Από τη μια, δεν έχει εκδηλωθεί ούτε καν πρόθεση για ουσιαστικά μέτρα αντισεισμικής θωράκισης, παρότι όλοι γνωρίζουν ότι η περιοχή είναι η πιο σεισμογενής της Ελλάδας. Από την άλλη, έχουν επιβάλει ως αποκλειστικό μοντέλο ανάπτυξης του νησιού τη μονοκαλλιέργεια του τουρισμού, ο οποίος, όπως είναι φυσικό, επηρεάζεται από τα φυσικά φαινόμενα, όπως ο σεισμός.

Μέσα σ' αυτό το σκηνικό, ο «Ρ» βρέθηκε στη Ζάκυνθο. Κατέγραψε τις ζημιές και συζήτησε με φορείς και κατοίκους του νησιού, οι οποίοι απαιτούν ουσιαστική αντισεισμική προστασία, ανακούφιση των πληγέντων και μια άλλου τύπου ανάπτυξη.

* * *

Η κίνηση στο νησί ήταν μειωμένη, γεγονός που ανησυχεί έντονα τους κατοίκους, αφού τα εισοδήματά τους στηρίζονται στον τουρισμό του καλοκαιριού. Η κυβέρνηση, όμως, έδειξε το... ενδιαφέρον της: Στην επίσκεψη της υπουργού Τουρισμού, Φάνης Πάλλη - Πετραλιά, δε βρέθηκε χρόνος για να συναντηθεί με τους εργαζόμενους και τους εκπροσώπους τους. Επέλεξε να συζητήσει μόνο με τους εκπροσώπους της Νομαρχίας και τους ξενοδόχους!

Η οικογένεια του Γ. Βαρδακαστάνη μετά τους σεισμούς ζει σε κοντέινερ, αφού το σπίτι τους χαρακτηρίστηκε «ακατάλληλο»

Στη Ζάκυνθο συζητιέται έντονα το πώς είναι δυνατόν κανένα από τα μεγάλα ξενοδοχεία να μην έχει ζητήσει να γίνει έλεγχος στις εγκαταστάσεις του, ενώ την ίδια στιγμή υπάρχουν καταγγελίες ξενοδοχοϋπαλλήλων για ζημιές. Το συμπέρασμα που προκύπτει, λοιπόν από το παράδειγμα της Ζακύνθου, αλλά και το πρόσφατο της Κεφαλονιάς, είναι πως το σύστημα, ακόμα και στις φυσικές καταστροφές, προστατεύει τους εκπροσώπους του και αφήνει τους εργαζόμενους στη μοίρα τους.

* * *

Το θέμα είναι πως αυτή η μοίρα, την οποία έχει επιλέξει το κεφάλαιο για αυτούς, μπορεί να αλλάξει. Το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Ζακύνθου κατέθεσε μέτρα αντισεισμικής θωράκισης και ανακούφισης των κατοίκων. Υποστηρίζει πως «υπάρχει και άλλος δρόμος ανάπτυξης, που κινείται στον αντίποδα της κυρίαρχης πολιτικής, με σκοπό όχι το κέρδος της πλουτοκρατίας, αλλά τη συνδυασμένη ικανοποίηση του συνόλου των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων»...

Το σπίτι του Σπ. Μυλωνά έχει χαρακτηριστεί «κίτρινο»

Ο Κωνσταντίνος Τσιντζιλώνης δείχνει στο «Ρ» τις ζημιές στο 2ο ΤΕΕ Ζακύνθου

Από τα προβλήματα που έφερε ο σεισμός αναδείχτηκε για μια ακόμα φορά πως τα κέρδη του κεφαλαίου είναι νόμος για την κυρίαρχη εξουσία, είτε την κεντρική είτε την αυτοδιοικητική. Το παράδειγμα της Ζακύνθου είναι χαρακτηριστικό.

