Η αλήθεια βέβαια είναι πως γίνεται ένα ακόμα βήμα στην υλοποίηση της στρατηγικής της ΕΕ, της στρατηγικής που υπηρετεί τη διαρκή καταλήστευση του λαού (με το νέο Κανονισμό αφαιρούνται από τους ασφαλισμένους επιπλέον 300 εκατ. ευρώ) και τη διαρκή ενίσχυση των μονοπωλίων. Ενισχύεται το μέρος εκείνο των «δημόσιων» υπηρεσιών Υγείας που θα παρέχονται ανταποδοτικά, που απαιτούν ο ασφαλισμένος να βάζει το χέρι στην τσέπη για να τις έχει. Κάτω από το διαρκές «χτύπημα» του λαϊκού εισοδήματος (ανεργία, φοροληστεία, ακρίβεια κτλ.) γίνεται ορατός ο κίνδυνος να αυξηθούν κατακόρυφα τα λαϊκά στρώματα που δε θα έχουν καθόλου τέτοιες υπηρεσίες.

Για να ενισχύει την «ανταγωνιστικότητα» και να βρίσκει στα κρατικά ταμεία κονδύλια που θα στηρίζουν την «επιχειρηματικότητα» (σ.σ. φοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις και άλλες ρυθμίσεις υπέρ των μεγάλων επιχειρήσεων), το αστικό κράτος επιδιώκει διαρκώς να μειώνει την κρατική δαπάνη για την Υγεία. Αυτό κάνει σήμερα, όχι μόνο με το νέο Κανονισμό, αλλά με την κατάργηση τμημάτων στα δημόσια νοσοκομεία, ακόμα και ολόκληρων νοσοκομείων, υγειονομικών μονάδων του ΕΟΠΥΥ.

Από παναναπηρική κινητοποίηση το Σεπτέμβρη

Σύμφωνα με αυτό, για πρώτη φορά μπαίνει γερό «χαράτσι» στη νοσηλεία σε συμβεβλημένες ιδιωτικές κλινικές, όταν γίνεται χρήση του Κλειστού Ενοποιημένου Νοσηλίου (σ.σ. αφορά στις περισσότερες κλινικές):

Οι ασφαλισμένοι του ΟΓΑ θα πληρώνουν συμμετοχή κατά 50% και οι υπόλοιποι ασφαλισμένοι κατά 30% στο σύνολο των εξόδων νοσηλείας. Αμέσως αμέσως αποκλείονται όσοι δεν έχουν να πληρώσουν αυτή τη συμμετοχή.

Για νοσηλεία σε συμβεβλημένες ιδιωτικές κλινικές, όταν ισχύει το ημερήσιο νοσήλιο, οι ασφαλισμένοι του ΟΓΑ θα επιβαρύνονται πλέον με ποσοστό 20% και οι υπόλοιποι ασφαλισμένοι με ποσοστό 10% στα συνολικά έξοδα νοσηλείας. Ταυτόχρονα, με νόμο αυξάνονται οι εισφορές των ασφαλισμένων του ΟΓΑ από 12% στο 24%. Ετσι, γίνεται όλο και πιο ορατός ο κίνδυνος να πεταχτούν εκτός ασφάλισης χιλιάδες φτωχοί και μικρομεσαίοι αγρότες, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τους αυτοαπασχολούμενους, το 40% των οποίων δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις ασφαλιστικές εισφορές. Την ίδια ώρα που οι εισφορές των ασφαλισμένων του ΟΓΑ αυξάνονται, οι παροχές του ΕΟΠΥΥ τείνουν να εξισωθούν με τις ελάχιστες που είχαν οι ασφαλισμένοι του ΟΓΑ.

