Μια ακόμα δημαγωγική αντιπαράθεση για το θεαθήναι εξελίχτηκε χτες με αφορμή την Υγεία. Αυτή τη φορά, στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία» και με φόντο τα εκρηκτικά προβλήματα που προκύπτουν από την έλλειψη προσωπικού. Ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλέξης Τσίπρας, επισκέφτηκε χτες το νοσοκομείο και μίλησε στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας των εργαζομένων για πλήρη εγκατάλειψη των δημόσιων νοσοκομείων. Αλλά και για στοχευμένη πολιτική, αφού «δεν υπάρχει σήμερα ασφαλέστερη και αποδοτικότερη επένδυση για το επιχειρηματικό κεφάλαιο από την επένδυση σε ιδιωτικές νοσηλευτικές μονάδες». Ο πρόεδρος του ΣΥΝ επιδόθηκε υποκριτικά σε ανέξοδους μύδρους, αφού το κόμμα του αποδέχεται τη μήτρα που γεννάει τα προβλήματα: Τη συνύπαρξη του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα, την επιχειρηματική δράση στην Υγεία, αλλά και τις ευρωεπιταγές σ' αυτήν την κατεύθυνση.
Οι ίδιοι που χρόνια τώρα έχουν αποδεχτεί και στηρίζουν την αρμοδιότητα της μεταφοράς μαθητών, που πίνουν νερό στο όνομα της «αποκέντρωσης», δηλώνουν τώρα ότι παραιτούνται από αυτήν την αρμοδιότητα, αφήνοντας ξεκρέμαστα εκατοντάδες παιδιά. Ο λόγος για τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αθήνας, εκπρόσωποι της οποίας, κατά τη χτεσινή συνάντηση με αντιπροσωπεία των φορέων που κινητοποιούνταν για το ζήτημα της μεταφοράς μαθητών, τους κάλεσαν σε κινητοποίηση στο ελεγκτικό συνέδριο που αύριο αποφασίζει για το θέμα.
Ωστόσο, όσοι στηρίζουν ανοιχτά την κεντρική στρατηγική κατεύθυνση για αποκέντρωση και ιδιωτικοποίηση, από την οποία πάντα κερδισμένοι βγαίνουν κάποιοι ιδιώτες και μεγάλος χαμένος ο λαός που βλέπει τις ανάγκες του να θυσιάζονται, δεν μπορούν να ζητούν από τα θύματα της πολιτικής στην οποία υποκλίνονται, να τους διευκολύνουν να ξεπλύνουν τις ευθύνες τους. Κυβέρνηση και νομαρχιακές αυτοδιοικήσεις του ΠΑΣΟΚ, είναι το ίδιο υπόλογοι στα 700 περίπου παιδιά που κάθονται τρεις μήνες σπίτι τους, περιμένοντας να τους μεταφέρει κάποιος στο σχολείο τους. Γιατί οι κυβερνήσεις, που θα έπρεπε να έχουν την ευθύνη και να παρέχουν αποκλειστικά δωρεάν κοινωνικές παροχές ιδιαίτερα για τα ΑμΕΑ και τις οικογένειές τους τα «αποκεντρώνουν» στις νομαρχίες, δηλαδή στο έλεος κρατικών αντιλαϊκών μηχανισμών, που και την ίδια πολιτική με τις κυβερνήσεις ασκούν και ταυτόχρονα κάνουν προτάσεις εξατομίκευσης στην αντιμετώπιση του προβλήματος, όπως η πρόταση του νομάρχη Αθήνας, να πληρώνει τους γονείς η κυβέρνηση και ας κόψουν το λαιμό τους ο καθένας για να πάει όπως θέλει το παιδί του στο σχολείο.
