Από τις τελευταίες κινητοποιήσεις των κατοίκων της Λέσβου

ο υποψήφιος νομάρχης Λέσβου Β. Παλαιολόγος συζητά με το «Ρ»

«Η υπανάπτυξη, η όξυνση του δημογραφικού προβλήματος στο νησί, η ανεργία που φουντώνει, η ερήμωση των χωριών μας που έχει συνέπεια το κλείσιμο των σχολείων, όλα αυτά πάνε μαζί με την εξαφάνιση βιομηχανικών -βιοτεχνικών μονάδων στην περιοχή μας, με την εξανέμιση του αγροτικού εισοδήματος, που οφείλεται στη συρρίκνωση της γεωργίας, της ελαιοκαλλιέργειας, της κτηνοτροφίας, της αλιείας. Τα τελευταία δε χρόνια αντιμετωπίζουμε τη χρεοκοπία πολλών ξενοδοχειακών μονάδων, βιοτέχνες και επαγγελματίες αγωνίζονται να επιβιώσουν. Εχουμε παντελή έλλειψη αναπτυξιακών έργων και αναγκαίων υποδομών», δίνει το περίγραμμα της κοινωνικοοικονομικής κατάστασης στο νησί ο υποψήφιος νομάρχης Κώστας Παλαιολόγος, που εξηγεί:

«Αυτή την κατάσταση δεν τη διαπιστώνουμε μόνον εμείς και οι εργαζόμενοι στο νησί. Είναι κοινό μυστικό και στους εκπροσώπους των κομμάτων, μόνο που προσπαθούν να δώσουν διαφορετικές ερμηνείες, με στόχο να κρύψουν τις πολιτικές ευθύνες, εκτός του ΚΚΕ. Εμείς λέμε καθαρά και ξάστερα: Αυτή η τραγική κατάσταση που βιώνει το νησί μας, οι απλοί εργαζόμενοι, οι εργάτες, οι αγρότες, είναι το αποτέλεσμα της αντιλαϊκής πολιτικής της ΕΕ, που εφαρμόζουν εδώ και δεκαετίες τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ. Αλλωστε, αυτή την πολιτική την αντιπαλεύει ο λεσβιακός λαός, εργαζόμενοι, αγρότες, εργάτες, επαγγελματίες, ανεξάρτητα τι πιστεύουν πολιτικά».

-- Πώς, όμως, σχετίζεται αυτή η πολιτική και τι μπορεί ν' αλλάξει στις νομαρχιακές και δημοτικές εκλογές;

-- Πρώτα πρώτα εμείς, η «Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία», λέμε ότι τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε τοπικά στο νησί δεν είναι και πολύ τοπικά, με την έννοια ότι προκαλούνται από τη γενικότερη αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που στηρίζει η ΝΔ και ο Συνασπισμός. Ετσι, η αντιμετώπισή τους δεν είναι ζήτημα, απλώς, καλού ή κακού νομάρχη, αλλά αν ο νομάρχης αποδέχεται και εφαρμόζει τα μέτρα και την πολιτική αυτή ή αγωνίζεται, αντιστέκεται και διεκδικεί ενάντια σ' αυτήν την πολιτική φιλολαϊκές λύσεις.

Ετσι, νομάρχης ή δήμαρχος που είναι δεσμευμένος με τα δύο κόμματα του δικομματισμού, ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, και τα παρακλάδια τους, όπως ο ΣΥΝ, που στηρίζουν την αντιλαϊκή πολιτική, δεν μπορεί να ακολουθήσει άλλη πολιτική στη νομαρχία και στο δήμο. Ακόμα κι αν συμμετέχει στους λαϊκούς αγώνες κάποιος, αν είναι υποψήφιος δεσμευμένος με τη ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ, υπονομεύει και τους δικούς του αγώνες, υπηρετώντας την πολιτική του δικομματισμού...

