Ο τομέας της Υγείας και της Πρόνοιας είναι υποταγμένος στην ανάγκη του κεφαλαίου, που υπηρετείται με την ενίσχυση της εμπορευματοποίησης, των ιδιωτικοποιήσεων. Με τη διαμόρφωση κατάλληλου πεδίου επενδύσεων των επιχειρηματιών, μέσα από την ανατροπή των κοινωνικών ασφαλιστικών συστημάτων. Με τις αναδιαρθρώσεις που προωθούνται σε όλα τα κράτη - μέλη. Με την τάση μείωσης των κρατικών δαπανών και τη μετακύλησή τους στα ασφαλιστικά ταμεία και τους ασφαλισμένους.

Με τη διαρκή υποβάθμιση της κρατικής ευθύνης για το σύστημα Υγείας και της πιο δραστήριας υποκατάστασής της από την ατομική ευθύνη.

Στο Κοινοτικό Πλαίσιο για τη Δημόσια Υγεία 2001 - 2006, περιγράφεται με σαφήνεια η γενική τάση ενίσχυση της ατομικής ευθύνης και της πλήρους υποταγής της δημόσιας Υγείας στους κανόνες της αγοράς.

Στα «συμπεράσματα της Προεδρίας της ΕΕ στο Συμβούλιο της Στοκχόλμης 23, 24/3/01 αποκαλύπτεται για ακόμα μια φορά η πολιτική της ΕΕ μέσα από τις αποφάσεις της για: α) Τον ευέλικτο προορισμό των δαπανών, β) τη δημοσιονομική τάξη, γ) την ατομική ευθύνη.

Στην Εκθεση «Ταχεία Δράση» με στόχο μείζονες μεταδοτικές νόσους στο πλαίσιο της μείωσης της φτώχειας, προβλέπονται διαρθρωτικές αλλαγές στη χρηματοδότηση και κίνητρα για επενδύσεις του ιδιωτικού τομέα.

- Στην Ελλάδα, μέσα στην τελευταία πενταετία, διπλασιάστηκαν οι ιδιωτικές δαπάνες Υγείας. Επιβλήθηκε συμμετοχή στη φαρμακευτική δαπάνη στους δημόσιους υπαλλήλους. Οι συνταξιούχοι του ΙΚΑ πληρώνουν εισφορά για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Επιβλήθηκαν στους ασφαλισμένους οι πληρωμές στα εξωτερικά ιατρεία κλπ.

- Στη Σουηδία, γίνονται ανεπαρκείς ιατρικοί έλεγχοι σε ηλικίες 15-18 χρόνων.

- Στο Βέλγιο, μειώθηκαν τα ποσά επιστροφής, για φάρμακα και επισκέψεις σε γιατρούς γενικής ιατρικής.

- Στη Γερμανία, οι συνταξιούχοι από το 2004 θα πληρώνουν μόνοι τους τα νοσήλια, ενώ αυξήθηκε η συμμετοχή στα φάρμακα.

- Τη διετία '98 - '99, 7,7 εκατ. Ευρωπαίοι εργαζόμενοι υπέστησαν επαγγελματικές ασθένειες.

Παντού παίρνονται μέτρα μείωσης των εργοδοτικών εισφορών.

- Στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, οι ιδιωτικοποιήσεις βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη.

Από την άλλη πλευρά, σε όλες τις χώρες της ΕΕ, τα κέρδη των επιχειρηματιών στην Υγεία έχουν εκτιναχτεί στα ύψη.

Τα κόμματα της πλουτοκρατίας, ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, εφαρμόζουν με θρησκευτική ευλάβεια τις κατευθύνσεις της «Ευρωπαϊκής Ενωσης».

Ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος υπηρετεί με μεγαλύτερη συνέπεια τη στρατηγική του κεφαλαίου.

