«Στην αγορά των ΗΠΑ στρέφεται η "ΕΝΚΛΩ"», σημειώνεται σε χτεσινό δημοσίευμα για τις δραστηριότητες του ομίλου, η διοίκηση του οποίου εκτιμά ότι οι πωλήσεις από 15 εκατ. ευρώ φέτος θα αυξηθούν σε 44 εκατ. ευρώ το 2014 και τα λειτουργικά κέρδη από 500.000 ευρώ σε 5,5 εκατ. ευρώ το 2014. Η εταιρεία, αναφέρεται στο ρεπορτάζ, «είναι έτοιμη να γυρίσει σελίδα», στρεφόμενη στην παραγωγή και διάθεση προϊόντων με προστιθέμενη αξία (...) τα οποία θα διαθέσει αρχικά κατ' αποκλειστικότητα στην αμερικάνικη αγορά». «Μόνη εκκρεμότητα», συνεχίζει, «αποτελεί η εκταμίευση της πρώτης δόσης από τη νέα χρηματοδότηση, ύψους 15 εκατ. ευρώ, η οποία αναμένεται να γίνει άμεσα» και η υλοποίηση του νέου επιχειρησιακού σχεδίου.
Η «ΕΝΚΛΩ», λοιπόν, αφού ξεζούμισε τους εργάτες και τις εργάτριες, αφού πήρε εκατομμύρια ευρώ σε «επιχορηγήσεις» και «επιδοτήσεις» από το κράτος (δηλαδή λεφτά των εργαζομένων, μέσω της φορολογίας), αφού έκλεισε εργοστάσια στην Ελλάδα, απέλυσε εκατοντάδες εργάτες, ξεκινά τώρα νέες δραστηριότητες στην Αμερική. Αρκεί να αναφέρουμε τα εξής: Ο Ομιλος το 1996 πήρε 4,7 δισ. δραχμές, για να μεταφέρει την παραγωγή ρούχου σε χώρες της Βαλκανικής κι αφού το 1999-2000 γιγάντωσε τα κέρδη από το Χρηματιστήριο, το 2004 παίρνει νέα «επιδότηση» 22 εκατ. ευρώ από το κράτος. Αμέσως μετά κλείνει η «ΤΡΙΚΟΛΑΝ». Το 2006 κλείνουν τα «ΚΛΩΣΤΗΡΙΑ Β'» και η «ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ». Ακολουθούν 100 απολύσεις στη «ΦΑΝΚΟ» κι άλλες 50 στην «ΟΤΤΟ ΕΒΡΟΣ». Το 2008, η εταιρεία δηλώνει αδυναμία συνέχισης λειτουργίας και ζητά νέα «επιδότηση» 35 εκατ. ευρώ με κρατική χρηματοδότηση. Στη συνέχεια, κλείνουν άλλα τέσσερα εργοστάσια («GALLOP» - «ΔΟΥΔΟΣ» - «ΒΑΦΕΙΑ ΟΙΝΟΦΥΤΩΝ» - «ΟΤΤΟ ΕΒΡΟΣ»). Απολύονται 250 εργαζόμενοι και άλλοι 150 φεύγουν.
Ετσι, τώρα ο γνωστός Ομιλος είναι πανέτοιμος να ανοιχτεί ακόμα και σε υπερατλαντικές αγορές, αναζητώντας νέα κέρδη, με τη δύναμη που εξασφαλίζει στη μεγαλοεργοδοσία η πολιτική ΕΕ - ΠΑΣΟΚ - ΝΔ. Αυτός είναι ο καπιταλισμός και οι καπιταλιστές. Δεν παράγουν για τις ανάγκες των ανθρώπων, αλλά για το κέρδος. Και δεν έχουν κανένα πρόβλημα να μεταφέρουν την παραγωγή τους εκεί που θα βγάλουν μεγαλύτερο κέρδος, αυτό τους συμφέρει. Και επιδοτούνται και από πάνω με κρατικό χρήμα. Να γιατί πρέπει να κοινωνικοποιηθεί η ιδιοκτησία τους.
Μιλάνε οι χορτάτοι!
