ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στον... κουμπαρά η λύση

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Φύλαγε τη δραχμή σου, για να 'χεις τη βολή σου»! Η κυβέρνηση βρήκε επιτέλους τον τρόπο να προστατέψει τα δικαιώματα των ασφαλισμένων και να... αυξήσει τις παροχές τους, μετά τις αλλαγές που θα κάνει στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης. Το δρόμο της... σωτηρίας έδειξε ο Π. Τήνιος, σύμβουλος του πρωθυπουργού, ο οποίος χτες σε ημερίδα για το ρόλο της ιδιωτικής ασφάλισης, αναφέρθηκε στην ανάγκη της... αποταμίευσης.

Τι σημαίνει αυτό; Απλούστατα, όλοι μας (οι εργαζόμενοι δηλαδή) πρέπει να προμηθευτούμε έναν κουμπαρά - γουρουνάκι, που μόλις γεμίζει θα τον «σπάμε» στα πόδια του ασφαλιστικού πράκτορα, ο οποίος θα πράττει τα «δέοντα», μήπως και καταφέρει ο εργαζόμενος να εξασφαλίσει ένα στοιχειωδώς αξιοπρεπές επίπεδο ασφαλιστικών παροχών.

Βεβαίως, δεν πρέπει να κλέψουμε το μερίδιο δόξας του πρωθυπουργού, που αρκετό καιρό πριν είχε απερίφραστα δηλώσει ότι στο μέλλον ο εργαζόμενος πρέπει να αναλάβει ο ίδιος, περισσότερο από σήμερα, την ευθύνη για την ασφαλιστική του κάλυψη..!

Αυτά όμως δεν ενοχλούν την πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ, που θέτει «εύπλαστους» άξονες για το ασφαλιστικό στην ΕΓΣΣΕ και φροντίζει να εισπράξουν οι εργαζόμενοι την... ανταμοιβή τους για τη θυσία που έκαναν ώστε να επιτευχθεί ο «σημαντικός στόχος» της ΟΝΕ, υπογράφοντας αυξήσεις 2,8%...

Οι... παραδόσεις

«Εχει δίκιο να φωνάζει ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. Χάνονται μία μία οι... παραδόσεις αυτού του τόπου», γράφαμε χτες, με αφορμή τη δεύτερη μέσα σ' ένα μήνα ανάκληση μήνυσης από τον Ε. Γιαννόπουλο.

Ε, ομολογούμε, πως... βιαστήκαμε και κάναμε λάθος. Χτες, πήραμε ένα φαξ από τον κ. Γιαννόπουλο, όπου σημειώνει τα εξής: «Πάντως τη δική σας μήνυση δε θα την ανακαλέσω. Να ετοιμαστείτε!»

Οπως βλέπετε, ορισμένες... παραδόσεις κρατάνε γερά...

Φρίκη

Πενήντα τέσσερις άνδρες και τέσσερις γυναίκες είχαν στοιβάξει οι απάνθρωποι δουλέμποροι, μέσα στο κοντέινερ ολλανδικού φορτηγού, το οποίο μετέφερε (δήθεν) ντομάτες από το Βέλγιο στο Ντόβερ της Βρετανίας. Οι πενήντα έξι βρέθηκαν νεκροί από ασφυξία, αφού το σύστημα ψύξης και εξαερισμού του φορτηγού δε λειτουργούσε. Οι δύο, που μόλις σώθηκαν, βρέθηκαν έντρομοι, σε άθλια ψυχολογική κατάσταση, αφυδατωμένοι, υποσιτισμένοι και με αναπνευστικά προβλήματα. Για ώρες έβλεπαν τους συντρόφους τους, να πεθαίνουν ένας ένας, μη μπορώντας να κάνουν το παραμικρό...

Αποκαλυπτική λεπτομέρεια: Το φορτηγό - φέρετρο είχε ενοικιάσει η ολλανδική εταιρία μεταφορών «Βαν ντερ Σπέεκ», η οποία είχε συσταθεί μόλις την περασμένη βδομάδα...

