Τα ... αόρατα ράντζα του υπουργείου Υγείας
Με 53 ράντζα στους διαδρόμους «ξημερώθηκε» χτες ο «Ευαγγελισμός» μετά τη μεγάλη, όπως λέγεται, προχτεσινή εφημερία, καταρρίπτοντας έτσι τη μόνιμη επωδό των τελευταίων ημερών απ' τον υπουργό Υγείας, που υποστηρίζει πως το κλείσιμο των νοσοκομείων και η κινητικότητα των εργαζομένων δεν είχε καμιά επίπτωση στη λειτουργία των μεγάλων νοσοκομείων. Μάλιστα, την περασμένη βδομάδα επιχείρησε να «επιστημονικοποιήσει» αυτήν την άποψη, επιστρατεύοντας το Εθνικό Κέντρο Επιχειρήσεων Υγείας (ΕΚΕΠΥ) με στατιστικά στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία ο αριθμός των εισαγωγών ασθενών στα δημόσια νοσοκομεία του Λεκανοπεδίου την περίοδο των λουκέτων και της κινητικότητας ήταν ο ίδιος. Τα ίδια έλεγε και τα μεσάνυχτα της Δευτέρας, σε τηλεοπτική εκπομπή, προσθέτοντας με ιδιαίτερη ειρωνεία: «Είδατε πουθενά ράντζα να φτάνουν μέχρι την Ομόνοια;». Την ίδια ακριβώς ώρα, άρχιζε η ανακύκλωση της αθλιότητας των ράντζων απ' το Λεκανοπέδιο Αττικής στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» που είχε τη μεγάλη εφημερία: Στη Δ' Παθολογική κλινική -με 32 κρεβάτια- είχε χτες 23 ράντζα. Στην ψυχιατρική κλινική -με 20 κρεβάτια- είχε, όπως γίνεται μόνιμα σε κάθε εφημερία, 25 ράντζα. Συνολικά, δηλαδή, ο «Ευαγγελισμός» είχε 53 ράντζα, που μπορεί να μην έφτασαν μέχρι την Ομόνοια, όπως ειρωνικά λέει η κυβέρνηση, ωστόσο δείχνουν ανάγλυφα πώς θα διαμορφωθεί η κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία, σε βάρος υγειονομικών και ασθενών.
Βέβηλοι αντικομμουνιστές ...
Τον Νίκο Πλουμπίδη χρησιμοποιεί επιστολογράφος της «Καθημερινής», για να κάνει αντικομμουνισμό. Βάζει μάλιστα τον Νίκο Πλουμπίδη μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα να «διερωτάται ποιος είναι ο εχθρός», υπονοώντας ότι από τον Νίκο Πλουμπίδη που εκτελέστηκε φωνάζοντας «Ζήτω το ΚΚΕ», πέρασε η αμφιβολία για το Κόμμα και η σκέψη ότι αυτό είναι ο «εχθρός». Κατανοητή η προσπάθειά του να καλλιεργήσει συνειρμούς ενάντια στο ΚΚΕ, και χρήσιμο στην εφημερίδα που φιλοξενεί την επιστολή για τον ίδιο σκοπό, αλλά είναι ντροπή τους να βεβηλώνουν τον Πλουμπίδη.
