Στιγμιότυπα από προηγούμενες κινητοποιήσεις των εργαζομένων σε ΕΟΠ, ΠΙΚΠΑ, «Μητέρα»

Οι βάσεις μπήκαν με την ψήφιση του νόμου 2646/1998, την υποχρηματοδότηση και το πάγωμα των προσλήψεων που οδήγησαν στο μαρασμό μια σειρά υπηρεσίες της Πρόνοιας με τεράστια κοινωνική προσφορά. Τώρα, έρχεται η χαριστική βολή με το νέο σχέδιο νόμου για την Αναδιοργάνωση του Εθνικού Συστήματος Κοινωνικής Φροντίδας, που ετοιμάζει το υπουργείο Υγείας και παρουσίασε αναλυτικά ο «Ρ» στις 4.8.2002 και το οποίο στην ουσία καταργεί ό,τι είχε απομείνει από τη δημόσια παροχή προνοιακών υπηρεσιών.

Το «νέο πνεύμα» στην άσκηση κοινωνικής πολιτικής φαίνεται από το σημείο του νομοσχεδίου που δίνει τη δυνατότητα στο υπουργείο Υγείας, στα Περιφερειακά Συστήματα Υγείας (ΠεΣΥ), στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ) και άλλους αρμόδιους φορείς να συνάπτουν προγραμματικές συμβάσεις με οποιοδήποτε δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, ανοίγοντας έτσι το δρόμο της εμπορευματοποίησης. Ταυτόχρονα, με την καθιέρωση της άσκησης προνοιακής πολιτικής μέσω προγραμμάτων με ημερομηνία λήξεως, που θα απευθύνονται στους τελείως εξαθλιωμένους, η κυβέρνηση αφήνει στη δράση του ιδιωτικού τομέα το πιο κερδοφόρο «φιλέτο» από αυτό τον τομέα κοινωνικής πολιτικής.

Με τον 2646/98, ο Εθνικός Οργανισμός Πρόνοιας, το Κέντρο Βρεφών «Η Μητέρα» και το ΠΙΚΠΑ συγχωνεύτηκαν, κατ' όνομα, στον Εθνικό Οργανισμό Κοινωνικής Φροντίδας (ΕΟΚΦ), ο οποίος ουσιαστικά δε λειτούργησε ποτέ. Η συγχώνευση είχε ως αποτέλεσμα την υπολειτουργία των περισσοτέρων υπηρεσιών, αφού ουσιαστικά εγκαταλείφθηκαν.

Με το νέο σχέδιο νόμου, έρχεται η «χαριστική βολή» καθώς καταργούνται:

• Οι Ειδικές Εστίες του ΠΙΚΠΑ σε Καρπενήσι, Δελβινάκι Ιωαννίνων, Αμφιλοχία, Καρδίτσα, Σέρρες, Αλεξανδρούπολη και Δεσκάτη Γρεβενών.
• Τα θεραπευτήρια χρόνιων παθήσεων Αχαΐας, Εβρου, Κορίνθου, Κομοτηνής, το Κέντρο Προστασίας Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες Εβρου και το Κέντρο Παιδικής Μέριμνας Πωγωνιανής Ιωαννίνων.
• Τα Ιδρύματα των Βρεφονηπιακών Σταθμών Αθηνών (ΙΒΣΑ), Θεσσαλονίκης (ΙΒΣΘ) και Λάρισας (ΙΒΣΛ) θα λειτουργήσουν μέχρι την 31.12.2002, «οπότε και καταργούνται».

Οι υπόλοιπες υπηρεσίες μεταφέρονται ως αποκεντρωμένες μονάδες στα οικεία ΠεΣΥ. Οι συγχωνεύσεις και οι καταργήσεις θα συνεχιστούν και στα πλαίσια των ΠεΣΥ, καθώς το νομοσχέδιο προβλέπει ότι με Προεδρικά Διατάγματα μπορούν «να ιδρύονται νέες μονάδες» ή «να συγχωνεύονται ή να καταργούνται ολικά ή μερικά μονάδες κοινωνικής φροντίδας του ΠεΣΥ».