Η φρίκη της απάνθρωπης και εγκληματικής εμπορίας ελπίδων και ανθρώπων σε όλη της την έκταση!

Η κορυφή του παγόβουνου

Βέβαια, το προαναφερόμενο φρικτό γεγονός δεν αποτελεί καλά καλά ούτε την κορυφή του παγόβουνου. Τρία εκατομμύρια παράνομοι μετανάστες ζουν στη Νότια Ευρώπη και τη Γερμανία. Γύρω στους 300.000-500.000 παράνομοι μετανάστες εισέρχονται στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης κάθε χρόνο, από τις αρχές του 1990. Αυτές είναι οι εκτιμήσεις της Διεθνούς Οργάνωσης για τη Μετανάστευση (OIM). Εκτιμήσεις μετριοπαθείς, όπως παραδέχεται και η ίδια, αφού είναι ουσιαστικά αδύνατο να υπάρξει ακριβής καταγραφή της έκτασης του προβλήματος.

Εκατοντάδες χιλιάδες και εκατομμύρια άνθρωποι, που πέφτουν θύματα απάνθρωπων, σύγχρονων δουλεμπόρων, κυνηγώντας το στοιχειώδες δικαίωμα της επιβίωσης και τις χίμαιρες της καπιταλιστικής βιτρίνας των λεγομένων αναπτυγμένων χωρών. Θύματα, σε τελευταία ανάλυση, της εντεινόμενης ανισόμετρης ανάπτυξης και, γενικότερα, της προωθούμενης σε όλο τον κόσμο ιμπεριαλιστικής νέας τάξης πραγμάτων.

Τώρα, αυτό είναι για καλό ή για κακό; `Η, πρόκειται για μια φραστική αλλαγή και τίποτε παραπάνω; Για την αλλαγή ορολογίας, που επισημάνθηκε σε πρόσφατες δηλώσεις της Μ. Ολμπράιτ μιλάμε και η οποία, μιλώντας για κράτη, όπως η Λιβύη, το Ιράν, η Β. Κορέα, κλπ., δε μεταχειρίστηκε το γνωστό «κράτη - ταραξίες», αλλά το νέο όρο «κράτη - πηγές ανησυχίας». Θα δούμε...

Τραγικές συνέπειες

Πριν το 1990, το 90% των παιδιών πήγαινε σχολείο και ολοκλήρωνε, τουλάχιστον, τη στοιχειώδη υποχρεωτική εκπαίδευση, ενώ μόνο το 1988 χορηγήθηκαν 230 εκατομμύρια δολάρια στην Παιδεία. Σήμερα, τα πράγματα είναι ριζικά διαφορετικά. Μόνο 1 στα 3 παιδιά, έξι ετών, παρουσιάζεται στην πρώτη τάξη του δημοτικού, καθώς τα υπόλοιπα καλούνται να δουλέψουν για να στηρίξουν την οικογένειά τους, ενώ 8.000 σχολικά κτίρια είναι επικίνδυνα για τη σωματική ακεραιότητα των μαθητών κι έχουν ανάγκη άμεσων επιδιορθώσεων.

Τα παραπάνω στοιχεία αφορούν το Ιράκ και δεν τα λέμε εμείς, αλλά η αρμόδια για τη χώρα αυτή αξιωματούχος της «Γιούνισεφ», Ανούπαμα Ράο Σινγκ. Αποτελούν μια ακόμη πλευρά των τραγικών συνεπειών των οικονομικών κυρώσεων και του πολύμορφου πολέμου σε βάρος αυτής της χώρας. Κι όμως, οι ηγεσίες των ΗΠΑ και των άλλων ιμπεριαλιστικών χωρών έχουν το θράσος να μιλάνε για ανθρώπινα δικαιώματα...