Παπαγεωργίου Βασίλης
Εχουν ξεπεράσει κάθε όριο τα καλοταϊσμένα παπαγαλάκια του συστήματος. Τελευταία έχουν αναλάβει να προωθήσουν την ιδέα στα λαϊκά στρώματα ότι είναι καλό, αν όχι πράξη αντίστασης, να μάθουν να ζουν με την πείνα! «Μία λύση υπάρχει. Να περιορίσουμε τις ανάγκες μας για ένα πολύ μεγάλο διάστημα», διαπιστώνει θριαμβευτικά ο Γ. Πολίτης στα χθεσινά «Νέα», προτρέποντας «να βγούμε από την ομηρεία των 175 δήθεν αναγκαίων προϊόντων» (σ.σ. εννοεί κυρίως τα βασικά είδη διατροφής!). Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι πρόκειται για τον αρθρογράφο που υμνεί συστηματικά κάθε κυβέρνηση. Πρόσφατα διαπίστωσε ότι «αν δεν υπήρχε ο Γ. Παπανδρέου έπρεπε να τον εφεύρουμε», ενώ τα ίδια έλεγε παλαιότερα για τον Κ. Καραμανλή, τον Κ. Σημίτη, κ.ο.κ. Στο ίδιο μήκος κύματος ο Ν. Χατζηνικολάου καλούσε χτες το πρωί από το «Ρίαλ» «να πιούμε το μουρουνέλαιο (σ.σ. των αντεργατικών μέτρων) μέχρι την τελευταία σταγόνα, γιατί έτσι πρέπει να κάνουμε, για το καλό των παιδιών μας». Το εξοργιστικό είναι ότι μιλάνε σε πρώτο πληθυντικό, ενώ είναι ολοφάνερο ότι εννοούν «εσείς», δηλαδή ο εργαζόμενος λαός. Ομως καταντάει αφόρητη πρόκληση αυτή η χυδαία αντιλαϊκή προπαγάνδα. Και αυτή η πρόκληση ειδικά σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς δεν μπορεί και δεν πρέπει να μένει αναπάντητη από τους «αποδέκτες».
Τύφλα να 'χουν οι μωρές παρθένες
Δε φτάνει που την ώρα των αρχαιρεσιών του Σωματείου Εργαζομένων Νοσοκομείου «Ευαγγελισμός» (ΣΕΝΕ) επέλεξαν την οδό της διάλυσής τους, πρωτοστατώντας για να αποκλειστούν από τη διαδικασία οι εργαζόμενοι με ελαστικές μορφές απασχόλησης, τώρα ζητάνε και τα ρέστα.
Ο λόγος για την παράταξη της «Αυτονομίας - Ενότητας» (στηρίζεται απ' το ΣΥΝ) - που αγκαζέ με την ΠΑΣΚΕ οδήγησαν την προσωρινή Διοικούσα Επιτροπή του ΣΕΝΕ μέχρι και στα δικαστήρια για την ακύρωση των εκλογών. Τελικά η συνδικαλιστική ...τρόικα (ΠΑΣΚΕ, «Αυτονομία» και ΔΑΚΕ) δεν πήρε μέρος στις εκλογές, στις οποίες - παρά τους εκβιασμούς - πήραν μέρος 701 εργαζόμενοι εκ των οποίων 559 υπερψήφισαν την ΕΣΑΚ-Σ. Και μετεκλογικά η «Αυτονομία - Ενότητα» εκτρέπεται σε μετεμφυλιοπολεμική χυδαιότητα, με μια ανακοίνωση που έχει τον τίτλο: «Τύφλα να έχει ο Τσαουσέσκου, Μπρέζνιεφ και τα άλλα παιδιά», για να εξαπολύσει νέα επίθεση στις ταξικές δυνάμεις, που πρωτοστατούν στην πάλη για αποκλειστικά δημόσια Υγεία, χωρίς την οποία δε θα πάψει η επίθεση (και) στους εργαζόμενους του κλάδου.