Ο νέος Κανονισμός διατηρεί το χαράτσι 45% συμμετοχής σε εξετάσεις σε περίπτωση που κάποιος νοσηλευτεί σε συμβεβλημένη ιδιωτική κλινική. Για παράδειγμα, αν χρειαστεί μια αξονική τομογραφία, θα πρέπει να πληρώσει από την τσέπη του 32 από τα 71,11 ευρώ με τα οποία τη χρεώνει το κρατικό τιμολόγιο. Αν χρειαστεί μαγνητική τομογραφία θα πληρώσει 106,37 από τα 237 ευρώ που τη χρεώνει το κρατικό τιμολόγιο. Αν μάλιστα χρειαστεί και ποζιτρονιακή τομογραφία (έλεγχος για μετάσταση καρκίνου) τότε θα πληρώσει 630 ευρώ συμμετοχή από τα 1.400 ευρώ που στοιχίζουν η τομογραφία και τα σκιαγραφικά υγρά (700+700 αντίστοιχα).

Για πρώτη φορά εισάγεται σε Κανονισμό η λογική των «εισοδηματικών κριτηρίων». Μέχρι τώρα «οι παραπληγικοί, οι τετραπληγικοί, οι νεφροπαθείς που υποβάλλονται σε συνεχή θεραπεία υποκατάστασης ή έχουν υποβληθεί σε μεταμόσχευση νεφρού, οι πάσχοντες από σακχαρώδη διαβήτη τύπου Ι, οι πάσχοντες από σκλήρυνση κατά πλάκας, αυτοί που κάνουν χρήση αντλίας συνεχούς έγχυσης ινσουλίνης, καθώς και οι υποβληθέντες σε μεταμόσχευση συμπαγών ή ρευστών οργάνων και οι ΗIV θετικοί ασθενείς» δεν πλήρωναν συμμετοχή 25% για τη χορήγηση αναλώσιμου υγειονομικού υλικού. Τώρα ο νέος κανονισμός προσθέτει: «Εφόσον το εισόδημά τους δεν υπερβαίνει ποσό, το οποίο καθορίζεται με απόφαση ΔΣ του Οργανισμού». Δηλαδή κάθε φορά το ΔΣ του ΕΟΠΥΥ θα μπορεί να επικαλείται «έκτακτη ανάγκη», «αιμορραγία των Ταμείων» κλπ. και να κατεβάζει το όριο όσο θέλει.

Να σημειωθεί πως το αναλώσιμο υγειονομικό υλικό είναι πανάκριβο κι ένας άνθρωπος με χρόνιο πρόβλημα πρέπει κάθε μήνα σε όλη τη διάρκεια της ζωής του να το προμηθεύεται. Δηλαδή, η συμμετοχή 25% συχνά μεταφράζεται σε εκατοντάδες ευρώ το μήνα, ποσό απαγορευτικό για την πλειοψηφία των ατόμων με αναπηρία και των χρονίως πασχόντων. Ποσό που έτσι κι αλλιώς προστίθεται σε άλλες πληρωμές που έχουν για θεραπευτικά μέσα, θεραπείες, εξετάσεις, μετακινήσεις, νοσηλεία, φάρμακα...

Στο εξής θα δικαιολογούνται έως 10 (από 12) συνεδρίες φυσικοθεραπείας δύο φορές το χρόνο και η αποζημίωση της συνεδρίας ορίζεται σε 15 (από 20) ευρώ. Δηλαδή, ενδέχεται να πληρώσει απευθείας από την τσέπη του αν χρειαστεί κανείς παραπάνω φυσικοθεραπείες. Ομως οι ασφαλισμένοι παύουν να δικαιούνται φυσικοθεραπείες, εργοθεραπείες και λογοθεραπείες, όπως και κατ' οίκον φυσικοθεραπείες αν έχουν «νοσηλευθεί σε κλινική αποκατάστασης Νοσοκομείου ή Κέντρο Αποθεραπείας - Αποκατάστασης (ΚΑΑ) ή Φυσικής Ιατρικής και Αποκατάστασης (ΦΙΑΠ)» και έχουν «παρακολουθήσει πρόγραμμα αποκατάστασης ως εξωτερικοί ασθενείς σε ΚΑΑ ή ΦΙΑΠ». Με αυτό τον τρόπο δεν περικόπτεται μόνο μια παροχή που δικαιούνταν οι ασφαλισμένοι, αλλά θα πληγούν πολύ περισσότερο οι αυτοαπασχολούμενοι φυσικοθεραπευτές, καθώς τα μεγάλα ιδιωτικά Κέντρα Αποκατάστασης ή Φυσικής Ιατρικής θα συγκεντρώσουν την περισσότερη «πελατεία», δεδομένου ότι και τα ελάχιστα δημόσια κλείνουν ή συρρικνώνονται.

