ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Το θέατρο του ΣΥΝ

Γρηγοριάδης Κώστας

«Το σημερινό κυβερνητικό πακέτο για το ασφαλιστικό περιέχει παραλλαγμένο το πνεύμα του κ. Γιαννίτση σε επικοινωνιακή συσκευασία κ. Ρέππα». Η δήλωση ανήκει στον Δ. Στρατούλη, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝ και υπεύθυνου Εργατικής Πολιτικής. «Οι γενικές αναφορές του υπουργού έχουν στόχο τον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων και της κοινής γνώμης προκειμένου να προωθηθούν αλλαγές που στρέφονται ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων». Αυτή ανήκει στον Ηλ. Βρεττάκο, αντιπρόεδρο της ΑΔΕΔΥ και εκπρόσωπο της Αυτόνομης Πρωτοβουλίας (ΑΠ), παράταξης που πρόσκειται στο ΣΥΝ. «Η πρόταση Ρέππα αποτελεί μια παραλλαγή των αρχικών προτάσεων του κ. Γιαννίτση, καθώς παραμένουν ανοιχτά όλα τα ζητήματα μέσα από μια προσπάθεια να διατηρηθεί ένα τεχνητό κλίμα συναίνεσης.» Κι αυτή ανήκει στον Αλ. Καλύβη, αναπληρωτή πρόεδρο της ΓΣΕΕ και, επίσης, εκπρόσωπο της ΑΠ.

Παρ' όλ' αυτά, την επομένη Τρίτη και Τετάρτη, οι προαναφερθέντες θα συμμετάσχουν στις δεύτερες συναντήσεις «διαλόγου» των πλειοψηφιών των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ αντίστοιχα με την ηγεσία του υπουργείου Εργασίας. Την ίδια στιγμή το ΠΑΜΕ, δεκάδες ομοσπονδίες, εργατικά κέντρα, σωματεία οργανώνουν την αντίσταση των εργαζομένων μέσα από συσκέψεις, όπως την προχτεσινή, για την οργάνωση του αγώνα των εργαζομένων, με δράση και κινητοποιήσεις καθημερινές κλπ. Δεν τους είδαμε τους συγκεκριμένους και τους φορείς που εκπροσωπούν πουθενά σε αυτές τις συσκέψεις και συγκεντρώσεις. Προφανώς,... φοβούνται μη διασπάσουν το συνδικαλιστικό κίνημα...

Αντε, να δούμε πότε θα τελειώσει αυτό το θέατρο...

Πότε «καταργούνται» τα σύνορα

Στην εποχή της παγκοσμιοποιημένης κυριαρχίας των μονοπωλίων τα σύνορα «καταργούνται», όταν πρόκειται να διεισδύσουν ανενόχλητα οι πολυεθνικές στις εθνικές αγορές για να τις κατακτήσουν. Αντίστροφα τα σύνορα αποδεικνύονται αδιαπέραστα τείχη, όταν πρόκειται «μεγάλες» χώρες να υπερασπίσουν τα συμφέροντα των «δικών τους» μονοπωλίων από τον «εχθρικό» ανταγωνισμό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, αποτελεί η προχτεσινή απόφαση της κυβέρνησης των ΗΠΑ να επιβάλει δασμούς μέχρι και 30% στις εισαγωγές χάλυβα για τα επόμενα τρία χρόνια. Η απόφαση ελήφθη, όπως δήλωσε ο Πρόεδρος Μπους, με σκοπό την προστασία (σ.σ. στο άκουσμα και μόνο της λέξης θα σηκώνονται οι τρίχες κάποιων εγχώριων δογματικών νεοφιλελεύθερων) της χαλυβουργίας των ΗΠΑ, όπου 18 επιχειρήσεις από το 1998 έχουν χρεοκοπήσει. Η ΕΕ που θίγεται αφού οι εξαγωγές της προς ΗΠΑ ανέρχονται στα 2-2,5 δισ. δολάρια, δήλωσε ότι θα προσφύγει στη διαιτησία του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ), αλλά αυτό αφήνει παγερά αδιάφορους τους Αμερικανούς, γιατί απλώς δε θα γίνει τίποτα. Εξάλλου η ιστορία διδάσκει ότι η ΕΕ χάνει τον ένα μετά τον άλλο, όλους σχεδόν τους «εμπορικούς πολέμους» με τις ΗΠΑ.

