Κυριακή 27 Γενάρη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΥΓΕΙΑ
ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ
Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

(δίχως αντισεισμική προστασία)

ΕΙΝΑΙ η Θεσσαλονίκη αυτή τη φορά, που μας ξαναφέρνει στο μεγάλο θέμα της αντισεισμικής προστασίας. Η συμπρωτεύουσα, ας το θυμηθούμε, πριν 30 χρόνια χτυπήθηκε άγρια από το σεισμό με ανθρώπινα θύματα και πολύ μεγάλες ζημιές. Λαχτάρα και αγωνία, τότε, για τη μεγάλη εκείνη δοκιμασία.

Η Ημερίδα, που οργάνωσε με επιτυχία πρόσφατα η ΚΟΘ του ΚΚΕ, με τις εισηγήσεις και τις παρεμβάσεις πάνω στο σημαντικό θέμα της αντισεισμικής προστασίας, έκανε ολοφάνερη, τρεις δεκαετηρίδες από το μεγάλο σεισμό του 1978, την εγκληματική απραξία που έδειξαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που ανεβοκατέβαιναν στην καρέκλα της εξουσίας.

Η Ημερίδα έδειξε και τη μεγάλη, την επείγουσα ανάγκη να προχωρήσει ο σχεδιασμός και η υλοποίηση του προγράμματος για την αντισεισμική θωράκιση της Θεσσαλονίκης. Είναι έργο ζωής για το λαό. Παρουσιάζοντας τις θέσεις του ΚΚΕ ο Γραμματέας της ΚΟΘ, Κώστας Αβραμόπουλος, τόνισε ότι η ραγδαία ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνικής μάς δίνει τη δυνατότητα να ελαχιστοποιήσουμε τις συνέπειες και στην περιουσία των κατοίκων και γενικότερα στις επιπτώσεις που προκαλούν οι σεισμοί.

ΣΥΧΝΑ ακούμε τους αφεντάδες της εξουσίας να προβάλλουν σαν αιτιολόγηση της πολιτικής τους ότι δεν υπάρχουν χρήματα για να προχωρήσουμε στην αντισεισμική προστασία. Χρήματα υπάρχουν.

Ο Βασίλης Παπαζάχος, ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, παρουσιάζοντας τα «όπλα» που έχουμε στα χέρια μας για να αντιμετωπίσουμε και να μειώσουμε στο ελάχιστο τις συνέπειες των σεισμικών φαινομένων, είπε: Γνωρίζουμε, κατ' αρχήν χωρικά, πώς κατανέμονται οι σεισμοί και σήμερα έχουμε τη δυνατότητα να ορίσουμε στο βάθος 5ετίας πιθανές περιοχές εκδήλωσης σεισμικού φαινομένου.

ΕΙΝΑΙ σαφές, υπογράμμισε ο Β. Παπαζάχος, ότι η καινούρια σεισμολογική γνώση μπορεί να συμβάλει πάρα πολύ στην αντισεισμική προστασία.

Η Θεσσαλονίκη είναι, όπως είπε ο καθηγητής της Πολυτεχνικής του ΑΠΘ Κυριαζής Πιτιλάκης, μια από τις καλύτερα μελετημένες πόλεις της Ευρώπης και παγκόσμια. Κι αυτό, όπως υπογράμμισε ο ίδιος, αποτελεί εργαλείο στα χέρια της πολιτείας ώστε να σχεδιάσει την αντισεισμική προστασία και θωράκιση.

Ο ΣΕΙΣΜΟΣ του 1978, είπε ο καθηγητής της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ, δεν ήταν ένας πολύ αντιπροσωπευτικός σεισμός. Ενδεχομένως, είτε εμείς, είτε τα παιδιά μας, αλλά, τέλος πάντως, η πόλη να ζήσει ένα σεισμό κατά πάσα πιθανότητα ισχυρότερο του 1978. Με βάση το σεισμικό σενάριο σχεδιασμού 475 χρόνων, όπως προβλέπει ο κανονισμός.

