ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ιδια κι απαράλλαχτα

Γρηγοριάδης Κώστας

Το 1992 η τότε κυβέρνηση της ΝΔ προχώρησε στην πρώτη φάση της αντιασφαλιστικής αντεργατικής μεταρρύθμισης, με τον λεγόμενο νόμο Σιούφα. Προκειμένου, δε, να μειώσει τις αναπόφευκτες εργατικές αντιδράσεις και το ανάλογο πολιτικό κόστος επιχείρησε να διασπάσει τους εργαζόμενους, εξαιρώντας από τους, κατά πολύ επαχθέστερους, όρους του προαναφερομένου νόμου τους λεγομένους παλιούς ασφαλισμένους, όσους, δηλαδή, είχαν ασφαλιστεί μέχρι 31/12/1992.

Τα ίδια κάνει τώρα και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Από τη μια, προχωρά ακόμη παραπέρα την ίδια ουσιαστικά αντιασφαλιστική και αντεργατική πολιτική, χειροτερεύοντας ακόμη παραπέρα τις σημερινές, έτσι κι αλλιώς, απαράδεκτες ασφαλιστικές παροχές και, ταυτόχρονα, υπονομεύει ανοιχτά το δημόσιο χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης, ανοίγοντας το δρόμο για την επέλαση του ιδιωτικού κεφαλαίου. Και απ' την άλλη, πετά ένα ξεροκόμματο στους «νέους» ασφαλισμένους (μετά την 1/1/1993), επιχειρώντας κι αυτή να διασπάσει τους εργαζομένους και να μειώσει τις αντιδράσεις τους.

Και μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία ότι τούτο είναι το δεύτερο βήμα, αλλά όχι και το τελευταίο. Θα 'ρθει και τρίτο και τέταρτο, κλπ. Και όλα θα είναι στην ίδια και χειρότερη κατεύθυνση, ανατρέποντας ακόμη κι αυτά που σήμερα θεωρούνται δεδομένα. Αυτό θα γίνεται όσο θα κυβερνούν τη χώρα πολιτικές δυνάμεις, που έχουν πρώτιστο και βασικό στόχο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου.

Αυταπάτες...

Σε δηλώσεις του, ο Ν. Βούτσης, εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΝ, σχετικά με τις προχτεσινές τοποθετήσεις του Κ. Σημίτη, περί «ανοιγμάτων», κεντροαριστεράς, κλπ., μετά τη συνεδρίαση του ΕΓ του ΠΑΣΟΚ, ανέφερε και τα εξής: «Επαναλαμβάνουν την εμμονή στις ακολουθούμενες πολιτικές, συνιστούν προφανή αναδίπλωση (!) και έχουν αντιφατικό χαρακτήρα, σε σχέση με αντίθετες δημόσια διατυπωμένες θέσεις. Εκφράζουν επί της ουσίας εμμονή στα καλπονοθευτικά εκλογικά συστήματα»...

Τι περίμενε ο ΣΥΝ να δηλώσει ακριβώς ο Κ. Σημίτης; Μήπως να αναγγείλει στροφή 180 μοιρών και ριζική αλλαγή πολιτικής πλεύσης, την οποία έχει ανάγκη ο λαός και ο τόπος; Δεν κατάλαβαν ακόμη, δε θέλουν να καταλάβουν ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι η πορεία του ΠΑΣΟΚ, έτσι όπως εκφράζεται μέσα και από τα επίσημα ντοκουμέντα τους, αλλά κυρίως με την πρακτική τους, ως κυβέρνηση τόσα χρόνια, είναι οριστικά και αμετάκλητα ανεπίστρεπτη;

Αλλά είπαμε. Τι έχεις Γιάννη μ', τ' είχα πάντα, ο ΣΥΝ. Σε κάθε περίπτωση, όμως, η όλη υπόθεση μάλλον αρχίζει να κουράζει...

Στη... βαθεία κατάψυξη

Αντιγράφουμε από τον «Μικροπολιτικό» των χτεσινών «Νέων»: «Γιος παπά ο κ. Κ. Σκανδαλίδης, ένα πράγμα δε θα ήθελε: Να γίνει... Σταθόπουλος Νο 2 για την Εκκλησία. Κι αυτή η σκέψη τον τριβέλιζε χτες το απόγευμα, καθώς περνούσε τη μεγάλη πόρτα της Αρχιεπισκοπής, για να συναντηθεί με τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο...