-- Σ' αυτές τις συνθήκες, με αυτή την αντιλαϊκή πολιτική πώς μπορεί η ΝΑΣ να συμβάλει στην αντιμετώπιση των λαϊκών προβλημάτων;

-- Η «Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία», που έχω την τιμή να είμαι υποψήφιος νομάρχης της και η οποία στηρίζεται από ευρύτερες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις και παράγοντες του νησιού, είναι η μόνη που μπορεί να διεκδικήσει. Εμείς εκείνο που δεσμευόμαστε και ζητάμε την ψήφο, είναι να συμβάλουμε στην αγωνιστική συσπείρωση του λαού του νησιού, να πρωτοστατήσουμε στους λαϊκούς αγώνες που θα εντείνονται για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, των αγροτών, των επαγγελματοβιοτεχνών. Για να διεκδικήσουμε μαζί, από τη νομαρχία και με τους δημάρχους αγωνιστές, μέτρα υπέρ του νησιού και των ανθρώπων του. Οι θέσεις μας εκφράζουν τα συμφέροντα των εργαζομένων ενάντια σ' αυτήν την πολιτική. Μαζί με τους εργαζομένους θα παλεύουμε ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις δημόσιας περιουσίας, αρμοδιοτήτων και υπηρεσιών και στην αλλαγή των εργασιακών σχέσεων, για την υπεράσπιση των κοινωνικο-ασφαλιστικών δικαιωμάτων που υπονομεύονται από την αντιλαϊκή πολιτική.

Εμείς, η ΝΑΣ, καλούμε όλους τους κατοίκους του νησιού να βγάλουν τα δικά τους πολιτικά συμπεράσματα. Να δουν ότι οι υποψήφιοι που στηρίζονται από τα κόμματα του δικομματισμού, το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και το ΣΥΝ, δεν μπορούν να βοηθήσουν ν' αλλάξει αυτή η κατάσταση. Αντίθετα, αυτή την πολιτική θα στηρίζουν και οι υποψήφιοι αυτοί αν εκλεγούν. Αφού είναι δεσμευμένοι δεν μπορούν να κάνουν κάτι άλλο. Διαφορετικά δε θα τους στήριζαν αυτά τα κόμματα...

Γι' αυτό λέμε ότι οι εργαζόμενοι μια μόνο επιλογή έχουν που τους συμφέρει. Να ψηφίσουν τη «Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία» και τους αγωνιστικούς δημοτικούς συνδυασμούς που στηρίζει το ΚΚΕ και συσπειρώνουν αγωνιστές των λαϊκών αγώνων για τα συμφέροντα των εργαζομένων, των αγροτών κ.ά., για μια πολιτική φιλολαϊκή και για το νησί μας. Κι αυτό είναι εγγύηση πως νομάρχης και νομαρχιακοί σύμβουλοι και δήμαρχοι αγωνιστές, όπως ο δήμαρχος Μανταμάδου, Δ. Καρατζιτζής, ή ο δήμαρχος Μυτιλήνης, Νάσος Γιακαλής, θα είναι στην πρώτη γραμμή, θα στηρίζουν και θα ενισχύουν τους λαϊκούς αγώνες.

Η Αγιάσος έχει πολλές δυνατότητες αλλά έχει εγκαταλειφθεί, λένε οι συνομιλητές μας

Αγροτικός δήμος η Αγιάσος, με κύρια παραγωγή το λάδι και κτηνοτροφικά προϊόντα, αλλά και τα οπωροκηπευτικά. Δεν είναι τυχαίο ότι η μείωση του πληθυσμού είναι μεγαλύτερη απ' τους άλλους δήμους του νησιού. Το λάδι χτυπιέται, «ο άσος πουλιέται με 520 δραχμές το κιλό, όταν το '97 πουλήσαμε 1.250 δραχμές στο ελαιοτριβείο». Τα περιβόλια με τα μήλα εγκαταλείφτηκαν, όπως και τα καστανοπερίβολα που μας δείχνει απέναντι ο Κυριάκος Κουρκούλης, πρόεδρος του Συνεταιρισμού Αγιάσου.

