Ως κυματοθραύστη των χρεών των νοσοκομείων παρουσίασε - και παρουσιάζει - ο υπουργός Δημήτρης Αβραμόπουλος την Επιτροπή Προμηθειών Υγείας (ΕΠΥ), που θεσμοθετήθηκε με το νόμο 3580/2007.
Ελα όμως που ακόμα η ΕΠΥ δε λειτούργησε παρότι οι πρόεδροι αλλάζουν ο ένας μετά τον άλλο.
Πάντως και τα νοσοκομεία και ο ΟΠΑΔ είναι βουτηγμένοι στα χρέη. Τα νοσοκομεία χρωστάνε περίπου 5,2 δισ. ευρώ στους προμηθευτές και ο ΟΠΑΔ δεν έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις τους προς τους γιατρούς και τους φαρμακοποιούς με αποτέλεσμα να χάνουν οι ασφαλισμένοι τις επί πιστώσει επισκέψεις και τα φάρμακα.
Προκύπτει, δηλαδή, ότι το κύριο δεν είναι τα πρόσωπα - που κι αυτά έχουν το ρόλο τους - σε κεντρικούς οργανισμούς. Το κυρίαρχο θέμα είναι ποια πολιτική εφαρμόζουν. Και στην προκειμένη περίπτωση η ΕΠΥ έρχεται να επικυρώσει τη λειτουργία της αγοράς στο χώρο των νοσοκομείων και ο ΟΠΑΔ την πολιτική λιτότητας στις δαπάνες Υγείας για τους δημόσιους υπαλλήλους. Δηλαδή, σε κάθε περίπτωση μόνοι που δε χάνουν είναι οι επιχειρηματίες που δρουν σε διάφορους τομείς της Υγείας.
Στο απροχώρητο έχουν φτάσει οι ελλείψεις σε κρεβάτια και προσωπικό στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας σε όλη τη χώρα, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν, αλλά και να χάνονται χιλιάδες ανθρώπινες ζωές κάθε χρόνο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τα δύο μεγάλα Νοσοκομεία του Νομού Ηρακλείου (Πανεπιστημιακό και Βενιζέλειο), όπου οι μονάδες Εντατικής Θεραπείας, δεν μπορούν να δεχτούν κανέναν επιπλέον ασθενή. Αξίζει να σημειωθεί ότι συνολικά τα κρεβάτια στις ΜΕΘ και των δύο νοσοκομείων δεν ξεπερνούν τα 20, έχοντας να καλύψουν τις ανάγκες ενός πληθυσμού που ξεπερνά τις 200.000. Πριν από λίγες μέρες στο Ηράκλειο, ένας 46χρονος άνδρας υπέστη καρδιακή προσβολή και καθώς δε βρέθηκε κρεβάτι στα δύο Νοσοκομεία τoυ Νομού διακομίστηκε στη μονάδα του Νοσοκομείου Χανίων, όπου νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση. Η πολιτική της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της Υγείας που κρατάει κλειστά δεκάδες κρεβάτια ΜΕΘ σε όλη τη χώρα, γίνεται - στην κυριολεξία - θανατηφόρα επικίνδυνη.
Χτες, η «ΑΥΓΗ» αποφάσισε να σχολιάσει τις δηλώσεις της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μετά από τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό. Εγραψε πολλά και διάφορα ανερμάτιστα και κατέληξε στο συμπέρασμα: Το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι «δεν είναι καιρός για αντεπίθεση, όπως μας έλεγε τόσο καιρό». Ανάλογος και ο τίτλος του σχολίου: «Να οργανωθούμε και βλέπουμε». Αυτό τη βόλευε να καταλάβει την «Αυγή» απ' τη δήλωση, αυτό έγραψε.
Τα ...στοιχεία της για τη διαπίστωση ήταν δύο φράσεις της Αλ. Παπαρήγα, μετά από την απαραίτητη ...κοπτοραπτική: «Πρέπει να περισώσουμε ό,τι μπορεί να περισωθεί» και «να οργανωθεί η εργατική τάξη». Μας διαβάζουν μέχρι τη μέση; Δεν ξέρουν ανάγνωση; Τους κάνει κόπο να τα διαβάζουν όλα ή βαριούνται; Μπας και δεν καταλαβαίνουν τι διαβάζουν; Τόσο αγράμματοι λοιπόν εκεί στην «Αυγή» και στον ΣΥΝ. Και κάνουν και τους έξυπνους...
