Αοκνες προσπάθειες άλωσης της ...Ευρωπαϊκής Ενωσης από τα μέσα συνεχίζει να καταβάλλει ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Χουντής. Αφού είδε κι απόειδε και τίποτα δεν κατάφερε με το επιχείρημα της παραβίασης των ευρωενωσιακών συνθηκών απ' την απόφαση να εμπλακεί το ΔΝΤ στα του ευρωενωσιακού οίκου, επανήλθε με άλλο ...ακλόνητο επιχείρημα: Την παραβίαση των δικαιωμάτων του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου απ' την απόφαση του συμβουλίου της ΕΕ για το μηχανισμό διάσωσης της Ελλάδας, αλλά και απ' την απόφαση δημιουργίας ευρωπαϊκού μηχανισμού σταθερότητας με τη συμμετοχή του ΔΝΤ.
Χτες, με ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ πληροφορηθήκαμε ότι σήμερα θα τεθεί το επιχείρημά του στη «Διάσκεψη των προέδρων» και παρουσία του προέδρου του Γιουρογκρούπ Ζ. Κ. Γιούνκερ. Οπως αναφέρει ο Ν. Χουντής, οι παραπάνω αποφάσεις «σύμφωνα με το άρθρο 218, έπρεπε να τεθούν υπό την έγκριση του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, κάτι που δεν έχει γίνει»...
Ο πνιγμένος απ' τα μαλλιά του πιάνεται, εν προκειμένω οι θιασώτες και απολογητές της καπιταλιστικής ευρωένωσης απ' όπου μπορούν, για να καλλιεργούν αυταπάτες για το ρόλο της και το ρόλο του Ευρωκοινοβουλίου. Υπάρχει έστω κι ένας που να αμφιβάλλει ότι ακόμα κι αν είχε ζητηθεί η έγκρισή του δε θα την είχε δώσει, με τους δοσμένους συσχετισμούς που επικρατούν σ' αυτό; Τα δικαιώματα του ευρωκοινοβουλίου και η παραβίαση των αντιδραστικών συνθηκών της ΕΕ είναι σήμερα το ζήτημα; 'Η το τσάκισμα των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων στο οποίο πρωτοστατεί η ΕΕ, με όλους της τους θεσμούς και τους μηχανισμούς, που αναδεικνύει την ανάγκη να τους τσακίσει η λαϊκή πάλη;
Οι ... «στοχευμένες δράσεις»
«Στοχευμένες δράσεις» για την ανεργία, «κυρίως για τις γυναίκες, τους νέους και τους μακροχρόνια άνεργους» ζητά η ΝΔ, σύμφωνα με όσα δήλωσε ο υπεύθυνος του τομέα Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης του κόμματος, Γ. Βρούτσης, με αφορμή τη νέα εκτίναξη του ποσοστού ανεργίας σε 11,6% το Μάρτη του 2010.
Μπορεί αυτή η «στόχευση» γενικά να ακούγεται σωστή, με δεδομένη τη δυσκολία αυτών των κατηγοριών να βρουν δουλειά. Το θέμα είναι όμως να δουν τι είναι αυτό που κρύβεται πίσω από τέτοιου είδους προτάσεις. Η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, η ΕΕ όταν λένε «στοχευμένες δράσεις» εννοούν π.χ. τις «ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης», με τις οποίες τι γίνεται; Επιδοτούνται οι εργοδότες για να προσλαμβάνουν νέους, γυναίκες και μακροχρόνια άνεργους για ένα χρονικό διάστημα. Ετσι και οι επιχειρηματίες εξασφαλίζουν τσάμπα εργατικά χέρια και χτυπιέται η σταθερή εργασία, στρατηγική επιδίωξη του κεφαλαίου.
Τι ζητά, λοιπόν, η ΝΔ; Ζητά να συνεχιστεί η ανακύκλωση της ανεργίας και το εμπόριο ελπίδας, να είναι οι εργοδότες οι μόνοι κερδισμένοι και οι άνεργοι να δουλεύουν για λίγους μήνες - όσο κρατά το πρόγραμμα επιδότησης - κι έπειτα να ξαναπετιούνται στην ανεργία.