Στην εισήγηση στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΝ το 1998, αναφέρεται: «Η μονόπλευρη κοινωνικά άδικη και περιοριστική πολιτική που προωθεί η κυβέρνηση, προκειμένου να καλυφθούν πάση θυσία τα δημοσιονομικά κριτήρια για ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ, εμπεριέχει τον κίνδυνο παραγωγικής και κοινωνικής υποβάθμισης, με αποτέλεσμα την αδυναμία ολόπλευρης και ουσιαστικής συμμετοχής στο εγχείρημα, στο όνομα του οποίου εφαρμόζονται αυτές οι πολιτικές».

Δηλαδή, εμφανίζεται να υπερασπίζεται και την ΟΝΕ και κάποια κοινωνικά δικαιώματα, όχι για τίποτε άλλο, αλλά ακριβώς για να πετύχει η χώρα μας την ένταξή της σ' αυτήν.

Λογική του παραλόγου, ή, συνειδητή παραπλάνηση του ελληνικού λαού; Εμείς λέμε το δεύτερο.

Η ΟΝΕ και τα σταθεροποιητικά προγράμματα είναι οδοστρωτήρες των λαϊκών κοινωνικών δικαιωμάτων.

Η κερδοφορία του κεφαλαίου περνάει ακριβώς μέσα από την πιο άγρια εκμετάλλευση των λαών, μέσα και από τις ιδιωτικοποιήσεις στην Υγεία.

Στο ίδιο κείμενο αναφέρεται:

«Υποστηρίζουμε το κοινωνικό κράτος και την αρχή της κοινωνικής αλληλεγγύης όχι από θέσεις οπισθοφυλακής, αλλά σαν πολιτικό δικαίωμα και σαν συστατικό στοιχείο των ευρωπαϊκών δημοκρατιών που πλαταίνει τους ορίζοντες της έννοιας των πολιτικών δικαιωμάτων, με την "αταξική" τους διάσταση».

Αλλά κοινωνικό κράτος στην ταξική κοινωνία δεν μπορεί να υπάρξει ούτε να αποκτήσει αταξική διάσταση. Το κράτος είναι όργανο καταπίεσης και εκμετάλλευσης της πλουτοκρατίας βάρος των λαών. Η ίδια η ΕΕ είναι μηχανισμός εκμετάλλευσης και καταπίεσης των λαών και των εργαζομένων. Γι'αυτό αφαιρούν συνεχώς κατακτήσεις και δικαιώματα.

Η Υγεία είναι καθαρά ταξικό πρόβλημα. Είναι αγαθό και βασικό λαϊκό δικαίωμα, το οποίο στα πλαίσια της ευρωενωσιακής πολιτικής αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα για να κερδίζει το κεφάλαιο.

Π.χ. Για τη χρηματοδότηση προτείνει την αύξηση των δαπανών ως ποσοστό στο ΑΕΠ και σε σχέση με τη σύγκλιση με τον μέσο όρο των χωρών της ΕΕ.

Ποιον μέσο όρο; Των 15 ή των 25 μελών; Γιατί δε μας λένε, πως η τάση σε όλες τις χώρες - μέλη είναι η μείωση των κρατικών δαπανών;

Γιατί σε σχέση με το ΑΕΠ; Στο ΑΕΠ ως γνωστόν υπολογίζονται μαζί και οι δημόσιες και οι ιδιωτικές δαπάνες. Αλλά οι ιδιωτικές δαπάνες δεν ενοχλούν καθόλου τον ΣΥΝ, αρκεί να κατανέμονται μέσα από το λεγόμενο Ενιαίο Φορέα Υγείας που προτείνει.

Δεν προτείνει την κατάργηση των εισφορών των εργαζομένων στον κλάδο Υγείας και κάθε άμεσης ατομικής πληρωμής και την πλήρη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό και την εργοδοσία.

- «...άμεσα πρέπει να αποκατασταθεί σταδιακά το πραγματικό κόστος του νοσήλιου στα δημόσια νοσοκομεία».

- «Να υπάρξει αναπροσαρμογή των τιμών υπηρεσιών των νοσοκομείων...».

- «Να προβλεφτεί συγκεκριμένο ποσοστό για τους άνεργους, απόρους, μετανάστες και να επιδοτούνται τα νοσοκομεία μ' αυτό...».