Με τον προηγούμενο Κανονισμό προβλεπόταν πως «λογοθεραπείες, εργοθεραπείες και ψυχοθεραπείες χορηγούνται ανάλογα με την πάθηση με παραπεμπτικό θεράποντος ιατρού αντίστοιχης ειδικότητας και έγκριση ελεγκτή ιατρού έως 20 συνεδρίες ανά είδος το μήνα». Τώρα μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις ασθενειών χορηγείται αυτή η παροχή και μάλιστα μέχρι 8 συνεδρίες λογοθεραπείας ή εργοθεραπείας και μέχρι 4 ψυχοθεραπείας το μήνα. Ενδεικτικά, για ασθενείς με αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια κόβονται εντελώς οι συνεδρίες λογοθεραπείας. Συνολικά για όλες τις περιπτώσεις ασθενειών απουσιάζει η πρόβλεψη «για συνέχιση της θεραπείας και μέχρι άλλο ένα 6μηνο» μετά από «ιατρική γνωμάτευση ειδικευμένου θεράποντος ιατρού ανάλογης ειδικότητας Κρατικού ή Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου».

Τέλος, τα έξοδα λουτροθεραπείας, που αποζημιώνει ο ΕΟΠΥΥ με ανώτατο όριο έως 15 λούσεις, μειώνονται από 250 ευρώ στα 150 ευρώ. Τα υπόλοιπα θα τα βάζει ο ασφαλισμένος από την τσέπη του.

Ηδη πολλοί νεφροπαθείς σκέφτονται να μετακομίσουν για να είναι κοντά σε κάποια Μονάδα Τεχνητού Νεφρού (ΜΤΝ), καθώς άλλη λύση δεν υπάρχει. Οι νεφροπαθείς που υπόκεινται σε 13 αιμοκαθάρσεις το μήνα και μένουν στην επαρχία, μακριά από αστικά κέντρα όπου υπάρχουν ΜΤΝ, μέχρι τώρα αποζημιώνονταν για τη μεταφορά τους με ταξί από και προς τις μονάδες αιμοκάθαρσης. Με το νέο κανονισμό, «για τις μετακινήσεις εκτός των αστικών κέντρων (χωριά ή κωμοπόλεις) και για αποστάσεις έως 80 χλμ από τον τόπο κατοικίας του ασφαλισμένου, προς το πλησιέστερο διαθέσιμο κέντρο αιμοκάθαρσης, ο Οργανισμός αποζημιώνει τους ασφαλισμένους με το ποσό των 400 ευρώ για το σύνολο των μηνιαίων μετακινήσεων. Για τις μετακινήσεις εκτός των αστικών κέντρων (χωριά ή κωμοπόλεις) και για αποστάσεις άνω των 80 χλμ από τον τόπο διαμονής του ασφαλισμένου προς το πλησιέστερο διαθέσιμο κέντρο αιμοκάθαρσης, ο Οργανισμός αποζημιώνει με το ποσό των 600 ευρώ για το σύνολο των μηνιαίων μετακινήσεων». Ουσιαστικά πλέον εξισώνονται τα ποσά αποζημίωσης με αυτά τα κατώτατα που προέβλεπε ο ΟΓΑ προ ΕΟΠΥΥ.