Τον θέλουν οικονομικό πνεύμονα των εργοδοτών
Η ηγεσία του ΟΑΕΔ έσπευσε, με χτεσινή της ανακοίνωση, να απαντήσει σε ερώτηση βουλευτή της ΝΔ για τα οικονομικά του Οργανισμού. Αφού, λοιπόν, η ηγεσία του ΟΑΕΔ κάνει μια αναλυτική περιγραφή για την κατάσταση, σημειώνει τελικά μεταξύ άλλων ότι «ο ουσιαστικός λόγος για τη δραματική οικονομική κατάσταση του ΟΑΕΔ πηγάζει από τις κεντρικές πολιτικές επιλογές των τελευταίων ετών, κυρίως την υλοποίηση "προγραμμάτων" και "πολιτικών" χωρίς να υπάρχει η απαραίτητη εξασφάλιση πόρων».
Δεν έχουν απολύτως κανένα πρόβλημα τόσο η κυβέρνηση όσο και η διορισμένη ηγεσία της στον ΟΑΕΔ να ομολογήσουν ότι σε επίπεδο στρατηγικής συμφωνούν απόλυτα με την προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ. Δηλαδή, με απλά λόγια, και η ΝΔ πριν και το ΠΑΣΟΚ σήμερα προωθούν εκατομμύρια ευρώ (λεφτά των εργαζομένων) προς τα ταμεία των επιχειρηματιών, με το πρόσχημα της ενίσχυσης της απασχόλησης. Οι «διαφορές» του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ - απαραίτητες για τον αποπροσανατολισμό και την παραπλάνηση των εργαζομένων - βρίσκονται στο ζήτημα τού ποιος κάνει τη δουλειά καλύτερα. Και αυτό ακριβώς πρέπει να είναι καθαρό στους εργαζόμενους: ότι δηλαδή σήμερα που σαρώνονται εργατικά και ασφαλιστικά δικαιώματα, που όλα θυσιάζονται στο βωμό της στήριξης και ενίσχυσης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, εκατομμύρια του ΟΑΕΔ οδηγούνται στα ταμεία των επιχειρηματιών, με αντάλλαγμα μια ολιγόμηνη παράταση στη φτηνή και ευέλικτη εργασία. Γι' αυτό δεν πρέπει να διαφεύγει από τους εργαζόμενους ότι το πρόβλημα του ΟΑΕΔ δεν είναι η οικονομική του κατάσταση, αλλά η λειτουργία και ο ρόλος που θέλουν οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου να παίζει για να στηρίζει τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών.
Να γίνουν λαϊκή περιουσία
Από τη στιγμή που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δημοσιοποίησε το σχέδιό της για την επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων των πρώην ΔΕΚΟ, το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο τόνισε τη σημασία της οργάνωσης του αγώνα ενάντια σε αυτήν την πολιτική, τη σημασία του αγώνα να γίνουν λαϊκή περιουσία. Αποκάλυψε τις αιτίες και τους στόχους της, υπογράμμισε τις ολότελα αρνητικές επιπτώσεις της όχι μόνο στους εργαζόμενους στις ΔΕΚΟ, αλλά στο σύνολο των εργαζομένων και του λαού. Εδειξε ότι δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διέξοδος όσο (και) αυτοί οι τομείς αναπτύσσονται με βάση τους κανόνες της κερδοφορίας των μονοπωλίων, ανεξαρτήτως βεβαίως ιδιοκτησίας, κρατικής καπιταλιστικής ή ιδιωτικής καπιταλιστικής.
Η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων στρατηγικών τομέων της οικονομίας και της «απελευθέρωσης» των αντίστοιχων αγορών προωθείται σταδιακά, σχεδόν δύο δεκαετίες, από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και εξυπηρετεί την ανάπτυξη της δράσης των μονοπωλίων σ' αυτούς τους κλάδους, που στο παρελθόν, λόγω της απαίτησης μεγάλων κεφαλαίων για να στηθούν, αλλά μικρής κερδοφορίας, τους ήταν ασύμφοροι. Τότε υπηρετούσαν καλύτερα τα συμφέροντά τους όντας κρατικής καπιταλιστικής ιδιοκτησίας (π.χ. παροχή πάμφθηνων τιμολογίων στις επιχειρήσεις). Ενώ σήμερα με την ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνικής, το πλήθος των εφαρμογών είναι υπερκερδοφόροι. Ετσι, παραδίδονται στο μεγάλο κεφάλαιο έτοιμες επιχειρήσεις (π.χ. ΟΤΕ, ΔΕΗ κ.λπ.), η δημιουργία των οποίων πληρώθηκε από τους εργαζόμενους και το λαό. Ετσι παρέχεται ελεύθερος χώρος επένδυσης υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων διαφόρων μονοπωλιακών ομίλων.
