ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Συσσώρευση απειλών

Γρηγοριάδης Κώστας

Για τρίτη συνεχή χρονιά, πέρσι, σημειώθηκε μια παραπέρα αύξηση των παγκόσμιων δαπανών για πολεμικούς εξοπλισμούς, ενώ οι ειδικοί είναι από τώρα σίγουροι για ακόμη μεγαλύτερη αύξηση μέσα στο 2002, λόγω των σχετικών αποφάσεων των κυβερνήσεων για διευρυμένους εξοπλισμούς, με αφορμή την καταπολέμηση της «τρομοκρατίας». Οι χώροι πολεμικών συρράξεων και ένοπλων αναμετρήσεων έχουν πολλαπλασιαστεί και είναι σήμερα περισσότεροι από κάθε άλλη φορά. Οι ΗΠΑ προχωρούν ολοταχώς στην υλοποίηση του προγράμματος «πόλεμος των άστρων», μη λογαριάζοντας στο παραμικρό τις πολύμορφες και σοβαρές συνέπειες και κινδύνους, που αυτό εγκυμονεί. Κι απ' ό,τι φαίνεται, στον ίδιο δρόμο βαδίζει και η Μεγάλη Βρετανία. Σύμφωνα με την κυριακάτικη βρετανική εφημερίδα «Ομπσέρβερ», η οποία επικαλείται απόρρητα έγγραφα, έχουν ήδη προχωρήσει οι εργασίες για την κατασκευή πυρηνικού εργοστασίου στην περιοχή Αλντερμάστον, στη δυτική Αγγλία. «Η Βρετανία οδεύει σε μια καινούρια εποχή κατασκευής πυρηνικών όπλων επομένης γενιάς. Στις καινούριες εγκαταστάσεις, οι επιστήμονες θα έχουν τη δυνατότητα να σχεδιάσουν, να ελέγξουν και να δημιουργήσουν πυρηνικές βόμβες», σημειώνει η εφημερίδα.

Κι όμως, υπάρχουν αρκετοί εθελοτυφλούντες, που μιλάνε ακόμη για το τέλος της εποχής του «ψυχρού πολέμου»...

Τότε και τώρα...

Η συμμετοχή του Κ. Ζουράρι, στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές, στα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ αποτέλεσε τη... σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και τους οδήγησε στην αποχώρηση από το Κόμμα! Τουλάχιστον, έτσι έλεγαν. Και, βέβαια, με αφορμή τη συμμετοχή αυτή, φόρτωναν διάφορους συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς στο ΚΚΕ και την πολιτική του. Μέχρι και για εθνικιστικές θέσεις το κατηγόρησαν...

Τώρα, τα προαναφερόμενα πρώην στελέχη του ΚΚΕ και νυν της ΚΕΔΑ συνυπογράφουν με τον Κ. Ζουράρι την υποστήριξή τους στον Μαν. Γλέζο, ως υποψήφιο υπερνομάρχη Αθήνας - Πειραιά. Να υποθέσουμε ότι άλλαξαν τις εκτιμήσεις και τις θέσεις τους και πιστεύουν τα ακριβώς αντίθετα σήμερα απ' όσα έλεγαν πριν δυόμισι μόλις χρόνια ή, απλά και μόνο, και τότε και τώρα, εξυπηρετούσαν και εξυπηρετούν τις αντι-ΚΚΕ επιδιώξεις και πρακτικές τους..;

Ο αντικομμουνισμός στην...