Αντεργατικοί προβληματισμοί

ΜΑΛΙΣΤΑ! Εκπληκτική η... κοινωνική ευαισθησία του νέου υπουργού Εργασίας, που υποτίθεται ότι εκφράζει το νέο κοινωνικό πρόσωπο της κυβέρνησης! Θέλει να «απελευθερώσει» τώρα και το ποσοστό των απολύσεων στις επιχειρήσεις που βρίσκεται ως γνωστό στο 2%!

Οχι δηλαδή πως το σεβόταν και καμιά επιχείρηση αυτό το ποσοστό που επιβαλλόταν από την πολιτεία, αφού - για παράδειγμα - Επιθεωρήσεις Εργασίας για να τις ελέγξουν δεν υπάρχουν. Αλλά τέλος πάντων ήταν μια ασφαλιστική δικλείδα.

Φαίνεται όμως πως ακόμα και αυτό ενοχλεί...

Φυσικά δεν έχει παρθεί ακόμα καμιά απόφαση, αλλά όταν αυτός είναι ο προβληματισμός που επικρατεί στο υπουργείο, ενώ υπάρχουν σοβαρότατα προβλήματα των εργαζομένων που αναζητούν άμεσα επίλυση, καταλαβαίνετε πώς σκέφτονται οι κυβερνώντες.

Υποθέτουμε βέβαια ότι και αυτό το μέτρο εντάσσεται στην περίφημη ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων μια και μπήκαμε προσφάτως και στην ΟΝΕ, οπότε... δεν μπορεί να είμαστε πίσω σε αυτό το θέμα.

Ο εκσυγχρονισμός προχωρά με ακόμα γρηγορότερα βήματα και... όποιον πάρει ο Χάρος!

ΟΡΙΣΤΕ τώρα, απευθύνει το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης προειδοποίηση προς κάθε χώρα ότι θα έχει κυρώσεις, αν δεχτεί στο έδαφός της τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, επειδή του έχει απαγγείλει κατηγορίες εγκλημάτων πολέμου!

Μήπως κάποιοι τέτοιου είδους οργανισμοί θα έπρεπε καλύτερα να... σιωπούν σήμερα, αντί να το παίζουν παγκόσμιοι εισαγγελείς;

Οταν θα απευθύνουν κατηγορίες εναντίον του ΝΑΤΟ για την αυθαίρετη και παράνομη απόφαση που πήρε να επιτεθεί σε μια ανεξάρτητη χώρα, προκαλώντας χιλιάδες άδικους θανάτους, ίσως να μπορέσουμε να τους ακούσουμε.

Αλλωστε μήπως ακόμα και τώρα, που οι παρεμβάσεις στις εσωτερικές εξελίξεις της Γιουγκοσλαβιας είναι εμφανείς τόσο από τους Αμερικανούς όσο και από την Ευρωπαϊκή Ενωση, κάνει τίποτε γι' αυτό;

`Η, μήπως, βλέπουν τους εκατοντάδες χιλιάδες Σέρβους Κοσσοβάρους, που υποχρεώθηκαν να πάρουν την προσφυγιά και όσους δολοφονήθηκαν επειδή τόλμησαν να μείνουν στα σπίτια τους;

Πολύ επιλεκτική είναι η ευαισθησία τους...

