Οι κομμουνιστές δε δίνουν δεκάρα τσακιστή για την υποτιθέμενη προσπάθεια της κυβέρνησης να συγκρατήσει τα ελλείμματα, περικόπτοντας τις άσκοπες δαπάνες που κάνει το Δημόσιο. Οχι ότι δεν ξοδεύονται δεκάδες εκατομμύρια για να ταϊστούν διάφορα παράσιτα της κοινωνίας, αλλά επειδή γνωρίζουμε ότι αυτά είναι λόγια του αέρα, μόνο και μόνο για να υπάρχει το πάτημα ώστε να πετσοκόβουν κάθε κρατική δαπάνη που έχει έστω και τον ελάχιστο κοινωνικό χαρακτήρα. Γι' αυτό, όταν μιλάνε για «οικονομίες» και «περιστολή δαπανών», ξέρουμε ότι κάποιο λάκκο έχει η φάβα και την ώρα που ψαλιδίζονται οι δαπάνες για Υγεία, Παιδεία, κοινωνικά επιδόματα κ.λπ. όλο και κάποιο λαμόγιο (όπως τους ονομάζουν, εκ των υστέρων, οι ίδιοι) θα ανοίξει νέους διαύλους για να βάλει στο χέρι το δημόσιο χρήμα.
Τα παραπάνω ταιριάζουν παντού. Σε κάθε ενέργεια και απόφαση των κυβερνώντων. Τα αναφέρουμε, όμως, με αφορμή την Ελληνική Στατιστική Αρχή, τη γνωστή μέχρι πρότινος Στατιστική Υπηρεσία, που μετά από τόσα χρόνια ανακάλυψε ότι για να ενημερώνει τους δημοσιογράφους περί των δραστηριοτήτων της έπρεπε να προσλάβει εταιρεία, που θα διεκπεραιώνει αυτήν τη δουλειά.
Δεκαετίες τώρα, κάθε δραστηριότητα της Στατιστικής, κάθε Δελτίο Τύπου που εκδίδει, κάθε ανακοίνωση που δημοσιοποιεί, υπάρχει στην διάθεση των δημοσιογράφων και κάθε εντύπου χωρίς καμιά απολύτως ανάμειξη οποιασδήποτε ιδιωτικής εταιρείας. Ωστόσο, εδώ και μερικές μέρες οι άνθρωποι κάποιας εταιρείας έχουν πάρει σβάρνα τις εφημερίδες και ...ενημερώνουν ότι τις επόμενες μέρες θα δοθεί συνέντευξη Τύπου για την επικείμενη απογραφή πληθυσμού.
Είναι ολοφάνερο ότι η συγκεκριμένη εταιρεία, όπως και κάθε άλλη, δεν κάνει την ενημέρωση για ...πατριωτικούς λόγους, αλλά έναντι αμοιβής. Οπως φανερό είναι, επίσης, πως αν ρωτηθούν σχετικά οι κυβερνώντες για τη συγκεκριμένη επιλογή της Στατιστικής Υπηρεσίας, θα απαντήσουν ότι η ΕΛΣΤΑΤ είναι πλέον Ανεξάρτητη Αρχή και με αυτήν την έννοια δεν υπόκειται σε ελέγχους από την κυβέρνηση.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, είναι οφθαλμοφανές ότι μας δουλεύουν άγρια και προκαλούν. Γιατί, αν μη τι άλλο, οι παράδες που δίνουν προς την ιδιωτική πρωτοβουλία οι αυτονομημένες από το Δημόσιο Δημόσιες Υπηρεσίες αποκαλύπτουν το μέγεθος της κοροϊδίας όλων αυτών, που συνδέουν τα αντιλαϊκά μέτρα με τις προσπάθειες συγκράτησης των κρατικών δαπανών και δημοσίων ελλειμμάτων.
Στο ανώτατο στάδιο του... ευτελισμού, λένε ορισμένοι, ότι φτάνουν η πλειοψηφία της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ και η διοίκηση της εταιρείας, που με τα πολλά, τώρα κατηγορούν ο ένας τον άλλον, για το ποιος έστελνε σε φίλους και γνωστούς καλάθια με κρασιά και σαμπάνιες.
Μπορεί και να έχουν δίκιο, όμως προσοχή. Το... «όχι εγώ, εσύ» με τα καλάθια, ενέχει τον κίνδυνο να χάσουμε το κύριο. Κι αυτό δεν είναι οι δημόσιες σχέσεις της ΓΕΝΟΠ ή της ΔΕΗ, αλλά η αγαστή συνεργασία των εκπροσώπων της πρώτης με τις διοικήσεις της επιχείρησης για τη στήριξη της πολιτικής της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ και του τομέα της ενέργειας συνολικά. Της πολιτικής που, όπως από την πρώτη στιγμή και σταθερά, κατάγγειλαν μόνο οι κομμουνιστές, αποτελεί έγκλημα, το οποίο έχει πολλαπλές και σημαντικές συνέπειες για το λαό, τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας και το περιβάλλον. Μια πολιτική που συντελείται εδώ και χρόνια από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, σε όφελος των μονοπωλίων, και για την οποία έχει συγκεκριμένες και διαχρονικές ευθύνες και η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΕΝΟΠ, που με πολύ μεγάλη ευκολία πούλησε την αξίωση «ούτε μια μετοχή σε ιδιώτες».