Βέβαια η συνολική στάση και η πρακτική μιας παράταξης υπαγορεύεται από τις κεντρικές διεκδικήσεις που προβάλλει. Για παράδειγμα, δεν μπορεί να ισχυρίζεται κάποιος ότι πρωτοστατεί στην αντιμετώπιση των προβλημάτων των εργαζομένων στον κλάδο, αν δεν προτάσσει τη διεκδίκηση ενός καθολικού και αποκλειστικά δημόσιου συστήματος Υγείας, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας στον κλάδο, που θα ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες αλλά και τους εργαζόμενους στα δημόσια νοσοκομεία. Αλλιώς οδηγούν σε κλαψουρίσματα σαν τις μωρές παρθένες.
«Καρφί στο μάτι» των εκμεταλλευτών
Οσο βαθαίνει η καπιταλιστική κρίση και στη χώρα μας, τόσο μεγαλώνουν οι αρνητικές συνέπειες για το λαό, ενώ δημιουργούνται αντικειμενικά προϋποθέσεις ανάπτυξης της ταξικής πάλης. Την οποία το κεφάλαιο πασχίζει να εμποδίσει, ακριβώς για να βγει το ίδιο αλώβητο από την κρίση, για να την πληρώσει ο λαός. Γι' αυτό έχουν «λυσσάξει», με μπαράζ δημοσιευμάτων στον αστικό Τύπο, να πείσουν τους εργαζόμενους ότι οι λαϊκοί αγώνες είναι η βασική αιτία για τη σημερινή κατάσταση. Προβάλλουν τον μπαμπούλα της «χρεοκοπίας της χώρας», τα δήθεν «κοινά συμφέροντα εργαζομένων - επιχειρηματικού κόσμου». Εμπόδιο σε αυτό το κατασκεύασμα των αστών, που προϋποθέτει τη χειραγώγηση των λαϊκών στρωμάτων, είναι η πολύμορφη δράση που αναπτύσσει το εργατικό ταξικό κίνημα, το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ.
Για του λόγου το αληθές, σε προχτεσινό άρθρο στην «Καθημερινή» με τίτλο «Κυβερνούν τα συνδικάτα», γράφτηκε: «Προϋπόθεση για την επιτυχία του προγράμματος (σ.σ. της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ) είναι ότι ο κάθε υπουργός δεν θα συντάσσεται με τα μαχητικά συνδικάτα, ιδιαίτερα όταν η δράση τους είναι παράνομη. Το ΚΚΕ και ο συνδικαλιστικός του βραχίονας ΠΑΜΕ δεν αναγνωρίζουν τους νόμους και το Σύνταγμα, καταλαμβάνοντας λιμάνια και ακινητοποιώντας πλοία, επιβεβαιώνοντας έτσι τις κοινές ιδεολογικές ρίζες φασιστών και κομμουνιστών». Σε μια παράγραφο εκφράζεται όλο το μίσος των αστών και, ταυτόχρονα, ο φόβος τους. Ξέρουν, διακρίνουν και υπολογίζουν τον ταξικό εχθρό τους. Ανησυχούν για την απήχηση που συναντά στα λαϊκά στρώματα ο λόγος και η δράση της συνεπούς αγωνιστικής πολιτικής, η δυναμική συσπείρωσης λαϊκών δυνάμεων σε ρότα ρήξης και στην πορεία ανατροπής της ίδιας της εξουσίας των μονοπωλίων.
Αυτό που «καίει» τους αστούς είναι ότι αμφισβητείται η ...νομιμότητα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Περισσότεροι εργαζόμενοι καταλαβαίνουν ότι τα ιδεολογήματα περί «προστασίας του δικαιώματος της εργασίας», που δήθεν πλήττεται από τις απεργίες, θέλουν να βάλουν τους εργαζόμενους στο «κρεβάτι του Προκρούστη», όχι για το «καλό της πατρίδας», αλλά για να μεγαλώνουν τα θησαυροφυλάκια των εκμεταλλευτών τους. Οι αστοί δημοσιολόγοι και πολιτικοί υπερασπίζονται την απεργοσπασία μαζί με την εχθρότητα στην περιφρούρηση της απεργίας, ακριβώς για να τσακίσουν το δικαίωμα των εργαζομένων να διεκδικούν με όλες τις μορφές όχι μόνο δουλειά με δικαιώματα, αλλά κυρίως - και αυτό τους τρελαίνει - να διεκδικούν όλο τον κοινωνικό πλούτο που αυτοί παράγουν και καρπώνονται οι κεφαλαιοκράτες. Φοβούνται την πάλη των εργαζομένων για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης για τα δικά τους συμφέροντα, που πετάει απ' έξω τη μειοψηφία των παρασίτων καπιταλιστών. Αυτόν που παλεύει το ΚΚΕ.