Η κομπίνα της λογικοφάνειας...

Πρώτα πρέπει να κουβεντιάσουμε το ασφαλιστικό σύστημα, που θέλουμε να φτιάξουμε και κατόπιν, αφού θα μπορούμε να καθορίσουμε και το κόστος του, να δούμε και τα ακριβή ποσά της κρατικής χρηματοδότησης, έλεγαν και ξανάλεγαν, χθες, οι κυβερνητικοί αρμόδιοι. Αλλωστε, συμπλήρωναν, η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί για την εξασφάλιση της αναγκαίας κρατικής χρηματοδότησης.

Σημειώνουμε αυτές τις δηλώσεις, για δυο λόγους. Πρώτον, γιατί φαίνεται λογικό, πρώτα να καθοριστεί το ασφαλιστικό σύστημα και κατόπιν τα υπόλοιπα. Και, δεύτερον, γιατί, πίσω απ' αυτή τη λογικοφάνεια κρύβεται η κομπίνα της κυβέρνησης. Ποια κομπίνα; Η εξής: Ο βασικός και κύριος στόχος της κυβέρνησης είναι το μεγαλύτερο δυνατό πετσόκομμα του σημερινού ασφαλιστικού συστήματος. Σ' αυτόν συγκεντρώνει την προσοχή και το ενδιαφέρον της. Και πολύ σωστά κάνει από την πλευρά της. Οπως καταλαβαίνει δε ο καθένας, όσο περισσότερο τσεκουρωθούν οι ασφαλιστικές κατακτήσεις, τόσο περισσότερο θα είναι μειωμένες και οι αναγκαίες μετά κρατικές δαπάνες. Ασε που, «μεταρρυθμίσεις» του ασφαλιστικού συστήματος δεν μπορεί να γίνονται κάθε μέρα, η χρηματοδότησή του μπορεί να... τακτοποιηθεί με πολλούς και διάφορους τρόπους. Μήπως, έδινε η κυβέρνηση και μέχρι σήμερα, τα όσα ορίζουν ακόμη και οι δικοί της νόμοι;

... και οι προτάσεις του ΚΚΕ

Με την ευκαιρία της κυβερνητικής κομπίνας, όμως, ας επαναλάβουμε ορισμένες από τις προτάσεις του ΚΚΕ, για ένα σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης αντίστοιχο των σύγχρονων αναγκών και απαιτήσεων:

Καθιέρωση της δημόσιας, καθολικής και υποχρεωτικής Κοινωνικής Ασφάλισης, στην οποία συμπεριλαμβάνεται και το δημόσιο, δωρεάν σύστημα Υγείας, που θα παρέχουν υπηρεσίες υψηλού επιπέδου για όλο το λαό ανεξαιρέτως.
Πλήρης ασφαλιστική κάλυψη ανέργων, μεταναστών και εργαζομένων με μερική απασχόληση.
Μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης (60 για άντρες και 55 για γυναίκες - 55 και 50 αντίστοιχα για τα βαρέα και ανθυγιεινά). Κατοχύρωση του κατώτερου ορίου συντάξεων με 4.050 μέρες εργασίας. Δικαίωμα συνταξιοδότησης, ανεξαρτήτως ηλικίας, στα 30 χρόνια ή 9.000 μέρες δουλιάς.
Η σημερινή κατώτερη σύνταξη να αυξηθεί άμεσα στις 240.000 δραχμές. Ο γενικότερος υπολογισμός της κύριας σύνταξης να οριστεί στο 80% του μισθού, με βάση υπολογισμού της τον μέσο όρο όλων των αποδοχών της τελευταίας 3ετίας για τον ιδιωτικό τομέα και τον τελευταίο μισθό για το δημόσιο.
Το όποιο παραπάνω κόστος συνεπάγονται οι προτάσεις αυτές, να επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό και τους εργοδότες. Να μην αυξηθούν οι εισφορές των εργαζομένων.

Τι λέει ο κ. Ρέππας; Ισχύει και για τις προτάσεις αυτές η κομπίνα του;

Τα γυναικεία...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ, συνεχίζει να αντιμετωπίζει την ανισότητα». Τάδε έφη Ακης Τσοχατζόπουλος για τη σημερινή Μέρα της Γυναίκας και μην αμφιβάλλετε πως θα έχουμε και σήμερα πάμπολλες τέτοιες δηλώσεις από κυβερνητικά στελέχη. Επέτειος βλέπετε, και δεν πρέπει να πάει χαμένη.