Οι επιπτώσεις της πολιτικής αυτής είναι πολλαπλές. Συρρικνώνεται διαρκώς το μόνιμο προσωπικό στις πρώην ΔΕΚΟ, επεκτείνονται οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, εντατικοποιείται η εργασία, καταργούνται οι κατακτήσεις. Εξίσου αρνητικές είναι οι επιπτώσεις στο σύνολο των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, καθώς ως χρήστες των υπηρεσιών και των προϊόντων αυτών των επιχειρήσεων καλούνται να πληρώσουν όλο και πιο ακριβά τιμολόγια. Ταυτόχρονα, απειλούνται κυριαρχικά δικαιώματα που συνδέονται με τομείς όπως λιμάνια, ενέργεια, τηλεπικοινωνίες κ.λπ. Δραματικές είναι οι επιπτώσεις στο περιβάλλον, στη δημόσια Υγεία, γιατί αυτή η ανάπτυξη γίνεται χωρίς μέτρα προστασίας.
Οι δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού στήριξαν και στηρίζουν αυτήν την πολιτική. Οψιμα, σήμερα, μαζί με τις δυνάμεις της «Αυτόνομης Παρέμβασης» και άλλες εμφανιζόμενες ως «αριστερές» δυνάμεις προβάλλουν τη θέση για υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα των πρώην ΔΕΚΟ. Ομως, μια τέτοια επιχείρηση, στο πλαίσιο της απελευθερωμένης αγοράς και μέσα στον καπιταλισμό, ακόμα και όταν ανήκει 100% στο Δημόσιο, έχει στόχο την αύξηση των κερδών της μέσω της αύξησης του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων και την επιβάρυνση της λαϊκής κατανάλωσης. Αυτή η θέση προστατεύει τον καπιταλισμό, αποπροσανατολίζει, επομένως υπονομεύει τον αγώνα των εργαζομένων. Το σημερινό κράτος είναι καπιταλιστικό.
Σήμερα, μόνη πραγματική απάντηση είναι οι εργαζόμενοι να καταδικάσουν την πολιτική των αστικών κομμάτων και των δυνάμεών τους στο συνδικαλιστικό κίνημα. Να τους εγκαταλείψουν και συσπειρωμένοι στο ΠΑΜΕ να οργανώσουν τον αγώνα τους όχι μόνο για να βάλουν εμπόδια στην εφαρμογή αυτής της πολιτικής. Αλλά να αντεπιτεθούν, με στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του άλλου δρόμου ανάπτυξης, της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, στο πλαίσιο της οποίας θα συγκροτηθούν ενιαίοι αποκλειστικά κρατικοί φορείς σε όλους τους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας, οι οποίοι μέσω κεντρικού σχεδιασμού και εργατικού - λαϊκού ελέγχου θα παράγουν φθηνά και υψηλής ποιότητας προϊόντα και υπηρεσίες.
Χρήστος ΜΑΝΤΑΛΟΒΑΣ
Η έγνοια τους μόνο για την κερδοφορία του κεφαλαίου...
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΑΛΛΟ ΤΟΥΤΟ ΠΑΛΙ! «Αφήσαμε πίσω τους κινδύνους», μας δήλωσε περιχαρής ο πρωθυπουργός. «Προχωράμε», λέει, «στο δρόμο της ομαλότητας»...
Αραγε, ο ...Λοβέρδος το ξέρει αυτό; Γιατί από όσο γνωρίζουμε ετοιμάζει και Ασφαλιστικό και «πακέτο» υπουργικών αποφάσεων για τις εργασιακές σχέσεις.
Κι αν αυτοί δεν είναι κίνδυνοι, τότε ποιοι είναι; Μιλάμε για ό,τι πιο ...επικίνδυνο κυκλοφορεί στην Ελλάδα αυτήν τη στιγμή (και όλα τα τελευταία χρόνια).
Ομως, ο πρωθυπουργός δε μιλάει γι' αυτούς τους «κινδύνους». Αλλα είναι αυτά που τον νοιάζουν. Οπως, για παράδειγμα, να μη θιχτούν ούτε κατ' ελάχιστο τα κέρδη του κεφαλαίου.