Σε συνάντηση αντιπροσωπείας του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου με το νομάρχη Ζακύνθου, Διονύση Γάσπαρο, τέθηκε το εξής ερώτημα: Γιατί δε γίνονται έλεγχοι και στα μεγάλα ξενοδοχεία του νησιού; Η απάντηση, όπως μας μεταφέρθηκε από τους εκπροσώπους του Κέντρου, ήταν ...«αφοπλιστική»: «Αφού δεν έχει γίνει καμία αίτηση για ελέγχους, δεν μπορεί η Νομαρχία να πάει να παρέμβει»!

Την ίδια απάντηση έδωσε και σε αντιπροσωπεία του ΚΚΕ λίγες μέρες πριν. Ο Νίκος Μπελούσης, γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής Ζακύνθου του ΚΚΕ, τόνισε στο «Ρ»: «Μας απάντησε πως δεν πρόκειται να πάει Αυτόφωρο για αυτό το λόγο. Μάλιστα, στην ερώτησή μας για το τι προβλέπει το σχέδιο "Ξενοκράτης" για τη Ζάκυνθο, δεν απάντησε. Το... επιχείρημα ήταν πως και μεις αυτά που λέμε στον Περισσό δεν τα δημοσιοποιούμε»...

Στο νησί συζητιέται έντονα το κατά πόσο δεν υπάρχουν, όντως, ζημιές στα ξενοδοχεία. Αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν ούτε ένα από τα τόσα ξενοδοχεία της Ζακύνθου να μην αντιμετώπισε κανένα πρόβλημα. Προκύπτει και ένα θέμα: Τα ξενοδοχεία είναι μεν ιδιωτικά αλλά δουλεύουν σε αυτά χιλιάδες εργαζόμενοι (στη Ζάκυνθο φτάνουν τους 4.000 επίσημα οι ξενοδοχοϋπάλληλοι) και στεγάζουν δεκάδες χιλιάδες τουρίστες.

Σύμφωνα βέβαια με την αστική νομιμότητα, η Νομαρχία δεν έχει δικαίωμα να κάνει ελέγχους, αφού δεν της έχει ζητηθεί. Υπάρχουν, όμως, ευθύνες και δικές της, αφού δεν έχει ζητήσει από το κράτος να έχει αυτό το δικαίωμα, σε μεγάλες φυσικές καταστροφές και έκτακτες καταστάσεις που θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων, περισσότερο από τα κέρδη του κάθε ιδιώτη. Μεγάλες ευθύνες έχουν κυρίως οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που δεν έχουν συμπεριλάβει στην πολιτική τους τέτοιες δράσεις. «Από όλα αυτά χρειάζεται οι εργαζόμενοι να βγάλουν τα συμπεράσματά τους και να απεγκλωβιστούν από τα δύο μεγάλα κόμματα και να σκεφτούν να στηρίξουν το ΚΚΕ», σημείωσε ο Νίκος Μπελούσης.

Η στάση της Νομαρχίας δεν ήταν τίποτα άλλο από μια στάση διαχείρισης της κατάστασης. «Η Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία (ΝΑΣ) Ζακύνθου είχε ζητήσει έργα και πράξεις τα τελευταία χρόνια, ενώ είχε κάνει και προτάσεις», δηλώνει στο «Ρ» ο νομαρχιακός σύμβουλος Τάκης Κεφαλληνός. Το ζήτημα της αντισεισμικής θωράκισης του νησιού, τελικά, συζητήθηκε μετά από πολλές προσπάθειες στις 28 Μάρτη του 2006, λίγο πριν τους σεισμούς. «Και τότε οι προτάσεις των παρατάξεων που στηρίζονται από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ήταν ανεπαρκείς».

Ενα άλλο θέμα, συνεχίζει Τ. Κεφαλληνός, είναι πως «κατά τη διάρκεια της σεισμικής δραστηριότητας ζητήσαμε να γίνει έκτακτο Νομαρχιακό Συμβούλιο, αλλά η πλειοψηφία το αρνήθηκε. Προφασίστηκε την... πρόκληση πανικού στον κόσμο! Λίγες μέρες αργότερα ο νομάρχης έστειλε επιστολή προς τον υπουργό Εσωτερικών, με 15 αιτήματα. Η επιστολή έγινε γνωστή στους νομαρχιακούς συμβούλους και στο λαό από τις εφημερίδες. Μια επιστολή χωρίς απόφαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου και χωρίς ένα αίτημα για τους εργαζομένους της Ζακύνθου».