... και σκουριασμένες ιδέες
Γράφει, επίσης, στην ίδια επιστολή: «Αυτή ήτο η αντίληψη της Αριστεράς, η οποία αγωνίστηκε για μια ολοκληρωτική κοινωνία, εις την οποία κατά τη ρήση του ΚΚΕ: "Εσύ δεν είσαι τίποτε το κόμμα είναι το παν". Και οι άνθρωποι αυτοί τιμώνται σήμερον ως "αγωνισταί της Δημοκρατίας", ενώ στόχος τους ήταν η δημιουργία ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος». Πράγματι, δεν γράφει τίποτε καινούριο, απ' όσα η σκουριασμένη αστική προπαγάνδα πασχίζει να προσδώσει στην ιδεολογία, στην πολιτική και τις αξίες του ΚΚΕ αλλά και στη σοσιαλιστική κοινωνία. Ολοκληρωτισμό τη βαφτίζουν επειδή δεν υπάρχουν εκμεταλλευτές. Με το φασισμό, γέννημα του καπιταλισμού και της αστικής δημοκρατίας τους την ταυτίζουν, νομίζοντας πως θα φρενάρουν τον τροχό της Ιστορίας. Ναι, δεν ντρέπονται (αλλά πού να τη βρει η «Καθημερινή» την ντροπή, όταν χρησιμοποιούν τον αντικομμουνισμό ως όπλο το ψέμα περισσεύει) να εξισώνουν την ΕΣΣΔ που νίκησε το ναζισμό και τους κομμουνιστές που ήταν επικεφαλής των απελευθερωτικών κινημάτων στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, με τους ναζιστές και τους φασίστες. Και επειδή μέρες που είναι έρχεται και η «επέτειος του ΟΧΙ», οι κομμουνιστές μπήκαν επικεφαλής του απελευθερωτικού αγώνα στην κατοχή, όταν οι δημοκράτες αστοί άλλοι συνεργάζονταν με τους κατακτητές, και η «Καθημερινή» μαζί, και άλλοι ήταν απόντες από τον αγώνα, αφού πήγαν στη Μέση Ανατολή. Οσο για την ισοπέδωση της προσωπικότητας, κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια, αφού μια χούφτα μεγαλοεπιχειρηματίες, στην κοινωνία τους, είναι ελεύθεροι να ισοπεδώνουν με την εκμετάλλευση τους εργαζόμενους, το λαό, κλέβοντας τον πλούτο που παράγουν, για να ζουν παρασιτικά.
Πάει για μετάνοιες...
Την προηγούμενη φορά που ο κ. Σαμαράς είχε πει κακή κουβέντα για τα Μνημόνια, αναγκάστηκε μετά να εξομολογηθεί εκστομίζοντας εκείνα τα «ουδείς αναμάρτητος»...
Επειτα, όμως, από τα όσα είπε προχτές ο στενός συνεργάτης του, ο κ. Μπαλτάκος, ο οποίος παριστάνοντας (κι αυτός!) τον «αντιμνημονιακό» δήλωσε πως η τρόικα και το μνημόνιο είναι «μια μελανή σελίδα στην ιστορία της χώρας», φοβόμαστε ότι ο κ. Σαμαράς δε θα καθαρίσει με μια εξομολόγηση. Πάει για μετάνοιες...
Για τις «φωνές» στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ
Στην τελευταία συνεδρίαση της ΚΠΕ του ΣΥΡΙΖΑ η «Αριστερή Πλατφόρμα» έκανε αισθητή την παρουσία της, έπειτα από ένα διάστημα «ησυχίας», διαφωνώντας με την απόφαση του κόμματος να ψηφίσει την τροπολογία για την αναστολή χρηματοδότησης πολιτικών κομμάτων, με το σκεπτικό ότι η συμπερίληψη του άρθρου 187Α του Ποινικού Κώδικα «δίνει τη δυνατότητα για εφιαλτικές αυθαιρεσίες, μακάβριες σκευωρίες και διώξεις πολιτικής σκοπιμότητας σε βάρος κινημάτων, κοινωνικών αγώνων και δυνάμεων της ανατρεπτικής Αριστεράς».
Ταυτόχρονα ασκήθηκε κριτική από στελέχη της «Αριστερής Πλατφόρμας» για τη συχνή πυκνή επίκληση του «συνταγματικού τόξου» και της «δημοκρατικής ομαλότητας», αφού - όπως ειπώθηκε - έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ συναθροίζεται και δε διαφοροποιείται από τις δυνάμεις του «αστικού μνημονιακού μπλοκ»...
