ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Υποκρισία χωρίς όρια

Παπαγεωργίου Βασίλης

Εχει και η υποκρισία τα όριά της. Οχι όμως όπως φαίνεται για τον ΛΑ.Ο.Σ. Προχτές ο εκπρόσωπός του δήλωσε: «Η χρήση της λέξης "αξιοποίηση" υποκρύπτει ξεπούλημα. Εμείς επιμένουμε: υπάρχει τρόπος επένδυσης επί των ακινήτων του Δημοσίου, χωρίς ξεπούλημα». Κι όμως ήταν ο πρόεδρός του που προ ολίγου καιρού ωρυόταν από το βήμα της Βουλής: «Τι πάει να πει δεν πουλάμε; Οταν είσαι σε πόλεμο πουλάς (...) δεν πουλιέται η Ακρόπολη (...) όλα τα άλλα πουλιούνται»... Είναι ο Γ. Καρατζαφέρης που έχει ζητήσει έως και την παράδοση νησιών για εκμετάλλευση και για χρονική διάρκεια ενός αιώνα, για να μην αναφερθούμε στις προτάσεις του για άλλα «φιλέτα» δημόσιας γης, περιουσίας, έργων κλπ.

Ας πάψουν στον ΛΑ.Ο.Σ. να υποτιμούν τη νοημοσύνη του λαού. Κι ας πάψουν να παίζουν με τις λέξεις. Οπως και να το βαφτίσουν το ξεπούλημα παραμένει ξεπούλημα. Ο,τι και να λένε αυτό που έχουν στο μυαλό τους είναι το πώς θα παραδώσουν γην και ύδωρ στο κεφάλαιο, να τα λεηλατήσει, για να βγάλει κι άλλα, περισσότερα, κέρδη. Και ο μόνος που μπορεί να τους σταματήσει είναι ο λαός με τον αγώνα του.

Συκοφαντούν το ΚΚΕ...

Ασυνέπεια λόγου και ψήφου προσπαθεί να χρεώσει στο ΚΚΕ η «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», αλλά το μόνο που καταφέρνει είναι να πέφτει η ίδια στο λάκκο που σκάβει. Γράφει σε σχόλιό της: «Στην περασμένη σύνοδο της ολομέλειας του Ευρωκοινοβουλίου, στο Στρασβούργο, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Μπ. Αγγουράκης, συνοδοιπορώντας με την ευρωβουλευτή της ΝΔ Ρόδη Κράτσα, καταψήφισε την έκθεση της Αννυς Ποδηματά - που κατά πλειοψηφία ενέκρινε το Ευρωκοινοβούλιο - για την επιβολή φορολογίας στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές (...) Επιθυμεί, τελικά, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ τη φορολόγηση του κεφαλαίου, που διατρανώνει το κόμμα του, ή όχι;». Αν ενστερνιστεί κανείς τη λογική της «Ελευθεροτυπίας», καταλήγει στο συμπέρασμα ότι σύσσωμο το Ευρωκοινοβούλιο, οι ευρωβουλευτές δηλαδή των κομμάτων - ανάμεσά τους και του ΠΑΣΟΚ - που στις χώρες τους ασκούν την πιο βάρβαρη πολιτική σε βάρος του λαού, επιθυμούν τη φορολόγηση του κεφαλαίου, γι' αυτό και στήριξαν την πρόταση της Α. Ποδηματά. Στην προσπάθειά της να προβοκάρει το ΚΚΕ, η «Ελευθεροτυπία» υποτιμά τη νοημοσύνη των αναγνωστών της. Πολύ περισσότερο, αγνοεί επιδεικτικά την ανακοίνωση που εξέδωσε τη μέρα της συγκεκριμένης ψηφοφορίας η ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, στην οποία κατέρριπτε αράδα την αράδα την προπαγάνδα με την οποία τα κόμματα του κεφαλαίου προσπάθησαν να σερβίρουν τη συγκεκριμένη έκθεση.

