Πρόσφατα, «άνοιξαν» τα Ναυπηγεία της Ελευσίνας, με τον μεν ιδιοκτήτη τους να «μπουκώνει» εκατομμύρια ευρώ και τους δε εργαζόμενους να μετρούν ήδη δεκάδες απολύσεις. Το «άνοιγμα» αυτό προβλήθηκε από την κυβέρνηση με μια «φιέστα» για την «επανέναρξη» των ναυπηγείων και την ανάκαμψη της οικονομίας που σηματοδοτεί, για το πόσο ανταγωνιστικά γίνονται τα ναυπηγεία και πόσο αυτό θα λειτουργήσει - δήθεν - σε όφελος όλου του λαού.
Χτες, οι εφημερίδες δημοσίευαν την απάντηση του αρμόδιου επιτρόπου Χ. Αλμούνια που με αφορμή Ερώτηση του ΣΥΡΙΖΑ, έδωσε μια διευκρίνιση που δείχνει ότι οι εξελίξεις στο χώρο της ναυπηγικής βιομηχανίας θα συνεχιστούν και θα συμπαρασύρουν ακόμα περισσότερους εργάτες στον κλάδο. Αναφερόμενος στο ότι η διοίκηση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά δεν έχει ακόμα επιστρέψει τις κρατικές ενισχύσεις (για τις οποίες η Ελλάδα δέχτηκε επιπλήξεις για αθέμιτο ανταγωνισμό), το στέλεχος της ΕΕ σημείωσε: «Αν η ΕΝΑΕ (σ.σ. τα ναυπηγεία) δεν είναι σε θέση να επιστρέψει τις ενισχύσεις, θα πρέπει να προβλεφθεί η εκκαθάρισή της. Πράγματι, η παύση των δραστηριοτήτων της εταιρείας και η πώληση των περιουσιακών της στοιχείων θα επέτρεπε σε άλλους δυνητικά ενδιαφερόμενους επενδυτές να αποκτήσουν αυτά τα περιουσιακά στοιχεία, και, χωρίς τα βάρη του παρελθόντος, να κάνουν την καλύτερη δυνατή χρήση τους». Τι λέει δηλαδή; Πως η ΕΕ προσδοκά άμεσες ανακατατάξεις στον κλάδο της ναυπηγικής βιομηχανίας, είναι πανέτοιμη να αξιοποιήσει τη μη «συμμόρφωση» της συγκεκριμένης επιχείρησης και ότι όποιος αναλάβει να λειτουργήσει τα ναυπηγεία θα πρέπει να απαλλαγεί από «τα βάρη του παρελθόντος». Δηλαδή, τα χρέη της.
Στα οποία - οι εξελίξεις με τα ναυπηγεία Ελευσίνας - βεβαιώνουν ότι περιλαμβάνεται και ο σημερινός αριθμός του προσωπικού και τα σημερινά δικαιώματα των εργαζομένων.
Βεβαίως, την ΕΕ, τα κράτη - μέλη της, αλλά και τον εκάστοτε ιδιοκτήτη των ναυπηγείων, ποσώς τους ενδιαφέρει η απαλλαγή από αυτά τα βάρη. Ισα - ίσα. Αυτή η «απαλλαγή» γι' αυτούς είναι απαραίτητη για την ανάκαμψη της οικονομίας τους. Για τους εργάτες όμως, αυτή η «απαλλαγή» συνεπάγεται εξαθλίωση, νέα ένταση της αντεργατικής θύελλας, είναι συνώνυμο με τη διαρκή επιδείνωση της ζωής τους (σχετική και απόλυτη). Χρειάζεται λοιπόν να ωριμάζουν τα συμπεράσματα για την ανάπτυξη που βαφτίζει τα δικαιώματά τους «κόστος» ή «βάρος» και επιβάλλει την «απαλλαγή» από αυτά. Και μαζί με τα συμπεράσματα που ωριμάζουν να δυναμώνει και η οργάνωση ενάντια στην καταστροφική για τους εργαζόμενους ανάπτυξη.
Από το 2014, το σημερινό χαράτσι στα ηλεκτροδοτούμενα ακίνητα, που πληρώνεται μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, θα επεκταθεί και στις αγροτικές καλλιέργειες, βοσκοτόπια, σε περιοχές εκτός σχεδίου πόλης, στην κυριολεξία σε κάθε σπιθαμή γης. Το θέμα συζητείται σε αλλεπάλληλες συσκέψεις του οικονομικού επιτελείου με τους εκπροσώπους των κομμάτων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) της συγκυβέρνησης. Προετοιμάζοντας το έδαφος κάνουν λόγο για κατ' αποκοπή χαράτσι που σε μεσοσταθμικά επίπεδα θα ξεπερνά τα 10 ευρώ το στρέμμα.