Αγώνας για την παιδεία

Τις μέρες αυτές η κατάσταση στην παιδεία, ιδιαίτερα στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, «καίει», κι αυτό όχι κυρίως λόγω των θερμοκρασιών, αλλά λόγω της ασφυξίας που νιώθουν οι μαθητές αλλά και οι οικογένειές τους, οι εκπαιδευτικοί, με τον πρωτοφανή εξεταστικό αντιπαιδαγωγικό μαραθώνιο που βιώνουν. Αυτό ήταν το επιστέγασμα της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, που αποτυπώνεται στους δύο νόμους 2525/97 και 2640/98, τους οποίους ψήφισε η «εκσυγχρονιστική» κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Βέβαια, το εξεταστικό δεν είναι παρά ένας μόνο κρίκος στην αλυσίδα των μέτρων που δένουν την παιδεία στο άρμα της οικονομίας της αγοράς και στις επιδιώξεις του κεφαλαίου. Οι συγκεκριμένες, ωστόσο, εξετάσεις δεν είναι μια αξιολόγηση - που είναι απαραίτητη στη διαδικασία της εκπαίδευσης - αλλά πρόκειται για μεθοδευμένη κρησάρα που έχει στόχο να μειώσει τη ροή μαθητών προς το λύκειο. Σε ένα πλαίσιο και μια εξέλιξη όπου προωθούνται γοργά αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις (όπως ξεθεμελίωμα του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος, ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων, περικοπή κοινωνικών παροχών, αθρόες ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών κοινής ωφέλειας), η πορεία της παιδείας, το εκπαιδευτικό μοντέλο έχει προδιαγεγραμμένο «κοστούμι» και αποστολή για τη διαιώνιση του συστήματος.

Το μοντέλο του απασχολήσιμου, του εργαζόμενου που, στα λεγόμενα «Εθνικά Σχέδια για την Απασχόληση» των νεοφιλελεύθερων σοσιαλιστών κυβερνώντων, θα αλλάζει πολλές φορές στη διάρκεια της ζωής του επάγγελμα, πρέπει να υπηρετείται από το αντίστοιχο εκπαιδευτικό μοντέλο. Το σχολείο, λοιπόν, πρέπει να παράγει μαζικά μισοειδικευμένους -μισοκαταρτισμένους αυριανούς εργαζόμενους, λίγους υψηλά μορφωμένους και ειδικευμένους, που θα επανδρώσουν τη διοικητική ελίτ. Το σχέδιο αυτό μπορεί να φαντάζει «οργουελική σύλληψη», όμως προωθείται σταδιακά και με συγκεκριμένα μέτρα, που κατοχυρώνονται και θεσμικά.

Τι άλλο σημαίνει η αποψίλωση του λυκείου, δηλαδή της βασικής παιδείας. Φέτος, φοιτούν στη Β΄ Λυκείου 75.000 μαθητές, ενώ πέρσι είχαν αποφοιτήσει από το Γυμνάσιο 117.000. Δηλαδή, το 36% δε βρίσκεται στο λύκειο και έχει εγγραφεί στα ΤΕΕ, ή έχει εγκαταλείψει εντελώς την εκπαίδευση. Τα ΤΕΕ, στα οποία θα «φιλοξενούνται» οι περισσότεροι μαθητές, δεν είναι λυκειακή βαθμίδα, είναι υποβαθμισμένα από μορφωτική άποψη και δεν προσφέρουν ειδίκευση, αλλά στενή κατάρτιση, επιφανειακή, για τις τρέχουσες ανάγκες της κεφαλαιοκρατικής αγοράς.

Αυτό που ενδιαφέρει την οικονομία της αγοράς, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της ΕΕ («Λευκή Βίβλος για την παιδεία»), δεν είναι η ανάπτυξη της προσωπικότητας, της «γενικής κοινωνικής ικανότητας» του νέου ανθρώπου, αλλά η ανάπτυξη της μερικής δεξιότητας, αυτής που έχει ανάγκη σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο το κεφάλαιο, και η οποία θα πληρώνεται φτηνά. Οι νέοι και η προσωπικότητά τους αντιμετωπίζονται σαν ένα αναλώσιμο αντικείμενο στη διαδικασία της καπιταλιστικής παραγωγής.

