυρήνας της μεταρρύθμισης δεν πρόκειται να αλλάξει», παρά μόνο θα γίνουν «επιμέρους διορθώσεις, αν υπάρχουν κάποιες κατάφωρες αδικίες». Βέβαια, με τον όρο «συμμόρφωση» ο πρωθυπουργός εννοεί νέες επιβαρύνσεις σε βάρος των αυτοαπασχολούμενων και φτωχών επαγγελματιών, που βλέπουν το εισόδημά τους να διαλύεται με αφορμή την υλοποίηση του φορολογικού που είναι ένα από τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα του Ταμείου Ανάκαμψης.

-- Τη «φύλαξη των συνόρων», δηλαδή την ένταση του ανθρωποκυνηγητού, τη «μεγαλύτερη έμφαση στα θέματα της ασφάλειας» και την «ενίσχυση της θέσης της χώρας και του διεθνούς της κύρους». Ολα αυτά που συνεπάγονται τη βαθύτερη εμπλοκή στα επικίνδυνα ευρωατλαντικά σχέδια στην ευρύτερη περιοχή, από την Ερυθρά μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα, με μεγάλους κινδύνους για τον λαό μας.

-- Την προσέλκυση «επενδύσεων», αντιμετωπίζοντας τις «παθογένειες του βαθέος κράτους, τις οποίες έχουμε προτάξει ως απόλυτη προτεραιότητα για τη δεύτερη τετραετία», προετοιμάζοντας έτσι για νέα επίθεση σε βάρος των εργαζομένων στο Δημόσιο. Επίσης, με διασφάλιση για τους επιχειρηματικούς ομίλους πρόσθετου φτηνού εργατικού δυναμικού, με μέτρα όπως το παραπέρα πετσόκομμα και ο περιορισμός δικαιούχων στο επίδομα ανεργίας, αφού έβαλε σκοπό να μη λειτουργεί ως «αντικίνητρο για την εργασία», «διότι δεν θέλουμε τους ανθρώπους να είναι εθισμένοι σε κάποια επιδόματα, μόνο και μόνο για να μη δουλεύουν», όπως ισχυρίστηκε, ξεπερνώντας κάθε όριο πρόκλησης.

-- Τη συνέχιση της πολιτικής που τσακίζει το λαϊκό εισόδημα με φόρους και πενιχρούς μισθούς, αφού μπροστά στα αλλεπάλληλα κύματα ακρίβειας, ο πρωθυπουργός ξεκαθάρισε πως «αν πιστεύουν κάποιοι ότι αυτή η κυβέρνηση θα κάνει κινήσεις πανικού, θα μειώσει τον ΦΠΑ, όταν πιστεύω ακράδαντα ότι δεν το αντέχει η ελληνική οικονομία, μόνο και μόνο για να διαχειριστώ ένα αποτέλεσμα που μπορεί να μην ήταν το προσδοκώμενο, κάνουν λάθος. Θα αντιμετωπίσουμε την ακρίβεια με τα όπλα τα οποία έχουμε στη διάθεσή μας, αλλά χωρίς να θέσουμε σε κίνδυνο τη δημοσιονομική σταθερότητα».

Η ΝΔ, λοιπόν, που υπέστη σημαντική μείωση σε ποσοστό και ψήφους, πέφτοντας στο 28,31%, προσπαθεί να κάνει το μαύρο άσπρο και να αξιοποιήσει το εκλογικό αποτέλεσμά της αποσκοπώντας να στηρίξει την «ανάγκη επιτάχυνσης των μεταρρυθμίσεων που ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας».

Επιβεβαιώνεται ότι εκείνο που δρομολογεί τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις δεν είναι η «αλαζονεία του 41%», όπως αναμασούσαν όλους τους προηγούμενους μήνες ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ - Νέα Αριστερά κ.ά., αλλά η ίδια η στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ που και εκείνοι στηρίζουν.

Εξάλλου, και η ίδια η κυβέρνηση υπολογίζει - όπως και προηγούμενα - στη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ και των παραφυάδων τους, για την αντιλαϊκή κλιμάκωση. Διόλου τυχαία, με το πέρας της προεκλογικής περιόδου, ο Μητσοτάκης διέγνωσε ύφεση στους τόνους των στημένων κοκορομαχιών. Εξ ου και - όπως είπε - διέκρινε «από τους εκπροσώπους των κομμάτων, των μεγάλων κομμάτων τουλάχιστον, μία σεμνότητα το βράδυ των εκλογών. Επεσαν οι τόνοι. Καλό είναι αυτό για όλους μας», ώστε να προχωρήσουν και τα επόμενα αντιλαϊκά μέτρα.

Είτε λοιπόν με «αλαζονεία» και με «αέρα», είτε «σεμνά και ταπεινά», με τα «μανίκια σηκωμένα», οι ράγες της αντιλαϊκής πολιτικής είναι γερά καρφωμένες στα «θέλω» του κεφαλαίου. Τη δυσαρέσκεια και την καταδίκη του συνολικά στην κυβερνητική πολιτική και σε αυτές ακριβώς τις «μεταρρυθμίσεις» είναι που εξέφρασε ο λαός στις εκλογές, επιβεβαιώνοντας πως το μόνο που μπορεί να «κοντύνει» την αντιλαϊκή πολιτική είναι οι δικοί του αγώνες σε συμπόρευση με το ΚΚΕ. Είναι η πραγματική εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση, που στρίμωξε την κυβέρνηση, με μεγάλους απεργιακούς και άλλους αγώνες, με μαζικές διεκδικήσεις, με νέες δυνάμεις εργαζομένων και νεολαίας να μπαίνουν στη μάχη για Συλλογικές Συμβάσεις και μισθούς, απέναντι στην εμπορευματοποίηση της Υγείας και στην ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, στην εφαρμογή της ΚΑΠ, στην εμπλοκή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, στο Φορολογικό που τσακίζει τα λαϊκά στρώματα, στην ενεργειακή πολιτική της πανάκριβης «πράσινης μετάβασης» κ.ο.κ.

Αυτά ακριβώς αποτελούν οδηγό και για τη συνέχεια: Για να βάλει «φρένο» στην αντιλαϊκή πολιτική, να πάρει ανάσες, να ανοίξει ο δρόμος για τη λαϊκή ευημερία, χρειάζεται η δική του οργάνωση και πάλη, η ακόμα πιο αποφασιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ, βάζοντας στο στόχαστρο την πολιτική του κέρδους, τις κυβερνήσεις και τα κόμματα που την υπηρετούν.

Σε σχόλιο για τον κυβερνητικό ανασχηματισμό το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:

«Ο κυβερνητικός ανασχηματισμός έρχεται ως συνέχεια της παρερμηνείας και διαστρέβλωσης του εκλογικού αποτελέσματος, που έκανε απ' την πρώτη στιγμή ο κ. Μητσοτάκης, ότι δήθεν "πήρε εντολή" να προχωρήσουν πιο γρήγορα οι αντιλαϊκές "μεταρρυθμίσεις". Γι' αυτόν τον λόγο και σε κρίσιμες θέσεις και υπουργεία επιλέγονται δοκιμασμένα στο αντιλαϊκό έργο πρόσωπα, για να τρέξουν αυτές τις "μεταρρυθμίσεις" του κεφαλαίου και της ΕΕ σε βάρος των εργαζομένων και του λαού.

Το σίγουρο είναι ότι απάντηση στα κρίσιμα λαϊκά προβλήματα δεν μπορούν να δώσουν οι κυβερνητικοί ανασχηματισμοί και οι εναλλαγές προσώπων, όταν η πολιτική παραμένει η ίδια. Ούτε φυσικά αποτελούν διέξοδο οι διεργασίες και οι "ανασχηματισμοί" που επιχειρούνται στον άλλο πόλο του αστικού πολιτικού συστήματος, αυτού της αμαρτωλής σοσιαλδημοκρατίας.

Το κρίσιμο είναι να δυναμώσει ο καθημερινός εργατικός - λαϊκός αγώνας ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική και στους κάθε λογής εκπροσώπους της».

Στο ίδιο πλαίσιο, την Παρασκευή ο Ν. Δένδιας μετείχε στη σύνοδο των υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ, στο πλαίσιο της οποίας έγινε άλλη μια συνάντηση του υπό αμερικανική καθοδήγηση «Ukraine Defense Contact Group» («Ομάδα Επαφής για την Αμυνα της Ουκρανίας»), σχήμα όπου τα κράτη του ευρωατλαντικού άξονα δεσμεύονται και συντονίζουν νέες παραδόσεις όπλων και πυρομαχικών στην κυβέρνηση του Κιέβου, συν όποια άλλη στήριξη μπορούν να προσφέρουν, στην κλιμάκωση της πολεμικής αντιπαράθεσης ΝΑΤΟ - Ρωσίας.

Η κυβέρνηση έχει ήδη παραδεχτεί την απευθείας παραχώρηση στο Κίεβο ή την πώληση μεγάλης ποσότητας όπλων και πυρομαχικών στην Τσεχία, με στόχο αυτά να καταλήξουν στην Ουκρανία, και έπεται συνέχεια. Στο «τραπέζι» βρίσκονται οι «Patriot» και οι S-300, όπως και άλλα αντιαεροπορικά συστήματα του Στρατού Ξηράς και της Πολεμικής Αεροπορίας, τα άρματα μάχης «Leopard 1Α5», τα μαχητικά αεροσκάφη «Mirage», η αποστολή εκπαιδευτών.

Ο ίδιος ο Δένδιας ανέφερε μετά τη Σύνοδο ότι εστίασαν στην προετοιμασία της Συνόδου Κορυφής στην Ουάσιγκτον στις 9 - 11/7 (βλέπε αναλυτικά στη σελίδα 16), όπως και στην «ενδυνάμωση» και «εμβάθυνση του ΝΑΤΟ», το οποίο χαρακτήρισε «συμμαχία αξιών και αρχών».

Στο μεταξύ, ο υπουργός Εξωτερικών, Γ. Γεραπετρίτης συμμετείχε στη Σύνοδο της «Διαδικασίας Συνεργασίας Νοτιοανατολικής Ευρώπης» (SEECP) που έγινε στα Σκόπια. Από εκεί διαβεβαίωσε πως σε ό,τι αφορά τα Δυτικά Βαλκάνια, η Ελλάδα δεν έχει σταματήσει από τη Διακήρυξη της Θεσσαλονίκης το 2003 μέχρι σήμερα να υποστηρίζει την προώθηση της διαδικασίας διεύρυνσης.

Στο πλαίσιο αυτό, χαιρέτισε το «εκ νέου εντεινόμενο ενδιαφέρον και τη δέσμευση της ΕΕ για την ευρωπαϊκή προοπτική» των χωρών της περιοχής, τις κυβερνήσεις των οποίων προειδοποίησε βέβαια πως «θα πρέπει να καταδείξουν ότι αποδέχονται πλήρως και εφαρμόζουν όλες τις αρχές και αξίες, στις οποίες στηρίζονται οι ευρωατλαντικοί θεσμοί».

Τέλος, αναφέρθηκε αναλυτικά στις πρωτοβουλίες που έχει αναλάβει και στις υποδομές που έχει δημιουργήσει η Αθήνα, «προκειμένου να συμβάλει στην καταπολέμηση της έντονης ενεργειακής ανασφάλειας που αντιμετωπίζουν τα Δυτικά Βαλκάνια, ειδικά μετά από το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία».

Eurokinissi

Από την ορκωμοσία των νέων υπουργών

Ενδεικτικά, ο Θοδωρής Λιβάνιος ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο του υπουργού Εσωτερικών, στη θέση της Νίκης Κεραμέως, η οποία μετακινήθηκε στο υπουργείο Εργασίας. Ο Τάκης Θεοδωρικάκος ανέλαβε το υπουργείο Ανάπτυξης, ο Κώστας Τσιάρας το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, ο Νίκος Παναγιωτόπουλος το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου.

Αμετακίνητοι στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών ο Κωστής Χατζηδάκης, στο Υγείας ο Αδωνις Γεωργιάδης, στο Προστασίας του Πολίτη ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, στο Δικαιοσύνης ο Γιώργος Φλωρίδης, στο Παιδείας ο Κυριάκος Πιερρακάκης.

Εκτός κυβέρνησης έμειναν, μεταξύ άλλων, ο Κώστας Σκρέκας (μέχρι πρότινος υπουργός Ανάπτυξης), η Δόμνα Μιχαηλίδου (υπουργός Εργασίας), ο Δημήτρης Καιρίδης (υπουργός Μετανάστευσης) και ο Λευτέρης Αυγενάκης (υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης). Επίσης, τη «νύφη» για το φορολογικό των ελεύθερων επαγγελματιών φαίνεται ότι πλήρωσε ο Χάρης Θεοχάρης, τον οποίο διαδέχεται ο Χρίστος Δήμας ως νέος υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών.

Η ορκωμοσία των νέων υπουργών και υφυπουργών της κυβέρνησης έγινε το απόγευμα της Παρασκευής, παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας, Κατερίνας Σακελλαροπούλου, ενώ το Σάββατο το πρωί ορίστηκε να συνεδριάσει το υπουργικό συμβούλιο υπό τη νέα σύνθεση και με σταθερό άξονα τις επόμενες αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις.

Χαρακτηριστικά, στην ατζέντα είναι η αναδιάρθρωση του λεγόμενου Υπερταμείου, ο «εκσυγχρονισμός» των θυγατρικών του και η σύσταση νέου Εθνικού Επενδυτικού Ταμείου, ώστε να υπηρετούνται καλύτερα ανάγκες και προτάγματα των επιχειρηματικών ομίλων.

Θα παρουσιαστεί επίσης το λεγόμενο ψηφιακό τέλος συναλλαγών, που θα αντικαταστήσει το χαρτόσημο. Με το νέο τέλος όλες οι συναλλαγές θα διεκπεραιώνονται ηλεκτρονικά. Σύμφωνα με πληροφορίες από την κυβέρνηση, η αλλαγή στοχεύει στο «να απλοποιήσει τη διαδικασία των συναλλαγών και να καταπολεμήσει τη γραφειοκρατία σε σειρά δικαιοπραξιών που κοστίζουν εργατοώρες για το Δημόσιο και αποτελούν τροχοπέδη για επενδύσεις και ιδιωτικές συναλλαγές». Οπότε το χαράτσι για τον λαό μένει, ενώ για τους επιχειρηματίες διευκολύνεται η διαδικασία καταβολής ώστε να μην καθυστερούν στις «επενδύσεις» τους.

Eurokinissi

Η Ενωση Εργαζομένων στις Προβλήτες του Πειραιά (ΕΝΕΔΕΠ) βρέθηκε επί ποδός, καλώντας τους λιμενεργάτες και όλο τον λαό του Πειραιά σε κινητοποίηση, προκειμένου να εμποδιστεί το πλοίο να ξεφορτώσει πολεμικό υλικό.

Το «MSC ALTAIR» ξεκίνησε το δρομολόγιό του από το Λιμάνι της Βαλέντσια, στην Ισπανία, και το φορτίο του θα χρησιμοποιούνταν μέσω Πειραιά από το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ, που κλιμακώνει τη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού, με πάνω από 37.000 νεκρούς έως σήμερα, στην πλειοψηφία τους γυναικόπαιδα.

Με την άμεση αντίδραση των λιμενεργατών, το πλοίο με το φορτίο του θανάτου πήρε το μήνυμα και άλλαξε προορισμό, οπότε δεν σκοπεύει να δέσει στον Πειραιά.

«Οι λιμενεργάτες στον Πειραιά δηλώνουμε από άκρη σε άκρη πως δεν θα δεχτούμε σε καμία περίπτωση να ξεφορτώσουμε σε κανέναν προβλήτα του λιμανιού το εν λόγω πλοίο», ανέφερε η ανακοίνωση, που ξεκαθάριζε: «Δεν θα συμμετέχουμε στη σφαγή αθώων ανθρώπων για τα κέρδη των λίγων, εμείς τα παιδιά μας τα μεγαλώνουμε με ανθρωπιά και τους έχουμε δώσει μέσα από τους αγώνες μας το μάθημα της αλληλεγγύης, της αντίστασης και της περηφάνιας.

Να μην τολμήσει το πλοίο να δέσει στο λιμάνι του Πειραιά. Καλούμε όλους τους συναδέλφους από τα σωματεία του ΟΛΠ και όλους τους εργαζόμενους στους προβλήτες 2 και 3 να μην δεχτούμε να βάψουμε τα χέρια μας με αίμα παιδιών και γυναικών. Η ιστορία έχει μια σωστή πλευρά: Με την Παλαιστίνη ως τη λευτεριά!».

