«Κάποια μέλη του ΝΑΤΟ επιχειρούν να παίξουν συγκεκριμένους ρόλους ασφαλείας στη λεγόμενη περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού (...) η Κίνα μπορεί να απαντήσει, συμμετέχοντας σε ζητήματα ασφαλείας σε όλη την Ευρώπη και να επιτρέψει στο ΝΑΤΟ να κατανοήσει περισσότερα για την Κίνα ως παγκόσμιο παράγοντα ασφαλείας». Αυτά γράφονταν στον ξενόγλωσσο Τύπο της Κίνας, στον απόηχο της επίσκεψης του Κινέζου υπουργού Αμυνας στα Βαλκάνια, συμπληρώνοντας μεταξύ άλλων ότι «αν εκείνοι μπορούν να έρθουν στην Κινεζική Θάλασσα, μπορούμε κι εμείς να έρθουμε στη Μεσόγειο». Τις ίδιες μέρες, αποτιμώντας το πέρασμα του Κινέζου υπουργού από τη χώρα μας, τα αστικά επιτελεία σημείωναν με «νόημα» σε άρθρα και αναλύσεις πως «το πράγμα έχει αγριέψει» και ότι «ο κόσμος αλλάζει ραγδαία». «Το αδιανόητο, όπως π.χ. ο κινεζικός στόλος να έχει αισθητή παρουσία στην περιοχή μας, μπορεί να γίνει ρουτίνα τα επόμενα χρόνια», σημείωναν και κατέληγαν: «Αν το δίλημμα γίνει "ή μαζί μας ή απέναντι", οι αποφάσεις και οι απαντήσεις δεν θα είναι εύκολες ή αυτονόητες».

Ολα αυτά δίνουν μια καλή «γεύση» για το τι σημαίνει να είσαι «μπροστάρης» στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, όπως διεκδικεί για τη χώρα μας η κυβέρνηση της ΝΔ, με τη στήριξη όλων των άλλων αστικών κομμάτων, σε συνθήκες που οι ανταγωνισμοί «αγριεύουν», με την Κίνα να απειλεί την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ. Δίνουν ταυτόχρονα μια «γεύση» για το τι σημαίνουν οι «συμμαχίες» και τα σχήματα που στήνουν η σημερινή και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις με την «ομπρέλα» των ΗΠΑ, από την Ανατ. Μεσόγειο έως τον Περσικό και τον Ειρηνικό, έχοντας το θράσος να τις βαφτίζουν συμφωνίες «σταθερότητας», ενώ μπλέκουν τη χώρα βαθύτερα σε ανταγωνισμούς, που καθιστούν στόχο το λαό! Στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς «το ξύλο έχει δυο μεριές», όπως λέει η παροιμία. Και το μόνο σίγουρο είναι πως ο λαός θα βγαίνει ζημιωμένος, έως ότου αποφασίσει να πάρει το «ξύλο» στα χέρια του.

Τα τελευταία 30 χρόνια έχει διπλασιαστεί ο όγκος του βρόχινου νερού που δέχεται η πρωτεύουσα, σημειώνει μια μελέτη επιστημόνων, που αξιοποιείται ως απόδειξη της κλιματικής αλλαγής, αλλά και ως δικαιολόγηση των τραγικών καταστάσεων που ζουν εκατομμύρια κάτοικοι στο Λεκανοπέδιο όταν ξεσπάσει μια δυνατή νεροποντή, εξαιτίας της παντελούς έλλειψης αντιπλημμυρικού σχεδιασμού και υποδομών. Οση βροχή και να πέσει, όμως, δεν πρόκειται να ξεπλύνει το κράτος και όλες τις κυβερνήσεις από τις ευθύνες τους για την ταλαιπωρία, τις καταστροφές, ακόμα και τους νεκρούς που θρηνούμε συχνά πυκνά από τις πλημμύρες. Και μόνο το γεγονός ότι η ένταση των πλημμυρικών φαινομένων εξαιτίας και των αλλαγών στο κλίμα δεν προέκυψε χτες, αλλά παρακολουθείται και μελετάται επιστημονικά πολλές δεκαετίες τώρα, δεν αφήνει καμία αμφιβολία για το ποιος φταίει που πνιγόμαστε κάθε που βρέχει. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι σε ημερίδα του ΤΕΕ πριν από 20 σχεδόν χρόνια προβλεπόταν η σημερινή εξέλιξη, όχι μόνο ως αποτέλεσμα της έλλειψης κρατικού σχεδιασμού για αντιπλημμυρική προστασία, αλλά και ως συνέπεια της άναρχης επέκτασης του αστικού και βιομηχανικού ιστού. Σημειωνόταν μάλιστα από τότε ότι εξαιτίας αυτής της επέκτασης, αντιπλημμυρικά έργα που έγιναν τη δεκαετία του '70, με προοπτική πεντηκονταετίας, είχαν ήδη ξεπεραστεί 15 χρόνια μετά την κατασκευή τους και δεν πρόσφεραν καμία ουσιαστική προστασία. Επιβεβαιώνεται δηλαδή, απ' όπου και να το δει κανείς, ότι στο σύστημα όπου όλα μετριούνται στο ζύγι του «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο, η προστασία της υγείας, της περιουσίας, ακόμα και της ζωής του λαού, δεν είναι καθόλου δεδομένη.