Την Κυριακή, 9 Ιούνη, ο «Ριζοσπάστης» δημοσίευσε ένα ρεπορτάζ από τις εργασίες της συνάντησης για τη δημιουργία «Κοινωνικού Φόρουμ», που έγινε στη Θεσσαλονίκη. Προχτές, διαβάσαμε στην εφημερίδα «Εποχή» ότι αυτό το ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» δεν ήταν τίποτα άλλο από ένας λίβελος 2.000 λέξεων, με το οποίο υποτίθεται πως απαντούσαμε σε κάποια Ελένη Πορτάλιου. Γεγονός είναι ότι η Ελένη Πορτάλιου, μέλος της ομάδας «Διεθνής Δράση», μ' ένα κείμενό της στην «Εποχή», μας έδωσε ένα ερέθισμα για να πάμε στη Θεσσαλονίκη και να παρακολουθήσουμε από κοντά τις εργασίες της προαναφερόμενης συνάντησης. Το σχετικό ρεπορτάζ όμως σίγουρα δεν ήταν απάντηση στις όποιες απόψεις της. Αλλωστε, στο ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» απάντησε ήδη η «Διεθνής Δράση», διά του Νίκου Γιαννόπουλου (δημοσιεύτηκε στο «Ριζοσπάστη» του Σαββάτου) και από την απάντησή τους δε συμπεραίνεται ότι διάβασαν το ρεπορτάζ ως απάντηση στην Πορτάλιου. Γιατί τότε η «Εποχή» σπεύδει να εκτιμήσει ότι οι 2.000 λέξεις είναι απάντηση στην Πορτάλιου;

... «Εποχή» της συκοφαντίας

Η απάντηση, μάλλον, βρίσκεται στη φράση τους - «απειλή», ότι «το θέμα είναι σοβαρό και θα επανέλθουμε». Σε τι θα επανέλθουν; Στο βλακώδη ισχυρισμό της Πορτάλιου, ότι το ΚΚΕ εγκατέλειψε στην Αγκόνα 150 διαδηλωτές που επέβαιναν στα τρία πούλμαν τα οποία σταμάτησε η ιταλική αστυνομία; Να το επαναλάβουμε: Δεν μπορούμε να απαντήσουμε στη βλακεία. Για πολλούς λόγους και ακόμη, γιατί ήταν, είναι και θα είναι... ανίκητη.

Πέρα απ' αυτό, όλοι και οι 150, για τους οποίους γράφει η Πορτάλιου, γνωρίζουν, πως όταν τους σταμάτησαν, δεν υπήρχε κανείς άλλος Ελληνας στο λιμάνι. Η ιταλική αστυνομία είχε φροντίσει να «σπρώξει» ώρα πριν τα υπόλοιπα πούλμαν έξω από το χώρο. Πώς να τους συμπαρασταθούν, λοιπόν, άνθρωποι που δε γνώριζαν καν τι συμβαίνει χιλιόμετρα πίσω τους; Κι εν πάση περιπτώσει, ας δεχτούμε ότι το ΚΚΕ είναι περίπου... απάνθρωπο και χωρίς... ίχνος ευθύνης και αλληλεγγύης. Γιατί δε σταμάτησαν να συμπαρασταθούν στους 150 άλλοι, όπως π.χ. ο Φελέκης από το «Σπάρτακο», που συνέχισαν κανονικά και διαδήλωσαν τελικά στη Γένοβα;

Βέβαια, όσοι καταφεύγουν σε τέτοιες βλακείες δεν έχουν στόχο να καταγγείλουν κάτι απαράδεκτο. Οπως οι ίδιοι κάνουν καθαρό, το πρόβλημά τους έχει ένα όνομα: ΚΚΕ! Και για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημά τους, η συκοφαντία είναι μονόδρομος. Δυστυχώς...

Τα ασφαλιστικά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«ΑΡΝΕΙΤΑΙ να τοποθετηθεί»! Ηταν η κατηγορία που απηύθυνε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Χρήστος Πρωτόπαππας, σχολιάζοντας την απόφαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ να αποχωρήσει από τη συζήτηση του Ασφαλιστικού στη σχετική επιτροπή της Βουλής.

Τον βολεύει, βέβαια, αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να τον διαψεύσουμε. Η Νέα Δημοκρατία έχει πολλές φορές τοποθετηθεί για το θέμα και μάλιστα πολύ εύγλωττα. Η πρώτη φορά ήταν με τους αντιασφαλιστικούς νόμους του Σιούφα, που είχαν απορρίψει με κινητοποιήσεις τα συνδικάτα πριν 9 χρόνια και το ΠΑΣΟΚ -αντιπολίτευση τότε - έλεγε πως θα καταργήσει.