Θυμίζουμε ότι το προηγούμενο διάστημα, λιμενεργάτες και σε άλλες χώρες, όπως η Ισπανία, η Ινδία, η Ιταλία, η Νότια Αφρική, η Αυστραλία και το Βέλγιο, έχουν αρνηθεί να φορτώσουν/ξεφορτώσουν πλοία με όπλα και πυρομαχικά για το Ισραήλ.

Με ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ, το ΚΚΕ κατήγγειλε «την άφιξη του πλοίου MSC ALTAIR, στο λιμάνι του Πειραιά, που μεταφέρει μεταξύ άλλων και πολεμικό υλικό με τελικό προορισμό το Ισραήλ». Και σημείωνε ότι πρόκειται για «μία ακόμη απόδειξη των σχεδιασμών της ελληνικής κυβέρνησης για την ολοένα και βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς και τη στήριξη του "κράτους - δολοφόνου" του Ισραήλ, σε βάρος του αγώνα του Παλαιστινιακού λαού».

Το ΚΚΕ, στο πλευρό των λιμενεργατών απαίτησε να μην ξεφορτώσει το πλοίο πολεμικό υλικό σε καμία προβλήτα του λιμανιού. «Δυναμώνουμε την αλληλεγγύη μας προς τον Παλαιστινιακό λαό. Να σταματήσει τώρα η γενοκτονία!», σημειώνει το ΚΚΕ.

Βρίθει από ...«προοδευτικές» προσωπικότητες το πρόγραμμα της διάσκεψης που οργανώνει το Ινστιτούτο Τσίπρα στην Αθήνα από τη Δευτέρα. Ποιανού τα «διαπιστευτήρια προοδευτικότητας» να πρωτοθαυμάσει κανείς; Του Μάθιου Νίμιτς, που θα βραβευτεί κιόλας και ο οποίος πριν τον ΟΗΕ υπήρξε από το 1977 σύμβουλος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ; Tου Τζέφρι Πάιατ, πρωτεργάτη της ευρωατλαντικής επέμβασης στην Ουκρανία και μετέπειτα πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα; Του επιτρόπου Οικονομίας της ΕΕ Πάολο Τζεντιλόνι, που το κόμμα του συγκυβερνούσε με τη «Λέγκα του Βορρά», τον Μπερλουσκόνι και το αντιδραστικό «Κίνημα 5 Αστέρων»; Του επίτροπου Προϋπολογισμού της Κομισιόν Γιοχάνες Χαν, του αυστριακού Λαϊκού Κόμματος; 'Η του γνωστού και μη εξαιρετέου πρώην Προέδρου της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος απελευθέρωσε τις μαζικές απολύσεις στη Γαλλία το 2013, στήριξε τη Σαουδική Αραβία από την αρχή του πολέμου στην Υεμένη και ήδη από το 2014 στήριξε τον Νετανιάχου και το «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα»; Με τέτοια πρεμιέρα από το Ινστιτούτο Τσίπρα, αναρωτιέται κανείς τι θα απομείνει για το Ινστιτούτο Κασσελάκη...

Eurokinissi

Το επίδικο είναι γνωστό, εντοπισμένο εδώ και καιρό από τα αστικά επιτελεία και επιβεβαιώθηκε πλέον και στις πρόσφατες ευρωεκλογές: Το αστικό πολιτικό σύστημα «κουτσαίνει», το παιχνίδι της δικομματικής εναλλαγής δεν βρίσκει παρτενέρ και η λαϊκή δυσαρέσκεια που εκφράζεται για την κυβέρνηση δεν μεταγγίζεται στον άλλο αστικό πόλο.

Το παλιό χρεοκοπημένο «έργο» της δοκιμασμένης σοσιαλδημοκρατίας δεν κόβει εισιτήρια, η ικανότητά της να εγκλωβίζει λαϊκές δυνάμεις στους στόχους του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ θέλει επειγόντως «φρεσκάρισμα».

Η ανάγκη είναι επείγουσα για το αστικό πολιτικό σύστημα και το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, όπως αναμενόταν, λειτούργησε ως «καταλύτης» για τις διεργασίες και μάλιστα προς όλες τις πλευρές:

-- Για τον ΣΥΡΙΖΑ, με τις «χαμηλές εκλογικές πτήσεις» και τη μικρή απόσταση από το ΠΑΣΟΚ - με τον πρόεδρό του να καλεί σε «προοδευτική συμπόρευση στη Βουλή και έξω από αυτή» το ΠΑΣΟΚ και την Πλεύση Ελευθερίας γύρω από «κοινές προτάσεις» και προτάσσοντας κατά τ' άλλα μια «αυτόνομη» πορεία του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς «συγκολλήσεις κορυφών».

-- Για το ΠΑΣΟΚ, όπου τα αποτελέσματα έφεραν με εμφατικό τρόπο στην επιφάνεια την αμφισβήτηση Ανδρουλάκη από σειρά στελεχών (Γιαννακοπούλου, Κωνσταντινόπουλος, Γερουλάνος, Ν. Παπανδρέου), όπως και σενάρια για ενεργότερο ρόλο του δημάρχου Αθηναίων, Χ. Δούκα (που η εκλογή του συμβόλισε το «αντιδεξιό» μέτωπο ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ κ.τ.λ.). Ο ίδιος ο Ν. Ανδρουλάκης δήλωσε τη βραδιά των εκλογών πως «θα αναλάβω πρωτοβουλίες για να διαμορφώσουμε την εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης». Ενώ δύο μέρες μετά διαψευδόταν (ή καιγόταν) το σενάριο συγκόλλησης των κοινοβουλευτικών ομάδων ΠΑΣΟΚ - Νέας Αριστεράς.

-- Για τη Νέα Αριστερά, στελέχη της οποίας επιβεβαίωναν μέσα στη βδομάδα τους «ανοιχτούς διαύλους» που υπάρχουν με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και τη διαθεσιμότητά τους να συμβάλουν όπως μπορούν στην αναστήλωση της σοσιαλδημοκρατίας.

-- Για το ΜέΡΑ25 που «διάβαζε» το εκλογικό αποτέλεσμα ως απόδειξη πως «ο προοδευτικός κόσμος λαχταρά να ακούσει ότι είναι στα σκαριά μια πλατιά συμμαχία που θα ρίξει τη Νέα Δημοκρατία και θα αναχαιτίσει την επέλαση του νεοφασισμού - κάτι αντίστοιχο του δεύτερου γύρου για τον δήμο Αθηναίων ή ενός Μεγάλου Αντιδεξιού Συνασπισμού όπως το γαλλικό εγχείρημα NUPES», αλλά ότι αυτές οι συμμαχίες «απαιτούν κοινό πρόγραμμα, κοινή ηγεσία και κοινή στάση απέναντι στο μέγα ερώτημα: Αν ρίξουμε τον Μητσοτάκη, θα συγκρουστούμε με τα funds και τους ολιγάρχες;».

Πίσω από τα παραπάνω, πέρα από τους ανταγωνισμούς για το ποιος θα καθίσει στο τιμόνι στο κάρο της σοσιαλδημοκρατίας, προβάλλουν καθαρά τα μεγάλα, βαθύτερα ζόρια με τα οποία είναι αντιμέτωπο το αστικό πολιτικό σύστημα.

Πέρα από την κυβερνητική φθορά όλων των παραπάνω δυνάμεων, αυτά έχουν να κάνουν με την ίδια τη στρατηγική σύμπλευση των αστικών πολιτικών δυνάμεων, αφού η ομοφωνία τους αποτελεί «αναγκαία συνθήκη» για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες (νέα οικονομική κρίση προ των πυλών, προσπάθεια διεξόδου μέσω της πολεμικής οικονομίας, κλιμάκωση του ιμπεριαλιστικού πολέμου και συνολικά των ανταγωνισμών και στο εσωτερικό της ΕΕ).

Αυτήν τη στρατηγική σύγκλιση προσπαθούν να κρύψουν κάτω από ψευτοκαβγάδες και κάλπικες διαχωριστικές γραμμές. Οπως φάνηκε όμως και από τις ευρωεκλογές, το έργο δεν κόβει εισιτήρια. Η λεγόμενη «κεντροαριστερά» δυσκολεύεται πολύ να γίνει υποδοχέας της λαϊκής δυσαρέσκειας και να μετατραπεί σε κυβερνητική εναλλακτική για το κεφάλαιο. Αντίθετα, χάνει εκλογική δύναμη, όπως και η κυβέρνηση της ΝΔ.

Οπως χαρακτηριστικά γραφόταν στον Τύπο την επομένη των εκλογών («Εφημερίδα των Συντακτών»), η συνολική εικόνα και ιδιαίτερα η πολύ μεγάλη αποχή που ακουμπά και τη σοσιαλδημοκρατία, «συνιστά έναν τεκτονικό σεισμό, ανάλογο με αυτόν που το 2012, στην κορύφωση της κρίσης των μνημονίων, προκάλεσε τεράστιες μετακινήσεις ψηφοφόρων που άλλαξαν δραστικά το κομματικό σύστημα. Είμαστε στα πρόθυρα μιας ανάλογης αλλαγής, μόνο που αγνοούμε την κατεύθυνσή της».

Η αγωνία δεν κρύβεται από τα αστικά επιτελεία, εξ ου και οι «ορμήνιες» προς το γκανιάν της σοσιαλδημοκρατίας μέσα στη βδομάδα, όπως αυτή των «Νέων», που έγραφαν πως «λείπουν η σοβαρότητα και ο συντεταγμένος τρόπος που οι ενδιαφερόμενοι θα προσέλθουν και θα ανατάξουν τον όλο πόλο χωρίς κίνδυνο περαιτέρω απαξίωσης ή αφαίμαξης». Οτι απαιτείται να «εκπονηθεί με συμφωνία ένας οδικός χάρτης που στόχο θα έχει την επανισορρόπηση του πολιτικού συστήματος» με «θεσμικότητα, διαβούλευση και κανόνες». Και ότι χρειάζεται «ολική ανάταξη» που «θα πρέπει να συγχρονίζεται με τις κοινωνικές δυναμικές» και όχι «εσωστρέφεια» και «βερμπαλισμούς μικρών εργαστηρίων».

Ενώ και η ΕφΣυν «συμφωνούσε και επαύξανε» ότι «ο δεύτερος πόλος κυβερνητικής εξουσίας και εναλλαγής (...) είναι υπό διαμόρφωση», σημειώνοντας πως οι δυνάμεις ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ - Νέας Αριστεράς και λοιπών «είναι συγγενείς» και πως απαιτείται «διάλογος μεταξύ τους, χωρίς αποκλεισμούς και προαπαιτούμενα για τα προβλήματα και το μέλλον της χώρας» και όχι «ο καθένας να κρύβεται στο καβούκι του», αφού το πιο σπουδαίο δεν είναι το «κομματικό μικρομάγαζο» αλλά οι... λαϊκές ανάγκες.

Τη συγκόλληση «βάσει προτάσεων» προέκρινε και η «Αυγή», λέγοντας ότι «η κοινωνία δεν πρόκειται να ασχοληθεί με οργανωτικά σχήματα αλλά με την ουσία, με την πρόταση που θα είναι ρεαλιστική και η οποία θα αποτελεί την ελπίδα για να βγει από τα αδιέξοδα».

Καμία «λαϊκή ανάγκη» και καμιά «ελπίδα» δεν υπάρχει βέβαια στην ξαναζεσταμένη σούπα αυταπατών περί «φιλολαϊκής» διαχείρισης της ΕΕ και του συστήματος, που την έχει πληρώσει ακριβά πολλές φορές ο λαός. Και τίποτα παραπάνω από μια «ξαναζεσταμένη σούπα» αυταπατών και της λογικής του δήθεν «μικρότερου κακού», που οδηγεί τον λαό από το κακό στο χειρότερο, δεν έχουν να παρουσιάσουν οι δυνάμεις αυτές.

Χαρακτηριστικά είναι τα όσα λένε ήδη και από την πρώτη στιγμή:

-- Καλώντας τον λαό να «κάτσει στα αυγά του» έως το 2027, αναμένοντας την υποτιθέμενη«ελπίδα της εναλλακτικής διακυβέρνησης που ανέτειλε» (Κασσελάκης), την αντιλαϊκή δηλαδή σκυταλοδρομία και την κυβερνητική εναλλαγή, όσο στο ενδιάμεσο εκείνοι θα ψηφίζουν πάνω από το 70% των νομοσχεδίων της ΝΔ και των ευρωενωσιακών Οδηγιών, συνυπογράφοντας τη στρατηγική προς όφελος του κεφαλαίου.

-- Τα «αντι-ακροδεξιά» μέτωπα σοσιαλδημοκρατών και λοιπών προθύμων, που όχι μόνο δεν ανέκοψαν την πορεία της ακροδεξιάς - σάρκα από τη σάρκα του συστήματος - ποτέ και πουθενά, αλλά αποδεδειγμένα της άνοιξαν διάπλατα τον δρόμο, εφαρμόζοντας ως κυβερνήσεις τη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική, «ξεπλένοντας» την ακροδεξιά με το άθλιο κατασκεύασμα της ΕΕ περί «δύο άκρων», αλλά και συγκυβερνώντας μαζί της σε μια σειρά από χώρες, όπως και στην Ελλάδα, με το ΠΑΣΟΚ να συγκυβερνά με τον ΛΑ.Ο.Σ. και με τον ΣΥΡΙΖΑ (κι όσους σήμερα βρίσκονται σε Νέα Αριστερά και ΜέΡΑ25) με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ.

-- Την υποτιθέμενη «προοδευτική ατζέντα» που πέρα απ' το «περιτύλιγμα» δεν διαφέρει ούτε στα σημεία από όσα εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ: Από την ακρίβεια και τα μέτρα «στα όρια των δημοσιονομικών αντοχών», την πολιτική της «πράσινης μετάβασης» που τσακίζει τους εργαζόμενους, τους αγρότες, τις προτάσεις για επέκταση του υπερμνημονίου του Ταμείου Ανάκαμψης με τα δεκάδες αντιλαϊκά προαπαιτούμενα και, βέβαια, την παραπέρα εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.

Τίποτα δεν έχει να περιμένει ο λαός από όλα τα παραπάνω. Αντίθετα, όπως έδειξαν οι μεγάλοι εργατικοί - λαϊκοί αγώνες του προηγούμενου διαστήματος και ως έναν βαθμό οι πρόσφατες εκλογές, ο λαός έχει τη δύναμη, με ισχυρό ΚΚΕ, να «καίει» τα αντιλαϊκά σενάρια που μαγειρεύουν πίσω από τις κλειστές πόρτες για την αναστήλωση της σάπιας σοσιαλδημοκρατίας και συνολικά για την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, να μεγαλώνει τα «μπερδέματα» και τις δυσκολίες τους, να βάζει δύσκολα στην αντιλαϊκή «σταθερότητα».

Ο λαός εξάλλου δεν έχει ανάγκη από νέες παγίδες εγκλωβισμού, αλλά από στήριγμα στον δικό του αγώνα, που χρειάζεται τώρα να δυναμώσει απέναντι σε όλους αυτούς, για να δυναμώνει η προοπτική μιας πραγματικά φιλολαϊκής ανατροπής: Τέτοια δύναμη είναι το ΚΚΕ, και γι' αυτό οι εργαζόμενοι, συνολικά τα λαϊκά στρώματα έχουν κάθε λόγο να χαμογελούν με την ενίσχυσή του την περασμένη Κυριακή!

Στις προεδρικές εκλογές του 2002 στη Γαλλία, στον α' γύρο ο τότε υποψήφιος του ακροδεξιού «Εθνικού Μετώπου» Ζαν Μαρί Λεπέν πέρασε τον υποψήφιο των Σοσιαλιστών, Ζοσπέν, και βγήκε δεύτερος μετά τον δεξιό Σιράκ, με τον υποψήφιο του Γαλλικού ΚΚ, που δήλωνε ότι στον β' γύρο θα στηρίξει Ζοσπέν, να κατακρημνίζεται στο 3,5%. Στον β' γύρο όλα τα κόμματα, μαζί και το Γαλλικό ΚΚ, υποστήριξαν τον Σιράκ για να αντιμετωπίσουν τον ακροδεξιό κίνδυνο του Λεπέν, με αποτέλεσμα ο Σιράκ να εκλεγεί με συντριπτικό ποσοστό και οι Γάλλοι να πανηγυρίζουν για τη «νίκη της δημοκρατίας»... Το αποτέλεσμα, βεβαίως, ήταν παραπέρα υποχώρηση του εργατικού κινήματος και σήμερα το «εκσυγχρονισμένο» «Εθνικό Μέτωπο», με επικεφαλής την κόρη του Λεπέν, να εμφανίζεται με ποσοστά γύρω στο 30%. Τόσο ...αποτελεσματικά είναι τα λεγόμενα «δημοκρατικά μέτωπα» σε όλες τις παραλλαγές τους απέναντι στην ακροδεξιά.