Προχτές όμως ο Γ. Φλωρίδης στις δηλώσεις του και - πάλι για την κατάσταση στην Υγεία - επιτέθηκε στην κυβέρνηση - εξαιτίας κάποιων εποπτικών ρυθμίσεων στα απογευματινά - καταγγέλλοντάς την ότι θα αναστείλει μια λειτουργία όπου «προσέρχονται περίπου ένα εκατ. Ελληνες πολίτες και δέχονται υπηρεσίες υψηλού επιπέδου, ιδιαίτερα δε στις εξετάσεις με πλήρη κάλυψη από τα ασφαλιστικά τους ταμεία».
Βέβαια, ο υπουργός Υγείας, Δημήτρης Αβραμόπουλος - και ο υφυπουργός Οικονομίας Νίκος Λέγκας - φρόντισαν να διευκρινίσουν ότι αφήνουν άθικτο έναν πετυχημένο - κατά την έκφραση του Δ. Αβραμόπουλου - θεσμό, ο οποίος θα συνεχίσει να λειτουργεί όπως θεσμοθετήθηκε επί των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Και τούτο παρά την προεκλογική αντίθεση της ΝΔ στη λειτουργία των απογευματινών ιδιωτικών ιατρείων.
Αλίμονο στον άρρωστο! Που για να διασφαλίσει την πρόσβαση στην ώρα της ανάγκης υποχρεώνεται να πληρώσει (για τρίτη και τέταρτη φορά παρακαλώ) το χαράτσι των 25-90 ευρώ - χώρια εκείνα που χρεώνεται το ασφαλιστικό ταμείο. Πρόκειται πράγματι για το πιο πετυχημένο χαράτσι στο χώρο της Υγείας!
Μπορεί στα λόγια να κατεβάζουν επαναστατικά λογύδρια, για την κρίση που δεν πρέπει να πληρώσουν οι εργαζόμενοι ή ενάντια στις παρατάξεις του συμβιβασμού ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ, όταν όμως έρχεται η υπόθεση στο «διά ταύτα», τότε πρόθυμα δίνουν χέρι βοήθειας σ' αυτές τις δυνάμεις, συντάσσονται μαζί τους στη λογική του συμβιβασμού, ακυρώνοντας τη δυνατότητα αγωνιστικής απάντησης σε ταξική βάση για το κίνημα των εκπαιδευτικών. Ο λόγος για τις «Παρεμβάσεις» και «Αγωνιστικές Κινήσεις» που στα λόγια προσπαθούν να φτιάξουν ένα «αριστερό» προσωπείο, στην πράξη όμως το πετάνε με την πρώτη ευκαιρία προκειμένου να στηρίξουν στην ουσία το δικομματισμό και την υποταγή των εργαζομένων.
Παράδειγμα αυτής της τακτικής τους και η στάση τους στη γενική συνέλευση της ΕΛΜΕ Πειραιά, που σε μια 5ωρη συνεδρίαση, αφού κατήγγειλαν το δικομματισμό, τις ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ και άλλα παρόμοια, όταν ήρθε η ώρα του... διά ταύτα, καταψήφισαν την πλειοψηφούσα πρόταση της ΕΣΑΚ-ΔΕΕ για συμμετοχή στο σημερινό συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ, συντασσόμενοι με τις ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ.
Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να βγάζουν συμπεράσματα για το ποιος είναι με ποιον, από τη συνολική στάση της κάθε δύναμης κι όχι από τις δήθεν «επαναστατικές κορόνες».
Αν κάποιος απ' όσους παρακολούθησαν την εκδήλωση δε γνώριζε τίποτα για τον Κ. Μαρξ, σίγουρα σχημάτισε την εντύπωση απ' όσα ελέχθησαν ότι δεν ήταν παρά ένας λαμπρός επιστήμονας που άσκησε μια τεκμηριωμένη κριτική στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής. Ο Μαρξ «πουλάει», ιδιαίτερα σε περίοδο κρίσης. Ομως, όταν οι όψιμοι πλασιέ του έργου του είναι οι θιασώτες της ανεδαφικής πρότασης του «εξανθρωπισμένου καπιταλισμού», τότε το έργο του στα χέρια τους κατακρεουργείται και δεινοπαθεί. Γιατί τους βολεύει να κρατήσουν την ανάλυσή του και να αποσιωπήσουν την πρόταση στην οποία κατέληγε η ανάλυση αυτή προς την εργατική τάξη.
