Γρηγοριάδης Κώστας

Αυτή ήταν η απάντηση της υπουργού ΠΕΧΩΔΕ Β. Παπανδρέου (στον ρ/σ ΑΝΤ 1) όταν ρωτήθηκε πότε οι κάτοικοι του Μοσχάτου και του Ρέντη θα μπορούν ζουν χωρίς τον κίνδυνο νέας πλημμύρας.

Το 2004 λοιπόν... Αυτή ήταν η «υπόσχεση» (!) της υπουργού. Αλλά από την «υπόσχεση» προκύπτει νέο ερώτημα: Πόσες φορές θα πλημμυρίσουν ακόμα οι κάτοικοι μέχρι τότε; (Αλλά σε αυτό το ερώτημα δεν απάντησε η κυρία υπουργός, πώς να ξέρει άλλωστε πόσες φορές θα βρέξει στην Αθήνα μέχρι το 2004;...)

ΥΓ: Οσο, για το αν θα αντιμετωπιστούν οριστικά τα προβλήματα, έστω και το 2004, σας αφήνουμε να το βρείτε μόνοι σας. Αλάνθαστο κριτήριο είναι το πόσα προβλήματα του λαού αντιμετώπισαν οριστικά και ουσιαστικά όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις, είτε του ΠΑΣΟΚ είτε της ΝΔ.

«Ξεχείλισε ακόμα και ο Λαλιώτης»! Κάπως έτσι διαφήμιζε η χτεσινή «Ελευθεροτυπία» την υποκρισία που επέδειξε ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ (και επί 7 χρόνια υπουργός ΠΕΧΩΔΕ) την επομένη της τρίτης πλημμύρας στο Λεκανοπέδιο. Πριν από την ευαίσθητη εφημερίδα στα θέματα της... υπερχείλισης του Λαλιώτη, τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ είχαν επιδοθεί (από το ίδιο κιόλας βράδυ της τρίτης καταστροφής) σε μια αγωνιώδη προσπάθεια για να ενημερώσουν τους πληγέντες περί της «οργής»(!) που αισθάνθηκε ο κ. Σημίτης, ο οποίος επίσης... αγανάκτησε με την πλημμύρα.

Εμείς, απλώς, θέλουμε να ρωτήσουμε τα εξής: Δεν είναι κομμάτι υπερβολικό αυτό το «λιβάνισμα» μιας εξουσίας, της οποίας το μόνο που «ξεχειλίζει» είναι ο παχυδερμισμός της; Δεν αντιλαμβάνονται, άραγε, τα κάθε είδους «λιβανιστήρια» ότι, τελικά, το τέτοιο και τόσο λιβάνισμα μόνο τους ίδιους εκθέτει;

Μπορεί ο Κ. Λαλιώτης, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, να δηλώνει, ότι η εκλογική μάχη των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών είναι μεταξύ των δυνάμεων της συντήρησης - δεξιάς και της προόδου - αριστεράς, συμπεριλαμβάνοντας, βέβαια, το κόμμα του στη δεύτερη κατηγορία. Η καθημερινή πραγματικότητα, όμως, δε συμφωνεί καθόλου μαζί του. Κι όχι μόνο στα σοβαρά ζητήματα της οικονομίας και τον φιλομονοπωλιακό της προσανατολισμό, των εργασιακών σχέσεων, των κάθε λογής απελευθερώσεων και διαρθρωτικών αλλαγών, των νόμων της αγοράς και του ανταγωνισμού, της Υγείας και της Παιδείας, της πλήρους προσαρμογής και συμμετοχής στους ΝΑΤΟικούς τυχοδιωκτισμούς και πολέμους της «νέας τάξης» κλπ., κλπ. Ακόμη και σε απλά ζητήματα, τα όρια μεταξύ κυβέρνησης και ΝΔ είναι πλέον ανύπαρκτα. Χαρακτηριστική είναι η τελευταία περίπτωση της απόφασης της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, για τα σχολικά απολυτήρια και το μάθημα των Θρησκευτικών. Ασμένως έσπευσαν, τόσο ο υπουργός Παιδείας, όσο και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, να καθησυχάσουν τον αρχιεπίσκοπο, την ηγεσία της Εκκλησίας και τους σχετικούς κύκλους ότι «δεν τίθεται θέμα υλοποίησης της απόφασης αυτής».