Από τη συνάντηση Μακρόν - Λεπέν μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2022, όταν συζητούνταν το ενδεχόμενο «κυβέρνησης εθνικής ενότητας»

Η «Εθνική Συσπείρωση» (Ressemblement National - RN) των Ζορντάν Μπαρντελά (είναι επίσημα ο επικεφαλής του κόμματος) και Μαρίν Λεπέν (επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας) ήρθε πρώτη, συγκεντρώνοντας 31,37% (από 23,24% το 2019). Εγινε μάλιστα το κόμμα με τις περισσότερες έδρες αυτοτελώς στο Ευρωκοινοβούλιο, πρωταγωνιστώντας στη συγκρότηση νέας ευρωομάδας, για «να προωθήσουμε μια νέα Ευρώπη», όπως λένε συνεργάτες της Λεπέν.

Ο κυβερνητικός συνασπισμός, με βασικό κορμό το κόμμα «Αναγέννηση», του Προέδρου της χώρας, Εμανουέλ Μακρόν, σημείωσε νέα υποχώρηση, στο 14,6% (από 22,42%), αφού μάλιστα το 2022 είχε χάσει και την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή, κάτι που είχε να συμβεί πολλά χρόνια.

Το βάθος των διεργασιών επιβεβαίωσε και η παρέμβαση του Ερίκ Σιοτί, μέχρι πρόσφατα ηγέτη των «Ρεπουμπλικάνων» (Les Republicains - LR), του μεγαλύτερου κεντροδεξιού κόμματος στη χώρα, απογόνου της γκολικής παράταξης, που για πολλά χρόνια αποτέλεσε τον έναν από τους δύο βασικούς πυλώνες στην κυβερνητική εναλλαγή, απέναντι στους «σοσιαλιστές».

Ο Σιοτί τάχθηκε υπέρ μιας συμμαχίας με την RN της Λεπέν, επιχειρηματολογώντας μάλιστα ότι σε πολλά θέματα «λέμε το ίδιο πράγμα» (π.χ. για το «χάος με τη μετανάστευση»), ότι «σήμερα οι LR είναι πολύ αδύναμοι» και ότι χρειάζεται «ένα σχήμα να υψωθεί για να βρεθεί αντιμέτωπο με την ανικανότητα του μακρονισμού»...

Ακολούθησε η ανακοίνωση ενός νέου εκλογικού σχήματος (του «Νέου Λαϊκού Μετώπου», με ευθείες παραπομπές στη μεταπολεμική Γαλλία), που συγκρότησαν «δυνάμεις της αριστεράς», και συγκεκριμένα το Σοσιαλιστικό Κόμμα (Partie Socialiste - PS), το οπορτουνιστικό μόρφωμα της «Ανυπότακτης Γαλλίας» (LA Franse Insoumise - LFI) του Μελανσόν, οι Οικολόγοι (EELV) και το μεταλλαγμένο ΚΚ Γαλλίας.

Η «συνταγή» είναι δοκιμασμένη. Στο όνομα του ακροδεξιού κινδύνου, η σοσιαλδημοκρατία έρχεται για άλλη μια φορά να βάλει πλάτη στη σταθερότητα του συστήματος, από τη μήτρα του οποίου γεννιούνται και ακροδεξιές - φασιστικές δυνάμεις όπως το κόμμα της Λεπέν, που στηρίζονται από ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα και λανσάρονται ως αντισυστημικά.

Τα κόμματα που απαρτίζουν το «Λαϊκό Μέτωπο» δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν από την αντιλαϊκή πολιτική που διευθύνει ο Μακρόν στη Γαλλία. Για παράδειγμα, το PS επανέλαβε στις θέσεις του για τις ευρωεκλογές ότι πρέπει να «αυξήσουμε τις παραδόσεις όπλων στην Ουκρανία», υποστηρίζοντας τη βαθύτερη εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, όπως κάνει και ο Μακρόν.

Ζήτησε επίσης «να οικοδομήσουμε μια ευρωπαϊκή άμυνα», προτάσσοντας την αυτοτελή αναβάθμιση της στρατιωτικής μηχανής της ΕΕ, όπως με κάθε ευκαιρία διαμήνυε ο Πρόεδρος της χώρας, ακόμα και σε Συνόδους του ΝΑΤΟ.

Αλλά και οι θέσεις του Μελανσόν οδηγούν σε μια πιο στρατιωτικοποιημένη και πιο επιθετική για τους λαούς ΕΕ, αφού είναι κι αυτός υπέρμαχος της στρατηγικής αυτονομίας, ειδικά στον στρατιωτικό τομέα. Για παράδειγμα, η LFI αντιδρά στην «ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ στην Ευρώπη» μέσω του ΝΑΤΟ, εκφράζοντας τα τμήματα εκείνα του γαλλικού κεφαλαίου που διεκδικούν έναν πιο αναβαθμισμένο ρόλο της ΕΕ (επομένως και της Γαλλίας) στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, αλλά και στην ανάπτυξη της ευρωπαϊκής πολεμικής βιομηχανίας, ειδικά τώρα που η ΕΕ περνάει σε «πολεμική οικονομία».

Στο πρόγραμμά του για τις ευρωεκλογές, ο Μελανσόν απορρίπτει «μια αμυντική Ευρώπη συνδεδεμένη με το ΝΑΤΟ» επειδή την θεωρεί «προέκταση των γεωπολιτικών συμφερόντων των Ηνωμένων Πολιτειών».

Εστιάζει δε στην ανάγκη να διαφυλαχθεί η «ρήτρα αμοιβαίας άμυνας μεταξύ των κρατών - μελών της ΕΕ ως βάση και πλαίσιο για την εφαρμογή της συλλογικής άμυνας της ΕΕ και όχι του ΝΑΤΟ», αλλά να διατηρηθεί και ο «εθνικός χαρακτήρας της γαλλικής πυρηνικής αποτροπής», δηλαδή να διασφαλιστούν και στην «άμυνα» όροι για την αυτόνομη και ευέλικτη δράση του γαλλικού και ευρωενωσιακού κεφαλαίου, σε συνεργασία πάντα με το ΝΑΤΟ.

Αυτοί λοιπόν που στηρίζουν επί της ουσίας αντιλαϊκές στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου και της κυβέρνησης Μακρόν, οι οποίες αποδοκιμάστηκαν από τον λαό στις ευρωεκλογές, «κλονίζονται» υποκριτικά από την άνοδο της ακροδεξιάς, που τροφοδοτεί αυτή ακριβώς η πολιτική! Και από πάνω οι δυνάμεις αυτές έχουν το θράσος να εμφανίζονται και ως ανάχωμα στην ακροδεξιά, «μεταγγίζοντας» ψήφους σε κόμματα που διαχρονικά τσακίζουν τον λαό.

Την ίδια στιγμή, στο όνομα της «ανάσχεσης της ακροδεξιάς» καλλιεργείται ήδη το έδαφος για τη συνεργασία δυνάμεων του ευρύτερου «δημοκρατικού τόξου». Κορυφαία στελέχη του κυβερνητικού στρατοπέδου δηλώνουν ανοιχτά ότι στον β' γύρο πρέπει να προκριθούν οι «αντι-λεπενικοί» υποψήφιοι, εξετάζοντας γέφυρες συνεργασίας και με το (σημαντικό απ' ό,τι φαίνεται) τμήμα των LR που διαφωνούν με μια πλήρη διάχυση στην RN.

Στα τέλη της βδομάδας, παρέμβαση έκανε και ο πρώην Πρόεδρος της χώρας και πρώην επικεφαλής του PS, Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος με συνέντευξή του τάχθηκε υπέρ της υποστήριξης όσων υποψηφίων βρίσκονται στην καλύτερη θέση για να «αποφευχθεί η ακροδεξιά», ακόμη και αν είναι LR ή από την «προεδρική» πλειοψηφία, κρίνοντας πως «πρέπει όλοι να δείξουμε ευθύνη (...) να κάνουμε τα πάντα για να διασφαλίσουμε ότι η ακροδεξιά δεν θα έρθει στην εξουσία στη Γαλλία»...

Ακόμα μια φορά, λοιπόν, κραδαίνοντας το σκιάχτρο της ακροδεξιάς και στο όνομα του «μικρότερου κακού», στρώνεται το έδαφος αφενός για να αθωωθούν οι δυνάμεις που τσακίζουν τη ζωή των λαϊκών στρωμάτων, όπως έκανε και η κυβέρνηση Μακρόν όλα τα τελευταία χρόνια, αφετέρου για να στρώνεται το έδαφος στο «μεγαλύτερο κακό», αφού αυτό που τελικά κυριαρχεί στην ατζέντα της επόμενης μέρας είναι τα «θέλω» του μεγάλου κεφαλαίου.

Αλλωστε, ούτε το 2022 η συγκρότηση της NUPES εμπόδισε την ισχυροποίηση της Λεπέν, η οποία και τότε «εκτοξεύτηκε», κερδίζοντας 89 έδρες στη Βουλή, από 8 που είχε μετά τις εκλογές του 2017...

Τον Ιούλη του 2022, μετά τον β' γύρο των βουλευτικών εκλογών, όπου επιβεβαιώθηκε η ανοδική πορεία της RN (Λεπέν), ο Μακρόν σε διάγγελμά του εστίασε στην ανάγκη για «μια μεγαλύτερη και σαφέστερη πλειοψηφία για δράση», εκφράζοντας την ελπίδα ότι «τις επόμενες βδομάδες, αυτή η πολιτική υπέρβαση θα συνεχιστεί με σαφήνεια και υπευθυνότητα».

Ξεκαθάριζε τότε ότι για τη λειτουργία της Βουλής μπορεί να αξιοποιηθεί και η διαμόρφωση πλειοψηφιών κατά περίπτωση για την ψήφιση νομοσχεδίων, προκειμένου να προχωρήσουν οι «αναγκαίες οικονομικές μεταρρυθμίσεις».

Μάλιστα, με ζητούμενο να διασφαλιστούν «συμφωνίες μέσα από τον διάλογο», προχώρησε σε χωριστές συναντήσεις με τους επικεφαλής όλων των κοινοβουλευτικών ομάδων. Τότε ήταν που συζήτησε το ενδεχόμενο συγκρότησης «κυβέρνησης εθνικής ενότητας» ακόμα και με την Λεπέν, όπως επιβεβαίωσε και η ίδια σε δηλώσεις της (ενώ ποτέ δεν διέψευσε κάποιος από το κυβερνητικό στρατόπεδο), προσθέτοντας ωστόσο ότι «η κατάσταση δεν δικαιολογεί κάτι τέτοιο»...

Ενδεικτικές ήταν οι δηλώσεις που έκαναν τότε στελέχη της κυβερνητικής πλειοψηφίας για το ενδεχόμενο αξιοποίησης ψήφων της RN σε νομοσχέδια. «Οταν θα έχουμε ανάγκη πλειοψηφίας (...) πράγματι, θα αναζητήσουμε και αυτές τις ψήφους», έλεγαν και αναρωτιούνταν μάλιστα «γιατί να συζητούμε λιγότερο με την RN από ό,τι με την "Ανυπότακτη Γαλλία "; (...)».

Αυτός είναι λοιπόν ο «κεντρώος» Μακρόν, που εμφανίζεται τώρα ως πολέμιος της ακροδεξιάς, όταν συζητούσε ακόμα και να συνεργαστεί μαζί της στην κυβέρνηση! Αυτήν την πολιτική ξελασπώνουν όλα μαζί τα σοσιαλδημοκρατικά και οπορτουνιστικά κόμματα που συγκροτούν το «Λαϊκό Μέτωπο» και προσπαθούν να εγκλωβίσουν σε νέα αδιέξοδα τον λαό.

Στο μεταξύ, πολλά δημοσιεύματα παρατηρούν ότι, σε αντίθεση με τις προεκλογικές περιόδους του 2017 και του 2022, όταν εργοδοτικές οργανώσεις (όπως αυτή των μεγαλοβιομηχάνων, MEDEF) είχαν εκφράσει ρητά την ανησυχία τους για μια ενδεχόμενη διακυβέρνηση της RN, αυτήν τη φορά όσες τοποθετήσεις έχουν γίνει, είναι πολύ πιο «ουδέτερες».

Στο δελτίο Τύπου που εξέδωσε μεσοβδόμαδα για τις εκλογές η MEDEF χαρακτήρισε «εύθραυστη» την πανευρωπαϊκή πρωτιά που απέσπασε η χώρα στην ελκυστικότητα ξένων επενδύσεων, ξεκαθαρίζοντας ότι όποια κι αν είναι η νέα κυβέρνηση είναι απαραίτητη η «συνέχιση των μεταρρυθμίσεων».

Τόνισε ότι με δεδομένο τον «ολοένα και πιο έντονο διεθνή ανταγωνισμό», η Ευρωπαϊκή Ενωση «αποτελεί σημαντικό πλεονέκτημα» για τις επιχειρήσεις και δηλώνει ανήσυχη - όπως αναφέρει - για «κάποιους» που «εξέφρασαν αντίθεση σε αυτό το σχέδιο». Υπογραμμίζοντας την ίδια στιγμή ότι «η Γαλλία πρέπει να "εγγραφεί" με ισχύ στο "ευρωπαϊκό παιχνίδι"».

Επίσης, η ένωση «France Digitale» (που εκπροσωπεί κολοσσούς από τους χώρους της ψηφιακής οικονομίας, των νέων τεχνολογιών κ.λπ.) ζήτησε με τον σχηματισμό της επόμενης κυβέρνησης «να κάνουμε τη Γαλλία να κερδίσει την καινοτομία», διατηρώντας την προσέλκυση «ξένου κεφαλαίου» αλλά και τη «νόμιμη μετανάστευση ταλέντων»...

Μετά απ' όλα αυτά, ο επικεφαλής του κόμματος της Λεπέν, Ζορντάν Μπαρντελά, δήλωσε έτοιμος να αναλάβει την πρωθυπουργία και επανέλαβε ότι η στήριξη της οικονομίας συνδέεται με την «ανάγκη για οικονομικό πατριωτισμό», για «χαμηλότερους φόρους στις επιχειρήσεις», μοιράζοντας από τα ...αποδυτήρια νέα προνόμια στο γαλλικό κεφάλαιο.

Για την φον ντερ Λάιεν η Μελόνι δεν είναι και τόσο ...ακροδεξιά

Οπως αναφέρει η ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ,«το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών σε διάφορες χώρες αποτυπώνει σε ένα βαθμό τη δυσαρέσκεια ευρύτερων εργατικών-λαϊκών δυνάμεων απέναντι στις πολιτικές της ΕΕ - ως συνέχεια και αντίστοιχων μαζικών κινητοποιήσεων - και αποτυπώθηκε με την καταψήφιση κυβερνήσεων και κομμάτων, π.χ. Γερμανία, Γαλλία κ.λπ., που πρωτοστατούν στην υλοποίηση αντιλαϊκών στρατηγικών επιλογών της ΕΕ.

Τέτοιες επιλογές είναι για παράδειγμα η στήριξη του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία στον ανταγωνισμό με τη Ρωσία ή η πολιτική της λεγόμενης "πράσινης μετάβασης", τις συνέπειες των οποίων πληρώνουν ακριβά οι ευρωπαϊκοί λαοί. Βεβαίως, είναι ζητούμενο αυτή η διαμαρτυρία να αποκτήσει ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά και να μην εγκλωβίζεται στους ανταγωνισμούς μεταξύ τμημάτων του κεφαλαίου και αστικών πολιτικών δυνάμεων.

Σε μια περίοδο, μάλιστα, που η ΕΕ δείχνει ακόμη περισσότερο τον αντιδραστικό της χαρακτήρα, ειδικά η στάση των λεγόμενων "αριστερών" κομμάτων ως υμνητών της ΕΕ σε διάφορες χώρες αφήνει εργατικές - λαϊκές μάζες εκτεθειμένες στην ψευδεπίγραφη "αντισυστημική" και "αντι-ΕΕ" ρητορεία ακροδεξιών και εθνικιστικών μορφωμάτων. Αναδεικνύεται για μια ακόμη φορά η επιτακτική ανάγκη της ανασύνταξης του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος στην Ευρώπη και παγκόσμια, η ενίσχυση της διεθνιστικής αλληλεγγύης».