Εύλογα κάποιος θα διερωτηθεί: Καλά, δε γνωρίζουν σε ποιο κόμμα ανήκουν, όσοι λένε τα παραπάνω; Φυσικά και γνωρίζουν σε ποιο κόμμα βρίσκονται και μάλιστα πάρα πολύ καλά. Οι διαφωνίες τακτικής δεν αναιρούν τη συμφωνία στη σοσιαλδημοκρατική στρατηγική που άλλωστε είχαν πολύ πριν αναδειχθούν σε αξιωματική αντιπολίτευση και συμπυκνώνεται στο στόχο της «κυβέρνησης της αριστεράς». Αυτές οι δυνάμεις έχουν επιπρόσθετες ευθύνες γιατί εμφανίζουν αυτήν τη στρατηγική με «αντικαπιταλιστικό προσωπείο», ως δρόμο για το σοσιαλισμό σε αντίθεση με άλλες εντός ΣΥΡΙΖΑ που δεν κρύβουν την προσαρμογή τους στο ρόλο του διαχειριστή της αστικής εξουσίας. Πρόκειται για δυνάμεις ιδιαίτερα χρήσιμες στην προσπάθεια να εμφανίζονται ως «συγγενικές» στο ΚΚΕ, να δημιουργούν οπορτουνιστικές συγχύσεις, ότι υπάρχει και άλλος δρόμος πιο εύκολος από αυτόν που προτείνει το ΚΚΕ, για τον κοινό - υποτίθεται - σοσιαλιστικό σκοπό.
Φυσικά δεν υπόκεινται όλα σε σχεδιασμούς. Οι αντιφάσεις που χαρακτήριζαν το ΣΥΡΙΖΑ ως οπορτουνιστικό μόρφωμα, που άλλο ήταν και άλλο ήθελε να δείχνει ότι είναι, ενισχύονται σήμερα που ενσωματώνει ολοένα και περισσότερα σοσιαλδημοκρατικά χαρακτηριστικά, στην πορεία προς την πλήρη σοσιαλδημοκρατικοποίησή του. Οι αντιφάσεις αυτές έχουν μια σχετική αυτοτέλεια και δυναμική, πάνω τους επιδρούν κι άλλοι παράγοντες π.χ. η εξελισσόμενη διαδικασία αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος και οι αλλαγές που επιφέρει σε όλα τα αστικά πολιτικά κόμματα.
Πολλές φορές έχει γραφτεί ότι η «αριστερή πτέρυγα» του ΣΥΡΙΖΑ φλερτάρει με δυνάμεις του λεγόμενου «εξωκοινοβουλευτικού χώρου» ακόμα και για τη συγκρότηση ενός νέου φορέα, ενός νέου οπορτουνιστικού μορφώματος, που θα καταλάβει το κενό που θα αφήσει η πλήρης μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε αστικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα.
Στο πλαίσιο αυτό θα πρέπει να ιδωθούν όλες οι διεργασίες στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Για παράδειγμα οι απόψεις που εκφράζει ο βουλευτής του Π. Τατσόπουλος για συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ, ώστε να μη γίνει ρυθμιστής η «Χρυσή Αυγή», τα θετικά λόγια με τα οποία εκφράστηκε για την κινητικότητα στο συγγενικό άλλωστε χώρο της κεντροαριστεράς κ.α. 'Η η παρέμβαση της τάσης του ΣΥΡΙΖΑ «Πλατφόρμα 2010» (Παπαδημούλης, Δούρου κ.ά.) επίσης έπειτα από μεγάλο διάστημα σιωπής, που ζητά επιτάχυνση των διαδικασιών συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ ως κόμματος ικανού να ασκήσει την αστική διαχείριση.
Οι εργατικές λαϊκές δυνάμεις να έχουν αυτιά και μάτια ανοιχτά. Γύρω τους στήνονται πολλές «παγίδες» για τον εγκλωβισμό της δυσαρέσκειας και της οργής τους και την ανώδυνη για την αστική εξουσία εκτόνωσή τους. Για να παρεμποδίσουν τη συνάντησή τους με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, που μπορεί να γονιμοποιήσει διεργασίες ριζοσπαστικοποίησης στις λαϊκές συνειδήσεις, έτσι που να καρποφορήσουν εξελίξεις προς όφελος του λαού.