Ο υπουργός Εσωτερικών είχε ζητήσει τη συνάντηση για να προωθήσει την υπόθεση της καύσης των νεκρών. Αλλά πήγε στον Αρχιεπίσκοπο, μετά... φόβου Θεού, με πρόθεση να διερευνήσει τα όρια, στα οποία θα μπορούσε να κινηθεί η Εκκλησία.

Ε, ο κ. Χριστόδουλος φρόντισε να του ξεκαθαρίσει ότι τα "όρια" της Εκκλησίας είναι τόσο στενά, που ούτε κατά διάνοια χωρούν την καύση των νεκρών.

Για την ακρίβεια, ο Αρχιεπίσκοπος είπε ορθά - κοφτά στον Κ. Σκανδαλίδη ότι η καύση των νεκρών πρέπει να μπει στο ψυγείο. Και εκείνος την έβαλε αμέσως στην κατάψυξη... για να μη χαλάσει! Και μιας και το θέμα συζητείται από το '87, μάλλον στη... βαθεία κατάψυξη το φυλάει η κυβέρνηση!»

Αμετανόητοι...

Μπορεί να σας φαίνεται περίεργο, αλλά υπάρχουν μερικοί, τόσο φανατισμένοι και τόσο αντικομμουνιστές, που ισχυρίζονται ότι σήμερα ο ρώσικος λαός περνά πολύ καλύτερα απ' ό,τι πριν την ανατροπή του σοσιαλιστικού σοβιετικού καθεστώτος. Κι ας είναι η Ρωσία σήμερα μια από τις ελάχιστες χώρες στον πλανήτη, που μειώνεται και, μάλιστα, δραματικά γρήγορα ο πληθυσμός της ως συνέπεια των πολλών και οξύτατων κοινωνικών προβλημάτων. Μπορεί ακόμη και τα επίσημα στοιχεία του ΟΗΕ ή οι εκθέσεις αμερικανικών οργανισμών και πανεπιστημίων να βεβαιώνουν ότι η Κίνα, στην περίοδο των 55 περίπου χρόνων οικοδόμησης του σοσιαλισμού, έχει κατά πολύ κλείσει την ψαλίδα αιώνων, που τη χώριζε το 1945 από τις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, αλλά μερικοί και μερικές κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν και συνεχίζουν το αναμάσημα των χιλιοειπωμένων αντικομμουνιστικών κατασκευασμάτων.

Ανάμεσα σ' αυτούς, λοιπόν, συγκαταλέγεται και η κ. Τ. Παπαδοπούλου, που συχνά πυκνά και συστηματικά χύνει τη χολή της, από τις σελίδες της «Ελευθεροτυπίας». Οπως έκανε και χθες. Πρέπει να παραδεχτούμε, πάντως, ότι κάτι... προσφέρει η στήλη της: Μας θυμίζει την αντικομμουνιστική προπαγάνδα της δεκαετίας του '50 κι ακόμη γρηγορότερα...

Ζήλεψαν τους ναζί!

Η εικόνα των Ισραηλινών στρατιωτών να εξευτελίζουν, άνευ λόγου και αιτίας και να εκτελούν, δημοσίως και εν ψυχρώ, έναν αθώο, άοπλο κι ανυπεράσπιστο νεαρό Παλαιστίνιο σοκάρει, αλλά δεν παραξενεύει, ιδιαιτέρως τους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ». Οχι μόνο γιατί ο πόλεμος είναι πάντα σκληρός και ανελέητος, αλλά και διότι οι Ισραηλινοί μάς έχουν «συνηθίσει» στον «πόλεμο» κατά αμάχων, στον οποίο δείχνουν ιδιαίτερη προτίμηση, ικανότητα κι αποτελεσματικότητα. Φτάνει να θυμηθούμε τη δολοφονική επίθεση «φαλαγγιτών» στους προσφυγικούς καταυλισμούς Σάμπρα και Σατίλα, που διέταξε ο Σαρόν το 1982 και να φέρουμε στο νου μας τις καθημερινές εκτελέσεις παιδιών της Παλαιστίνης, που πολεμούν με τη σφεντόνα για πατρίδα.