Τα υπόλοιπα και τα... καλάθια είναι απλές παρωνυχίδες.
Αν είναι δυνατόν οι βουλευτές ενός κόμματος σύγχρονου, που έχει πάρει οριστικό διαζύγιο με το «χτες» της φαυλοκρατίας, της μίζας και των πελατειακών σχέσεων, να αναγκάζονται να συνυπάρχουν με εκπροσώπους του «παλιού» στον ίδιο χώρο!
Αυτοί, που έχουν αναλάβει και οδηγούν τη χώρα στο μέλλον της «διαφάνειας», της «ηλεκτρονικής διακυβέρνησης», των «αξιόπιστων στοιχείων», που «αλλάζουν την παραγωγική δομή», να πρέπει τώρα να θυμηθούν ένα τέτοιο παρελθόν.
Να ηχούν ξανά στα υπερ-ευαίσθητα πλέον αυτιά τους λέξεις, όπως «μίζες», «υπερτιμολογήσεις», «βρώμικο χρήμα»! Πραγματικά, ταλαιπωρήθηκαν οι άνθρωποι.
Στους δικούς τους καιρούς, βλέπετε, δεν υπάρχουν παράνομες χρηματοδοτήσεις, ή, αλλιώς, «μίζες»! Θα είναι πλέον νόμιμες! Οι γερμανικές εταιρείες δε θα χρειάζονται πολιτικές παρεμβάσεις για να μην τηρούν τις παραγγελίες τους. Προβλέπεται πλέον από τον ...ίδιο το νόμο!
Ειδικά, μάλιστα, για τις μίζες που αφορούν ναυπηγεία - όπως των περίφημων υποβρυχίων - η κυβέρνηση μάλλον έχει βρει οριστική λύση: Αν εξαφανίσει τη ναυπηγική βιομηχανία στην Ελλάδα, προφανώς δε θα υπάρχουν τέτοια θέματα.
ΘΑ ΕΙΝΑΙ «μακρύς ο δρόμος» της εξόδου από την κρίση, φέρεται να είπε ο πρωθυπουργός στο Υπουργικό Συμβούλιο και για να το λέει αυτό ...κάτι θα ξέρει.
Οπως, για παράδειγμα, ότι έχουν σχεδιάσει πολιτικές λιτότητας και ανεργίας χωρίς ημερομηνία λήξης, είτε υπάρχει κρίση είτε όχι, είτε κάνουν αναδιάρθρωση είτε όχι, είτε πληρώσουν το χρέος είτε όχι, είτε είναι στην κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ είτε όχι.
Κι αυτό ακριβώς θέλουν να κρύψουν από τον ελληνικό λαό, γι' αυτό τα αποπροσανατολιστικά περί αβεβαιότητας, πιθανών εκλογών, ανασχηματισμών, νέων κυβερνητικών σχημάτων θα συνεχίζονται με όλο και μεγαλύτερη ένταση.
Με ποια επιστημονική μεθοδολογία αθροίζει το ΚΚΕ, που καλεί το λαό να μην αναγνωρίσει το χρέος της πλουτοκρατίας, να μη δεχτεί καμία θυσία για την κρίση, με τις διάφορες αποχρώσεις των θέσεων των ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και Κουβέλη που κινούνται στις διάφορες μορφές αναδιάρθρωσης του χρέους; Με ποιο κριτήριο αθροίζει ένα κομμουνιστικό κόμμα με τα όποια αριστερά του συστήματος; Με ποια κριτήρια αθροίζει το ΚΚΕ, που παλεύει για την αποδέσμευση από την ΕΕ, με τις θέσεις αυτών των κομμάτων με τα εντός ΕΕ - εκτός ευρώ, εντός ευρώ σε μια άλλη ΕΕ κλπ; Με ποια κριτήρια αθροίζει το ΚΚΕ, που προτείνει ως λύση για το λαό τη λαϊκή εξουσία - οικονομία, με αυτά τα κόμματα που ως λύση βλέπουν μια άλλη κυβέρνηση, που την ψάχνουν άλλοι από τα αριστερά του ΠΑΣΟΚ και άλλοι μέχρι τη «λαϊκή Δεξιά»;
Είναι φανερό ότι ο κ. Βερναρδάκης εκφράζει μισό τον πόθο του. Ο άλλος μισός, που τον κρύβει, είναι να αθροίσει και το ΠΑΣΟΚ για να φτάσει η «Αριστερά» στο 55%. Και πιο φανερό απ' όλα είναι ότι χρειάζεται να τσουβαλιάζουν το ΚΚΕ για να κρύβουν το πού βρίσκεται η διέξοδος και η δύναμη για το λαό.