Ο σεισμός άφησε πίσω του 34 «κόκκινα» (ακατάλληλα) και 350 «κίτρινα» (προσωρινά ακατάλληλα) σπίτια σε όλο το νησί, ενώ 12 οικογένειες ζουν σε κοντέινερ. «Κίτρινα» χαρακτηρίστηκαν τα εργαστήρια και ένα κτίριο στο 2ο ΤΕΕ της πόλης, όπως και στο 2ο Δημοτικό Σχολείο. Ζημιές υπάρχουν και στο Κάστρο της πόλης, το οποίο χρειάζεται αναστήλωση, ενώ γίνονται εργασίες και στη δημόσια βιβλιοθήκη. Και τα στοιχεία αυτά δεν ήταν οριστικά, αφού μέχρι την επίσκεψή μας στο νησί είχαν ελεγχθεί 1.000 κτίρια, ενώ είχαν κατατεθεί 1.300 αιτήσεις από τους κατοίκους.

«Δεν είχαμε Ανάσταση φέτος, μόνο μεγάλη Παρασκευή», δήλωσε στο «Ρ» ο καταστηματάρχης Γιάννης Βαρδακαστάνης. Τον συναντήσαμε να τρώει με την οικογένειά του μπροστά από το κοντέινερ και ν' ακούει μουσική από το αυτοκίνητο που ήταν παρκαρισμένο λίγο πιο πέρα. Το σπίτι του, στο Βασιλικό, χαρακτηρίστηκε ακατάλληλο. «Το 'χαμε ξεκινήσει από το '74, μεροκάματο το μεροκάματο», ήταν οι πρώτες κουβέντες του, για να προσθέσει με πίκρα: «Ούτε στον ύπνο μας δε θα το ξαναδούμε. Σήμερα δε χτίζεις σπίτι με μεροκάματο. Περιμένουμε τι θα κάνει το κράτος στην πράξη, γιατί από λόγια ακούμε πολλά»...

Ο Σπύρος Μυλωνάς ζει στην πόλη, με μια σύνταξη των 490 ευρώ, και το σπίτι του το «χρωστάει ακόμα στην τράπεζα». Γι' αυτή τη σύνταξη δούλεψε 40 χρόνια ως οδηγός φορτηγού και ταξί. Σήμερα το ισόγειο του σπιτιού έχει χαρακτηριστεί «κίτρινο». Κι αυτός από λόγια έχει ακούσει πολλά και περιμένει βοήθεια από το κράτος...

Τον Γ. Βαρδακαστάνη (απλή συνωνυμία με τον προηγούμενο) τον συναντήσαμε στο καφενείο του Βασιλικού και δε δίστασε να πει τα πράγματα με το όνομά τους: «Δε μιλήσαμε καθόλου και δεν είπαμε τίποτα, γιατί έχουμε τον τουρισμό, γιατί ζούμε μόνο από αυτόν. Το τι περάσαμε μόνο εμείς το ξέρουμε». Και συνέχισε λέγοντας τα πράγματα «έξω από τα δόντια»: «Μας βουλώνουν το στόμα γιατί θέλουμε να βγάλουμε λεφτά το καλοκαίρι, να ξοφλήσουμε τις τράπεζες. Είχαμε δουλιές στη Ζάκυνθο, τώρα μας κάνουν να εξαρτιόμαστε από τον τουρισμό και να αφήνουμε στην άκρη το φόβο για τη ζωή μας. Είμαστε εξαρτημένοι»...Ο Ντίνος Ρώμας, που καθόταν λίγο πιο δίπλα, προσέθεσε: «Μας σπρώξανε στον τουρισμό χωρίς υποδομές και καταλήγουμε να τα αγοράζουν όλα οι επιχειρηματικοί όμιλοι»...