Και φυσικά, όσο βλέπουν οι αστοί ότι τα παραμύθια τους ξεθωριάζουν, τόσο πιο επιθετικοί γίνονται. Δεν έχουν, έτσι και αλλιώς, άλλη επιλογή, αφού για να συνεχίζουν να κερδίζουν αυτοί πρέπει να χάνουν οι εργάτες και τα λαϊκά στρώματα. Γι' αυτό και τα μέτρα, οι πιο φτηνοί εργάτες, οι συντάξεις - επιδόματα απορίας, η παραπέρα εκμετάλλευση ακόμα και ανήλικων εργαζομένων. Οι εργάτες και όλα τα λαϊκά στρώματα έχουν τη δική τους επιλογή, της σύγκρουσης μέχρι τέλους για τη δική τους εξουσία, προσπερνώντας και όποιες προτάσεις διαχείρισης από διάφορες δήθεν αγωνιστικές δυνάμεις, που θέλουν το βόλεμά τους σε έναν ...πιο ανθρώπινο καπιταλισμό. Οι κομμουνιστές αυτόν το δρόμο θα τραβήξουν, «καρφί στο μάτι» των εκμεταλλευτών, μέχρι ο λαός να καταργήσει την εκμετάλλευση.
Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ
«Καταναλωτικές οργανώσεις» για την κυβέρνηση
Παπαγεωργίου Βασίλης
Στην τακτική της αποσπασματικής αντιμετώπισης του υπαρκτού προβλήματος της υπερχρέωσης χιλιάδων νοικοκυριών και αποκομμένα από το συνολικό πλαίσιο των αιτιών που την προκαλούν, μακριά από τις πολιτικές που γεννούν και οξύνουν τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν τα λαϊκά στρώματα, όπως ακριβώς επιδιώκει η κυβέρνηση δηλαδή, επιδίδονται διάφορες καταναλωτικές οργανώσεις. Ετσι, προχτές, σε κοινή συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν μια σειρά από καταναλωτικές οργανώσεις με επικεφαλής της πρωτοβουλίας την «ΕΚΠΟΙΖΩ» εξέφρασαν συντονισμένα την αγωνία τους για την καθυστέρηση στην ψήφιση του νομοσχεδίου περί «ρύθμισης οφειλών υπερχρεωμένων νοικοκυριών», βάζοντας ούτε λίγο ούτε πολύ πλάτες στην κυβέρνηση που προβάλλει μια σειρά από ρυθμίσεις, οι οποίες στην πραγματικότητα αυτό που κάνουν είναι να εξυπηρετούν τη σίγουρη είσπραξη οφειλών από τις τράπεζες, ως φιλολαϊκή πολιτική και «πανάκεια» στο πρόβλημα της καταλήστευσης των εργαζομένων από το τραπεζικό κεφάλαιο. Με γενικολογίες και αοριστολογίες περί... καταναλωτικών προτύπων, περί ανεξέλεγκτης χορήγησης δανείων κ.ο.κ. οι εκπρόσωποι των καταναλωτικών οργανώσεων απέφυγαν να πάρουν θέση απέναντι στις πολιτικές της συσσώρευσης κερδών για το κεφάλαιο από τη μια και της συρρίκνωσης των λαϊκών εισοδημάτων από την άλλη. Οπως τίποτα δεν έχουν να πουν όλο το τελευταίο διάστημα για την ολομέτωπη επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι, για την αναγκαιότητα του μετώπου ενάντια στη λαίλαπα που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, παρά μόνο βλέπουν τη μείωση των μισθών και συντάξεων «στο πλαίσιο των μέτρων διάσωσης της οικονομίας». Αυτές είναι οι καταναλωτικές οργανώσεις που χρειάζονται οι κυβερνώντες και όχι ο λαός.
