Την περασμένη Πέμπτη, οι εργαζόμενοι σε μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες και φαρμακαποθήκες απήργησαν μαζικά για τη Σύμβαση, έχοντας στο πλευρό τους το κλαδικό Συνδικάτο στην Αττική και την Ομοσπονδία Φαρμάκου. Η τρομοκρατία που σε πολλές περιπτώσεις προσπάθησαν να επιβάλουν προϊστάμενοι και εργοδότες έπεσε στο κενό. Γι' αυτό την επόμενη κιόλας μέρα, οι εργοδότες επιστράτευσαν κάθε μέσο για να συκοφαντήσουν και να κάμψουν τον αγώνα των εργατών. Πρωταγωνιστές αναδείχτηκαν για άλλη μια φορά οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ, που ηγούνται της διασπαστικής ομοσπονδίας «Ιατρικών Επισκεπτών» και άρχισαν τη λάσπη. Με βαρύ ...στομάχι από τη μαζική συμμετοχή στην απεργία, κατήγγειλαν σε ανακοίνωσή τους «εξωεταιρικούς "καταληψίες"» και έφτασαν στο απόλυτο κατάντημα να «κλαίγονται» επειδή η αστυνομία δεν κατάφερε να σπάσει την απεργία στη ΦΑΜΑΡ! Προειδοποιούν μάλιστα ότι την επόμενη φορά θα επιληφθούν αυτοπροσώπως της απεργοσπασίας, κάνοντας μέχρι και τον ...Τζήμερο να κρυφογελάει με τις δηλώσεις τους. Απάντηση δίνει η επιτυχία της ίδιας της απεργίας, σ' έναν κλάδο που η κερδοφορία χτυπάει «κόκκινο», αλλά οι εργαζόμενοι παραμένουν επί 13 χρόνια χωρίς Σύμβαση. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι από το 2009 έως το 2020, οι πωλήσεις φαρμάκων στην εγχώρια αγορά έφτασαν τα 77 δισ. ευρώ! Εργοδότες και εργατοπατέρες δεν μπορούν να χωνέψουν ότι οι εργαζόμενοι, συσπειρωμένοι στο κλαδικό σωματείο και την Ομοσπονδία, δίνουν μάχη για την υπογραφή Σύμβασης με αυξήσεις. Κι επειδή η «δυσπεψία» θα τους ταλαιπωρεί για καιρό, ας πάρουν όλοι μαζί κανένα ...αντιόξινο, επειδή οι εργαζόμενοι δηλώνουν αποφασισμένοι να μην κάνουν βήμα πίσω.

Δεν θα φέρουμε τον σοσιαλισμό, αλλά τουλάχιστον θα αποτρέψουμε τη βαρβαρότητα, ισχυρίζεται μεταξύ άλλων ο Αλ. Τσίπρας στη συνέντευξή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών». Δεν περιμένει βέβαια κανείς από τον ΣΥΡΙΖΑ να φέρει τον σοσιαλισμό, κατά το αλήστου μνήμης «στις 18 σοσιαλισμός» που έλεγε το ΠΑΣΟΚ πριν από τις εκλογές του 1981. Το βέβαιο είναι όμως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι συνεργός στη βαρβαρότητα που ζει καθημερινά ο λαός: Στη βαρβαρότητα της ζούγκλας στην αγορά εργασίας, όπου καθρεφτίζονται και οι δικοί του αντεργατικοί νόμοι, για να αυγαταίνουν τα κέρδη των ομίλων. Στη βαρβαρότητα του ιμπεριαλιστικού πολέμου και της ελληνικής εμπλοκής στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, όπου η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε και παίζει καθοριστικό ρόλο, στηρίζοντας τη μετατροπή της χώρας σε πολεμικό προγεφύρωμα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και προωθώντας την «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» των Βαλκανίων, με συμφωνίες όπως αυτή των Πρεσπών. Στη βαρβαρότητα της ακρίβειας και της ενεργειακής φτώχειας, όπου η σφραγίδα του ΣΥΡΙΖΑ στην «απελευθέρωση» της αγοράς Ενέργειας, στην απολιγνιτοποίηση και στην «πράσινη μετάβαση» αποτυπώνεται στις σημερινές θηριώδεις τιμές του ρεύματος, με τις οποίες κάνουν πάρτι τα ενεργειακά μονοπώλια.