«Ευτυχώς που έγινε τέτοια εποχή ο σεισμός», σημείωσε στο «Ρ» ο διευθυντής του 2ου ΤΕΕ, Κωνσταντίνος Τσιντζιλώνης. Ενα κτίριο και τα εργαστήρια του σχολείου έχουν χαρακτηριστεί «κίτρινα». «Εάν ήταν άλλη περίοδος θα έπρεπε να βρούμε χώρο να μετεγκατασταθούμε»...

Το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Ζακύνθου κατέθεσε αμέσως μετά τους σεισμούς συγκεκριμένες προτάσεις με υπόμνημά της, μιλώντας για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης προς όφελος των εργαζομένων.

Αυτός ο δρόμος αντιμετωπίζει και την τουριστική οικονομική δραστηριότητα, όχι σαν μονοκαλλιέργεια, αλλά:

• Σε αναλογία προς τη βιοτεχνική και αγροτική παραγωγή, τις ενεργειακές, υδροδοτικές, αποχετευτικές και μεταφορικές υποδομές στο νησί.
• Σε αναλογία με τις ανάγκες της εκπαίδευσης και ειδίκευσης του εργατικού δυναμικού.
• Σε ισορροπία με τη φύση.

«Είναι ευθύνη της σημερινής κυβέρνησης αλλά και των προηγουμένων που δεν έχουν δώσει λύσεις σε ένα νησί που κάθε χρόνο γίνεται και ένας ισχυρός σεισμός», τόνισε στο «Ρ» ο Τάκης Στρούζας, πρόεδρος του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Ζακύνθου. Η κυβέρνηση της ΝΔ απέδειξε το... ενδιαφέρον της για τους εργαζόμενους στη Ζάκυνθο, σημείωσε, «όταν η υπουργός Τουρισμού, Φάνη Πάλη - Πετραλιά, επισκέφθηκε το νησί και επέλεξε να συναντηθεί μόνο με τη Νομαρχία και τους μεγαλοξενοδόχους. Επέλεξε να μην συναντηθεί με τους εργαζόμενους»...

Ο πρόεδρος του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Θεοδωρής Σαρακίνης, διατυπώνει το μεγάλο πρόβλημα που προκύπτει στον κλάδο. Στα ξενοδοχεία της Ζακύνθου δουλεύουν 4.000 εργαζόμενοι και οι επιπτώσεις θα είναι πολύ σημαντικές: «Ηδη σε δύο μεγάλα ξενοδοχεία το Πάσχα έγιναν σημαντικές ακυρώσεις. Στο ένα, αντί 800 ήρθαν 250 και στο άλλο αντί για 450 ήρθαν 120. Τελικά οι εργαζόμενοι θα πληρώσουν το μάρμαρο. Κανείς δε διασφαλίζει πως αν δεν υπάρχει κίνηση θα μείνουμε στις δουλιές μας». Εκτός των άλλων, μας λέει, «υπήρχαν καταγγελίες από εργαζόμενους πως υπήρχαν ζημιές σε ξενοδοχεία και κανένα από αυτά δεν έχει ελεγχθεί».

«Μεγάλη μερίδα των ιδιωτικών υπαλλήλων εργάζονται στον τομέα του τουρισμού», τονίζει ο πρόεδρος του σωματείου τους, Διονύσης Κλάδης. Επίσης, υποστηρίζει, πως «θα υπάρξουν γενικότερες επιπτώσεις στο εισόδημα, αφού οι πλειοψηφία των επιχειρήσεων έχει άμεση σχέση με τον τουρισμό και «αν ο τομέας αυτός πάθει ζημιά, θα την πληρώσουν οι εργαζόμενοι».