Εμείς, απλά, θα παραθέσουμε τη δήλωση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σε αυτό το σημείο:
«Εμείς μια πλάτη θα βάλουμε: Για να συμβάλουμε στην ανάπτυξη των αγώνων, στην οργάνωση της εργατικής τάξης, στη συμμαχία της εργατικής τάξης με τα άλλα στρώματα, με κύριο στόχο να αποτρέψουν νέες αιματηρές θυσίες. Αρκετές θυσίες έχουν κάνει. Να περισώσουν ό,τι μπορεί να περισώσουν και να ανοίξουν το δρόμο ουσιαστικής διεκδίκησης. Κατά τη γνώμη μας, αυτή θα είναι και η μεγάλη συνεισφορά μας. Ηρθε η στιγμή που η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού πρέπει να σκέφτεται ένα διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης».
Ετσι θα βάλετε τον άνθρωπο πάνω από τα κέρδη, ρε παιδιά;
Το καταλάβαμε χτες από την κόντρα Καραμανλή - Παπανδρέου, που τσακώθηκαν για το ποιος μπορεί να το κάνει καλύτερα.
Οπότε, αν δε «δουλέψει» η «υπεύθυνη πολιτική πρόταση» της Νέας Δημοκρατίας, πάντα μπορούμε να καταφύγουμε στην «πράσινη ανάπτυξη» του ΠΑΣΟΚ. Αυτό είναι να έχεις εναλλακτικές.
Φυσικά, ανεργία, ακρίβεια, λιτότητα, περιορισμός σε Ασφάλιση, Υγεία, Παιδεία θα υπάρχουν. Αυτά δε γίνεται να αλλάξουν διότι είναι ...φαινόμενα της σύγχρονης οικονομίας.
Ομως, θα έχουμε ...«προοπτική» και θα περιμένουμε υπομονετικά το περίλαμπρο μέλλον μόλις ολοκληρωθούν οι σχεδιασμοί τους. Ο,τι ακριβώς, δηλαδή, κάνουμε τα τελευταία ...100 χρόνια.
ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΥΧΕΡΗ είμαστε και μια δημοκρατική χώρα με παράδοση αιώνων. Οπότε δε μας πτοούν κρίσεις άλλων όπως, π.χ., η έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τα ατομικά δικαιώματα.
Κάπως έτσι μας τα είπε χτες η Ντόρα Μπακογιάννη στη Βουλή και επέδειξε ...εθνική περηφάνια.
Αυτό που δεν μπορούμε να καταλάβουμε είναι πώς γίνεται η «δημοκρατική» μας χώρα να αποδέχεται με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς συζήτηση κάθε αντιδημοκρατικό (βλέπε «αντιτρομοκρατικό») μέτρο που προτείνουν οι ΗΠΑ...
Ιδίως αφού ...δεν ιδρώνει το αυτί μας από τις κρίσεις και τις επικρίσεις τους.
Κι όχι απλά να το αποδέχεται και να το κάνει εθνική νομοθεσία, αλλά να το χρηματοδοτεί, να το στηρίζει με στρατιώτες και υπηρεσίες και με κάθε ευκαιρία να το υπερασπίζεται διεθνώς.
Μάλλον έχει να κάνει με τη δική μας ανεπάρκεια να κατανοήσουμε όλα αυτά τα περίπλοκα ζητήματα της «υψηλής» διεθνούς πολιτικής και της διπλωματίας που τόσο καλά γνωρίζει η ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών.
«Δε νοείται συναίνεση με την πολιτική της ύφεσης». Αυτός είναι ο τίτλος στο κεντρικό άρθρο της χτεσινής «ΑΥΓΗΣ» και αυτή είναι η απάντηση που δίνει σε αυτό που ζήτησε ο πρωθυπουργός από όλα τα κόμματα προχτές.