Το Κέντρο Βρεφών «Η Μητέρα» εντάσσεται στο Γ' ΠεΣΥ Αττικής. Στα ΠεΣΥ μεταφέρονται και τα Ιατροκοινωνικά Κέντρα και οι παιδικές πολυκλινικές του ΠΙΚΠΑ, ενώ τα Κέντρα Φροντίδας Οικογένειας (ΚΕΦΟ) του ΕΟΚΦ θα μεταφερθούν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Η περιουσία των φορέων που καταργούνται ή συγχωνεύονται περιέρχεται στα ΠεΣΥ, όπως και οι οργανικές θέσεις των καταργούμενων φορέων.

Τη συνολική τους διαφωνία στο νέο σχέδιο νόμου, την αγανάκτησή τους για την εγκατάλειψη και απαξίωση των δομών πρόνοιας με πολύχρονη δράση και σημαντικό κοινωνικό έργο εκφράζουν οι εργαζόμενοι στον ΕΟΠ, στο ΠΙΚΠΑ και το «Μητέρα».

«Στην πρόνοια δεν μπορείς να σκέφτεσαι το κόστος. Πόσο θα σου κοστίσει ο εμβολιασμός του πληθυσμού ή η φροντίδα παιδιών με ειδικές ανάγκες. Η παροχή της πρέπει να είναι ισότιμη για τον Αθηναίο και για τον κάτοικο ενός απομακρυσμένου χωριού, αλλά με το νέο σχέδιο νόμου και τη μεταφορά των υπηρεσιών στους δήμους, ποιος θα το καθορίζει και θα το ελέγχει αυτό;», επισημαίνουν οι εργαζόμενοι.

Την πολιτική πρόταση που καταθέτει το ΚΚΕ στους εργαζόμενους, επισήμανε στο «Ρ» ο Χ. Χουρδάκης, μέλος του τμήματος Υγείας - Πρόνοιας της ΚΕ του ΚΚΕ: «Η δημόσια, πραγματικά δωρεάν και ισότιμη παροχή κοινωνικών υπηρεσιών στους εργαζόμενους, άνεργους, ηλικιωμένους, ανάπηρους, στη λαϊκή οικογένεια γενικότερα, που να ικανοποιεί πλήρως τις σύγχρονες ανάγκες τους, μπορεί να έρθει μόνο μέσα από την πάλη του εργατικού και λαϊκού κινήματος ενάντια στην πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας που ασκεί η σημερινή κυβέρνηση και στηρίζουν ή ανέχονται τα κόμματα του ίδιου ευρωενωσιακού προσανατολισμού. Πάλη που θα φτάνει μέχρι την οριστική λύση του ζητήματος, ο λαός να πάρει την υπόθεση στα χέρια του και να ασκήσει τη δική του εξουσία».

Το σταμάτημα των εμβολιασμών που γίνονται στις υπηρεσίες του ΠΙΚΠΑ θα οδηγήσει στην επανεμφάνιση ασθενειών που είχαν εξαφανιστεί, προειδοποιούν οι εργαζόμενοί του

Το ΠΙΚΠΑ σήμερα προσφέρει υπηρεσίες πρωτοβάθμιας φροντίδας Υγείας και περίθαλψης (παιδικά ιατρεία, οδοντιατρεία), λειτουργεί συμβουλευτικούς σταθμούς για βρέφη και για έγκυους-επιτόκους, προγράμματα εμβολιασμού και οικογενειακού προγραμματισμού, μέσω των παραρτημάτων που διαθέτει σε όλες σχεδόν τις περιοχές της Ελλάδας. Διαθέτει περίπου 60 Ιατροκοινωνικά Κέντρα, δυο Παιδικές Πολυκλινικές στην Αττική, 35 Βρεφονηπιακούς Σταθμούς σε όλη την Ελλάδα, Προγράμματα Σίτισης Μαθητών, Παιδικές Εξοχές. Ακόμα, Ειδική Υπηρεσία Νηπίων, Κέντρο Αποκατάστασης Αναπήρων Παίδων στη Βούλα, εφτά Μονάδες Κλειστής Περίθαλψης για Παιδιά με Ειδικές Ανάγκες και ψυχοκοινωνικά προβλήματα.