Ψέματα - προβοκάτσιες...
Γρηγοριάδης Κώστας
To μέτωπο που έχουν συμπτύξει το ΠΑΣΟΚ και ο ΛΑ.Ο.Σ. προκειμένου να περάσουν τα βάρβαρα οικονομικά μέτρα, εκφράζεται όπως είναι φυσικό και στην επίθεση που κάνουν ενάντια στο ΚΚΕ, με τα ίδια βρώμικα και ξοφλημένα «επιχειρήματα». Ετσι και χτες στη Βουλή, ο βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. Κ. Αϊβαλιώτης, σε άσχετη συζήτηση, θυμήθηκε τα οικονομικά του Κόμματος, ισχυριζόμενος ότι το ΚΚΕ δεν δέχεται κανένα φορολογικό έλεγχο και δεν θα ενημερώσει ποτέ για τις επιχορηγήσεις που έχει λάβει. Το χιλιοαπαντημένο ψέμα σε τίποτα δεν τους εμποδίζει να ρίχνουν το μελάνι της προβοκάτσιας, προσπαθώντας μάταια να δημιουργήσουν συγχύσεις στο λαό και αμφιβολίες για την καθαρότητα του ΚΚΕ σε θέσεις και σε πράξεις. Η ψευτιά μάλιστα του ΛΑ.Ο.Σ. γίνεται διπλά προκλητική αν αναλογιστεί κανείς ότι το κόμμα του Καρατζαφέρη είναι αυτό που κοροϊδεύει κατάμουτρα το λαό, αφού από τη μια δημαγωγικά διαφημίζει την επιστροφή των βουλευτικών οχημάτων στο όνομα της κρίσης και από την άλλη, μαζί με τα άλλα κόμματα, εκτός του ΚΚΕ, κάνει χρήση του νόμου που προβλέπει διορισμούς ημετέρων στη Βουλή. Ετσι βόλεψε ο Καρατζαφέρης μια ντουζίνα υπαλλήλους του, στο κανάλι και στο κόμμα του.
... και αντιΚΚΕ συνεταιρισμός
Οταν τελείωσε ο Αϊβαλιώτης, σειρά πήρε το έτερο πολιτικό ήμισυ, η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Β. Παπανδρέου. Απευθυνόμενη στον βουλευτή του ΚΚΕ Α. Τζέκη είπε ότι «παραβιάζετε τη λειτουργία της δημοκρατίας, δεν τη σέβεστε όταν λέτε ότι δεν σέβεστε το Σύνταγμα αλλά είστε εδώ γιατί το επιτρέπει το Σύνταγμα». Αφήνουμε κατά μέρος την προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ να βιάσει κατάφωρα την πραγματικότητα, όταν ακόμα και τα συνδικαλιστικά του εξαπτέρυγα (για να μην πούμε για τους βουλευτές του) κραυγάζουν συχνά - πυκνά για την αντισυνταγματικότητα πολλών από τις ανατροπές που προωθεί η κυβέρνηση, μη θέλοντας βέβαια να ορθώσουν καμιά επί της ουσίας αντίρρηση στην ουσία των μέτρων. Αλλού είναι η ουσία της «απειλής» που εκτόξευσε η Β. Παπανδρέου. Για λογαριασμό του αστικού πολιτικού συστήματος, πασχίζει να επιβάλλει στις λαϊκές συνειδήσεις ότι δημοκρατία σημαίνει επιβολή των αντιλαϊκών νόμων. Να υποτάξει λαϊκές δυνάμεις στο θυσιαστήριο των κατακτήσεών τους με την πολιτική που εφαρμόζουν υπέρ του κεφαλαίου ως υπέρτατη αρχή. Να απεμπολήσουν κάθε δικαίωμα διεκδίκησης. Γι' αυτό χτυπούν το ΚΚΕ. Εκεί θέλουν να το πάνε το πράγμα, για να δημιουργήσουν αντιδραστικά αντανακλαστικά και να σώσουν το τομάρι της πολιτικής τους και του συστήματος που υπηρετούν. Οσες προβοκάτσιες κι αν στήσουν, όσες κραυγές και αν βγάλουν τα πολιτικά συνεταιράκια, το σάλιο τους θα πάει στράφι. Το ΚΚΕ δεν πρόκειται να το τρομάξουν, δεν πρόκειται ποτέ να το βάλουν στο χέρι. Και δε θα κάμψουν το ταξικό αγωνιστικό φρόνημα των εργαζομένων.