Η επίθεση φοροεξουθένωσης των φτωχών αγροτών έχει και συνέχεια με το νέο φορολογικό σύστημα, που ήδη έχει ψηφιστεί και θα εφαρμοστεί στα αγροτικά εισοδήματα επίσης από το 2014. Ειδικότερα, στο 13% θα μπαίνει ο φόρος και θα ξεκινά από το πρώτο ευρώ «καθαρού εισοδήματος». Ταυτόχρονα καταργείται και το σημερινό καθεστώς, γίνεται υποχρεωτική, για όλους τους αγρότες, η χρήση λογιστικών βιβλίων, καταπώς ισχύει και για τους αυτοπασχολούμενους και μικροεπαγγελματίες.
Τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία». Αντίθετα, η συγκέντρωση της γης και της παραγωγής σε μεγάλες καπιταλιστικές ιδιοκτησίες αποτελούν τις κατευθύνσεις της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής που εφαρμόζει η ΕΕ, εξέλιξη για την οποία έγκαιρα είχε προειδοποιήσει το ΚΚΕ. Η λαϊκή συμμαχία εργατών - αγροτών - αυτοαπασχολούμενων - νέων και γυναικών της λαϊκής οικογένειας μπορεί να βάλει φρένο σε αυτήν τη σφοδρή αντιαγροτική - αντιλαϊκή κυβερνητική επίθεση.
Για παράδειγμα, στην ανακοίνωση της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ (Συνεργαζόμενες Εκπαιδευτικές Κινήσεις - ΣΥΝΕΚ) αφού διαβάζουμε την εκτίμηση ότι οι καθηγητές στις ΕΛΜΕ ψήφισαν την πρόταση του ΔΣ της ΟΛΜΕ ως μήνυμα καταδίκης (κι όχι προφανώς ως απόφαση να απεργήσουν), πάμε στην προσπάθεια δικαιολόγησης της στάσης της παράταξης στα όσα έγιναν στη Γενική Συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ. Και διαβάζουμε: «Οι εκπρόσωποι των ΣΥΝΕΚ στο ΔΣ της ΟΛΜΕ, με αίσθημα ευθύνης, συνεκτιμώντας τη γενικότερη κατάσταση στον κλάδο, στο συνδικαλιστικό κίνημα και την κοινωνία, υποστήριξαν την άποψη ότι δεν έχουν διαμορφωθεί οι όροι και οι προϋποθέσεις για να πάμε στην κρίσιμη και αποφασιστική σύγκρουση». Και αμέσως παρακάτω: «Στο ερώτημα εάν έχουν διαμορφωθεί όροι και προϋποθέσεις για την υλοποίηση του απεργιακού προγράμματος (...) αρκετοί πρόεδροι ΕΛΜΕ, μέλη των ΣΥΝΕΚ ψήφισαν υπέρ αυτής της πρότασης».
Δηλαδή, οι εκπρόσωποι των ΣΥΝΕΚ στο ΔΣ έλεγαν ότι δεν υπάρχουν οι όροι και οι πρόεδροι των ΣΥΝΕΚ ψήφισαν ότι υπάρχουν οι όροι...!
Οσο για το... ποιοι είναι αυτοί οι όροι; Κατά τις ΣΥΝΕΚ (όπως εξάλλου και κατά τον ΔΑΚίτη πρόεδρο της ΟΛΜΕ) όρος θα ήταν να αποφάσιζαν 24ωρη απεργία για τις 17 Μάη η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ! Λες και οι όροι για την αποφασιστική σύγκρουση ενός ολόκληρου κλάδου εξαρτώνται από τις συμφωνίες κορυφής στα τραπέζια του κυβερνητικού συνδικαλισμού όπου επιδίδονται οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ...!
Και μαζί με όλα αυτά έρχεται και η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ στην ανακοίνωσή της για «τον αγώνα των εκπαιδευτικών» να πει: «Σε αυτή τη νέα εποχή δε μας αρκεί να υπολογίζουμε όρους και προϋποθέσεις. Οφείλουμε να διαμορφώνουμε όρους συνέχισης των αγώνων (...) Δε μας αρκεί να περιμένουμε, αρχικά, κι ύστερα να καταγγέλλουμε τις γραφειοκρατικές ηγεσίες ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ»...
Ναι, αλλά αυτό ακριβώς κάνατε!! Και τώρα όλοι μαζί εκεί στο ΣΥΡΙΖΑ πέφτετε από τη μια αντίφαση στην άλλη...