Ο υποψήφιος δήμαρχος Αγιάσου Χρύσανθος Χατζηπαναγιώτης

Γι' αυτό χρειάζονται μεγάλοι αγώνες να πολεμήσουμε αυτή την αντιαγροτική πολιτική. Εχουμε φτιάξει αυτή τη Συντονιστική για το λάδι που είναι πρόεδρος ο Σταύρος ο Σκοπελλίτης κι εκεί ελπίζει ο κόσμος, στον αγώνα της. Τώρα δα, όμως, ο κόσμος έχει την ευκαιρία να καταδικάσει και με την ψήφο την κυβερνητική πολιτική, αλλά και τη ΝΔ που αυτή την ίδια πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης υποστηρίζει. Να ψηφίσει, δηλαδή, για δημάρχους, κομμουνιστές, λαϊκούς αγωνιστές που υποστηρίζει το ΚΚΕ και μπορούν να εμπνεύσουν και συσπειρώσουν τον κόσμο σε αγώνες για τα προβλήματα.

Εδώ φαίνεται τι ρόλο μπορεί να παίξει ο δήμαρχος. Να μπαίνει μπροστά και ν' ασχολείται με τα προβλήματα των δημοτών, να διεκδικεί από την κυβέρνηση και όχι να γίνεται δεκανίκι για να στηρίζει και εφαρμόζει την αντιλαϊκή πολιτική της, μας επισημαίνει ο καθηγητής Χρύσανθος Χατζηπαναγιώτης, υποψήφιος Δήμαρχος Αγιάσου με τη «Δημοκρατική Αγιάσο», για να προσθέσει:

Ως κίνηση λέμε ότι δε φθάνει να είναι ικανός κάποιος, αλλά τι πολιτική υπηρετεί, αν διεκδικεί τις προϋποθέσεις και έργα για ν' αναπτυχθεί ο τόπος. Οι δήμοι δε θέλουνε διαχειριστές που να διαχειρίζονται τα ελάχιστα που δίνονται ή να μοιράζουν τις υπηρεσίες τους. Εμείς δε θα πειθαρχούμε στις επιλογές της κυβέρνησης να γίνουμε φορομπήχτες, αλλά θα διεκδικούμε ό,τι μας ανήκει και ό,τι χρειάζεται ο δήμος μας.

Οι επαγγελματοβιοτέχνες, επίσης πλήττονται, αφού πλήττονται οι αγρότες, ενώ στα είδη «λαϊκής τέχνης» αντιμετωπίζουν τις αθρόες εισαγωγές από τρίτες χώρες. Οσο για τον αγροτοτουρισμό, ελάχιστα γίνονται στην πράξη. Το κόστος, ιδιαίτερα για το νησί μας που είναι ακριτικό, είναι μεγάλο και εμποδίζει τον τουρίστα και το συντοπίτη ακόμα να έρθει με την οικογένειά του. Αλλά η κυβέρνηση αντί να επιδοτήσει τον τουρισμό, τα εισιτήρια, να μειώσει το ΦΠΑ, όπως ζητάμε, αντίθετα τα αυξάνει.

Ο Δήμος Θερμής έχει τη δική του φυσική προίκα, εκτός των άλλων, τα γνωστά λουτρά που προσελκύουν αρκετούς τουρίστες που έρχονται για λουτροθεραπεία κάθε χρόνο. Παρ' όλα αυτά και με όλες τις φυσικές ομορφιές, η «ερήμωση» από τον κόσμο αφορά και το Δήμο Θερμής, όπως όλους τους άλλους δήμους του νησιού.

Οπως θα μας πει ο υποψήφιος δήμαρχος Στρατής Γλεζέλλης, τα λουτρά διαθέτουν πεπαλαιωμένη υποδομή, αντί να εκσυγχρονιστούν για να μπορεί όλο το χρόνο να αξιοποιηθούν ως μοχλός ανάπτυξης. Από την άλλη, οι αρχές, η Πολεοδομία γίνονται εμπόδιο για οικιστική, τουριστική ανάπτυξη, αφού δεν υπάρχει σχέδιο. Πρόβλημα υπάρχει και με τον ξενώνα του Ιατρικού Συλλόγου που έχει εγκαταλειφθεί αντί να αξιοποιηθεί.

Εμείς θα τα διεκδικήσουμε όλα αυτά, μαζί με τα γενικότερα αιτήματα που βάζουμε απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική που μας πλήττει καίρια, ξεκαθαρίζει ο υποψήφιος δήμαρχος, ζητώντας από τους συνδημότες του να ψηφίσουν το συνδυασμό του για να ενισχύσουν το δικό τους αγώνα.

Το ΚΚΕ, μαζί με άλλες αγωνιστικές δυνάμεις, κοινωνικούς και πολιτικούς παράγοντες, υποστηρίζει και στηρίζει τις υποψηφιότητες των παρακάτω κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών, αντίστοιχα, για τη δημαρχία στους δήμους του νησιού:

Μυτιλήνης: Το σημερινό δήμαρχο Νάσο Γιακαλή. Θερμής: Γλεζέλλη Στρατή. Μανταμάδου: Το σημερινό δήμαρχο Δημήτρη Καρατζιτζή. Μολύβου: Δώρα Παρίση. Πέτρας: Ιγνάτη Κουτζαμπάση. Ερεσού: Ζαφείρω Καραβασίλη. Καλλονής: Σπύρο Γιαννόπουλο. Αγ. Παρασκευής: Αλέκο Ευαγγελινό. Αγιάσου: Χατζηπαναγιώτη Χρύσανθο. Πολιχνίτου: Γιάννη Συκά. Πλωμαρίου: Μαρία Ανδρή. Γέρας: Στρατή Καραγεωργίου.

Στο αφιέρωμα, λοιπόν, αυτό για τον μεγάλο Ελληνα συγγραφέα, που στα περισσότερα βιβλία του είχε γυναίκες πρωταγωνίστριες, διαβάσαμε μια σειρά άρθρων από εξέχοντες ερευνητές που αναφέρονταν στη θέση που έδινε ο Ξενόπουλος στην Ελληνίδα μέσα στο έργο του.

Ηδη, όταν ήταν μόλις 24 χρόνων, το 1891, δημοσίευσε σε συνέχειες στη «Διάπλαση των Παίδων», το πρώτο του μυθιστόρημα στη δημοτική γλώσσα με τον τίτλο «Η αδελφούλα μου». Ηρωίδα του μυθιστορήματος, η Λιλή αντιδρά στις κοινωνικές προκαταλήψεις και τα κοινωνικά στερεότυπα της εποχής της για το ρόλο της γυναίκας και δίνει λύσεις στα οικονομικά αδιέξοδα της οικογένειάς της. Το έργο αυτό τυπώθηκε αργότερα, το 1923, σε βιβλίο και έχει πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία. Πραγματικά, η πρωταγωνίστρια του μυθιστορήματος ήταν η αδελφούλα του Ξενόπουλου Αικατερίνη, που πέθανε στη Ζάκυνθο το 1934. Οπως και στην πραγματικότητα, έτσι και στο μυθιστόρημα, μια μεγάλη αγάπη συνέδεε τα δυο αδέλφια. Οπως γράφει ο Κωνσταντίνος Μαλαφάντης, ο συγγραφέας του σχετικού άρθρου, με τίτλο «Η αδελφούλα μου» (1891) του Γρηγορίου Ξενόπουλου: Το πρώτο κοινωνικό παιδικό μυθιστόρημα: «Μέσα από αυτήν την υπόθεση, ο συγγραφέας θα βρει την ευκαιρία, σε μια αρκετά πρώιμη εποχή, να "μιλήσει" στους νεαρούς αναγνώστες του και για σημαντικές κοινωνικές αξίες, όπως είναι η σημασία της εργασίας για την ανεξαρτητοποίηση και την κοινωνική άνοδο του ατόμου, το δικαίωμα των γυναικών στη μόρφωση και την εργασία, η ανάγκη απαλλαγής από κοινωνικές προκαταλήψεις κ.ά.».

Στο μυθιστόρημα, ύστερα από την οικονομική καταστροφή του πατέρα και καθώς ο μεγαλύτερος αδελφός ήταν μακριά, ενώ ο δεύτερος δεν είχε εργασία, η μικρότερη αδελφή της οικογένειας αποφασίζει να εργαστεί σαν δασκάλα πιάνου. Ετσι, θα στηρίξει τον αδελφό της, που δεν έχει ακόμα διοριστεί.

Ωστόσο, η απόφαση αυτή δεν ήταν κάτι απλό εκείνη την εποχή: Ο ίδιος ο αδελφός της αντιδρά αρχικά, υποστηρίζοντας ότι «σ' ένα σπίτι οι άνδρες πρώτα πρέπει να εργάζονται και σα δε φτάνουν ή δεν μπορούν ή δεν υπάρχουν αυτοί, τότε να τους αναπληρώνουν οι γυναίκες». Αν αυτές ξενοδουλέψουν, τότε θίγεται η αξιοπρέπεια του άνδρα!

Ομως, το μικρό κορίτσι αποδεικνύεται κοινωνικά τολμηρότερο και πιο προοδευτικό. «Μου αποκρίθηκε τότε, γράφει ο Ξενόπουλος, πως αυτή η ιδέα ήταν μια καθαρή και πολύ αξιοκατάκριτη πρόληψη, μια κοινωνική φλυαρία, που αυτή δεν της έδινε καμιά προσοχή»...

Ηταν μια απόφαση πρωτοπόρα για την εποχή της (1880). Τα κορίτσια των λεγόμενων «καλών οικογενειών», όπως σημειώνει ο ίδιος ο συγγραφέας, δεν εργάζονταν όπως σήμερα. «Ούτε φοιτήτριες έβλεπες, ούτε ζωγράφισσες, ούτε γραμματικές σε τράπεζες, σε υπουργεία και σε καταστήματα. Η κοινωνική πρόληψη, αυτή ίσα - ίσα που χτύπησε το θάρρος και η ορθοφροσύνη της αδελφούλας μου βασίλευε με όλη της την ισχύ. Γι' αυτό έγιναν στο σπίτι μας τόσες συζητήσεις, ώσπου να της δοθεί η άδεια».

Βιβλίο με λογοτεχνική, αλλά και παιδαγωγική αξία το πρώτο αυτό παιδικό μυθιστόρημα, επαινέθηκε με ενθουσιασμό από τον Παύλο Νιρβάνα, τον Ι. Μ. Παναγιωτόπουλο, τον Αλέξανδρο Δελμούζο. Ο ιστορικός της Λογοτεχνίας Μ. Μ. Παπαϊωάννου συνέκρινε το μυθιστόρημα του Ξενόπουλου με τα μυθιστορήματα της Πηνελόπης Δέλτα, κλίνοντας θετικά υπέρ του Ξενόπουλου: «Παρουσιάζει στον αναγνώστη - παιδί, γράφει, τη σύγκρουση μεταξύ αστών και αρχόντων της Ζακύνθου, σύμφωνα με τους νόμους της δικαιοσύνης, που είναι και οι νόμοι της τέχνης. Καταδικάζεται η τάξη της παρακμής και δικαιώνεται η τάξη της ανόδου. Αυτή η κρίση είναι η κρίση της ιστορίας».

Μετά τον λέκτορα Παιδαγωγικής και Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Κωνσταντίνο Μαλαφάντη, που αναλύει τις κοινωνικές προεκτάσεις του πρώτου αυτού παιδικού μυθιστορήματος του Ξενόπουλου, στο ίδιο αφιέρωμα, ο Ζακυνθινός λογοτέχνης και ιστορικός Νίκος Λούντζης αναφέρεται στο πρόβλημα της καταπίεσης της γυναίκας. «Ο αστός Ξενόπουλος, γράφει, το νιώθει και το αντιμετωπίζει. Αλλοτε με συμπάθεια, άλλοτε με μαχητικότητα. Οι ηρωίδες του είναι αισθαντικές, σκεπτόμενες, αποφασιστικές, ερωτικές, κάποτε τραγικές. Και έντιμες, με άλλους κώδικες ωστόσο, από εκείνους του κατεστημένου της εποχής. Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος υπήρξε θαυμαστής και συνήγορός τους» (Νικίας Λούντζης, άρθρο με τίτλο «Ο Ζακυνθινός Ξενόπουλος»).

Οπως γράψαμε και στην αρχή, πλήθος είναι τα έργα του με πρωταγωνίστριες γυναίκες: «Το μυστικό της κοντέσας Βαλέραινας», «Φωτεινή Σάντρη», «Στέλλα Βιολάντη», «Αναδυόμενη», «Καλλιτέχνις», «Μονάκριβη», «Μαριτάνα», «Η τρίμορφη γυναίκα», «Χαίρε Νύμφη», «Η Σμαρώ και η μάνα της», «Ραχήλ», «Η ωραία μαμά», «Ανιέζα», είναι μερικά από τα έργα αυτά που αναφέρει η φιλόλογος Τερέζα Μυλωνά στο άρθρο της με τίτλο «Θεματικά στοιχεία στο θεατρικό έργο του Γρηγορίου Ξενόπουλου».

Η ερευνήτρια κάνει το διαχωρισμό ανάμεσα στις κοπέλες της αστικής τάξης και στα κορίτσια των λαϊκών στρωμάτων, όπου η εργασία δεν είναι ούτε ντροπή ούτε πολυτέλεια, αλλά απαραίτητη για την επιβίωση: Εδώ ήρωες και ηρωίδες δείχνουν δραστηριότητα για να εργαστούν!

«Η γυναίκα στην εποχή, αλλά και στα έργα του Ξενόπουλου, δε χαίρει της προσφοράς κοινωνικού έργου, όπως ο άνδρας», σημειώνει. «Ετσι, οι μοναδικές αξιοπρεπώς εργαζόμενες και αμειβόμενες γυναίκες - ηρωίδες στο έργο του ανήκουν στα αθηναϊκά έργα και είναι μια ηθοποιός, μια διοικητική υπάλληλος και δυο δασκάλες, επαγγέλματα, άλλωστε, που κατέκτησε ο γυναικείος κόσμος στην ανατολή της χειραφέτησής του».

Σ' ό,τι αφορά στα κατώτερα στρώματα: «Είτε στα ζακυνθινά είτε στα αθηναϊκά έργα, δεν υπάρχει αρχοντικό ή αστικό ή μεσοαστικό σπίτι, που να μη διαθέτει τουλάχιστον έναν ή και πολλές φορές δυο οικιακούς βοηθούς. Ετσι, από τα 28 έργα που έχουμε ολοκληρωμένα στη διάθεσή μας, μόνο 4 έργα δε διαθέτουν υπηρετικό προσωπικό... Στα σπίτια των αρχόντων της ζακυνθινής και ευρύτερα επτανησιακής κοινωνίας υπηρετούν 13 υπηρέτες, 7 γυναίκες και 6 άντρες, ενώ στην αστική κοινωνία της Αθήνας, σε σύνολο 20 υπηρετών, έχουμε την αναλογία 14 γυναίκες, 6 άντρες. Κοντά στο υπηρετικό προσωπικό και προκειμένου να εξυπηρετηθεί η άνετη επιβίωση αρχόντων και μεσοαστών, παρεισφρέουν διάφορα επαγγέλματα: Πλύστρες, ράφτρες, θεληματάδες, μπράβοι, σέμπροι, οψοκομιστές κ.ά., έρχονται να τονίσουν περισσότερο την οικονομική επιφάνεια αυτών που εξυπηρετούν».

...Γυναίκες φτωχές, που δουλεύουν για να ζήσουν τον εαυτό τους και την οικογένειά τους: Στο πρώτο μισό του εικοστού αιώνα, θα έχουν εισβάλει στα εργοστάσια... «Προίκα» τους είναι η αξιοσύνη και η διάθεση να στηριχτούν στα δικά τους πόδια: Μόνες πια, θα διαφεντέψουν τη μοίρα τους δίπλα στους άντρες συντρόφους της ζωής!

«Ποιοι ψάχνουν, ποιον ψάχνουν, ποιοι ξένοι, εσύ γιατί κρύβεσαι;».