Αυτές οι πλευρές της σημερινής κοινωνικής πραγματικότητας, που δεν είναι οι μοναδικές, είναι ωστόσο αρκετές για να ενισχυθεί πιο αποφασιστικά το λαϊκό μέτωπο για τη διεκδίκηση παιδείας σύμφωνα με τα λαϊκά συμφέροντα. Απαιτούνται περισσότερα βήματα συντονισμού της δράσης εκπαιδευτικών φορέων και εργατικών σωματείων. Διαθέσεις υπάρχουν και στους μαθητικούς και φοιτητικούς χώρους, όπου την επόμενη χρονιά τα μέτωπα θα είναι και πάλι ανοιχτά. Ο αγώνας για την παιδεία δε θέλει πολλούς, μας θέλει όλους.

Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Αλλο ένα εμπόδιο στην ... ευελιξία

Παπαγεωργίου Βασίλης

Εφτασε, φαίνεται, η ώρα και του «2%»! Πρόκειται για το όριο των επιτρεπόμενων, ανά μήνα, απολύσεων σε επιχειρήσεις άνω των 50 ατόμων. Για μια περιοριστική διάταξη, την κατάργηση της οποίας απαιτεί εδώ και χρόνια ο ΣΕΒ και έχουν επιχειρήσει, διά της... πλαγίας, αλλά αναποτελεσματικά έως τώρα, προηγούμενοι υπουργοί Εργασίας. Το θέμα πρέπει να εξεταστεί, δηλώνει τώρα ο άνθρωπος του πρωθυπουργού στο υπουργείο Εργασίας, Τ. Γιαννίτσης, και όλοι εννόησαν τι υπονοεί, αφού πλέον κάθε περιοριστικό μέτρο στην εργοδοτική ασυδοσία έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τον πυρήνα της κυβερνητικής πολιτικής στην «αγορά της εργασίας», που είναι η... ευελιξία.

Οχι, δηλαδή, ότι και με το 2% οι εργοδότες δεν έβρισκαν διάφορους τρόπους να το παραβιάζουν και να προχωράνε σε ομαδικές απολύσεις, είτε εξασφαλίζοντας σχετική άδεια, είτε αυθαίρετα, αλλά -όπως και να το κάνουμε- είναι ένα εμπόδιο και «πρέπει» να φύγει από τη μέση! Οι απολύσεις «πρέπει» να ρυθμίζονται αποκλειστικά από τις δικές τους ανάγκες και προθέσεις, όπως και ο χρόνος εργασίας! Η κυβέρνηση, όμως, πώς θα δικαιολογήσει και αυτή την πρόκληση, όταν η άνοδος της ανεργίας στη χώρα μας έχει «τρελάνει» και τους... μετρητές των αρμοδίων υπηρεσιών της και όταν συνεχίζει να... διαβεβαιώνει ότι η καταπολέμησή της είναι δήθεν στις πρώτες προτεραιότητές της;

Περί του δεκαχίλιαρου...

Το θέμα του γνωστού «δεκαχίλιαρου» θέλει νομοθετική παρέμβαση, θέλει τροπολογία νόμου..., ανακάλυψε τώρα ο υφυπουργός Εργασίας Χρ. Πρωτόπαππας. Μιλάμε για το δεκαχίλιαρο των ασφαλιστικών εισφορών, που δε θα παρακρατούνται από τους εξευτελιστικά αμειβόμενους ανειδίκευτους εργάτες - αυτούς που καλύπτονται από την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας - και θα... αυγατίσουν ανάλογα το μηνιαίο εισόδημά τους. Υποτίθεται, δε, ότι τη διαφορά αυτή θα καλύπτει στα ασφαλιστικά ταμεία ο κρατικός προϋπολογισμός, πράγμα εντελώς αμφίβολο, αν κρίνουμε από τη - μη - ροή των ήδη υπαρχόντων και μάλιστα θεσμοθετημένων υποχρεώσεων, που έχει αναλάβει κατά καιρούς και με διάφορες ρυθμίσεις η κυβέρνηση προς τα Ταμεία και ειδικότερα προς το ΙΚΑ.