Αρκεί ενδεικτικά να σημειώσουμε πως για την απόσταση Δίστομο - Λιβαδειά (25 χλμ) ο αιμοκαθαρόμενος θέλει 1.100 ευρώ το μήνα, και για την απόσταση Μαλαισίνα - Λιβαδειά (πάνω από 50 χλμ) θέλει 1.600 ευρώ το μήνα έξοδα μετακίνησης. Οι άλλες «εναλλακτικές» που έχουν είναι, είτε να οδηγούν οι ίδιοι για τις αιμοκαθάρσεις τους, με κίνδυνο για τους ίδιους και τους υπόλοιπους οδηγούς, ή να αναλάβει κάποιος από την οικογένεια τη μεταφορά τους, οπότε διαλύεται η οικογένεια.

Οταν υπάρχουν εξαιρετικοί λόγοι άμεσης και επείγουσας αντιμετώπισης της κατάστασης της υγείας του ασφαλισμένου εκτός τόπου κατοικίας του, ο ΕΟΠΥΥ αποζημίωνε την αξία της μετακίνησής του με αεροπλάνο ή ταξί. Με το νέο Κανονισμό καταργείται η αποζημίωση για μετακίνηση με ταξί. Επίσης, σε περίπτωση νοσηλείας του ασφαλισμένου σε νοσηλευτική μονάδα εκτός του τόπου κατοικίας τους, αποζημιώνεται αξία των εισιτηρίων μετάβασης και επιστροφής με λεωφορείο, τρένο, πλοίο στις οικονομικότερες θέσεις, στις περιπτώσεις που η πάθησή του δεν αντιμετωπίζεται στο κρατικό ή πανεπιστημιακό νοσοκομείο του τόπου κατοικίας του. Προηγούμενα, ο ΕΟΠΥΥ κάλυπτε και τη δαπάνη μεταφοράς συνοδού του ασθενή, ενώ με το νέο Κανονισμό συνοδός δικαιολογείται μόνο εφόσον ο ασθενής είναι κάτω των 18 χρόνων.

Επιβάλλεται 25% συμμετοχή του ασφαλισμένου σε συσκευές υψηλού κόστους, όπως είναι οι αναπνευστικές συσκευές. Το κόστος τους ξεκινάει από 840 ευρώ και φτάνει μέχρι και τις 7.000 ευρώ, ανάλογα με τον τύπο και το μέγεθος του προβλήματος του ασθενούς.

Απευθείας από την τσέπη τους θα πληρώνουν οι ασφαλισμένοι και για διάφορα θεραπευτικά μέσα - ορθοπεδικά κυρίως - που μέχρι τώρα ο ΕΟΠΥΥ αποζημίωνε με ποσό έως και 30 ευρώ. Συγκεκριμένα στον Κανονισμό αναφέρεται: «Τα θεραπευτικά μέσα και οι προθέσεις που χρησιμοποιούνται στα πλαίσια της εξωνοσοκομειακής περίθαλψης δύναται να παρέχονται στους ασφαλισμένους εφόσον έχουν περιληφθεί στο Εθνικό Κέντρο Αξιολόγησης της Ποιότητας και Τεχνολογίας στην Υγεία και έχουν κοστολογηθεί από την Επιτροπή Προμηθειών Υγείας, με την ιδιαιτερότητα να μην αποδίδεται καμία δαπάνη στα ποσά έως 30 ευρώ».

Ενδεικτικά, τέτοια θεραπευτικά μέσα που πλέον θα επιβαρύνουν αποκλειστικά τον ασφαλισμένο είναι: Αυχενικά περιλαίμια, τιράντες ακινητοποίησης και ανάρτησης άνω άκρου, κηδεμόνας ακινητοποίησης και οκτοειδής επίδεσμος για κατάγματα κλείδας, λειτουργικός νάρθηκας αγκώνα, νάρθηκες, επικάρπια, ζώνες οσφύος και κήλης, επιγονατίδες, επιστραγγαλίδες, ειδικά καλσόν κ.ά.