... και κρύβουν τις θέσεις του

Εγραφε η ανακοίνωση του ΚΚΕ: «Η Εκθεση συνιστά κοροϊδία για την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, που στενάζουν από το βάρβαρο πόλεμο του κεφαλαίου και του πολιτικού του προσωπικού (...) Στην Εκθεση ξεκαθαρίζεται από την αρχή ότι δεν τίθεται θέμα φορολόγησης του κεφαλαίου, καθώς με έμφαση υπογραμμίζεται ότι "μία αύξηση των συντελεστών και του πεδίου εφαρμογής των υπαρχόντων φορολογικών μέσων (...) δεν μπορεί να αποτελέσει ούτε επαρκή, ούτε βιώσιμη λύση". Για να εξαπατήσουν όμως τους εργαζόμενους, καλούν την ΕΕ να θεσπίσει "φόρο στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές", ύψους 0,01%, σαν δήθεν "δίκαιη κατανομή των βαρών της κρίσης" στο κεφάλαιο και τους εργαζόμενους και προσπάθεια περιορισμού της κερδοσκοπίας του κεφαλαίου. Απορρίπτουν την πρόταση του ΚΚΕ για φορολόγηση των κερδών του κεφαλαίου με 45%, γιατί δε θέλουν να θίξουν την κερδοφορία των μονοπωλίων (...) Ο "φόρος χρηματιστικών συναλλαγών" δεν αποτελεί φορολογία του χρηματοπιστωτικού τομέα, αλλά έναν ακόμη έμμεσο φόρο, αφού το τραπεζικό κεφάλαιο θα τον μετακυλίσει στους εργαζόμενους και το λαό». Για την ολοκληρωμένη τοποθέτηση του ΚΚΕ, η «Ελευθεροτυπία» δε διέθεσε ούτε μια γραμμή. Γεγονός αναμενόμενο, αν σκεφτεί κανείς ότι η φιλοκυβερνητική εφημερίδα διεκδικεί πρωταγωνιστικό ρόλο όχι μόνο στο προβοκάρισμα του ΚΚΕ, αλλά και στον «εξανθρωπισμό» του καπιταλισμού, με πυροτεχνήματα τύπου «φόρου στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές», τα οποία διαφημίζει και η ντόπια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, για να συγκαλύψει την ταξική υπέρ του κεφαλαίου πολιτική της.

Πυρηνικό έγκλημα κατά των λαών

Επί είκοσι μέρες, εργάτες και τεχνικοί στέλνονται στο θάνατο στη Φουκουσίμα, για να περισώσουν την ιδιοκτησία και τη φήμη του μονοπωλίου TEPCO, που σε συνενοχή με τις κυβερνήσεις της καπιταλιστικής Ιαπωνίας ευθύνεται για την πυρηνική καταστροφή μετά το σεισμό και το τσουνάμι της 11ης Μάρτη. Ενώ εξαπλώνεται το «δηλητήριο», που θα κατατρύχει τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων επί δεκαετίες, μονοπώλιο και κυβέρνηση συνεχίζουν να κοροϊδεύουν τον κόσμο με αντιφατικές πληροφορίες και διαψεύσεις. Λες κι έχει σημασία αν τα εγκαύματα ραδιενέργειας που έπαθαν οι τεχνικοί πριν λίγες μέρες τα έπαθαν από ραδιενέργεια 10.000.000 φορές υψηλότερη από τη μέγιστη επιτρεπόμενη ή 100.000 φορές υψηλότερη...

Αναμφισβήτητα θέλει ηρωισμό, υψηλή αίσθηση κοινωνικού καθήκοντος, για να μπεις να καθαρίσεις το ραδιενεργό «καζάνι». Οι εργαζόμενοι στην ΤΕPCO το κάνουν για την πατρίδα τους, για το λαό. Κανείς εργάτης δεν θα το έκανε για τα 15 ευρώ την ημέρα επίδομα, που δίνει η εταιρεία. Γιατί τόσο αξιολογούν τη ζωή των ανθρώπων τα μονοπώλια.

Για τον πυρηνικό όλεθρο, που χτυπάει την πόρτα του ιαπωνικού λαού για δεύτερη φορά, μετά τους βομβαρδισμούς της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι από τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό το 1945, δεν φταίει κάποια αβλεψία ή κάποια αστοχία. Δεν φταίει κάποια «μυωπική» κυβερνητική απόφαση ή κάποια «κακή» εταιρεία, περιορισμένης «κοινωνικής ευθύνης». Στο όνομα της τροφοδοσίας με ενέργεια της μεταπολεμικής καπιταλιστικής ανάπτυξης της Ιαπωνίας, οι κυβερνήσεις της αποφάσισαν την εγκατάσταση πυρηνικών σταθμών παρότι η χώρα βρίσκεται πάνω σε ένα από τα πιο σεισμογόνα ρήγματα του πλανήτη και με ιστορικό σε τσουνάμι. Υστερα παρέδωσαν το έργο στα μονοπώλια. Η TEPCO αποφάσισε να εγκαταστήσει ένα στάνταρ αντιδραστήρα που πουλούσε η «Τζένεραλ Ελέκτρικ», χωρίς καμιά επιπλέον προστασία, πέρα από ένα χαμηλό κυματοθραύστη, που ήταν αδύνατο να συγκρατήσει τσουνάμι 10, πολύ περισσότερο 23 μέτρων. Δεν πήρε κανένα μέτρο ασφάλειας για το ενδεχόμενο καταστροφής των ντιζελογεννητριών του συστήματος ψύξης, ενώ επί δεκαετίες έδινε - με την ανοχή του πολιτικού προσωπικού της αστικής τάξης - ψεύτικα στοιχεία για να συγκαλύψει μικροατυχήματα και άλλα συμβάντα στα εργοστάσιά της, στη Φουκουσίμα και αλλού.

