ΤΟ νεοκλασικό αθηναϊκό σπίτι, στην οδό Σταδίου - Ε. Λω που στέγασε την εφημερίδα μας, ύστερα από τη Βάρκιζα, ήταν ο στόχος της μεγάλης επιδρομής για να κλείσει ο «Ριζοσπάστης» και τ' άλλα ΕΑΜικά έντυπα ανάμεσα σ' αυτά και η «Ελεύθερη Ελλάδα», το κεντρικό δημοσιογραφικό όργανο της ΚΕ του ΕΑΜ.

Η ΕΦΟΔΟΣ με δυνάμεις της αστυνομίας μπήκε στο μέγαρο και αφού περιόρισε στη σάλα το συντακτικό προσωπικό, άρχισε η έρευνα.

Ο, ΤΙ βρέθηκε εκείνη την ώρα στα γραφεία του «Ρ», φορτώθηκε στα καμιόνια της αστυνομίας προς περαιτέρω διερεύνηση. Και το τελευταίο χαρτάκι που είχε πέσει στον κάλαθο των αχρήστων, κι αυτό μπήκε στον κατάλογο του ύποπτου υλικού, που έπρεπε να το μελετήσουν.

ΑΠΟ την επιδρομή των μπουραντάδων γλίτωσε από τα βέβηλα χέρια τους το πορτρέτο του πρωτομάρτυρα της ελληνικής δημοσιογραφίας, του Κώστα Βιδάλη.

ΣΤΟ κεφαλόσκαλο είχε σταθεί ένας μεσόκοπος, που φαινόταν να έχει περάσει πολλά βάσανα στη ζωή του. Πρόσωπο βαθιά σκαμμένο. Κάθε τόσο έλεγε δυο-τρεις λέξεις που έλεγαν στερεότυπα: «Κι αυτό θα περάσει»...

Ο ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ, ο υπεύθυνος της επιχείρησης είδε το μεσόκοπο, να στέκεται επίμονα στο κεφαλόσκαλο και προχώρησε προς το μέρος του. Δεν είχε προφτάσει να τον πλησιάσει κι ακούστηκε δυνατά να του λέει: - Κι εσύ, Τάκη εδώ...

Η απάντηση (του Τάκη) κοφτή, σταράτη: - «Και πού θά 'θελες να είμαστε κυρ-αστυνόμε... Εδώ είναι το σπίτι μας».

ΔΕΝ άφησε ούτε λεπτό κι ο Τάκης απαντούσε: - Και πού θα έπρεπε να είμαστε. Κι αμέσως πρόσθεσε: Αυτό είναι το σπίτι μας κυρ-αστυνόμε.

ΠΟΙΟΣ ήταν ο Τάκης; Είναι ο Φίτσος, ο ηρωικός Τάκης, έτσι τον ξέρουν μέσα στο Κόμμα. Ετσι με την κραυγή... ο Τάκης, ο Τάκης τον υποδέχονται στο κάτεργο της Αίγινας. Κι ο «Ριζοσπάστης» το σπίτι του για να γράψει το εργατικό ρεπορτάζ, που ήταν ο τομέας δουλειάς που κάλυπτε στο «Ρ».

ΛΙΓΟΥΣ μήνες πιο ύστερα ο Τάκης Φίτσος ενώ βρισκόταν εξόριστος στην Ικαρία, θα μεταφερθεί στην Αθήνα και θα τον «εντάξουν» σε μια δίκη στο στρατοδικείο της Χαλκίδας και μαζί με τους συντρόφους του θα καταδικαστεί σε θάνατο. Με τη ζητωκραυγή «για το ΚΚΕ», ο Τάκης θα κλείσει μια ηρωική διαδρομή ζωής, που ολόκληρη δόθηκε στο ΚΚΕ, στον αγώνα του λαού.

Αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον Δημήτρη Κουτσούμπα, μέλος του ΠΓ, βρίσκεται στη Λισαβόνα, μετά από πρόσκληση του Πορτογαλικού Κομμουνιστικού Κόμματος.

Στην αντιπροσωπεία συμμετέχουν ακόμα οι Μπάμπης Αγγουράκης, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων και Νίκος Σερετάκης, μέλος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ.