Οχι μόνο δεν τους κατάργησε, όμως, αλλά και τους διατήρησε κι έρχεται τώρα, με το τελευταίο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, να δώσει συνέχεια και να συμπληρώσει με τον χειρότερο τρόπο εκείνο το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο.

Οσο για τους κομπασμούς περί του ότι το νομοσχέδιο ανατρέπει εκείνους τους νόμους, μόνο ως αστείο μπορεί να εκληφθούν. Αλλωστε πώς γίνεται δυο νόμοι που συγκρούονται να μπορούν να συνυπάρχουν και μάλιστα μια χαρά; Απλώς, δε συγκρούονται, αλλά συμπληρώνει ο ένας τον άλλον. Οπως κάνουν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ...

ΝΕΟ ΠΑΣΟΚ για την κοινωνία και τους πολίτες. Είναι το μήνυμα του Γιώργου Παπανδρέου, που ανησυχεί για την πορεία των Σοσιαλδημοκρατικών Κομμάτων στην Ευρώπη. Λίγο ...αταίριαστη αυτή η κοινωνική ευαισθησία με τα ΟΥΚ στους ναυτεργάτες και το Ασφαλιστικό να προωθείται, δε νομίζετε;

Το «κίνημα» δυστυχώς έχει δεχτεί τόσα «λίφτινγκ», που αν ήταν ματαιόδοξη εύπορη κυρία ακόμα κι ο Φουστάνος θα είχε σηκώσει τα χέρια ψηλά. Ορισμένα πράγματα - όταν παρακμάζουν τόσο - δεν καλλωπίζονται.

Φυσικά αυτό - κρίνοντας από την πρόσφατη συνεδρίαση της ΚΕ - το έχουν καταλάβει ορισμένοι. Κάποιοι άλλοι φαίνεται να μην μπορούν να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι ο κόσμος τούς έχει γυρίσει την πλάτη και δεν τους ακούει.

Γρηγοριάδης Κώστας

Βλέπετε, αν προσκολληθείς τόσο πολύ στη «διαπλοκή» και τα σχετικά συμφέροντα, μετά παρασύρεσαι αναγκαστικά και δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις καν τι σου συμβαίνει.

Πολλαπλά κατάγματα...

Στις 14 Γενάρη 2001 όταν έπεφτε το ελικόπτερο του ΕΚΑΒ ανοιχτά του Σουνίου, οδηγώντας στο θάνατο πέντε ανθρώπους, πολλοί ήταν αυτοί - και κυρίως τα στελέχη της κυβέρνησης - που προσπάθησαν να δικαιολογήσουν το τραγικό περιστατικό ως ένα τυχαίο συμβάν. Ενάμιση χρόνο ακριβώς από τότε, μία ακόμη παρόμοια πτώση ελικοπτέρου του ΕΚΑΒ στην Ανάφη - δυστυχώς πάλι με πέντε νεκρούς - ήρθε για να αποδείξει ότι δεν μπορεί να μιλάει κανείς ούτε για «τυχαία περιστατικά» ούτε για «μοιραίες συμπτώσεις».

Ποιος κρύβεται όμως πίσω από τον ανελέητο αυτό «άγνωστο πόλεμο» που διεξάγεται κάθε τόσο στην ελληνική επικράτεια, ποιος τον προκαλεί και ποιος έχει την κύρια ευθύνη; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό θα μπορούσε να μοιάζει με μυθικό λαβύρινθο, αν τα ίδια τα τραγικά περιστατικά δεν αποκάλυπταν από μόνα τους το μεγάλο ένοχο, που δεν είναι άλλος από την εγκληματική, όπως αποδεικνύεται πια, κυβερνητική πολιτική.