Τα προβλήματα των οικογενειών των παιδιών με αναπηρία είναι ιδιαίτερα οξυμένα και χιλιάδες παιδιά μένουν εκτός Ειδικής Αγωγής, να μαραζώνουν κλεισμένα στα σπίτια τους και να επιβαρύνεται η υγεία τους. Οι γονείς τους πληρώνουν για τα πάντα και τώρα ο Κανονισμός του ΕΟΠΥΥ έρχεται να προσθέσει νέα βάρη:

Σε σοβαρά, αμιγή νοητικά, ψυχιατρικά και ψυχολογικά προβλήματα καθώς και σε παιδιά με Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή - Αυτισμός, εγκρίνεται λογοθεραπεία - εργοθεραπεία - ειδική διαπαιδαγώγηση έως 15 (από 20 που ίσχυε πριν) συνεδρίες ανά είδος το μήνα, καθώς και ομαδική ή ατομική ψυχοθεραπεία - ή θεραπεία συμπεριφοράς έως οκτώ (8) συνεδρίες ανά είδος το μήνα και συμβουλευτική γονέων μέχρι τέσσερις (4) συνεδρίες το μήνα. Το μέγιστο συνολικά αποδιδόμενο ποσό για τις παραπάνω περιπτώσεις μειώνεται από τα 500 ευρώ σε 440 ευρώ το μήνα.

Για τις παιδοψυχιατρικές διαταραχές, όπως διαταραχή ελλειμματικής προσοχής, υπερκινητικότητα (ΔΕΠΥ), διαταραχές της άρθρωσης, βαρηκοΐα, τραυλισμό εγκρίνονται έως 4 είδη πράξεων θεραπείας (λογοθεραπείας, εργοθεραπείας, ειδικής διαπαιδαγώγησης) οι συνεδρίες ανά είδος το μήνα μειώνονται στις 15 από 20 και το μέγιστο συνολικά ποσό αποζημίωσης μειώνεται στα 250 ευρώ από 300 ευρώ το μήνα.

Για μεικτά περιστατικά κινητικών, νοητικών και νευρολογικών προβλημάτων (εγκεφαλική παράλυση, σπαστική τετραπληγία, παραπληγία) το μέγιστο συνολικά αποδιδόμενο ποσό μειώνεται στα 590 ευρώ από 700 ευρώ που ήταν πριν.

Η κατάσταση που δημιουργείται με το σχέδιο του νέου Κανονισμού είναι αποκαλυπτική της «ανάπτυξης» που ευαγγελίζονται συγκυβέρνηση - τρόικα, αλλά και υπηρετούν όλες οι δυνάμεις του ευρωμονόδρομου και της «ανταγωνιστικότητας». Μιας «ανάπτυξης» που είναι σωτήρια για το μεγάλο κεφάλαιο αλλά καταστροφική για τα πλατιά λαϊκά στρώματα, αφού «τσακίζει» ακόμα και το δικαίωμά τους στη θεραπεία από την αρρώστια, στο φάρμακο, στην εξέταση, στην υγεία γενικά.

Κι ενώ ο νέος Ενιαίος Κανονισμός Παροχών Υγείας του ΕΟΠΥΥ οδεύει προς το τυπογραφείο η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ με μια ακόμα αντιλαϊκή απόφαση υποχρεώνει ολόκληρες κατηγορίες ασθενών με σπάνιες παθήσεις σε πρόσθετα άγρια χαράτσια μέχρι και 10% στην αγορά των φαρμάκων.

Με απόφαση του υπουργού Εργασίας, Ιωάννη Βρούτση, και του αναπληρωτή υπουργού Υγείας, Μάριου Σαλμά (ΦΕΚ Β' 2883/28.10.2012), θα έχουν - από μηδενική - συμμετοχή 10% στα φάρμακά τους όσοι πάσχουν από «επιληψία και λοιπές επιληπτικές καταστάσεις, Αγγειοπάθεια BURGER, Ανοια, νόσο Alzheimer και νόσο Charcot». Οι ασθενείς με τις παραπάνω ασθένειες είχαν μηδενική συμμετοχή σύμφωνα με παλιότερη υπουργική απόφαση (ΦΕΚ Β' 497/2012).

