Τα είπε όλα ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ με τη σύντομη δήλωσή του απ' το Βερολίνο. Είπε σε απλά ελληνικά ότι ο λαός πρέπει να βάλει πλάτη για άλλη πολιτική διαχείρισης όχι μόνο στην καπιταλιστική Ελλάδα, αλλά και στην καπιταλιστική ΕΕ, και όχι εναντίωση στην πολιτική του κεφαλαίου και στην ΕΕ. Ουσιαστικά, προτρέπει το λαό σε υποταγή στην αστική εξουσία και στην ευρωενωσιακή της συμμαχία. Εμμέσως προέτρεψε και τους «δανειστές» να συνδράμουν, προκειμένου να διασφαλίσουν ότι θα πάρουν πίσω περισσότερα απ' όσα έχουν ήδη πάρει, ό,τι περισσότερα εν πάση περιπτώσει μπορούν να αρπάξουν. Οποια λύση και να δώσει η Ευρωένωση στο επίπεδο της διαχείρισης της κρίσης, αυτή θα είναι προς όφελος των μονοπωλίων, σαρωτική για τους λαούς και τα δικαιώματά του. Το γνωρίζει αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί γνωρίζει τη στρατηγική της, τις συνθήκες και τις αποφάσεις της που ρητά το δηλώνουν ότι η επίθεση στους λαούς θα είναι διαρκής και εντεινόμενη ακόμα κι όταν έρθει η φάση της ανάκαμψης. Κι επειδή το γνωρίζει είναι διπλά υπόλογος, λέει συνειδητά ψέματα στο λαό, προκειμένου να μη βρει αυτός το δρόμο για τη διέξοδο προς όφελός του.
Οι διθυραμβικοί τόνοι που επιφύλαξαν τα καθεστωτικά ΜΜΕ της Γερμανίας στην επίσκεψη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ δεν προκαλεί καμία έκπληξη. Ηταν μάλλον αναμενόμενη εξέλιξη, γιατί, εκτός των άλλων, αυτός ήταν και ο βασικός στόχος της επίσκεψης του Αλ. Τσίπρα: να δείξει δηλαδή ότι «δεν είμαι και τόσο επικίνδυνος όσο λένε κάποια ευρωπαικά ΜΜΕ» όπως ο ίδιος είπε μισοαστεία -μισοσοβαρά στην ομιλία του στο συνέδριο του Ιδρύματος Zeit - Stiftung που οργάνωσε η μεγάλη αστική εφημερίδα «Die Zeit» («Ντι Τσάιτ»), στο Αμβούργο. Από την άποψη αυτή το ταξίδι όντως πέτυχε. Αρκεί να αναφερθούν τα εγκωμιαστικά σχόλια της «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε», του ανεπίσημου οργάνου της οικονομικής ολιγαρχίας της χώρας, που χαρακτήρισε «ουσιαστικό» το λόγο του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, σημειώνοντας με έμφαση την πρότασή του για ευρωπαϊκή διάσκεψη για το χρέος κατά το πρότυπο της Γερμανίας το 1953, ενώ ανέδειξε τη στοχοπροσήλωσή του στο μονόδρομο της ΕΕ και τη φανατική υπεράσπιση του ευρώ. Μάλιστα παραθέτοντας το σχετικό απόσπασμα από την ομιλία του --«η διάλυση του κοινού νομίσματος θα απειλούσε την ευρωπαϊκή ενοποίηση και θα προκαλούσε διεθνή κρίση, καθώς το ευρώ είναι το δεύτερο μεγαλύτερο νόμισμα παγκοσμίως»-- η εφημερίδα σχολιάζει με νόημα: «Αυτό δεν θα το έλεγε διαφορετικά η κ. Μέρκελ»!...
Οσο για τις προτάσεις και τις συμβουλές που άκουσε ο Αλ. Τσίπρας από τους συνομιλητές του στην ηγεσία του κόμματος της Αριστεράς (Die Linke) αξίζει να αναφερθεί η απάντηση που έδωσε ένα από αυτά τα στελέχη σε ερώτηση δημοσιογράφου (Αχ. Μητσός) των «Νέων», που συμμετείχε σε ολιγομελή αποστολή Ελλήνων δημοσιογράφων που πραγματοποίησαν επίσκεψη την περασμένη εβδομάδα στη Γερμανία. Αντιγράφουμε από το δικό του ρεπορτάζ στα «Νέα» του περασμένου Σαββάτου: «Είναι συμβατά Τσίπρας και ευρώ; Εκανα αυτή την ερώτηση στον Ντίτερ Ντεμ, εκπρόσωπο του Κόμματος της Αριστεράς για την Ευρώπη και ένα από τα τρία στελέχη του Die Linke με τα οποία επρόκειτο να συναντηθεί χθες το απόγευμα ο Α. Τσίπρας στο Βερολίνο. "Εγώ είμαι οπαδός του Μπερλιγκουέρ", μου απάντησε (...) "Εχω διδαχθεί από τα πραξικοπήματα κατά του Βίλι Μπραντ και του Αλιέντε. Η λύση είναι πάντα ο ιστορικός συμβιβασμός. Για την Ελλάδα αυτό σημαίνει κυβέρνηση συνασπισμού Τσίπρα και Σαμαρά. Προπαντός μακριά από τους σοσιαλδημοκράτες! Το είπα και στον Αλέξη όταν επισκέφθηκε τις προάλλες τη Γερμανία". "Και τι απάντησε ο πρόεδρος;" τον ρώτησα χωρίς να κρύβω την περιέργειά μου. "Ο Αλέξης είναι αδελφός μου. Δεν θα το αποκάλυπτα ποτέ". Μωρέ λέτε;»... Οταν βοά η πραγματικότητα, τα σχόλια περιττεύουν...