Δεν είναι άραγε η πολιτική της άκρατης ιδιωτικοποίησης των πάντων που εφαρμόζει η κυβέρνηση, αυτή που έχει παραδώσει και αυτόν το νευραλγικό τομέα της διαχείρισης της αεροδιακομιδής στην κερδοσκοπία των ιδιωτών της «Helitalia»; Ανέθεσε, δηλαδή, σε ιδιώτες εξοπλισμό - τα πέντε ελικόπτερα - τον οποίο ακριβοπλήρωσε ο ελληνικός λαός, χωρίς μάλιστα να θέσει σ' αυτούς κανένα θεσμικό καθεστώς που να διέπει τις χιλιάδες αεροδιακομιδές που θα κάνουν και χωρίς να εφαρμόσει κανέναν δημόσιο έλεγχο στη διαχείριση που κάνουν! Ποιος καθορίζει τις συνθήκες δουλιάς των πιλότων, τη συντήρηση των ελικοπτέρων και την ποιότητά της, όταν αυτά είναι υπόθεση της ιδιωτικής εταιρίας; Η μεγάλη ευθύνη της κυβέρνησης στον τομέα αυτό αποδεικνύεται περίτρανα και από το πόρισμα για την προηγούμενη πτώση του ελικοπτέρου, όπου αποκαλύπτεται ότι οι παραλείψεις της διαχειρίστριας εταιρίας ήταν ακριβώς οι ίδιες με αυτές και του χτεσινού τραγικού γεγονότος...

Δεν είναι άραγε η κυβερνητική πολιτική ο μόνος υπεύθυνος για το γεγονός ότι ολόκληρη η νησιωτική χώρα παραμένει εντελώς γυμνή από πλευράς Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας; Και δεν είναι ακριβώς αυτή η γύμνια που μετατρέπεται κάθε φορά σε «επείγουσα ανάγκη» αφού η μεταφορά των ασθενών στην Αθήνα γίνεται μονόδρομος; Η κυβέρνηση, λοιπόν, αρνούμενη επίμονα να αναπτύξει ένα σύστημα με σωστά διαρθρωμένες, άρτια εξοπλισμένες, σε μέσα και προσωπικό, μονάδες υγείας στα νησιά, δεν είναι αυτή που έχει αυξήσει το χρόνο ανταπόκρισης σε κάποιο επείγον περιστατικό από τα 10-15 λεπτά σε ώρες και καμιά φορά σε μέρες, με αποτέλεσμα να χάνονται πολύτιμες ζωές;

Και βέβαια τα ερωτήματα δεν εξαντλούνται εδώ. Για παράδειγμα, ποιος μπορεί να απαντήσει σε τι κατάσταση βρίσκονται τα ελικοδρόμια της χώρας και ποιος ευθύνεται, αν όχι η κυβέρνηση, για τις τραγικές ελλείψεις τους και την κάκιστη συντήρησή τους; Ποιος μπορεί να απαντήσει πώς λειτουργεί το ΕΚΑΒ και ποιος ευθύνεται, αν όχι η κυβέρνηση, για τις ελλείψεις σε εξοπλισμό και προσωπικό; Τελικά, μόνο μία ερώτηση μπορεί να δώσει την απάντηση σε όλες αυτές τις ερωτήσεις: Ως πότε η χώρα μας θα είναι ο «μεγάλος ασθενής» στα χέρια αυτής της εξουσίας;

Νίκος ΠΕΡΠΕΡΑΣ

Η απανθρωπιά των πολυεθνικών και...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η είδηση έρχεται από την Αυστραλία, αλλά θα μπορούσε να προέρχεται από οπουδήποτε στον κόσμο: «Μια από τις μεγαλύτερες ασφαλιστικές εταιρίες του κόσμου, η Allianz, που η αξία της ξεπερνάει τα 90 δισεκατομμύρια δολάρια, ζήτησε από τους γονείς μιας 15χρονης, στην Αυστραλία, που έχασε τη ζωή της σε τροχαίο, να πληρώσουν τα έξοδα για την επισκευή του αυτοκινήτου που τη σκότωσε!».

