Κείμενα: Γιώργος ΜΟΥΣΓΑΣ

Κατά την επίσκεψή του στο υπουργείο Υγείας (2.4.2015) ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε την κατάργηση των 5 ευρώ για επίσκεψη στα εξωτερικά ιατρεία και υποσχέθηκε -όπως και προεκλογικά- ότι θα καταργήσει και «το χαράτσι του ενός ευρώ ανά συνταγή».

«Στα δημόσια νοσοκομεία θα έχουν πλέον δωρεάν πρόσβαση και περίθαλψη όλοι οι πολίτες», είπε με έμφαση ο πρωθυπουργός. Ομως η «δωρεάν πρόσβαση» δεν απαλλάσσει απ' τα υπόλοιπα χαράτσια τους αρρώστους και πολύ περισσότερο δεν διασφαλίζει τη «δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη» στην ώρα της ανάγκης.

Ιδού πέντε παραδείγματα με φαρμακερές πληρωμές.

1. Δημοσιογράφος - που εργάζεται με μπλοκάκι και ανήκει στον ΟΑΕΕ - είναι ανασφάλιστος από το 2011, γιατί δεν μπορεί να πληρώσει τις εισφορές του. Σωρευτικά τα χρέη του προς τον ΟΑΕΕ φτάνουν στις 30.000 ευρώ και αδυνατεί να μπει στη ρύθμιση των 100 δόσεων. Ούτε και ως ανασφάλιστος θα μπορέσει να έχει τις παροχές που υπόσχεται η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, καθώς η υπό έκδοση κοινή απόφαση των συναρμόδιων υπουργών θα προβλέπει εισοδηματικά κριτήρια, που σύμφωνα με όσα ακούγονται θα είναι 12.000 ευρώ. Και αυτό γιατί έχει εισοδήματα κοντά στα 15.000 ευρώ το χρόνο. Ετσι θα αναγκαστεί να πληρώνει όλα τα έξοδα σε δημόσιο ή ιδιωτικό νοσοκομείο.

2. Ασφαλισμένος του ΟΑΕΕ, που σήμερα είναι 70 χρονών, δεν παίρνει ούτε σύνταξη ούτε έχει ιατροφαρμακευτική κάλυψη γιατί έχει χρέη στον ΟΑΕΕ. Για σύνταξη υπάρχει η υπόσχεση του γενικού γραμματέα Κοινωνικής Ασφάλισης Γιώργου Ρωμανιά ότι θα υπάρξει ρύθμιση το Σεπτέμβρη... Για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη θα εξαρτηθεί από τις προϋποθέσεις της απόφασης για τους ανασφάλιστους.

3. Στο Νοσοκομείο της Αρτας οι γυναίκες που κάνουν ψηφιακή μαστογραφία θα συνεχίσουν να πληρώνουν 46,02 ευρώ - γιατί αλλιώς ο μαστογράφος θα ήταν ασύμφορος, όπως έκρινε η διοίκηση του νοσοκομείου - για να εισπράξουν κάποτε 16,02 ευρώ από τον ΕΟΠΥΥ.

4. Τα δύο παιδιά μιας οικογένειας έχουν αλλεργία και κάνουν θεραπεία στο «Αττικόν» Νοσοκομείο. Το νοσοκομείο συνταγογραφεί τα εμβόλια, η οικογένεια τα προμηθεύεται από το φαρμακείο της γειτονιάς και στη συνέχεια τα παραδίδει στο νοσοκομείο. Το κόστος είναι 453,84 ευρώ για το πρώτο και 226,92 για το δεύτερο παιδί συν δύο ευρώ για κάθε συνταγή. Η συμμετοχή είναι 25% στα 680,76 ευρώ (453,84 + 226,92). Δηλαδή 170,19. Κι αν προστεθούν και τα 2 ευρώ, τότε η συμμετοχή φτάνει 172,19 ευρώ. Ετσι η συμμετοχή στη συνολική δαπάνη (680,76 + 2) ανεβαίνει σε 25,3% τελικά.