Το Πορτογαλικό ΚΚ φιλοξένησε χτες Σάββατο 16/2 τη συνεδρίαση της ομάδας εργασίας για την προετοιμασία της 10ης Διεθνούς Συνάντησης των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, που θα φιλοξενηθεί φέτος από το Κομμουνιστικό Κόμμα Βραζιλίας, για πρώτη φορά στη Λατινική Αμερική. Συζητήθηκαν οι προτάσεις που έχουν υποβάλει σειρά κομμάτων, για το κύριο θέμα της φετινής συνάντησης, καθώς και όλες οι πλευρές της προετοιμασίας της, και οι αιτήσεις σειράς κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων που επιθυμούν να ενταχθούν στη διαδικασία αυτών των διεθνών συναντήσεων. Εγινε ανταλλαγή πληροφοριών για τους αγώνες στις χώρες τους και διεθνώς και αποτίμηση σειράς κοινών πρωτοβουλιών των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων, όπως ήταν η πρόσφατη περιφερειακή συνάντηση των ΚΚ της Μέσης Ανατολής στην Αθήνα, η καμπάνια αλληλεγγύης στους Ούγγρους κομμουνιστές και τους 5 Κουβανούς πατριώτες, οι πρωτοβουλίες ενάντια στην «ευρωσυνθήκη» και στην επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα και άλλες που είχαν συμφωνηθεί στην 9η Συνάντηση στο Μινσκ, που έγινε παραμονή της 90ής επετείου της Μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης.

Μια διαφορετική συνέντευξη, σε μία ιδιαίτερη στιγμή της πολιτικοκοινωνικής ζωής, έδωσε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, στην Σεμίνα Διγενή και σε άλλα 20 πρόσωπα στην εκπομπή TOP STORIES.

Ανάμεσά τους ο Σταμάτης Κραουνάκης, ο Γιάννης Πολίτης, η Λένα Αρώνη, ο Αλέξης Ρήγας, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, ο Γιάννης Ζουγανέλης κ.ά.

Στο studio της εκπομπής, η κόρη του ποιητή Γιάννη Ρίτσου, συγγραφέας Ερη Ρίτσου, οι ηθοποιοί Μπέτυ Βαλάση, Βέρα Κρούσκα, Ελένη Γερασιμίδου, Ελένη Ράντου, Κατερίνα Τσάβαλου, η εκπαιδευτικός Θεοδώρα Δριμάλα, η δημοσιογράφος Σοφία Αδαμίδου και η Χριστίνα Παναγιωτακοπούλου, στέλεχος του ΚΚΕ.

Στη διάρκεια της εκπομπής αποκαλύπτονται αστεία, αλλά και παράξενα περιστατικά μιας περιπετειώδους ζωής και λέγονται αλήθειες για τα ζητήματα που απασχολούν σήμερα την ελληνική κοινωνία, αλλά και την παγκόσμια κατάσταση.

Η εκπομπή θα μεταδοθεί αύριο Δευτέρα 18 Φλεβάρη από τη ΝΕΤ στις 23.00.

Από την «κατάληψη» στο ξενοδοχειακό συγκρότημα του «Αστέρα Βουλιαγμένης»

Νέα ώθηση σ' αυτή την πρωτοπόρα δράση αναμένεται να δώσει η ενοποίηση των δυο σωματείων, των ξενοδοχοϋπαλλήλων και των εργαζομένων στον επισιτισμό - τουρισμό. Η τυπική διαδικασία της ενοποίησης των δυο σωματείων μπορεί να έγινε πρόσφατα, η ουσιαστική «ενοποίηση» όμως, με τις κοινές τους παρεμβάσεις μέσα στους χώρους δουλειάς, με κοινούς αγώνες, συγκρούσεις με την εργοδοσία μετράει πολύ περισσότερο καιρό.

Μόνο το τελευταίο διάστημα, οι ταξικές δυνάμεις στον κλάδο έκαναν μια σειρά παρεμβάσεις μέσα σε χώρους δουλειάς, αποτρέποντας απολύσεις, επιβάλλοντας επαναπροσλήψεις κλπ. Γεγονός που έρχεται να επιβεβαιώσει ότι μόνο μέσα από την οργανωμένη αντίσταση, τη σύγκρουση με την εργοδοσία και τη διεκδίκηση αιτημάτων, που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες και πραγματικές ανάγκες τους, οι εργαζόμενοι μπορούν να αποσπούν κατακτήσεις.