Σε αυτό το σημείο, πάντως, τον πιστεύουμε. Κάνει ό,τι μπορεί για να τα διασφαλίσει και σε μερικές περιπτώσεις ακόμη περισσότερα.
Κατά τα άλλα όμως, μας είπε να μην ...αναστατωνόμαστε. Ηρεμία, βρε παιδιά, χαλαρότητα και ησυχία.
Να καθίσουμε και να κάνουμε βαθιές αναπνοές, διαλογισμό και «γιόγκα», την ώρα που περικόπτουν τους μισθούς, απολύουν ή ενισχύουν τις απολύσεις και καταστρέφουν την Κοινωνική Ασφάλιση.
Δεν είναι αυτά λόγος να χαλάμε την καθημερινότητά μας και να έχουμε αρνητική «αύρα».
Οπως έλεγε, άλλωστε, και η Μ. Βαρδινογιάννη τις προάλλες στο «Μέγκα», δε χρειάζεται «κίνημα διαμαρτυρίας», ένα «κίνημα δημιουργίας» χρειάζεται.
Ας καθίσουμε, λοιπόν, να σκεφθούμε «έξυπνες» και «καπάτσες» ιδέες, μια και για τέτοιες είμαστε προορισμένοι ως έθνος.
Φυσικά, με δεδομένο ότι οι εργαζόμενοι θα χάνουν ολοένα και πιο πολύ και οι εταιρείες θα κερδίζουν. Εδώ μας θέλουν όμως ...στα δύσκολα!
Ομως, επειδή ο κόσμος έχει στην πραγματικότητα μυαλό, όχι αυτό που θα ήθελαν, σιγά - σιγά αρχίζει και αποκτά ...άλλες ιδέες. Από αυτές που δεν τους αρέσουν καθόλου...
Γρηγοριάδης Κώστας
Μονόδρομος η ρήξη
Παπαγεωργίου Βασίλης
Πόσα ψέματα χωράνε σε μια πρωθυπουργική ομιλία; Απειρα, αν κρίνει κανείς από την ομιλία του Γ. Παπανδρέου χτες στην Τρίπολη. Ενδεικτικά, αναφέρουμε τα πιο τερατώδη. Πρώτον, «τα μέτρα που πήραμε μας πόνεσαν όλους και πρώτα απ' όλα πόνεσαν εμένα, γιατί δεν ήταν ευχάριστες αποφάσεις, ήταν όμως αναγκαίες αποφάσεις, αναγκαίες για να σώσουμε την Ελλάδα». Η αλήθεια είναι ότι «σώζουν» την πλουτοκρατία και χρεοκοπούν το λαό. Δεύτερον, ότι «υπάρχει ευρύτατη συναίνεση για να κάνουμε αυτές τις (σ.σ. διαρθρωτικές) αλλαγές στη χώρα. Το ζητάει ο ελληνικός λαός, το ακούω κι εγώ, το ακούν όλοι»... Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει ομόθυμη καταδίκη των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων από το λαό. Τρίτον, «οι αποφάσεις που παίρνουμε στο ασφαλιστικό, δεν είναι απλώς για να αλλάξουμε το ασφαλιστικό, αλλά για να διατηρήσουμε τη βιωσιμότητα των ταμείων, για να μπορούν να ξέρουν τα παιδιά μας ότι θα πάρουν και αυτά συντάξεις». Η αλήθεια είναι βέβαια ότι οι συντάξεις καταργούνται και τη θέση τους παίρνουν οι συντάξεις -προνοιακά επιδόματα. Τέταρτον, «όταν υποχρεωθήκαμε να προβούμε σε μειώσεις σε μισθούς και επιδόματα, το κάναμε για να διασφαλίσουμε το δικαίωμα των εργαζομένων στο Δημόσιο να παίρνουν κανονικά το μισθό τους». Η αλήθεια είναι ότι δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στο Δημόσιο δεν παίρνουν κανονικά το μισθό τους γιατί απολύθηκαν (συμβασιούχοι), ενώ θα ακολουθήσουν πολύ περισσότεροι. Οσοι μένουν βλέπουν τους μισθούς τους να πετσοκόβονται δίχως έλεος... Το συμπέρασμα πάντως είναι ένα. Η διέξοδος βρίσκεται μόνο στη ρήξη και ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής.
