Τρίτη 23 Αυγούστου 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ενάντια στις ανάγκες των εργαζομένων

Παπαγεωργίου Βασίλης

Απόφαση να αναστείλουν τη 48ωρη απεργία, η οποία ήταν προγραμματισμένη να γίνει σήμερα κι αύριο, πήραν χτες οι συνδικαλιστικές ηγεσίες (ΠΑΣΚΕ) στις Ομοσπονδίες Εφοριακών, Τελωνειακών και Υπαλλήλων του υπουργείου Οικονομικών, στη βάση μιας συντεχνιακής λογικής.

Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες ισχυρίστηκαν ότι η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών δεσμεύθηκε πως το νέο μισθολόγιο δεν πρόκειται να επιφέρει μείωση στους μισθούς των εργαζομένων που απασχολούνται στους συγκεκριμένους κλάδους και επομένως δεν υπάρχει λόγος να γίνει η απεργία! Η τακτική τους χαρακτηρίζεται από άκρατο συντεχνιασμό, τη στιγμή που απαιτείται ενιαία αγωνιστική δράση όλων των εργαζομένων. Το νέο μισθολόγιο θα χτυπήσει -ξανά- τους μισθούς των εργαζομένων στο Δημόσιο και είναι σίγουρο ότι λίγο αργότερα θα περικόψει και τους μισθούς στους συγκεκριμένους κλάδους. Ακόμα και να μη συμβεί αυτό, είναι αναμφισβήτητη η ανάγκη για αγώνες, όχι για επιμέρους ζητήματα, αλλά ενάντια στο σύνολο της πολιτικής που ήδη έχει συρρικνώσει τους μισθούς, έχει δρομολογήσει μια σειρά ιδιωτικοποιήσεις, χτυπά τη μονιμότητα και οδηγεί στην ένταση του βαθμού εκμετάλλευσης και στο Δημόσιο με νέα μέτρα.

Αυτές οι συνδικαλιστικές ηγεσίες στέκονται ενάντια στους εργαζόμενους και στις ανάγκες τους. Η απάντηση που τους πρέπει είναι το ξερίζωμά τους μαζί με τη βάρβαρη πολιτική που υπηρετούν.

Προοπτική ξεκληρίσματος

Οι προοπτικές φαίνονται ακόμη πιο μαύρες για τους μικρομεσαίους αγρότες με την ΚΑΠ 2014-2020. O στόχος είναι η πλήρης κυριαρχία της μεγάλης ιδιοκτησίας και της λειτουργίας της με τους καπιταλιστικούς όρους αγοράς, που θα εξυπηρετεί την ανταγωνιστικότητα και επιχειρηματικότητα. Αλλωστε, ο στρατηγικός στόχος της ΕΥΡΩΠΗΣ 2020 είναι η καπιταλιστική οικονομική μεγέθυνση σε κάθε τομέα της οικονομίας, και στον αγροτικό. Στην προοπτική αυτή, δε χωρούν οι μικρομεσαίοι αγρότες. Η καταστροφή όσων έχουν απομείνει είναι βέβαιη και θα γίνει άμεσα, γρήγορα, βίαια. Με τη νέα αναθεώρηση της ΚΑΠ μετά το 2013, οι επιδοτήσεις, που σήμερα αποτελούν κατά μέσο όρο το 40% του αγροτικού εισοδήματος, θα μειωθούν δραστικά και όλα δείχνουν πως θα συγκεντρωθούν στους μεγάλους αγρότες - επιχειρηματίες. Οι άμεσες ενισχύσεις θα δίνονται ανάλογα με τον αριθμό των στρεμμάτων και οι μεγαλοαγρότες θα παίρνουν τη μερίδα του λέοντος. Θα προβλέπεται, επίσης, επιδοτήσεις να παίρνει όποιος αφήνει ακαλλιέργητα στρέμματα, για περιβαλλοντικούς λόγους (πράσινες ενισχύσεις), όπου πάλι οι μεγαλοϊδιοκτήτες έχουν αυτήν τη δυνατότητα και θα είναι οι ωφελημένοι. Το αποτέλεσμα θα είναι να μείνουν οι μεγαλοαγρότες - επιχειρηματίες που θα αυξήσουν ακόμη πιο πολύ τη συγκέντρωση σε γη, παραγωγή, επιδοτήσεις και παραγωγικότητα για να είναι ανταγωνιστικοί, ενώ οι φτωχοί και μικροί αγρότες θα οδηγηθούν στο περιθώριο. Στην κατεύθυνση αυτή, γίνεται και ο διαχωρισμός σε αγρότες ενεργούς και μη, που θα στερήσει τις κοινοτικές επιδοτήσεις σε αυτούς που δε θα θεωρούνται αγρότες, οι οποίοι είναι οι πιο φτωχοί, έχουν μικρό κλήρο και εξαναγκάζονται να έχουν και εξωγεωργική απασχόληση προκειμένου να επιβιώσουν. Η σωτηρία της μικρομεσαίας αγροτιάς από το ξεκλήρισμα και η προοπτική για ένα καλύτερο μέλλον βρίσκονται στην πρόταση της ΠΑΣΥ για μια διαφορετική αγροτική ανάπτυξη στη χώρα μας. Μια αγροτική ανάπτυξη, που θα υλοποιείται στο πλαίσιο του κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας, με κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και της γης, με τη συνεταιριστικοποίηση των μικροπαραγωγών και τη δημιουργία των παραγωγικών συνεταιρισμών.