5. Καρκινοπαθής χρειάζεται για τη μηνιαία θεραπεία τα τρία φάρμακα - που μπορεί να περιληφθούν σε μία συνταγή και θα πληρώσει μόνο ένα ευρώ. Το φάρμακο για τον καρκίνο έχει μηδενική συμμετοχή αν ο γιατρός επιλέξει αυτό που καλύπτει το ασφαλιστικό ταμείο. Αν ο γιατρός επιλέξει ακριβότερο, ο άρρωστος επιβαρύνεται με τη διαφορά. Για τη συγκεκριμένη περίπτωση το φάρμακο για τον καρκίνο έχει Λιανική Τιμή (ΛΤ) 6 ευρώ και Τιμή Αναφοράς (ΤΑ) - αυτή δηλαδή που πληρώνει ο ΕΟΠΥΥ - 4,94 ευρώ. Ετσι ο άρρωστος επιβαρύνεται με 1,06 ευρώ.

Στα άλλα δύο φάρμακα πληρώνει συμμετοχή 25% επί της ΤΑ. Το ένα φάρμακο έχει ΛΤ 4,85 και ΤΑ 3,85. Επιβαρύνεται με τη διαφορά 4,85 - 3,85 = 1,27 + 25% του 3,85. Δηλαδή 2,23 ευρώ. Το άλλο φάρμακο έχει ΛΤ 6,80 και ΤΑ 5,45 και ο άρρωστος επιβαρύνεται με 2,71 ευρώ. Σε μια συνολική δαπάνη 18,65 ευρώ ο άρρωστος επιβαρύνεται με 6,04 ευρώ (ή 32,4% ), που σε ετήσια βάση είναι 72,48 ευρώ.

Ο «οδικός χάρτης διασυνδέσεων και συνενώσεων μονάδων Υγείας» ξεκίνησε την 1.4.2011 με εξαγγελίες της τότε ηγεσίας του υπουργείου Υγείας. Ο αριθμός των κλινών τότε στα δημόσια νοσοκομεία περιλαμβάνεται στις στήλες (1) και (2) του Πίνακα που δημοσιεύουμε.

Οι 46.873 οργανικές κλίνες ήταν ο αριθμός που προέκυπτε απ' τους - ξεπερασμένους στην πράξη - οργανισμούς των νοσοκομείων από τα μέσα της δεκαετίας του 1980. Στην πράξη λειτουργούσαν οι 35.391 αναπτυγμένες κλίνες.

Με το νόμο 3918/2011 συγχωνεύτηκαν τα πέντε νοσοκομεία του ΙΚΑ στο δημόσιο σύστημα Υγείας. Με βάση τον παραπάνω νόμο, εκδόθηκε η κοινή απόφαση των συναρμόδιων υπουργών (ΦΕΚ Β' 1681/28.7.2011) για τη διασύνδεση των διοικήσεων των νοσοκομείων, οι οποίες από 132 συγχωνεύτηκαν σε 81. Με την ίδια απόφαση ορίστηκε η μείωση των οργανικών κλινών σε 36.035 (στήλη 3).

Μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία, εκτός από τα πέντε νοσοκομεία του ΙΚΑ, μπήκε λουκέτο και σε άλλα, όπως της Αγίας Βαρβάρας, των Πατησίων και της Πολυκλινικής, με τελική κατάληξη τις 32.963 κλίνες που καταγράφηκαν το Δεκέμβρη του 2014. Ετσι μεγάλωσαν οι αναμονές και αυξήθηκαν τα ράντζα στους διαδρόμους. Αποκαλυπτική για την αθλιότητα των ράντζων είναι η κατάσταση που επικρατεί στο «Αττικόν» μετά από κάθε εφημερία, καθώς φορτώθηκε το βάρος της Αγίας Βαρβάρας.

Στις 19.7.2014 ο «Ριζοσπάστης» αποκάλυψε ότι την τελευταία δεκαετία το προσωπικό στα δημόσια νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας μειώθηκε κατά 17.000 άτομα εξαιτίας των συνταξιοδοτήσεων και του «παγώματος» των προσλήψεων. Αν στην καταμέτρηση περιληφθούν τα Στρατιωτικά και Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία, τότε η μείωση του προσωπικού ξεπερνά τις 19.000 για το παραπάνω χρονικό διάστημα.

Μόνο μεταξύ 2012 και 2013 το προσωπικό μειώθηκε κατά 4.098 εκ των οποίων οι 4.046 αποχωρήσεις ήταν απ' τα νοσοκομεία. Σύμφωνα με τα νέα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του ο «Ριζοσπάστης», μέχρι το τέλος του 2014 αποχώρησαν 1.220 άτομα από τα νοσοκομεία. Δηλαδή την τριετία 2012-2015 αποχώρησαν 5.226 άτομα. Με άλλα λόγια, οι ανακοινώσεις του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα για 4.500 προσλήψεις το 2015 δεν καλύπτουν ούτε τις αποχωρήσεις των τελευταίων τριών ετών!

Και βέβαια οι ανακοινώσεις για τις 4.500 προσλήψεις θα παραμείνουν ως εξαγγελίες όσο δεν υπάρχουν οι σχετικές Πράξεις του Υπουργικού Συμβουλίου (ΠΥΣ) και - το σημαντικότερο - η έγκριση των απαραίτητων πιστώσεων από το υπουργείο Οικονομικών. Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει καμιά ΠΥΣ. Το μόνο που υπάρχει είναι μια ΠΥΣ για 1.095 προσλήψεις της προηγούμενης συγκυβέρνησης, για την οποία όμως δεν έχουν εγκριθεί τα κονδύλια.

Για να ξεφύγει η λειτουργία των νοσοκομείων από το όριο ασφαλείας, χρειάζονται τουλάχιστον 6.000 γιατροί και 25.000 μη ιατρικό - πρωτίστως νοσηλευτικό - προσωπικό.

Δεν έφτασε η οικονομική θηλιά που έβαλαν οι κυβερνήσεις της τελευταίας εξαετίας στα νοσοκομεία με τις περικοπές στις λειτουργικές δαπάνες τους, με την τελευταία Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) στέγνωσαν και από τα ελάχιστα ταμειακά διαθέσιμα, που μεταφέρθηκαν στην Τράπεζα της Ελλάδας.

Η εξέλιξη των λειτουργικών δαπανών ήταν η παρακάτω: 2009 2,81 δισ. ευρώ. 2010 2,93. 2011 2,45. 2012 2,20. 2013 1,95. 2014 1,69 και 2015 1,39 δισ. ευρώ. Παρατηρείται δηλαδή μια μείωση 50,5% στην εξαετία με μέσο ετήσιο ρυθμό μείωσης 11%. Η ΠΝΠ ήρθε την ώρα που τα νοσοκομεία έχουν εισπράξει μόνο το 50% της επιχορήγησης του Γενάρη του 2015.

Μέσα σε αυτό το εφιαλτικό περιβάλλον των δραστικών περικοπών και ελλείψεων, το εναπομείναν προσωπικό εργάζεται σε συνθήκες εντατικοποίησης με ταυτόχρονη οικονομική εξαθλίωση. Οι συνολικές αποδοχές του προσωπικού στα δημόσια νοσοκομεία μειώθηκαν από 3,318 δισ. το 2010 σε 1,875 δισ. ευρώ το 2014. Υπήρξε δηλαδή μια μείωση 43,5% με μέσο ετήσιο ρυθμό μείωσης 13,3%.

Εκτός απ' τις μειώσεις, οι γιατροί και οι εργαζόμενοι δουλεύουν χωρίς να πληρωθούν εφημερίες και δεδουλευμένα αργιών από προηγούμενα χρόνια που - σε ορισμένα νοσοκομεία - ξεκινούν από το 2008.

Από παλιότερη κινητοποίηση στο «Μεταξά»

Τα στοιχεία για τα οικονομικά του νοσοκομείου είναι αποκαλυπτικά. Οι προϋπολογισμοί διαμορφώθηκαν στα 34.483.000 ευρώ το 2012, στα 33.006.000 ευρώ το 2013, στα 26.420.000 ευρώ το 2014 και το 2015 στα 23.975.000 ευρώ. Αυτό σημαίνει μείωση 30,47% σε μόλις τέσσερα χρόνια! Την ίδια στιγμή, η κρατική επιχορήγηση, που πάντα ήταν μικρή σε σχέση με τις ανάγκες, έχει ελαχιστοποιηθεί.

Στο «Μεταξά» ο ΕΟΠΥΥ δεν έχει καταβάλει ούτε ένα ευρώ από την ίδρυσή του, το Γενάρη του 2012. Στο πλαίσιο της πολιτικής που επιβάλλει στα νοσοκομεία να αναζητούν τα ίδια πόρους για τη λειτουργία τους, το υπουργείο Υγείας καλύπτει τη μισθοδοσία μόνο σε ό,τι αφορά το μόνιμο προσωπικό, που μειώνεται, επειδή δεν γίνονται πια προσλήψεις.

Από το δικό τους προϋπολογισμό, από το χαράτσωμα δηλαδή των ασθενών με διάφορους τρόπους, το νοσοκομείο πληρώνει όλες τις άλλες ανάγκες τους, πολλές από τις οποίες προκύπτουν από την ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών όπως η καθαριότητα, η σίτιση και άλλες.

Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση πάει να δεσμεύσει τα ταμειακά διαθέσιμα των νοσοκομείων, χρωστάει στους εργαζόμενους του «Μεταξά» δεδουλευμένα (εφημερίες, νυχτερινά, αργίες, Κυριακές) από το Δεκέμβρη του 2014, ενώ τα χρήματα που δεσμεύονται προορίζονται μεταξύ άλλων και για την αμοιβή εργαζομένων (επικουρικοί, εργολαβικοί, επιπλέον εφημερίες).

Οπως τονίζουν οι εργαζόμενοι, με το προηγούμενο «κούρεμα» χάθηκε κεφάλαιο ύψους 1.242.450 ευρώ που είχαν κατατεθεί στην Τράπεζα της Ελλάδος για την επέκταση του νοσοκομείου.

Συνέπεια της διαρκώς μειούμενης χρηματοδότησης είναι οι μειώσεις σε υποδομές και προσωπικό. Η φαρμακευτική δαπάνη του νοσοκομείου ήταν 22.690.000 ευρώ το 2012, 18.440.000 ευρώ το 2013, 16.730.000 ευρώ το 2014 και ο στόχος για το 2015 είναι τα 15.775.000 ευρώ. Η μείωση είναι και εδώ 30,47% σε μόλις τέσσερα χρόνια! Σαν αποτέλεσμα, δεν είναι λίγες οι φορές που το νοσοκομείο ζητάει από τους ασθενείς να φέρουν για τη χημειοθεραπεία φάρμακα που οι ίδιοι έχουν προμηθευτεί από φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ, επειδή το νοσοκομείο δεν έχει δυνατότητα να εντάξει τη σχετική δαπάνη στον προϋπολογισμό του.

Αποκαλυπτικά είναι και τα στοιχεία για το προσωπικό. Οι προβλεπόμενες οργανικές θέσεις πριν το 2012 ήταν 1.057. Με το νέο οργανισμό το 2012 οι θέσεις αυτές έγιναν 794. Δηλαδή, η τότε κυβέρνηση έκρινε ότι δεν χρειάζονται μία στις τέσσερις θέσεις και τις μείωσε σχεδόν κατά 25%! Βεβαίως και τότε και σήμερα το προσωπικό που υπηρετεί είναι λιγότερο από τις προβλεπόμενες θέσεις. Συγκεκριμένα: 663 εργαζόμενοι το 2010, 561 το 2012, 557 εργαζόμενοι το 2015 (σε αυτούς δεν περιλαμβάνονται 19 σχολικοί φύλακες από «κινητικότητα», που αναμένεται να επιστρέψουν στις προηγούμενες θέσεις εργασίας τους).

Η μείωση του προσωπικού φθάνει σε πέντε χρόνια περίπου το 16% και αφορά οργανικές θέσεις κυρίως διοικητικού, τεχνικού και βοηθητικού προσωπικού. Αξίζει να σημειώσουμε ότι με την αλλαγή του οργανισμού, ενώ θα έπρεπε να αυξηθούν οι θέσεις γιατρών, παρέμειναν ίδιες (156). Από αυτές, το 2010 καλύπτονταν οι 117, το 2012 οι 115 και το 2014 οι 100. Δηλαδή η μείωση είναι και εδώ περίπου 15%, ενώ από τις προβλεπόμενες οργανικές θέσεις γιατρών καλύπτονται μόνο το 64%.

Επίσης, σε ό,τι αφορά το βοηθητικό προσωπικό, οι ανάγκες που προκύπτουν καλύπτονται οριακά από εργαζόμενους των ιδιωτικών συνεργείων με μισθούς πείνας, από άμισθους εκπαιδευόμενους ή από εργαζόμενους μέσω προγραμμάτων με μισθούς των 400 ευρώ. Μέχρι τώρα, εργαζόμενοι σε εργολάβους καλύπτουν την καθαριότητα, την τραπεζοκομία, μέρος των μαγειρείων, τεχνικών και οικονομικών υπηρεσιών, ενώ οδηγείται σε διάλυση το τμήμα πλυντηρίων - σιδηρωτηρίων, με σκοπό να δοθεί κι αυτό σε εργολάβο.

Η ταλαιπωρία και το «χαράτσωμα» των ασθενών ξεκινάει από την πρώτη στιγμή. Το τηλεφωνικό κέντρο για κλείσιμο ραντεβού στα εξωτερικά ιατρεία, με πρόφαση την έλλειψη προσωπικού, έχει δοθεί σε ιδιωτική τηλεφωνική εταιρεία με χρέωση 1 ευρώ το λεπτό! O χρόνος συνομιλίας για να κλειστεί το ραντεβού κυμαίνεται, σύμφωνα με όσα καταγγέλλουν ασθενείς, από 3 έως 10 με 15 λεπτά, ανάλογα με το πρόβλημα που αντιμετωπίζει. Δηλαδή ο ασθενής μόνο για να κλείσει ένα ραντεβού στο νοσοκομείο πληρώνει από 3-15 ευρώ!

Στα εξωτερικά ιατρεία η αναμονή είναι μεγάλη. Από δύο έως τέσσερις μήνες, μπορεί να φθάσει και τους έξι μήνες. Η λίστα θα μπορούσε να μεγαλώσει, αλλά κλείνει όταν συμπληρώνονται τα ραντεβού για τους επόμενους τρεις μήνες και ξανανοίγει όταν τελειώσει το τρίμηνο. Μέχρι τότε, ισχύει στην κυριολεξία αυτό που λέει ο λαός μας: «Ποιος ζει και ποιος πεθαίνει»...

