Eurokinissi

Γυναίκες και παιδιά από τη Σομαλία κλαίνε με απελπισία, λίγο μετά το αστυνομικό πογκρόμ στο κτίριο που ζουν, στην οδό Βερανζέρου

Μάλιστα, στο νομοσχέδιο αναφέρεται, ούτε λίγο - ούτε πολύ, ότι η δημιουργία αυτών των στρατοπέδων συγκέντρωσης σε δασικές εκτάσεις είναι απαραίτητη και «επιβάλλεται από λόγους δημοσίου συμφέροντος, δεδομένων και των ειδικών συνθηκών που έχουν δημιουργηθεί στη χώρα λόγω της κατακόρυφης αύξησης των μεταναστευτικών ροών». Αλήθεια, για ποιους λόγους «δημόσιου συμφέροντος» κάνει λόγο η κυβέρνηση; Είναι «δημόσιο» συμφέρον οι ανάγκες του κεφαλαίου για φθηνά εργατικά χέρια, όπου, σύμφωνα με αυτές τις ανάγκες, οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών θα ανοιγοκλείνουν «τη στρόφιγγα» της μετανάστευσης; Είναι «δημόσιο» συμφέρον οι βλέψεις των επιχειρηματιών και των πολυεθνικών για νέες επενδύσεις στο κέντρο της Αθήνας, που θα διώξουν βίαια και τα ντόπια λαϊκά στρώματα από τις λαϊκές συνοικίες της Αθήνας; Είναι «δημόσιο» συμφέρον η φυλάκιση χιλιάδων ανθρώπων διωγμένων από τους πολέμους και τη φτώχεια, και μάλιστα σε απομονωμένες περιοχές;

Στο όνομα, λοιπόν, του «δημόσιου συμφέροντος», την περασμένη Πέμπτη, αστυνομικοί της ομάδας «Δ» εισέβαλαν άγρια σε τριώροφο κτίριο της οδού Βερανζέρου, όπου μένουν Σομαλοί με τις οικογένειές τους και συνέλαβαν όλους τους άντρες, με τις γυναίκες και τα παιδιά να φωνάζουν και να κλαίνε με απελπισία.

Eurokinissi

Η άγρια καταστολή σε βάρος μεταναστών εντείνεται...

Ανθρωποι φυλακίζονται, οικογένειες χωρίζονται, ανθρώπινες ζωές σακατεύονται, τους μεταχειρίζονται σαν τους χειρότερους εγκληματίες, επειδή αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα τους και να ζήσουν κάπου αλλού. «Το μόνο λάθος που κάναμε, ήταν ότι φύγαμε από τις πατρίδες μας», είπε στον «Ρ» ο Αμπντι, από τη Σομαλία. «Και αυτό το πληρώνουμε πολύ ακριβά. Ομως στη χώρα μας έχουμε πόλεμο, έπρεπε να φύγουμε και με την κατάσταση που επικρατεί είναι δύσκολο να βρείς χαρτιά, ταξιδιωτικά έγγραφα κλπ. Ας μας αφήσουν να φύγουμε, να μας δώσουν χαρτιά και εμείς θα φύγουμε», λέει χαρακτηριστικά.

Icon

Αμεση ήταν η κινητοποίηση του ΠΑΜΕ, για να εμποδιστεί η βάρβαρη επιχείρηση - σκούπα

Το ΚΚΕ έχει επεξεργαστεί θέσεις και προτάσεις, για τη μετανάστευση και τους πρόσφυγες, υπογραμμίζοντας την απειθαρχία - ανυπακοή σε Οδηγίες και Κανονισμούς που οξύνουν το πρόβλημα:

1. Να σταματήσουν οι τρομοκρατικές επιχειρήσεις σε βάρος των μεταναστών, οι φυλακίσεις μόνο και μόνο γιατί δεν έχουν χαρτιά. Να υπάρξουν ανθρώπινοι και αξιοπρεπείς χώροι φιλοξενίας μέχρι να τακτοποιηθούν και όχι στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου θα παρέχεται ιατροφαρμακευτική φροντίδα, δωρεάν σίτιση και στέγαση, διερμηνεία και νομική αρωγή για τη διατύπωση των αιτημάτων τους.

2. Νομιμοποίηση όσων ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα. Κατάργηση του καθεστώτος των συνεχών ανανεώσεων των αδειών διαμονής, των παραβόλων και των προστίμων. Διευκόλυνση οικογενειακής επανένωσης, κόντρα στη σχετική Οδηγία.

3. Ασυλο ή ανθρωπιστικό καθεστώς στους πρόσφυγες και όσους προέρχονται από χώρες ιμπεριαλιστικής κατοχής ή εμφυλίων, κόντρα στις σχετικές Οδηγίες.

4. Ταξιδιωτικά έγγραφα για όσους θέλουν να πάνε σε άλλο κράτος - μέλος της ΕΕ.