742 Γεννιέται ο Καρλομάγνος, βασιλιάς των Φράγκων και ιδρυτής του Αγίου Γερμανικού Κράτους, που εκτεινόταν από τη Βόρεια Θάλασσα έως τα Πυρηναία και τη Μεσόγειο. Πέθανε το 814.

1805 Γεννιέται ο κορυφαίος Δανός συγγραφέας ιστοριών για παιδιά, Χανς Κρίστιαν Αντερσεν.

1872 Πεθαίνει ο Αμερικανός εφευρέτης Σάμιουελ Μορς, ο δημιουργός του τηλέγραφου και των σημάτων Μορς.

1920 Ολοκληρώνεται η εκκαθάριση της Σιβηρίας και της σοβιετικής Απω Ανατολής από τα αμερικανικά στρατεύματα που συμμετείχαν στην ιμπεριαλιστική επέμβαση κατά της επαναστατημένης Ρωσίας.

1922 Συνέρχεται στο Βερολίνο η συνδιάσκεψη των τριών Διεθνών, της 3ης Διεθνούς (Κομμουνιστικής), της 2ης Διεθνούς (Σοσιαλδημοκρατικής) και της 2½ Διεθνούς (που ιδρύθηκε το 1921 από ορισμένα Σοσιαλιστικά και Εργατικά Κόμματα και το 1923 συγχωνεύτηκε με τη 2η Διεθνή). Με τις επίμονες προσπάθειες, αλλά και τις σοβαρές υποχωρήσεις από τη μεριά της Κομμουνιστικής Διεθνούς, επιτυγχάνεται συμφωνία που προβλέπει την κοινή δράση ενάντια στην καπιταλιστική επίθεση, τη δημιουργία ενιαίων προλεταριακών μετώπων σ' όλες τις χώρες, την παροχή βοήθειας στη Σοβιετική Ρωσία που απειλούνταν από την πείνα κ.α. Γρήγορα όμως αποδείχθηκε πως οι ηγέτες της διεθνούς σοσιαλδημοκρατίας δεν είχαν σκοπό να ακολουθήσουν τίποτε από όλα αυτά, συνεχίζοντας την έως τότε πολιτική τους σε όφελος της αστικής τάξης.

1944 Ξεκινά η ανοιχτή καταστολή των βρετανικών δυνάμεων κατά των Ελλήνων στρατιωτών, ναυτών και αεροπόρων στη Μέση Ανατολή, που είχαν ταχθεί υπέρ της ΠΕΕΑ (με το ΕΑΜ τάσσονταν σχεδόν το 90% των ελληνικών δυνάμεων στη Μέση Ανατολή, οι οποίοι συσπειρώνονταν στις οργανώσεις Αντιφασιστική Στρατιωτική Οργάνωση - με επικεφαλής τον κομμουνιστή Γιάννη Σαλά - την Αντιφασιστική Οργάνωση Ναυτικού και Αεροπορίας). Οι επιχειρήσεις κράτησαν πάνω από ένα μήνα, μέχρι τις 4/5/1944, με αποτέλεσμα να διαλυθεί ολόκληρος σχεδόν ο στρατός ξηράς (Ι και ΙΙ ταξιαρχίες, σύνταγμα τεθωρακισμένων και άλλες μικρότερες μονάδες) συνολικής δύναμης 15.000 ανδρών, καθώς και μονάδες του Ναυτικού και της Αεροπορίας. Δυστυχώς, όμως, η ηγεσία του ελληνικού εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος δεν έβγαλε τα σωστά συμπεράσματα από τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή. Ετσι λίγες μέρες μετά τη συντριβή του κινήματος, αντιπροσωπεία του ΕΑΜ, της ΠΕΕΑ και του ΚΚΕ υπέγραψε το Σύμφωνο του Λιβάνου και δέχτηκε χάριν της λεγόμενης εθνικής ενότητας - παρά τις επιφυλάξεις που εξέφρασε - να καταδικάσει το κίνημα της Μέσης Ανατολής, χαρακτηρίζοντάς το «στάση».

1949 Η ΙΙ Μεραρχία του ΔΣΕ πραγματοποιεί ηρωική διείσδυση στη Ρούμελη.

1949 Ισχυρές δυνάμεις του Δημοκρατικού Στρατού ενεργούν επιθετικό ελιγμό στη βόρεια Πίνδο, αιφνιδιάζουν τον κυβερνητικό στρατό και καταλαμβάνουν τα υψώματα Προφήτη Ηλία Φούρκας, Ταμπούρια, Γύφτισσα, Πουλιάνα, Πύργο Στράτσανης, Αμάραντο κ.α.

1962 Πεθαίνει ο Μητροπολίτης Κοζάνης Ιωακείμ, στέλεχος του ΕΑΜ και εθνοσύμβουλος της ΠΕΕΑ. Μετά την Απελευθέρωση αρνήθηκε να αναθεματίσει τους κομμουνιστές και διώχτηκε από την Εκκλησία.

1974 Πεθαίνει ο Ζορζ Πομπιντού, εν ενεργεία Πρόεδρος της Γαλλίας από το 1969 και πρώην πρωθυπουργός (1962 - 1968).

1982 Οι Αργεντινοί εισβάλλουν και καταλαμβάνουν τα νησιά Φόκλαντ, βρετανικό προτεκτοράτο από το 1832. Η Βρετανία απαντά με στρατιωτική επέμβαση. Η σύγκρουση κατέληξε με βρετανική νίκη στις 14/6.