Τους τσούζει η αλήθεια, τους στραβώνει η αντιΚΚΕ εμπάθεια και το αποτέλεσμα είναι κάτι σχόλια σαν το χτεσινό στο οπισθόφυλλο της «Αυγής» που αναφέρει μεταξύ άλλων: «Πολύ γρήγορα φαίνεται πως ξέχασε ο νέος Γραμματέας του ΚΚΕ τα συγχαρητήρια από την Καθημερινή για την υπεύθυνη στάση του ΚΚΕ ή, για να πάμε λίγο πιο πίσω, τα συγχαρητήρια ακόμα κι από τον ΛΑ.Ο.Σ. του Καρατζαφέρη για την υπεύθυνη στάση του ΚΚΕ στην εξέγερση του Δεκεμβρίου. Ετσι εξηγείται μάλλον η επίθεση που εξαπέλυσε ο Δημήτρης Κουτσούμπας στον Αλέξη Τσίπρα, αλλά και στους διεθνούς κύρους διανοούμενους της Αριστεράς που συχνά μιλούν με θερμά λόγια για τον ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι είναι "αριστεροί του γλυκού νερού", κατά τον Δ. Κουτσούμπα, θυμίζοντας σε όλους πως οι κομμουνιστές είναι με το "όπλο παρά πόδα" ... Γι' αυτό και από την πρώτη στιγμή που τέθηκε το θέμα της απεργίας της ΟΛΜΕ, το ΚΚΕ την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια....».
Ξεχνάνε, μάλλον, πως στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σκοινί. Κι όμως, μιλάνε αυτοί που δεν προλαβαίνουν τα συχαρίκια από τους βιομηχάνους, τα γεύματα προς τιμήν τους απ' τα Ελληνοαμερικάνικα Επιμελητήρια, τις προσκλήσεις από διεθνούς φήμης μηχανισμούς αναπαραγωγής της κυρίαρχης ιδεολογίας και πολιτικής. Μιλάνε αυτοί που λένε στον ΣΕΒ ότι αν κυβερνήσουν θα ενισχύσουν την επιχειρηματικότητα, θα τους απαλλάξουν από τα «κόκκινα δάνεια».
Το ΚΚΕ δεν καθόρισε ποτέ τη στάση του με γνώμονα το τι θα πει ο ένας και ο άλλος της αντίπερα όχθης, σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ που καθορίζει μέχρι κόμματος την πολιτική του με μόνη έγνοια να πάρει τα εύσημα απ' την αστική τάξη και να την πείσει ότι είναι ικανός να διαχειριστεί τις υποθέσεις της. Πάει, δε, πολύ το θράσος της «Αυγής» να επικαλείται τις εξελίξεις στους εκπαιδευτικούς και στην ΟΛΜΕ, ελάχιστη τσίπα αν διέθεταν θα έκαναν τουλάχιστον γαργάρα τα έργα και τις ημέρες της παράταξής τους στον κλάδο, όπου επιβεβαιώθηκε πλήρως η θέση και η στάση των ταξικών δυνάμεων, που φυσικά δεν ήταν αυτή που ισχυρίζεται η «Αυγή» κάνοντας το άσπρο μαύρο. Που στην ΟΛΜΕ τάχτηκε με την τυχοδιωκτική 5ήμερη απεργία στις εξετάσεις χωρίς καμιά προετοιμασία του κλάδου, χωρίς καμιά προϋπόθεση συμμαχίας με μαθητές, γονείς και τους εργαζόμενους, που συνέχιζε τον ίδιο τυχοδιωκτισμό στις συνελεύσεις των ΕΛΜΕ, που χαιρέτιζε τις αποφάσεις τους, αλλά είχε ήδη εκ των προτέρων καθαρό ότι με την επιστράτευση δε θα κάνουν απεργία. Και βεβαίως αυτή τη στάση κράτησε και στη συνέλευση των προέδρων, ρίχνοντας τις ευθύνες σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ γιατί δεν προκήρυξαν απεργία για να αντιμετωπιστεί ο αυταρχισμός της κυβέρνησης, όταν οι ίδιοι τα «δίπλωναν», αφού δεν έχουν γραμμή σύγκρουσης αλλά συναίνεσης.
Είναι μεγάλο ψέμα αυτά που διακηρύσσουν τα κυβερνητικά παπαγαλάκια, ότι βρισκόμαστε στο τέλος της νύχτας. Η αλήθεια είναι ότι όσο συνεχίζεται η συγκεκριμένη πολιτική, ο λαός θα βουλιάζει όλο και πιο βαθιά στις δίνες της λιτότητας. Μόνη διέξοδος και προοπτική βρίσκεται στον αγώνα, στη ρήξη και την ανατροπή, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και δυνάστες.