Φυσικά ουδείς κυβερνητικός (και όχι μόνο) θα αναφερθεί στο ασφαλιστικό και τις γνωστές κυβερνητικές προτάσεις, να παίρνουν και οι γυναίκες σύνταξη στα 65. Μπορεί, αυτό και πολλά άλλα, να δείχνουν πεντακάθαρα το πώς αντιλαμβάνονται την έννοια της ισότητας, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Οι δηλώσεις να 'ναι καλά...

Οσο για την πραγματικότητα, όλοι είναι ίσοι απέναντι στην εκμετάλλευση και τη χειροτέρευση των συνθηκών ζωής. Να μη μείνει κανείς που δε θα πάρει! Στα υπόλοιπα, οι ανισότητες είναι γνωστές και δεν έχουν βέβαια να κάνουν μόνο με τα δυο φύλλα.

ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ διαβόητο «διάλογο», η δήλωση Ρέππα περί «χρηματοδότησης συμβατής με τις δυνατότητες της χώρας» είναι ενδεικτική του τι γίνεται. Οπως όλοι γνωρίζουμε, όταν πρόκειται για κοινωνική ασφάλιση και περίθαλψη οι δυνατότητες της χώρας είναι μονίμως περιορισμένες έως ανύπαρκτες.

Οταν πρόκειται φυσικά για ρυθμίσεις ή «εξαφανίσεις» χρεών μεγαλοοφειλετών προς τα ασφαλιστικά ταμεία, οι δυνατότητες αυτές διευρύνονται μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο.

ΕΝΑ 8% επιπλέον του μετοχικού κεφαλαίου του ΟΤΕ ανακοίνωσε ότι θα παραχωρήσει φέτος η κυβέρνηση στους «ιδιώτες επενδύτες» για να επιταχυνθεί η διαδικασία αποκρατικοποίησης του Οργανισμού. Μεγαλώνουν δηλαδή τα κομμάτια της πίτας.

Και μετά βέβαια θα μας λένε πως «από πίτα που δεν τρως, τι σε νοιάζει κι αν καείς». Με τη διαφορά ότι τον Ελληνα πολίτη τον νοιάζει τι γίνεται με το μόνο τηλεπικοινωνιακό φορέα της χώρας.

Γρηγοριάδης Κώστας

Κατά τα άλλα ψάχνουν υποτίθεται να βρουν ποιοι είναι οι μεγαλοπρομηθευτές και ποια η διαπλοκή με το δημόσιο τομέα. Οπως καταλαβαίνετε το «δούλεμα» πάει σύννεφο...

Κυριακή αργία

Τον τελευταίο καιρό οι εκπρόσωποι των μονοπωλίων στην αγορά ανακινούν πάλι το θέμα του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, πότε με φιέστες σαν αυτές που έγιναν πριν λίγους μήνες στην Ερμού και στη Γλυφάδα, πότε με ανοιχτές δηλώσεις τους ξαναζεσταίνουν την πάγια αξίωσή τους: Την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, στα πλαίσια και στην κατεύθυνση της πλήρους απελευθέρωσης του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων τους ακόμα και για 24 ώρες το εικοσιτετράωρο.

Πριν λίγο καιρό οι σχετικές μεθοδεύσεις γίνονταν στο όνομα της εξυπηρέτησης των καταναλωτών! Αργότερα επινόησαν την εξυπηρέτηση των επισκεπτών της χώρας στις τουριστικές περιοχές! Τώρα επαναφέρουν το θέμα στο όνομα της «ομαλής λειτουργίας της αγοράς», ενόψει του 2004! «Κόπτονται» οι μεγαλέμποροι για την εικόνα -«θλιβερή» τη χαρακτηρίζουν- που θα παρουσιάζει η χώρα, μια «κατεξοχήν τουριστική αγορά» όπως λένε, με «κλειστές αγορές»! Προκειμένου, μάλιστα, οι μεγαλοεργοδότες να προωθήσουν τους στόχους τους, δε διστάζουν να μιλούν ακόμα και εξ ονόματος των εργαζομένων και της ελληνικής κοινωνίας ολάκερης.