Το υπόλοιπο ποσοστό, ποιος θα το πληρώνει άραγε;

Η δωρεάν ιατροφαρμακευτική και ισότιμη περίθαλψη για όλους, είναι φαίνεται δογματική πολιτική για τον ΣΥΝ.

Συγκεκριμένα, προτείνεται η δημιουργία Ενιαίου Ταμείου Ασφάλισης Υγείας (ΕΤΑΥ), ως αυτοδιοικούμενου οργανισμού, που «θα δρα ως διαμεσολαβητής ανάμεσα στους κλάδους Υγείας των οργανισμών ασφάλισης και στις δημόσιες και ιδιωτικές υπηρεσίες Υγείας»!!! και συμπληρώνει «Το ΕΤΑΥ θα αναλαμβάνει την αγορά υπηρεσιών Υγείας για λογαριασμό των ασφαλισμένων... Η αγορά των σχετικών υπηρεσιών από το ΕΤΑΥ θα γίνεται στη βάση προγραμματικών συμβολαίων μέσα από διαγωνισμούς μεταξύ δημοσίων αλλά και ιδιωτικών νοσοκομείων...».

Εμπορευματοποίηση, αγορά, ανταγωνισμός, πελάτες. Να τι σημαίνει για τον ΣΥΝ η λέξη αγαθό!

Πλήρης υπακοή στην απαίτηση των επιχειρηματιών για τα επαγγελματικά ταμεία ασφάλισης, για τη συνύπαρξη ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Για την επιχειρηματοποίηση του ίδιου του δημόσιου τομέα. Για αφαίρεση κατακτήσεων και δικαιωμάτων.

Για τον Ιδιωτικό τομέα δεν προτείνεται η κατάργησή του, αλλά οι όροι και οι κανόνες λειτουργίας του. Γι' αυτό και διαμαρτύρεται, γιατί υπάρχουν «μετοχικές εταιρίες που λειτουργούν χωρίς ιατρική πλειοψηφία». Λέει ότι δεν υπάρχει «καμιά προδιαγραφή για τους όρους λειτουργίας των ιδιωτικών κλινικών».

Τη λαϊκή ανάγκη για ένα αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας, την παραπέμπει στους στόχους του ίδιου του κεφαλαίου, στη συνύπαρξη του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα Υγείας.

Συνύπαρξη που προϋποθέτει αφαίρεση δικαιωμάτων, ανατροπές στην Κοινωνική Ασφάλιση. Συνύπαρξη που πάντα οδηγούσε και οδηγεί στην εξυπηρέτηση της κερδοφορίας των επιχειρηματιών στην Υγεία και σ' ένα υποβαθμισμένο και επιχειρηματοποιημένο «δημόσιο σύστημα Υγείας».

Ο ΣΥΝ προσφέρει τις δικές του υπηρεσίες στο κεφάλαιο, κρύβοντας το χαρακτήρα της ΕΕ, κρύβοντας το χαρακτήρα της πολιτικής των κομμάτων της πλουτοκρατίας, κρύβοντας την ίδια του την πολιτική. Συνειδητά σπέρνει αυταπάτες, πως μπορεί και η ΕΕ να προχωράει τους στόχους της και μέσα σ' αυτήν τα ευδοκιμούν τα λαϊκά δικαιώματα. Εχει τη δική του συμβολή στην καλλιέργεια αυταπάτης και στους εργαζόμενους και στην προσπάθεια χειραγώγησής τους.

Ο αγώνας για κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης στην Υγεία, για αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Υγεία, είναι αγώνας ρήξης και ανυπακοής με το κεφάλαιο, τους οργανισμούς και τους υπηρέτες του. Η αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ και η αποδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ, που στηρίζουν τις στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου, είναι συμβολή στην ενίσχυση του ριζοσπαστικού πόλου κομμάτων και κινημάτων στην Ευρώπη, ενάντια στην ΕΕ των πολυεθνικών.