ΣΤΟΝ τομέα του ελέγχου των κτιρίων, που υπέστησαν ζημιές από το σεισμό, όπως είπε ο καθηγητής της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ Κοσμάς Στυλιανίδης, οι ρυθμοί είναι το βήμα της χελώνας. Από 80.000 κτίρια μόνο σε 5.000 έγινε έλεγχος... Και άρχισαν το 2001.

ΕΡΓΟ ζωής για το λαό η αντισεισμική προστασία. Δεκαετίες χάθηκαν με ευθύνες μεγάλες και σε πολλές περιπτώσεις εγκληματικές. Η Ημερίδα της Θεσσαλονίκης, που οργάνωσε το ΚΚΕ, ανέδειξε τη μεγάλη ανάγκη για ένα σχέδιο ολοκληρωμένης αντισεισμικής προστασίας.


Του Νίκου ΚΑΡΑΝΤΗΝΟΥ

Δ.Ε.Θ.
ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΥΓΕΙΑ
Θα αρρωσταίνουμε μόνο όσο επιτρέπει η «κάρτα πληρωμών»!

Στο βάθεμα της ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης της Υγείας συντείνει και το νέο σχέδιο νόμου που δημοσιοποίησε το υπουργείο Υγείας

Το δικαίωμα στην Υγεία βγαίνει με ακόμα μεγαλύτερο θράσος στη διατίμηση...

Eurokinissi

Το δικαίωμα στην Υγεία βγαίνει με ακόμα μεγαλύτερο θράσος στη διατίμηση...
Κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της εμπορευματοποίησης και του κέρδους είναι το νομοσχέδιο για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ), που ο υπουργός Υγείας, Δημήτρης Αβραμόπουλος, έθεσε στα μέσα της βδομάδας σε «ανοιχτή διαβούλευση» μέσω της ηλεκτρονικής σελίδας του υπουργείου Υγείας. Το νομοσχέδιο προβλέπει άγριες περικοπές των παροχών για τα λαϊκά στρώματα, που θα συνοδεύονται με ακόμα αγριότερα χαράτσια καθώς εξισώνονται ο δημόσιος και ο ιδιωτικός τομέας, με τη δημιουργία ενός κοινού δημόσιου και ιδιωτικού Δικτύου ΠΦΥ.

Αποκαλυπτικό για την άγρια λιτότητα είναι το γεγονός ότι όλη η χρηματοδότηση φορτώνεται στα ασφαλιστικά ταμεία, γεγονός που συμπληρώνει τη συνολική αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση. Μάλιστα, μετατρέπει τα ασφαλιστικά ταμεία - εκτός από πελάτες των επιχειρηματιών - και σε υποζύγια των τραπεζών, καθώς τα προτρέπει να «συνάψουν συμβάσεις με τις εμπορικές τράπεζες, προκειμένου οι τελευταίες να προεξοφλούν τις αμοιβές για τις παρασχεθείσες υπηρεσίες και τα χορηγηθέντα φάρμακα».

Το νομοσχέδιο αποτελείται από 13 άρθρα και προβλέπει πενταετή ορίζοντα εφαρμογής του.

Προβλέπει τη δημιουργία ενός Δημόσιου και ενός Ιδιωτικού Δικτύου φορέων ΠΦΥ που εντάσσονται σε ενιαίο Εθνικό Δίκτυο. Για την ένταξη των ιδιωτικών μονάδων απαιτείται η λεγόμενη πιστοποίηση, που σημαίνει ότι θα μπορέσουν να την αποκτήσουν μόνο οι μεγάλες μονάδες και δη οι όμιλοι οι οποίοι μπορούν πλέον να παρέχουν και υπηρεσίες ΠΦΥ.

Ως οικογενειακός γιατρός ορίζεται ο γιατρός «που επιλέγει ο εκάστοτε ασφαλισμένος». Απλώς η κυβέρνηση νομοθετεί την προσαρμογή της λειτουργίας της αγοράς με μια παραλλαγή του προσωπικού γιατρού που προέβλεπε παλιότερο σχέδιο για την ΠΦΥ των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ.