Συντηρητικοί και Σοσιαλδημοκράτες αυξάνουν και διατηρούν τις δυνάμεις τους, τα εθνικιστικά - ακροδεξιά κόμματα ενισχύθηκαν σχεδόν σε όλες τις χώρες, ωστόσο δεν συγκροτούν ενιαία ευρωκοινοβουλευτική ομάδα, ενώ μεγάλοι χαμένοι είναι οι Πράσινοι και οι Φιλελεύθεροι. Σύμφωνα με τα τελικά αποτελέσματα, ο καταμερισμός των 720 εδρών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (από 705 έδρες του απερχόμενου) διαμορφώνεται ως εξής:

• Το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΡΡ) παραμένει η μεγαλύτερη ευρωομάδα, με 189 έδρες (+13).
• Στη δεύτερη θέση παραμένουν οι Σοσιαλδημοκράτες (S&D) με 135 έδρες (-4).
• Στην τρίτη θέση η «φιλελεύθερη» ομάδα Renew - με συμμετοχή κομμάτων όπως του Γάλλου Προέδρου, Εμ. Μακρόν - με 79 έδρες, καταγράφοντας όμως σημαντική μείωση (-23 έδρες).
• Ακολουθεί η ομάδα Ευρωπαίων Συντηρητικών και Ρεφορμιστών (ECR) - όπου συμμετέχει το κόμμα της Ιταλίδας πρωθυπουργού Τζ. Μελόνι - με 76 έδρες (+7).
• Στην πέμπτη θέση, ενισχυμένη, βρίσκεται η εθνικιστική - ακροδεξιά ομάδα «Ταυτότητα και Δημοκρατία» (ID), όπου συμμετέχει το κόμμα της Μ. Λεπέν, με 58 έδρες (+9).
• Μεγάλες απώλειες καταγράφει η ομάδα των Πρασίνων / Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία (Greens / EFA), με 53 έδρες (-18).
• Η ομάδα «Αριστερά» εμφανίζεται με 39 έδρες (+2).
• 45 έδρες καταλαμβάνουν κόμματα που δεν εντάσσονται σε κάποια ευρωομάδα. Ακόμη 46 έδρες καταγράφονται για μεμονωμένους υποψηφίους και όσους δεν έχουν ακόμα καταχωρηθεί σε κάποια πολιτική ομάδα.

Η συμμετοχή ξεπέρασε το 51% των 360 εκατ. ψηφοφόρων, σημειώνοντας μικρή άνοδο σε σχέση με το 2019.

Μπορεί στην Ελλάδα και στα υπόλοιπα κράτη - μέλη τα κόμματά τους να εμφανίζονται ως ορκισμένοι αντίπαλοι, που τους χωρίζει «χάος», στην Ευρωβουλή όμως οι Συντηρητικοί του ΕΛΚ μαζί με τους Σοσιαλδημοκράτες και τους Φιλελεύθερους της ομάδας Renew Europe αποτελούν ενιαίο μπλοκ, την επονομαζόμενη και «συμμαχία των κεντρώων δυνάμεων».

Οπως δήλωσε και η απερχόμενη πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και εκ νέου υποψήφια, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, θα απευθυνθεί - εκτός από τους Συντηρητικούς, από τους οποίους προέρχεται - στους Σοσιαλδημοκράτες και τους Φιλελεύθερους στις Βρυξέλλες για να στηρίξουν την υποψηφιότητά της.

«Συνεργάστηκαν καλά μαζί μας κατά την προηγούμενη θητεία», είπε, αναγνωρίζοντας ότι οι διαφορές σε βασικές οικονομικές, γεωπολιτικές, μεταναστευτικές κατευθύνσεις είναι ανύπαρκτες και οι όποιες «αποχρώσεις» σχετίζονται με τα ξεχωριστά «εθνικά» συμφέροντα των καπιταλιστικών κρατών και κυβερνήσεων.

Από θέση ισχύος το ΕΛΚ διατηρεί το προνόμιο της επιλογής στη δημιουργία συμμαχιών, καθώς θα μπορούσε να ενταχθεί για άλλη μια φορά σε έναν μεγάλο συνασπισμό με τους Σοσιαλιστές και τους Φιλελεύθερους, αλλά θα μπορούσε επίσης να διαπραγματευτεί ορισμένα ζητήματα με κόμματα που τοποθετούνται «πιο δεξιά».

Το 2019 η φον ντερ Λάιεν εξελέγη με ψήφους από το ΕΛΚ, το S&D και το Renew Europe. Ο ίδιος συνασπισμός θα μπορούσε καταρχήν να της εξασφαλίσει μεγαλύτερη πλειοψηφία, ωστόσο δεν είναι σίγουρο ότι όλα τα κόμματα θα την στηρίξουν. «Θα προσεγγίσουμε τις μεγάλες πολιτικές οικογένειες», δήλωσε η φον ντερ Λάιεν, η οποία ανήκει στους Χριστιανοδημοκράτες (CDU) της Γερμανίας και στο ΕΛΚ.

Είπε ακόμα ότι στις εκλογές ενισχύθηκαν τα «άκρα» και γι' αυτό θα πρέπει να συνεργαστούν οι «κεντρώες» δυνάμεις, αξιοποιώντας κι αυτή το σκιάχτρο της ακροδεξιάς για να αποσπάσει ευρύτερες συναινέσεις όχι μόνο στην υποψηφιότητά της, αλλά και στη συνολικότερη «γραμμή» της Κομισιόν.

Την ίδια ώρα, βέβαια, «κλείνει το μάτι» στην Ιταλίδα πρωθυπουργό Τζ. Μελόνι: Ερωτηθείσα αν θα εξετάσει το ενδεχόμενο προσέγγισης κομμάτων που βρίσκονται «πιο δεξιά» η φον ντερ Λάιεν απέφυγε να δώσει ουσιαστική απάντηση, ενώ προηγουμένως είχε «ξεπλύνει» την Μελόνι, λέγοντας ότι δεν είναι «τόσο» ακροδεξιά...

Προϋποθέσεις για να στηρίξουν μια δεύτερη θητεία της φον ντερ Λάιεν έθεσαν το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD) και οι Φιλελεύθεροι (FDP) της Γερμανίας. Η Μελόνι, από την πλευρά της, δήλωσε ότι «είναι πολύ νωρίς για να αποφασίσουμε υπέρ μιας δεύτερης θητείας φον ντερ Λάιεν».

Στο μεταξύ, στην ομάδα των Σοσιαλδημοκρατών, όπου η μεγαλύτερη αντιπροσωπεία ήταν οι Ισπανοί Σοσιαλιστές (PSOE) του Π. Σάντσεθ, τώρα «ηγούνται» οι Ιταλοί Σοσιαλιστές (Partito Democratico) με 21 έδρες.

Οι εθνικιστικές - ακροδεξιές δυνάμεις έχουν ενισχυμένη δύναμη σε ολόκληρη την EE. Στη Γαλλία η «Εθνική Συσπείρωση» συγκέντρωσε σχεδόν το 1/3 των ψήφων, τα δε «Αδέρφια της Ιταλίας» της Μελόνι αύξησαν επίσης τις δυνάμεις τους, υποσκελίζοντας τη «Λέγκα» του Μ. Σαλβίνι, που έχασε τα 2/3 των εδρών της, ενώ κάποτε αποτελούσε το ηγετικό κόμμα στην ευρωομάδα «Ταυτότητα και Δημοκρατία» (ID).

Οι δύο εθνικιστικές ομάδες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ECR και ID, θα καταλάβουν 134 έδρες στο νέο Κοινοβούλιο, χωρίς να υπολογίζονται οι 15 βουλευτές της «Εναλλακτικής για τη Γερμανία» (AfD), που αποπέμφθηκαν πριν από τις εκλογές από την ID, οι 10 ευρωβουλευτές του Fidesz του Ούγγρου πρωθυπουργού Β. Ορμπαν, οι 6 της «Συνομοσπονδίας» της Πολωνίας και οι 3 του «φιλορωσικού» κόμματος «Αναγέννηση» της Βουλγαρίας, που δεν εντάσσονται σε ομάδα. Στα «φιλορωσικά» κατατάσσονται από την ΕΕ και τα κόμματα AfD και Fidesz.

Οπως σημειώνει η ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ, «ειδικά σήμερα που ενισχύονται τα αδιέξοδα του συστήματος, που οξύνονται οι ανταγωνισμοί - και στο εσωτερικό της ΕΕ - και η ΕΕ περνά σε συνθήκες "πολεμικής οικονομίας", για την αντιμετώπιση της διαφαινόμενης νέας οικονομικής κρίσης, διαδικασία στην οποία πρωτοστατούν οι σοσιαλδημοκρατικές και "φιλελεύθερες" αστικές δυνάμεις, είναι επόμενο να ενισχύονται και ως εφεδρεία φασιστικές και εθνικιστικές δυνάμεις, που η Ιστορία έχει δείξει ότι είναι πολύτιμο στήριγμα της καπιταλιστικής εξουσίας στις πιο δύσκολες στιγμές της.

Σε αυτές τις συνθήκες οι όποιοι συμβιβασμοί θα είναι προσωρινοί και οι συγκρούσεις θα επανέρχονται οξυμένες, δημιουργώντας τριγμούς στη σταθερότητα της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας και ανοίγοντας νέες δυνατότητες για την πάλη εργατικών - λαϊκών δυνάμεων».

Την Τετάρτη έγινε στις Βρυξέλλες συνάντηση ηγετών διαφόρων ακροδεξιών κομμάτων της ID, με τη συμμετοχή της Μ. Λεπέν, του Μ. Σαλβίνι, του Ολλανδού Γκ. Βίλντερς (από το PVV), του Κόμματος Ελευθερίας (FPO) από την Αυστρία, του Chega από την Πορτογαλία και άλλων ηγετών από κόμματα της Τσεχίας, της Δανίας και της Φλάνδρας (Βέλγιο).

Ο Σαλβίνι δήλωσε μετά ότι υπήρξε συμφωνία συνεργασίας, με βασικούς όρους την απόρριψη οποιουδήποτε «ανοίγματος» προς την αριστερά και τους «ακραίους οικολόγους», αλλά και «ισχυρή βούληση να αλλάξει η Ευρώπη». Πρόσφατα η Λεπέν πρότεινε την συγκρότηση «μιας μεγάλης ευρωομάδας» με τη συμμετοχή και κομμάτων που μέχρι τώρα ανήκαν σε άλλες, όπως τα «Αδέρφια της Ιταλίας».

Η λαϊκή αποδοκιμασία προς τα τρία κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού στη Γερμανία - Σοσιαλδημοκράτες (SPD), Πράσινοι, Φιλελεύθεροι (FDP) - καταγράφηκε στα αποτελέσματα των ευρωεκλογών.

Καθαρή πρωτιά κατέγραψαν οι Χριστιανοδημοκράτες / Χριστιανοκοινωνιστές (CDU/CSU) με 30%. Στη δεύτερη θέση και αρκετά ενισχυμένη βρίσκεται η εθνικιστική - ακροδεξιά «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD) με 16% (+5% σε σχέση με το 2019). Στην τρίτη θέση με 14% το SPD του καγκελάριου Ολ. Σολτς, χάνοντας σχεδόν 10 μονάδες σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές του 2021 και 2% συγκριτικά με το 2019. Ακολουθούν οι Πράσινοι με 12,5%, χάνοντας περισσότερο από 8% σε σύγκριση με το 2019.

Το νέο κόμμα «Συμμαχία Ζάρα Βάγκενκνεχτ» (BSW), που προέρχεται από διάσπαση της «Αριστεράς» (Die Linke), εμφανίζεται με 6,2% και 6 έδρες, το FDP με 5% και 5 έδρες, ενώ η «Αριστερά» με 2,7%. Ο Σολτς έκανε λόγο για ένα «κακό αποτέλεσμα και για τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης» και δεσμεύτηκε η κυβέρνηση να «δουλέψει ακόμα περισσότερο» για να κάνει τη Γερμανία «πιο σύγχρονη», με χρονικό ορίζοντα «τις επόμενες εκλογές», το φθινόπωρο του 2025. Τότε, είπε, οι ψηφοφόροι «θα μας κρίνουν». Στελέχη της CDU/CSU και της AfD είχαν ζητήσει πρόωρες εκλογές.

Ακόμα κι αν δεν οδηγηθεί τελικά η Γερμανία σε πρόωρες εκλογές «τίθεται θέμα καγκελάριου», σχολίασαν πολλά γερμανικά ΜΜΕ, με φωνές και εντός της συγκυβέρνησης να κάνουν λόγο για ανάγκη επανεξέτασης των δεδομένων και μιας συζήτησης «χωρίς ταμπού», όπως ανέφερε ο πρώην Σοσιαλδημοκράτης αντικαγκελάριος και ΥΠΕΞ Ζ. Γκάμπριελ.

Η δημοτικότητα του Σολτς είναι εδώ και καιρό στο ναδίρ, καθώς σε μια φάση που μαίνεται η ιμπεριαλιστική σύγκρουση στην Ουκρανία, η Γερμανία έχει περάσει σε «οικονομία πολέμου» και καταρτίζει προϋπολογισμούς λιτότητας και περικοπών.

Οι γερμανικοί όμιλοι των ΜΜΕ πάντως ήδη προετοιμάζουν τη διάδοχη κατάσταση και καλλιεργούν κλίμα «αλλαγής», θέτοντας το «δίλημμα» Σολτς ή Πιστόριους. Τους τελευταίους μήνες όλο και πιο έντονα ο υπουργός Αμυνας Μπ. Πιστόριους προωθείται ως ο «δημοφιλέστερος πολιτικός» στη Γερμανία, ξεπερνώντας τον επικεφαλής των Χριστιανοδημοκρατών, Φρ. Μερτς.

Τις προηγούμενες μέρες ο «Ριζοσπάστης» παρουσίασε αναλυτικά τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών και την άνοδο του ΚΚΕ ανά περιοχή, εκλογική περιφέρεια και δήμο. Το ελπιδοφόρο αποτέλεσμα του ΚΚΕ αφήνει το αποτύπωμά του ιδιαίτερα εκεί που δόθηκαν μεγάλοι εργατικοί αγώνες, που έγιναν μεγάλες αγροτικές κινητοποιήσεις, εκεί που έγινε πράξη το σύνθημα «Μόνο ο λαός σώζει τον λαό» απέναντι σε καταστροφικές συνέπειες της πολιτικής κυβερνήσεων και ΕΕ, όπως στη Β. Εύβοια, στη Θεσσαλία και αλλού, ενώ τροφοδοτήθηκε από αγώνες για να αποκαλυφθούν οι αιτίες και να μην ξεχαστεί το έγκλημα των Τεμπών, όπως αναφέρει και η ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ για το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Ορισμένα τέτοια στοιχεία επαναφέρει σήμερα ο «Ριζοσπάστης» για την καλύτερη «ανάγνωση» και ερμηνεία του εκλογικού αποτελέσματος. Δημοσιεύονται επίσης πίνακες με συγκεντρωτικά και συγκριτικά αποτελέσματα.

Χιλιάδες Ελληνες που ζουν, δουλεύουν και σπουδάζουν στο εξωτερικό ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ΚΚΕ και συνέβαλαν στην ενίσχυσή του στις ευρωεκλογές της 9ης Ιούνη. Συγκεκριμένα, το ΚΚΕ έλαβε 8,74% από τους Ελληνες του εξωτερικού, σημειώνοντας αύξηση των ψήφων του από τις προηγούμενες ευρωεκλογές η οποία ξεπέρασε το 40% και πάνω από 54% σε σχέση με τις ψήφους που έλαβε στις βουλευτικές εκλογές του Ιούνη του 2023.

Στο σύνολο της Εκλογικής Περιφέρειας Εξωτερικού το ΚΚΕ κατέλαβε την 4η θέση. Μάλιστα, σε μια σειρά χώρες κατέλαβε τη 2η θέση. Πιο συγκεκριμένα, αναδείχθηκε 2η δύναμη στη Γερμανία, όπου κατοικεί πλήθος Ελλήνων, με 12,84%, όπως και στη Δανία με 16,61%, και σε Εσθονία - Λιθουανία με 14,91%. Στη 2η θέση σκαρφάλωσε και στη μακρινή Αυστραλία, με 14,94%, και στον επίσης μακρινό Καναδά με 8,12%. Για μόλις μία ψήφο έχασε τη 2η θέση σε Σουηδία και Φινλανδία, όπου έλαβε 14,77%.