Στο υπόμνημα του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Ζακύνθου προς το υπουργείο Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας, τον ΟΑΕΔ, την Περιφέρεια Ιονίων Νήσων, τα κόμματα και τα ΜΜΕ, προτείνεται δέσμη συγκεκριμένων και ουσιαστικών μέτρων για την αντισεισμική θωράκιση, όπως:

• Αμεσοι αντισεισμικοί έλεγχοι δημόσιων κτιρίων, χώρων συγκέντρωσης του λαού και της νεολαίας, των μεγάλων ξενοδοχείων, των σούπερ μάρκετ, των υποδομών και των μνημείων του νησιού.
• Καταγραφή και έρευνα της σεισμικής επικινδυνότητας στη Ζάκυνθο.
• Αξιοποίηση ειδικών επιστημόνων και γενναία χρηματοδότηση των ερευνών. Διαμόρφωση ειδικών όρων πολεοδομίας και κατασκευής κτιρίων. Ελεγχος από δημόσιο φορέα της εφαρμογής των θεσπισμένων ειδικών όρων, της ποιότητας των υλικών, με αυστηρές ποινές στους παραβάτες. Υπενθυμίζεται ότι σήμερα οι έλεγχοι αυτοί επαφίενται στην καλή διάθεση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
• Επαναλειτουργία του ΤΑΣ Ζακύνθου.
• Σχέδιο αντιμετώπισης των συνεπειών ενός σεισμού.
• Συνεχής ενημέρωση των κατοίκων, τόσο ατομικά όσο και σε επίπεδο σχολείου, χώρου δουλιάς, χωριού και δήμου.

Παράλληλα, το υπόμνημα επισημαίνει ότι απαιτούνται μέτρα προστασίας των εργαζομένων και των ανέργων, όπως:

• Εκτακτο επίδομα 2.000 ευρώ στους ξενοδοχοϋπαλλήλους και εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα που έχουν γραφτεί από την περασμένη χρονιά στο Ταμείο Ανεργίας και δεν έχουν βρει ακόμα δουλιά.
• Επιδότηση όλων των ανέργων με μηνιαίο επίδομα στο 80% του κατώτερου μισθού που διεκδικεί το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα (1.040 ευρώ το μήνα).
• Υπολογισμός του χρόνου ανεργίας ως συντάξιμου χρόνου και άμεση αποζημίωση στο σύνολο του κόστους των πληγεισών κατοικιών και της επαγγελματικής εγκατάστασης των αυτοαπασχολουμένων από τυχόν φθορές λόγω των σεισμών.

Αναγνωρίζω την εξοντωτική ποινή της ψυχολογικής βίας που ασκείτε πάνω σε αυτά τα άχρηστα πλάσματα, και στους γονείς τους! Βλέπω στα πρόσωπά τους την απελπισία, και τη δική σας ηδονή, όταν τους λέτε «αύριο». Και αυτό το «αύριο» κρατάει μήνες, χρόνο, χρόνια! Η αβεβαιότητα, η ανασφάλεια, το άγνωστο που τους προσφέρετε, τους διαλύει τα νεύρα! Μπράβο σας! Δεν είναι μικρό πράγμα να έρχονται και να καταθέτουν στα πόδια σας τους κόπους τόσων χρόνων, και δεκάδες εκατομμύρια δραχμές των γονιών τους, και αντί για μπράβο εσείς να τους προσφέρετε καχυποψία, γραφειοκρατία, καθυστερήσεις, αυταρχική συμπεριφορά, απαξίωση! Τέτοια, ακριβώς, γαϊδουριά τους πρέπει! Φυσικά τα παιδιά θα γίνουν κουρέλι! Φυσικά οι γονείς θα πάθουν εμφράγματα. Φυσικά τα παιδιά, τι παιδιά, για επιστήμονες πρόκειται, και οι γονείς θα γονατίσουν, θα λιποψυχήσουν, θα κουρελιαστούν. Οπως ακριβώς, επιθυμείτε! Ομως, φτάνει;

Αντί για κάτι άγριο και όμορφο αρχαιοελληνικό, εσείς διαλέξατε αναίμακτες μεθόδους! Σκληρές, δε λέω, αλλά ούτε σταγόνα αίμα! Χωρίς μυρουδιά καμένης σάρκας. Χωρίς ανθρώπινα μέλη διασκορπισμένα. Χάθηκε η τιμωρία που επέβαλε στις 2 Μάρτη του 1757 το γαλλικό δικαστήριο στον κύριο Νταμιέ. «Να ομολογήσει δημόσια τα εγκλήματά του μπροστά στην πύλη της εκκλησίας της παναγίας των Παρισίων». Μετά την ομολογία «να βασανιστεί πάνω στο ικρίωμα (το οποίο θα τον τοποθετούσαν), με πυρακτωμένες λαβίδες στους μαστούς, στα χέρια, στους μηρούς, στις κνήμες»!