Ενα ολοκληρωμένο δίκτυο, που προσφέρει απαραίτητες υπηρεσίες, παρά την αποψίλωση των υπηρεσιών από προσωπικό. Ενδεικτικό είναι ότι με βάση τα στοιχεία του Συλλόγου Υπαλλήλων ΠΙΚΠΑ, οι κενές θέσεις νοσηλευτικού προσωπικού σε όλες τις υπηρεσίες του ΠΙΚΠΑ ξεπερνούν το 50% αφού από τις 1.019 προβλεπόμενες θέσεις είναι καλυμμένες μόλις οι 450. Εξίσου σημαντικές είναι οι ελλείψεις στους βρεφονηπιακούς σταθμούς, αφού έχουν να γίνουν προσλήψεις από το 1994. Οι σταθμοί έχουν τα τελευταία χρόνια τα λιγότερα παιδιά από ποτέ, όσα δηλαδή μπορεί να καλύψει με ασφάλεια το υπάρχον προσωπικό. Οι διαθέσιμες θέσεις παιδιών υπερκαλύπτονται και υπάρχουν και άλλες αιτήσεις που δεν ικανοποιούνται.

«Εμβόλια, που είχαν βοηθήσει στην εξάλειψη των επιδημιών, δεν έρχονται στο ΠΙΚΠΑ εδώ και δυο χρόνια, ενώ στα Κέντρα έχουμε γιατρό μια φορά τη βδομάδα. Την ίδια ώρα μεγάλες ασφαλιστικές εταιρίες βγάζουν "πακέτα" εμβολιασμών. Και καλά για όσους έχουν να πληρώσουν. Ο φτωχός όμως οικογενειάρχης, ο Τσιγγάνος και ο μετανάστης, δε θα πάει να κάνει το εμβόλιο και οι συνέπειες θα φανούν μετά από μια δεκαετία, όταν θα αρχίσουν να ξαναεμφανίζονται ασθένειες που είχαν εξαφανιστεί», επισημαίνουν στο «Ρ» η Α. Παπαχρήστου και η Σ. Κολτσίδα, πρόεδρος και μέλος, αντίστοιχα, του Συλλόγου Υπαλλήλων ΠΙΚΠΑ.

«Οι υπηρεσίες που προσφέρει το ΠΙΚΠΑ δεν είναι πολυτελείς, αλλά εξυπηρετούν ανάγκες που δεν καλύπτονται από κανέναν άλλο φορέα. Το 55% των παιδιών που προσέρχονται στα Ιατροκοινωνικά Κέντρα της Αττικής είναι ανασφάλιστα. Αυτά πού θα εξυπηρετηθούν; Κατακερματίζοντας τις υπηρεσίες, παροπλίζοντας έμπειρο προσωπικό, μεταφέροντας την ευθύνη λειτουργίας των υπηρεσιών στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, το κράτος αποσύρεται από την ευθύνη του για την άσκηση κοινωνικής πολιτικής», υπογραμμίζουν.

«Διαφωνούμε, τονίζουν, με το όλο πνεύμα του νέου σχεδίου νόμου. Πίσω από τις αλλαγές που προβλέπει, τις καταργήσεις και συγχωνεύσεις που μπορεί να κάνει πλέον ο κάθε πρόεδρος ΠεΣΥ, την "αξιοποίηση" της μεγάλης περιουσίας των φορέων, κρύβονται άλλα πράγματα. Το ΠΙΚΠΑ, που συστηματικά απαξιώθηκε όλα τα τελευταία χρόνια, η Πρόνοια συνολικά, πλήττεται καίρια».

Στην Τοπική Αυτοδιοίκηση μεταφέρονται οι Βρεφονηπιακοί Σταθμοί

Στην ευθύνη του ΕΟΠ βρίσκονται αυτή τη στιγμή 8 Παιδουπόλεις για παιδιά ηλικίας 3 - 18 ετών που προέρχονται από οικογένειες σε κρίση, τα ΚΕΦΟ, Συμβουλευτικές Υπηρεσίες Οικογένειας, Γραμμή Αμεσης Κοινωνικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης, Κέντρο Επαγγελματικής Κατάρτισης, Κέντρα Συνοδευτικών Υποστηρικτικών Υπηρεσιών, Οικοτεχνικές μονάδες και, στα πλαίσια του ΕΟΚΦ, μέρος των «περίφημων» Κέντρων Κοινωνικής Υποστήριξης και Κατάρτισης ΑμΕΑ (ΚΕΚΥΚΑμΕΑ) που χιλιοδιαφημίστηκαν από την κυβέρνηση, αλλά δε λειτούργησαν ποτέ. Η επικράτηση τής πολιτικής που θέλει την πρόνοια να αντιμετωπίζει μόνο τους εξαθλιωμένους, τους ανθρώπους σε έξαρση ή κρίση, οδήγησε στη σταδιακή υποβάθμιση και συρρίκνωση των υπηρεσιών με σημαντικό κοινωνικό έργο, στην εγκατάλειψη της πρόληψης.