Πάντως, η κυβέρνηση διαβεβαιώνει τους αποδέκτες της προεκλογικής της υπόσχεσης ότι θα πάρουν, όταν... το πάρουν, το δεκαχίλιαρο αναδρομικά από 1/1/2000... Αναδρομικά, άραγε, θα φροντίσει να δοθούν και στο ΙΚΑ τα αντίστοιχα ποσά; `Η θα το στείλουν μια ώρα αρχύτερα στο «φούντο» για να έρθει μετά να το... σώσει με την ασφαλιστική... μεταρρύθμιση που ψήνεται στους διεθνείς οίκους;

Ο πλασιέ...

Τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας, Γ. Παπαντωνίου, επισκέφτηκε ο πρεσβευτής των ΗΠΑ, Νίκολας Μπερνς, χτες το μεσημέρι. Για το αντικείμενο της συνάντησης, παράγοντες του υπουργείου δήλωσαν ότι ο Αμερικανός πρέσβης έθεσε, για μια ακόμη φορά, το θέμα της προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων, ενώ συζητήθηκαν και οι ελληνοαμερικανικές οικονομικές σχέσεις.

Τι το ενδιαφέρον, όμως, παρουσιάζουν οι ελληνοαμερικανικές οικονομικές σχέσεις το τελευταίο διάστημα; Μήπως εκείνο που ώθησε τον Μπερνς μέχρι το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας είναι και το «ευρύ πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων και ιδιωτικοποιήσεων», ή διαφορετικά το πλιάτσικο των πιο δυναμικών επιχειρήσεων του δημοσίου; Δεν αποκλείεται. Η αίσθηση ότι πλησιάζει η ώρα της «αρπαχτής» γίνεται όλο και πιο δυνατή και το ενδιαφέρον αμερικανικών επιχειρήσεων για να συμμετάσχουν στη μοιρασιά της λείας είναι υπαρκτό. Για την εξαγορά της ΕΛΒΟ είχε υποβάλει προσφορά και η αμερικανική εταιρία «Ζίλκα». Παλιότερα αμερικανική εκθεσιακή εταιρία είχε ενδιαφερθεί για τη ΔΕΘ, ενώ οι μεγάλες προκλήσεις είναι μπροστά. ΟΤΕ, ΔΕΗ, «Ολυμπιακή», κλπ.

Λέτε ο κ. Μπερνς να επισκέφτηκε τον Παπαντωνίου για λογαριασμό αμερικανικών εταιριών, που ενδιαφέρονται για ελληνικές επιχειρήσεις; Κάτι σαν πλασιέ δηλαδή...

Χαρακτηριστικά γνωρίσματα

Οι βαριές μορφές παιδικής εργασίας απαγορεύονται από διεθνή συνθήκη, την οποία επικύρωσε, πέρυσι και η κυβέρνηση των ΗΠΑ. Μάλιστα, το αμερικανικό Κογκρέσο έσπευσε να επιβάλει εμπορικούς περιορισμούς σε μια σειρά αναπτυσσόμενες χώρες, που δε σέβονται -κατά τη γνώμη του- τη σχετική συνθήκη.

Ελα, όμως, που τα ίδια συμβαίνουν και στις ΗΠΑ. Εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά, κατάγγειλε πρόσφατα η οργάνωση «Human Right Watch», κυρίως λατινοαμερικανικής καταγωγής, εργάζονται σε αμερικανικά χωράφια υπό «επικίνδυνες και εξουθενωτικές συνθήκες». Παιδιά, ηλικίας 13 έως 16 ετών, εργάζονται κατά μέσον όρο 12 έως 14 ώρες την ημέρα σε αγροτικές καλλιέργειες, εκτεθειμένα σε ιδιαίτερα τοξικά εντομοκτόνα, που προκαλούν πονοκεφάλους, ερεθισμούς στο δέρμα και μακροπρόθεσμα καρκίνους και βλάβες στον εγκέφαλο, ενώ αμείβονται με εξευτελιστικά μεροκάματα, πολύ μικρότερα του κατώτατου ωρομίσθιου, υπογραμμίζει η έκθεση της οργάνωσης.