Πρωταγωνιστής στην υπονόμευση των αγώνων
Δεν υπάρχει απεργιακή κινητοποίηση ή διαδήλωση που να μη βρέθηκε στο στόχαστρο της ηγεσίας της ΝΔ τους τελευταίους μήνες, γεγονός που επιβεβαιώνει περίτρανα την εκτίμηση ότι η «νέα» ΝΔ υπό τον Α. Σαμαρά έχει αναλάβει ξεχωριστό ρόλο στην υπονόμευση και το χτύπημα του λαϊκού - ταξικού κινήματος από τη θέση του κόμματος της «αξιωματικής αντιπολίτευσης». Από την άποψη αυτή κάθε άλλο παρά ξαφνιάζει η νέα επίθεση που εξαπέλυσε ο εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ κατά των ναυτεργατών που υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους μπροστά στα πλοία -κάτεργα στην Κόρινθο. Αναμασώντας τα ίδια τρισάθλια «επιχειρήματα» με αυτά που είχε χρησιμοποιήσει στο πρόσφατο παρελθόν, όταν είχε στοχοποιήσει τις κινητοποιήσεις στο λιμάνι του Πειραιά και στα μεγάλα ξενοδοχεία της Αθήνας, ο Π. Παναγιωτόπουλος ισχυρίστηκε ότι «τέτοιες κινητοποιήσεις αμαυρώνουν την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό και πλήττουν την ελληνική οικονομία». Δεν περίμενε βέβαια κανείς από την ηγεσία της ΝΔ κάποια διαφορετική στάση, ακριβώς γιατί είναι κόμμα της πλουτοκρατίας, παρά τις αστειότητες του Α. Σαμαρά ότι «η ΝΔ είναι κόμμα λαϊκό». Η ΝΔ βάζει πλάτες για να περάσουν τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα της πλουτοκρατίας που προωθεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και γι' αυτό μάχεται για να ισοπεδωθεί ό,τι στέκεται «εμπόδιο» στην ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των μονοπωλίων, πρώτα και κύρια τα δικαιώματα και οι αγώνες των εργαζομένων.
Πικρό σιτάρι
Αντιμέτωποι με εξευτελιστικές τιμές βρίσκονται και φέτος οι σιτοπαραγωγοί. Η τιμή στο σιτάρι είναι γύρω στα 15 λεπτά, από 45-50 λεπτά που ήταν το 2007 και αναμένεται να πέσει πιο κάτω μόλις συγκομισθεί η παραγωγή το επόμενο διάστημα. Το θέμα είναι ότι οι παραγωγοί πουλούν όλο και πιο φτηνά και οι αλευροβιομήχανοι κερδίζουν όλο και πιο πολλά. Η παραγωγή σιταριού στη χώρα έχει συρρικνωθεί, ενώ οι εισαγωγές είναι μαζικότατες. Η σιτοκαλλιέργεια τα τελευταία χρόνια έχει μειωθεί κατά 2.000.000 στρέμματα περίπου, ενώ το 2009 τα δημητριακά που εισήχθησαν στη χώρα έφτασαν τους 1.746.109 τόνους! Για τους βιομήχανους και τις πολυεθνικές δεν υπάρχει πρόβλημα αν μειωθεί η εγχώρια παραγωγή, αφού μπορούν να κάνουν εισαγωγές και να συνεχίσουν να κερδοσκοπούν ανενόχλητοι. Ομως από την κατάσταση που έχουν διαμορφώσει ΚΑΠ και ΠΟΕ, χαμένοι βγαίνουν οι μικρομεσαίοι αγρότες και τα λαϊκά στρώματα. Η τιμή παραγωγού στο σιτάρι έχει πέσει δραματικά, όμως μέσα σε μια 10ετία η τιμή του ψωμιού σε σχέση με την τιμή του σιταριού από τριπλάσια έγινε υπερδεκαπλάσια! Πριν το 1981 η χώρα ήταν αυτάρκης σε σιτάρι και δημητριακά και μπορεί να ξαναγίνει πάλι σε όφελος και των μικρομεσαίων παραγωγών και του λαού συνολικότερα. Αλλά αυτό μπορεί να γίνει μόνο με μια άλλη πολιτική, με μια άλλη εξουσία. Μπορεί να γίνει με τη λαϊκή οικονομία και τη λαϊκή εξουσία, όπως την προτείνει το ΚΚΕ, με την κρατικοποίηση των επιχειρήσεων, με τους παραγωγικούς συνεταιρισμούς, με κεντρικό κρατικό σχεδιασμό. Μόνο έτσι το ψωμί της εργατιάς και της αγροτιάς θα είναι γλυκό.