Αυτά δε συμβαίνουν μόνο στην Ιαπωνία. Το πυρηνικό εργοστάσιο του Θρι Μάιλ Αϊλαντ στις ΗΠΑ, όπου το 1979 είχε γίνει επικίνδυνο ατύχημα, αποτέλεσμα κακοτεχνιών με στόχο το μεγαλύτερο κέρδος, έχει ήδη περάσει το όριο ηλικίας των 40 ετών, αλλά πήρε 20ετή παράταση λειτουργίας! Τα διατροφικά, περιβαλλοντικά και άλλα εγκλήματα κατά του λαού είναι καθημερινότητα σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες. Εκπορεύονται από το υπέρτατο και βαθύτερο έγκλημα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, την παρεμπόδιση της ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων σε όφελος όλων των ανθρώπων. Ανάπτυξη που μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο με το πέρασμα στην κοινωνία των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, ώστε να μπορούν με εργατικό έλεγχο να αξιοποιηθούν για την υλοποίηση ενός κεντρικού σχεδίου πραγματοποίησης της λαϊκής ευημερίας. Σε μια τέτοια κοινωνία, όπου το κυνήγι του κέρδους θα έχει αντικατασταθεί ως κίνητρο από την επιδίωξη της ευρύτερης δυνατής ικανοποίησης των αναγκών του ανθρώπου, θα μπορεί να αξιολογηθεί σωστά και η σκοπιμότητα αξιοποίησης της πυρηνικής ενέργειας. Οπως δείχνει και η Φουκουσίμα, ο αγώνας γι' αυτή την κοινωνία είναι αγώνας όχι για το αύριο, αλλά για το σήμερα.

Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ

«Αξιοποίηση» για την κερδοφορία των πολυεθνικών...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΑΝΕΣ ότι νέος τίτλος ταιριάζει στην κυβέρνηση! Εφεξής θα είναι οι ...«αξιοποιητές». Μπορούν να «αξιοποιήσουν» τα πάντα όπως μόνο αυτοί ξέρουν.

Ετσι, λοιπόν, ο Γ. Παπακωνσταντίνου μάς ανακοίνωσε ότι είναι σχεδόν έτοιμος να «αξιοποιήσει» την περιουσία του Δημοσίου και ο Γ. Κουτρουμάνης ακόμη πιο έτοιμος, για να «αξιοποιήσει» την περιουσία των ασφαλιστικών ταμείων.

Το πού θα πάνε όλες αυτές οι «αξίες» που θα δημιουργήσουν, δε θέλει και πολλή φαντασία. Αλλωστε, μας έχουν δώσει τις τελευταίες δεκαετίες σαφέστατα δείγματα των «αξιοποιητικών» τους δυνατοτήτων και αυτοί και η ΝΔ.

Να πρωτοθυμηθούμε τα ξεπουλήματα του ΟΤΕ και των ναυπηγείων ή τα «τοξικά» ομόλογα - που σας θυμίζουμε ότι δεν τα είχε εφεύρει η κυβέρνηση Καραμανλή, για χρόνια πριν γινόταν αυτή η δουλειά.

Φυσικά, για όλα αυτά έχουν πληρώσει οι εργαζόμενοι και οι φορολογούμενοι, όμως είναι βέβαιο ότι αυτή η μικρολεπτομέρεια δε θα τους απασχολήσει όταν θα τα μοιράζουν από εδώ κι από εκεί.