Δύναμη κρούσης των αντεργατικών μέτρων
Με μια «φωνή», όπως ακριβώς και όταν υπερψηφίστηκε το μνημόνιο με την τρόικα, έτσι και στο Ασφαλιστικό και το Εργασιακό, τα αστικά ΜΜΕ έχουν στρατευτεί στον πόλεμο της πλουτοκρατίας κατά της εργατικής τάξης και του λαού. Πειθαρχημένα και μαχητικά «επιχειρηματολογούν» υπέρ της αναγκαιότητας και του μονόδρομου, λειτουργώντας ως η βασική δύναμη κρούσης για τη δημιουργία κλίματος ανοχής και υποταγής στα λαϊκά στρώματα. Ενδεικτικά, για του λόγου το αληθές, ένα σταχυολόγημα από τη χτεσινή αρθρογραφία των αστικών εφημερίδων. Τα «Νέα» στο κύριο άρθρο τους υπερθεματίζουν για την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών στο Δημόσιο στα 65 χρόνια. Συμπληρώνουν ότι «πρέπει να εξασφαλίζονται για τις γυναίκες διευκολύνσεις» για την περίοδο που είναι μητέρες, απλά και μόνο για να περισώσουν κάποια προσχήματα «κοινωνικής ευαισθησίας». Η «Ελευθεροτυπία», στο δικό της άρθρο, εξαντλεί την παρέμβασή της, ζητώντας «να αρθούν οι ακρότητες στο Εργασιακό», δίχως βέβαια να προσδιορίζει, σκόπιμα, ποιες θεωρεί ως τέτοιες. Τέλος, το «Εθνος» υπερασπίζεται την ψήφιση «των αλλαγών (!) στις εργασιακές σχέσεις από τη Βουλή, ώστε όλοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους». Εννοείται ότι δεν έχει αντίρρηση με τις «αλλαγές»... Ακόμα μια φορά, οι εργαζόμενοι έχουν την ευκαιρία να βγάλουν συμπεράσματα για το ρόλο των αστικών ΜΜΕ: Για τη σύγχυση, δηλαδή, και τις αυταπάτες που δημιουργούν και τελικά για το πόσο είναι εχθρικά απέναντι στα δικαιώματά τους και τις ανάγκες τους.
Σταυρώνουν την εργαζόμενη γυναίκα
Η δημοσιοποίηση των βασικών σημείων για το Ασφαλιστικό των δημοσίων υπαλλήλων από το υπουργείο Οικονομικών προκαλεί ανατριχίλα. Τα ασφαλιστικά δικαιώματα εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων στο Δημόσιο, αντρών και γυναικών, ενταφιάζονται. Ολοι οι δημόσιοι υπάλληλοι από το 2015 υπάγονται στο ενιαίο Ταμείο Μισθωτών, όπως ακριβώς και οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, και θα υποχρεωθούν σε 40 χρόνια εργασίας για να λαμβάνουν πλήρη σύνταξη. Κανένας δεν μπορεί να αποχωρεί στη συνταξιοδότηση πριν το 60ό έτος, ενώ ακόμα και στο 60ό θα τους επιβάλλεται και ποινή μείωσης 30% αν δεν έχουν 40 χρόνια εργασίας. Οι συντάξεις τους θα υπολογίζονται πλέον με το νέο τρόπο, ο οποίος τις μειώνει δραστικά. Η μείωση θα επέρχεται και μέσω της μείωσης του συντάξιμου μισθού, ο οποίος θα βγαίνει από τις αποδοχές όλου του εργάσιμου βίου, και μέσω του ποσοστού αναπλήρωσης που μεσοσταθμικά για κάθε έτος πέφτει στο 1,2% αντί του 2,2% που ισχύει σήμερα.