Επί της ουσίας, οι αξιώσεις αυτές δεν είναι ανεξάρτητες ούτε από το φτηνό εργατικό κόστος, ούτε από τις άθλιες εργασιακές σχέσεις που διαμορφώνονται όλα τα τελευταία χρόνια από το μέτωπο κυβέρνησης - κεφαλαίου. Αυτή η πολιτική είναι που δίνει αέρα στα μονοπώλια του εμπορίου, να ζητάνε την απελευθέρωση του ωραρίου και την καταστρατήγηση του κεκτημένου δικαιώματος των εργαζομένων στην αργία της Κυριακής. Εξάλλου, μια τέτοια εξέλιξη μόνο σε συνδυασμό με τις συνολικές συνθήκες, που έχουν επιβάλει στις εργασιακές σχέσεις θα τους εξασφάλιζε τα περισσότερα κέρδη που προσδοκούν.

Από την άλλη μεριά, η παραπέρα απελευθέρωση του ωραρίου, εκτός από την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων στο εμπόριο έχει και μια δεύτερη, εξίσου σημαντική, πλευρά. Θα αποτελέσει την ταφόπλακα, τη χαριστική βολή για εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους και μικρούς επαγγελματοβιοτέχνες και εμπόρους, που ήδη βρίσκονται σε δεινή θέση από την ανεξέλεγκτη δράση των -ντόπιων και ξένων- πολυκαταστημάτων. Είναι βέβαιο ότι οι άνθρωποι αυτοί που κρατάνε μόνοι τους ή μαζί με τις οικογένειές τους και δυο - τρεις εργαζόμενους τις επιχειρήσεις τους, δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν σε ακόμα πιο εξοντωτικά ωράρια, όπως είναι αυτά που ζητάνε οι μεγαλέμποροι.

Το θέμα της «Κυριακής αργίας», του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων συνολικά, αποτελεί -μαζί με τα άλλα σημαντικά προβλήματα που προκαλούνται από την εφαρμοζόμενη πολιτική- ένα ακόμα κοινό σημείο που ενώνει πλατιά λαϊκά στρώματα. Ενα πρόβλημα, η αντιμετώπιση του οποίου απαιτεί τη δημιουργία κοινού μετώπου πάλης των εργαζομένων στο εμπόριο, των μικρών και αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ απέναντι στον ενιαίο αντίπαλο. Στις μεθοδεύσεις του οποίου μπορεί να μπει φραγμός μόνο μέσα από τη συνεχή επαγρύπνηση και τον κοινό, συνεχή και ανυποχώρητο αγώνα με κοινό διεκδικητικό πλαίσιο.

Μελίνα ΖΙΑΓΚΟΥ

Ο «τρίτος υφυπουργός Γεωργίας»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το ρόλο ενός «τρίτου υφυπουργού Γεωργίας» της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι «ονειρεύεται» ο πολιτικά προσκείμενος στη ΝΔ, πρόεδρος της Ενωσης Συνεταιρισμών Λάρισας και γνωστός αγροτοσυνδικαλιστής, Θ. Κοκκινούλης. Το «όνομά» του βγήκε στο τέλος του περασμένου καλοκαιριού, όταν, συνοδεύοντας τον υφυπουργό Γεωργίας, Β. Αργύρη, κατά την περιοδεία του στη Λάρισα, δεν έχανε ευκαιρία να συντάσσεται μαζί του σε ό,τι αφορά στις αρχές και τις κατευθύνσεις της εφαρμοζόμενης αντιαγροτικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, προβάλλοντας, ταυτόχρονα, διαφωνίες για τα... επιμέρους. Κι έκτοτε ο Θ. Κοκκινούλης είχε πολλές «συγκρούσεις» με τον Β. Αργύρη, όχι, όμως, επί της ουσίας της αγροτικής πολιτικής, αλλά ως προς το πώς και πού εφαρμόζεται.