Τα ΚΕΦΟ που εδρεύουν σε σχετικά υποβαθμισμένες αστικές, ημιαστικές και αγροτικές περιοχές της χώρας, προσφέροντας προγράμματα στήριξης της οικογένειας, προγράμματα αναδόχων οικογενειών, επιμόρφωσης, ενισχυτικής διδασκαλίας, απασχόλησης παιδιών, γυναικών, ατόμων τρίτης ηλικίας, συρρικνώθηκαν τα τελευταία χρόνια δραματικά. Στο διάστημα από το 1998 μέχρι και σήμερα έχουν κλείσει συνολικά 183 ΚΕΦΟ, κυρίως λόγω έλλειψης προσωπικού και κονδυλίων. Εξακολουθούν να λειτουργούν 123 σε αγροτικές περιοχές, 36 σε αστικές περιοχές και 23 σε αγροτικές περιοχές που ονομάζονται «Χώροι ευθύνης» και λειτουργούν σε περιστασιακή βάση από ΚΕΦΟ γειτονικών οικισμών. Η περιοριστική πολιτική έχει οδηγήσει στην περικοπή και των δραστηριοτήτων που ανέπτυσσαν τα ΚΕΦΟ, ενώ τώρα, στο νέο σχέδιο νόμου σχεδιάζεται η μεταφορά τους στους δήμους, χωρίς βεβαίως τα απαραίτητα κονδύλια και τις άλλες προϋποθέσεις που θα εξασφαλίσουν τη συνέχιση και την ποιότητα της λειτουργίας τους.

«Με τη μεταφορά των ΚΕΦΟ και άλλων αρμοδιοτήτων σε περιφερειακά όργανα και στους δήμους παύει να υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός για την πρόνοια και άρα καθολικότητα και ισότητα στις υπηρεσίες, αφού κάθε τοπική αρχή θα εφαρμόζει τα διάφορα προγράμματα κατά το δοκούν και χωρίς εξασφαλισμένα κονδύλια», σχολίαζαν εργαζόμενοι του ΕΟΠ.

Δραματική είναι η κατάσταση που επικρατεί και στις Παιδουπόλεις του ΕΟΠ. Οι περισσότερες από αυτές στεγάζονται σε ακατάλληλα κτίρια και αντιμετωπίζουν μεγάλα προβλήματα στελέχωσης και ιδίως σε βοηθητικό προσωπικό. Τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο δύσκολα καθώς την τελευταία πενταετία έκλεισαν τα Ιδρύματα ανηλίκων παραβατών και, απουσία άλλων δομών που να μπορούν να αντιμετωπίσουν αυτά τα παιδιά, οι εισαγγελείς τα κατεύθυναν στις Παιδουπόλεις. Η φύλαξη μάλιστα των χώρων αυτών ανατέθηκε σε ιδιωτικές εταιρίες σεκιούριτι, κάτι που προκάλεσε τεράστιες αντιδράσεις, αφού οι συγκεκριμένοι υπάλληλοι δεν έχουν την ευαισθητοποίηση που πρέπει να έχει ένας προνοιακός υπάλληλος. Σημειώνεται, ότι στα πλαίσια των ιδιωτικοποιήσεων και στην Πρόνοια, τις υπηρεσίες καθαριότητας ανέλαβαν και εδώ ιδιωτικά συνεργεία.

Προς κατάργηση οδεύουν οι σχολές οικοτεχνίας του ΕΟΠ που αποτέλεσαν σημαντική στήριξη για οικογένειες σε ορεινές και φτωχές αγροτικές, προσφέροντάς τους ένα ενισχυτικό εισόδημα.