Προβλέπεται το σύστημα Ηλεκτρονικής Κάρτας Πληρωμών. Η κάρτα θα περιέχει ένα πιστωτικό όριο, που θα ανανεώνεται κάθε χρόνο, και θα ορίζεται απ' τον ασφαλιστικό οργανισμό, με βάση τις γενικές ατομικές παραμέτρους του ασφαλισμένου, όπως ηλικία και φύλο, την πολιτική που εφαρμόζει κάθε ασφαλιστικός οργανισμός αναφορικά με τη συμμετοχή των ασφαλισμένων και την ιστορική μέση δαπάνη για τις αντίστοιχες υπηρεσίες Υγείας του ασφαλιστικού Οργανισμού.

Με άλλα λόγια, το δικαίωμα στην Υγεία βγαίνει με ακόμα μεγαλύτερο θράσος στη διατίμηση, αφού κάθε ασφαλισμένος θα δικαιούται να νοσήσει τόσες μόνο φορές και με τέτοια μόνο σοβαρότητα, όση θα του επιτρέπει το πιστωτικό όριο στην Κάρτα Πληρωμών!

Τέλος, δημιουργείται ο «Οργανισμός "Εθελοντών Κοινωνία"» για την ανάπτυξη του εθελοντισμού, «του θεσμού της άτυπης φροντίδας Υγείας», όπως αναφέρεται στο νομοσχέδιο. Οι εθελοντικές οργανώσεις θα αναλαμβάνουν την παροχή υπηρεσιών και θα χρηματοδοτούνται από το κράτος, τις επιχειρήσεις - με τη λεγόμενη Εταιρική Ευθύνη - και την Ευρωπαϊκή Ενωση.

ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΤΤΙΚΗΣ
Δράση ενάντια στη μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα

Συγκέντρωση - συζήτηση διοργανώνει την Πέμπτη 31 Γενάρη στις 7 μ.μ.

Συγκέντρωση - συζήτηση για συντονισμό και δράση απέναντι στα προβλήματα της ποιότητας του νερού στην Ανατολική Αττική διοργανώνει η Κομματική Οργάνωση Αττικής την Πέμπτη 31 Γενάρη στις 7 μ.μ. στο ξενοδοχείο «Αύρα» στη Ραφήνα. Ομιλητές θα είναι ο Γιώργος Μπιθυμήτρης, στέλεχος του ΚΚΕ και ο Θανάσης Παντελόγλου, χημικός μηχανικός, ενώ θα γίνει παρέμβαση από την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα.

Η εκδήλωση θα επικεντρωθεί σε ζητήματα όπως: Η ανάγκη ανάπτυξης της περιοχής με βάση τις λαϊκές ανάγκες, η ανεξέλεγκτη δράση των βιομηχανιών, λατομείων, χωματερών και η υποβάθμιση του περιβάλλοντος και των υδάτων.

Σε σχετική ανακοίνωση που εξέδωσε η ΚΟ Αττικής καλεί σε δράση ενάντια στη μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα και επισημαίνει μεταξύ άλλων ότι: «Το ΚΚΕ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου καθώς οι εξελίξεις στο περιβάλλον της Αττικής θα απειλήσουν ακόμα περισσότερο στο μέλλον τους εργαζόμενους. Εμμεσα λόγω της διατροφικής αλυσίδας - παραγωγή τροφίμων και ποτών από νερά γεωτρήσεων - αλλά και άμεσα στην περίπτωση που χρησιμοποιηθεί νερό των γεωτρήσεων για ενίσχυση του δικτύου της ΕΥΔΑΠ».

Γι' αυτό - όπως τονίζεται - το ΚΚΕ απαιτεί να παρθούν άμεσα μέτρα για να σταματήσει η μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα της Ανατολικής Αττικής και καλεί τους εργαζόμενους, τη νεολαία, το λαό της περιοχής να διεκδικήσουν άμεσα λύσεις στα προβλήματα. Πιο συγκεκριμένα το ΚΚΕ προτείνει:

  • Να δυναμώσουν οι έλεγχοι στις βιομηχανίες της περιοχής.
  • Να κατασκευαστεί αποχετευτικό δίκτυο σε όλες τις πόλεις, με έξοδα από τον κρατικό προϋπολογισμό.
  • Να σταματήσουν να λειτουργούν οι ανεξέλεγκτες χωματερές.
  • Να κλείσουν τα λατομεία που λειτουργούν χωρίς άδεια και δεν πληρούν τους περιβαλλοντικούς όρους.
  • Να γίνει ανάπλαση των παλιών λατομείων και να αποφευχθεί η μετατροπή τους σε χωματερές εργοστασιακών αποβλήτων.
  • Να ολοκληρωθούν άμεσα τα αντιπλημμυρικά έργα, καθώς μετά την πυρκαγιά στην Πάρνηθα ο κίνδυνος για την Ανατολική Αττική έχει μεγαλώσει.
  • Να αντικατασταθούν όλοι οι αμιαντοσωλήνες που υπάρχουν στο δίκτυο της ΕΥΔΑΠ.
  • Να δημιουργηθεί ενιαίος φορέας διαχείρισης των υδάτων, που στην ευθύνη του θα είναι τα υπόγεια ύδατα, η αντιπλημμυρική προστασία, το πόσιμο νερό.

Η ΚΟ θεωρεί ότι όλα τα παραπάνω «είναι τα μεγάλα έργα που έχουν ανάγκη ο λαός και η νεολαία της περιοχής. Αντιθέτως, τα έργα και οι επενδύσεις που έγιναν πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες με σκοπό την εξυπηρέτηση των αναγκών του μεγάλου κεφαλαίου, απέδωσαν τα μέγιστα στο κεφάλαιο, κόστισαν πανάκριβα στο λαό».

ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΥΓΕΙΑΣ
Τα Ταμεία υποζύγια της χρηματοδότησης
  • Στο δημόσιο τομέα, οι ασφαλιστικοί οργανισμοί καλύπτουν την κατακόρυφη μείωση της κρατικής επιχορήγησης από 41,4% το 1992 σε 27% το 1997
  • Στον ιδιωτικό τομέα Υγείας συμμετέχουν από 52% - 60% στον κύκλο εργασιών των επιχειρήσεων Υγείας

Τα ασφαλιστικά ταμεία και τα λαϊκά νοικοκυριά με τα άγρια χαράτσια που πληρώνουν στην ώρα της ανάγκης, δηλαδή και στη μια και στην άλλη περίπτωση οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, είναι τα υποζύγια της χρηματοδότησης των υπηρεσιών (δημόσιων και ιδιωτικών) Υγείας στη χώρα μας.

Οπως αναφέρεται στην τελευταία έκθεση του ΟΟΣΑ - και με βάση το αναθεωρημένο ΑΕΠ - η Ελλάδα ανέβηκε στην πρώτη θέση των ιδιωτικών δαπανών Υγείας με 57,2% επί των συνολικών δαπανών, δρασκελίζοντας ακόμα και τις ΗΠΑ - που μαζί με το Μεξικό κατέχουν τη δεύτερη θέση με 55%! Ομως, και σε αυτή τη δημόσια δαπάνη (42,8%) η κρατική συμμετοχή περιορίζεται μόλις στο 27% και το υπόλοιπο 73% το επωμίζονται τα ασφαλιστικά ταμεία με την καταβολή των νοσηλίων ή μέσω της πληρωμής διαφόρων ιατρικών πράξεων.

Σύμφωνα με μελέτη του Εργαστηρίου Οργάνωσης και Αξιολόγησης Υπηρεσιών Υγείας του Τμήματος Νοσηλευτικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, στη δεκαπενταετία η συμμετοχή του κρατικού προϋπολογισμού στη δημόσια δαπάνη Υγείας μειώθηκε από 41,4% το 1992 σε 27% το 2007. Αντίθετα, η συμμετοχή της Κοινωνικής Ασφάλισης αυξήθηκε από 58,6% το 1992 σε 73% το 2007 (βλέπε Πίνακα).

Αυτό σημαίνει ότι για 15 χρόνια το κράτος μείωνε κάθε χρόνο (μέση μείωση όπως λέγεται) κατά 2,8% το ποσοστό της συμμετοχής του στη δημόσια δαπάνη, ενώ αντίθετα τα ασφαλιστικά ταμεία είχαν κάθε χρόνο (μέση) αύξηση κατά 1,5% του ποσοστού συμμετοχής στη δημόσια δαπάνη.