Μια ιδιαίτερα σημαντική κατάκτηση πέτυχαν οι ταξικές δυνάμεις πρόσφατα, υποχρεώνοντας με τον αγώνα τους τη διαχειρίστρια εταιρεία στον «Αστέρα Βουλιαγμένης», πολυεθνική «Starwood» («Στάργουντ»), να επαναπροσλάβει την Μερόπη Αλυκιώτη, εργαζόμενη στο συγκρότημα και συνδικαλίστρια στον κλάδο. Παράλληλα χτύπησαν στην πράξη το καθεστώς «ομηρίας» και της ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων, που χρόνια τώρα έχει επιβάλλει στους εργαζόμενους του «Αστέρα» η εργοδοσία, με τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου και την ανοχή των συνδικαλιστικών ηγεσιών του επιχειρησιακού σωματείου και της Ομοσπονδίας.

Οι ταξικές δυνάμεις πρωτοστάτησαν στην οργάνωση της πάλης των εργαζομένων, δίνοντας απανωτά χαστούκια στην εργοδοσία με απεργιακές κινητοποιήσεις και αγωνιστικές παρεμβάσεις, συγκεντρώσεις και πορείες μέσα στο συγκρότημα και με τη στήριξη και άλλων κλάδων εργαζομένων. Σαν αποτέλεσμα, οι συμβάσεις δεκάδων εργαζόμενων μετατράπηκαν σε αορίστου χρόνου, χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια ότι έχει τελειώσει ο αγώνας, ώστε και ο τελευταίος εργαζόμενος στον «Αστέρα» να έχει μόνιμη και σταθερή δουλειά.

Λίγες μέρες πριν, οι ταξικές δυνάμεις ενημερώθηκαν από εργαζόμενους ότι η εργοδοσία του ξενοδοχείου «Ακροπόλ» απολύει το μόνιμο προσωπικό και το αντικαθιστά με εργαζόμενες μέσα από συνεργεία και γραφεία υπό το καθεστώς άθλιων εργασιακών σχέσεων. Αμεσα, δεκάδες εργαζόμενοι μπήκαν μέσα στο ξενοδοχείο, τσαλάκωσαν τη βιτρίνα της χλιδής και απαίτησαν να σταματήσει αυτό το άθλιο καθεστώς. Η εργοδοσία αναγκάστηκε να βάλει «φρένο» στο πλάνο απαλλαγής της από το μόνιμο προσωπικό και την αντικατάστασή του από εργολάβους.

Στις αρχές του Φλεβάρη η διεύθυνση του ξενοδοχείου «Ηριδανός» απέλυσε από το ξενοδοχείο την καμαριέρα Φωτεινή Χάρντινα, δραστήριο μέλος του σωματείου, με το επιχείρημα της χαμηλής πληρότητας του ξενοδοχείου. Η παρέμβαση του Συνδικάτου ήταν άμεση. Δεκάδες συνδικαλιστές πραγματοποίησαν μαζική διαμαρτυρία μέσα στο ξενοδοχείο, αναγκάζοντας άμεσα τη διεύθυνση να ανακαλέσει την απόλυση και η εργαζόμενη να επιστρέψει στη δουλειά της.

Την ίδια μέρα ο εργοδότης καφετερίας στο Κολωνάκι ενημέρωσε μια σερβιτόρα ότι απολύεται. Η εργαζόμενη άμεσα ενημέρωσε το συνδικάτο το οποίο με παρέμβασή του απέτρεψε την απόλυση και η εργαζόμενη επέστρεψε κανονικά στη δουλειά της.

Μόλις λίγες μέρες πριν την ημέρα της 24ωρης πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας οι ταξικές δυνάμεις του κλάδου και απεργοί εργαζόμενοι εισέβαλαν στο «Αθενς Πλάζα» στο Σύνταγμα, απαιτώντας να επιστρέψει στη δουλειά του ο Φώτης Δράκος απολυμένος από το 2005 λόγω της συνδικαλιστικής του δράσης. Παρέδωσαν μαζικά το μήνυμα στην εργοδοσία και προειδοποίησαν ότι θα επιστρέψουν άμεσα αν δεν ικανοποιηθεί το αίτημά τους.

Αξίζει να σημειωθεί ότι μία από τις βασικές υποθέσεις για τις οποίες διεξάγεται η έρευνα αφορά μίζες για την προμήθεια του συστήματος ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Το λεγόμενο C4i. Κάτι που καταμαρτυρούν - σύμφωνα με δημοσιεύματα - ανώτατα στελέχη της SIEMENS.