Ξεπερνώντας ή αγγίζοντας το 10% κινήθηκε το ποσοστό του Κόμματος σε άλλες χώρες, όπως στη Γαλλία, στην Αυστρία, σε Ιρλανδία - Ισλανδία και στην Κύπρο. Αξίζει να σημειωθεί ακόμα ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου ζουν, εργάζονται και σπουδάζουν χιλιάδες Ελληνες, το ΚΚΕ ξεπέρασε το 8%.

Το ΚΚΕ καταλαμβάνει την 3η θέση στις 6 από τις 8 εκλογικές περιφέρειες, ενώ σε όλες βρίσκεται πάνω από το πανελλαδικό ποσοστό του. Πιο συγκεκριμένα (με έντονα γράμματα οι ΠΕ που το ΚΚΕ ήρθε τρίτο):

Α' Αθηνών: 9,85%, από 6,03% στις ευρωεκλογές τον Μάη του 2019 και 8,90% στις βουλευτικές του Ιούνη 2023. Β1 Βόρειου Τομέα Αθηνών: 9,78%, από 5,85% και 8,98% αντίστοιχα. Β2 Δυτικού Τομέα Αθηνών: 14,54%, από 8,93% και 12,14%. Β3 Νότιου Τομέα Αθηνών: 11,42%, από 6,95% και 10,17%. Α' Πειραιώς: 9,64%, από 5,09% και 8,02%. Β' Πειραιώς: 14,18%, από 8,49% και 11,49%. Α' Ανατολικής Αττικής: 8,36%, από 4,70% και 7,19%. Β' Δυτικής Αττικής: 12,47%, από 6,28% και 10,11%.

Ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά πήρε το ΚΚΕ σε εργατικούς - λαϊκούς δήμους και συνοικίες. Χαρακτηριστικά στον Ασπρόπυργο των εκατοντάδων λαϊκών οικογενειών το ΚΚΕ δεν ήρθε πρώτο για μόλις 4 ψήφους και εντέλει κατέλαβε τη 2η θέση με 22,88%.

Ανοδο πάνω από μία ποσοστιαία μονάδα κατέγραψε το ΚΚΕ στην Κεντρική Μακεδονία σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές (+1,05%), φτάνοντας το 7,45% και αυξάνοντας το ποσοστό του σε όλες τις πόλεις και τα χωριά.

Στην Α' εκλογική περιφέρεια Θεσσαλονίκης έφτασε στο 8,96%, από 8,17% στις βουλευτικές. Στη Β' εκλογική περιφέρεια Θεσσαλονίκης κατέγραψε 7,82% από 6,62%, διαμορφώνοντας στην ΠΕ Θεσσαλονίκης ποσοστό 8,53% από 7,58%.

Στην υπόλοιπη περιφέρεια ξεχωρίζουν μεταξύ άλλων: Η σημαντική άνοδος που εμφάνισε το ΚΚΕ και στη Χαλκιδική, ιδιαίτερα στα χωριά των μεταλλωρύχων όπου κατέγραψε 9,3% από 6% στις βουλευτικές εκλογές, με άνοδο 3,3%.

Οι εργαζόμενοι των Μαντεμοχωρίων στήριξαν και ενίσχυσαν αυτούς που τους στήριζαν όλο το προηγούμενο διάστημα. Το ΚΚΕ αναδείχθηκε 2η δύναμη στα Στάγειρα με ποσοστό 15,7% και 3η δύναμη στα χωριά Στρατώνι με 14,2%, Στρατονίκη με 12,4%, Ολυμπιάδα με 10%. Διπλασιασμό των δυνάμεων σημείωσε στο Παλαιοχώρι με 11%, στο Γομάτι με 10,6%, στη Βαρβάρα με 9,5%, στο Νεοχώρι με 8,3% και στη Μ. Παναγία με 6,2%.

Επίσης, στη Νάουσα της Ημαθίας, όπου αναπτύχθηκαν σημαντικοί αγώνες από τους εργάτες της Νηματουργίας «Βαρβαρέσος». Εκεί το ΚΚΕ σημειώνει απόλυτη άνοδο +2,75, φτάνοντας το 13,80%. Αντίστοιχα στα Παλατίτσια του δήμου Βέροιας, όπου αναπτύχθηκαν αγροτικοί αγώνες το προηγούμενο διάστημα, το ΚΚΕ αναδείχθηκε δεύτερο κόμμα με 15,91%. Στην Πιερία το ΚΚΕ αναδείχθηκε 1η δύναμη στον Παντελεήμονα, στον Καταχά, στη Νέα Χράνη, ενώ δεύτερη δύναμη αναδείχθηκε στο Λιτόχωρο.

Στην Περιφέρεια Στερεάς και Εύβοιας το ΚΚΕ έλαβε ποσοστό 10,37%. Μαζί με τα υψηλά ποσοστά στις πόλεις, ακτινοβολεί το ότι οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ και συνολικότερα ο λαός της Λοκρίδας έκαναν ένα ακόμη αποφασιστικό βήμα στο πλάι του ΚΚΕ αναδεικνύοντας το αγωνιστικό ψηφοδέλτιο του Κόμματος πρώτη δύναμη στα χωριά γύρω από το εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ, αλλά και δεύτερη δύναμη σε ολόκληρο τον δήμο Λοκρών, με ποσοστό 20,2%. Ο λαός της περιοχής έδωσε στο ΚΚΕ το τεράστιο ποσοστό 48,75%, καταποντίζοντας τη ΝΔ στο 15%.

Μεγάλη είναι η αύξηση των ποσοστών και της επιρροής του Κόμματος στις γύρω περιοχές αλλά και στα γειτονικά χωριά της Βοιωτίας. Στην πολύπαθη Βόρεια Εύβοια υψηλά είναι τα ποσοστά του Κόμματος στην περιοχή, παίρνοντας την πρωτιά σε πλήθος χωριών ρετσινάδων, δασεργατών, αγροτών και άλλων εργαζομένων.

Στη Θεσσαλία, το ΚΚΕ έφτασε το 10,66%. Υψηλά ποσοστά καταγράφονται μέσα στα αστικά κέντρα, όπου συγκεντρώνεται η πλειοψηφία των εργαζομένων και της νεολαίας.

Ενδεικτικά, το ΚΚΕ είναι 1ο κόμμα σε 7 χωριά του δήμου Αγιάς, ενώ στις μεγαλύτερες πόλεις του δήμου Τυρνάβου (Τύρναβος - Αμπελώνας) κατέκτησε την 1η θέση, με ποσοστά 22,39% και 22,99% αντίστοιχα. Υψηλά ποσοστά καταγράφονται και σε χωριά των δήμων Κιλελέρ, Ελασσόνας και Τεμπών. Αντίστοιχα, το ΚΚΕ καταγράφει υψηλά ποσοστά σε πόλεις και χωριά των νομών Καρδίτσας, Μαγνησίας και Τρικάλων: 13,85% στη Δημοτική Ενότητα Παλαμά, 9,75% στον δήμο Φαρκαδόνας, 9,44% στον δήμο Σοφάδων.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ψήφοι και τα ποσοστά είναι αυξημένα στις γειτονιές και στα εκλογικά διαμερίσματα που δοκιμάστηκαν τον περασμένο Σεπτέμβρη από τις πλημμύρες, όπου συγκροτήθηκαν και αναπτύσσουν αξιόλογη δράση επιτροπές πλημμυροπαθών με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές.

Δεύτερο κόμμα αναδείχθηκε το ΚΚΕ στον νομό Λέσβου με ποσοστό 15,23% και στον νομό Σάμου με ποσοστό 20,95%. Πρώτο ήρθε στον Κόκκινο Βράχο της Ικαρίας με ποσοστό 41,08%, έχοντας την πρωτιά στα 19 από τα 20 εκλογικά τμήματα του νησιού, κερδίζοντας και στις 3 δημοτικές ενότητες. Στην 2η θέση ανέβηκε και στο νησί της Σάμου. Συνολικά στην Περιφέρεια Βόρειου Αιγαίου το ΚΚΕ είναι 2η δύναμη, ενώ δεκάδες είναι οι πρωτιές σε χωριά και περιοχές και στους δύο νομούς.

Ιδιαίτερα ελπιδοφόρα είναι τα μεγάλα ποσοστά του ΚΚΕ, αλλά και οι πρωτιές στον δήμο Ζίτσας, στα μικρότερα ή και μεγαλύτερα χωριά που ζουν βιομηχανικοί εργάτες, δίπλα ή κοντά στη Βιομηχανική Περιοχή των Ιωαννίνων. Στον δήμο Ιωαννιτών, στο μεγαλύτερο αστικό κέντρο της περιοχής, το Κόμμα έφτασε για πρώτη φορά μετά από πολλές δεκαετίες σχεδόν σε διψήφιο ποσοστό, 9,88%.

Ξεχωρίζουν επίσης η ΠΕ Κέρκυρας, όπου το ΚΚΕ πήρε 11,36% βγαίνοντας 3ο κόμμα. 3η δύναμη αναδείχθηκε και στα εκλογικά τμήματα της πόλης της Πρέβεζας. Στην ΠΕ Λευκάδας έλαβε 13,54%, το μεγαλύτερο ποσοστό σε όλη τη Βορειοδυτική Ελλάδα.

Στην Πελοπόννησο σημειώθηκε άνοδος σε όλους τους νομούς σε σχέση με τα ποσοστά των βουλευτικών εκλογών πέρυσι τον Ιούνη.

Στη Μεσσηνία, το συνολικό ποσοστό του ΚΚΕ έφτασε το 8,73%, δηλαδή +1,29% σε σχέση με πέρυσι, με 9,25% μέσα στην Καλαμάτα και αντίστοιχη άνοδο. Από τα αποτελέσματα που ξεχωρίζουν στον νομό, είναι αυτό του δήμου Δυτικής Μάνης όπου το ΚΚΕ αναδείχθηκε δεύτερη δύναμη με 13,25%, ενώ σημαντική άνοδος σημειώθηκε και στον δήμο Πύλου - Νέστορος.

Στη Λακωνία, σημειώθηκε η μεγαλύτερη ποσοστιαία αύξηση απ' όλους τους νομούς με 1,79% φθάνοντας το 6,85%. Εκεί ξεχώρισε το αποτέλεσμα στη ΔΕ Καρυών του δήμου Σπάρτης, που το ΚΚΕ αναδείχθηκε πρώτη δύναμη με 23,83%. Στην Αρκαδία το Κόμμα έφτασε το 8,09% με +1,59% από τις βουλευτικές, ενώ αντίστοιχα στην Αργολίδα με +1,51% στο 6,77% και στην Κορινθία με +1,44% στο 5,51%.

Μήνυμα αισιοδοξίας έστειλε η άνοδος των ποσοστών του ΚΚΕ και στη Δυτική Μακεδονία. Στην περιοχή το ΚΚΕ έφτασε το 7,91%, με αύξηση σε όλες τις περιφερειακές ενότητες, στους δήμους της Περιφέρειας ενώ και εδώ κατέγραψε πρωτιές σε χωριά και περιοχές. Στην ΠΕ Κοζάνης το ΚΚΕ κατέγραψε αύξηση 1,22%, φτάνοντας το 8,48%. Στην ΠΕ Γρεβενών καταγράφηκε η μεγαλύτερη αύξηση, 2,07%. Στην ΠΕ Καστοριάς το ΚΚΕ πήρε 4,96%, με τη μεγαλύτερη άνοδο να καταγράφεται στον δήμο Αργους Ορεστικού. Τέλος, στην ΠΕ Φλώρινας καταγράφηκε άνοδος σε ψήφους και ποσοστά (+1,90%).

Ιδιαίτερα ελπιδοφόρο είναι το εκλογικό αποτέλεσμα του ΚΚΕ και στην Κρήτη, με αισθητή άνοδο των ποσοστών του Κόμματος σε εργατογειτονιές και μεγάλους χώρους δουλειάς.

Στην κάλπη των ευρωεκλογών συναντήθηκαν με το ΚΚΕ χιλιάδες εργατοϋπάλληλοι που συμπορεύτηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα με τους κομμουνιστές στους χώρους δουλειάς, στα σωματεία και τους δρόμους του αγώνα. Οπως στις μεγάλες κινητοποιήσεις για τον έναν χρόνο από το έγκλημα των Τεμπών, τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις για την υπεράσπιση της δημόσιας Υγείας σε όλες τις πόλεις της Κρήτης και στις κινητοποιήσεις ενάντια στην «πράσινη» επέλαση των ενεργειακών ομίλων στο νησί.

Στο Ηράκλειο Κρήτης ενδεικτικό είναι το διψήφιο ποσοστό του Κόμματος στην εργατογειτονιά της Αλικαρνασσού, που συγκεντρώνει μεγάλο αριθμό εργατών της βιομηχανικής περιοχής του Ηρακλείου, εκατοντάδες ξενοδοχοϋπαλλήλους, οικοδόμους και υπαλλήλους του αεροδρομίου. Καθώς επίσης και το διψήφιο ποσοστό του Κόμματος (10,98%) στη λαϊκή γειτονιά της Φορτέτσας.

Σε χώρους δουλειάς ξεχωρίζουν τα μεγάλα ποσοστά στο εργοτάξιο του νέου αεροδρομίου στο Καστέλι, σε μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες και σε εργοστάσια της βιομηχανικής περιοχής Ηρακλείου, όπου το Κόμμα μέτρησε εκατοντάδες ψήφους.

Στα Χανιά αντίστοιχα ξεχωρίζει η άνοδος των ποσοστών στον δήμο Πλατανιά (11, 52%) και στον δήμο Αποκόρωνα (11,41%), αλλά και η μεγάλη άνοδος (4,23%) στη ΔΕ Γεωργιούπολης, περιοχές όπου ζει και εργάζεται μεγάλο κομμάτι εποχικών εργαζομένων στον Επισιτισμό - Τουρισμό.

Με τον αέρα της εκλογικής ανόδου, οι Οργανώσεις της ΚΟ Κρήτης του ΚΚΕ συνεχίζουν πιο δυναμικά τη δράση τους, απευθύνοντας μαζικό κάλεσμα συμμετοχής στον λαό και τη νεολαία της Κρήτης, στις δύο μεγάλες συναυλίες με τον Μίλτο Πασχαλίδη για τα 50 χρόνια του Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» σε Ηράκλειο και Χανιά.

Στα Χανιά την Παρασκευή 21 Ιούνη στον Προμαχώνα San Salvatore (παλιό «Ξενία»). Με ομιλητή τον Νίκο Σοφιανό, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Στο Ηράκλειο, το Σάββατο 22 Ιούνη, στις 20.30, στο δυτικό πάρκινγκ του Παγκρήτιου Σταδίου Ηρακλείου, με ομιλητή τον Θοδωρή Κωτσαντή, Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ.

Συγκεκριμένα, το ΚΚΕ συγκέντρωσε μεγαλύτερα ποσοστά και από την πανελλαδική του επίδοση στους δήμους Ιθάκης (20,70%), Ληξουρίου (20,35%), Ζακύνθου (17,92%), Σάμης (15%), Αργοστολίου (12,23%), Ξηρομέρου (11,71%), Πατρέων (11,57%), Ι. Π. Μεσολογγίου (11,10%), Αμφιλοχίας (10,65%) και Αγρινίου (10,59%).

Τα στοιχεία αυτά αποτελούν επιβεβαίωση των δεσμών που αναπτύσσονται με το Κόμμα, από πλατιά εργατικά, λαϊκά στρώματα στις πόλεις της Δυτ. Ελλάδας αλλά και στην ύπαιθρο. Δεσμοί που ενισχύθηκαν τον τελευταίο χρόνο μέσα από τους μεγάλους αγώνες των εργαζομένων, του λαού και της νεολαίας, στους οποίους πρωτοστάτησαν οι δυνάμεις του ΚΚΕ. Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα που ξεχωρίζουν...

Το νησί των χιλιάδων εργαζομένων στα μεγάλα ξενοδοχεία και συνολικά στον τουρισμό, των εργατοϋπαλλήλων σε μια σειρά άλλων κλάδων που συνδέονται με τον τουρισμό και όχι μόνο, έδειξε την εμπιστοσύνη του στους κομμουνιστές. Δεν είναι τυχαίο ότι το βράδυ της Κυριακής χαμογέλασε το πρόσωπο απλών ανθρώπων, όπως των ναυτεργατών που πρόσφατα είχαν δώσει αγώνα για δουλειά με ωράρια και πληρωμή μεροκάματων, έχοντας τους κομμουνιστές μαζί τους.