Η «ΑΥΓΗ» και ο ΣΥΝ διατυπώνουν τη συγκεκριμένη πολιτική θέση, ότι δηλαδή σε συνθήκες ύφεσης στο καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να υπάρχει συναίνεση. Με άλλα λόγια, αν δεν υπάρχει ύφεση, αν ο κύκλος της οικονομικής κρίσης στον καπιταλισμό είναι στο στάδιο της αναζωογόνησης ή της ανόδου, αν υπάρχει καπιταλιστική ανάπτυξη, μπορεί να υπάρχει και συναίνεση με την άρχουσα τάξη και τους πολιτικούς της εκφραστές. ΄Η αλλιώς μπορούν να βρεθούν λύσεις, καθαρά διαχειριστικές, που να ωφελούν και το κεφάλαιο και την εργατική τάξη. Πώς μπορεί να γίνει αυτό;
Η «ΑΥΓΗ» εξηγεί αναλυτικά:
«Για να βγουν η χώρα και η Ευρώπη από την κρίση, χρειάζεται στροφή στις ευρωπαϊκές πολιτικές». Είναι οι πολιτικές που έχουν βάλει προ πολλού τους εργαζόμενους στο περιθώριο. Πολιτικές που σε συνθήκες όχι ύφεσης αλλά ανάπτυξης της καπιταλιστικής οικονομίας είχαν σαν αποτέλεσμα η πλουτοκρατία να συγκεντρώσει τεράστια πλούτη, όταν την ίδια στιγμή υλοποιούνταν πολιτικές αποδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων (μερική απασχόληση που τόσο φανατικά έχουν υλοποιήσει οι εκπρόσωποι του ΣΥΝ ως δήμαρχοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση).
«Απαιτούνται προϋπολογισμοί με δημόσιες επενδύσεις και ισχυρά φορολογικά έσοδα, τα οποία όμως θα συγκεντρώνονται με δικαιοσύνη». Δικαιοσύνη την οποία ορίζει εκείνος που συντάσσει τους προϋπολογισμούς, δηλαδή εκείνος που έχει την εξουσία. Δικαιοσύνη δεν είναι για την άρχουσα τάξη, τις κυβερνήσεις των καπιταλιστικών κρατών και την ΕΕ το να κατεδαφίζεται το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης; Το να ιδιωτικοποιούνται οι τηλεπικοινωνίες, η ενέργεια, οι μεταφορές; Εκτός αν ο ΣΥΝ εννοεί δικαιοσύνη να παίρνει την «Ολυμπιακή» Ελληνας επιχειρηματίας και όχι ξένος, όπως άλλωστε έχει πει με αφορμή την πώληση της εταιρείας.
Είναι γνωστές οι θέσεις του ΣΥΝ. Είναι θέσεις που λένε να υπάρχει το κεφάλαιο ως κοινωνική σχέση, αλλά με τέτοιο τρόπο που να εκμεταλλεύεται λιγότερο την εργατική τάξη. Να υπάρχει ο καπιταλισμός και τα κέρδη, αλλά με «ανθρώπινο» πρόσωπο, τέτοιο που θα βάζει τον άνθρωπο από πάνω. Απόψεις και θέσεις που συγκροτούν ένα ανθολόγιο σοσιαλδημοκρατίας, με σκοπό τη διαιώνιση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Αύριο, για όλες τις δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, για τους φίλους του Κόμματος είναι μέρα πανεξόρμησης. Ηδη έχει σχεδιαστεί ή ολοκληρώνεται ο σχεδιασμός έτσι ώστε αυτή να είναι όσο το δυνατόν πιο επιτυχημένη. Να φτάσει η φωνή του «Ριζοσπάστη» και του Συνεδρίου αύριο όσο πιο πλατιά γίνεται, σε σπίτια εργατικών και λαϊκών οικογενειών, σε χώρους όπου συναντώνται άνθρωποι του μόχθου, να ηχήσει στα πολυσύχναστα σημεία της πόλης αλλά και του χωριού και τη Δευτέρα σε σχολεία και σχολές, σε εργοστάσια, γιαπιά, σε γραφεία, απ' άκρη σ' άκρη της χώρας, σε κάθε της γωνιά.
Οπως όλες μας τις μάχες έτσι κι αυτή, από αύριο το πρωί, τη δίνουμε όλοι μαζί με αποφασιστικότητα και αισιοδοξία ότι θα την κερδίσουμε, για το Κόμμα μας και την ισχυροποίησή του, για το δικαίωμα όλων μας, της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων να απολαύσουν ένα καλύτερο αύριο, μακριά απ' τα αδιέξοδα και τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού. Με οδηγό την Απόφαση του 18ου Συνεδρίου, πολύτιμο εργαλείο της δουλειάς μας, συνεχίζουμε.