Ενα από τα σπουδαιότερα αντικαρκινικά νοσοκομεία δεν διαθέτει ψηφιακό μαστογράφο... (φωτ. αρχείου)

Μηχάνημα βραχυθεραπείας. Αγοράστηκε πριν πέντε χρόνια και δεν λειτουργεί. Η επίσημη δικαιολογία είναι ότι δεν υπάρχει προσωπικό. Το αποτέλεσμα είναι σε βάρος των ασθενών. Για παράδειγμα, μια ασθενής με καρκίνο τραχήλου μήτρας ύστερα από εξωτερική ακτινοθεραπεία θα πρέπει να υποβληθεί σε βραχυθεραπεία. Η μη λειτουργία του μηχανήματος σημαίνει ότι η ασθενής θα πρέπει να πάει σε άλλο νοσοκομείο, στην άλλη άκρη της Αθήνας, αν μπορεί.

Γραμμικός επιταχυντής. Το μηχάνημα που υπάρχει είναι περίπου 15 ετών και παρουσιάζει συχνά βλάβες. Γινόταν διαγωνισμός επί πέντε χρόνια για την αγορά νέου που θα λειτουργεί συμπληρωματικά του πρώτου. Τελικά αναμένεται να έρθει τον Ιούνη του 2015. Ομως απαιτείται και το αντίστοιχο προσωπικό και αυτό δεν υπάρχει. Το συγκεκριμένο μηχάνημα χρειάζεται ακτινοφυσικό και τεχνολόγο, μια ειδικότητα που τείνει να εκλείψει, αφού το 2014 συνταξιοδοτήθηκαν τέσσερις τεχνολόγοι που υπηρετούσαν στο Ακτινοθεραπευτικό Τμήμα και δεν έχει γίνει καμία πρόσληψη.

Petscan. Δεν λειτουργεί, ενώ η διαδικασία προμήθειάς του έχει ολοκληρωθεί εδώ και ένα χρόνο. Να σημειωθεί ότι μόνο ο «Ευαγγελισμός» από τα δημόσια νοσοκομεία διαθέτει αυτό το τόσο σημαντικό μηχάνημα για τη διάγνωση του καρκίνου.

Αξονικός τομογράφος. Εγκαταστάθηκε το 2000 και δεν έχει αντικατασταθεί, με αποτέλεσμα λόγω παλαιότητας να υπολειτουργεί και σήμερα να γίνονται αξονικές τομογραφίες μόνο στους ασθενείς που δεν μπορούν να μετακινηθούν, το οποίο γίνεται πολύ σπάνια. Το πρόβλημα αυτό εμποδίζει να σχεδιαστεί το καλύτερο δυνατό πλάνο θεραπείας για τους ασθενείς.

Ακόμα, δεν υπάρχει μαγνητικός τομογράφος, ούτε ψηφιακός μαστογράφος που είναι σημαντικός για την πρόληψη και την καλή διάγνωση. Λείπουν επίσης αντιδραστήρια και περιμένουν να συγκεντρωθούν πολλές αιμοληψίες για να βγάλουν αποτελέσματα ή να τα στείλουν σε άλλο νοσοκομείο, με αποτέλεσμα την καθυστέρηση λήψης απαντήσεων για πολλές μέρες.

Ετσι, οι ασθενείς σπρώχνονται προς τους ιδιώτες. Γύρω από το νοσοκομείο τα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα κάνουν χρυσές δουλειές περιμένοντας την πελατεία που βρίσκεται σε ανάγκη και δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί στο νοσοκομείο λόγω της έλλειψης σε βασικό εξοπλισμό.

Γενικότερα, το ποια μηχανήματα υπάρχουν, πόσα και σε ποια κατάσταση είναι ενδείξεις της ογκολογικής πολιτικής που ασκείται από τις κυβερνήσεις. Συγκεκριμένα:

• Η αναλογία γραμμικού επιταχυντή - πληθυσμού είναι 7,5 έως 8,3 επιταχυντές ανά ένα εκατομμύριο πληθυσμού. Στην Ελλάδα, αυτή η αναλογία είναι 2,2 επιταχυντές ανά ένα εκατομμύριο πληθυσμού.
• Οι γραμμικοί επιταχυντές που υπάρχουν στο δημόσιο τομέα μπορούν να καλύψουν αξιοπρεπώς 35% έως 40% των ασθενών που χρειάζονται ακτινοθεραπεία.
• Από τους 323 μαστογράφους μόνο οι 52 (16%) είναι εγκατεστημένοι σε δημόσια νοσοκομεία. Από τους 199 αξονικούς τομογράφους το Δημόσιο κατέχει τους 48 (24%). Από τις 109 γ-κάμερες (για σπινθηρογραφήματα), οι 38 (25%) είναι στο Δημόσιο. Τα 3/4 των μαγνητικών τομογράφων και υπερηχοτομογράφων ανήκουν στον ιδιωτικό τομέα.

Το μέγεθος της εγκληματικής πολιτικής που ασκείται και έχει ως αποτέλεσμα την εμπορευματοποίηση της Υγείας και τη δραματική συρρίκνωση των δημόσιων υπηρεσιών Υγείας αναδεικνύεται από το γεγονός ότι ο καρκίνος είναι η δεύτερη αιτία νοσηρότητας και θνητότητας στον κόσμο. Η συχνότητα επίπτωσης του καρκίνου στην Ελλάδα είναι 346 ανά 100.000 πληθυσμό το χρόνο.

Εξίσου χαρακτηριστικό είναι ότι για το Ογκολογικό Χημειοθεραπευτικό στον οργανισμό προβλέπονται 13 επιμελητές και υπάρχουν μόλις τέσσερις! Από αυτούς εφημερίες κάνουν οι τρεις! Είναι το μόνο Ογκολογικό που κάνει 24ωρες συνεχείς εφημερίες ανά 4 μέρες, το μόνο που καλύπτει όλη την Αττική και τα νησιά του Αιγαίου.

Στους τέσσερις επιμελητές γιατρούς αντιστοιχούν καθημερινά 100 ασθενείς στην κλινική και ακόμα 60 που επισκέπτονται την Κλινική Μιας Μέρας για χημειοθεραπεία. Δηλαδή, τέσσερις γιατροί πρέπει να ανταποκριθούν στις ανάγκες παροχής υπηρεσιών Υγείας σε 160 καρκινοπαθείς καθημερινά!

Παράλληλα, υπάρχει μεγάλη έλλειψη σε νοσηλευτικό προσωπικό και γι' αυτό υπάρχουν κλειστά κρεβάτια. Το βράδυ υπάρχει μόλις μία νοσηλεύτρια για 40 άτομα, ενώ θα έπρεπε να υπάρχουν τρεις! Η κατάσταση αυτή δημιουργεί συνθήκες καθυστέρησης των χημειοθεραπειών. Ετσι ένας ασθενής που, υποθετικά, θα έπρεπε να κάνει χημειοθεραπεία κάθε 21 μέρες, μπορεί να κάνει κάθε 30 μέρες και περισσότερο.

Από παλιότερη περιοδεία αντιπροσωπείας του ΚΚΕ στο νοσοκομείο

Από όλα τα νοσοκομεία του Πειραιά, μόνο στο «Μεταξά» λειτουργεί Ενδοκρινολογική Κλινική. Κι όμως, κι εδώ κατάργησαν έξι κρεβάτια. Τα τελευταία τρία χρόνια έχουν συνταξιοδοτηθεί τρεις ενδοκρινολόγοι, οι οποίοι δεν έχουν αναπληρωθεί, ενώ στα εξωτερικά ιατρεία έχουν πολλαπλασιαστεί τα ραντεβού για τους εναπομείναντες γιατρούς μετά τη διάλυση της πρωτοβάθμιας φροντίδας από την υπολειτουργία - λόγω του ελάχιστου προσωπικού - των μονάδων Υγείας του ΠΕΔΥ.