Η γερμανική πολυεθνική εμπλέκεται σε αυτή την υπόθεση ως μία από τις εταιρείες που συμμετείχαν στην ανάδοχο κοινοπραξία του έργου, την αμερικανικών συμφερόντων SAIC team. Και, μάλιστα, είχε παίξει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στο θέμα της εγκατάστασης των συστημάτων παρακολούθησης, αλλά και της εκπαίδευσης στελεχών της ΕΛ.ΑΣ. και των υπαλλήλων στο Κέντρο Διαχείρισης της Κυκλοφορίας της Αστυνομίας. Για ένα σύστημα παρακολούθησης το οποίο φαίνεται να ανέλαβε η SIEMENS λόγω τεχνογνωσίας και υποδομής στην Ελλάδα (πολλά χρόνια ενταγμένη στο σύστημα τηλεπικοινωνιών), στο πλαίσιο της κοινοπραξίας και το οποίο δεν επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί μόνο στην Αθήνα και για την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά και σε άλλες πόλεις. Πολύ περισσότερο που χρησιμοποιήθηκε και στους Πανασιατικούς Αγώνες, ενώ ως εμπειρία μεταφέρθηκε και στην Κίνα ενόψει των επόμενων Ολυμπιακών. Δηλαδή αυξάνονταν οι δουλειές για τη SIEMENS.

Εχει ιδιαίτερη σημασία να ανατρέξουμε σε εκείνη την περίοδο που «έτρεχε» η διαδικασία του περιβόητου διαγωνισμού για την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων. Οχι μόνο γιατί το συγκεκριμένο θέμα ήρθε εκ νέου στην επικαιρότητα, αλλά πολύ περισσότερο γιατί όσα είχαν γίνει τότε, μπορούν να προσφέρουν στο να κατανοήσει κανείς τι συμβαίνει σήμερα...

Κατ' αρχήν, πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι ενώ ο διαγωνισμός που είχε προκηρύξει η κυβέρνηση ήταν σε εξέλιξη, η παρέμβαση της αμερικάνικης πρεσβείας ήταν ωμή και ξεκάθαρη για το πού θα έπρεπε να γίνει.

Στις 26 Απρίλη 2002 η εταιρεία SAIC (η SIEMENS συμμετείχε στην ίδια κοινοπραξία μ' αυτήν), υπό την αιγίδα του εμπορικού συμβούλου της πρεσβείας των ΗΠΑ, διοργάνωσε εκδήλωση σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας, στην οποία παραβρέθηκαν εκπρόσωποι από όλα τα υπουργεία, στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και άλλοι παράγοντες. Εκεί, ο τότε πρέσβης Τόμας Μίλερ κάνει την εξής δήλωση: «Δεν είναι καιρός για πειραματισμούς και νέα πράγματα για να δοκιμάσουμε κάτι καλύτερο. Η δική μας εταιρεία έχει παρελθόν και αποτελεί εγγύηση. Δε λέω ότι οι αμερικανικές εταιρείες είναι οι μοναδικές που υπάρχουν για τον τομέα της ασφάλειας. Ομως, εμείς έχουμε πλούσιο παρελθόν».

Λίγα λεπτά πριν, η εταιρεία είχε παρουσιάσει τα επιτεύγματά της και τους συνεργάτες της: CIA, FBI, NATO, επιθέσεις σε Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν... Εχει εκσυγχρονίσει τα συστήματα ηλεκτρονικών υπολογιστών του FBI, έχει προμηθεύσει το FBI με το Εθνικό Σύστημα Ελέγχου (βλ. φακέλωμα), είχε αναλάβει τη βασική υποδομή του Κέντρου Διοίκησης και Ελέγχου των μέτρων ασφαλείας και συντονισμού (ομοσπονδιακών, πολιτειακών και τοπικών δυνάμεων ασφαλείας, καθώς και των ενόπλων δυνάμεων) που χρησιμοποιήθηκε στο Σολτ Λέικ Σίτι, έχει εκπαιδεύσει 7.000 μαθητές (!) από 40 χώρες στο πλαίσιο ενός αντιτρομοκρατικού προγράμματος του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ κ.ά. Ακόμα, είναι βασικός συνεργάτης της αμερικανικής εταιρείας «Λόκχιντ Μάρτιν», γνωστής από την κατασκευή πολεμικών αεροσκαφών.