Αναπλάσεις για το μεγάλο κεφάλαιο

Τους σχεδιασμούς του Οργανισμού Αθήνας και ουσιαστικά της κυβέρνησης για αναπλάσεις στο επίτηδες υποβαθμισμένο κέντρο της πρωτεύουσας προπαγανδίζουν διάφορα δημοσιεύματα (πιο πρόσφατο αυτό της χτεσινής «Ελευθεροτυπίας»). Διατυμπανίζονται διαπλατύνσεις πεζοδρομίων και φυτεύσεις, ειδικές λωρίδες για ποδήλατα, μικρές πεζοδρομήσεις, ανάδειξη της πλατείας Αγίου Παντελεήμονα κι αργότερα εκείνων των Αγίου Νικολάου και Αττικής, ανάπλαση των δημόσιων κτηρίων γύρω από το σταθμό Λαρίσης κλπ. Ωστόσο, αποσιωπούν ότι τα κυβερνητικά σχέδια στοχεύουν σε μια Αθήνα παραδομένη σε μεγαλοξενοδόχους και μεγαλεμπόρους, μεγαλοκατασκευαστές και μεγαλοεπιχειρηματίες, μακριά από την ικανοποίηση βασικών λαϊκών αναγκών, αποστειρωμένη από εργατικά λαϊκά στρώματα. Μια Αθήνα - βιτρίνα χάρισμα σε όσους έσπευσαν τα προηγούμενα χρόνια να αγοράσουν ακίνητα σε εξευτελιστικές τιμές από κατοίκους απογοητευμένους (λόγω της κυρίαρχης πολιτικής μεγάλα τμήματα της πόλης υποβαθμίστηκαν με έλλειψη υποδομών, μεθοδευμένη προώθηση εκεί προσφύγων, αστέγων κ.λπ.), ή έχουν τη δυνατότητα με τη δύναμη του κεφαλαίου τους να τα πάρουν τώρα. Χάρισμα στο μεγάλο κεφάλαιο που πλέον ζητά ανοιχτά μέτρα αναβάθμισης αυτών των (δικών του πλέον) περιοχών, πληρωμένα μάλιστα με δημόσιο χρήμα με στόχο να βγάλει στο πολλαπλάσιο την αρχική «επένδυσή» του μεταπουλώντας ή μισθώνοντάς την.

Η ανάπτυξη

Είναι εξοργιστικό. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, όλο και πιο συχνά, διαγκωνίζονται ποιο από τα δύο κόμματα μπορεί να συνεισφέρει καλύτερα στην οικονομική, λέει, ανάπτυξη. Και είναι εξοργιστικό για πολύ συγκεκριμένους λόγους.

Πρώτον, και τα δύο κόμματα από... κατασκευής, ως στυλοβάτες του εκμεταλλευτικού συστήματος, έχουν απολύτως μοιρασμένες ευθύνες για την οξύτατη οικονομική κατάσταση, την κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων που περιοδικά ξεσπά στις καπιταλιστικές κοινωνίες. Ανεξάρτητα από τον ακριβή τύπο της διαχείρισης που προκρίνει το καθένα, το ξέσπασμα της κρίσης, που την πληρώνουν οδυνηρά οι εργαζόμενοι, είναι αποτέλεσμα νομοτελειακού χαρακτήρα κάθε φιλομονοπωλιακής πολιτικής, κάθε πολιτικής που υπηρετεί το κεφάλαιο.