Οσο κι αν ακούγεται «σκληρό» - ίσως να 'ναι κι άδικο ιστορικά - η συμπεριφορά των Ισραηλινών στρατιωτικών θυμίζει τους ναζί. Το ρόλο του Χίτλερ στο «Ολοκαύτωμα» των Εβραίων, παίζει ο Σαρόν, ο οποίος επιχειρεί τη γενοκτονία των Παλαιστινίων. Βεβαίως και δε φταίει ο λαός του Ισραήλ - όπως δεν έφταιγε και ο γερμανικός λαός - ο οποίος, άλλωστε, πολλές φορές έδειξε την αντίθεσή του στον πόλεμο και την προτίμησή του στην ειρήνη. Και, βεβαίως, οι επιπτώσεις αυτού του πολέμου πλήττουν και αθώους πολίτες του Ισραήλ. Να, γιατί χρειάζεται ν' αναπτυχθεί ακόμα πιο μαζικά και δυναμικά το ισραηλινό αντιπολεμικό, φιλειρηνικό κίνημα, ώστε να μην μπορεί η εκάστοτε ισραηλινή ηγεσία να ενεργεί «όπως της γουστάρει».

Το Ισραήλ δίνει, πράγματι, τον «νυν υπέρ πάντων αγώνα». Οχι, όμως, για να επιβάλει και να κατοχυρώσει την ύπαρξή του ως κράτος, ούτε για να καταπολεμήσει την τρομοκρατία, όπως διατείνονται οι εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες του. Πολεμάει μεν και για δικά του «συμφέροντα», αλλά και για λογαριασμό του «μεγάλου αφεντικού», των ΗΠΑ, που έχουν τεράστια οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα στη Μέση Ανατολή και θέλουν να διατηρήσουν και να επεκτείνουν την επικυριαρχία τους στην περιοχή. Σ' αυτόν τον πόλεμο, δεν έχει το δικαίωμα να ηττηθεί. Είναι «υποχρεωμένο» να νικήσει οπωσδήποτε και γι' αυτό χρησιμοποιεί όλα τα «μέσα», που του διατίθενται, προκειμένου να «βγάλει από τη μέση» κάθε τι που στέκεται εμπόδιο στον ιμπεριαλισμό.

Ο ιμπεριαλισμός έχει τον πόλεμο στο DNA του. Χωρίς αυτόν δεν μπορεί να «επιζήσει». Κι είναι αφελείς, αν όχι «ύποπτοι εσκεμμένης αφέλειας», όσοι αναρωτιούνται γιατί ο Μπους απειλεί με τα πυρηνικά όπλα, σε μια εποχή που απέναντι στις ΗΠΑ δεν υπάρχουν ισχυροί αντίπαλοι να τις αμφισβητούν και, πολύ περισσότερο, να τις απειλούν. Διότι, ναι μεν, μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και τη διάλυση του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, ο ιμπεριαλισμός έμεινε χωρίς «αντίπαλο δέος», αλλά αυτό δε σημαίνει ότι άλλαξε και η «φύση» του. Και όλο και κάποια χώρα, όλο και κάποιοι λαοί αντιστέκονται στη Νέα Τάξη Πραγμάτων, ώστε να του δίνεται η ευκαιρία να εκδηλώνει την πολεμόχαρη φύση του...

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

Νέο πυρηνικό δόγμα

Γρηγοριάδης Κώστας

ΝΑ, ΛΟΙΠΟΝ, και τυπικά η «αναθεώρηση του πυρηνικού δόγματος» των Ηνωμένων Πολιτειών. Την ανακοίνωσε κι επισήμως χτες το βράδυ ο Τζoρτζ Μπους. Ετσι, για όσους είχαν αμφιβολίες περί των στόχων του «αντιτρομοκρατικού» αγώνα των Αμερικανών.

Μάλιστα, ο Ράμσφελντ, ο Αμερικανός υπουργός Aμυνας, δίνει και διαβεβαιώσεις ότι οι ΗΠΑ δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσουν πυρηνικά όπλα εναντίον οποιασδήποτε χώρας. Και μόνο που ...διαβεβαιώνει, είναι να ανησυχεί κανείς, όπως καταλαβαίνετε.