Εκτός από τις πρωτιές που κατέγραψε στις ΔΕ Αρτεμισίων (25,16%) και Ελατίων (24,97%), το ΚΚΕ κατατάχθηκε δεύτερο στις ΔΕ Αρκαδίων (20,62%) και Αλυκών (19,73%), ενώ αναδείχθηκε πρώτο σε 18 από τα 42 χωριά και συγκεκριμένα σε: Γύρι (50%), Αγ. Δημήτρη (41,90%), Λούχα (41,67%), Βολίμες (39,40%), Κοιλιωμένο (36,15%), Αγ. Κήρυκα (35,49%), Φιολίτι (33,98%), Λαγωπόδο (32,11%), Αγ. Λέοντα (31,51%), Κ. Γερακάρι (30,77%), Σκουλικάδο (29,38%), Βουγιάτο (25%), Γαϊτάνι (24%), Λιθακιά (23,85%), Σαρακινάδο (23,03%), Αγ. Μαρίνα (22,37%) και Λαγκαδάκια (19,11%), ενώ στην πρώτη θέση μαζί με τη ΝΔ βρέθηκε και στο Τραγάκι (17,39%). Ακολούθησαν 11 δεύτερες θέσεις σε χωριά, επίσης με μεγαλύτερα ποσοστά από το πανελλαδικό.

Στην Περιφερειακή Ενότητα Κεφαλονιάς - Ιθάκης το ΚΚΕ κατέγραψε το τέταρτο μεγαλύτερο ποσοστό του σε εκλογική περιφέρεια πανελλαδικά, με 14,96%, φτάνοντας στην 3η θέση με απόλυτη αύξηση 2,60% σε σχέση με τον περσινό Ιούνη. Και στους τέσσερις δήμους του νομού το Κόμμα κατέγραψε πολύ υψηλότερα ποσοστά από το πανελλαδικό. Συγκεκριμένα: Ιθάκη 20,71% (+4,51%), Ληξούρι 20,35% (+2,65%), Σάμη 15% (+3,14%) και Αργοστόλι 12,23% (+3,13%).

Στην Αιτωλοακαρνανία, το ποσοστό ανόδου άγγιξε το 3% (+2,99%), φτάνοντας το 10,08% σε σχέση με το 7,09% στις βουλευτικές πέρυσι. Εκτός από τους 4 από τους 7 δήμους (Αγρινίου, Μεσολογγίου, Αμφιλοχίας, Ξηρομέρου) που το Κόμμα ξεπερνά το πανελλαδικό του ποσοστό, σημειώθηκαν και μια σειρά από άλλα αξιοπρόσεκτα αποτελέσματα.

Τέτοια είναι το 11,81% στην πόλη του Αγρινίου (στα όρια του πρώην δήμου), όπου το Κόμμα στη φτωχική συνοικία του Αγίου Κωνσταντίνου αναδείχθηκε 3ο με 18,60%. Στον ίδιο δήμο, το ΚΚΕ σημείωσε έξι πρωτιές σε χωριά που πρωταγωνίστησαν στις πρόσφατες μεγάλες αγωνιστικές κινητοποιήσεις των φτωχών αγροτών και συγκεκριμένα στις ΔΕ: Αφρατού (46,70%), Λαμπιρίου (26%), Κλεισορευμάτων (24,50%), Καινούργιου (23,10%) και Γραμματικούς (22,40%).

Αντίστοιχα, στον δήμο Ξηρομέρου, περιοχή όπου δραστηριοποιούνται μονάδες ιχθυοκαλλιεργειών με εκατοντάδες εργαζόμενους, το Κόμμα συγκέντρωσε 11,71% με ποσοστιαία άνοδο 3,11%, με ακόμη μεγαλύτερο ποσοστό και αύξηση στη ΔΕ Φυτειών με 13,11% και 4,42%. Σε όλο τον δήμο το ΚΚΕ «έβαψε κόκκινο», στην πρώτη θέση, το χωριό Παπαδάτου (28,60%), ενώ είχε και τρεις δεύτερες θέσεις.

Στον δήμο Αμφιλοχίας το ΚΚΕ «σκαρφάλωσε» στο 10,65% σημειώνοντας αύξηση 3,87%, με τα μεγαλύτερα ποσοστά στη ΔΕ Αμφιλοχίας (11,85%) και Μενιδίου (11,62%), με αύξηση κατά 4,38% και 2,72% αντίστοιχα, ενώ στη ΔΕ Ινάχου υπήρξε αύξηση 3,37%, φτάνοντας το Κόμμα στο 8,02%. Συνολικά, σε όλο τον δήμο αυξήθηκαν και οι ψήφοι.

Αύξηση σε ψήφους και ποσοστά σημειώθηκε επίσης στους δήμους Ακτίου - Βόνιτσας, Ναυπακτίας και Θέρμου. Στα χωριά της Ναυπακτίας Περίστα (53,80%), Αμπελακιώτισσα (28,20%), Ασπριά (25,40%), Κλέπα (21,70%), καθώς και στη Χρυσοβίτσα Θέρμου (22,60%) το Κόμμα έκοψε πρώτο το... νήμα.

Στην Αχαΐα το Κόμμα έφτασε στο 9,77% σημειώνοντας απόλυτη άνοδο 2,2% σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές πέρυσι τον Ιούνη. Το μεγαλύτερο ποσοστό σημειώθηκε στον δήμο Πατρέων με 11,57%, (+2,56%), δείγμα των δεσμών που έχουν αναπτυχθεί και σφυρηλατηθεί με εργατικά - λαϊκά στρώματα, από τη δράση των κομμουνιστών στο Εργατικό Κέντρο, στη δημοτική αρχή Πάτρας, σε συλλόγους αυτοαπασχολούμενων, φοιτητών, γειτονιών, πολιτιστικούς κ.ά. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε όλες τις Δημοτικές Ενότητες του δήμου Πατρέων το ΚΚΕ καταγράφει άνοδο, με ποσοστά άνω του πανελλαδικού.

Συγκεκριμένα: Ρίο 11,75% (+3,85% και τη μεγαλύτερη ποσοστιαία άνοδο), Παραλία 10,76% (+2,25%), Μεσσάτιδα 10,71% (+2,85%), Βραχνέικα 9,68% (+2,06%). Μάλιστα, στον πρώην δήμο Πάτρας (ουσιαστικά δηλαδή στην πόλη) φτάνει στο 11,74% (+2,5%), καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση σε εργατικές - λαϊκές γειτονιές όπως τα Προσφυγικά (12,27%) και άλλες στο κέντρο (11,54%), θέση που συνολικά δεν έφτασε για ελάχιστες ψήφους σε όλο τον δήμο. Είναι χαρακτηριστικό, επίσης, ότι στο Ανω Καστρίτσι της ΔΕ Ρίου το Κόμμα αναδείχθηκε πρώτη δύναμη (21,10%), ενώ στη δεύτερη βρέθηκε σε τρία ακόμη χωριά.

Στον ορεινό δήμο Καλαβρύτων (με 8,62%) καταγράφηκε το υψηλότερο ποσοστό ανόδου (+2,37%) από τους υπόλοιπους εκτός Πατρέων, σε σύγκριση με τις περσινές βουλευτικές, κάτι που συνοδεύτηκε και με αύξηση του απόλυτου αριθμού ψήφων. Στους Ανω Λουσούς (Σουδενά), χωριό με προσφορά σε ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΕΠΟΝ και ΔΣΕ, το Κόμμα αναδείχθηκε πρώτο (46,90%).

Στην Αιγιάλεια το Κόμμα είχε πρωτιά στην Γκραίκα (33,30%), αλλά και στην «ανταρτομάνα» Κουνινά (27,10%). Το δικό τους ηχηρό μήνυμα έστειλαν και τα σταφιδοχώρια Κρήνη (20,20%), Δάφνες (17,90%), Βερίνο (21,70%), Τούμπα (17,10%), όπου το Κόμμα αναδείχθηκε δεύτερο, στα δύο τελευταία με διπλασιασμό ψήφων!

Στην Ηλεία το Κόμμα έφτασε στο 7,35%, αυξάνοντας απόλυτα τα ποσοστά του κατά 1,87%. Σημείωσε, μάλιστα, αύξηση ποσοστών και στους 7 δήμους του νομού. Στον δήμο Ηλιδας, όπου εντάσσεται η Αμαλιάδα, κατά 2,72% (8,79% συνολικά, με 9,55% στη ΔΕ Αμαλιάδας) και στον δήμο Αρχαίας Ολυμπίας κατά 2,64% (7,39% συνολικά, με 12,07% στη ΔΕ Φολόης).

Ο δήμος Αρχαίας Ολυμπίας συνδέεται με τους αγώνες που έχουν δοθεί από τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2021 και μετά, αλλά και με την πάλη των βιοπαλαιστών αγροτών να συνεχίσουν τις καλλιέργειές τους, ειδικά σε σταφιδοχώρια της περιοχής. Δεν είναι τυχαίο ότι στα χωριά Μήλια (30,40%), Κρυονέρι (25,40%), Νεμούτα (22,80%) το ΚΚΕ ήρθε πρώτο! Και στους δύο προηγούμενους δήμους σημειώθηκε αύξηση ποσοστών και ψήφων.

Αύξηση κατά 2,13% καταγράφηκε στον δήμο Ανδρίτσαινας - Κρεστένων (7,99% συνολικά), με αύξηση ψήφων και πρωτιές σε Πλουτοχώρι (27%) και Θεισόα (23,30%) και τρεις δεύτερες θέσεις σε Πλατιάνα (21,30%), Ροβιά (20%) και Μάτεσι (14,80%). Στον δήμο Πύργου, τέλος, καταγράφηκε αύξηση κατά 1,78% (7,57% συνολικά), με πρωτιά στην Αγία Αννα (49,50%), και τρεις δεύτερες θέσεις σε Ξυλοκέρα (23,50%), Κλινδιά (15,90%), Προφήτη Ηλία (15,80%).

αμέσως μετά τις ευρωεκλογές.

Πράγματι, το πήρε το μήνυμα...

Οχι όμως από τον λαό,

(που αφαίρεσε 13 ποσοστιαίες μονάδες από τη ΝΔ σε σχέση με τις βουλευτικές του Ιούνη)

αλλά από το κεφάλαιο και τους διεθνείς συμμάχους του

που δεν έχουν χρόνο και περιθώρια για «μπρος - πίσω»

και πιέζουν για κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής.

Χτυπάνε βέβαια ανοιχτές πόρτες...

Σε πλήρη ετοιμότητα η ΝΔ,

και πάντα πρόθυμοι να βάλουν πλάτη όλοι οι άλλοι.

* * *

Κάπως έτσι, η μετεκλογική «είδηση» δεν είναι ο ανασχηματισμός

(από τέτοιους χορτάσαμε όλα αυτά τα χρόνια)

και η προσπάθεια της κυβέρνησης να ελιχθεί απέναντι στη λαϊκή δυσαρέσκεια,

πετώντας στον λάκκο με τα φίδια μερικούς υπουργούς

με την κατηγορία του ...αλαζόνα.

Η είδηση είναι ότι η κυβέρνηση ετοιμάζεται τον επόμενο μήνα

(μέχρι να κλείσει η Βουλή στις αρχές Αυγούστου)

να περάσει 12 ακόμα αντιλαϊκά νομοσχέδια

πρόσθετα στα 70 που έχει ψηφίσει τον τελευταίο χρόνο!!!

* * *

Οσοι, λοιπόν, έλεγαν πως το πρόβλημα με το 41%

είναι η «αλαζονεία» της κυβέρνησης

θα διαπιστώσουν σύντομα ότι μπορεί να κάνει τα ίδια και χειρότερα

αλλά ...σεμνά και ταπεινά!

Μήπως δεν το έχουμε ξαναζήσει και με άλλες κυβερνήσεις στο παρελθόν;

Γιατί το πραγματικό ζήτημα με αυτήν την κυβέρνηση

(και με όλες τις προηγούμενες)

δεν είναι το ύφος της αντιλαϊκής πολιτικής

αλλά το περιεχόμενό της

που ήταν, είναι και θα συνεχίσει να είναι πέρα για πέρα αντιδραστικό και αντιλαϊκό.

* * *

Η κυβέρνηση της ΝΔ κλιμακώνει την αντιλαϊκή επίθεση

όχι επειδή έχει «πορφυρογέννητο» πρωθυπουργό

και «αλαζόνες» υπουργούς

(όσο κι αν είναι και τέτοιοι...)

αλλά επειδή είναι μια κυβέρνηση του κεφαλαίου και της ΕΕ

σε μια περίοδο που τα σύννεφα της νέας καπιταλιστικής κρίσης

μαζεύονται πάνω από την παγκόσμια, την ευρωπαϊκή

και την ελληνική οικονομία,

ενώ επιταχύνεται και η πολεμική προπαρασκευή.

Κι όλα αυτά, με δεδομένη τη δυσκολία

να ελιχθεί απέναντι στη λαϊκή δυσαρέσκεια που μεγαλώνει

(ακόμα και με την κοροϊδία των pass)

λόγω της αυστηρής περιοριστικής δημοσιονομικής πολιτικής

που επέστρεψε στην Ευρώπη.

* * *

Ποιος μπορεί να βάλει φρένο στο γκάζι της κυβέρνησης;

Μόνο ο λαός με την πάλη του και με ισχυρό το ΚΚΕ!

Αυτή ήταν άλλωστε η μοναδική πραγματική αντιπολίτευση

το 12μηνο που πέρασε από τις προηγούμενες εκλογές.

Το ίδιο θα γίνει και τώρα, που η κυβέρνηση ανεβάζει στροφές

παραποιώντας το πραγματικό μήνυμα των εκλογών...

* * *

Οσοι λοιπόν προσπαθούν μετεκλογικά

είτε να κρύψουν, είτε να απαξιώσουν

τη σημασία της νέας εκλογικής ανόδου του ΚΚΕ

έχουν τους λόγους τους...

Οσοι αναρωτιούνται πονηρά

«και τι άλλαξε που πήρε το ΚΚΕ 9,25%;»

ξορκίζουν την ανησυχία τους

για το πώς θα εκφραστεί αυτή η ενίσχυση του ΚΚΕ

στο εργατικό - λαϊκό κίνημα.

Ξέρουν καλά πως όσο περνάει ο καιρός

η κυβέρνηση θα δυσκολεύεται ακόμα περισσότερο

να καναλιζάρει τη λαϊκή δυσαρέσκεια

κι ότι η σοσιαλδημοκρατία θέλει πολύ ...καλαφάτισμα

για να παίξει τέτοιον ρόλο.

* * *

Γι' αυτό η ενίσχυση του ΚΚΕ τούς ανησυχεί

ως δυνατότητα νέες εργατικές - λαϊκές δυνάμεις

να προστεθούν στο ρεύμα αμφισβήτησης της αντιλαϊκής πολιτικής

και αυτό να εκφραστεί με άνοδο της μαζικότητας

και της ριζοσπαστικοποίησης του κινήματος...

Στο χέρι του είναι να κάνει ο λαός τον φόβο τους πραγματικότητα!

* * *

Εντάξει, να την πατήσει ο Κασσελάκης

με τον Μπελογιάννη και την «Αυγή»

πες πως τρώγεται...

Στο κάτω κάτω, το πιθανότερο είναι

πριν από μερικούς μήνες να μην ήξερε

ούτε τον Μπελογιάννη, ούτε την «Αυγή».

* * *

Αλλωστε, η επίσκεψή του στο Μουσείο στην Αμαλιάδα

(πάλι καλά που θυμόταν ότι είναι στην Πελοπόννησο...)

θύμιζε εκείνη τη γιαλαντζί εξόρμηση στη Μακρόνησο

(μαζί με τον Αποστολάκη)

όταν πρωτοανακοίνωσε την υποψηφιότητά του

για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ

Το ύφος του Κασσελάκη πάνω στο μαρτυρικό νησί

ήταν κάτι σαν «γιατί δεν το γυρίζαμε σε στούντιο με λίγο AI (τεχνητή νοημοσύνη)».

Δεν ξέρουμε αν με την ίδια τεχνολογία του παρουσίασαν

και καμιά φωτογραφία του Μπελογιάννη να κρατάει την «Αυγή»

ενώ αυτή δεν είχε εκδοθεί ακόμα όσο ζούσε ο Μπελογιάννης...