Δεύτερον: Και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, μιλώντας για ανάπτυξη το μόνο που έχουν κατά νου είναι η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, η ανάπτυξη των επιχειρήσεων, η συνεχής αύξηση της κερδοφορίας τους, η δυνατότητα των επιχειρηματιών να διευρύνουν τα μεγέθη και την ισχύ των κεφαλαίων τους. Γι΄αυτό και την περίοδο που οι ρυθμοί ανάπτυξης ήταν θετικοί, μπορεί μια ομάδα μεγαλοεπιχειρηματιών να κέρδισε εκατοντάδες δισεκατομμύρια, ωστόσο οι εργαζόμενοι δεν κέρδισαν απολύτως τίποτα.

Τρίτον: Επειδή η βάση της «κόντρας» τους δεν είναι η ανάπτυξη προς όφελος του λαού, αλλά η ευρωστία των επιχειρήσεων και η εξουσία των επιχειρηματιών, η περίοδος της ανάπτυξης που προηγήθηκε ήταν ταυτόχρονα περίοδος πρωτοφανούς επίθεσης ενάντια στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Να θυμηθούμε, «πάγωμα» μισθών, καθιέρωση ελαστικών σχέσεων εργασίας, υπονόμευση του κοινωνικού χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης, εμπορευματοποίηση της δημόσιας Υγείας και Παιδείας, ενώ διευρύνθηκαν ακόμα περισσότερο οι εκπτώσεις φόρων και οι φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο, τα διάφορα οικονομικά κίνητρα κοκ.

Τέταρτον: Το επίδικο της σημερινής τους «αντιπαράθεσης», είναι πόσο συμφέρουσα θα κάνουν στη χώρα την «επιχειρηματική δραστηριότητα», κάτι που στην αντίληψη και των δύο μεταφράζεται με μια κουβέντα σε μέτρα για την εξασφάλιση ακόμα φτηνότερης δύναμης προς τους κεφαλαιοκράτες. Τόσο φτηνής, που να μπορούν να γίνουν επενδύσεις κερδοφόρες για το κεφάλαιο.

Εκεί στοχεύει και το «μνημόνιο» και το «μεσοπρόθεσμο» και τα ειδικά και τα γενικά μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τη λεηλασία των μισθών και συντάξεων, με τα αλλεπάλληλα φορο-χαράτσια στα λαϊκά στρώματα, με την κατάργηση του κοινωνικο-ασφαλιστικού συστήματος όπως το ξέραμε μέχρι τώρα και με τις απολύσεις από το Δημόσιο και με τις ιδιωτικοποιήσεις κοκ. Μέτρα που η ΝΔ εκτιμά ότι δεν φτάνουν και προτείνει σχεδόν κατάργηση της φορολογίας των επιχειρήσεων, μεγαλύτερες φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο, περισσότερους πόρους προς τις επιχειρήσεις.

Ε, αυτά όλα δεν αποτελούν ανάπτυξη προς όφελος του λαού και του τόπου. Είναι μια ανάπτυξη προς όφελος της πλουτοκρατίας, που εν τέλει οδηγεί στην απόλυτη φτώχεια το λαό. Οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα, που είναι οι μοναδικοί παραγωγοί του πλούτου της κοινωνίας, δεν μπορεί παρά να είναι στο σύνολό τους υπέρ μιας πραγματικής οικονομικής ανάπτυξης προς εντελώς διαφορετική κατεύθυνση. Την πολιτική ανάπτυξης που στηριζόμενη στις δυνατότητες της κοινωνίας, θα παίρνει υπόψη της τις ανάγκες τους λαού, θα έχει στόχο την ολόπλευρη ικανοποίησή τους και θα το πετυχαίνει με την ενεργοποίηση και αξιοποίηση όλων των εφεδρειών που διαθέτει. Και αυτά προϋποθέτουν μια κοινωνία απαλλαγμένη από τα δεσμά της εκμετάλλευσης και από την εξουσία του κεφαλαίου.


Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Ολο και πιο αντιλαϊκά μέτρα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΙΝΑΙ Η ΔΕΥΤΕΡΗ φορά μέσα σε 10 μέρες που ο υπουργός Οικονομίας δηλώνει ότι «δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα». Κι αυτό μόνο σε ένα συμπέρασμα μπορεί να μας οδηγήσει.