Α, ΝΑΙ, αρνήθηκαν οι Ηνωμένες Πολιτείες την έκτακτη οικονομική βοήθεια 800 εκατομμυρίων δολαρίων προς το Ισραήλ για τους «αγώνες του ενάντια στην τρομοκρατία». Τους παρέχουν μόνον τα 3 δισεκατομμύρια δραχμές της ...τακτικής βοήθειας.

Δε λέμε ...πολεμοκάπηλοι οι Αμερικανοί, αλλά και νοικοκύρηδες. Προτείνουν στους Ισραηλινούς το ...οικονομικό ξεπάστρεμα των Παλαιστινίων. Γιατί, βέβαια, και αυτό επιχειρείται ακριβώς αυτή τη στιγμή στη Μέση Ανατολή.

Οσο για τις διακηρύξεις του ΟΗΕ περί αυτόνομου παλαιστινιακού κράτους, προφανώς μόνο για το θεαθήναι χρησιμεύουν. Βλέπετε, μόνον εκείνες που συμφέρουν το ΝΑΤΟ εφαρμόζονται.

Η ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ φαίνεται, τελικά, πως θα επηρεάσει τα πορτοφόλια μας πριν ...από τις διαιτητικές μας συνήθειες. Αυξήσεις μέχρι 10% στα τρόφιμα, παραδέχτηκε ότι υπάρχουν ο υφυπουργός Ανάπτυξης και, μάλιστα, θα έχουμε κι άλλες, μια και δεν ανατίμησαν ακόμα όλες οι εταιρίες τα προϊόντα τους...

Ομως, το υπουργείο ευελπιστεί ότι, λόγω ανταγωνισμού, οι μεσοπρόθεσμες αυξήσεις θα είναι ...μόλις 3,2%. Δηλαδή, περισσότερο από τις αυξήσεις που έδωσε η εισοδηματική πολιτική, σύμφωνα με την πρακτική αριθμητική.

Αυτά, φυσικά, αν λειτουργήσει ο περίφημος ανταγωνισμός της ελεύθερης αγοράς. Μόνο που έχουμε πολύ πικρή πείρα από το πώς λειτούργησε ως τώρα. Θυμηθείτε τι έγινε στα καύσιμα, για παράδειγμα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η... επιτυχία...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δεν τολμούν, βέβαια, να το πουν ανοιχτά. Τουλάχιστον, οι περισσότεροι. Ούτε πολύ περισσότερο να πανηγυρίσουν. Βλέπετε, δεν είναι και εντελώς έξω από τα πράγματα οι άνθρωποι. Εχουν και κάποια συναίσθηση της πραγματικότητας. Πάντως, ανάμεσά τους, το σημειώνουν και το υπογραμμίζουν.

Για την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ μιλάμε, η οποία θεωρεί ως μεγαλύτερη... επιτυχία της, στον μέχρι σήμερα «διάλογο» με την κυβέρνηση για το Ασφαλιστικό, ποιο λέτε; Μα, την καθιέρωση των κατώτερων ορίων των συντάξεων, για τους μετά την 1.1.1993 ασφαλισμένους, στο 70% του κατώτατου μισθού, που προβλέπει η εκάστοτε Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Το γεγονός, δηλαδή, πως το μέχρι σήμερα προκλητικά εξευτελιστικό επίδομα των 70.000 δραχμών, που ονόμαζαν σύνταξη, γίνεται 120.000 δραχμές, με τα σημερινά δεδομένα. Γίνεται, δηλαδή, κάτι λιγότερο εξευτελιστικό!

Αλήθεια, έχει δοκιμάσει ο Χρ. Πολυζωγόπουλος ή ο Δ. Ρέππας να ζήσουν με 120.000 δραχμές ή και μερικά πεντοχίλιαρα ακόμη (αν συνυπολογιστεί και η επικουρική); Για να μην αναφερθούμε σε διάφορες άλλες παραμέτρους του ζητήματος. Μα δεν ντρέπονται..;