Αλλά να αναπαράγει την είδηση η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ

(δηλαδή η «Αυγή»!!!),

ξεπερνάει ακόμα και τα σενάρια ...τεχνητής νοημοσύνης.

INTIME NEWS

Το γεγονός ότι αστικά ΜΜΕ, φίλα προσκείμενα στην κυβέρνηση, έσπευσαν να επικροτήσουν τη διαδικασία, να μιλήσουν για «ασήμαντα προβλήματα» και να υπερασπιστούν το «αδιάβλητο της διαδικασίας», επιβεβαιώνει ότι η κυβέρνηση το επόμενο διάστημα θα επιδιώξει, κατά πάγια τακτική όλων των κυβερνήσεων, να αξιοποιήσει τα προβλήματα που διαπιστώθηκαν για να φέρει, στο όνομα της «απλοποίησης» των διαδικασιών, νέες επικίνδυνες αντιδραστικές αλλαγές.

Ομως, όσα κατήγγειλε το ΚΚΕ από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή της εφαρμογής αυτής της διαδικασίας αποκαλύπτουν ότι δεν πρόκειται απλά για «μερικές αστοχίες», αλλά για την επικίνδυνη φύση της επιστολικής ψήφου που αλλοιώνει το εκλογικό αποτέλεσμα.

Με την εφαρμογή της επιστολικής ψήφου το αστικό κράτος τόσο με αυτά που κάνει, όσο και με αυτά που δεν κάνει κρατάει στα χέρια του όλη τη διαδικασία από τη στιγμή που θα γραφτεί κάποιος στην ειδική πλατφόρμα για να ψηφίσει με επιστολική ψήφο μέχρι την καταμέτρηση το βράδυ των εκλογών.

Ετσι, από την αρχή, καταγράφηκαν τεράστιες δυσκολίες για να εγγραφεί κάποιος στην ειδική εφαρμογή, ιδιαίτερα μέσω πρεσβειών ή ΚΕΠ. Αλλά και στα επόμενα βήματα της διαδικασίας το υπουργείο Εσωτερικών είχε τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο, για το αν θα μπορέσει τελικά κάποιος να ψηφίσει, αφού δεν προβλεπόταν διαδικασία επαναποστολής του φακέλου. Ετσι, αν κάποιος δεν μπόρεσε να συνεννοηθεί με τις εταιρείες ταχυμεταφορών και επιστράφηκε ο φάκελός του, η απάντηση από το υπουργείο ήταν ότι απλά... έχασε.

Για δε εκείνους που έστειλαν την ψήφο τους, ο φάκελος επιστροφής ελεγχόταν από ένα συγκεκριμένο σύστημα που «πιστοποιούσε» αν ο εκλογέας έκανε υπεύθυνη δήλωση ηλεκτρονικά. Ενα λάθος του συστήματος στην «πιστοποίηση», π.χ. να περαστεί λάθος ότι κάποιος δεν έχει κάνει ηλεκτρονικά υπεύθυνη δήλωση, ενώ την έχει κάνει, δεν μπορεί να διασταυρωθεί, με τον δικαστικό αντιπρόσωπο που κάνει την αποσφράγιση των φακέλων επιστροφής να είναι αναγκασμένος να ακολουθήσει τυφλά τις ενδείξεις του συστήματος και να μην καταμετρήσει την ψήφο στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Αντίστοιχα, και λάθος του δικαστικού αντιπροσώπου στο στάδιο της αποσφράγισης των φακέλων επιστροφής δεν μπορεί να διορθωθεί. Είναι χαρακτηριστικό ότι την Κυριακή 9 Ιούνη, το πρωί, κατά τη διαδικασία αυτή, δικαστικός αντιπρόσωπος θεώρησε αυθαίρετα ότι όποιος φάκελος δεν έχει μέσα υπεύθυνη δήλωση δεν θα καταμετρηθεί, απορρίπτοντας έτσι δεκάδες φακέλους. Οταν καταγγέλθηκε αυτό από εκλογικό αντιπρόσωπο του ΚΚΕ, και διαπιστώθηκε το λάθος, δεν μπορούσε να διορθωθεί γιατί είχαν ανοιχτεί οι φάκελοι επιστροφής, είχαν βγει από μέσα οι φάκελοι ψηφοφορίας και δεν γινόταν να αντιστοιχηθούν οι φάκελοι μεταξύ τους.

Την ίδια στιγμή, με ευθύνη του υπουργείου, την Κυριακή των εκλογών διαπιστώθηκε ότι αφενός παραλήφθηκε πλήθος εκλογικών φακέλων που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις του νόμου για την έγκυρη διαδικασία ψηφοφορίας με επιστολική ψήφο (ανοιγμένοι ή με φθορές φάκελοι επιστροφής επιστολικής ψήφου), και αφετέρου ότι χιλιάδες εκλογείς είχαν κάνει κάποιο λάθος στη διαδικασία συμπλήρωσης της επιστολικής ψήφου (μη βάζοντας π.χ. όλα τα απαραίτητα νομιμοποιητικά έγγραφα). Ως αποτέλεσμα, δεκάδες χιλιάδες φάκελοι δεν καταμετρήθηκαν, ενώ οι εκλογείς δεν ενημερώθηκαν ποτέ γι' αυτό για να προσπαθήσουν να ψηφίσουν έστω με φυσική παρουσία. Φυσικά, το υπουργείο επέλεξε, για να μη φανεί το μέγεθος του φιάσκου, να μην καταχωρηθούν αυτές οι ψήφοι στα άκυρα αλλά στην ...αποχή!

Ακόμα και στην καταμέτρηση των ψήφων, οι συγκεχυμένες οδηγίες του ΥΠΕΣ για τη συμπλήρωση του ψηφοδελτίου άφηναν στη διακριτική ευχέρεια του δικαστικού αντιπροσώπου ποια ψηφοδέλτια θα θεωρηθούν άκυρα και ποια όχι, με το υπουργείο να κάνει «συστάσεις». Σε αυτήν τη βάση, όπως καταγγέλθηκε από το ΚΚΕ, έγινε προσπάθεια να ακυρωθούν ψηφοδέλτια του Κόμματος ενώ ψηφοδέλτια άλλων κομμάτων - κύρια της ΝΔ - να θεωρούνται έγκυρα.

Από την αρχή της διαδικασίας φάνηκε και η πρόθεση της κυβέρνησης για πλήρη εκχώρηση της διαδικασίας παράδοσης και παραλαβής της επιστολικής ψήφου στις ιδιωτικές εταιρείες κούριερ. Προκειμένου να υπογραφούν οι συμβάσεις με τις ιδιωτικές εταιρείες, η κυβέρνηση, με σχετική τροπολογία, όχι μόνο μείωσε την ποινική ρήτρα που προβλεπόταν αρχικά αν ο πάροχος δεν ανταποκριθεί στην ευθύνη να παραδώσει τους φακέλους, από τα 10.000 ευρώ στα 100 ευρώ, αλλά θεσμοθέτησε ότι η ταυτοποίηση του εκλογέα μπορούσε να γίνει και μέσω ενός αριθμού pin που θα λαμβάνει ο εκλογέας που εγγράφεται στην πλατφόρμα της επιστολικής ψήφου, χωρίς την επίδειξη καμίας ταυτότητας, για να τους διευκολύνει!

Ολο αυτό το διάστημα, συνεχείς ήταν οι καταγγελίες για τις απαράδεκτες διαδικασίες παράδοσης και παραλαβής των φακέλων της επιστολικής ψήφου από τις εταιρείες ταχυμεταφορών. Ιδιαίτερα στο εξωτερικό, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, η διαπίστωση της ταυτοπροσωπίας παραπέμφθηκε στις ελληνικές καλένδες, οι φάκελοι αφήνονταν ακόμα και έξω από πόρτες στις δηλωμένες διευθύνσεις.

Τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδας οι παραδόσεις γίνονταν εργάσιμες ώρες και αν δεν υπήρχε δυνατότητα ο παραλήπτης να βρίσκεται στη διεύθυνση που είχε δηλώσει άρχιζε μια ολόκληρη περιπέτεια για να βρει και να παραλάβει τον φάκελό του. Και μια αντίστοιχη ταλαιπωρία για να τον παραδώσει.

Ακόμα όμως και το δικαίωμα ψήφου των εκλογέων ήταν έρμαιο των πρωτοκόλλων και των πολιτικών των ιδιωτικών εταιρειών. Στο εξωτερικό, μάλιστα, καταγράφηκαν περιστατικά που οι εταιρείες είτε απαιτούσαν να ανοίγονται οι φάκελοι επιστροφής για να διαπιστώνεται ότι περιείχαν εκλογικό υλικό και όχι κάτι άλλο (με αποτέλεσμα να υπάρχει κίνδυνος ακύρωσης του φακέλου, όπως και έγινε, και πιθανόν να οφείλεται και σε αυτές τις τακτικές), είτε δεν παρέδιδαν όλα όσα χρειάζονταν για να ψηφίσει κάποιος (π.χ. έλειπε κάποιος φάκελος, ή ο κωδικός για δωρεάν επιστροφή του κ.ο.κ.). Υπήρχαν ακόμα περιπτώσεις που η εταιρεία απαιτούσε να χρεωθεί ο εκλογέας τα έξοδα για την αποστολή του φακέλου στην Ελλάδα. Ακόμα και όταν με ευθύνη των εταιρειών παραδόθηκαν φάκελοι στο υπουργείο σε άσχημη κατάσταση, σε πολλές περιπτώσεις η ψήφος του εκλογέα δεν καταμετρήθηκε, αφού αυτό ήταν στη διακριτική ευχέρεια του δικαστικού αντιπροσώπου.

Ολη αυτή η κατάσταση επιβεβαίωσε με «συνοπτικές διαδικασίες» ότι η επιστολική ψήφος είναι μια διάτρητη διαδικασία από την αρχική εγγραφή στην ειδική εφαρμογή μέχρι την καταμέτρηση των ψήφων.

Απέναντι σε αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση, επιστρατεύτηκαν φαιδρά επιχειρήματα προκειμένου να παρουσιαστεί ως απόλυτα πετυχημένη η διαδικασία της επιστολικής ψήφου, ότι πρέπει να γενικευτεί αλλά και να προωθηθούν και άλλες αντιδραστικές επιδιώξεις.

Η υπουργός Εσωτερικών, Ν. Κεραμέως, δήλωσε ότι «τα υψηλά ποσοστά συμμετοχής στην επιστολική ψήφο σε σχέση με τους εγγεγραμμένους σε αυτήν συνιστούν ένα ηχηρό μήνυμα και αποτελούν μια σημαντική παρακαταθήκη για την επιδίωξη επέκτασής της στις εθνικές εκλογές». Μικρή σημασία έχει μάλλον για την ίδια και την κυβέρνηση της ΝΔ ότι στην επιστολική ψήφο γράφτηκαν 202.000 άνθρωποι δηλώνοντας εξαρχής την πρόθεσή τους να ψηφίσουν, άρα ότι δεν σκόπευαν να απόσχουν. Από αυτούς πάνω από 50.000 άνθρωποι τελικά δεν τα κατάφεραν είτε γιατί εμποδίστηκαν, απογοητεύτηκαν λόγω όλων των προβλημάτων που προέκυψαν και σταχυολογήσαμε παραπάνω, είτε γιατί ψήφισαν και δεν καταμετρήθηκε ποτέ η ψήφος τους.

Στο ίδιο μήκος κύματος, σε μια προσπάθεια να υποβαθμιστεί το γεγονός ότι 27.000 ψήφοι δεν καταμετρήθηκαν ποτέ και όσοι τις έστειλαν θα νομίζουν ότι ψήφισαν κανονικά, αναφέρθηκε σε αστικά ΜΜΕ ότι «στέλεχος του υπουργείου» απάντησε για το θέμα ότι είναι σαν «να πήγε κάποιος στο εκλογικό κέντρο να ψηφίσει χωρίς την ταυτότητά του. Δεν θα του επέτρεπαν να ψηφίσει σε αυτήν την περίπτωση». Μάλλον δεν έχει ασχοληθεί ποτέ με εκλογές το συγκεκριμένο στέλεχος για να ξέρει ότι σε αυτές τις περιπτώσεις ο εκλογέας μπορεί να γυρίσει πίσω, να φέρει την ταυτότητά του και να ψηφίσει κανονικά...

Ταυτόχρονα, δηλώσεις για την ανάγκη «να εκπαιδευτεί καλύτερα» το εκλογικό σώμα, «να απλοποιηθούν οι διαδικασίες για να μη γίνονται λάθη» προμηνύουν την προσπάθεια άρσης ακόμα και αυτών των ελάχιστων προϋποθέσεων για την ταυτοποίηση των εκλογέων.

Οι αντιδραστικές επιδιώξεις της κυβέρνησης περιλαμβάνουν όμως και την προώθηση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι η επιστολική ψήφος ήταν και μια πρώτη πρόβα για την εφαρμογή στις εκλογές της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, αφού δόθηκε η δυνατότητα και για ηλεκτρονική συμπλήρωση του ψηφοδελτίου της επιστολικής ψήφου για όποιον εκλογέα το επιθυμούσε. Η δε ΝΔ έχει ήδη στρωμένο τον δρόμο από τον σχετικό νόμο του ΣΥΡΙΖΑ (4573/2018), ο οποίος ενσωματώνει κατεύθυνση της ΕΕ, που προωθεί όχι μόνο την επιστολική ψήφο αλλά και την ηλεκτρονική ψηφοφορία.

Λίγη σημασία έχει βέβαια γι' αυτούς τους σχεδιασμούς ότι την ηλεκτρονική ψηφοφορία την αποφεύγουν οι ίδιες οι ενώσεις των καπιταλιστών, όπως ο ΣΕΒ, όπου ενόψει των επικείμενων εκλογών η συντριπτική πλειοψηφία του ΔΣ αποφάσισε ότι η Ετήσια Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ στις 18 Ιούνη θα διεξαχθεί με φυσική παρουσία των μελών, απορρίπτοντας προτάσεις που ζητούσαν την καθιέρωση ηλεκτρονικής ψηφοφορίας.

Η επιμονή στη γενίκευση της επιστολικής ψήφου δεν οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι με αυτήν η κυβέρνηση ήθελε να αποτυπώσει το 41% που επιδίωκε, και να συγκρατήσει μέσα από την επιστολική ψήφο μια ακόμα μεγαλύτερη πτώση.

Η χρησιμότητά της αφορά κατά κύριο λόγο την επόμενη μέρα των εκλογών. Σε συνθήκες που ενισχύεται η αντιλαϊκή επίθεση, η απαίτηση για ακόμα μεγαλύτερες θυσίες από τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, αποκαλύπτεται ακόμα περισσότερο το πραγματικό πρόσωπο της δικτατορίας του κεφαλαίου, που, εκτός από την ένταση της καταστολής, απαιτεί να χρησιμοποιηθούν όλα τα μέσα προκειμένου να ενισχυθεί η υφαρπαγή της λαϊκής συναίνεσης, να ενταθεί η χειραγώγηση των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων για να νομιμοποιήσουν και με την ψήφο τους τους επικίνδυνους για τη ζωή και το μέλλον τους σχεδιασμούς.

Στις παραπάνω αντιδραστικές επιδιώξεις της η κυβέρνηση έχει μαζί της όλα τα αστικά κόμματα, που είτε εξαρχής τοποθετήθηκαν ανοιχτά υπέρ της επιστολικής ψήφου, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, άσχετα με το ότι δεν ψήφισαν στη συνέχεια το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, είτε επικεντρώθηκαν σε επιμέρους παρατηρήσεις και όψιμα, μετά τις εκλογές, αφού είχαν «κάνει ταμείο», έσπευσαν να εκφράσουν προβληματισμούς και επιδερμική κριτική στην εφαρμογή της.

Μόνο το ΚΚΕ εξαρχής τόνισε ότι πρόκειται για «ένα επικίνδυνο, αντιδραστικό νομοσχέδιο, το οποίο φυσικά δεν βελτιώνεται, μόνο απορρίπτεται». Ολο αυτό το διάστημα αποκάλυπτε τα συνεχή προβλήματα, την προσπάθεια αλλοίωσης του εκλογικού αποτελέσματος σε βάρος και των ψηφοδελτίων του ΚΚΕ.