Τι να πούμε, εμείς. Η άγρια εκμετάλλευση του ανθρώπου και η άκρατη υποκρισία ήταν πάντα, είναι και θα είναι από τα πλέον χαρακτηριστικά γνωρίσματα του καπιταλισμού.

Θερίζει η φτώχεια...

Με λιγότερο από ένα δολάριο τη μέρα ζούν 1,5 δισεκατομμύριο άνθρωποι σε ολόκληρο τον πλανήτη. Το 1/3 των κατοίκων των αναπτυσσομένων χωρών είναι αγράμματοι, το 30% δεν έχει πρόσβαση σε πόσιμο νερό και το 30% των παιδιών, μέχρι 5 ετών ζυγίζει λιγότερο απο το κανονικό. Η φτώχεια πλήττει το 1/4 της ανθρωπότητας, ενώ στη διάρκεια των πέντε τελευταίων ετών, οι άνθρωποι που ζουν κάτω απο το όριο της φτώχειας έχουν αυξηθεί κατά 200 εκατομμύρια. Από το σύνολο των 150 εκατομμυρίων καταγεγραμμένων ανέργων μόνο το 1/4 λαμβάνει κάποιο επίδομα ανεργίας. Πολύ περισσότεροι είναι οι μη καταγεγραμμένοι και κανένας δε γνωρίζει σε ποιές συνθήκες ζουν...

Τα παραπάνω συγκλονιστικά στοιχεία είναι ορισμένα απ' όσα περιέχει η ετήσια έκθεση του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (ΔΓΕ), που δόθηκε προχθές στη δημοσιότητα. Και να σκεφθείτε, ότι το ΔΓΕ κάθε άλλο παρά διακρίνεται, για τις αντιιμπεριαλιστικές και αγωνιστικές του θέσεις και πρακτικές...

Δεν πάει άλλο!

Στην Κυνοσούρα της Σαλαμίνας, στο χώρο των επισκευαστικών εργασιών, τους κάβους δεν τους λύνουν, αλλά τους κόβουν με τσεκούρια σε περίπτωση αναχώρησης ενός πλοίου. Σ' αυτό το χώρο οι εργασίες γίνονται στα ανοιχτά, καθώς δεν υπάρχει μόλος, μόνο χυμένο τσιμέντο σε κάποια σημεία. Το μάτι γυρνά σε σκουριασμένα απομεινάρια πλοίων, άναρχα παρατημένα εδώ κι εκεί. Οι εργάτες των συνεργείων και οι ναυτεργάτες πάνε στα πλοία με «λάντζες», καθώς στη στεριά δεν υπάρχουν ούτε δρόμοι. Στην Κυνοσούρα, είναι δυο φορές «άτυχος» όποιος χτυπήσει στη δουλιά και πολλοί έχουν χαθεί στη μεταφορά προς κάποιο νοσοκομείο, αφού δεν υπάρχει σταθμός πρώτων βοηθειών. Η έκρηξη που έγινε την Πέμπτη, 15 Ιούνη, στο δεξαμενόπλοιο διαχωριστήρα καταλοίπων πετρελαιοειδών «SLOPS» και που στοίχισε τη ζωή σε έναν 25χρονο ναυτεργάτη, ενώ ένας ακόμη τραυματίστηκε, έφερε στην επιφάνεια αυτή την εικόνα που με επιμονή και αγώνες προσπαθούν να αλλάξουν οι εργαζόμενοι της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης και φορείς.