Μετά τις πύρινες λαβίδες, «να καεί το χέρι του με αναμμένο θειάφι, και πάνω στις πληγές του να χυθεί λιωμένο μολύβι, βραστό λάδι, καυτό ρετσίνι, κερί και θειάφι λιωμένα και ανακατεμένα, και ύστερα το σώμα του να εξαρθρωθεί και να διαμελιστεί από τέσσερα άλογα, τα μέλη του καθώς και το κορμί του να γίνουν παρανάλωμα του πυρός, να αποτεφρωθούν, και η στάχτη να σκορπιστεί στο αέρα»!

Αυτά είναι μεγαλεία! Αυτή είναι εκδίκηση! Εντάξει, και τα χιτλερικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, το σημερινό Γκουαντάναμο, γιατί όχι! Μαζέψτε όλα αυτά τα ανόητα παιδιά, και τους γονείς τους παρακαλώ, και ρίχτε τους στους φούρνους! Στους φούρνους, όχι απλώς στο «αύριο» για την αναγνώριση, και στην αυριανή μόνιμη ανεργία! Αφού επιμένουν να σας παρακαλάνε, και δε σας παίρνουν στο κυνήγι εσάς και το ΔΟΑΤΑΠ σας, καλά τους κάνετε! Τα άλογα πρέπει, όπως συνέβη και στον κύριο Νταμιέ, να μην είναι εξασκημένα, για να παρέμβουν οι άνθρωποι του ΔΟΑΤΑΠ, όπως οι συνάδελφοί τους στη Γαλλία του 1757, για «να κόψουν τα νεύρα και να πελεκίσουν τις κλειδώσεις», για να μπορέσει να γίνει κομμάτια το σώμα! Που είναι το ζητούμενο!

Η βία ενάντια στις γυναίκες και τα παιδιά είναι ένα θέμα που συζητιέται όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια, όμως είναι ένα φαινόμενο που δεν περιορίζεται στα ενδοοικογενειακά πλαίσια. Η βία είναι σύμφυτη με την καπιταλιστική κοινωνία και τα παιδιά είναι τα πιο ανυπεράσπιστα πλάσματα απέναντί της. Πρόκειται για ένα φαινόμενο, που διαρκώς παίρνει νέες μορφές και διαστάσεις (π.χ. απαγωγές, παιδική πορνογραφία μέσω διαδικτύου, βία ανάμεσα στα ίδια τα παιδιά) και, αν δεν αντισταθούμε, αν δεν παρέμβουμε έγκαιρα, γρήγορα θα φτάσει και σ' εμάς ό,τι ανησυχητικό, σχετικά μ' αυτά, υπάρχει στο εξωτερικό. Η βία που αφορά τα παιδιά αυξάνεται και στην Ελλάδα με γρήγορους ρυθμούς και το κράτος είναι απροετοίμαστο απέναντι στη χιονοστιβάδα που έρχεται.

«Σκοπός μας δεν είναι μόνο να εντοπίσουμε το φαινόμενο, ούτε μόνο να το περιγράψουμε, αλλά κυρίως να το αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά», τόνισαν οι εκπρόσωποι του Εθνικού Συμβουλίου Ελληνίδων, σε συνέντευξη Τύπου που οργάνωσαν λίγο πριν από την ημερίδα που έγινε στις 11 Μάη με θέμα «Μορφές βίας κατά παιδιών και γυναικών στη σύγχρονη κοινωνία».

«Σήμερα, οι μορφές βίας είναι περισσότερες από ποτέ», είπε η πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Βάσω Σταυριανοπούλου - Γκανάτσου, ενώ η ομότιμη καθηγήτρια Εγκληματολογίας Καλλιόπη Σπινέλλη μίλησε για το διεθνές φαινόμενο των απαγωγών, που φτάνουν τις 10.000 (οικονομικοί και πολιτικοί λόγοι, σεξουαλική βία κ.ά.). Μόνο μέσα στο 2004, οι μισές υποθέσεις δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος στην Ελλάδα αφορούσαν την παιδική πορνογραφία, υπογράμμισε και τόνισε τη συμβολή της σύγχρονης τεχνολογίας στο θέμα αυτό.