... και τι κρύβει από πίσω της

Στην πραγματικότητα, βέβαια, μόνο κατάκτηση και επιτυχία δεν μπορεί να θεωρηθεί το προαναφερόμενο. Και αυτό, όχι μόνο γιατί καθιερώνει - και, μάλιστα, με τη σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ - απαράδεκτα χαμηλά όρια πείνας και εξευτελισμού για τις συντάξεις, που θα δοθούν μετά 15, 20 και 30 χρόνια, στους «νέους» ασφαλισμένους (μετά την 1.1.1993). Αλλά και γιατί γίνεται το φύλλο συκής, για να χειροτερεύσουν ακόμη περισσότερο οι συντάξεις όλων όσοι έχουν ασφαλιστεί μέχρι τις 31.12.1992. Και μπορεί, η κυβέρνηση, να μη βάζει σήμερα θέμα για τους ασφαλισμένους αυτούς, του ιδιωτικού τομέα, αλλά το κάνει σ' αυτούς του δημοσίου, των ΔΕΚΟ και των τραπεζών (ασφαλισμένοι μετά την 31.12.1982), όπου μειώνει πολλαπλά τις συντάξεις που θα πάρουν. Και γιατί θα υπολογίζονται με βάση το 70% και όχι το 80%, όπως ίσχυε μέχρι σήμερα και γιατί θα παίρνεται υπόψη ο μέσος μισθός της τελευταίας πενταετίας και όχι αυτός του τελευταίου χρόνου.

Και, βέβαια, μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία ότι θα έρθει η σειρά και των υπολοίπων εργαζομένων. Αλλωστε, ο Δ. Ρέππας ήταν σαφής, όταν έλεγε ότι μέχρι το 2008 θα δημιουργηθεί ένα Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης Μισθωτών, με ενιαίους κανόνες και όρους. Απλώς, δεν τα φέρνει όλα μαζεμένα, για να μη μας... ζαλίσει ο άνθρωπος...

Βαθιά αντεργατικά τα μέτρα

Η ουσία των βαθιά αντιασφαλιστικών και αντεργατικών μέτρων της κυβέρνησης - ακόμη κι αν δεν πάρουμε υπόψη μας την υπονόμευση του δημόσιου χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης, την επέλαση του ιδιωτικού κεφαλαίου κλπ. - γίνεται ολοφάνερη και από το εξής: Απολύτως κανένας, είτε κυβερνητικός αρμόδιος, είτε μέλος της ηγεσίας της ΠΑΣΚΕ και της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, είτε οποιοσδήποτε άλλος, δεν τολμά να ισχυριστεί ότι τα κυβερνητικά μέτρα συνιστούν το παραμικρό έστω βήμα βελτίωσης της κατάστασης, που ίσχυε μέχρι την ψήφιση των νόμων του 1992, επί κυβέρνησης ΝΔ (των λεγομένων νόμων Σιούφα). Των νόμων, δηλαδή, σύμφωνα με τους οποίους έχει συνταξιοδοτηθεί η συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία - αν όχι η ολότητα - των σημερινών συνταξιούχων του ΙΚΑ. Των νόμων, για παράδειγμα, που πρόβλεπαν 80% και όχι 60 ή 70%.

Ορίστε, λοιπόν, ποια είναι η σημερινή κατάσταση των συνταξιούχων του ΙΚΑ: Σύνολο συνταξιούχων 820.000 άτομα. Απ' αυτούς οι 670.000 περίπου (ποσοστό 82%) παίρνουν συντάξεις πείνας από 50.000 έως 150.000 δραχμές το μήνα. Αν λογαριάσουμε με 170.000 δραχμές το μήνα, τότε το ποσοστό αυτό ξεπερνά το 90%. Μπορείτε, επομένως, να φανταστείτε με σιγουριά σε ποια κατάσταση οδηγούν τα μέτρα της κυβέρνησης τους μελλοντικούς συνταξιούχους.

Το πλιάτσικο των Βαλκανίων

Προχτές, η κυβερνητική πλειοψηφία, μαζί με τη ΝΔ και τον ΣΥΝ, επικύρωσε στη Βουλή το «σχέδιο οικονομικής ανασυγκρότησης των Βαλκανίων», με το οποίο «προικοδοτείται» η επέλαση Ελλήνων επιχειρηματιών σε βαλκανικές χώρες με 550 εκατομμύρια ευρώ (!!!), χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων. Ωρα, λοιπόν, η «μικρή» Ελλάδα να συμβάλει στην οικονομική ανασυγκρότηση των βαλκανικών χωρών (η ίδια διαδικασία ισχύει για όλες τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες), των χωρών που ο διεθνής ιμπεριαλισμός φρόντισε πρώτα να τσακίσει στην κυριολεξία, να γονατίσει τους λαούς τους, όπου χρειαζόταν και με την «πειθώ» της δολοφονικής βίας, την προσφυγή στην οποία ενέκρινε και η κυβέρνηση Σημίτη.