Η φορολογική πολιτική, στα χέρια της τάξης που έχει την εξουσία, είναι εργαλείο, ώστε η συγκεκριμένη τάξη να αποκτήσει μεγαλύτερη δύναμη και περισσότερο πλουτισμό. Με αυτήν την έννοια, η φορολογική πολιτική επιταχύνει τις διαδικασίες αναδιανομής των εισοδημάτων υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου, ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί τις αναγκαίες προϋποθέσεις για τη συγκέντρωση του κεφαλαίου στα χέρια συγκεκριμένων επιχειρηματικών ομάδων. Τα παραδείγματα μιλούν από μόνα τους.
`Η μήπως ο πρόεδρος της Ενωσης Θ. Βενιάμης που δήλωσε ότι «συμβάλλει στην προσπάθεια μέσα από τα φορολογικά έσοδα που τόσο έχει ανάγκη ο τόπος»;
Ποιο «ηθικό χρέος» και ποια «φορολογικά έσοδα»; Μιλάμε για τους εφοπλιστές που δίνουν παραγγελίες για πλοία όπου τους συμφέρει οικονομικά (δηλαδή στην Κορέα και στην Κίνα) την ίδια στιγμή που - απολύτως νόμιμα - δεν πληρώνουν φράγκο για φόρους.
Δεν ξέρεις τι είναι μεγαλύτερο τα υπερκέρδη τους ή ο κατάλογος των φοροαπαλλαγών που απολαμβάνουν; Ενας κατάλογος που είναι βέβαιο ότι θα μεγαλώσει με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο.
Και όλα αυτά, χωρίς να συζητάμε για τα πληρώματα με μισθούς πείνας, χωρίς συμβάσεις και ασφάλιση, ή για τις επιδοτήσεις και τις χαριστικές ρυθμίσεις που νομοθετούνται η μία μετά την άλλη.
Οπότε ας σταματήσουν την κοροϊδία και τις φανφάρες περί «εθνικής προσπάθειας». Ούτε με τέτοια κόλπα ούτε με κάποιες ψευτο-δωρεές εφοπλιστών, οι οποίες ανακοινώνονται που και που μπορούν να ξεγελάσουν κανέναν.
ΣΤΟ 3,8% ΘΑ ΚΙΝΗΘΕΙ η ύφεση για το 2013 σύμφωνα με το προσχέδιο προϋπολογισμού που κατέθεσε η κυβέρνηση το οποίο φυσικά περιέχει - τι άλλο; - περικοπές για τις λαϊκές ανάγκες. Θα πετύχει λέει και πλεόνασμα 2,2 δισ. ευρώ!
Προφανώς ούτε αυτοί που θα το υπογράψουν δεν πιστεύουν τις εκτιμήσεις περί ύφεσης και άπαντες ξέρουν ότι οι εκτιμήσεις αυτές είναι αστείες.
Οσο για το «πλεόνασμα», είναι μάλλον προκλητικό να δηλώνουν ότι θα ...«περισσέψουν» χρήματα, όταν τσακίζουν έτσι τον κόσμο. Μόνο οργή προκαλούν οι λογιστικές τους αλχημείες.