Υστερα από τα κυβερνητικά 28 δισεκατομμύρια στους τραπεζίτες, ο Μπαρόζο (πρόεδρος της Κομισιόν είναι αυτός) δήλωσε ότι μοιράζει 200 δισεκατομμύρια ευρώ!
Φαίνεται, κάνανε οικονομίες τόσα χρόνια για μια ...δύσκολη ώρα και τώρα εμφανίζονται από παντού χρήματα!
Μόνο, που εννοούσαν τη ...δύσκολη ώρα των πολυεθνικών. Μια και για τους 25 εκατομμύρια ανέργους και τα 50 εκατομμύρια «επισήμως» φτωχούς, δε βρέθηκαν ποτέ τέτοια κονδύλια.
Προφανώς, κατά την Κομισιόν, αυτοί δεν περνάνε δύσκολα και τα καταφέρνουν. Σε αντίθεση με τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές και τους βιομήχανους, που πάντα χρειάζονται τη στήριξή μας.
ΑΝ ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΤΕΙ ο προϋπολογισμός, θα πάμε σε πρόωρες εκλογές! Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης το είπε αυτό και για κάποιο λόγο θεωρήθηκε ...ιδιαιτέρως σοβαρή δήλωση.
Δηλαδή, τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν, σε μια τέτοια περίπτωση; Να ...επαναλάβουν την ψηφοφορία μέχρι να βγει «σωστή»;
Η κατάσταση μάλλον έχει ως εξής: Επειδή δεν έχουμε (ή δε θέλουμε) κάτι ουσιαστικό να πούμε, αναμασάμε τα αυτονόητα.
Κάτι που, φυσικά, βοηθάει στο να συνεχίζεται η φιλολογία περί εκλογών και να καλύπτει την ανυπαρξία ουσιαστικής πολιτικής συζήτησης.
ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΣΤΑ γήπεδα, δηλώνουν οι δυο μεγάλες ΚΑΕ, μετά τα έκτροπα στο ντέρμπι της Κυριακής μεταξύ ΠΑΟ και Ολυμπιακού...
Εννοείται πως πρόεδροι και μεγαλομέτοχοι δεν έχουν σχέση με αυτά τα φαινόμενα, τα οποία αφορούν μονίμως κάποιους «θερμόαιμους» και «ανεγκέφαλους» που μπλέκονται στο πλήθος.
Τι θα έλεγαν αμφότεροι να ...κόψουν για μια φορά το παραμύθι; Εχει παλιώσει αρκετά πια, για να μας το σερβίρουν.
Ο ΣΥΝ φαντάστηκε ότι με αφορμή την επίσκεψη του Κινέζου Προέδρου και την παράδοση του λιμανιού του Πειραιά από την κυβέρνηση σε πολυεθνική εταιρεία κινεζικών συμφερόντων, μπορεί να ψέξει το ΚΚΕ για «κόκκινη μεσιτεία» και να μας εγκαλέσει ότι τάχα δικαιολογούμε την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού, λόγω της ταυτότητας των αγοραστών. Το 'παν μία, το 'παν δύο, το 'καναν χτες και κύριο άρθρο στην «ΑΥΓΗ», θέλοντας, οι άθλιοι, να δείξουν στους αναγνώστες τους ότι έπιασαν το ΚΚΕ να τα... στρίβει.