Πιάνεται απ' τα κάγκελα και σκάει μύτη στο ύψος, σχεδόν, του πεζοδρομίου.

«Είμαι ύποπτος, κύριε! Δε βλέπετε πού μένω; Το ταβάνι από το σπίτι μου μόλις ξεπερνάει το πεζοδρόμιο. Ο καθένας ξέρει πως θέλω να ανατρέψω το σύστημα. Δεν αντέχω άλλο το υπόγειο. Και δεν αντέχω, επίσης, και αυτούς που με κρατάνε στο υπόγειο. Τους μισώ, γιατί με μισούνε. Τους μισώ, γιατί έχουν προδιαγράψει τη ζωή μου και τη ζωή των παιδιών μου. Με κυνηγάνε, γιατί ξέρουν πως με αφήνει αδιάφορο ο πόνος τους, γιατί εγώ πονάω περισσότερο. Και από δική τους ευθύνη. Ως εδώ, πια»!

«Δεν κυνηγάνε αυτούς που πονάνε, τη "17 Νοέμβρη"...».

«Το θέμα της ημέρας είμαι εγώ, πάντα! Για μένα, γίνονται οι "τρομονόμοι". Για μένα, θα μείνουν και μετά την εξάρθρωση της Ομάδας, το FBI, η CIA, η Scotland Yard. Εμένα θέλουν να συλλάβουν. Και θέλουν να συλλάβουν και τη συνείδησή μου. Να την αλλοτριώσουν. Να με κάνουν να παραδεχτώ πως η σύγκρουση, γενικά, είναι "κακό πράγμα". Είναι "τρέλα". Πως δε συντρέχουν, και δεν πρέπει και στο μέλλον να συντρέξουν, λόγοι βίας. Η "δημοκρατία" έχει αποτελεσματικότερες απαντήσεις, λένε. Και για να με απογοητέψουν - και για να με αποτρέψουν από τους στόχους μου - αποφαίνονται: "Είδες πού καταλήγει η βία; Στη δημιουργία συμμορίας. Σε ληστές τραπεζών"»!

«Αυτά δείχνουν κάποια στοιχεία...».

«Διεκδικούμε μια ισχυρή, ανανεωμένη Τοπική Αυτοδιοίκηση, με αρμοδιότητες και οικονομικούς πόρους, με αναπτυγμένες και εξελισσόμενες δομές πρόνοιας και κοινωνικής προστασίας».

«Είμαστε αλληλέγγυες στις γυναίκες της υπαίθρου, στις γυναίκες των νησιών και ζητούμε προγράμματα καταπολέμησης της ανεργίας και μηχανισμούς ελέγχου στον εργασιακό χώρο για την αποτροπή της εκμετάλλευσης των εποχικά εργαζομένων και αυτών που εργάζονται με μερική απασχόληση».

Αυτά ήταν μερικά από τα αιτήματα που προβλήθηκαν στο πρόσφατο, τρίτο συνέδριο, του Πανελλήνιου Δικτύου Αιρετών Γυναικών στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, που πραγματοποιήθηκε στη Ρόδο, με θέμα την ευρύτερη συμμετοχή και τρόπους αξιοποίησης του γυναικείου δυναμικού σε όλους τους τομείς της ΤΑ. Τα προβλήματα αναπτύχθηκαν από πλήθος γυναίκες νομαρχιακούς και δημοτικούς συμβούλους, από πολλά μέρη της Ελλάδας, ενώ οι εκπρόσωποι των κομμάτων ανέπτυξαν τις θέσεις τους.

«Εκείνο που πρέπει να αντιληφθούμε», τόνισε η Μάρω Ζόμπολα, πρόεδρος του Δικτύου Αιρετών Γυναικών, είναι ότι όσα έχει κατακτήσει η ΤΑ με διεκδικήσεις δεκαετιών, δεν της δίνουν ακόμη εξ ολοκλήρου το δικαίωμα του αρχικού σχεδιασμού ή την ανεξαρτησία των αποφάσεων... Καλείται πολύ συχνά να δώσει λύσεις πυροσβεστικές, χωρίς μάλιστα τους οικονομικούς πόρους, μέσα από τους δαιδάλους της γραφειοκρατίας»...