5. Κοινωνικά, δημοκρατικά και πολιτικά δικαιώματα στους μετανάστες.

6. Ειδική μέριμνα από κρατικούς φορείς για ανήλικους πρόσφυγες και μετανάστες. Οχι στη φυλάκισή τους και στην επαναπροώθηση.

7. Σεβασμός των θρησκευτικών τους δικαιωμάτων. Να γίνει επιτέλους το τζαμί στην Αθήνα και το νεκροταφείο στο Σχιστό.

8. Εγγραφή στα δημοτολόγια των παιδιών των μεταναστών που γεννιούνται στην Ελλάδα. Νομιμοποίηση χωρίς όρους και περιορισμούς όσων παιδιών ενηλικιώνονται. Ιθαγένεια με την ενηλικίωση και μόνο εφόσον το επιθυμούν.

9. Οχι στα νέα μέτρα παραπέρα στρατιωτικοποίησης των συνόρων και ανάθεσης της φρούρησής τους στους μηχανισμούς της ΕΕ (FRONTEX, Ευρωπαϊκό Σύστημα Επιτήρησης των Συνόρων).

Μέλη του ΚΚΕ στο λιμάνι της Χίου προσπάθησαν με κάθε μέσο να εμποδίσουν τη βάρβαρη επιχείρηση - σκούπα

Η βαρβαρότητα, όμως, της άγριας αντιμεταναστευτικής πολιτικής δεν σταματάει εδώ. Δεν έχει καν κάποιο όριο, προκειμένου το κλίμα τρομοκράτησης και «μηδενικής ανοχής» να εδραιωθεί για τα καλά. Ποια είναι τα αποτελέσματα αυτής της μηδενικής ανοχής, φάνηκε με τραγικό τρόπο και την περασμένη Κυριακή στη Χίο. Στην επιχείρηση επαναπροώθησης των 51 μεταναστών μέσω Εβρου στην Τουρκία, ήταν και πέντε ανήλικα παιδιά. Τα τρία από αυτά μεταφέρθηκαν από το κέντρο κράτησης σε ξενώνα προσωρινής φιλοξενίας στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης που διαχειρίζεται η ΜΚΟ «ΑΡΣΙΣ», παρά το γεγονός ότι στο κέντρο κράτησης Μερσινιδίου βρίσκονται ακόμα συγγενείς τους, ενδεχομένως και γονείς τους. Το ποια θα είναι η τύχη αυτών των παιδιών είναι άγνωστο... Τα άλλα δύο παιδιά - το είναι Παλαιστίνιος από τη Γάζα κι έχει καταθέσει αίτηση χορήγησης πολιτικού ασύλου - προωθήθηκαν στον Εβρο και αγνοείται η τύχη τους.

Οι μετανάστες, που μεταφέρθηκαν αλυσοδεμένοι σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού από τη Χίο με σκοπό να απελαθούν στην Τουρκία

Ενα από τα πολλά δικαιώματα των μεταναστών που καταστρατηγούνται βάναυσα από τις πολιτικές αποφάσεις στα πλαίσια της ΕΕ (οδηγία 2003/86/ΕΚ), οι οποίες εσωτερικεύονται από τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών, είναι το δικαίωμα στην οικογενειακή επανένωση των μεταναστών. Οι προϋποθέσεις που τίθενται είναι κυριολεκτικά απάνθρωπες και απαγορευτικές. Κι όλ' αυτά, σύμφωνα με την ΕΕ, στα πλαίσια «προστασίας της οικογένειας και σεβασμού του οικογενειακού βίου»...

Σύμφωνα με τη σχετική Οδηγία, από το μετανάστη μπορεί να ζητηθεί «να έχει ελάχιστο χρόνο διαμονής, δύο ή περισσότερων ετών, στο εκάστοτε κράτος - μέλος, πριν ζητήσει την επανένωση με τα μέλη της οικογενείας του». Οσον αφορά την Ελλάδα (Ν. 3386/2005 και στο ΠΔ 131/2006), ο μετανάστης πρέπει να κατοικεί νόμιμα στη χώρα για διάστημα δύο ετών. Να διαθέτει κατάλυμα ικανό να καλύψει τις ανάγκες του ίδιου και των μελών της οικογένειάς του. Να διαθέτει ετήσιο προσωπικό εισόδημα σταθερό και τακτικό, επαρκές για τις ανάγκες του ίδιου και της οικογένειάς του, το οποίο δεν προέρχεται από προσφυγή στο σύστημα κοινωνικής αρωγής της χώρας. Το εισόδημα αυτό δεν μπορεί να είναι μικρότερο από τις ετήσιες αποδοχές του ανειδίκευτου εργάτη, προσαυξημένο κατά 20% για τη σύζυγο και κατά 15% για κάθε παιδί. Η επανένωση αφορά μόνο τα ανύπαντρα παιδιά κάτω των 18 ετών, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν κράτη όπου τα παιδιά παντρεύονται και πριν από τα 18 τους χρόνια.