Στο ότι θα υπάρξουν οπωσδήποτε νέα μέτρα, τα οποία θα πλήξουν πολύ - πολύ συγκεκριμένα τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τους άνεργους, τους αγρότες και τους μικρούς αυτοαπασχολούμενους.

Μετά από τόσο καιρό διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ, είναι σαφές πως όταν αποκλείσουν κάτι δύο φορές σημαίνει ότι το έχουν ήδη σχεδιάσει και απλά περιμένουν τις καταλληλότερες συνθήκες για να το εφαρμόσουν.

Αφήστε που χρησιμοποιούν και αυτούς τους όρους, τους οικονομικούς, προκειμένου να περιγράψουν τα πράγματα: Εχουμε - λένε - ύφεση της οικονομίας ανάμεσα στο 4,5 και στο 5,3.

Προφανώς, για να μην πούνε ότι η αγοραστική δυνατότητα των μισθών έχει συρρικνωθεί πάνω από το 30% και ο κοσμάκης δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα.

Κι αυτό γιατί δεν υπάρχει ...μια οικονομία. Αλλη είναι η «οικονομία» των εργαζομένων που βλέπουν τους μισθούς να μειώνονται και τα δικαιώματά τους να χάνονται κι άλλη η «οικονομία» των πολυεθνικών κάθε είδους που οι μετοχές τους έχουν διακυμάνσεις. Πώς να το κάνουμε...

ΠΑΝΤΩΣ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ να πείτε, ο πρωθυπουργός μέσα στον όλο χαμό διατηρεί αλώβητο και ενισχύει το ....«χάι τεκ» προφίλ του. Μέχρι και διυπουργική σύσκεψη έκανε για το πώς θα προβληθεί στο διαδίκτυο το κυβερνητικό έργο και οι δραστηριότητες του Δημοσίου.

Διότι μπορεί στο δημόσιο τομέα να επίκεινται απολύσεις, υποβάθμιση υπηρεσιών, περικοπές κονδυλίων και κλείσιμο οργανισμών, αλλά από ...μόστρα σκίζουμε. Και μάλιστα ιντερνετική.

Το στιλ πάνω από όλα...


Παπαγεωργίου Βασίλης

Το ΠΑΣΟΚ των «μεγάλων αλλαγών»

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Το ΠΑΣΟΚ, ήταν και είναι η πολιτική δύναμη που πάντοτε έφερνε τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις και αλλαγές στη χώρα. Δημιουργήθηκε και υπάρχει για να αλλάζει την Ελλάδα, με γνώμονα το συλλογικό συμφέρον». Αυτό δήλωσε ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου στη συνέντευξή του στη εφημερίδα «Real» την Κυριακή. Αν εξαιρέσει κανείς τον ισχυρισμό του πρωθυπουργού ότι οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ προωθήθηκαν «με γνώμονα το συλλογικό συμφέρον», ο πρωθυπουργός έχει απόλυτο δίκιο! Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ προώθησαν πλήθος αντιασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων που αύξησαν τα όρια συνταξιοδότησης και μείωσαν τις συντάξεις, με κορωνίδα το νόμο «Ρέππα». Οι «πράσινες» κυβερνήσεις ψήφισαν νόμους: Για την «ενοικίαση των εργαζομένων». Για τη «διευθέτηση του χρόνου εργασίας» που άνοιξε το δρόμο για την κατάργηση του οκτάωρου. Για την επιβολή της «μερικής απασχόλησης στο δημόσιο». Το ΠΑΣΟΚ την περίοδο 1994 - 2004 ιδιωτικοποίησε τις 7 από τις 10 τράπεζες που ήταν υπό κρατικό έλεγχο, τον ΟΤΕ, τον ΟΠΑΠ, τη ΔΕΗ, τα ΕΛ.ΠΕ., τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, τη Διώρυγα της Κορίνθου κ.ά. Το ΠΑΣΟΚ κυβερνούσε και την περίοδο 1999 - 2002 όταν με την πολιτική του λεηλατήθηκαν 3,5 δισεκατομμύρια ευρώ από τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων στο χρηματιστήριο! Το ΠΑΣΟΚ και ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου ψήφισαν το μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έκοψε το 13ο και 14ο μισθό, την 13η και 14η σύνταξη. Δικό της έργο είναι σήμερα το κλείσιμο σχολείων και νοσοκομείων. Οι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, η επιβολή επιχειρηματικών συμβάσεων στον ιδιωτικό τομέα και οι μειώσεις μισθών, η απελευθέρωση του ορίου των απολύσεων στις επιχειρήσεις. Η «λίστα» με τις «μεγάλες μεταρρυθμίσεις» που «έφερε» το ΠΑΣΟΚ δεν έχει τέλος... Ολες όμως ήρθαν για να ανατρέψουν τις εργασιακές σχέσεις, να μειώσουν τους μισθούς, να ξεπουλήσουν τη δημόσια περιουσία, να ενισχύσουν δηλαδή την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου. Βεβαίως, και η ΝΔ δεν πήγε πίσω, συνεχίζοντας στην ίδια αντιλαϊκή γραμμή για την ενίσχυση των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, αυτό κάνουν και τώρα, το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση έχοντας τη στήριξη της ΝΔ, ανεξάρτητα από επιμέρους μικροδιαφορές στη διαχείριση.