Η ίδια παρατήρησε ότι είναι απαράδεκτο το επιχείρημα ότι δεν υπάρχουν γυναίκες για τα ψηφοδέλτια. Χιλιάδες οι γυναίκες, είπε, στις γυναικείες οργανώσεις, ενώ το 85% των μελών των μη κυβερνητικών οργανώσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι γυναίκες, χιλιάδες στα επαγγέλματα, στον κοινωνικό και προνοιακό χώρο, στον ιδιωτικό και δημόσιο εργασιακό χώρο. Γι' αυτό θα πρέπει να επιλεγούν γυναίκες επικεφαλής νομαρχιακών και δημοτικών συνδυασμών.

Σύμφωνα με πανελλαδική έρευνα που έκανε το Δίκτυο Αιρετών Γυναικών, αλλά και με έρευνα του Πανεπιστημίου Αθηνών, τα ποσοστά των Ελληνίδων στις τελευταίες νομαρχιακές και δημοτικές εκλογές ήταν, αντίστοιχα, 9,6% και 7,6%...

Για τη σχέση των γυναικών με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, μίλησε και η Αιμιλία Αγκαβανάκη, εκ μέρους του ΚΚΕ: «Αξονας της όποιας δραστηριότητας της ΤΑ τα τελευταία χρόνια αναδεικνύεται η εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών. Ετσι, ο πολίτης που έχει ήδη πληρώσει για μια υπηρεσία μέσα από τη φορολογία του εισοδήματός του, καλείται να ξαναπληρώσει. Το θέμα δεν είναι μόνο, αν ένας δήμαρχος ή νομάρχης είναι τίμιος ή καλών προθέσεων. Οι τοπικές αρχές που δέχονται ή υποκύπτουν στη γενική πολιτική, ακόμη κι αν κάνουν κριτική σε ζητήματα που αφορούν την ΤΑ, τα τοπικά προβλήματα, δεν είναι σε θέση να δώσουν λύσεις ή να ασκήσουν πίεση για λύσεις...».@@@@@@@@@@@@@@@

Με αφορμή τη διαφημιστική καμπάνια στα Μέσα μαζικής Ενημέρωσης του Δήμου Αμαρουσίου, η «ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ» Αμαρουσίου εξέδωσε ανακοίνωση, όπου ανάμεσα στα άλλα σημειώνει:

«Η σκοπιμότητα της πανάκριβης αυτής διαφημιστικής εκστρατείας, και όσων ενδεχομένως ακολουθήσουν, είναι προφανής: η δημοτική αρχή και ο δήμαρχος κ. Τζανίκος ξεκίνησαν στην ουσία μια πρώιμη προεκλογική καμπάνια με τα χρήματα του μαρουσιώτικου λαού, για την αναστροφή του κλίματος απογοήτευσης και αγανάκτησης των δημοτών για τις περιβαλλοντικές καταστροφές και την ποιότητα ζωής που "φιλοδώρησε" η πολιτική του. Οι κάτοικοι του Μαρουσιού δεν μπορούν να ανεχθούν τη σπατάλη των χρημάτων τους που ρέουν άφθονα προς τα ταμεία των καναλαρχών, να χρησιμοποιούνται για "φθηνή" προπαγάνδα και εξαπάτησή τους.

Ας απαντήσει επιτέλους ο κ. δήμαρχος: με ποια, έστω, "διαχειριστική" λογική το ταμείο του δήμου εξοφλεί τις ισχνές εισφορές του στο Σύνδεσμο των Δήμων και Κοινοτήτων της περιοχής, για την προστασία του Πεντελικού βουνού (για να αναφερθούμε σε μία μόνο περίπτωση αθέτησης των οικονομικών υποχρεώσεων του δήμου για περιβαλλοντικούς λόγους) και από την άλλη σκορπάει προκλητικά τα χρήματα των δημοτών για προεκλογική παραπλανητική καμπάνια», καταλήγει η ανακοίνωση της «Δημοτικής Ενότητας».