«Τα παιδιά μας ζουν μέσα στη βία και η βία που υφίστανται αναπαράγεται αργότερα στην κοινωνία», επισημάνθηκε από την παιδίατρο Ελένη Αδάμ, πρώην πρόεδρο του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού και γγ του Εθνικού Συμβουλίου Ελληνίδων.

»Συνήθως μιλάμε για κάποιες ακραίες μορφές βίας, παρατήρησε, και αναφερόμαστε σε νούμερα που γίνονται γνωστά σε κάποιες αρχές. Ομως, το φαινόμενο είναι πολύ πιο εκτεταμένο... Σε έρευνα που έγινε από το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών και το Εθνικό Συμβούλιο Ελληνίδων σε δημοτικά σχολεία της πρωτεύουσας, τα συμπεράσματα ήταν, όπως τόνισε, ανησυχητικά».

77% μαθητών της Ε' Δημοτικού δηλώνουν ότι έχουν δει παιδιά να χτυπάνε άλλα παιδιά, 32% παραδέχονται ότι έχουν συμπεριφερθεί άσχημα σε άλλα παιδιά (λεκτική βία, τρομοκρατία απέναντι σε αδύναμους ή διαφορετικούς κλπ.), 13% έχουν δει μεγάλους να χτυπάνε παιδί στο σχολείο (παρόλο που απαγορεύεται από το νόμο), 53% έχουν δει παιδιά να τρομοκρατούν άλλα στο σχολείο και 19% των παιδιών γνωρίζουν κάποιο παιδί που παρενοχλήθηκε σεξουαλικά (πολύ συχνά τα παιδιά αντί να μιλήσουν για τον εαυτό τους ισχυρίζονται ότι μιλάνε για κάποιο φίλο -η, ή γνωστό).

«Δύο στα τρία παιδιά δεν έχουν πού να μιλήσουν, αν και αντιμετωπίζουν σοβαρές μορφές βίας», υπογράμμισε ο βοηθός Συνήγορος του Πολίτη, υπεύθυνος για τα δικαιώματα του παιδιού, Γιώργος Μόσχος. «Δεν έχουν πρόσωπα να εμπιστευτούν, ούτε στο οικογενειακό περιβάλλον, αλλά ούτε στο σχολείο, όπου δεν υπάρχει συνήθως η δυνατότητα να συζητήσουν με τους εκπαιδευτικούς και να επικοινωνήσουν. Οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί παραδέχονται ότι δεν είναι προετοιμασμένοι για να αντιμετωπίσουν τέτοιες καταστάσεις και βρίσκονται υπό πίεση για να προλάβουν την ύλη.

»Εχουμε ευθύνες απέναντι στη νέα γενιά, τόνισε ο Γ. Μόσχος, όχι μόνο νομικές, από τις διεθνείς συμβάσεις, αλλά και ουσιαστικές: Ακούστε τα παιδιά! Οπως βλέπουμε από τις επισκέψεις μας σε σχολεία, τα Ελληνόπουλα νιώθουν ότι δεν έχουν την κατάλληλη στήριξη για την προστασία τους από κάθε μορφή βίας. Δεν ξέρουν καν πώς να αμυνθούν. Η ελληνική πολιτεία χρειάζεται οπωσδήποτε να δεσμευτεί: Ενισχύοντας τα σχολεία με εξειδικευμένο προσωπικό, ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς. Επιμορφώνοντας τους εκπαιδευτικούς και όλους τους επαγγελματίες που εργάζονται με παιδιά, για τις διαστάσεις της κακοποίησης και τις μεθόδους αναγνώρισης και παρέμβασης. Ευαισθητοποιώντας και εκπαιδεύοντας τους γονείς. Εισάγοντας ενότητες συζήτησης και επικοινωνίας για τα δικαιώματα του παιδιού στο εκπαιδευτικό σύστημα. Στηρίζοντας προληπτικά τις οικογένειες που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. Προβάλλοντας οπτικοακουστικά μηνύματα για την πρόληψη της βίας. (Το Εθνικό Συμβούλιο Ελληνίδων έχει δώσει τέτοια «σποτάκια», αλλά δεν προβάλλονται στην τηλεόραση γιατί ...προτιμώνται οι διαφημίσεις).