ΕΝΤΩΜΕΤΑΞΥ - είναι παρατηρημένο - πως κάθε φορά που κάνουν διυπουργική επιτροπή διαπιστώνουν το ... τέλος της κρίσης και εκφράζουν την αισιοδοξία τους περί του ότι «τα χειρότερα είναι πίσω μας».

Πού το στηρίζουν, ουδέποτε καταλάβαμε, ίσως στα παραπάνω περί «αξιοποίησης». Πάντως, ο κοσμάκης τα ακούει αυτά και γελάει.

Κυρίως, γιατί τα «χειρότερα» τα βλέπει μπροστά του, πίσω του, δεξιά του, αριστερά του, πάνω του και σε κάθε κατεύθυνση.

Βλέπετε, η εκμετάλλευση για την κερδοφορία των πολυεθνικών και του κεφαλαίου είναι μια ιστορία που δεν τελειώνει ποτέ. Αντε να έχει μερικές διακυμάνσεις που όλο και μειώνονται. Εκτός αν την τελειώσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, μια και καλή.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τα εύσημα και η λεία του πολέμου

Γρηγοριάδης Κώστας

Τα όσα επίσημα ειπώθηκαν από τις δύο πλευρές για το εικοσάλεπτης διάρκειας τηλεφώνημα μεταξύ του πρωθυπουργού και του Αμερικανού προέδρου Μπ. Ομπάμα ανήμερα στις 25 Μάρτη, επιβεβαιώνουν περίτρανα ότι κάθε άλλο παρά «συμπληρωματική» και «εξισορροπητική» είναι η εμπλοκή της χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο της Λιβύης, όπως επιχειρεί να πείσει η κυβερνητική προπαγάνδα. Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση έχει κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να μετατρέψει τη χώρα σε ένα μεγάλο ορμητήριο για τα πολεμικά αεροπλάνα και τα πλοία της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας που ματοκυλούνε το λιβυκό λαό. Αυτός είναι ο λόγος που στην ανακοίνωση του Λευκού Οίκου που εκδόθηκε μετά τη συνάντηση αναφέρεται επί λέξει ότι ο Αμερικανός πρόεδρος «σημείωσε την αλληλεγγύη της Ελλάδας ως μέλος του ΝΑΤΟ και τον κρίσιμο ρόλο που θα διαδραματίζει η Συμμαχία στην εφαρμογή του ψηφίσματος 1973», ενώ «ευχαρίστησε τον πρωθυπουργό Παπανδρέου για τη σημαντική υποστήριξη της Ελλάδας στις συμμαχικές επιχειρήσεις για την εφαρμογή του ψηφίσματος». Αλλά και στην κυβέρνηση δεν έκρυβαν τη χαρά τους για τα εύσημα από τις ΗΠΑ. «Η Ελλάδα είναι στην άμεση περιοχή, παίζει ρόλο στρατηγικής σημασίας, θα έλεγα και για τις εξελίξεις τώρα, αλλά και για τις μελλοντικές πιθανές εξελίξεις. Αυτό ήταν και το κύριο μέρος των συζητήσεων μεταξύ του πρωθυπουργού και του προέδρου Ομπάμα», δήλωσε χαρακτηριστικά στη ΝΕΤ ο Δ. Δρούτσας, αφήνοντας σαφώς να διαφανεί ότι η κυβέρνηση έχει στραμμένο το βλέμμα στην «επόμενη μέρα» στη Λιβύη, δηλαδή στη μοιρασιά της λείας του πολέμου...