Οι γονείς νόμιζαν στην αρχή, ότι πρόκειται για παρεξήγηση και επικοινώνησαν με την εταιρία για να την ενημερώσουν, ότι από το συγκεκριμένο τροχαίο έχασαν το παιδί τους. Ομως, όπως εξηγεί η μητέρα, «το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να πάρουν τα χρήματά τους. Τίποτε άλλο. Ακόμα και όταν εξηγήσαμε στον υπεύθυνο της εταιρίας, με κάθε λεπτομέρεια, τι συνέβη, ο τελευταίος ούτε μας ζήτησε συγνώμη, ούτε μας είπε πως λυπάται για ό,τι έγινε». Αντιθέτως, «εξήγησε» στη χαροκαμένη μάνα ότι «έφταιγε» το παιδί της για το δυστύχημα. Κι επομένως, έπρεπε να πληρώσει. Κι αφού αυτό ήταν νεκρό, ο λογαριασμός θα πήγαινε στους ζώντες στενούς συγγενείς...

... η απάντησή μας

Κάπως έτσι ανεβαίνει η χρηματική «αξία» των ασφαλιστικών εταιριών. Οχι μόνον απαιτώντας από τα θύματα να πληρώσουν, αλλά μη νιώθοντας την ανάγκη να κρατήσουν έστω και τα προσχήματα. Στα «νύχια» αυτών των εταιριών θέλουν η ελληνική κυβέρνηση και οι «συνδικαλιστές» της να προσφέρουν σαν «τροφή» το σύνολο της εργατικής τάξης της χώρας. Απαξιώνοντας και διαλύοντας την όποια δημόσια ασφάλεια αναγκαζόταν μέχρι πρότινος το καπιταλιστικό κράτος να παράσχει, μετά από σκληρές και αιματηρές μάχες, με τους εργάτες και τους καταπιεζόμενους γενικότερα.

Το παραπάνω περιστατικό είναι μόνο ένα δείγμα της αδηφαγίας του συστήματος. Η αδυναμία του τελευταίου να ξεπεράσει τις αντιθέσεις του και η αυξανόμενη ένταση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, θα ξεσκεπάζουν όλο και περισσότερο το αποκρουστικό πρόσωπο της βαρβαρότητας. Γι' αυτό και δεν έχουμε το παραμικρό δικαίωμα στις όποιες αυταπάτες. Το αντίθετο, έχουμε ευθύνη για τη μεγαλύτερη και καλύτερη δυνατή συμβολή στην ενωτική, συλλογική και αγωνιστική αντιμετώπιση της επίθεσης των πολυεθνικών. Της οικοδόμησης του λαϊκού μετώπου της αντίστασης και της αντεπίθεσης.

Η απεργοσπαστική αδράνεια

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να κάνει κανείς απεργοσπασία. Κι απ' ό,τι φαίνεται - άλλωστε το έχει αποδείξει στην πράξη και παλιότερα - τους γνωρίζει καλά η ηγετική ομάδα της ΠΑΣΚΕ. Μας το θύμισε εργαζόμενος στην ΕΡΤ, στην ομοσπονδία της οποίας (ΠΟΣΠΕΡΤ) κυριαρχεί η ΠΑΣΚΕ, καταγγέλλοντας, ταυτόχρονα, ότι μέχρι και χτες, παραμονή της απεργίας, δεν έβγαλε ούτε καν μια ανακοίνωση. Να προσθέσουμε μόνον ότι μέχρι χτες η διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Λάρισας μοίρασε μία μία στους χώρους δουλειάς, σε εργοστάσια και επιχειρήσεις, 15.000 απεργιακές προκηρύξεις, μιλώντας ταυτόχρονα με χιλιάδες εργαζόμενους, ενημερώνοντας για την απεργία και καλώντας σε μαζική και μαχητική συμμετοχή. Τα σχόλια και οι συγκρίσεις δικές σας!

Πολυσήμαντη απεργία

Η απεργία που άρχισε από τα χαράματα σήμερα δεν είναι «μία από τις απεργίες». Οσο κι αν η κάθε απεργία είναι κάτι ξεχωριστό, όσο κι αν κάθε τέτοιας μορφής ταξική σύγκρουση εγγράφεται σαν κορυφαία στιγμή στη συγκεκριμένη φάση ανάπτυξης της ταξικής πάλης, αυτή η απεργία έχει πολλά περισσότερα που την ξεχωρίζουν.