Επισημαίνουμε ότι ο διαγωνισμός βρισκόταν σε εξέλιξη... Λίγους μήνες αργότερα και ενώ έχουν κατατεθεί προσφορές στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας, που ήταν υπεύθυνο για τη διεξαγωγή του διαγωνισμού, ο διαγωνισμός κηρύσσεται άγονος.

Το αιτιολογικό αναφέρει ότι οι προσφορές ξεπερνούν κατά πολύ το όριο των 210 εκατομμυρίων ευρώ. Οι δύο κοινοπραξίες η SAIC και η γαλλογερμανικών συμφερόντων TRS (Thales Raytheton, Thales, Control Risks, Motorola, Delta Singular, Space Hellas και Ελληνική Τεχνοδομική) καταθέτουν εκ νέου προσφορές το Φλεβάρη του 2003. Ομως, και πάλι οι προσφορές ξεπερνούν κατά πολύ τα όρια.

• Στις 24 Φλεβάρη 2003 ο υπουργός Πολιτισμού Ευάγγελος Βενιζέλος, μετά από συνεδρίαση της αρμόδιας διυπουργικής επιτροπής, δηλώνει: «Θα αναδειχτεί προσωρινός ανάδοχος με τον οποίο θα υπάρξουν διαπραγματεύσεις για τη μείωση του κόστους, κοντά στους στόχους του προϋπολογισμού». Ομολογεί έτσι ότι το κόστος που θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι θα είναι υπέρογκο.
• Στις 4 Μάρτη 2003, λίγες μέρες πριν το ΚΥΣΕΑ αποφασίσει για την ανάθεση, η αμερικάνικη πρεσβεία και η Ελληνική Αστυνομία διοργάνωσαν σεμινάριο για την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων. Και οι πληροφορίες αναφέρουν ότι οι δύο κοινοπραξίες τα έχουν βρει και έχουν μοιράσει μεταξύ τους δουλειές στην Ευρώπη, προκειμένου να μην υπάρξουν αντιδράσεις και ενστάσεις από την TRS, ώστε η SAIC, στην οποία συμμετέχει και η SIEMENS, να πάρει τη δουλειά.
• Στις 13 Μάρτη 2003 με απόφαση του ΚΥΣΕΑ το «πακέτο» της ασφάλειας παίρνει η SAIC. Το κόστος όμως έχει εκτοξευτεί πολύ ψηλά, με πληροφορίες να αναφέρουν ότι θα φτάσει τα 500 εκατομμύρια ευρώ (από 200 που προέβλεπε ο αρχικός προϋπολογισμός). Τελικά, το συνολικό κόστος για το πακέτο της ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων έφτασε το 1 δισ. ευρώ.

Η εξέλιξη αυτή «αναγκάζει» τον Ε. Βενιζέλο την ίδια μέρα να κάνει την εξής δήλωση: «Μετά τη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου (σ.σ. αφού αυτό αποφάσιζε επί της ουσίας) πραγματοποιήθηκε συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ που αποφάσισε την κατακύρωση του διαγωνισμού για τα τηλεπικοινωνιακά συστήματα ασφαλείας των αγώνων στον προσωρινό ανάδοχο με τον οποίο έγινε η τελική διαπραγμάτευση. Ο προϋπολογισμός διαμορφώνεται στα 254,9 εκατ. ευρώ. Με δεδομένο ότι η διαπραγμάτευση με τον προσωρινό ανάδοχο ξεκίνησε από το ποσό των 317,9 εκατομμυρίων ευρώ, επιτεύχθηκε μία πάρα πολύ σημαντική έκπτωση, η οποία δεν αφορά μόνο την ολυμπιακή χρήση των συστημάτων αυτών, αλλά και μία πολύ σημαντική περίοδο μετά το 2004.

Θεωρώ ότι έγινε ο καλύτερος δυνατός χειρισμός και από πλευράς διαφάνειας και από πλευράς προστασίας του δημοσίου συμφέροντος και από πλευράς αξιοποίησης της τεχνολογίας αιχμής για τη μεγαλύτερη δυνατή περίοδο».

