Εχουμε γράψει πολλές φορές: Το ζήτημα του χρέους, που η κυβέρνηση ισχυρίζεται πως αφορά όλο το λαό που θα έχει οφέλη από την όποια ρύθμιση, είναι μια απάτη. Αφορά πρωτίστως τη δυνατότητα του αστικού κράτους να χρηματοδοτεί το κεφάλαιο για νέες επενδύσεις, ώστε η χώρα να ξαναβγεί στις καπιταλιστικές αγορές και να ξαναδανειστεί, για να χρηματοδοτήσει ξανά τους μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους ή να προχωρήσει σε κρατικές επενδύσεις σε συνεργασία με επιχειρηματίες. Αυτό επιδιώκει και η κυβέρνηση Τσίπρα. Και βέβαια, με προϋπόθεση τη λήψη όλων αυτών των αντιλαϊκών μέτρων που βιώνει ήδη ο λαός. Μια λεπτομέρεια: Αυτό το χρέος που δεν το δημιούργησε ο λαός, θα συνεχίσει να το πληρώνει «εις το διηνεκές», που έλεγε και ο Βαρουφάκης.

Ο Αλ. Τσίπρας σε προχτεσινή παρέμβασή του στη Βουλή κατά τη διάρκεια της συζήτησης για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, απαντώντας στον πρόεδρο της ΝΔ, σημείωσε ότι οι προηγούμενες εκλογές «έγιναν με ανοιχτά χαρτιά, ο λαός ήξερε ότι υπάρχει μια συμφωνία και ψήφισε εμάς για να την υλοποιήσουμε». Με απλά λόγια, δηλαδή, «μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται». Το ΚΚΕ προειδοποιούσε και προεκλογικά ότι ζητάνε απ' το λαό την ψήφο του για να την αξιοποιήσουν μετά τις εκλογές ως απόδειξη ότι συναινεί στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής! Ομως, αυτή η προσπάθεια δεν πρέπει να τους περάσει. Ο λαός δεν πρέπει να δείξει καμιά πλέον ανοχή στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και στην πολιτική της. Με τον αγώνα του να αποδείξει ότι δεν έδωσε λευκή επιταγή έγκρισης της αντιλαϊκής επίθεσης. Εχει αυτήν τη δυνατότητα, έχει αυτήν την ευκαιρία που πρέπει να την αξιοποιήσει, παίρνοντας μέρος στους αγώνες του επόμενου διαστήματος. Ξεκινώντας από τα συλλαλητήρια στις 22/10 και την προετοιμασία πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας.

Το τι σημαίνει «αριστερή» αντίληψη των «fast track» επενδύσεων το εμπεδώσαμε το βράδυ των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης από τον πρωθυπουργό. Πιο συγκεκριμένα είπε: «(...) σκοπεύουμε να συγκροτήσουμε ειδικό φορέα προσέλκυσης επενδύσεων, ο οποίος θα έχει την ευθύνη για τη δημιουργία, την εκπόνηση και την ανάπτυξη επενδυτικών σχεδίων, τη δημιουργία του αναγκαίου θεσμικού πλαισίου για την ανάπτυξη επενδυτικής στρατηγικής (...) Για τις μεγάλες και σύνθετες επενδύσεις, ο δημόσιος αυτός ειδικός φορέας θα επιμελείται της υποβολής μελετών και της έκδοσης των αναγκαίων, απαραίτητων αδειών. Η δε διαδικασία θα προχωράει είτε με έκδοση Προεδρικού Διατάγματος, είτε με απευθείας κύρωση από τη Βουλή των όρων της σύμβασης και σε κάθε περίπτωση την ευθύνη της απόφασης και του ελέγχου θα την έχει το ελληνικό Κοινοβούλιο. Επίσης, ο φορέας θα προχωρά στις προβλέψεις για τα σχετιζόμενα με τις επενδύσεις έργα υποδομής. Θα εποπτεύει και θα επιταχύνει τις διαδικασίες επίλυσης διαφορών με το Δημόσιο».

Εάν σε αυτό το πλαίσιο που περιγράφει ο πρωθυπουργός προσθέσουμε και όσα ακούστηκαν αυτές τις μέρες από στελέχη της κυβέρνησης περί καταπολέμησης της γραφειοκρατίας και των αγκυλώσεων, τότε έχουμε ένα εξαιρετικό μοντέλο κυβερνητικού «fast track» για νέες επενδύσεις. Τύφλα να 'χει ο Παμπούκης...