«Φούσκα που θα σκάσει» χαρακτηρίζει τη «Χρυσή Αυγή» ο Α. Σαμαράς στη συνέντευξή του στους «Νιου Γιορκ Τάιμς», υποστηρίζοντας ότι τα μέλη της δεν είναι «ιδεολογικοί οπαδοί» αλλά έχουν προσχωρήσει σε αυτήν καθοδηγούμενοι από ένα αίσθημα «αντι-συστημικής» απόγνωσης. Στην ίδια όμως συνέντευξη ο πρωθυπουργός αποκαλύπτει ένα βασικό λόγο της «φούσκας» της «Χρυσής Αυγής», που δεν είναι άλλος από την ιδεολογικοπολιτική κάλυψη που προσφέρει στη δράση της φασιστικής οργάνωσης. Αναπαράγοντας τα χρυσαυγίτικης έμπνευσης ρατσιστικά συνθήματα, ο Α. Σαμαράς υποστηρίζει ότι «οι παράνομοι μετανάστες έχουν καταλάβει την Αθήνα», ενώ έμμεσα πλην σαφώς τους παρουσιάζει ως βασική απειλή για τη «δημόσια υγεία» και την αύξηση της εγκληματικότητας. Δε μένει όμως μόνο στα λόγια, αλλά έχει ξεκινήσει ένα ανελέητο κυνήγι σε βάρος των μεταναστών, με αιχμή του δόρατος την απάνθρωπη επιχείρηση «Ξένιος Ζευς», ενθαρρύνοντας στην πραγματικότητα τα τάγματα εφόδου να αναλαμβάνουν «παράλληλη» δράση σε σπίτια μεταναστών, σε πλατείες και λαϊκές. Ταυτόχρονα όμως με την ιδεολογική «ομπρέλα», οι κυβερνώντες προσφέρουν και πολιτική κάλυψη στη δράση των φασιστικών συμμοριών, όπως περίτρανα αποδείχθηκε την περασμένη Παρασκευή στη σχετική Ερώτηση του ΚΚΕ για τη λειτουργία δουλεμπορικών «Γραφείων Ευρέσεως Εργασίας Ελλήνων». Ανέχεται ακόμα τους χρυσαυγίτες να παίζουν το ρόλο Επιθεωρητών Εργασίας στους τόπους δουλειάς, ενώ σπεύδει να υιοθετήσει τις δικές της προτάσεις για την κλιμάκωση της καταστολής των μεταναστών. Τέτοια πρόταση είναι η θέσπιση ιδιώνυμου «κατά της εγκληματικότητας των λαθρομεταναστών», την οποία επικρότησε αμέσως η «Χρυσή Αυγή», διεκδικώντας την πατρότητά της και αξιώνοντας την άμεση εφαρμογή της...
Η κατάσταση στους δήμους είναι εκρηκτική. Αυτό που έγινε στο Μενίδι την περασμένη βδομάδα, όπου ο δήμος έβαλε λουκέτο και σταμάτησε να πληρώνει τους εργαζόμενους, αναμένεται να συμβεί σε δεκάδες ακόμα δήμους της χώρας. Η λεγόμενη «στάση πληρωμών» δεν αφορά μόνο το ζήτημα των μισθών των εργαζομένων. Είναι ταυτόχρονα και στάση παροχών. Ηδη, αυτό εδώ και πολλούς μήνες έχει ξεκινήσει σε μια σειρά υπηρεσίες όπως: παιδικοί σταθμοί που κόβουν απ' το φαΐ των παιδιών, μετακίνηση των μαθητών στα σχολεία τους, συντήρηση και λειτουργικά έξοδα δημοτικών, γυμνασίων και λυκείων, περικοπές στο πρόγραμμα Βοήθεια στο Σπίτι και άλλες υπηρεσίες Πρόνοιας και πολλά άλλα, περιορισμός του προσωπικού. Ενώ υπάρχουν και άλλα ζητήματα που άπτονται της Δημόσιας Υγείας. Για παράδειγμα, η πλειοψηφία των δήμων έχει μειώσει τη συχνότητα πλυσίματος των κάδων απορριμμάτων λόγω έλλειψης χρημάτων. Κάτι που μπορεί να προκαλέσει μολυσματικές ασθένειες, με κίνδυνο για τη Δημόσια Υγεία.
Πού οδηγεί αυτή η κατάσταση; Συγκυβέρνηση και δημοτικές αρχές ήδη σχεδιάζουν την ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών. Καθαριότητα, δομές Πρόνοιας, παιδικοί σταθμοί, αθλητικοί χώροι κ.ά. Οσοι δήμαρχοι και διευθυντές υπηρεσιών των δήμων έρχονται σε επαφή με τους Επιτρόπους του Ελεγκτικού Συνεδρίου που ελέγχουν τις δαπάνες τους με τις Γραμματείες Αποκεντρωμένης Διοίκησης, συζητούν το ενδεχόμενο της άμεσης ιδιωτικοποίησης υπηρεσιών που τούς δίνει τη δυνατότητα η νομοθεσία («Καλλικράτης» κ.ά.) Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Ηδη, δήμαρχοι και διάφοροι άλλοι φορείς επιχειρούν να στήσουν τις λεγόμενες κοινωνικές επιχειρήσεις, για να υποκαταστήσουν υπηρεσίες που πρέπει να παρέχει το κράτος. Ζητάνε από εργαζόμενους που ήταν στο πρόγραμμα και απολύθηκαν (συμβασιούχοι) ή από άνεργους να κάνουν τέτοιες επιχειρήσεις για να έχουν έσοδα. Ταυτόχρονα, συνδικαλιστικές ηγεσίες των σωματείων στους δήμους παραμυθιάζουν τους εργαζόμενους ότι εάν καταργηθούν υπηρεσίες και ιδιωτικοποιηθούν θα προσληφθούν στις εταιρείες που θα αναλάβουν έργο. Παίζουν με τον πόνο τους, δηλαδή. Απέναντι σ' αυτήν την κατάσταση συνδικάτα, εργαζόμενοι, γονείς, κάτοικοι, πρέπει οργανωμένα να αντιδράσουν. Και να διεκδικήσουν άμεσα μέτρα χρηματοδότησης των υπηρεσιών των δήμων από τον κρατικό προϋπολογισμό.