Οσο για τα περίφημα ΚΕΚΥΚΑμΕΑ δε λειτούργησαν ποτέ. Οι χώροι που θα στεγαστούν βρέθηκαν, τα ευρωπαϊκά κονδύλια απορροφήθηκαν αλλά οι λιγοστοί εργαζόμενοι που προσλήφθηκαν για τη λειτουργία τους περιμένουν ακόμα τον απαραίτητο εξοπλισμό και επαρκές προσωπικό για να ξεκινήσουν...

Τεράστιες οι ελλείψεις προσωπικού στο «Μητέρα», όπου δυο βρεφοκόμοι, ανά βάρδια, φροντίζουν για 13 - 14 παιδιά

«Το "Μητέρα" υπολειτουργεί και υποβαθμίζεται καθημερινά», επισήμανε μιλώντας στο «Ρ» η Μαρία Πολίτη, πρόεδρος του σωματείου των εργαζομένων, μεταφέροντας την αγωνία όλων των εργαζομένων του Κέντρου για το παρόν και το μέλλον του. Τώρα, η κυβέρνηση έρχεται να δώσει στο «Μητέρα» τη χαριστική βολή, αφού στο σχέδιο νόμου που προωθείται για την Πρόνοια προβλέπεται ότι θα πάψει να υπάρχει ως αυτοτελές Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου (ΝΠΙΔ) και θα μεταφερθεί στο Γ' Περιφερειακό Σύστημα Υγείας (ΠεΣΥ).

«Το "Μητέρα" έχει εγκαταλειφθεί εν ονόματι μιας νομοθετικής αλλαγής. Δε γίνονται προσλήψεις προσωπικού από το 1995, δεν αντικαθίστανται ούτε αυτοί που αποχωρούν, ούτε καν οι εγκυμονούσες που λείπουν δυο χρόνια», τόνισε η Μ. Πολίτη.

Οι ελλείψεις προσωπικού στο βρεφοκομικό προσωπικό ξεπερνούν το 40% με αποτέλεσμα, σε κάθε ένα από τα εφτά λειτουργούντα τμήματα του Κέντρου - δυο τμήματα παραμένουν κλειστά - δυο βρεφοκόμοι να έχουν τη φροντίδα 13 - 14 παιδιών. Η λειτουργία του Κέντρου γίνεται ακόμα πιο δύσκολη τους καλοκαιρινούς μήνες, αφού οι εργαζόμενοι δεν καταφέρνουν να πάρουν τις ημέρες άδειας που δικαιούνται, ενώ όσοι παραμένουν στο «Μητέρα» εργάζονται με εξοντωτικούς ρυθμούς. Οι ελλείψεις αυτές, σε συνδυασμό με την απουσία μέτρων υγιεινής και ασφάλειας στο χώρο, θέτουν σε κίνδυνο ακόμα και τη σωματική ακεραιότητα των παιδιών, παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που καταβάλουν οι εργαζόμενοι για να μη συμβεί τίποτα.

Πέραν των άλλων υποβαθμίζεται ο τεράστιος κοινωνικός ρόλος του «Μητέρα» στον τομέα της φροντίδας, της υιοθεσίας και της αναδοχής. Ενδεικτικό είναι ότι στο «Μητέρα» έχουν απομείνει 11 κοινωνικοί λειτουργοί, από 24 που προβλέπονται, ενώ για το τμήμα αναδοχής υπάρχουν μόνο δυο κοινωνικοί λειτουργοί για την επίβλεψη 120 παιδιών. «Εχουμε οδηγηθεί στο να προσφέρουμε στα παιδιά φαγητό, ύπνο και άλλαγμα. Δεν μπορούμε να τους προσφέρουμε το πιο σημαντικό: Ουσιαστική φροντίδα, ψυχολογική υποστήριξη, δεν μπορούμε να αντεπεξέλθουμε στις ανάγκες τους», υπογραμμίζει η Μ. Πολίτη.

Οι ελλείψεις αυτές οδηγούν και σε απαράδεκτες καθυστερήσεις στις διαδικασίες του κέντρου, που έχουν σαν συνέπεια την παραμονή βρεφών στα μαιευτήρια για διάστημα που ξεπερνά τους έξι μήνες έως ότου εισαχθούν στο Ιδρυμα για προστασία.