Απάντηση σ' αυτήν τη βαρβαρότητα δεν είναι τα μέτρα ανακύκλωσης της φτώχειας, στα οποία το «κοινωνικό πρόγραμμα» του ΣΥΡΙΖΑ ανταγωνίζεται με τα επιδόματα - ψίχουλα της ΝΔ, ενώ όλοι μαζί ψηφίζουν νόμους που επεκτείνουν τα προνόμια και τις επιδοτήσεις στο κεφάλαιο, με πιο πρόσφατο παράδειγμα αυτούς για τους ακτοπλόους εφοπλιστές. Απάντηση είναι η πάλη για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, για κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων, που έχουν ψηφίσει ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ. Είναι ο αγώνας για απεμπλοκή από τα ΝΑΤΟικά σχέδια, για να κλείσουν οι ξένες βάσεις, που λειτουργούν με την υπογραφή και του ΣΥΡΙΖΑ, για αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες του κεφαλαίου. Είναι το δυνάμωμα της πάλης για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, που η ικανοποίησή τους σκοντάφτει στη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Αυτήν υπηρετούν με την πολιτική τους όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις. Οσο κι αν προσπαθεί λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ να ψαρέψει σε θολά νερά, λανσάροντας την ...ολίγον βαρβαρότητα, που σέρνει τελικά τον λαό πιο βαθιά στην ανέχεια και την απογοήτευση, η διέξοδος βρίσκεται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση: Στην οργάνωση της αντεπίθεσης με τον ίδιο πρωταγωνιστή των εξελίξεων, για την κατάργηση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, στην πάλη για τον σοσιαλισμό.

1912 Γεννιέται η Αμαλία Φλέμινγκ, σύζυγος και συνεργάτιδα του Βρετανού επιστήμονα Αλέξανδρου Φλέμινγκ, ο οποίος ανακάλυψε την πενικιλίνη.

1914 Δολοφονείται στο Σαράγεβο ο Αυστριακός δούκας Φραγκίσκος - Φερδινάνδος, γεγονός που στάθηκε αφορμή για την έκρηξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.

1917 Η Ελλάδα μπαίνει και επίσημα πια στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, τασσόμενη με τον ιμπεριαλιστικό συνασπισμό της Αντάντ.

1919 Υπογράφεται η Συνθήκη των Βερσαλλιών, με την οποία οι νικήτριες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της Αντάντ επιβάλλουν τους όρους τους επί των ηττημένων Κεντρικών Δυνάμεων.

1927 Στον απόηχο της μεγάλης απεργίας του 1926, ψηφίζεται στη Βρετανία ο αντεργατικός νόμος «για τις συγκρούσεις στη βιομηχανία και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις», ο οποίος περιόριζε σημαντικά τη δυνατότητα των συνδικάτων να κηρύξουν μια απεργία, προέβλεπε δε σοβαρές κυρώσεις για όσες απεργίες κρίνονταν παράνομες.

1948 Το Κομμουνιστικό Κόμμα Γιουγκοσλαβίας αποβάλλεται από το Γραφείο Πληροφοριών των Κομμουνιστικών Κομμάτων (Κομινφόρμ), το οποίο κατήγγειλε τον Τίτο για πέρασμα στον αστικό εθνικισμό.

1975 Πεθαίνει ο αρχιτέκτονας και πολεοδόμος Κωνσταντίνος Δοξιάδης.

1979 Με 193 ψήφους υπέρ (Νέα Δημοκρατία, ΚΟΔΗΣΟ, ΕΔΗΚ, ΕΔΑ, «ΚΚΕ εσωτερικού», ανεξάρτητοι), 3 βουλευτές να δηλώνουν «παρών» και 93 αποχές (ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ), η Βουλή των Ελλήνων επικυρώνει τη Συνθήκη ένταξης της χώρας στην ΕΟΚ.

1985 Πεθαίνει ο ηθοποιός Λάμπρος Κωνσταντάρας.

1850 Γεννιέται ο συγγραφέας Λευκάδιος Χερν.

1929 Ιδρύεται η Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδας.

1941 Γεννιέται ο Πολωνός σκηνοθέτης Κριστόφ Κισλόφσκι.

1941 Ιδρύεται το Γενικό Στρατηγείο των εθνικοαπελευθερωτικών παρτιζάνικων σωμάτων της Γιουγκοσλαβίας, με επικεφαλής τον Ι. Μπ. Τίτο.

1946 Η διάσκεψη των τεσσάρων υπουργών Εξωτερικών (Σοβιετικής Ενωσης, ΗΠΑ, Βρετανίας, Γαλλίας) αποφάσισε ομόφωνα, μετά από πρόταση της Σοβιετικής Ενωσης, την απόδοση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα.

1962 Την αντίθεσή του στη δημιουργία ανεξάρτητης γαλλικής πυρηνικής δύναμης διατυπώνει ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Κένεντι, χαρακτηρίζοντάς την αντίθετη με τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ.

1967 Συνέρχεται η 11η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, η οποία, μεταξύ άλλων, εγκρίνει το πόρισμα για τον Νίκο Ζαχαριάδη, το οποίο εκτιμούσε ως αναπόδεικτη την κατηγορία εναντίον του ως πράκτορα του εχθρού.

1973 Δημοσιεύεται Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ σχετικά με το δημοψήφισμα της χούντας γύρω από το πολιτειακό (την κατάργηση της μοναρχίας και την ανακήρυξη της λεγόμενης προεδρικής δημοκρατίας), με την οποία καλούσε τον ελληνικό λαό «να εκδηλώσει την αντίθεσή του στο στρατιωτικοφασιστικό καθεστώς, με οποιοδήποτε προσιτό τρόπο και μορφή: Με το ψηφοδέλτιο του ΟΧΙ, με σχισμένο, με σβησμένο, με άκυρο ψηφοδέλτιο, με άδειο φάκελο ή και με αποχή».