Π.χ. δε διαφωνεί με τις περικοπές στη βαμβακοκαλλιέργεια, όμως δε θέλει να γίνουν στη Λάρισα, αλλά σε άλλες περιοχές και μέσω του περιβόητου Μητρώου Αγροτών. Στη διάρκεια των τελευταίων αγροτικών κινητοποιήσεων πρόβαλε το αίτημα για την επιστροφή του 50δραχμου, χωρίς, ταυτόχρονα, να «βάλλει» κατά του κανονισμού της ΕΕ για το βαμβάκι, που επιβάλει τα «τσουχτερά» πρόστιμα συνυπευθυνότητας. Γι' αυτά και γι' άλλα πολλά απολαμβάνει την «παραδοχή και την εμπιστοσύνη» του Β. Αργύρη - και γενικότερα του υπουργείου Γεωργίας - ο οποίος προχτές του υποσχέθηκε ότι θα ικανοποιήσει και το αίτημά του για εφαρμογή στη Λάρισα πιλοτικού προγράμματος ολοκληρωμένης διαχείρισης βαμβακιού...

Θέμα ... τάξης

Οπως φρόντισαν να μεταδώσουν όλο χαρά τα τηλεοπτικά ΜΜΕ, ο κ. Σημίτης θα στείλει εμπειρογνώμονες στην ...Ιαπωνία, για να βοηθήσουν τους κατοίκους της χώρας του ανατέλλοντος ηλίου στην παραγωγή ελαιολάδου (έτσι δήλωσε ο ίδιος σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στο Τόκιο). Για τους Ελληνες ελαιοπαραγωγούς, πάντως, που συνεχίζουν να πωλούν το λάδι τους σε τιμές χαμηλότερες κι από το 1997(!) ο κ. Σημίτης δεν ανέφερε τίποτα. Αλλωστε, ως γνωστόν, όταν ο πρωθυπουργός βρίσκεται στο εξωτερικό, αποφεύγει να ομιλεί για εσωτερικά ζητήματα... Είναι θέμα τάξης...

Το μέτρο...

«Αγώνες του μέτρου, αγώνες ανθρώπινοι και όχι της υπερβολής» πρέπει να είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες που θα γίνουν στην Αθήνα. Ετσι είπε ο πρωθυπουργός χτες σε ομιλία του στο Κιότο της Ιαπωνίας. Προφανώς οι αμοιβές των μερικών εκατομμυρίων το μήνα, που λαμβάνουν τα στελέχη του 2004, κινούνται στην κατεύθυνση του «μέτρου»... Για τις αμοιβές των μεγάλων επιχειρήσεων, που αναλαμβάνουν τα διάφορα Ολυμπιακά έργα, δε μιλάμε. Εκεί, μπορεί να γίνονται και κάποιες υπερβολές...

Πελάτης ο... επισκέπτης

Ωραίο το κόλπο της «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ». Ενώ εδώ και χρόνια μπορούσε κανείς να δει στην ιστοσελίδα της στο Ιντερνετ, τις μικρές αγγελίες της «Χρυσής Ευκαιρίας», από την περασμένη Δευτέρα η πύλη έκλεισε. Για να δει κάποιος τώρα πληροφορίες για τις αγγελίες, πρέπει να γραφτεί συνδρομητής και να πληρώσει περί τα 2 ευρώ, προκειμένου να πάρει κωδικό πρόσβασης. Ο κωδικός, μάλιστα, με αυτή την τιμή έχει ισχύ για 24 ώρες, ενώ υπάρχουν και συνδρομές μίας βδομάδας και ενός μήνα για τις οποίες οι ενδιαφερόμενοι πρέπει να πληρώσουν 5 και 20 ευρώ αντίστοιχα, συν το ΦΠΑ.

Η εξέλιξη, βέβαια, μπορεί σε ορισμένους να φαίνεται απροσδόκητη, ήταν όμως κάτι παραπάνω από βέβαιο, ότι στο τέλος θα γινόταν έτσι ακριβώς. Στην αρχή, για περισσότερο από δύο χρόνια, «προσέφεραν» αυτή την υπηρεσία δωρεάν, καταφέρνοντας έτσι να δημιουργήσουν ενδιαφερόμενους, κι αν για κάποιους έγινε ανάγκη και συνήθεια, τόσο το καλύτερο για το συγκρότημα. Τώρα ο φίλος - επισκέπτης της ιστοσελίδας μετατρέπεται σε πελάτη και η αξιοποίηση των μικρών αγγελιών, ακόμα μια πηγή εσόδων για την «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ».

Να γυρίσουν οι Ελληνες στρατιώτες...