Σε αυτό το φόντο έρχεται το νέο σχέδιο νόμου, το τέταρτο των τελευταίων πέντε χρόνων. «Το ΔΣ του σωματείου εργαζομένων του "Μητέρα" εκτιμά ότι με όσα προβλέπει το νέο νομοσχέδιο για την Πρόνοια, θα έρθει ακόμα περισσότερη διάλυση στο χώρο. Απώτερος σκοπός τους είναι να ιδιωτικοποιήσουν τμήματα της Πρόνοιας», τονίζει σχετικά η Μ. Πολίτη.

«Εμείς ως σωματείο, καταλήγει, αντιδρούμε στην υποβάθμιση και ιδιωτικοποίηση της Πρόνοιας, ειδικά για τον ευαίσθητο τομέα της υιοθεσίας, αναδοχής. Αγωνιζόμαστε για δωρεάν δημόσια ισότιμη Πρόνοια για όλους».

Τα κεφάλια μέσα, την ουρά στα σκέλια! Αυτοί δε ζητάνε πολίτες, αυτοί ζητάνε υπηκόους. Ζητάνε καταναλωτές. Ζητάνε άβουλα πλάσματα που δε θα θυμώνουν και δε θα οργίζονται. Εμείς τους απαντάμε: «Ελεύθερος και δούλος, πατρίκιος και πληβείος, βαρόνος και δουλοπάροικος, μάστορας και κάλφας, καταπιεστής και καταπιεζόμενος», είναι αντίθετα πράγματα και βρίσκονται «σε αδιάκοπτο αγώνα». Σε έναν αγώνα που τελειώνει μόνον όταν «ολοκληρωθεί ένας επαναστατικός μετασχηματισμός ολόκληρης της κοινωνίας ή με την από κοινού καταστροφή των τάξεων που αγωνίζονται».

Τα κεφάλια έξω, λοιπόν, για να αλλάξει ο κόσμος. Ο άνθρωπος δε γεννήθηκε να τρέχει πίσω από τη δεκάρα για να συμπληρώσει την τροφή του. Δε γεννήθηκε να λιώνει στις ουρές των κλειστών εργοστασίων. Δε γεννήθηκε να στέκεται μακριά από τη γνώση, από τη μόρφωση, από τη σιγουριά, από τα αγαθά που προσφέρει η φύση και ο άνθρωπος. «Ο πάπας και ο τσάρος, ο Μέτερνιχ και ο Γκιζό», ο Μπλερ και ο Μπους, ο Σημίτης και ο Καραμανλής, «οι γάλλοι Ριζοσπάστες και οι γερμανοί αστυνομικοί», οι πράσινοι και οι ροζ σοσιαλιστές, οι «μεταρρυθμιστές» και «εκσυγχρονιστές», οι οπαδοί του εφικτού, όλοι ετούτοι οι ισμοί... «ενώθηκαν σε μια ιερή συμμαχία», για να μην κουνηθεί φύλλο. Μαλώνουν, τάχα, μεταξύ τους - κάνοντας σκόπιμη φασαρία - για να τραβήξουν αλλού την προσοχή. Ομως το ερώτημα παραμένει. Είναι ετούτη η ζωή ζωή για ανθρώπους;

Την Τρίτη 3 του Σεπτέμβρη πραγματοποιείται το παλλαϊκό συλλαλητήριο ενάντια στην ακρίβεια και η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας «ξεσπαθώνει» καλώντας όλες τις γυναίκες να πάρουν μέρος στην κινητοποίηση, για να εκφράσουν την αγανάκτησή τους και να διεκδικήσουν «πάγωμα» των τιμών στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, αύξηση μισθών κλπ. Στο κύμα των ανατιμήσεων, που προβλέπεται ότι θα «φουσκώσει» ακόμα περισσότερο, χρειάζεται να βάλουν φραγμό με τους συλλογικούς αγώνες τους οι καταναλωτές-καταναλώτριες. Γι' αυτό το ζήτημα μιλάμε με τη Γεωργία Τσαμούρη, μέλος του προεδρείου της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας.