Από το συγκεκριμένο, τραγικό, περιστατικό, πολλή οργή και πολλά ερωτήματα προκύπτουν. Το πλοίο ήταν μόνιμα αγκυροβολημένο και επεξεργαζόταν κατάλοιπα σε μια περιοχή, από την οποία λείπει στοιχειώδης υποδομή. Για του λόγου το αληθές, το σβήσιμο της πυρκαγιάς που ακολούθησε την έκρηξη δεν ήταν δυνατό από τη στεριά, αφού δεν υπάρχει δρόμος. Κανείς δεν έχει απαντήσει, για το αν υπήρχαν και απαγορευμένες ουσίες στα προς επεξεργασία πετρελαιοειδή απόβλητα. Το πλήρωμα ήταν καταχωρημένο σαν υπάλληλοι γραφείου και καθαριστές. Από μόνα τους τα ερωτήματα αυτά αναδεικνύουν με κρυστάλλινη διαύγεια τις ευθύνες του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, το οποίο αρνείται να προχωρήσει στον εκσυγχρονισμό της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης και επιτρέπει την ανεξέλεγκτη δραστηριότητα των εταιριών, που διαχειρίζονται καύσιμα και πετρελαιοειδή κατάλοιπα στο λιμάνι του Πειραιά και στην ευρύτερη περιοχή. Μια περιοχή όπως η Κυνοσούρα, στην οποία πραγματοποιούνται επισκευές, μετασκευές, χρησιμοποιείται σαν αραξοβόλι πλοίων και φιλοξενεί γενικά μια πλούσια παραγωγική και οικονομική δραστηριότητα, χωρίς να έχει ούτε έναν τηλεφωνικό θάλαμο...

Τις ευθύνες αυτές δεν μπορούν να τις αρνηθούν το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και η κυβέρνηση. Απέναντι στις αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις και τις συγκεκριμένες προτάσεις για την ανάπτυξη της Ζώνης, η κυβέρνηση προτάσσει αόριστες διαβεβαιώσεις ότι θα εξετάσει το ζήτημα, αναβάλλοντας συνεχώς τη λήψη μέτρων. Ταυτόχρονα, όμως, εφαρμόζει με συνέπεια μια πολιτική που «γονατίζει» τη Ζώνη, εντείνει το μαράζωμά της, ιδιωτικοποιεί τα λιμάνια, υπονομεύει γενικότερα τη ναυπηγοεπισκευή στη χώρα και ευνοεί τα πρόσκαιρα συμφέροντα ιδιωτών που εκμεταλλεύονται τα ναυπηγεία που έχουν απομείνει, ή ό,τι έχει απομείνει από τα ναυπηγεία της χώρας.

Την ίδια στιγμή η ανεργία έχει ξεπεράσει κάθε όριο στη Ζώνη, με ανάλογες συνέπειες για τη γύρω περιοχή και εργάτες ξεκινούν για τη δουλιά τους χωρίς να είναι σίγουροι, αν και πώς θα επιστρέψουν σπίτι τους. Δεν πάει άλλο λοιπόν! Η ανάπτυξη της Ζώνης είναι ζήτημα ζωής για τους χιλιάδες εργαζόμενους και τους ακόμη περισσότερους άνεργους. Είναι αναγκαία η δημιουργία ενός φορέα για τη λειτουργία και διαχείρισή της, ώστε να δημιουργηθεί η απαραίτητη υποδομή που θα περιορίζει και τους κινδύνους που απειλούν τους εργαζόμενους. Πάνω απ' όλα, όμως, είναι αναγκαία μια άλλη πολιτική ριζικά διαφορετική, που θα έρχεται σε σύγκρουση με την ασυδοσία του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου. Σ' αυτή την κατεύθυνση και για τη δημιουργία των προϋποθέσεων ανατροπής αυτής της απαράδεκτης κατάστασης πρέπει να παλέψουμε όλοι.

Ο «εξωμότης»

Ως χριστιανός

ορθόδοξος

νήπιο

εβαπτίστη,

μ' αργότερα

οι άρχοντες

του... άλλαξαν

την πίστη!

* * *

Στους φόρους

τον αρχίσανε,