Ενα μήνα μετά, τον Απρίλη του 2003, καταγγελίες για στήριξη από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ της κοινοπραξίας στην οποία συμμετέχει η SIEMENS βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Πιο συγκεκριμένα, τα δημοσιεύματα αναφέρονται στον τότε υφυπουργό Δημόσιας Τάξης Ευάγγελο Μαλέσιο, ο οποίος είναι και επικεφαλής της διυπουργικής επιτροπής για την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων. Μάλιστα, στις 15 Απρίλη 2003 στο πεζοδρόμιο του Μαξίμου, μετά από συνεδρίαση της διυπουργικής επιτροπής υπό την προεδρία του τότε πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, δημοσιογράφος ρωτά τον Ε. Βενιζέλο: «Επηρεάστηκε ο διαγωνισμός για την ασφάλεια, όπως αναφέρουν δημοσιεύματα, από το ότι ο κ. Μαλέσιος ήταν ο αρμόδιος υφυπουργός και άρα συνέκλινε υπέρ κάποιας εταιρείας;».

Ο υπουργός δηλώνει: «Σ' αυτό το ερώτημα μπορώ να απαντήσω γιατί έχω παρακολουθήσει, ως αρμόδιος υπουργός για το συντονισμό της ολυμπιακής προετοιμασίας, τις διαδικασίες του διαγωνισμού για την ολυμπιακή ασφάλεια. Ο διαγωνισμός έγινε όχι από το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, αλλά από το υπουργείο Εθνικής Αμυνας. Εγινε επί τη βάσει της νομοθεσίας που διέπει τις αμυντικές προμήθειες. Είναι ένας διαγωνισμός, ο οποίος, τελικώς, κατακυρώθηκε με ομόφωνη απόφαση του ΚΥΣΕΑ».

Και συμπληρώνει, απαντώντας στο ερώτημα «ο κ. Μαλέσιος ήταν ο πρόεδρος της Επιτροπής Αξιολόγησης;»: «Οχι, κάνετε λάθος. Ο στρατηγός Κωνσταντινίδης ήταν ο πρόεδρος της Επιτροπής Αξιολόγησης. Δεν έπαιξε κανέναν απολύτως ρόλο η επιτροπή αυτή. Η αξιολόγηση έγινε από εκπροσώπους του υπουργείου Αμύνης, από αξιωματικούς της Ελληνικής Αστυνομίας και από εμπειρογνώμονες των άλλων υπουργείων. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω επ' αυτού ότι ο κ. Μαλέσιος δεν άσκησε καμία επιρροή στην έκβαση του διαγωνισμού αυτού».

Την ίδια μέρα ο υφυπουργός Δημόσιας Τάξης Ε. Μαλέσιος υποβάλλει την παραίτησή του...

Στις 31 Μάη 2003 η δικογραφία από την έρευνα του εισαγγελέα πηγαίνει στη Βουλή. Μέσα σε αυτήν υπάρχουν καταγγελίες του Α. Πολυμενόπουλου, ο οποίος ήταν σύμβουλος του υπουργείου Δημόσιας Τάξης σε θέματα ασφάλειας Ολυμπιακών Αγώνων (παραιτήθηκε τον Ιούνιο του 2002), ενώ παλιότερα είχε υπηρετήσει ως σύμβουλος στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας επί Α. Τσοχατζόπουλου (από το 1998 έως το τέλος του 2002). Μέσα στα υλικά της δικογραφίας υπάρχει και η κατάθεση του Ε. Μαλέσιου, ο οποίος αρνείται ότι με οποιονδήποτε τρόπο παρενέβη υπέρ της μίας ή της άλλης εταιρείας.

Στην καταγγελία Πολυμενόπουλου - ο οποίος ανέφερε «η προσφορά της αντίπαλης εταιρείας ήταν τεχνικά πολύ ανώτερη» - αναφέρεται: «Ο Ε. Μαλέσιος εισηγήθηκε στο ΚΥΣΕΑ, σε μία συνεδρίαση την τελευταία εβδομάδα του Φεβρουαρίου του 2003, όπου "συμπτωματικά" έλειπαν οι υπουργοί, την επιλογή του προσωρινού αναδόχου».

Στις 2 Ιούνη 2003 η ΝΔ επαναφέρει πρότασή της για σύσταση προανακριτικής επιτροπής συνολικά για το θέμα του Χρηματιστηρίου, με αφορμή την υπόθεση Μαλέσιου. Ομως, δεν εστιάζει στο ζήτημα της υπόθεσης της ανάθεσης της ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων στην κοινοπραξία στην οποία συμμετέχει και η SIEMENS και των σχετικών καταγγελιών...