-- Δίνεται μεγάλη έμφαση στο θέμα του μποϊκοτάζ, με το επιχείρημα ότι παλιότερα είχαν πετύχει με αυτό τον τρόπο στο εξωτερικό να μειώσουν τις τιμές...

-- Το μποϊκοτάζ που έκαναν τότε - και δε γνωρίζω πόσο πέτυχε - ποιος το έκανε, η κυβέρνηση ή ο λαός; Αυτό είναι το ζήτημα. Τώρα, σ' εμάς, και η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ και όλοι μαζί καλούν προς αυτή την κατεύθυνση... Μια ανώδυνη εκτόνωση της αγανάκτησης...

-- Ασφαλώς δεν πιστεύουν όλοι ότι αυτό μπορεί να είναι λύση, αλλά κάποιοι αναρωτιούνται μήπως, προσωρινά τουλάχιστον, ένα πετυχημένο μποϊκοτάζ των ενώσεων καταναλωτών φέρει κάποιο αποτέλεσμα...

-- Εμείς πιστεύουμε αντίθετα, ότι αυτό δε θα φέρει κανένα αποτέλεσμα! Από τη στιγμή που το παιχνίδι είναι στημένο, η πολιτική συγκεκριμένη, κινείται προς την κατεύθυνση του κέρδους για το μεγάλο κεφάλαιο, πώς είναι δυνατό; Οταν βλέπουμε, δηλαδή, αυτές τις ανατιμήσεις που έγιναν, όταν κοιμηθήκαμε το βράδυ με τη δραχμή και ξυπνήσαμε το πρωί με το ευρώ και πήγαμε στο φούρναρη, πήγαμε στον μπακάλη, πήγαμε να πάρουμε το γάλα και είδαμε ξαφνικά από 10 μέχρι 30% ανατίμηση, το παιχνίδι είναι «σικέ».

-- Πιστεύετε ότι οι γυναίκες κυρίως υφίστανται το βάρος και τις συνέπειες της ευθύνης να κάνουν κουμάντο στον προϋπολογισμό, στα έξοδα της οικογένειας;

-- Αυτό είναι το μόνο σίγουρο, ότι οι γυναίκες είναι εκείνες που θα μετρήσουν, θα ξαναμετρήσουν, με τα λεφτά που έχουν θα πρέπει να φροντίσουν για το γραμμάτιο, ν' αφήσουν για το δάνειο το καταναλωτικό, ν' αφήσουν για το νοίκι, φως, νερό, τηλέφωνο, να προβλέψουν για τα παιδιά, για το χαρτζιλίκι τους και για τις ανάγκες τους και μετά να δούνε ότι μένουν ελάχιστα για να μπορέσουν να ζήσουν. Βέβαια, είναι και οι άντρες που ψωνίζουν, αλλά το κύριο βάρος το σηκώνουν οι γυναίκες.

-- Σ' αυτή τη φάση όμως αρκετές γυναίκες τις κάνουν να νιώθουν ενοχές που δεν μπορούν να τα βγάζουν πέρα με τον οικογενειακό προϋπολογισμό...

-- Η κυβέρνηση άλλη μια φορά προσπαθεί να μας ξεγελάσει, να υποτιμήσει τη νοημοσύνη μας, να μας κάνει συνυπεύθυνους σ' ένα έγκλημα που η ίδια σχεδίασε και εκτέλεσε μαζί με τους εταίρους της. Ερχεται, με τις πρόσφατες δηλώσεις της για την ακρίβεια και τις συνεχείς ανατιμήσεις, να μας προκαλέσει, καλώντας μας να αλλάξουμε καταναλωτική συμπεριφορά, κάνοντας έρευνα αγοράς για φθηνά προϊόντα και μποϊκοτάζ στα ακριβά. Τώρα ξαφνικά ευαισθητοποιήθηκαν και κάνουν βαρύγδουπες δηλώσεις για την ακρίβεια, τον πληθωρισμό και την αισχροκέρδεια! Ποιον κοροϊδεύουν;