Παράλληλα, επίκειται η διάλυση της Κλινικής Πλαστικής Επανορθωτικής Χειρουργικής που λειτουργεί με μόνο μία γιατρό. Ακόμα έκλεισε το Νευροχειρουργικό και μεταφέρθηκε σε άλλο νοσοκομείο, ενώ το «Μεταξά» δεν έχει τμήματα όπως Νευρολογικό, Ορθοπεδικό, Νεφρολογικό κ.ά., τα οποία είναι απαραίτητα προκειμένου να υπάρχει συνολική εποπτεία της κατάστασης των ασθενών.

Οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου είναι κατηγορηματικοί: «Οι συγχωνεύσεις δεν έφεραν ούτε ενδυνάμωση των τμημάτων, ούτε περισσότερο προσωπικό ούτε καλύτερες υπηρεσίες. Μειώθηκε το προσωπικό, αυξήθηκε η δουλειά».

Η αποτίναξη του «βάρους» των δωρεάν υπηρεσιών Υγείας από την αποκλειστική ευθύνη του κράτους και η ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα Υγείας είναι ο μοναδικός στόχος της κυβερνητικής πολιτικής, η οποία αδιαφορεί για τις πληρωμές ασθενών και ασφαλισμένων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα για εξετάσεις, φάρμακα, θεραπείες, νοσηλεία.

Οπως για παράδειγμα στα απογευματινά ιατρεία, όπου ο ασθενής πληρώνει από 40 μέχρι 60 ευρώ για να γλιτώσει τη μεγάλη αναμονή. Με τον τρόπο αυτό, το νοσοκομείο αποκομίζει έσοδα και ταυτόχρονα βάζει τους ίδιους τους εργαζόμενους στη λογική της εμπορευματοποίησης, προκειμένου να πληρωθούν οι γιατροί τις εφημερίες, να έχει έσοδα το νοσοκομείο-επιχείρηση, για να μην κλείσει, να μη συρρικνωθεί κλπ.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Χρήστος ΜΑΝΤΑΛΟΒΑΣ

Ο Νίκος Μπουντούρογλου, στέλεχος του ΠΑΜΕ, Ακτινοθεραπευτής - Ογκολόγος στο Νοσοκομείο, μας αναφέρει: «Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο νοσοκομείο δίνουν τη μάχη ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα που προωθούν οι προηγούμενες και η σημερινή κυβέρνηση. Δίνουμε τη μάχη με κριτήριο ότι οι υπηρεσίες Υγείας πρέπει να αποτελούν κατοχυρωμένο λαϊκό δικαίωμα, με αποκλειστικά κρατική ευθύνη και όχι εμπόρευμα ή φιλανθρωπία. Για να είναι αποτελεσματικός ο αγώνας, πρέπει να στρέφεται ενάντια στην πηγή της επίθεσης: Ενάντια στους επιχειρηματικούς ομίλους και την πολιτική της ΕΕ που τους υπηρετεί. Να διεκδικεί την πλήρη και αποκλειστική χρηματοδότηση των δημόσιων μονάδων Υγείας από τον κρατικό προϋπολογισμό. Να στοχεύει στην κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης στην Υγεία και την κατάργηση κάθε πληρωμής από τους ασθενείς. Σε αυτόν το δρόμο καλούμε όχι μόνο τους εργαζόμενους αλλά και τους ασθενείς. Οι καρκινοπαθείς είναι "χρόνιοι" ασθενείς και προσπαθούμε να τους έχουμε δίπλα μας στην πάλη για να εξασφαλίσουμε ισότιμη και δωρεάν πρόσβαση όλων στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, χωρίς πληρωμές σε φάρμακα, εξετάσεις, νοσηλεία σε νοσοκομεία επαρκώς στελεχωμένα με το απαραίτητο προσωπικό και εξοπλισμένα με σύγχρονα μηχανήματα διάγνωσης και θεραπείας. Γιατί η Υγεία δεν είναι εμπόρευμα».