Το κράτος αφήνει την οικογένεια στην τύχη της, χωρίς να αντιμετωπίζει ουσιαστικά με μέτρα κοινωνικού χαρακτήρα το πρόβλημα. Βέβαια, χρειάζονται και κονδύλια από το κράτος, αλλά υποτίθεται ότι αυτό είναι δεσμευμένο από την Ευρωπαϊκή Ενωση ότι δεν μπορεί να ...αυξάνει τις δαπάνες του προϋπολογισμού. Και κόβουν τις κοινωνικές δαπάνες, τις δαπάνες για την εκπαίδευση κλπ. Αν σ' όλ' αυτά προσθέσουμε το γεγονός ότι είτε από την τηλεόραση είτε από ορισμένο κομμάτι του έντυπου λόγου, είτε ακόμη και από το διαδίκτυο προβάλλονται ταινίες βίας, παιδικά παιχνίδια που έχουν άμεση σχέση με τη βία και το έγκλημα, κόμικς που προβάλλουν βία κλπ., τότε γίνεται φανερό πως αυτή η βάρβαρη κοινωνία μπολιάζει πολύμορφα τις παιδικές ψυχές μ' αυτές τις σάπιες αξίες της, το αποτέλεσμα των οποίων εκφράζεται και με την παιδική βία. Αλλά και η εκπαιδευτική διαδικασία με τα μαθήματα επιχειρηματικότητας και ανταγωνισμού ανοίγει τέτοιους δρόμους.

- Οταν τα κοινωνικά προβλήματα αυξάνουν και οι επιμελητές ανηλίκων διαρκώς μειώνονται.

- Οταν τα παιδιά που προστρέχουν στην Εισαγγελία Ανηλίκων δε βρίσκουν χώρους για να καταφύγουν. Οταν δεν υπάρχουν πόροι για τις ανάδοχες οικογένειες, ούτε οργανωμένα συστήματα για την προστασία των ανηλίκων. Οταν στη Νομαρχία δεν υπάρχει εξειδικευμένο προσωπικό και όταν δεν υπάρχει καν στήριξη της οικογένειας από το κράτος...

Τότε οι εργαζόμενοι έχουν χρέος να απαιτήσουν να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στην πρόνοια, εντείνοντας τις διεκδικήσεις τους στις κυβερνήσεις της πλουτοκρατίας, όχι μόνο για κονδύλια, αλλά και για άλλο εκπαιδευτικό σύστημα, με περιεχόμενο που να διαμορφώνει ανθρώπους με τις αξίες και τα ιδανικά του λαού. Αλλά δε φτάνουν μόνον οι διεκδικήσεις. Να χρησιμοποιήσουν ανάμεσα στα άλλα όπλα και την ψήφο τους για να αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης σε βάρος των κομμάτων της πλουτοκρατίας και υπέρ του ΚΚΕ στην προοπτική του λαϊκού μετώπου. Αυτό είναι στοιχειώδες καθήκον απέναντι στη νέα γενιά. Τώρα στις τοπικές εκλογές είναι μια ευκαιρία για τους εργαζόμενους, να ενισχύσουν τα ψηφοδέλτια συνεργασίας, που υποστηρίζουν το ΚΚΕ, το ΔΗΚΚΙ, η Παρέμβαση Αριστερών Πολιτών, η Κομμουνιστική Ανανέωση. Θα συμβάλουν στην προοπτική αλλαγής συσχετισμού σε όφελός τους, σε όφελος των παιδιών, των νέων. Θα συμβάλουν στην ενίσχυση του αγώνα για λαϊκή εξουσία. Είναι μια προσφορά στα παιδιά που έρχονται...