Αυτό που πάει να γκρεμίσει σήμερα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν είναι μία οποιαδήποτε κατάκτηση. Κάθε εργάτης ξέρει πως η πρώτη συμβουλή που του δίνουν οι παλιότεροι μόλις πιάνει την πρώτη δουλιά είναι «πρόσεχε τα ένσημα». Γιατί; Γι' αυτή την κατάκτηση χύθηκαν ποταμοί αίματος. Από τα πρώτα ταμεία αλληλοβοήθειας ως την ώρα που αναγκάστηκαν οι κυβερνήσεις να θεσμοθετήσουν την Κοινωνική Ασφάλιση, έγιναν σκληροί αγώνες. Δεν είναι της ώρας η ιστορική αναδρομή. Καταγράφουμε μόνο το μέγεθος μιας αλυσίδας κατακτήσεων που έχουν πίσω βάθος χρόνου περισσότερο του ενός αιώνα.

Στη διαρκή αντίθεση Κεφαλαίου - Εργασίας η εργατική τάξη γνωρίζει βιωματικά πλέον ότι όσα περιέχονται στον όρο «Κοινωνική Ασφάλιση» συνιστούν μία βασική ελάχιστη διασφάλιση απέναντι στην τραγική πραγματικότητα που διαμορφώνει σε βάρος του εργάτη το καθεστώς εκμετάλλευσης της εργατικής του δύναμης. Από την αντιμετώπιση της βλάβης την ώρα της δουλιάς, ως τη σύνταξη της χήρας του εργάτη που σκοτώθηκε, από την αρρώστια του παιδιού ως τη σύνταξη και την περίθαλψη του τσακισμένου στα εργασιακά γκέτο εργάτη, όλες αυτές οι διασφαλίσεις αφορούν σ' αυτό που λέγεται «Κοινωνική Ασφάλιση». Αυτό ακριβώς είναι που επιχειρεί να γκρεμίσει σήμερα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Πατά στις βάσεις που είχε βάλει πριν από αυτήν η κυβέρνηση της ΝΔ. Συνεχίζει την πιστή εφαρμογή των αξιώσεων του μεγάλου κεφαλαίου, όπως αυτές διατυπώνονται μέσα από τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης των μονοπωλίων.

Οσο σημαντικό είναι αυτό που διακυβεύεται, η Κοινωνική Ασφάλιση, και βγάζει στο δρόμο εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, άλλο τόσο σημαντικό είναι το πώς βγαίνουν στο δρόμο αυτοί οι εργάτες. Η σημερινή απεργία δεν είναι κεραυνός εν αιθρία, δε γίνεται επειδή έτσι αποφασίστηκε σε επίπεδο ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Για να φτάσουμε στη σημερινή απεργία χρειάστηκε να υπάρχει το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο! Ναι, ακριβώς έτσι! Είναι οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, που από πέρσι το καλοκαίρι βάρεσαν καμπανάκι κινδύνου, εντόπισαν το γεγονός ότι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ τα «διπλώνει» κι ότι ανοίγεται επικίνδυνος δρόμος με τη διαδικασία του «κοινωνικού διαλόγου». Είναι αυτές οι δυνάμεις που από πέρσι το καλοκαίρι οργάνωσαν δεκάδες κινητοποιήσεις εγρήγορσης και προβολής των αιτημάτων της εργατικής τάξης. Είναι αυτές οι δυνάμεις που από το χειμώνα φέτος μπήκαν μπροστά και αποκαλύπτοντας την απάτη του κοινωνικού διαλόγου έφτασαν στην απεργία της 3ης του Απρίλη, την πρώτη που οργανώθηκε με όρους ταξικού μετώπου. Για να αναγκαστούν τελικά κι άλλες δυνάμεις να διαχωρίσουν τη θέση τους από τους «Πολυζωγόπουλους». Η σημερινή απεργία αφήνει παρακαταθήκες. Δε δείχνει μόνο τον εχθρό, δείχνει και το δρόμο για την αντιμετώπισή του.

Σήμερα...

Γροθιά στα ύψη

κι η φωνή

με τη βροντή

να μοιάζει,

η οργή τα στήθη

να δονεί

και η ματιά

να σφάζει,

έτσι να είστε

σήμερα,

που βγήκατε