Ιδιαίτερη σημασία έχει και η πλευρά που αφορά τις εργαζόμενες γυναίκες. Οσες διορίστηκαν πριν το 1993 ή θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης μετά το 1998, «εξισώνονται» με τους άντρες, το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης από το 60ό ανεβαίνει στο 65ο έτος. Ειδικά, οι μητέρες ανήλικων παιδιών σφαγιάζονται. Τις υποχρεώνουν να δουλέψουν ακόμα 15 ολόκληρα χρόνια καταργώντας τη δυνατότητα να θεμελιώνουν δικαίωμα συνταξιοδότησης στο 50ό έτος. Ακόμα, στις πολύτεκνες οικογένειες, σε αυτές δηλαδή που φέρνουν το βάρος να ανατρέφουν τρία και πλέον παιδιά, στερείται το δικαίωμα, όποιος εργάζεται στο Δημόσιο να συνταξιοδοτείται χωρίς όριο ηλικίας. Η κυβέρνηση έφτασε στο σημείο εργαζόμενες/ους στο Δημόσιο που φέρνουν την ευθύνη και το μεγάλο βάρος να ανασταίνουν παιδί με αναπηρία άνω του 50% ή σύζυγο με αναπηρία άνω του 67% να τους φορτώνει ακόμα 10 χρόνια δουλειάς.
Εδώ μια υποσημείωση. Το δικαίωμα αυτό που είχαν οι μητέρες ανηλίκων ή μητέρες πολύτεκνες κάποιες δεν το ασκούσαν, αφού η σύνταξη ήταν αρκετά μικρή και δεν έφτανε να ζήσουν. Ηταν όμως σημαντικό μια εργαζόμενη η οποία ανατρέφει ανήλικο, φροντίζει και μεγαλώνει τουλάχιστον τρία παιδιά, να έχει αυτή τη δυνατότητα σαν αποκούμπι, σαν διέξοδο, όταν οι αντοχές δε φτάνουν, όταν γίνεται δυσβάσταχτο έως αδύνατο να συνδυάσεις δουλειά και οικογενειακά βάρη. Κι όμως, και αυτή την ελάχιστη διέξοδο ανάγκης κλείνει με το νομοσχέδιο η κυβέρνηση. Ενώ θα έπρεπε να είχαν τη δυνατότητα να ζουν ικανοποιώντας όλες τις ανάγκες τους, αυτές και τα παιδιά τους.
Η λεγόμενη «εξίσωση» με τους άντρες, η απώλεια του δικαιώματος οι γυναίκες εργαζόμενες να συνταξιοδοτούνται μια πενταετία νωρίτερα, αποτελεί μια τεράστια κοινωνική υποχώρηση. Είναι βήμα οπισθοδρόμησης με όσες «εξισωτικές» γιρλάντες και αν στολίζεται. Είναι κατάφωρη άρνηση του δύσκολου ρόλου της εργαζόμενης γυναίκας μέσα στην οικογένεια και μάλιστα σε συνθήκες που επιδεικτικώς λείπουν οι βασικές κοινωνικές υποδομές για την ανατροφή των παιδιών, τη φροντίδα των ηλικιωμένων, κλπ. Είναι ταυτόχρονα βαρύ χτύπημα και στη μητρότητα, στις ιδιαίτερες βιολογικές ανάγκες που έχει η γυναίκα εργαζόμενη. Γι' αυτό οι ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις, το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, δεν πρόκειται να αποδεχτούν αυτή την εξέλιξη, δε θα καθίσουν με σταυρωμένα χέρια. Δίπλα στα άλλα μέτωπα, σε κοινό αγώνα, άντρες και γυναίκες, πρέπει να δώσουν τη μάχη για την προστασία της εργαζόμενης γυναίκας.
Feeds