Για 15 χρόνια το κράτος μείωνε κάθε χρόνο (μέση μείωση όπως λέγεται) κατά 2,8% το ποσοστό της συμμετοχής του στη δημόσια δαπάνη, ενώ αντίθετα τα ασφαλιστικά ταμεία είχαν κάθε χρόνο (μέση) αύξηση κατά 1,5% του ποσοστού συμμετοχής στη δημόσια δαπάνη
Για 15 χρόνια το κράτος μείωνε κάθε χρόνο (μέση μείωση όπως λέγεται) κατά 2,8% το ποσοστό της συμμετοχής του στη δημόσια δαπάνη, ενώ αντίθετα τα ασφαλιστικά ταμεία είχαν κάθε χρόνο (μέση) αύξηση κατά 1,5% του ποσοστού συμμετοχής στη δημόσια δαπάνη
Για να γίνει κατανοητό το ύψος αυτής της συμμετοχής θα χρησιμοποιήσουμε τα μεγέθη από το 2004, για το οποίο υπάρχουν στοιχεία για πριν και μετά την αναθεώρηση του ΑΕΠ:

  • Οι συνολικές δαπάνες Υγείας ήταν 15,776 δισ. ευρώ πριν ή 20,504 δισ. ευρώ μετά την αναθεώρηση. Οι δημόσιες δαπάνες ήταν 8,883 δισ. ευρώ πριν ή 9,143 δισ. ευρώ μετά την αναθεώρηση.

Τα ασφαλιστικά ταμεία, λοιπόν, κατέβαλαν τα 6,511 δισ. ευρώ πριν ή 6,701 δισ. ευρώ μετά την αναθεώρηση της δημόσιας δαπάνης.

Βίαιες αυξήσεις

Οπως φαίνεται στον Πίνακα η από χρόνο σε χρόνο ποσοστιαία αύξηση της συμμετοχής των Ταμείων στη δημόσια δαπάνη περιστρέφεται γύρω στο 1%.

Υπάρχουν όμως απότομα άλματα: Από 58,6% (1992) σε 63,9% (1993) και 66,2% (1993).

Σε αυτά τα άλματα αποτυπώνονται οι αποφάσεις της τότε κυβέρνησης της ΝΔ για μεγάλες αυξήσεις στα νοσήλια που πλήρωναν τα ασφαλιστικά ταμεία στα νοσοκομεία.

-- Στις 23.4.1992 τα νοσήλια της Γ΄ θέσης από 2.840 έφτασαν τις 8.000 δραχμές και τα νοσήλια της Α΄ θέσης από 6.040 έφτασαν σε 13.800 δραχμές.

-- Στις 26.1.1993 η ΝΔ προχώρησε στη δεύτερη αύξηση των νοσηλίων. (Τα νοσήλια της Γ΄ θέσης από 8.000 φτάνουν στις 15.500 και της Α΄ από 13.800 τις 26.500).

Τον Οκτώβρη του 1992 ο κλάδος Υγείας του ΙΚΑ έγινε για πρώτη φορά ελλειμματικός...


Επίσης, υπήρξε και μια ακόμα τέτοια αύξηση από 65,1% (1998) σε 68,2% (1999).

Είχε προηγηθεί η απόφαση (3.2.1998) της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ - που δημοσιεύτηκε στα μουλωχτά στην «Εφημερίδα της Κυβερνήσεως» (ΦΕΚ Β 99) - και με την οποία καθιερώθηκε το ενοποιημένο κλειστό νοσήλιο, που συνοδευόταν και από τιμολόγιο με τη διατίμηση ορισμένων ιατρικών πράξεων.

Με το ημερήσιο ενοποιημένο νοσήλιο υπήρξαν αυξήσεις από 29% έως 64%, ανάλογα με τη θέση νοσηλείας. Π.χ., το τιμολόγιο της Γ' θέσης στον Παθολογικό Τομέα είναι 20.000 δραχμές (58,70 ευρώ), ενώ στο χειρουργικό είναι 25.000 δραχμές (73,37 ευρώ).