Νέα κοινωνία χωρίς παράσιτα
Οσο μαζικοποιείται το μέτωπο που αντιπαλεύει τα αντιλαϊκά μέτρα, τόσο μεγαλώνει η λύσσα της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της για τους εργατικούς αγώνες. Τι επιδιώκουν; Θέλουν το λαό τρομοκρατημένο, με τα συνδικαλιστικά δικαιώματα στο γύψο, ώστε το κεφάλαιο να μπορεί ανενόχλητο να επιβάλλει ανατροπές που κάνουν φτηνότερη την εργατική δύναμη. Γι' αυτό η αστική τάξη, τα κόμματα και τα πρόθυμα παπαγαλάκια της στοχοποιούν τους εργατικούς αγώνες και τους συκοφαντούν, λέγοντας προκλητικά ότι σε καιρούς οικονομικής κρίσης είναι καταστροφικό να υπάρχουν αγώνες, να αναπτύσσονται κινητοποιήσεις. Τι προσπαθούν να κρύψουν; Οτι τα μέτρα που προωθούν για τη σωτηρία του κεφαλαίου είναι μέτρα που οδηγούν την εργατική λαϊκή οικογένεια στη χρεοκοπία.
Η πλουτοκρατία είναι δύναμη καταστροφής και όχι ο λαός. Οι κηφήνες κεφαλαιοκράτες είναι αυτοί που επενδύουν με αποκλειστικό κριτήριο το κέρδος και αφήνουν τώρα τα συσσωρευμένα κεφάλαια στα σεντούκια τους, προσδοκώντας καλύτερους όρους για να κάνουν επενδύσεις. Καλύτεροι όροι, όμως, για το κεφάλαιο, σημαίνει φθηνότερη εργατική δύναμη. Από εκεί προκύπτουν και τα αντιδραστικά μέτρα, που καταστρέφουν τη ζωή των εργαζομένων, του λαού. Οι ονομαστικές μειώσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, οι ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, η παραπέρα εμπορευματοποίηση της Υγείας, της Παιδείας και της Πρόνοιας αυξάνουν τη σχετική και απόλυτη φτώχεια για την εργατική λαϊκή οικογένεια.
Αυτή η βάρβαρη πραγματικότητα και η συσσωρευμένη λαϊκή πείρα από τις κυβερνήσεις του δικομματισμού είναι που βγάζει το λαό στο δρόμο. Και όσο μεγαλώνει η αγανάκτηση, όσο περισσότεροι εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί αγρότες, νεολαίοι και γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων πυκνώνουν τις γραμμές του ταξικού κινήματος, τόσο αυξάνονται οι κίνδυνοι για την αστική τάξη να αποκαλυφθεί ο παρασιτικός της ρόλος και η στρατηγική των κομμάτων που την υπηρετούν. Τόσο μεγαλώνει ο κίνδυνος να συνειδητοποιήσουν πλατιά λαϊκά στρώματα ότι καμιά ευθύνη δεν έχουν για την καπιταλιστική κρίση, για τα ελλείμματα και τα χρέη που πάνε να τους φορτώσουν.
Στην Ελλάδα, τα πράγματα είναι πολύ δυσκολότερα για τους αστούς. Γιατί η εργατική τάξη και ο λαός έχουν στην πολιτική πρωτοπορία των αγώνων τους το ΚΚΕ. Εχουν δίπλα τους το ΠΑΜΕ. Κι' αυτό γεννάει επιπλέον φόβο στο κεφάλαιο. Επειδή ξέρει πως αν η λαϊκή αγανάκτηση συναντηθεί με την πολιτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ, με την προοπτική της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, όπου όλα τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία, τότε η λαϊκή πάλη μπορεί να φέρει τα πάνω - κάτω, να τους σαρώσει. Να τους αφαιρέσει αυτό που τους δίνει την εξουσία μέσα στο σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης: Τα μέσα παραγωγής. Το παρασιτικό κεφάλαιο είναι δύναμη καταστροφής. Το καινούριο θα το γεννήσει η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της, όσο κι αν οι αστοί προσπαθούν να καθυστερήσουν αυτήν τη δοσμένη ιστορικά προοπτική.
Feeds