Το παραμύθι των διεθνών κερδοσκόπων που συνωμοτούν κατά της ελληνικής οικονομίας επανέλαβε χτες ο πρωθυπουργός, επιχειρώντας να δικαιολογήσει το αρνητικό κλίμα που επικρατεί στις διεθνείς χρηματιστικές αγορές. Μίλησε συγκεκριμένα για «σύγχρονους μαυραγορίτες, εγχώριους ή και της αλλοπαδής» με τους οποίους, όπως είπε, συνεργάζονται διάφοροι δημοσιολογούντες είτε από τα κόμματα της αντιπολίτευσης είτε από τα ΜΜΕ και κατέληξε: «Και ξέρουμε την κερδοσκοπική επίθεση που γίνεται εναντίον της χώρας μας, από εκείνους οι οποίοι έχουν τεράστια συμφέροντα να μην πετύχει». Το σχόλιο που αβίαστα έρχεται στο μυαλό είναι «κοίτα ποιος μιλάει». Γιατί αν είναι κάποιος που συνεργάζεται με τους λεγόμενους διεθνείς κερδοσκόπους, δηλαδή το παγκόσμιο χρηματιστικό κεφάλαιο, και τα διάφορα, επίσημα και άτυπα, όργανά τους αυτός είναι η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός. Ο τελευταίος, μάλιστα, δεν παραλείπει να συναντά στο Μέγαρο Μαξίμου επιφανείς εκπροσώπους των διεθνών κερδοσκόπων (π.χ. Τζ. Σόρος). Το σημαντικότερο, βέβαια, είναι ότι ο ίδιος δηλώνει πως η πολιτική και τα βάρβαρα μέτρα που εφαρμόζει έχουν ως υπέρτατο στόχο «να αποκαταστήσουν την αξιοπιστία της χώρας στα μάτια των διεθνών αγορών», δηλαδή των διεθνών κερδοσκόπων. Ασφαλώς και υπάρχει ενόχληση και άγρια διαμάχη για το πώς θα μοιραστούν οι ζημιές από την καταστροφή κεφαλαίων, αλλά μέχρις εκεί. Στο κυρίαρχο, δηλαδή στην κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης και την καταλήστευση του λαού, προκειμένου να ενισχυθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου, κυβέρνηση και ξένοι και εγχώριοι «κερδοσκόποι» είναι μαζί, έχουν συνάψει αδιάσπαστη συμμαχία.
Πολύ βολεύει την κυβέρνηση και την πλουτοκρατία να εμφανίζουν τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες στις πρώην ΔΕΚΟ ως δήθεν βασικούς αντιπάλους των σαρωτικών ιδιωτικοποιήσεων και του ξεπουλήματος που προωθείται το επόμενο διάστημα. Χαρακτηριστικό είναι χτεσινό άρθρο στην ηλεκτρονική έκδοση του «Βήματος» που χαρακτηρίζει μόνη επιλογή την προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων και συμπληρώνει: «Κανείς δεν θα ήθελε γενικό ξεπούλημα. Αλλά οι συνθήκες δεν αφήνουν περιθώρια αναστολών. Ωστόσο, ήδη εκδηλώνονται αντιδράσεις, με τους συνδικαλιστές να δηλώνουν έτοιμοι για "ιερό πόλεμο". Με τη διαφορά ότι στις παρούσες συνθήκες ο μόνος "ιερός πόλεμος" που μπορεί να κηρυχθεί τούτη την ώρα είναι αυτός της διάσωσης της οικονομίας και της χώρας». Η αλήθεια είναι όμως ότι η πλειοψηφία των συνδικάτων στις πρώην ΔΕΚΟ έχουν βαριές και διαχρονικές ευθύνες και είναι συνένοχες για τις εξελίξεις που δρομολογούνται σήμερα, γιατί εδώ και χρόνια ουσιαστικά έχουν βάλει πλάτες για να ανοίξει ο δρόμος της ιδιωτικοποίησης με διάφορες μορφές, αλλά και να διαχωριστεί η πολιτική του ξεπουλήματος από την πολιτική της ΕΕ για απελευθέρωση των αγορών και ιδιωτικοποιήσεις, προκειμένου να βρουν νέα πεδία επέκτασης τα συσσωρευμένα ιδιωτικά κεφάλαια. Η ίδια η ζωή έχει καταδείξει ότι οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες ποτέ δεν ήταν απέναντι από την αντιλαϊκή πολιτική και γι' αυτό έχουν καταντήσει ανυπόληπτες και αναξιόπιστες στα μάτια των εργαζομένων και του λαού. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να οργανώσουν την πάλη για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής. Η ευθύνη λοιπόν περνά στους ίδιους τους εργαζόμενους που πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι δεν υπάρχει δρόμος προς τα πίσω, παρά μόνο πάλη για τη λαϊκή εξουσία, για να γίνουν όλες οι μεγάλες επιχειρήσεις λαϊκή περιουσία.