Στις 17 Ιούνη 2003 συζητείται στη Βουλή η πρόταση της ΝΔ και απορρίπτεται. Εκεί, το ΚΚΕ τοποθετείται συγκεκριμένα διά στόματος του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου Αντώνη Σκυλλάκου. «Να αναδειχτούν και οι πολιτικές και άλλου είδους ευθύνες», επισημαίνει ο βουλευτής του ΚΚΕ και συμπληρώνει ότι πρέπει να εξεταστούν οι καταγγελίες που αφορούν συγκεκριμένα κυβερνητικά στελέχη. Και τάσσεται υπέρ μιας εξεταστικής επιτροπής προκειμένου να διαφανούν οι πολιτικές ευθύνες ενός μηχανισμού αναδιανομής πλούτου υπέρ των μεγαλοεπιχειρηματιών.

Ο Αντώνης Σκυλλάκος λέει στη Βουλή: «Θα θέλαμε να υπάρξει μια εξεταστική επιτροπή για να ερευνηθεί και αυτό το ζήτημα, αν βέβαια υπάρχουν καταγγελίες και στοιχεία. Ταυτόχρονα διερευνάται και η υπόθεση που αφορά τον κ. Μαλέσιο. Για αυτό το λόγο εμείς τασσόμαστε υπέρ της ύπαρξης μιας εξεταστικής επιτροπής. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η κυβέρνηση επίμονα αρνείται και αυτήν την εξεταστική επιτροπή. Η δική μας άποψη λοιπόν, είναι, ναι, να υπάρξει συνολικά για το ζήτημα αυτό εξεταστική επιτροπή».

Το Μάρτη του 2004 η νέα κυβέρνηση της ΝΔ αναλαμβάνει να ολοκληρώσει τη συμφωνία με την κοινοπραξία SAIC - SIEMENS. Η ΝΔ διαπιστώνει σημαντικές ελλείψεις στη λειτουργία του. Τελικά, λίγο πριν τους αγώνες παραλαμβάνεται το σύστημα από την ελληνική κυβέρνηση. Υφυπουργός Δημόσιας Τάξης τότε ήταν ο Χρ. Μαρκογιαννάκης.

Στις 27 Μάη 2005 ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών Δ. Παπαγγελόπουλος διατάσσει ποινική προκαταρκτική έρευνα για την προμήθεια του συστήματος C4i ύστερα από δημοσιεύματα που κάνουν λόγο για «σκάνδαλο πρώτου μεγέθους». Συγκεκριμένα, γίνεται λόγος για παράνομη, παράτυπη και σκανδαλώδη σύμβαση, κόλαφο για την Οργανωτική Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων «Αθήνα 2004», για την υπογραφή της οποίας το Δημόσιο πλήρωσε 75 δισ. δρχ., ενώ το πραγματικό κόστος δεν έπρεπε να υπερβαίνει τα 15 δισ. δρχ.

Η έρευνα ολοκληρώνεται το Φλεβάρη του 2006 και διαβιβάζεται στη Βουλή ποινική δικογραφία προκειμένου με το νόμο «περί ευθύνης υπουργών» να διερευνηθεί εάν τελέστηκαν «αξιόποινες πράξεις» από τον πρώην υφυπουργό Χρ. Μαρκογιαννάκη σχετικά με την προμήθεια του συστήματος C4i. Σύμφωνα με το εισαγγελικό πόρισμα, διερευνήθηκε η φερόμενη «ως απιστία με περιουσιακή ζημιά υπερβαίνουσα το ποσό των 75.000 ευρώ» από τα μέλη της Διεύθυνσης Ασφάλειας Ολυμπιακών Αγώνων Ν. Σουπιώτη, Σ. Σπανό και Β. Κωνσταντινίδη. Σύμφωνα με τον εισαγγελέα, προέκυψαν στοιχεία «που καθιστούν την τέλεση αξιόποινων πράξεων από τον υφυπουργό Δημόσιας Τάξης Χρ. Μαρκογιαννάκη». Η δικογραφία μπήκε στο αρχείο, ενώ το θέμα δε συζητήθηκε στη Βουλή.

Ο ίδιος ο Χρ. Μαρκογιαννάκης στις 14 Φλεβάρη 2006 είχε δηλώσει: «Είναι γεγονός ότι ανέλαβα πρωτοβουλίες πολλές φορές εκτός γράμματος της σχετικής σύμβασης, με γνώμονα μόνο την αποφυγή του διασυρμού της χώρας από τυχόν ενδεχόμενο της ματαίωσης των Ολυμπιακών Αγώνων. Ολες αυτές οι πρωτοβουλίες μου νομιμοποιήθηκαν με απόφαση του ΚΥΣΕΑ».