Η «ανταγωνιστικότητα» των μεγαλοξενοδόχων

Δε θα ισχύσει η ρύθμιση για αύξηση του ΦΠΑ για τους μεγαλοξενοδόχους, για τους λεγόμενους tours operators του εξωτερικού και τους εδώ συνεργάτες τους, αυτούς που παραλαμβάνουν την πελατεία με τα «βραχιολάκια», που τους πουλούν σε «πακέτο» τις κάθε είδους παρεχόμενες «υπηρεσίες», από τη στέγαση και τη διατροφή μέχρι και οτιδήποτε άλλο.

Για τους επιχειρηματίες είναι που ενδιαφέρθηκε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών Ευ. Βενιζέλος ανακοίνωσε χτες ότι το λεγόμενο «all inclusive» για τους εισαγόμενος τουρίστες, ανεξάρτητα από το είδος της υπηρεσίας, όπως εστίαση κ.ά., εξαιρείται από την αύξηση των συντελεστών ΦΠΑ (23% από 13%) αυτή δηλαδή που από την 1η Σεπτέμβρη θα ισχύσει για όλες τις κατηγορίες αυτοαπασχολούμενων και μικροεπαγγελματιών στον κλάδο της εστίασης.

Η καραμπινάτη και προκλητική εξαίρεση δεν είναι κάποια υπουργική ή κυβερνητική παραξενιά. Αντίθετα, είναι κομμάτι από το συνολικό σχέδιο που ξεδιπλώνει το μαύρο μέτωπο κυβέρνησης - τρόικας - πλουτοκρατίας για το στρίμωγμα και την οριστική έξοδο αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ από το πεδίο της λεγόμενης «ελεύθερης αγοράς», για την εκχώρηση ολόκληρης της πίτας στα μονοπώλια και τις ισχυρές επιχειρήσεις.

Οι αυτοαπασχολούμενοι στην κυριολεξία βγάζουν μόνοι τα μάτια τους, στο βαθμό που παγιδεύονται στην προπαγάνδα της πλουτοκρατίας γύρω από την... «τουριστική βιομηχανία», όταν ενδίδουν στους εκβιασμούς τους για τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων, για την «παρεμπόδιση», τάχα, της τουριστικής κίνησης. Από την 1η Σεπτέμβρη οι ανατιμήσεις του ΦΠΑ θα ισχύσουν για τα μικρομάγαζα, στο σουβλατζίδικο της γωνίας και το ταβερνάκι της γειτονιάς. Θα φορτώνονται στα λαϊκά εισοδήματα, «εξαϋλώνοντας» και τους ισχνούς τζίρους των αυτοαπασχολούμενων. Και το ένα και το άλλο, τόσο η εφαρμογή όσο και οι εξαιρέσεις από το μέτρο, εξυπηρετούν ακριβώς τον ίδιο στόχο: Την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Πληθαίνουν τα αδιέξοδα των αστών

Πυκνώνουν οι αναλύσεις αστών οικονομολόγων και γραφίδων της αστικής τάξης, που εκφράζουν ανοιχτά την ανησυχία τους για το μέγεθος της κρίσης και τα αδιέξοδα στη διαχείρισή της, ανεξάρτητα από την προσπάθειά τους να συγκαλύψουν τις πραγματικές αιτίες και τις νομοτέλειες στην εξέλιξή της. Αυτό που είναι πλέον δύσκολο να κρυφτεί, είναι ότι η σημερινή κρίση δεν είναι ίδια με αυτές που προηγήθηκαν στις αρχές του 20ού αιώνα και έπειτα, όπως δεν μπορούν να είναι ίδια και τα εργαλεία για το ξεπέρασμά της. Από εδώ προκύπτει και η μεγάλη δυσκολία που αντιμετωπίζουν σήμερα τα αστικά επιτελεία να οδηγήσουν τις καπιταλιστικές οικονομίες σε τροχιά αναζωογόνησης, την ίδια ώρα που στο παρασκήνιο και το προσκήνιο μαίνονται ισχυροί ανταγωνισμοί στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ.

Από το 2008, οπότε και έκαναν την εμφάνισή τους τα πρώτα σημάδια της κρίσης στην Ευρώπη, οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών έχουν πραγματοποιήσει αμέτρητες άτυπες και επίσημες διαβουλεύσεις, έχουν υπογράψει δεκάδες συμφωνίες, έχουν δημιουργήσει μηχανισμούς και εργαλεία δανειοδότησης για το «κούρεμα» του χρέους, την ελεγχόμενη, δηλαδή, χρεοκοπία των χωρών - μελών με υπέρογκα ελλείμματα και χρέη. Τελευταίο παράδειγμα αποτελεί η συμφωνία για το νέο δάνειο προς την Ελλάδα, το οποίο προβλέπει μειωμένα επιτόκια και επιμήκυνση στην αποπληρωμή των δανείων με την επαναγορά ομολόγων, γεγονός που σημαίνει αναδιάρθρωση του χρέους, άρα καταστροφή κεφαλαίου που εκφράζεται με τη μορφή ομολόγων.

Κανένα από αυτά τα μέτρα δεν έχει αποδώσει μέχρι σήμερα τα προσδοκώμενα για το κεφάλαιο. Ούτε το ευρωομόλογο, το οποίο τώρα επανέρχεται στη συζήτηση από μερίδες της πλουτοκρατίας, αστικές κυβερνήσεις και τους οπορτουνιστές, μπορεί να αλλάξει τη βασική κατεύθυνση των πραγμάτων, που υπακούει στις νομοτέλειες του καπιταλισμού και στον απαράβατο νόμο της ανισομετρίας και του ανταγωνισμού. Η έξοδος από την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου απαιτεί καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, άρα και κεφαλαίου. Το θέλουν να γίνει ελεγχόμενα. Αλλά φαίνεται πως καμιά συμφωνία για τον τρόπο που θα γίνει η ελεγχόμενη καταστροφή κεφαλαίου δε δείχνει να οδηγεί σε οριστικό συμβιβασμό για το ζήτημα αντιμετώπισης της κρίσης, αφού οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και τα αντικρουόμενα συμφέροντα αντικειμενικά ξεπερνούν τους όποιους πρόσκαιρους συμβιβασμούς ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη. Η μια μετά την άλλη, οι χώρες της Ευρωζώνης βυθίζονται πιο βαθιά στην κρίση, γεννώντας νέα αδιέξοδα στους αστούς.

Στον αντίποδα, μέτρα που υποτιμούν βίαια την τιμή της εργατικής δύναμης παίρνονται σε όλες τις χώρες της ΕΕ, σαν αναγκαία προϋπόθεση για να γίνει το κεφάλαιο πιο ανταγωνιστικό, να βρεθεί σε καλύτερη θέση εκκίνησης μετά την έξοδο από την κρίση. Αυτό είναι το ζήτημα που πρέπει να απασχολεί το λαό και όχι ο καημός του κεφαλαίου για το πώς θα επιμερίσει τη ζημιά που απαιτεί το ξεπέρασμα της κρίσης. Για το λαό η χρεοκοπία είναι ανεξέλεγκτη και ραγδαία. Αλλος τρόπος να τη σταματήσει και να αντιστρέψει την κατάσταση προς όφελός του δεν υπάρχει, πέρα από το να εξαλείψει την αιτία, τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, να ανατρέψει με τη συμμαχία και την πάλη του την εξουσία των μονοπωλίων. Πάνω σ' αυτό το έδαφος είναι αναγκαίο να δυναμώσουν σήμερα οι αγώνες για την αναχαίτιση των μέτρων, με ισχυρό ΚΚΕ και λαϊκή οργάνωση παντού, λαϊκή συμμαχία.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