Ερίζουν για μεγαλύτερο μερίδιο στη σφαγή

Την ώρα που οι βόμβες των ιμπεριαλιστών, με τη συμβολή και της Ελλάδας, σπέρνουν το θάνατο στη Λιβύη και επί της ουσίας σκοτώνουν το δικαίωμα ενός λαού να καθορίζει ο ίδιος την τύχη του, πληθαίνουν οι φωνές που θέλουν να τραβήξουν τη λαϊκή κατακραυγή από το κύριο και να τη διαχύσουν σε ανώδυνα για την κυβέρνηση κανάλια. Κάτι τέτοιο επιχειρεί από τις σελίδες της και η χτεσινή «Ελευθεροτυπία», η οποία, ούτε λίγο - ούτε πολύ, ανάγει σε «νούμερο 1» ζήτημα κριτικής απέναντι στην κυβέρνηση τους ενδο-ΝΑΤΟικούς συμβιβασμούς της Ελλάδας για το πού θα πάει το στρατηγείο των επιχειρήσεων σε βάρος του λαού της Λιβύης, για το πού, δηλαδή, θα έχει την τυπική έδρα το «κουμάντο» των δολοφονικών επιθέσεων. Η εφημερίδα ισχυρίζεται ότι η ελληνική κυβέρνηση «εγκατέλειψε» τις θέσεις της για τη λειτουργία του Στρατηγείου της Λάρισας και στο όνομα τού να μην προκριθεί το ΝΑΤΟικό Στρατηγείο της Σμύρνης σαν «πρώτο βιολί» στη διαχείριση της επίθεσης στη Λιβύη, δέχτηκε να περάσει η διεύθυνση στο Στρατηγείο της Νάπολης. Η εφημερίδα, μάλιστα, προσπαθεί να συνδέσει αυτήν την εξέλιξη με τον έλεγχο του ελληνικού εναέριου χώρου από μια ξένη δύναμη, πλην της Ελλάδας, κρύβοντας ότι το κουμάντο στο Αιγαίο, εδώ και πολλά χρόνια, το έχει το ΝΑΤΟ, με ευθύνη όλων των ελληνικών κυβερνήσεων, που, για τα συμφέροντα της ντόπιας αστικής τάξης και κόντρα στα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, ενσωματώνουν τη χώρα βαθύτερα στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και σχεδιασμούς. Το κρίσιμο ζήτημα για το λαό είναι να καταδικάσει και να αντιπαλέψει την ιμπεριαλιστική επέμβαση και τη συμμετοχή της Ελλάδας σ' αυτήν, η οποία δεν προέκυψε ξαφνικά, αλλά είναι προϊόν της φιλομονοπωλιακής στρατηγικής που ακολουθούν οι κυβερνήσεις του δικομματισμού και οι πολιτικοί τους σύμμαχοι. Κάποιοι βλέπουν αυτόν τον πόλεμο σαν ευκαιρία η ντόπια αστική τάξη να αναβαθμίσει το ρόλο της στην περιοχή και με στρατιωτικά μέσα. Μια τέτοια αντίληψη είναι επικίνδυνη για το λαό και τα πραγματικά του συμφέροντα, που καμιά σχέση δεν έχουν με αυτά του κεφαλαίου και των πολιτικοστρατιωτικών τους μηχανισμών.

Βομβαρδίζουν την αλήθεια

Ούτε στην προπαγάνδα του πολέμου και στα τερατώδη ψέματα δεν υστερεί από τον προκάτοχό του ο Μπ. Ομπάμα, όπως αποδεικνύεται περίτρανα στη περίπτωση του πολέμου κατά της Λιβύης. Στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει την ιμπεριαλιστική επέμβαση, έφτασε στο σημείο να ισχυριστεί ότι χάρη σε αυτή αποφεύχθηκε μια «ανθρωπιστική καταστροφή», θυμίζοντας τους γελοίους ισχυρισμούς των προκατόχων του για τους πολέμους στο Ιράκ και τη Γιουγκοσλαβία. «Μην αυταπατάσθε: επειδή ενεργήσαμε γρήγορα, αποφεύχθηκε μια ανθρωπιστική καταστροφή και σώθηκαν αναρίθμητες ζωές αθώων πολιτών, ανδρών, γυναικών και παιδιών», υποστήριξε στο εβδομαδιαίο ραδιοφωνικό του μήνυμα ο Αμερικανός πρόεδρος και συνεχίζοντας στο ίδιο ύφος είπε ότι ο Καντάφι απειλούσε με ένα «λουτρό αίματος». Γι' αυτό «κάθε Αμερικανός μπορεί να είναι υπερήφανος για τις ζωές που σώσαμε στη Λιβύη», κατέληξε, ως αντάξιος εκφραστής του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Ομως τα ψέματά τους πλέον δεν κρατάνε ούτε μια μέρα. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που ανακοινώθηκαν από την ιμπεριαλιστική συμμαχία, από τις 19 Μάρτη που ξεκίνησε ο πόλεμος κατά της Λιβύης μέχρι την περασμένη Παρασκευή έγιναν 1.257 πτήσεις πολεμικών αεροπλάνων εκ των οποίων 540 βομβαρδισμοί. Οι ΗΠΑ διαδραμάτισαν πρωταγωνιστικό ρόλο καθώς τα αεροσκάφη τους πραγματοποίησαν 787 αποστολές και οι άλλοι σύμμαχοι μαζί 470. Μόνο αφελείς ή «ενσωματωμένοι» αναλυτές πιστεύουν ότι οι ανελέητοι βομβαρδισμοί που γίνονται από την ιμπεριαλιστική συμμαχία δεν έχουν θύματα μεταξύ των αμάχων και πως όλους τους σκότωσε ο Καντάφι...