Ενα μήνα πριν, στις 18 Γενάρη 2006, ο Χρ. Μαρκογιαννάκης αν και έχει παραιτηθεί από υφυπουργός εμφανίζεται μαζί με τον υπουργό Δημόσιας Τάξης Γ. Βουλγαράκη σε συνέντευξη Τύπου. Απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου για την παρουσία του στο υπουργείο, ο Γ. Βουλγαράκης τόνισε: «Ο Χρ. Μαρκογιαννάκης κατά τη θητεία του στο υπουργείο χειρίστηκε εξαιρετικά λεπτού ενδιαφέροντος και με ιδιαίτερη νομική βαρύτητα θέματα, όπως για παράδειγμα τη σύμβαση με την εταιρεία SAIC για το C4i, αξίας πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ».

Η κυβέρνηση της ΝΔ, στις 29 Μάρτη 2007, υπογράφει την τελική συμφωνία για το σύστημα C4i. Κι αυτό γιατί ενώ είχε γίνει η εγκατάσταση του συστήματος, η ελληνική κυβέρνηση δεν το είχε παραλάβει επίσημα. Η υπογραφή της συμφωνίας έγινε παρουσία του Αμερικανού πρέσβη Τσαρλς Ρις και ήταν η τέταρτη τροποποίηση της αρχικής σύμβασης που είχε υπογραφεί από το ΠΑΣΟΚ στις 19 Μάη 2003.

Θυμίζουμε ότι η σύμβαση είχε τροποποιηθεί μία φορά από την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ στις 23.12.2003 και τρεις από την κυβέρνηση της ΝΔ (7.4.2004, 5.6.2004 και 5.8.2004).

Η κυβέρνηση της ΝΔ, το Μάρτη του 2007, που υπέγραψε την τελική συμφωνία, ουσιαστικά επικύρωσε ό,τι είχε αποφασίσει το ΠΑΣΟΚ και παρά το θόρυβο από τις καταγγελίες που είχαν δει το φως της δημοσιότητας.

Ο τότε υπουργός Δημόσιας Τάξης Βύρων Πολύδωρας, στην τελετή που είχε γίνει στο υπουργείο, είχε κάνει λόγο για «επιδίωξη να προαχθούν οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις με αυτή τη σύμβαση και όχι να διαταραχτούν», εννοώντας τις πιέσεις που είχε ασκήσει η αμερικάνικη πρεσβεία, ώστε η SAIC - SIEMENS να ξεμπερδεύει με την οριστική υπογραφή της συμφωνίας. Τη σύμβαση από την πλευρά της εταιρείας είχε υπογράψει ο νομικός σύμβουλός της Γκραντ Κλαρκ.

Πρέπει επίσης να θυμίσουμε ότι από τους πρώτους που είχε συναντήσει ο υπουργός Μεταφορών - Επικοινωνιών της ΝΔ μετά τις εκλογές του 2004 Μιχάλης Λιάπης ήταν ο τότε πρέσβης των ΗΠΑ Τόμας Μίλερ, με αντικείμενο συζήτησης τι άλλο; Το σύστημα ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων.

Τώρα πώς ενώ η SAIC είχε αναλάβει τη δουλειά κοινοπρακτικά με τη SIEMENS, οι μίζες λένε ότι δόθηκαν από τη SIEMENS; Φαίνεται πως ο συνεταιρισμός, όπως γίνεται πάντα σε τέτοιες συμφωνίες μονοπωλιακών γιγάντων, εμπεριέχει πάντα μέσα του το σπέρμα του ανταγωνισμού. Ποιος θα πάρει μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα. Φαίνεται ότι η SIEMENS, με δεδομένες και τις επενδύσεις της στις ΗΠΑ, πήρε φιλέτο και μάλιστα με δυνατότητες, όπως είπαμε πιο πάνω, να το προωθήσει και σε άλλες αγορές. Και εδώ ο ανταγωνισμός δε σηκώνει αστεία. Είναι τυχαίο ότι τις έρευνες στην Ελλάδα κάνουν και Αμερικάνοι ειδικοί όπως έχει δημοσιευτεί; Οξύτατος ενδομονοπωλιακός ανταγωνισμός, λοιπόν. Που έχει σχέση με πιθανές αντιθέσεις των αμερικανογερμανικών μονοπωλίων ή μήπως και άλλες προεκτάσεις;