Επίσης, με τη νέα απόφαση των Βρούτση - Σαλμά στο εξής θα πληρώνουν απ' την τσέπη τους τη συμμετοχή στα φάρμακα που δε σχετίζονται άμεσα με την πάθησή τους οι νεφροπαθείς που υποβάλλονται σε αιμοκάθαρση. Δηλαδή, οι νεφροπαθείς - όπως και άλλες κατηγορίες ασθενών - θα έχουν μηδενική συμμετοχή μόνο στην αγορά φαρμάκων που σχετίζονται αποκλειστικά και μόνο με την αιμοκάθαρση.

Με την απόφαση των Βρούτση - Σαλμά τροποποιείται παλαιότερη, με ημερομηνία 6/6/2012, που είχε υπογραφεί από τους τότε υπουργούς Εργασίας και Υγείας, Αντώνη Ρουπακιώτη, και Χρήστο Κίττα, στην οποία αναφερόταν: «Δεν καταβάλλουν συμμετοχή για όλα τα φάρμακα που χορηγούνται για την αντιμετώπιση της κατάστασής τους, οι μεταμοσχευθέντες συμπαγών ή ρευστών οργάνων και ιστών, οι ασθενείς τελικού σταδίου χρόνιας νεφρικής νόσου σε εξωνεφρική κάθαρση, καθώς και οι παραπληγικοί και τετραπληγικοί».

Με τη νέα απόφαση της συγκυβέρνησης οι ασθενείς τελικού σταδίου χρόνιας νεφρικής νόσου και εξωνεφρική κάθαρση εξαιρούνται.

Στις σημερινές συνθήκες της άγριας επίθεσης κυβέρνησης - ΕΕ - επιχειρηματικών ομίλων στα λαϊκά στρώματα, που έχει ως αποτέλεσμα η φτώχεια και η εξαθλίωση να παίρνουν μαζικά χαρακτηριστικά, αυτή η αγορανομική διάταξη διευκολύνει το εμπόριο ληγμένων και χαμηλής θρεπτικής αξίας τροφίμων. Ετσι λειτουργεί η καπιταλιστική αγορά, με υπέρτατη αρχή και αξία το κέρδος ακόμα και σε βάρος της υγείας και της ζωής του λαού

άγιο ψωμί μπαγιάτικο και μούχλα παντεσπάνι...»

(Active Member «Από την αρχή»)

Ποιο όμως είναι το νέο δεδομένο; Σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης τα μονοπώλια του κλάδου των τροφίμων ψάχνουν επιπλέον τρόπους ώστε να θωρακιστεί η κερδοφορία τους. Αυτό σίγουρα ενισχύει τις τάσεις εφαρμογής και διεύρυνσης μιας μέχρι πρόσφατα σχετικά ανενεργής διάταξης. Δεν είναι άλλωστε καθόλου τυχαίο ότι η εξέλιξη αυτή διασταυρώνεται και με μια σειρά από εξελίξεις σε επίπεδο ΕΕ. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με βάση το ΕΕ (2011/2175(INI)) Ψήφισμα της 19ης Ιανουαρίου 2012 καλεί την Επιτροπή «να εξετάσει και να προωθήσει μέτρα που αποσκοπούν στη μείωση της σπατάλης τροφίμων στα πρώτα στάδια της τροφικής αλυσίδας, όπως για παράδειγμα την επισήμανση με διπλή ημερομηνία λήξης («πώληση έως» και «ανάλωση έως») και την πώληση με έκπτωση προϊόντων με κοντινή ημερομηνία λήξης ή με ελαττώματα».¹ Ολα αυτά στο όνομα της ελαχιστοποίησης των απορριμμάτων τροφής. Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο. Η ΕΕ που με την πολιτική της στον αγροτικό τομέα έστελνε επί δεκαετίες εκατομμύρια τόνους αγροτικών προϊόντων στις χωματερές, σήμερα έρχεται να επιδείξει την ευαισθησία της γιατί δήθεν «σπαταλώνται μεγάλες ποσότητες τροφίμων». Αλλαξε κάτι; Εγινε ξαφνικά ευαίσθητη; Ασφαλώς και όχι.