Βάσω ΝΙΕΡΡΗ
Χύνουν δηλητήριο κατά των μεταναστών
Εχουμε 1,5 εκατομμύρια ανέργους και 1,5 εκατομμύρια μετανάστες. Με αυτά τα λόγια ο πρωθυπουργός της χώρας επιχείρησε να συνδέσει εμμέσως πλην σαφώς την ανεργία με την ύπαρξη μεγάλου αριθμού μεταναστών στη χώρα μας. Αναπαράγοντας τη γνωστή αντιδραστική θεωρία ότι για την ανεργία φταίνε οι μετανάστες, χύνει το αντεργατικό του δηλητήριο, επιχειρεί να διαιρέσει τους εργάτες σε ξένους και γηγενείς. Προκλητικά κρύβει τις βαθύτερες αιτίες της ανεργίας, από την οποία χειμάζονται όλες οι καπιταλιστικές οικονομίες σε όλες τις φάσεις του κύκλου της και παίρνει καταστροφικές διαστάσεις σε περιόδους κρίσης και αυτό σε όλες τις χώρες, είτε έχουν είτε δεν έχουν μεγάλο αριθμό μεταναστών. Την ανεργία δεν την προκαλούν οι μετανάστες, αλλά ο άναρχος καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, το κυνήγι των καπιταλιστών για μεγαλύτερο κέρδος, ο ανταγωνισμός των μονοπωλίων, η ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων από τη μια χώρα στην άλλη για την αναζήτηση φθηνής εργατικής δύναμης. Αλλωστε τα ίδια τα επίσημα στοιχεία διαψεύδουν απερίφραστα την προπαγάνδα του πρωθυπουργού. Σύμφωνα με το ΙΚΑ και τις περιοδικές δηλώσεις των επιχειρήσεων οι 9 στους 10 μισθωτούς ασφαλισμένους στον Οργανισμό το 2012, έχουν Ελληνική υπηκοότητα! Συγκεκριμένα στο σύνολο των μισθωτών ασφαλισμένων το 90,68% έχουν ελληνική υπηκοότητα, το 1,63% έχουν υπηκοότητα άλλης χώρας της ΕΕ και μόνο το 7,69% είναι υπήκοοι χώρας εκτός ΕΕ. Επιπλέον σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για το δεύτερο τρίμηνο του 2013, ενώ το μέσο εθνικό ποσοστό ανεργίας ανέρχεται στο 27,1%, το ποσοστό ανεργίας των Ελλήνων είναι 26,1% όταν στους μετανάστες το ποσοστό ανεργίας είναι 38,3%. Αυτή είναι η πραγματικότητα που τόσο προκλητικά διαστρεβλώνει ο πρωθυπουργός για να δικαιολογήσει την αντεργατική του πολιτική και τον πόλεμο που έχει εξαπολύσει κατά των μεταναστών.
... για το ποιος είναι πιο φανατικός υποστηρικτής της ΕΕ
Ας σταθούμε όμως στην αντιπαράθεση μεταξύ ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να εμφανιστεί ως δύναμη υπεράσπισης της ΕΕ, εκφράζοντας μάλιστα τη λύπη του που αυτή αποδομείται από τις πολιτικές της Μέρκελ, τις οποίες ακολουθεί και η ελληνική κυβέρνηση.
Η δε ΝΔ κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ότι την υποψηφιότητα Αλ. Τσίπρα στηρίζουν «αντιευρωπαϊκά» κόμματα. Εδώ όμως η ΝΔ αδικεί το ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ξέρει ότι το ΚΕΑ - όπως και τα άλλα ευρωκόμματα - έχουν ως βασική αρχή την υπεράσπιση των θεμελιωδών συνθηκών της ΕΕ, προκειμένου να αναγνωριστούν ως τέτοια; Δε γνωρίζει η ΝΔ ότι μέσα στο ΚΕΑ συμμετέχουν κόμματα όπως το Γαλλικό ΚΚ, η Die Linke της Γερμανίας κ.ά. που όχι μόνο υποστηρίζουν με νύχια και με δόντια την ΕΕ και τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, αλλά έχουν κατά καιρούς πάρει μέρος στην κυβερνητική διαχείριση (το γαλλικό ΚΚ την περίοδο της κυβέρνησης Ζοσπέν, το Die Linke σε κυβερνήσεις διαφόρων ομοσπονδιακών γερμανικών κρατιδίων) με εξαιρετικά αποτελέσματα όσον αφορά την παραγωγή αντιλαϊκού έργου;
Τα γνωρίζει όλα αυτά, όμως επιμένει να αποδίδει στο ΣΥΡΙΖΑ θέσεις που δεν έχει, με διπλή στόχευση: Από τη μία να παίξει το παιχνίδι του νέου διπολισμού και από την άλλη να ενοχοποιήσει την πολιτική θέση για αποδέσμευση από την ΕΕ και ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, προωθώντας σταθερά και συστηματικά τη θεωρία των άκρων.