Γιατί δεν παίρνουν μέτρα, λοιπόν, αυτοί που υπέγραψαν όλες τις συνθήκες, όλες τις διατάξεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Αυτοί είναι οι υπεύθυνοι. Αυτοί υποθήκευσαν τη ζωή μας, χωρίς καν να μας ρωτήσουν, αυτοί μίκρυναν τα όνειρά μας με τους έμμεσους και τους άμεσους φόρους, αυτοί είναι που προπαγάνδιζαν τον παράδεισο της ΟΝΕ! Ηρθε λοιπόν η ώρα να τους ρωτήσουμε: «Πού είναι ο "παράδεισος", κύριοι»;

Ως πότε οι γυναίκες θ' αγκομαχούν από την αγωνία της επιβίωσης, της μόρφωσης των παιδιών τους, την αγωνία που δεν μπορούν να κάνουν ούτε μια δωρεάν εξέταση στα εξωτερικά ιατρεία των δημόσιων - δήθεν - νοσοκομείων, την αγωνία της πρωτιάς τους στην ανεργία; Ως πότε θα ανέχονται τα τηλεσκουπίδια, την αποχαύνωση των ΜΜΕ, που προσπαθούν, με τις δικές τους ευλογίες, να υποτάξουν το νου και την αντίστασή μας; Ως πότε θα ζητάν από μας τις γυναίκες να τραβάμε τον τροχό της αντοχής; Εμείς οι γυναίκες, που βιώνουμε με μεγαλύτερη οξύτητα τη βαρβαρότητα της «νέας τάξης πραγμάτων», τη ναρκω-λαγνεία, την υποκουλτούρα, την ανεργία και τη φτώχεια, δε θα πέσουμε στην παγίδα της συνυπευθυνότητας. Δε θα απολογηθούμε σ' αυτή την πολιτική, που καθηλώνει τους μισθούς, τα μεροκάματα και τις συντάξεις, που συρρικνώνει τις δημόσιες και δωρεάν παροχές, στοχεύοντας στην αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Εμείς, που γεννάμε τη ζωή, έχουμε στο κέντρο της τον άνθρωπο! Αυτοί έχουν το κέρδος - αυτοί λοιπόν είναι οι ένοχοι...

Δε θα απολογηθούμε σ' αυτούς... Φτάνει πια η κωμωδία του παραλόγου, το είδαμε το έργο τους πολλές φορές, το μάθαμε απ' έξω και αρνούμαστε να παίξουμε άλλο τους κομπάρσους σε μια στημένη παράσταση, με πρωταγωνιστές την Ευρωπαϊκή Ενωση, την ΟΝΕ και την κυβέρνηση, που εξυπηρετεί και όσους τη στηρίζουν. Δε θα μπούμε στο στημένο παιχνίδι του μποϊκοτάζ, γιατί δεν υπονομεύουμε εμείς το μόνο όπλο αντιμετώπισης αυτής της πολιτικής, την οργανωμένη, συλλογική πάλη, μέσα από το σωματείο μας, μέσα από τους γυναικείους συλλόγους, μέσα από την Ομοσπονδία μας. Ο δρόμος της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας ήταν και είναι πάντα ο δρόμος του αγώνα. Αυτό λοιπόν το δρόμο, που με συνέπεια τον ακολουθούμε τριάντα σχεδόν χρόνια, θα βαδίσουμε και τώρα: Καλούμε όλες τις γυναίκες να αγωνιστούμε για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, διαμόρφωση φτηνής τιμολογιακής πολιτικής, μείωση της άμεσης και έμμεσης φορολογίας, φτηνή λαϊκή στέγη για όλους, διασφάλιση και διεύρυνση του δημόσιου δωρεάν χαρακτήρα σε Κοινωνική Ασφάλιση, Πρόνοια, Παιδεία, Αθλητισμό, Πολιτισμό και κατάργηση του ιδιωτικού τομέα. Να υπερψηφίσουν τους συνδυασμούς στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές που αγωνίζονται προς αυτή την κατεύθυνση. Καλούμε τις γυναίκες να αποδείξουν, για μια ακόμα φορά, πως δεν παραμυθιάζονται από τα παραμύθια τους. Οποιος ακολουθεί τα παραμύθια χάνει τη ζωή - κι μεις θέλουμε να τη ζήσουμε αυτή τη ζωή με αξιοπρέπεια και θα τη ζήσουμε! Και σαν πρώτο βήμα καλούμε τις γυναίκες να πάρουν μέρος στο συλλαλητήριο της 3ης του Σεπτέμβρη!