Μια επιχειρηματολογία που χρησιμοποιείται υπέρ της πώλησης αποδεδειγμένα ποιοτικά υποβαθμισμένων τροφίμων είναι ο ισχυρισμός ότι η πώληση τους σε μειωμένες τιμές θα συμβάλλει δήθεν στη μείωση των τιμών των τροφίμων. Πρόκειται για ισχυρισμό παραπλανητικό. Ουσιαστικά, με το κυβερνητικό μέτρο τα μονοπώλια θα κερδίζουν και από την πώληση των «ληγμένων» που μέχρι τώρα τα απέσυραν και είχαν χασούρα και τα αντικαθιστούσαν με «μη ληγμένα». Επίσης, με αυτόν τον τρόπο καλύπτουν και ένα μέρος από τη μείωση της κατανάλωσης. Ετσι λειτουργεί η καπιταλιστική αγορά, με υπέρτατη αρχή και αξία το κέρδος ακόμα και σε βάρος της υγείας και της ζωής του λαού. Με αυτά τα λαϊκίστικα επιχειρήματα προσπαθούν να παρουσιάσουν ένα καθαρά φιλομονοπωλιακό μέτρο, ως δήθεν φιλολαϊκό.

Ενα άλλο επιχείρημα είναι ο ακόμα πιο εκβιαστικός και κυνικός ισχυρισμός ότι από το να μην έχει κάποιος να φάει, ας μπορεί τουλάχιστον να προμηθευτεί φθηνότερα ορισμένα τρόφιμα και ας είναι ληγμένα. Παρουσιάζει τη φτώχεια και την εξαθλίωση σαν φυσικά φαινόμενα και όχι σαν αποτέλεσμα της καπιταλιστικής κρίσης και της διαχείρισης των αστικών κυβερνήσεων υπέρ του κεφαλαίου που τα δημιουργεί. Δηλαδή, οι δήμιοι του λαού παρουσιάζονται σαν ευεργέτες του και ο λαός θα πρέπει να εκτιμήσει αυτήν την προσφορά. Να συμβιβαστεί με το «ελάχιστο» που στη συγκεκριμένη περίπτωση σημαίνει άμεση ή και μακροπρόθεσμη υπονόμευση της υγείας του. Την ίδια στιγμή που τα μονοπώλια των τροφίμων αβγαταίνουν τα κέρδη τους, εκπαιδεύουν τα λαϊκά στρώματα πώς να διαχειρίζονται τη φτώχεια τους.

Γι' αυτό λέμε ότι η λύση δε βρίσκεται στην αναζήτηση της λιγότερης φτώχειας, της λιγότερης πείνας με πληρωμένα «ληγμένα» τρόφιμα, αλλά στην πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ για κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, για αποδέσμευση από την ΕΕ, με μονομερή διαγραφή του χρέους, με λαϊκή εξουσία. Μόνο έτσι απελευθερώνεται η δυνατότητα να σχεδιαστεί και να αναπτυχθεί η παραγωγή ποιοτικών, ασφαλών και σε επαρκή ποσότητα τροφίμων σύμφωνα με τις σύγχρονες διατροφικές ανάγκες του λαού. Σ' αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να κατατείνει η πάλη της κοινωνικής συμμαχίας των εργατοϋπαλλήλων, των αυτοαπασχολουμένων της πόλης και του χωριού, της νεολαίας και των γυναικών των λαϊκών οικογενειών.

Παραπομπές:

1. http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+TA+P7-TA-2012-0014+0+DOC+XML+V0//EL

2. http://www.fda.gov/AboutFDA/Transparency/Basics/ucm210073.htm

3. http://news.usc.edu/#!/article/30521/Study-Looks-at-Expired-Foods-in-Low-income-Areas

4. http://abcnews.go.com/Technology/DyeHard/eat-expired food/story?id=8765766