Ο λαός να βγάλει τα συμπεράσματά του και να απορρίψει τους λάτρεις της ΕΕ, που στήνουν ένα ακόμη δικομματικό παιχνίδι στις πλάτες του λαού.
Βόρειοι και νότιοι...
Είτε γιατί το πολιτικό σύστημα ψάχνει τους δρόμους για την ανασύνθεσή του, είτε γιατί εντείνονται οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί στο εσωτερικό της αστικής τάξης, ή, ακόμα κι αν αυτό επιβάλλουν κάποιοι εκλογικοί σχεδιασμοί, γεγονός είναι ότι τόσο η ομάδα που ηγείται στη σημερινή αστική κυβέρνηση, όσο και οι ομάδες που φιλοδοξούν να πάρουν τη σκυτάλη, δεν θα μας αφήσουν να πλήξουμε. Το δίλημμα «μνημόνιο - αντιμνημόνιο» έχει πλέον φάει τα ψωμιά του. Οι «διαφορές» για την επαναδιαπραγμάτευση ή «κούρεμα» του χρέους έχουν επίσης αμβλυνθεί. Δύσκολα ξεχωρίζεις αν διατυπώνονται θέσεις από στέλεχος της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ ή κάποιου από τα υπό εκκόλαψη νέα σχήματα. Γίνεται φανερό ότι η πολιτική διαπάλη θα τείνει να απογειωθεί σε θέματα έως και εξωτικά.
Κατά την επίσημη εκδοχή ο Αντ. Σαμαράς πήγε στη Μάλτα και στην Ιταλία για τη μετανάστευση. Η αρθρογραφία, όμως, στον φιλικό προς την κυβέρνηση Τύπο αναφέρει ότι μέσω Μάλτας στέλνεται μήνυμα στο Βορρά της Ευρώπης ότι ο Νότος συγκροτεί συμμαχία και δεν δέχεται άλλα μέτρα. Μήνυμα που προκαλεί μια κάποια ταραχή στον ΣΥΡΙΖΑ καθώς βλέπει να χάνει ένα ακόμα από τα συνθήματα. Ολο το προηγούμενο διάστημα επιχειρούσε να πείσει ότι υπάρχει εναλλακτική λύση σε μια κρίση που ενώ είναι καπιταλιστική κρίση, αυτός την εμφανίζει ως πρόβλημα διαχείρισης γύρω από το οποίο συγκρούονται τα συμφέροντα του σκληρού νεοφιλελεύθερου Βορρά με τον δήθεν πιο ανοιχτόμυαλο Νότο. Βεβαίως, το ζήτημα δεν είναι γεωγραφικό ή δεν είναι ζήτημα ταμπεραμέντου. Πίσω από το πλαστό σχήμα «Βορράς - Νότος» βρίσκονται καπιταλιστικές οικονομίες διαφορετικού μεγέθους και σε διαφορετική φάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Ο Σαμαράς «οργανώνει το νέο σήριαλ για να κερδίσει πολιτικό χρόνο», ψελλίζει αμήχανα η χτεσινή «Αυγή», την ώρα που το «Εθνος» βεβαιώνει πως βασικός στόχος των επισκέψεων Σαμαρά είναι «να προωθήσει τη συνεργασία των χωρών της περιοχής σε μια προσπάθεια απεμπλοκής από τις εξοντωτικές πολιτικές λιτότητας».