Οι ιμπρεσάριοι στα τσίρκο απανταχού της Γης, χρησιμοποιούν τους κλόουν για να αποσπάται η προσοχή του κοινού όταν, με βάση το πρόγραμμα, προετοιμάζεται η πίστα για το επόμενο νούμερο. Πρόκειται για τους κομπάρσους της υπόθεσης, αλλά η παράσταση που δίνουν είναι αναγκαία, προκειμένου να «δέσει» η πρωτοκαθεδρία των πρωταγωνιστών.
Ετσι κάνουν και τα στελέχη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Λειτουργώντας αποκλειστικά με τηλεοπτικούς όρους και προσβλέποντας πάντα στη δημιουργία εντυπώσεων, προσπαθούν - με παραστάσεις κουτοπονηριάς - να αποσπάσουν την προσοχή του κοινού, την ώρα που το κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του κλιμακώνουν την αντιδραστική τους επίθεση. Και, στο μέτρο που αυτός ο ρόλος διευκολύνει τα σχέδια της ολιγαρχίας, κερδίζουν κι αυτοί κάποιο... χρόνο στην τηλεοπτική και δημοσιογραφική παραφιλολογία.
Οι θέσεις του ΚΚΕ γύρω από το ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων, συνολικά, αλλά και για τα λιμάνια, είναι θέσεις ξεκάθαρες μέχρι τελευταίας κεραίας. Είναι θέσεις πάντα σταθερές, ακόμα και όταν αυτοί οι κύριοι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δείχνοντας την οπορτουνιστική τους προσαρμοστικότητα έβαζαν πλάτη σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για την πολιτική της... μερικής ιδιωτικοποίησης, καλώντας στους εργαζόμενους να οικοδομήσουν το δικό τους μέτωπο αντίστασης. Και πάντα στο φόντο της ευρωενωσιακής τους λατρείας. Είναι θέσεις αρχής που πάντα - και τώρα - αρνούνταν κατηγορηματικά τις ιδιωτικοποιήσεις λιμανιών, βουνών, παραλιών, επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, ανεξάρτητα από το τίμημα της πώλησης και την προέλευση του αγοραστή. Είναι θέσεις, που τις γνωρίζουν οι εργαζόμενοι, στο πλευρό των οποίων με συνέπεια στέκονται οι κομμουνιστές.
Οφείλουμε όμως να σημειώσουμε ότι, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, για λίγους πόντους προβολής της αντιΚΚΕ μανίας του, αναποδογυρίζει αδίστακτα την πραγματικότητα, προκειμένου να έρθει στα μέτρα του.
Δε θα πάμε μακριά, ούτε θα αναφερθούμε τώρα στις ευθύνες που έχει για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ που ψήφισε, για την ΟΝΕ που τη θεώρησε ως την προοπτική εκσυγχρονισμού της Ελλάδας. Ας δούμε μόνο δυο στιγμές τους που αφορούν τα ίδια τα λιμάνια.
Πρώτη: Το Νοέμβρη του 2003, όταν στο Ευρωκοινοβούλιο εξεταζόταν το θέμα της ιδιωτικοποίησης των λιμανιών, οι ευρωβουλευτές του (Αλαβάνος και Παπαγιαννάκης) προσχώρησαν στην... εναλλακτική επιλογή της αποχής από την ψηφοφορία.
Δεύτερη: Το Σεπτέμβρη του 2008, πριν δύο μήνες, δηλαδή, όταν το θέμα της ιδιωτικοποίησης των λιμανιών επανήλθε στο Ευρωκοινοβούλιο με τη μορφή της Εκθεσης για την ιδιωτικοποίηση κερδοφόρων λιμενικών υπηρεσιών, την Εκθεση υπερψήφισαν από κοινού οι ευρωβουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ Δ. Παπαδημούλης.
Τέτοια αθλιότητα, τέτοια απάτη. Αυτοί βάζουν πλάτη στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και κατηγορούν τους κομμουνιστές για «κόκκινες μεσιτείες». Και καλά, ξέχασαν ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σκοινί, δεν ήξεραν ούτε ότι ο κλέφτης και ο ψεύτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται;