ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Μια ... «εναλλακτική πρόταση»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Εναλλακτική πρόταση αντιμετώπισης της κρίσης», παρουσίασε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλος, κατά τη διάρκεια της παρουσίασης της έρευνας του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ για την απασχόληση. Η πρότασή του, ανάμεσα στα άλλα, εμπεριέχει τα εξής: Πρώτον, «αποκατάσταση της εσωτερικής αναπτυξιακής ισορροπίας της ευρωπαϊκής οικονομίας» - δηλαδή να μην υπάρχει το χάσμα μεταξύ των χωρών του Βορρά και αυτών του Νότου, όπως ο ίδιος ισχυρίστηκε. Τι σημαίνει αυτό; Ο καπιταλισμός να αρνηθεί την ίδια του τη φύση και να πάψει η ανισόμετρη ανάπτυξή του. Δεύτερον, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ ζητά την «αναπτυξιακή αναβάθμιση της ΕΚΤ και την απόκτηση του ρόλου δανειστή ύστατης ανάγκης και εγγυητή των καταθέσεων». Μήπως σας θυμίζει κάτι αυτή η πρόταση; Μα είναι ό,τι ακριβώς λέει και η συγκυβέρνηση που κατακρεουργεί τα δικαιώματα των εργατών. Είναι, επίσης, ένα απ' τα βασικά σενάρια που επεξεργάζεται η Κομισιόν. Τρίτον, ζητά «αναδιάρθρωση του χρέους» - όπως κάνει και η συγκυβέρνηση. Τέταρτον, «ενίσχυση της ρευστότητας των τραπεζών»! Δηλαδή, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ καταθέτει πλαίσιο «εναλλακτικής πρότασης», η οποία καταλήγει να στηρίζει τους τραπεζίτες! Εξίσου ενδιαφέροντα είναι και τα τελευταία δύο σημεία: Πέμπτον, «διαπραγμάτευση των στόχων, του χρονοδιαγράμματος και του περιεχομένου των πολιτικών ύφεσης και ανεργίας», δηλαδή, διαπραγμάτευση του μνημονίου! Εκτον, «καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής». Δε βάζει ζήτημα φορολόγησης του κεφαλαίου και κατάργησης όλων των φοροαπαλλαγών του, όπως και κατάργηση όλων των νόμων φοροληστείας του λαού. Μετά τα παραπάνω, μόνο ένα σχόλιο έχουμε: Τι δουλειά έχει η εργατική τάξη και συνολικά οι εργαζόμενοι με τέτοιους «συνδικαλιστές»;

Ηθικοί αυτουργοί για τις φασιστικές συμμορίες

«Γι' αυτό αρχίσαμε και το κυνηγητό του παραεμπορίου, που σκοτώνει και το νόμιμο εμπόριο και την αγορά και την οικονομία.(...). Οι λαθρομετανάστες εξάγουν συνάλλαγμα από την Ελλάδα προς χώρες εκτός ευρώ. Αυτό δεν μπορεί να συνεχίζεται. Δεν μπορεί να εξάγουν νόμιμα συνάλλαγμα από παράνομη εργασία!». Με τη φράση αυτή ο πρωθυπουργός στην ομιλία του το μεσημέρι του Σαββάτου στη ΔΕΘ θέλησε να επιβεβαιώσει την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να συνεχίσει το κυνήγι των μεταναστών στο όνομα της πάταξης του παρεμπορίου. Ομως την ίδια στιγμή ο πρωθυπουργός δεν θέλησε να πει ούτε λέξη για τη φασιστική επίθεση που είχε γίνει το προηγούμενο βράδυ στη Ραφήνα από τους τραμπούκους της «Χρυσής Αυγής». Μόνο τυχαία βέβαια δεν είναι η αυτή παράλειψη. Ομως ακόμα και αν έκανε κάποια δήλωση, είναι σίγουρο ότι δεν θα ξέφευγε από τα συνήθη πλαίσια της υποκριτικής αποδοκιμασίας και των φραστικών λεονταρισμών του τύπου «δεν θα γίνουν δεκτά στη χώρα μας τα τάγματα εφόδου» που επαναλαμβάνει μονότονα ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, ενώ την ίδια στιγμή οι φασιστικές συμμορίες συνεχίζουν ανενόχλητες τις τραμπούκικες επιθέσεις. Από την άλλη, η αντίδραση της κυβέρνησης ότι θα παραπέμψει στη δικαιοσύνη τα «τάγματα εφόδου» είναι αποπροσανατολιστική. Γιατί το πρόβλημα δεν είναι απλά η νομιμότητα των τραμπούκικων επιθέσεων κατά των μεταναστών από τη «Χρυσή Αυγή» - η ίδια στη δήλωσή της εμφανίζεται ως θεματοφύλακας της νομιμότητας - αλλά η «νομιμοποίησή» τους από το ανελέητο κυνηγητό που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση κατά των μεταναστών, αναπαράγοντας τα συνθήματα της «Χρυσής Αυγής» - π.χ. να ανακαταλάβουμε τις πόλεις - και υλοποιώντας τις προτάσεις της (για στρατόπεδα συγκέντρωσης, σαρωτικές απελάσεις κ.ο.κ). Οι κυβερνώντες είναι οι ηθικοί αυτουργοί και συνυπεύθυνοι για τη δράση των «ταγμάτων εφόδου». Τη δράση δολοφονικών οργανώσεων, μαζί και της κρατικής καταστολής, μπορεί και πρέπει να την αντιμετωπίσει και να τη βάλει στο περιθώριο μόνο ο οργανωμένος λαός που παλεύει για τη δική του εξουσία.

Θέλουν υποταγμένους εργάτες

Επίδειξη πυγμής προς το εργατικό ταξικό κίνημα έκανε για ακόμα μια φορά από το βήμα της ΔΕΘ ο Αντ. Σαμαράς, θέλοντας να στείλει μήνυμα προς τους επιχειρηματικούς ομίλους ότι η κυβέρνηση εγγυάται όχι μόνο φτηνή εργατική δύναμη αλλά και υποταγμένους εργάτες. Με περίσσεια ταξική περηφάνια ο πρωθυπουργός επιδείκνυε το μεγάλο «κατόρθωμα» της κυβέρνησης να «ανοίξει» το εργοστάσιο της «Χαλυβουργίας» στέλνοντας με δική του εντολή τις διμοιρίες των ΜΑΤ κατά των ηρωικών χαλυβουργών. «Ακόμα σταματήσαμε την αυθαιρεσία ορισμένων συντεχνιών που σε εποχές τεράστιας ανεργίας επέμεναν να μπλοκάρουν εργοστάσια, να εμποδίζουν ανθρώπους να πάνε στη δουλειά τους και να τους σπρώχνουν στην ανεργία. Ανοίξαμε το εργοστάσιο της Χαλυβουργίας που ήταν αποκλεισμένο επί μήνες! Τέτοια πράγματα -τέτοιοι αποκλεισμοί- δεν συμβαίνουν πουθενά στον κόσμο. Τώρα πια τα σταματήσαμε και στην Ελλάδα», δήλωσε ξεδιάντροπα, διαστρεβλώνοντας βάναυσα την πραγματικότητα και συκοφαντώντας τον αγώνα των χαλυβουργών, που αποτελεί παρακαταθήκη συνολικά για την εργατική τάξη και το λαό. Η επιμονή του πρωθυπουργού να αναφέρει διαρκώς το παράδειγμα της «Χαλυβουργίας» είναι ολοφάνερο ότι αποσκοπεί στο να στείλει μήνυμα στα μονοπώλια ότι η κυβέρνηση εγγυάται την ασφάλειά τους έναντι του εργατικού ταξικού κινήματος και πως είναι αποφασισμένη να συντρίψει το ταξικό - ριζοσπαστικό κίνημα για να το διασφαλίσει. Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, δεν πρέπει να τρέφουν ψευδαισθήσεις. Πρέπει να γυρίσουν την πλάτη στις συνταγές διαχείρισης της κρίσης της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ και να χαράξει πορεία για τη δική του εξουσία και διακυβέρνηση, που θα τον απαλλάξει από την κρίση και τη χρεοκοπία οριστικά και μόνιμα.

Το νέο ... μοντέλο δήμων και περιφερειών

Στην πρόσφατη συνάντηση του υφυπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων της Γερμανίας Χανς Φούχτελ με τον υφυπουργό Εργασίας της συγκυβέρνησης Ευριπίδη Στυλιανίδη, έγινε σαφές ότι οι δύο πλευρές επιδιώκουν να προωθήσουν συνεργασία σε επίπεδο δήμων και περιφερειών στην εξής λογική: «Εξορθολογισμός των δαπανών της Τοπικής Διοίκησης, αξιοποίηση ευρηματικών χρηματοδοτικών εργαλείων της δράσης των ΟΤΑ, ώστε να μειώνεται το βάρος της κρατικής δαπάνης γι' αυτούς και στη μεταρρύθμιση των κοινωνικών υπηρεσιών των Δήμων». Τι σημαίνουν πρακτικά τα παραπάνω; Μεγαλύτερες περικοπές σε υπηρεσίες, αλλά και σε χρήματα που δίνονται στους δήμους για να λειτουργούν αυτές τις υπηρεσίες. Κάτι που θα έχει τραγικές επιπτώσεις στο λαό που ήδη τα βγάζει πέρα με το ζόρι, ενώ επίκεινται και νέα αντιλαϊκά μέτρα που καταδικάζουν όλο και μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού στη φτώχεια και την εξαθλίωση.

Για να κατανοήσουμε καλύτερα τι σημαίνει «νέο μοντέλο λειτουργίας της Τοπικής Διοίκησης» αξίζει να αναφέρουμε ότι ήδη σε μια σειρά δήμους που απευθύνονται είτε στους Επιτρόπους (διορισμένοι από την κυβέρνηση ελεγκτές της νομιμότητας των αποφάσεων των δημοτικών και περιφερειακών συμβουλίων) είτε απευθείας στο υπουργείο, για να ζητήσουν τα χρήματα που δικαιούνται, για να μπορούν να λειτουργούν παιδικοί σταθμοί, προγράμματα όπως το «Βοήθεια στο Σπίτι», τα ΚΑΠΗ, τα Δημοτικά Ιατρεία και άλλες δράσεις Πρόνοιας, παίρνουν την απάντηση: «Σε λίγο θα πρέπει να εξασφαλίζετε μόνοι σας τους πόρους. Αν δεν μπορείτε κλείστε τα προγράμματα»... Την ίδια απάντηση, παίρνουν οι εκπρόσωποι των σχολικών επιτροπών που ζητούν χρήματα για να πληρώσουν το νερό, το φως, το πετρέλαιο στα σχολεία και τα νηπιαγωγεία που ξεκινούν σήμερα τη λειτουργία τους...

Αυτή είναι η μία πλευρά. Η άλλη είναι ότι η περιβόητη ελληνογερμανική συνεργασία σε επίπεδο Τοπικής Διοίκησης, αφορά εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις μιας σειράς νευραλγικών τομέων που σήμερα διαχειρίζονται δήμοι και περιφέρειες. Ορισμένοι από τους τομείς είναι: Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, Περιβάλλον, Διαχείριση Απορριμμάτων, χρήση Νέων Τεχνολογιών, ανάπτυξη Εναλλακτικών Μορφών Τουρισμού, αξιοποίηση Δημοτικής Περιουσίας. Κι όλα αυτά οδεύουν στους επιχειρηματίες που θα βγάζουν τεράστια κέρδη. Την ίδια στιγμή, δηλαδή, που είναι ζήτημα αν θα έχουν τα σχολεία πετρέλαιο, που κλείνουν παιδικοί σταθμοί, η συγκυβέρνηση μεθοδεύει ουσιαστικά τη λειτουργία των δήμων σαν βασικούς μοχλούς ενίσχυσης του κεφαλαίου και τη σύμπραξή τους με όλες τις πιθανές μορφές με τους επιχειρηματικούς ομίλους. Ιδιωτικοοικονομικά θα είναι επίσης και τα κριτήρια αξιοποίησης της περιουσίας των δήμων, όπως Συμπράξεις Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα, συμβάσεις παραχώρησης κ.λπ. Αλλωστε, ο «Καλλικράτης», ήδη προβλέπει τέτοιου είδους συνεργασίες και σχέσεις, τέτοιου είδους μοντέλο λειτουργίας της Τοπικής Διοίκησης.

Αυτές οι ιδιωτικοποιήσεις θα χειροτερεύσουν ακόμη περισσότερο τη ζωή του λαού, θα τροφοδοτήσουν την ανεργία, θα επιτύχουν το γκρέμισμα των εργασιακών δικαιωμάτων, θα οδηγήσουν στο να μην παρέχονται βασικές υπηρεσίες πρόνοιας σε τμήματα του πληθυσμού που έχουν ανάγκη έστω κι αυτές τις υποτυπώδεις που παρέχουν σήμερα οι δήμοι. Αυτήν την επικίνδυνη πολιτική, ο λαός πρέπει να την καταδικάσει, να μην την αποδεχτεί και παλεύοντας για την ικανοποίηση των αναγκών του να αποτρέψει την υλοποίησή της.

Κώστας ΠΑΣΑΚΥΡΙΑΚΟΣ

Εφιαλτικές εικόνες από το μέλλον

Γρηγοριάδης Κώστας

Σύμφωνα με τα διεθνή πρακτορεία, η κάτω Βουλή του τσέχικου κοινοβουλίου ενέκρινε σχέδιο νόμου για τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος, με την εγκαθίδρυση από το 2013 ενός «δεύτερου πυλώνα», ανταγωνιστικά στο σημερινό δημόσιο σύστημα. Βάσει αυτού του νόμου, κάθε Τσέχος ηλικίας τουλάχιστον 18 ετών θα έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει τρεις ποσοστιαίες μονάδες (3%) της κοινωνικής του ασφάλισης σε ιδιωτικά ταμεία, υπό τον όρο ότι θα προσθέσει σε αυτό και ποσό που θα ανταποκρίνεται σε άλλες δύο ποσοστιαίες μονάδες (2%). Σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών, η προστασία των πελατών των ιδιωτικών ταμείων θα εξασφαλίζεται ακόμη και στην περίπτωση χρεοκοπίας του ταμείου, μέσω ενός αυστηρού διαχωρισμού του μετοχικού κεφαλαίου και των εισφορών των ασφαλισμένων.

Η κυβέρνηση της Τσεχίας, χώρα που μπήκε στην ΕΕ το 2004, δεν ανακάλυψε την πυρίτιδα σε ό,τι αφορά τις ανατροπές στο σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης. Ο δεύτερος πυλώνας που περιγράφει το νομοσχέδιο είναι ένας εκ των τριών που προβλέπουν οι ευρωενωσιακές στρατηγικές για την αναμόρφωση των ασφαλιστικών συστημάτων σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ. Οι τρεις πυλώνες είναι: Κύρια σύνταξη στο ύψος επιδόματος πείνας, που θα παρέχεται από το κράτος, επαγγελματικά - ανταποδοτικά ταμεία, απ' όπου θα παίρνεις ανάλογα με το τι θα δίνεις στον εργάσιμο βίο σου και ιδιωτική ασφάλιση. Εννοείται ότι οι δύο τελευταίοι πυλώνες είναι αμιγώς ιδιωτικοί, όποιο όνομα κι αν τους δώσει κανείς. Στόχος αυτής της αντιδραστικής αναμόρφωσης είναι, από τη μια το κράτος και η εργοδοσία να απαλλαγούν από την ευθύνη να ασφαλίζουν τους εργαζόμενους και, από την άλλη, να βρει το κεφάλαιο νέα πεδία δράσης σε τομείς με σίγουρο κέρδος, όπως είναι η Ασφάλιση. Οσο για τους κινδύνους που ελλοχεύουν για τους εργαζόμενους από μια τέτοια αναμόρφωση, το ομολογούν οι ίδιοι οι εμπνευστές της, προβλέποντας τάχα «ρήτρες» σε περίπτωση χρεοκοπίας των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών. Για να χρυσώσουν το χάπι, λένε ότι εγγυώνται τις συντάξεις. Γιατί δε ρωτάνε τους χιλιάδες ασφαλισμένους της αμερικάνικης Enron, του ενεργειακού κολοσού που παρείχε και επαγγελματικό ταμείο στους εργαζόμενους και όταν κατέρρευσε τους άφησε στην κυριολεξία ξεκρέμαστους, ενώ χρυσοπλήρωναν μια ζωή για ένα συμπλήρωμα στη σύνταξή τους; Αυτό είναι το μέλλον για εκατομμύρια ασφαλισμένους στην Ελλάδα και την ΕΕ, αν περάσουν τα εφιαλτικά τους σχέδια.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Νέα «θύελλα» για Ταμεία και παροχές

Γρηγοριάδης Κώστας

Νέο γύρο επίθεσης σε βάρος Ταμείων και μιας σειράς παροχών που είχαν οι εργαζόμενοι από κρατήσεις του δικού τους μόχθου προαναγγέλλει η απαλλαγή των εργοδοτών για εισφορές στους Οργανισμούς Εργατικής Εστίας και Εργατικής Κατοικίας. Αυτό ήταν το πρώτο μόνο βήμα από ένα σχέδιο που συνολικά προβλέπει μείωση των εργοδοτικών εισφορών κατά 5%, με στόχο «την τόνωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας», όπως φρόντισε να διευκρινίσει και το δελτίο Τύπου του υπουργείου Εργασίας.

Η μείωση αυτή - για την οποία ήδη πανηγυρίζουν τα αστικά ΜΜΕ - θα δώσει νέο οδυνηρό χτύπημα στα Ταμεία που είναι ούτως ή άλλως βυθισμένα στα χρέη που δεν αποδίδουν εδώ και χρόνια και το κράτος και οι εργοδότες. Ηδη, ο νέος «μποναμάς» που τσέπωσε η πλουτοκρατία ανέρχεται στα 240 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο, ενώ όταν η απαλλαγή ολοκληρωθεί, τα έσοδα για τη συνταξιοδοτική - ασφαλιστική και ιατροφαρμακευτική κάλυψη των εργαζομένων θα είναι μειωμένα κατά 1 ολόκληρο δισεκατομμύριο το χρόνο (σύμφωνα με τους υπολογισμούς του ίδιου του ΙΚΑ)! Φυσικά, αυτό θα πυροδοτήσει νέα βάρη για τις πλάτες των ασφαλισμένων, αφού η λογική λέει το εξής: Τη μείωση των εσόδων θα κληθούν να πληρώσουν και πάλι οι ίδιοι. `Η θα δουν τις δικές τους εισφορές (και τους ήδη πενιχρούς μισθούς τους να εξανεμίζονται ακόμα πιο γρήγορα) να αυξάνονται ή θα δουν τις (ούτως ή άλλως ανεπαρκείς με βάση τις σύγχρονες ανάγκες) παροχές τους να πετσοκόβονται κι άλλο.

Αυτές είναι οι συνέπειες της «μείωσης του μη μισθολογικού κόστους» και της «τόνωσης της ανταγωνιστικότητας». Αποδείξεις κι αυτές, για το ότι δε γίνεται να κερδίζει και η πλουτοκρατία και οι εργαζόμενοι. Από τη μεριά της, η πλουτοκρατία δεν μπορεί παρά να οξύνει τη σύγκρουση με τους εργάτες, γιατί μόνο έτσι θα μπορεί να διασφαλίζει τη σωτηρία της, ειδικά μέσα σε συνθήκες κρίσης. Αυτό που μένει είναι οι εργάτες να συνειδητοποιήσουν την αναπόφευκτη αυτή σύγκρουση και να της δώσουν ως τάξη το περιεχόμενο που επιβάλλουν τα δικά τους συμφέροντα: Περιεχόμενο ανειρήνευτης πάλης μέχρι την ανατροπή.

Αφθονες ιδέες για την επιβάρυνση των εργατών...

Την πρότασή της για «καθιέρωση κοινωνικού πόρου υπέρ της Κοινωνικής Ασφάλισης» επαναφέρουν οι δυνάμεις που βρίσκονται στην ηγεσία της ΓΣΕΕ (όπως αναφέρεται και στο ψήφισμα που έθεσαν προς έγκριση στη Θεσσαλονίκη το Σάββατο). Πρόταση που συνοδεύει γενικές διακηρύξεις για «υπεράσπιση του ΙΚΑ και του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος», τις οποίες κατά καιρούς έχουν επαναλάβει όλοι όσοι έχουν ρημάξει την Ασφάλιση. Για την ακρίβεια, κάθε φορά που ετοιμαζόταν νέα επιδρομή στην Κοινωνική Ασφάλιση (ΚΑ) γινόταν στο όνομα της... υπεράσπισής της.

Ψευδεπίγραφη είναι όμως και η υπεράσπιση που προσφέρει στους ασφαλισμένους η συγκεκριμένη πρόταση της ΓΣΕΕ αφού ούτε λίγο ούτε πολύ προτείνει νέο χαράτσωμα των ασφαλισμένων για να βρουν πόρους τα Ταμεία. Κι αυτό όταν οι εργαζόμενοι είναι οι μόνοι που με συνέπεια πληρώνουν τις δικές τους εισφορές από μισθούς, μάλιστα, που δε φτάνουν να καλύψουν ούτε βασικές τους ανάγκες. Αντί όμως η ΓΣΕΕ να εμφανιστεί αντίθετη σε κάθε επιβάρυνση των ασφαλισμένων, εκείνη δίνει νέες ιδέες στην κυβέρνηση και στη μεγαλοεργοδοσία, τους προσφέρει καταφύγιο. Λέει «χρηματοδότηση και ενίσχυση του ΕΟΠΥΥ» αλλά δε λέει από ποιον πρέπει να χρηματοδοτηθεί και να ενισχυθεί ο ΕΟΠΥΥ.

Δείγμα του πώς εννοούν αυτές οι δυνάμεις τη «στήριξη» του ΕΟΠΥΥ είναι όσα ακούστηκαν τον περασμένο Ιούλη, στο Γενικό Συμβούλιο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία. Η ΔΑΚΕ είχε φτάσει να προτείνει «να μπει νέος φόρος σε τσιγάρα, ποτά, καύσιμα, τζόγο... υπέρ της Υγείας» (όπως τόνιζε το σχετικό ρεπορτάζ του «Ρ» στις 6/7). Ενώ ο συνάδελφός του από την ΠΑΣΚΕ «ζήτησε να διευρυνθεί η φορολογική βάση»...

... από όσους μιλούν για ανατροπή

Σε τέτοιους αγώνες καλούν τους εργαζόμενους αυτές οι συνδικαλιστικές δυνάμεις. Σε «αγώνες» που ουσιαστικά βρίσκουν τρόπους στήριξης του μεγάλου κεφαλαίου και του κράτους του. Σε «αγώνες» για διαφορετικούς τρόπους διαχείρισης μιας πολιτικής που θα συνεχίσει να φορτώνει «τα σπασμένα» στις λαϊκές οικογένειες. Με αυτό το περιεχόμενο θα εντείνουν την παρέμβασή τους το επόμενο διάστημα, πατώντας στο έδαφος της ηττοπάθειας και των αυταπατών που έκαναν τα πάντα, για να κυριαρχήσει στους τόπους δουλειάς τα προηγούμενα χρόνια. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να εγκλωβιστούν σε τέτοια μονοπάτια, που μόνο μακριά από τις αιτίες των προβλημάτων τους δεν οδηγούν. Γιατί δεν αρκεί να ζητάς «ανατροπή της πολιτικής» ή «ανατροπή της κυβέρνησης» όπως αυτές οι δυνάμεις λένε σε διάφορους χώρους. Για παράδειγμα, στην Υγεία, πώς θα ανατραπεί η πολιτική που σμπαραλιάζει την ασφάλιση, τα δημόσια νοσοκομεία και τσακίζει τα δικαιώματα των εργαζομένων; Γίνεται να υπάρξει ανατροπή της πολιτικής αυτής χωρίς πάλη ενάντια στο κεφάλαιο; Γίνεται να ανατραπεί αυτή η πολιτική χωρίς κατάργηση των μνημονίων και των σχετικών νόμων τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την αποδέσμευση από την ΕΕ; Δε γίνεται, αλλά αυτές οι δυνάμεις στηρίζουν την πολιτική που αυξάνει αμείωτα τα μνημόνια, την πολιτική που θέλει ενίσχυση και ανάπτυξη των μεγαλοεπιχειρηματιών. Τέτοιες πλευρές πρέπει να προβληματίσουν τους εργαζόμενους, ειδικά μπροστά στη μάχη για προετοιμασία γενικής απεργίας. Να οργανωθεί η ιδεολογικοπολιτική συζήτηση και η διαφώτιση στους τόπους δουλειάς. Να γίνουν βήματα στην αλλαγή του συσχετισμού δύναμης, να συσπειρωθούν νέες δυνάμεις στα ταξικά συνδικάτα, στο ΠΑΜΕ.

Το κουμάντο να το 'χει ο λαός

Παρακολουθώντας τα «απόνερα» που προκάλεσε και στην Ελλάδα η απόφαση της ΕΚΤ για παρέμβαση στη δευτερογενή αγορά ομολόγων, βγάζει μάτι η προσπάθεια των αστικών επιτελείων να καλλιεργήσουν την ψευδαίσθηση ότι «κάτι αλλάζει» στην ΕΕ. Μερίδα του αστικού Τύπου παρουσιάζει την απόφαση της ΕΚΤ σαν «νίκη του Νότου σε βάρος του Βορρά», άλλοι σαν ελιγμό της Γερμανίας, για να κερδίσει χρόνο στο πεδίο των εσωτερικών ανταγωνισμών. Αλλοι, πάλι, μιλούν για τον «σούπερ Μάριο», προσδίδοντας διαστάσεις ήρωα στον σημερινό επικεφαλής της ΕΚΤ, Μάριο Μόντι. Ολοι μαζί, όμως, αστικά κόμματα και ΜΜΕ, προσπαθούν να παρουσιάσουν τις αποφάσεις της Ευρωτράπεζας σαν «αλλαγή σελίδας» σε ό,τι αφορά τον τρόπο διαχείρισης της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, ανεξάρτητα από το πόσο ικανοποιημένος αισθάνεται ο καθένας, ανάλογα με τα συμφέροντα που εκπροσωπεί.

Στην Ευρωζώνη, πράγματι γίνεται «πόλεμος», ο οποίος μάλιστα χοντραίνει όσο βαθαίνει η κρίση. Είναι πόλεμος κυρίως ανάμεσα στα ισχυρότερα οικονομικά κράτη - μέλη για το ποιος θα χάσει λιγότερα ή θα κερδίσει περισσότερα στο πλαίσιο της αστικής διαχείρισης της κρίσης. Από αυτήν τη σκοπιά, κάθε συμβιβασμός έχει περισσότερο και λιγότερο χαμένους, ανάλογα με το πώς διαμορφώνονται κάθε φορά οι συσχετισμοί. Η διαφορά, όμως, έγκειται στο εξής: Οταν τα αστικά επιτελεία μιλάνε για κέρδη και ζημιές, δεν εννοούν τις συνέπειες που έχει ο κάθε συμβιβασμός στη ζωή του λαού. Αυτήν την έχουν ξεγραμμένη, στο βαθμό που το ξεπέρασμα της κρίσης για λογαριασμό των μονοπωλίων, τα οποία υπηρετούν, προϋποθέτει την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία του λαού.

Αυτή τη στρατηγική υπηρετούν όλες οι κυβερνήσεις, προωθώντας μέτρα όπως αυτά που παίρνονται σε όλη την ΕΕ, με ή χωρίς μνημόνια, και τα οποία μάλιστα έχουν αποφασιστεί πολλά χρόνια πριν την εμφάνιση της κρίσης. Που σημαίνει για τους λαούς αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα χωρίς τελειωμό. Οι αποφάσεις της ΕΚΤ σώζουν τους τραπεζικούς ομίλους και τα μονοπώλια που εκπροσωπούν και βουλιάζουν τους λαούς πιο πολύ στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Το ίδιο θα συμβεί και με οποιοδήποτε άλλο μείγμα διαχείρισης αποφασίσουν, είτε αυτό συμπληρωθεί με «επεκτατικά», είτε με «περιοριστικά» μέτρα. Αλλαγή σελίδας προς όφελος του λαού εντός της ΕΕ και με τα μονοπώλια ακούνητα στην οικονομία και την εξουσία, δε γίνεται. Οσο ο λαός σε κάθε χώρα δεν αποφασίζει να σπάσει με την πάλη του το φαύλο κύκλο της αστικής διαχείρισης, η ζωή του θα γίνεται κόλαση. Λύση για το λαό είναι μόνο η αποδέσμευση από την ΕΕ και η μονομερής διαγραφή του χρέους, με τον ίδιο αφέντη στην οικονομία και την εξουσία της χώρας του.