Η γραμμή της πολιτικής διαπραγμάτευσης, είτε τη «συμμαχία του νότου» την συγκροτήσει ο Σαμαράς, είτε ο Τσίπρας, από τη σκοπιά των συμφερόντων του λαού είναι μια απάτη. Οπως σημειώναμε χτες σε άλλο άρθρο, αυτό που βρίσκεται πράγματι σε διαπραγμάτευση είναι ποιο τμήμα του κεφαλαίου θα χάσει περισσότερα ή λιγότερα και κατά συνέπεια ψάχνουν ποια πολιτική εξυπηρετεί αυτό το στόχο. Για το λαό το γεγονός είναι ένα: Σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες, είτε βρίσκονται στην ύφεση, ή εμφανίζουν σημάδια ανάκαμψης, είτε στο νότο είτε στο βορρά, οι εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, που έχει ανάγκη το κεφάλαιο και προωθούν οι κυβερνήσεις του. Η διαμάχη για τη διαχείριση εκφράζει σύγκρουση συμφερόντων στο εσωτερικό της αστικής τάξης. Ο λαός δεν έχει κανένα συμφέρον να παλεύει κάτω από ξένη σημαία είτε «βόρεια» είτε «νότια». Τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα μπορεί να τα υπερασπίσει μόνο η εργατική - λαϊκή εξουσία, η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, ο κεντρικός επιστημονικός σχεδιασμός της οικονομίας, ο εργατικός - λαϊκός έλεγχος. Κάτω από αυτή τη σημαία αξίζει η μάχη.
Αντιπαράθεση ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ...
Η πρόταση του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) για την υποψηφιότητα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρα, ως υποψηφίου προέδρου της Κομισιόν, πυροδότησε ένα νέο επεισόδιο στην αποπροσανατολιστική δικομματική αντιπαράθεση μεταξύ ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ.
Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ - όπως λέει ο ίδιος - αναδεικνύει «τον ισχυρό πολιτικό συμβολισμό αυτής της υποψηφιότητας σε μία περίοδο που η ΕΕ αποδομείται από τις πολιτικές της λιτότητας». Επίσης αναδεικνύει την αναγνώριση εκ μέρους του ΚΕΑ της συμβολής του ΣΥΡΙΖΑ στο ίδιο το ΚΕΑ και στις λαϊκές αντιστάσεις σε όλη την Ευρώπη.
Η δε ΝΔ και διάφορα ΜΜΕ που πρόσκεινται στην κυβέρνηση επικεντρώνουν στο ότι αυτοί που στηρίζουν την υποψηφιότητα Τσίπρα είναι κόμματα μαρξιστικά, αναρχικά, πρώην σταλινικά, τροτσκιστικά, εξτρεμιστικά και προπαντός αντιευρωπαϊκά.
Τα συγκεκριμένα ΜΜΕ, όπως π.χ. η εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, κάνουν μάλιστα λαθροχειρία, με το να εμφανίζουν τον Αλ. Τσίπρα ως υποψήφιο πρόεδρο της GUE (ευρωομάδα στο Ευρωκοινοβούλιο που λειτουργεί ως συνομοσπονδία και στην οποία συμμετέχει και το ΚΚΕ), θέτοντας μάλιστα το ερώτημα τι θα κάνει το ΚΚΕ. Η πραγματικότητα βέβαια είναι διαφορετική. Ο Αλ. Τσίπρας είναι προτεινόμενος υποψήφιος πρόεδρος από το ΚΕΑ και όχι από την GUE, ανεξάρτητα αν υπάρχουν κάποια κόμματα που συμμετέχουν και στα δύο. Και φυσικά το ΚΚΕ δε στηρίζει αυτήν την υποψηφιότητα, όπως και καμία άλλη για πρόεδρο της Κομισιόν.
Αφήνουμε κατά μέρος τη διαδικασία ανάδειξης του προέδρου της Κομισιόν, που είναι ένα ατελείωτο παρασκήνιο διαβουλεύσεων και συμβιβασμών, μεταξύ χωρών και ευρωκομμάτων, προκειμένου να εξισορροπηθούν οι ανταγωνισμοί στα πλαίσια της ΕΕ. Οπως επίσης και το γεγονός ότι η υποψηφιότητα Τσίπρα για πρόεδρος της Κομισιόν και ο ισχυρός πολιτικός συμβολισμός, όπως λέει ο ίδιος, είναι μία ακόμη απόδειξη της πίστης και υποταγής του ΣΥΡΙΖΑ στην ΕΕ, που δήθεν μπορεί να εξανθρωπιστεί εάν αλλάξει η σύνθεση του Ευρωκοινοβουλίου, αν επικρατήσουν οι «δυνάμεις του Νότου» και πολλά ακόμη «εάν», προκειμένου να κρύψουν από τον ελληνικό λαό και τους άλλους λαούς τον αντιδραστικό, απάνθρωπο και βαθιά ταξικό χαρακτήρα αυτής της λυκοσυμμαχίας.
Feeds