Μόνη λύση η ανατροπή

Το παζάρι μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ, σχετικά με τις αρμοδιότητες και τους πόρους του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, που θα μπει σε εφαρμογή από το 2013, αποτυπώνει τις αγεφύρωτες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις που μαίνονται ακατάπαυστα και εντός των «τειχών» της ευρωζώνης και της ΕΕ. Παρόλο που στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ σημειώθηκαν κάποιοι προσωρινοί συμβιβασμοί για το Μηχανισμό και το «Σύμφωνο για το ευρώ», ο «σκυλοκαυγάς» μαίνεται και δε θα τερματιστεί. Γιατί το «πάπλωμα» είναι ο επιμερισμός της καταστροφής των κεφαλαίων που θα προκύψει από το «κούρεμα» των κρατικών ομολόγων ή όποια άλλη μορφή ελεγχόμενης χρεοκοπίας επιλεγεί.

Γι' αυτό και οι διαφωνίες των κρατών μελών επικεντρώνονται ιδιαίτερα στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, ο οποίος θα οδηγήσει κράτη μέλη σε ελεγχόμενη χρεοκοπία, είτε μέσα από το «κούρεμα», είτε μέσα από οποιαδήποτε άλλη μορφή αναδιάρθρωσης του χρέους προκύψει. Γιατί, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, κάποιες μερίδες του κεφαλαίου θα μετρήσουν απώλειες και ζημιές, θα χάσουν μέρος των χρημάτων τους από το «κούρεμα» των ομολόγων του κράτους μέλους που θα χρεοκοπήσει. Ο καυγάς μεταξύ των διαφόρων κρατών μελών, δεν είναι παρά ο καυγάς μεταξύ των διαφόρων μερίδων των μονοπωλίων, για το ποια μονοπώλια θα χάσουν περισσότερο ή λιγότερο, ποια κεφάλαια θα καταστραφούν και ποια θα βγουν από την καπιταλιστική κρίση με μεγαλύτερες δυνατότητες επανόδου στην κερδοφορία.

Βέβαια, αυτός ο καυγάς μπαίνει στην «άκρη» όταν πρόκειται για την κοινή συνισταμένη των αστικών κυβερνήσεων στα κράτη μέλη της ΕΕ: Για την εξυπηρέτηση συνολικά των συμφερόντων των μονοπωλίων και την αύξηση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας τους μέσα από τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, το τσεκούρωμα και των τελευταίων εργατικών κατακτήσεων, τις στρατιές ανέργων, τις συνθήκες φτώχειας και εξαθλίωσης. Γι' αυτό οι ηγέτες των κρατών μελών της ΕΕ αποφάσισαν σε πλήρη σύμπνοια την κλιμάκωση του πολέμου στα μισθολογικά, εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα, για να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων με το «Σύμφωνο για το ευρώ» και το «Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης». Για τους πολιτικούς εκπροσώπους της πλουτοκρατίας, τις αστικές κυβερνήσεις των κρατών μελών της ΕΕ τα αντιλαϊκά μέτρα αποτελούν μονόδρομο προκειμένου να ξαναμπούν τα μονοπώλια που θα καταφέρουν να ξεπεράσουν την καπιταλιστική κρίση σε τροχιά κερδοφορίας με καλύτερους όρους.

Ωστόσο, οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις είναι δεδομένες. Πρόκειται για έναν καυγά που δε θα τελειώσει, αλλά θα ανακυκλώνεται όσο υπάρχει καπιταλισμός. Από την άλλη, οι λαοί έχουν το δικό τους μονόδρομο, προκειμένου να αντιπαλέψουν τα βάρβαρα μέτρα, να μην πληρώσουν την καπιταλιστική κρίση και το χρέος - για τα οποία δεν έχουν καμιά ευθύνη - να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για ριζικές αλλαγές προς όφελός τους. Είναι ο δρόμος της λαϊκής οργάνωσης και αντεπίθεσης στο εθνικό πεδίο, της λαϊκής συμμαχίας και πάλης, με στόχο την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Μόνο σε μια λαϊκή οικονομία και εξουσία μπορούν οι λαοί να απαλλαχθούν από το βρόχο της εκμετάλλευσης, να γίνουν κύριοι του πλούτου που παράγουν.