Επίσης, με το συνολικό ενοποιημένο νοσήλιο υπήρξε «διατίμηση» των ακριβών ιατρικών πράξεων (π.χ., το μπάι - πας τότε χρεωνόταν με 1,7 εκατ. δραχμές, η μεταμόσχευση νεφρού 2,5 εκατ. δραχμές, η μεταμόσχευση πνεύμονα 4 εκατ. δραχμές κ.λπ.).

Ακόμα, καθιερώθηκε το Κόστος Ημερήσιας Δόσης Θεραπείας (DDD) κι όποιο φάρμακο ξεπερνά το 70% της Γ΄ θέσης του Παθολογικού τομέα τότε πληρώνεται ξεχωριστά απ' το ασφαλιστικό ταμείο. Δηλαδή, το Ταμείο πληρώνει τα 58,70 ευρώ (αν ο άρρωστος νοσηλεύεται στην Παθολογική κλινική) ή 73,37 ευρώ (αν νοσηλεύεται στη Χειρουργική κλινική) και ξεχωριστά το φάρμακο.

Και βασικός αιμοδότης της κερδοφορίας

Ομως τα ασφαλιστικά ταμεία αποδεικνύονται και οι βασικοί αιμοδότες της κερδοφορίας των επιχειρήσεων Υγείας.

Σύμφωνα, λοιπόν, με μελέτη του Εργαστηρίου Υγιεινής της Ιατρικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης για το ΙΚΑ, το ΤΕΒΕ (ΟΑΕΕ), τον ΟΓΑ και τον ΟΠΑΔ (Ταμείο Δημοσίου), που καλύπτουν το 85,1% του συνόλου των ασφαλισμένων: Κατά την περίοδο 2001 - 2003 οι πληρωμές των παραπάνω Ταμείων προς τους ιδιωτικούς φορείς παροχής ξεπέρασαν το 1,56 δισ. ευρώ - ήτοι 520 εκ. ευρώ ετησίως κατά μέσον όρο - που αντιπροσωπεύουν το 52% - 60% του τζίρου των ιδιωτικών κλινικών, των διαγνωστικών κέντρων και των μαιευτικών κλινικών. Μάλιστα, τα ποσά αυτά υποεκτιμούν την πραγματική ροή χρηματοδότησης από τα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας προς τον ιδιωτικό τομέα Υγείας καθώς, σύμφωνα με τους ίδιους μελετητές, δεν περιλαμβάνουν σημαντικές πληρωμές όπως τα ποσά στις ιδιωτικές μονάδες τεχνητού νεφρού.

Αυτοί οι τζίροι επιτρέπουν στις επιχειρήσεις Υγείας να έχουν τη μεγαλύτερη αποδοτικότητα κεφαλαίων που - κατά μέσον όρο - την περίοδο έφτασαν το 128,92%, σύμφωνα με την τελευταία έρευνα της ICAP. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι αν ένας επιχειρηματίας επένδυσε - από την τσέπη του ή από δάνεια - π.χ. 100 ευρώ, το 2006 είχε στα χέρια του 128,92 ευρώ. Δηλαδή και έβγαλε τα 100 ευρώ και είχε επιπλέον άλλα 28,92 ευρώ.

Ολα τα παραπάνω στοιχεία αναδεικνύουν μια ακόμα πλευρά της διαχρονικής αντιασφαλιστικής μεταρρύθμισης την οποία οξύνει σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ, πατώντας πάνω στους νόμους του ΠΑΣΟΚ. Η ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Πρόνοιας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη μεγαλύτερη αφαίμαξη των Ταμείων και της τσέπης των εργαζομένων, οι οποίοι, όχι μόνο καλούνται να πληρώνουν ολοένα και περισσότερα για το αγαθό της Υγείας, αλλά φτάνουν και στο σημείο να αποκλείονται από τις αναγκαίες υπηρεσίες, καθώς δε διαθέτουν το αναγκαίο αντίτιμο.


Γιώργος ΜΟΥΣΓΑΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