Πριν τρεις μέρες ήταν εφτά Αμερικάνοι. Προχτές ήταν δυο Γερμανοί και τρεις Δανοί. Παλικάρια, που, πριν ακόμα αρχίσουν καλά - καλά να ζουν, επιστρέφουν στην πατρίδα τους μέσα στα φέρετρα. Χιλιάδες, εκατομμύρια τα «μπορεί» στη ζωή, που δεν κατάφεραν ποτέ να ζήσουν. Δε θα προλάβουν ούτε τους αληθινούς υπεύθυνους να συνειδητοποιήσουν και να αντιδράσουν για τη χαμένη τους ζωή, όπως τόσοι βετεράνοι των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Αλλα τόσα εκατομμύρια τα «μπορεί» των δικών τους και των ανθρώπων κοντά τους, που σβήνονται τώρα από το μυαλό με τον απόλυτο οριστικό τρόπο, που μόνον ο θάνατος καταφέρνει.

Γιατί αυτές οι απώλειες νέων ανθρώπων; Μήπως για κανένα τόσο μεγάλο ιδανικό, που, μπροστά στη διεκδίκησή του, η ανθρώπινη ζωή δε χάνεται, αλλά γίνεται κομμάτι δόμησης καινούριου ελεύθερου κόσμου; Τίποτα από όλα αυτά. Μόνο για τα κέρδη μιας μερίδας μονοπωλίων των ΗΠΑ, που τελευταία διεκδικούν το πάνω χέρι στην κατεύθυνση των ιμπεριαλιστικών διεκδικήσεων. Μόνο για τις πολυεθνικές του πετρελαίου, που θέλουν, με κάθε κόστος, να απλώσουν αρπαχτικό χέρι στην περιοχή της Ευρασίας και είτε εκβιάζοντας, είτε μέσα από τον ανταγωνισμό με τους ομοίους τους ιμπεριαλιστές, αλληλοσέρνονται, ποιος να πρωτοκάνει το έγκλημα ενάντια, τόσο στους λαούς τους, όσο και στους λαούς της περιοχής.

Οπως θρέφονται από το αίμα των εργαζομένων που εκμεταλλεύονται και ρουφάνε σταγόνα - σταγόνα τη ζωή τους, με τον ίδιο τρόπο αδίστακτα δολοφονούν λαούς για να προωθήσουν τα σχέδιά τους, χρησιμοποιώντας, ταυτόχρονα, σαν θύτες και πιθανά θύματα νέους ανθρώπους, που ή μετατρέπουν σε εγκληματίες ιμπεριαλιστικών πολέμων ή τους φέρνουν πίσω στους δικούς τους μέσα στα φέρετρα.

Σε όλη αυτήν την ιμπεριαλιστική επιχείρηση και τον ανταγωνισμό μεταξύ των πολυεθνικών του πετρελαίου, φρόντισε η ελληνική κυβέρνηση να ανακατέψει και τμήματα του ελληνικού στρατού. Φρόντισε να κάνει και Ελληνόπουλα υποψήφιους θύτες και θύματα ενός ιμπεριαλιστικού πολέμου. Με ποιο δικαίωμα κάνει την Ελλάδα συνένοχη στο έγκλημα; Με ποιο δικαίωμα στέλνει Ελληνες στρατιώτες να γίνουν δολοφόνοι ή να δολοφονηθούν; Με ποιο δικαίωμα βάζει σε αμφισβήτηση τα «μπορεί» της ζωής αυτών των παιδιών;

Η απάντηση είναι γνωστή και δε χρειαζόμαστε τις φαμφαρόνικες εξηγήσεις των αρμοδίων της ελληνικής κυβέρνησης. Αυτοί έχουν από καιρό ταυτιστεί με τις διεκδικήσεις των ιμπεριαλιστών και κανένα δεν εκπλήσσουν πλέον, ζητώντας συμμετοχή στο έγκλημα. Η μόνη ελπίδα να σωθούν τα παιδιά και να γλιτώσει η χώρα από τη συνενοχή είναι η λαϊκή πάλη, που διεκδικεί να γυρίσουν αμέσως όλοι οι Ελληνες στρατιώτες που βρίσκονται σκορπισμένοι όπου οι ιμπεριαλιστές σχεδιάζουν καινούριες κερδοφόρες δολοφονίες.