Μόνο το ΚΚΕ απαιτεί μέτρα ουσιαστικής διευκόλυνσης των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων για να μπορέσουν να μεταβούν στον τόπο που ψηφίζουν, να υποχρεωθεί η εργοδοσία να δοθούν οι προβλεπόμενες εκλογικές άδειες, να στηθούν εκλογικά τμήματα για τους κατοίκους του εξωτερικού σε κάθε πρεσβεία και προξενείο, για να μπορέσουν να ψηφίσουν με φυσική παρουσία οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα που έχουν ουσιαστικούς κοινωνικούς και οικονομικούς δεσμούς με την Ελλάδα.

Και γι' αυτό το σοβαρό ζήτημα, την κατάργηση της επιστολικής ψήφου, το ΚΚΕ θα καταθέσει την αυξημένη δύναμή του και από τις ευρωεκλογές στους δρόμους του αγώνα, εκεί που ανατρέπονται, εκεί που στην πράξη καταργούνται οι αντιλαϊκοί νόμοι.

Copyright 2024 The Associated

Από την πρόσφατη Σύνοδο των υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ

Ας δούμε ενδεικτικά μερικές τέτοιες αναλύσεις, οι οποίες συγκλίνουν σε δύο βασικές παραδοχές: Οτι η σύγκρουση στην Ουκρανία βρίσκεται σε ανεπίστρεπτη τροχιά κλιμάκωσης, με τον κίνδυνο ανά πάσα στιγμή να γενικευτεί, και ότι η οικονομία της Ευρώπης γίνεται ολοένα και περισσότερο πολεμική, γεγονός που από μόνο του φέρνει πιο κοντά το ενδεχόμενο ενός γενικευμένου πολέμου.

Μιλώντας στην έδρα του ΝΑΤΟ ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, Τζέικ Σάλιβαν, ανέφερε ότι κύριο θέμα συζήτησης στη Σύνοδο Κορυφής θα είναι η κοινή υποστήριξη της συμμαχίας προς την Ουκρανία. Θα απασχολήσει επίσης η κατανομή των οικονομικών βαρών ανάμεσα στα κράτη - μέλη, με τις ΗΠΑ να ζητούν την εκπλήρωση της υποχρέωσης όλων των συμμάχων να δαπανούν το 2% του ΑΕΠ σε εξοπλισμούς που είναι αναγκαίοι για τα σχέδια του ΝΑΤΟ.

Θέμα συζήτησης θα αποτελέσει ακόμα το πώς θα ενεργοποιηθεί η αμυντική βιομηχανική βάση, προκειμένου να αυξηθεί η παραγωγή κρίσιμων ικανοτήτων, με τον Σάλιβαν να σημειώνει: «Δεν πρόκειται μόνο για τους αριθμούς, αλλά και για τους τύπους των στρατιωτικών δυνατοτήτων στους οποίους πρέπει να επενδύσουμε. Διότι αυτός ο αγώνας τα τελευταία δύο χρόνια μας δίδαξε την εξελισσόμενη φύση της τεχνολογίας και του πολέμου, και το ΝΑΤΟ πρέπει να παραμείνει στην αιχμή του δόρατος από αυτήν την άποψη». Τόνισε τέλος πως το ΝΑΤΟ έχει αρχίσει να εμβαθύνει τους δεσμούς του με τους εταίρους του στον Ινδο-Ειρηνικό.¹

Σε ανάλυσή της η «RAND Corporation», μία από τις πιο επιδραστικές «δεξαμενές σκέψης» των ΗΠΑ, επισημαίνει ότι η Σύνοδος θα πρέπει να εστιάσει στις εξής προτεραιότητες: 1) Στην ενσωμάτωση νέων τεχνολογιών στις στρατιωτικές δυνατότητες, 2) στην εμπλοκή νέων παραγόντων πέραν του παραδοσιακού κρατικοκεντρικού στρατιωτικού μοντέλου, 3) στην αύξηση της ικανότητας του ΝΑΤΟ για επιχειρήσεις σε πολλαπλά μέτωπα, και 4) στην προσθήκη νέων πόρων για την υποστήριξη αυτών των αλλαγών.²

«Οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ αντιμετωπίζουν έναν επακόλουθο στρατιωτικό αντίπαλο στη Ρωσία, πιθανότατα μακροπρόθεσμα», αναφέρει το κείμενο της RAND. Συγκεκριμένα, τονίζει: «Το πιο κρίσιμο είναι ότι η Σύνοδος Κορυφής θα πρέπει να διασφαλίσει ότι οι απαιτήσεις για νέες τεχνολογίες θα συμπεριληφθούν στους νέους στόχους δυνατοτήτων της Διαδικασίας Αμυντικού Σχεδιασμού του ΝΑΤΟ (NDPP), που θα ξεκινήσουν αργότερα φέτος».

Υποστηρίζει ακόμα ότι το ΝΑΤΟ θα πρέπει να καθιερώσει μια «συστημική προσέγγιση για να συμπληρώσει το παραδοσιακό στρατιωτικό μοντέλο που καθοδηγείται από το κράτος με προσεγγίσεις του ιδιωτικού τομέα, δίνοντας προτεραιότητα στη δέσμευση του ιδιωτικού τομέα για κρίσιμες επιχειρησιακές δραστηριότητες σε καιρό πολέμου».

Τέλος, σημειώνεται πως «η αύξηση των δαπανών είναι σημαντική και ο καταμερισμός των βαρών θα αποτελέσει βασικό θέμα στη Σύνοδο Κορυφής της Ουάσιγκτον. Καθώς το 2023 μόνο 11 από τα 31 κράτη - μέλη έπιασαν τον στόχο για δαπάνες ύψους 2% του ΑΕΠ, η Σύνοδος Κορυφής θα πρέπει να αυξήσει αυτόν τον στόχο και να συμφωνήσει σε έναν στόχο 2,5%».

«Το βασικό ερώτημα που πλανάται στον αέρα είναι: Θα προσκληθεί η Ουκρανία να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ σε αυτήν τη Σύνοδο Κορυφής; Αυτήν τη στιγμή υπάρχει μια επικίνδυνη αποσύνδεση μεταξύ των προσδοκιών της Ουκρανίας και της Συμμαχίας», σημειώνει σε ανάλυσή της η επίσης αμερικανική «Woodrow Wilson International Center for Scholars».³

Και προσθέτει: «Για πολλούς εντός της Συμμαχίας, υπάρχει ανησυχία για το χρονοδιάγραμμα ένταξης στο ΝΑΤΟ και το κατά πόσο η συνεχιζόμενη σύγκρουση θα καταβάλει τις χώρες τους. Μετά τη Σύνοδο Κορυφής του Βίλνιους, υπήρχε μια διάχυτη αίσθηση απογοήτευσης στους Ουκρανούς. Οι φιλοδοξίες τους να ενταχθούν στη Συμμαχία εμποδίστηκαν, κυρίως από τις ΗΠΑ και τη Γερμανία.

Η Σύνοδος Κορυφής προσφέρει μια νέα ευκαιρία στο ΝΑΤΟ να το ξανασκεφτεί. Η πρόσκληση για ένταξη δεν σημαίνει ότι η Ουκρανία θα είναι στο ΝΑΤΟ αύριο - η διαδικασία μπορεί να διαρκέσει χρόνια (...) Για ορισμένους Ευρωπαίους, η Σύνοδος Κορυφής της Ουάσιγκτον θεωρείται ενδεχομένως η τελευταία ευκαιρία για την ενίσχυση των διατλαντικών σχέσεων. Η αμερικανική βοήθεια στον τομέα της ασφάλειας παραμένει απαραίτητη για την ευρωπαϊκή άμυνα. Αλλά η επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία ανέδειξε γιατί η Ευρώπη πρέπει να κάνει περισσότερα για την αποτελεσματική αποτροπή».

Το «Κέντρο Μελετών Ευρωπαϊκής Πολιτικής» (CEPS), από την πλευρά του, υποστηρίζει ότι το ΝΑΤΟ πρέπει να στείλει από την Ουάσιγκτον «ένα ισχυρό μήνυμα υποστήριξης στην Ουκρανία» και «για να βρεθεί η σωστή ισορροπία θα πρέπει να παραχωρήσει στην Ουκρανία καθεστώς παρατηρητή, συμπεριλαμβανομένης της πρόσκλησης να δημιουργήσει μια αποστολή στο αρχηγείο του ΝΑΤΟ και να συμμετέχει στις συνεδριάσεις του Βορειοατλαντικού Συμβουλίου».⁴

Το «Center for Strategic and International Studies» (CSIS), που θεωρείται στον ευρωατλαντικό χώρο «η κορυφαία δεξαμενή σκέψης για την άμυνα και την εθνική ασφάλεια», εκτιμά ότι η Σύνοδος Κορυφής πρέπει να επικεντρωθεί στην Ευρώπη. «Ο λόγος είναι απλός: Υπάρχει πόλεμος στην Ευρώπη, αλλά η ήπειρος δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό της χωρίς τις ΗΠΑ. Η κατάσταση δεν είναι πλέον βιώσιμη», αναφέρει σε ανάλυσή του.⁵

Προσθέτει δε το CSIS ότι στις αμερικανικές εκλογές θα αναμετρηθούν «η εξωστρέφεια του σημερινού Προέδρου Τζόζεφ Μπάιντεν με τον απομονωτισμό του πρώην Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ. Ο τελευταίος βρίσκει απήχηση σε μια νέα γενιά Αμερικανών πολιτικών ηγετών, που είναι λιγότερο δεμένοι με την Ευρώπη και δυσκολεύονται να κατανοήσουν γιατί μια πλούσια ήπειρος χρειάζεται τα δολάρια των Αμερικανών φορολογουμένων για να αμυνθεί».

Στο στρατιωτικό μέτωπο, από την άλλη, «η ικανότητα των Ηνωμένων Πολιτειών να υπερασπιστούν την Ευρώπη θα περιορίζεται όλο και περισσότερο από την ανάγκη να αντιμετωπίσουν την Κίνα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες στρέφονται προς την Ασία είτε η Ευρώπη ενισχύσει την άμυνά της είτε όχι».

Συνεχίζοντας, το CSIS εκτιμά ότι παρά την αύξηση των αμυντικών δαπανών των ευρωπαϊκών κρατών - μελών του ΝΑΤΟ μετά το ξέσπασμα του πολέμου, «η μείωση της ευρωπαϊκής εξάρτησης από τις αμυντικές δυνατότητες των ΗΠΑ θα απαιτήσει πολλά περισσότερα από οριακές αυξήσεις στις αμυντικές δαπάνες. Βαθύτερα διαρθρωτικά ζητήματα μαστίζουν την ευρωπαϊκή άμυνα, όπως η βαθιά έλλειψη συνεργασίας, η ανεπαρκής βιομηχανική ικανότητα και η αδυναμία μετατροπής των αυξανόμενων δαπανών σε αξιόμαχες δυνάμεις».

Σε άρθρο με τίτλο «Ο διαφαινόμενος κίνδυνος της διατλαντικής διχόνοιας», το «Georgetown Journal of International Affairs» αναφέρει πως «η τρομερή επιτυχία των ΗΠΑ και των συμμάχων τους να επιτύχουν ενότητα και συνοχή μετά την ολοκληρωτική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έχει τεθεί σε κίνδυνο, καθώς η κόπωση, οι διαφωνίες μεταξύ των συμμάχων και η μακρά σκιά του Ντόναλντ Τραμπ έχουν αρχίσει να εμφανίζονται».

Τονίζει ακόμα ότι στη Σύνοδο πρέπει να ληφθούν συγκεκριμένα μέτρα, «όπως η ενημέρωση του κοινού για τους κινδύνους μιας ρωσικής νίκης στην Ουκρανία, η ενίσχυση των γραμμών επικοινωνίας των Ευρωπαίων με την Ουάσιγκτον και η αποκατάσταση των γαλλογερμανικών σχέσεων, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η αυξανόμενη διατλαντική διχόνοια».

Ιδιαίτερα για τις γαλλογερμανικές σχέσεις υπογραμμίζει: «Τα κατεστημένα εξωτερικής πολιτικής τόσο στη Γαλλία όσο και στη Γερμανία (...) δεν πρέπει να επιτρέψουν να εκτροχιαστεί η γαλλογερμανική σχέση, ίσως μια από τις σημαντικότερες σχέσεις στον κόσμο. Η ενίσχυση του "τριγώνου της Βαϊμάρης", συμμαχίας μεταξύ Γαλλίας, Γερμανίας και Πολωνίας, θα μπορούσε επίσης να μειώσει τις τριβές στις διμερείς γαλλογερμανικές σχέσεις».⁶

Το «Κέντρο Διπλωματίας και Στρατηγικής Ασφάλειας» της Σχολής Διακυβέρνησης των Βρυξελλών επισημαίνει από τη μεριά του ότι το διακύβευμα της Συνόδου είναι η ευρωπαϊκή ασφάλεια και κατ' επέκταση η ικανότητα των ΗΠΑ να αντιμετωπίσουν με επιτυχία την Κίνα.

«Η Σύνοδος Κορυφής παρέχει την ευκαιρία να τονιστεί περαιτέρω ότι οι Ευρωπαίοι πρέπει να αναλάβουν μεγαλύτερο μέρος του αμυντικού βάρους στο ΝΑΤΟ», σημειώνει και προσθέτει: «Οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι πρέπει να επενδύσουν συλλογικά τουλάχιστον 300 - 400 δισ. ευρώ ετησίως στην άμυνα (...) Εκτός από την αύξηση των επενδύσεων, η Ευρώπη πρέπει να απελευθερώσει το πλήρες δυναμικό της αμυντικής βιομηχανικής της βάσης. Πρέπει να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για την άρση των γραφειοκρατικών αγκυλώσεων που εμποδίζουν τη θέση της βιομηχανίας σε πραγματική "πολεμική βάση", και οι κυβερνήσεις πρέπει να παρέχουν στη βιομηχανία συμβάσεις και μακροπρόθεσμη ζήτηση.

(...) Είναι καιρός οι Ευρωπαίοι να αναλάβουν μεγαλύτερο μέρος του αμυντικού βάρους και να διασφαλίσουν ότι η αμυντική βιομηχανική βάση είναι κατάλληλη για μια εποχή ανταγωνισμού και πολέμου».⁷

Ανάμεσα στα θέματα που θα κυριαρχήσουν στην ατζέντα της Συνόδου, το «Γερμανικό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων» υπογραμμίζει τη σημασία της νότιας πτέρυγας του ΝΑΤΟ, για την οποία σημειώνει: «Εδώ και χρόνια υπάρχει ένα χάσμα Ανατολής - Νότου στη Συμμαχία. Ενώ οι Βορειοευρωπαίοι και οι Ανατολικοευρωπαίοι επισημαίνουν τη ρωσική απειλή ως τον πρωταρχικό τομέα δράσης της Συμμαχίας, οι νότιοι γείτονες, όπως η Ιταλία, η Ισπανία, η Ελλάδα, η Τουρκία και η Γαλλία, φοβούνται ότι αφιερώνονται υπερβολικά πολλοί πόροι στην ανατολική πλευρά και ότι η αντίληψη της απειλής τους στον Νότο δεν εκτιμάται επαρκώς.

(...) Ωστόσο, η απειλή από τη Ρωσία είναι στρατιωτική και μπορεί να αντιμετωπιστεί κυρίως με στρατιωτικά μέσα (...) Αυτή είναι η βασική αρμοδιότητα του ΝΑΤΟ. Αντίθετα, οι απειλές από τον Νότο, όπως η τρομοκρατία ή η μετανάστευση, είναι πρωτίστως κοινωνικοοικονομικά προβλήματα, για τα οποία το ΝΑΤΟ μπορεί στην καλύτερη περίπτωση να παράσχει υποστήριξη».⁸

Παραπομπές:

1. https://editorials.voa.gov/a/preparing-for-july-nato-summit-in-washington/7487318.html

2. https://www.rand.org/pubs/commentary/2024/02/four-nato-defense-priorities-for-the-upcoming-washington.html

3. https://www.wilsoncenter.org/article/washington-summit-whats-stake-natos-75th-anniversary

4. https://www.ceps.eu/nato-turns-75-how-it-can-overcome-complacency-and-reinforce-transatlantic-security-cooperation-for-another-75/

5. https://www.csis.org/analysis/why-washington-summit-should-focus-europe

6. https://gjia.georgetown.edu/2024/05/13/the-looming-danger-of-transatlantic-disunity/

7. https://csds.vub.be/publication/the-turning-tide-a-european-agenda-for-the-washington-summit/

8. https://dgap.org/en/research/publications/nato-at-75-time-deliver-its-promises