Τι ψήφισαν από κοινού ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ; Εν ολίγοις την οικοδόμηση στις χώρες αυτές της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής τάξης πραγμάτων του ιμπεριαλισμού, την πρόσδεσή τους στο άρμα του, την άλωσή τους από επιχειρηματικά συμφέροντα και την καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών τους πηγών. Αυτό επικύρωσαν στη Βουλή. Την πλήρη εδραίωση του καπιταλισμού που σε αυτές ειδικά τις χώρες δείχνει το πιο άγριο πρόσωπό του, που η παλινόρθωσή του έγινε με τους πιο επαχθείς όρους για τους λαούς τους.

Συναποφάσισαν, μάλιστα, να πριμοδοτήσουν όσους επιχειρηματίες αναλάβουν το «ρίσκο» να επενδύσουν στα Βαλκάνια. Διαμηνύοντάς τους εκ των προτέρων πως, ανεξάρτητα από το ποια θα είναι η απόδοση της επένδυσης, τα κέρδη τους είναι ήδη διασφαλισμένα. Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν να «ασελγήσουν» πάνω στα ρημαγμένα «κορμιά» των βαλκανικών χωρών, από κοινού με τους ομοίους τους άλλων χωρών, ακόμη κι αυτών των ίδιων που θα «ανασυγκροτηθούν».

Η ελληνική κυβέρνηση, η αστική τάξη της Ελλάδας, δεν παίζει μόνη της σ' αυτό το παιχνίδι. Οι αγορές και οι πηγές πλούτου των πρώην σοσιαλιστικών χωρών αποτελούν πεδίο άγριας σύγκρουσης καταρχήν μεταξύ των δύο ιμπεριαλιστικών κέντρων, της ΕΕ και των ΗΠΑ, για το ποια θα καρπωθεί περισσότερα. Η Ελλάδα, χώρα - μέλος της ΕΕ, με την απόφασή της να συμμετάσχει στο «παιχνίδι» αναλαμβάνει εξαρχής το ρίσκο της «χασούρας». Πόσο μάλλον που για τα Βαλκάνια έχουν ήδη εκδηλώσει ενδιαφέρον κι άλλες χώρες, όπως η Τουρκία, αλλά και η Ιταλία. Η «μάχη» θα είναι ανελέητη, αλλά σε κάθε περίπτωση, όπως πάντα, στη θέση του χαμένου θα βρίσκονται οι λαοί.

Το κόστος που θα πληρώσει ο ελληνικός λαός, τα 550 εκατομμύρια ευρώ, είναι ίσως το μικρότερο, μπροστά στον κίνδυνο το άγριο φαγοπότι, η καταλήστευση χωρών και λαών, τα τεράστια κοινωνικά προβλήματα που δημιούργησε και εντείνει η καπιταλιστική παλινόρθωση, να πυροδοτήσουν εντάσεις, να υποδαυλίσουν εθνικιστικά ρεύματα, σε μια περιοχή πραγματική «πυριτιδαποθήκη». Οι κίνδυνοι δεν πρέπει να υποτιμηθούν, όπως δεν πρέπει να παραγραφούν οι ευθύνες του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ. Οι λαοί των Βαλκανίων μπορούν να χαράξουν τη δική τους προοπτική, επαγρυπνώντας και παλεύοντας για ένα μέλλον αμοιβαία επωφελούς συνεργασίας και ανάπτυξης. Σ' αυτή την κατεύθυνση απαιτείται η ένταση της αντιιμπεριαλιστικής πάλης στην Ελλάδα, στα Βαλκάνια, παντού.

Συντάξεις

Σαράντα χρόνια

στη δουλιά

σαν είλωτες

σαν δούλοι

να μας ρουφάν

τ' αφεντικά

αισχρά

και το μεδούλι

κι όταν το σώμα

απ' τη δουλιά

θα γίνεται