Επιπλέον, η Οδηγία δίνει τη δυνατότητα στα κράτη - μέλη να βάζουν στο παιδί του μετανάστη, ηλικίας άνω των 12 ετών, τεστ ένταξης πριν επανασυνδεθεί με την οικογένειά του, ενώ τα κράτη μπορούν να αρνούνται την επανένωση σε παιδιά που δεν έχουν καταθέσει αίτηση πριν από τα 15 τους χρόνια.

Τόσο τα παιδιά των μεταναστών, όσο και οι ασυνόδευτοι ανήλικοι, είναι τα μεγάλα θύματα της αντιμεταναστευτικής πολιτικής. Καμία κρατική μέριμνα, καμία διαφορετική αντιμετώπιση δεν υπάρχει για τα παιδιά που είτε ήρθαν εδώ με τους γονείς τους, είτε μόνα τους.

Στα κελιά των φυλακών βρίσκονται μαζί με τις μητέρες τους ακόμα και βρέφη ηλικίας λίγων μηνών, όπως στις φυλακές της Διεύθυνσης Αλλοδαπών στην Πέτρου Ράλλη. Μωρά, μικρά παιδιά και έφηβοι ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες σε καταυλισμούς προσφύγων, όπως στο Λαύριο ή σε κέντρα κράτησης, όπως στην Παγανή και στην Αγιάσο στη Λέσβο. Στην Πάτρα πολλά είναι τα παιδιά που μένουν στον καταυλισμό της ντροπής, από τον οποίο προσπαθούν να διαφύγουν με κάθε τρόπο, με κόστος ακόμα και την ίδια τους τη ζωή. Δεν είναι τυχαίο ότι κατά την επίσκεψη του Κοινοτικού επιτρόπου Ζακ Μπαρό στο Κέντρο Κράτησης στη Σάμο, σε συζήτηση με έναν από τους ανήλικους πρόσφυγες που κρατούνται εκεί, ο τελευταίος έθεσε το θέμα της δυνατότητας επανένωσής τους με τις οικογένειες ή τους συγγενείς τους που βρίσκονται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, καθώς και τις άθλιες συνθήκες που ζουν συνομήλικοι τους, ιδιαίτερα στην Πάτρα. Στην Κόνιτσα Ιωαννίνων, τον περασμένο Μάη, περίπου 30 ανήλικοι από το Αφγανιστάν προχώρησαν σε απεργία πείνας διεκδικώντας τα δικαιώματά τους.

Το ΚΚΕ έχει παρέμβει επανειλημμένα για τα δικαιώματα των παιδιών των μεταναστών και τους ασυνόδευτους ανήλικους πρόσφυγες. Την περασμένη Τετάρτη, με παρέμβασή τους στη Βουλή, οι βουλευτές του ΚΚΕ ανέδειξαν μεταξύ άλλων και το ζήτημα των ανήλικων προσφύγων, που φυλακίζονται, ακόμα και μαζί με ενήλικες, απελαύνονται ή αφήνονται απροστάτευτοι στα κάθε είδους κυκλώματα εκμετάλλευσης. Στην καλύτερη περίπτωση, τοποθετούνται στις ελάχιστες και ανεπαρκείς κρατικές μονάδες, υπό συνθήκες που τους ωθούν να τις εγκαταλείψουν. Σε πολλές περιπτώσεις, η φροντίδα τους ανατίθεται σε ΜΚΟ, παρόλο που οι ιδιώτες δε θα έπρεπε να έχουν καμία ανάμειξη σε ζητήματα Πρόνοιας, πολύ περισσότερο στον ευαίσθητο τομέα της προστασίας ανηλίκων.

Αναφέρθηκαν ακόμα στο σύνηθες φαινόμενο να αντιμετωπίζονται από τις αρχές με καχυποψία σχετικά με την ανηλικότητά τους και να καταγράφονται με ηλικία μεγαλύτερη από αυτή που οι ίδιοι δηλώνουν και στο ενδεχόμενο να χρησιμοποιείται σκάνερ οστών για την ασφαλή διακρίβωση της ανηλικότητας.

Πάντως, στον Κανονισμό για τον Eurodac - ηλεκτρονική βάση δεδομένων για τα δακτυλικά αποτυπώματα των αιτούντων άσυλο - προβλέπεται ότι και από τους ανήλικους άνω των 14 ετών που ζητούν άσυλο, θα παίρνονται τα δακτυλικά τους αποτυπώματα. Ταυτόχρονα, θα χρησιμοποιούνται και ποικίλες μέθοδοι, συμπεριλαμβανομένων και ιατρικών εξετάσεων διαφόρων ειδών και τύπων για τη διακρίβωση της ηλικίας τους. Ενδεικτικά του «ανθρωπιστικού» τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι ανήλικοι πρόσφυγες.