Μιλώντας χτες στη Βουλή, ο υπουργός Εργασίας παραδέχτηκε ανέξοδα ότι στους τόπους δουλειάς βασιλεύει η τρομοκρατία, υπό το βάρος και της ανεργίας, και κάλεσε το ΚΚΕ, «που είναι σε αυτούς τους αγώνες μπροστά παρά τις διαφορές τις προφανείς που έχουμε ως προς τα άλλα γενικότερα ζητήματα, να μας βοηθήσει να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε αυτό το φαινόμενο της πλήρους εργασιακής ζούγκλας». Νωρίτερα είχε πει πως «αυτό το φόβο (σ.σ. στους χώρους δουλειάς), όσο μπορούμε θέλουμε να τον αντιμετωπίσουμε μέσω των μηχανισμών ελέγχου που έχουμε, κυρίως μέσω του ΣΕΠΕ». Αφήνουμε κατά μέρος την προσπάθεια του υπουργού να δημιουργήσει εντυπώσεις απευθύνοντας τέτοιου είδους «προτροπές» στο ΚΚΕ. Στην ουσία του πράγματος: Η κυβέρνηση και η πολιτική της είναι μέρος του προβλήματος που έχουν να αντιμετωπίσουν οι εργαζόμενοι, και όχι μέρος της λύσης. Η εργασιακή ζούγκλα είναι δημιούργημα του κεφαλαίου στην προσπάθειά του να ανακάμψει και να διευρύνει την κερδοφορία του. Αυτή τη ζούγκλα, όμως, υπηρετεί και η κυβέρνηση, αυτή και οι προηγούμενες, συνδιαμορφώνοντας και υλοποιώντας αντεργατικές κατευθύνσεις της ΕΕ. Αλλωστε, ακόμα και το ΣΕΠΕ που επικαλείται ο Κατρούγκαλος, κυριολεκτικά φυτοζωεί και δεν μπορεί να παίξει ούτε τον ελάχιστο ρόλο στην εφαρμογή ακόμα και των ελάχιστων προστατευτικών διατάξεων που έχουν απομείνει στην εργατική νομοθεσία. Για να μη μιλήσουμε για το συνδικαλιστικό νόμο που ετοιμάζει η κυβέρνηση και ο οποίος θα αφαιρέσει κάθε δυνατότητα από τους εργαζόμενους να απαντήσουν συλλογικά απέναντι στην επιθετικότητα της εργοδοσίας, την οποία κατά τ' άλλα καταγγέλλει ο Κατρούγκαλος...

1829 Οι Τζορτζ και Ρόμπερτ Στέφενσον επιδεικνύουν την ατμομηχανή τους, που, σέρνοντας γεμάτα βαγόνια, αναπτύσσει την ιλιγγιώδη, για την εποχή, ταχύτητα των 46 χιλιομέτρων την ώρα.

1892 Γεννιέται ο Γιουγκοσλάβος συγγραφέας Ιβο Αντριτς (Νόμπελ Λογοτεχνίας, 1961).

1912 Ο ελληνικός στόλος απελευθερώνει τη Λήμνο (Α' Βαλκανικός Πόλεμος).

1915 Αυστριακές και γερμανικές δυνάμεις κυριεύουν το Βελιγράδι, ενώ οι Βούλγαροι εισβάλλουν στη Σερβία από τα ανατολικά (Α' Παγκόσμιος Πόλεμος).

1923 Αντιμέτωπο με το νέο επαναστατικό αναβρασμό στις γραμμές της γερμανικής εργατικής τάξης, το Ράιχσταγκ παραχωρεί έκτακτες αρμοδιότητες στην κυβέρνηση του Στρέσεμαν (στην οποία μετείχαν και 4 σοσιαλδημοκράτες υπουργοί), προκειμένου να καταπνίξει τους εργάτες (όπως και έγινε).

1934 Δολοφονείται στη Μασσαλία ο βασιλιάς της Γιουγκοσλαβίας Αλέξανδρος ο Α'.

1940 Γεννιέται ο Βρετανός μουσικός Τζον Λένον.

1956 Χάρη στο σοβιετικό «βέτο», ματαιώνεται η απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ να επιβληθεί στην Αίγυπτο η διεθνοποίηση της διώρυγας του Σουέζ.

1962 Η Ουγκάντα αποκτά την ανεξαρτησία της από τη Βρετανία.

1964 Δριμύ «κατηγορώ» του Μακάριου, στη Διάσκεψη των Αδεσμεύτων, κατά των «ιμπεριαλιστικών δυνάμεων», για το Κυπριακό. Ο Μακάριος ζητάει την άμεση απομάκρυνση των βρετανικών βάσεων και διακηρύσσει αδέσμευτη πολιτική.

1967 Εκτελείται ο κομμουνιστής επαναστάτης Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Γεννήθηκε στο Ροσάριο της Αργεντινής στις 14 Ιούνη 1928 και σπούδασε Ιατρική. Μετά την αποφοίτησή του, θα επισκεφτεί μια σειρά χώρες της Λατινικής Αμερικής, ερχόμενος σε επαφή με τους κοινωνικούς αγώνες και τις επαναστατικές ιδέες, ενώ το 1953, πηγαίνοντας στη Γουατεμάλα, θα γνωριστεί με Κουβανούς εξόριστους, συντρόφους του Φιντέλ Κάστρο, που είχε φυλακιστεί μετά το κίνημα της 26ης Ιούλη 1953.

Η γνωριμία του με τον Φιντέλ, το 1955, στάθηκε καθοριστική γι' αυτόν. Ο Τσε εντάχθηκε στις κουβανικές επαναστατικές ομάδες. Το 1956 ξεκίνησε με 82 συντρόφους του για την Κούβα, αλλά στα βουνά της Σιέρα Μαέστρα έφτασαν μετά από μάχες μόνο 12. Ωστόσο, η επανάσταση εξαπλώθηκε και την 1η Γενάρη 1959 οι επαναστάτες μπήκαν νικητές στην Αβάνα.

Ο Τσε υπηρέτησε την κουβανέζικη επανάσταση με όλες του τις δυνάμεις, από όποια θέση κι αν βρέθηκε. Το 1966 πήγε στη Βολιβία, αποσκοπώντας να φουντώσει το επαναστατικό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα σε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική.

Μετά την τελευταία μάχη στις 8 Οκτώβρη 1967, ο Τσε, πληγωμένος στο ένα πόδι και με το όπλο του κατεστραμμένο, πιάστηκε και κατ' απαίτηση των ΗΠΑ δολοφονήθηκε την επομένη. Το σώμα του θάφτηκε σε μυστικό τόπο, ο οποίος αποκαλύφτηκε μόλις στις 28 Ιούνη 1997.