Χρειάζεται να θυμίσουμε, μήπως, ότι ο εκλεκτός της ΝΔ, για την υπερνομαρχία της Αθήνας - Πειραιά, Γ. Τζαννετάκος ήταν διαπρύσιος υπερασπιστής της κυβέρνησης για το θέμα των ταυτοτήτων; Γεγονός, βέβαια, που δε δυσκόλεψε καθόλου τόσο την ηγεσία της ΝΔ να τον ανακηρύξει υποψήφιο, όσο και τον ίδιο να κάνει - έστω και έμμεσα - την αυτοκριτική του. Αυτός είναι ο δικομματισμός.

Κι αν θέλετε άλλο ένα παράδειγμα του δικομματισμού, διαβάστε και την παρακάτω συνέντευξη του Γ. Τζαννετάκου, από τα προχτεσινά «Νέα»:

«Ερώτηση: Στηρίξατε τον εκσυγχρονισμό του Σημίτη, αλλά πολιτεύεστε με τη ΝΔ. Σημαίνει κάτι αυτό;

Απάντηση: Τα εκσυγχρονιστικά σκιρτήματα δυστυχώς ενταφιάστηκαν στη σύναξη των Δολιανών. Η προκύψασα διαρχία είναι το σημαινόμενο.

Ερώτηση: Είστε εκσυγχρονιστής, για να εκλεγείτε όμως πρέπει να σας ψηφίσουν παραδοσιακοί συντηρητικοί ψηφοφόροι. Πώς θα τους πείσετε;

Απάντηση: Ο συνδυασμός μας απευθύνεται στους κατοίκους του Λεκανοπεδίου. Τα προβλήματα ούτε "προοδευτικά" ούτε "συντηρητικά" είναι, απλώς, πάμπολλα. Πρέπει ν' αντιμετωπιστούν.

Ερώτηση: Μπορεί να είναι αξιόπιστος ένας εκσυγχρονιστής ως επικεφαλής της συντηρητικής παράταξης σε πολιτική μάχη;

Απάντηση: Η ΝΔ, η οποία στηρίζει τη μη κομματική υποψηφιότητά μου, είναι ριζοσπαστικό φιλελεύθερο κόμμα. Διαθέτει δε προωθημένες θέσεις στην Αυτοδιοίκηση. Αντιστέκεται στην καθεστωτική νοοτροπία. Αρκούν αυτά...

Ερώτηση: Είναι όμως σε θέση να κάνει εκσυγχρονισμό;

Απάντηση: Ο κ. Καραμανλής είναι κοινωνός των σύγχρονων ρευμάτων. Το πρόγραμμα που εκπονεί ο κ. Σουφλιάς είναι ριζοσπαστικό».

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αφήστε, που έχεις και το δίλημμα: Να παραδοθείς ή να καθαρίζεις μια φορά τη βδομάδα το σπίτι από τα λασπόνερα; Ερχεται και χειμώνας, βλέπετε...

Χωρίς πλάκα πάντως, ακόμα κι ένας ανόητος καταλαβαίνει ότι (και) αυτή η υπόθεση της «οικειοθελούς παράδοσης» είναι τόσο καθαρή, όσο και ο ουρανός της Αττικής τελευταίως. Παρουσιάζεται κάθε πρωί γαλανός - γαλανός, αλλά σύντομα ανακαλύπτεις ότι συννέφιασε αγρίως.

Η «17 Νοέμβρη», όπως τα βλέπουμε τα πράγματα να εξελίσσονται, τείνει να μοιάσει στο γνωστό τηλεσκουπίδι «Μπιγκ Μπράδερ». Πρώτα από όλα, στοχεύει στην τηλεθέαση, κατά δεύτερον, φροντίζει να απασχολεί όλο και περισσότερο, κατά τρίτον, αυτοί που κινούν τα νήματα μένουν στην αφάνεια. Η μόνη διαφορά από τον «Μπιγκ Μπράδερ» είναι πως κάθε βδομάδα δεν περιμένουμε ποιος θα βγει έξω, αλλά ποιος θα μπει μέσα.

Τώρα, ο Κουφοντίνας είναι ο τελικός νικητής; Θα έχουμε κι άλλους συμμετέχοντες μέσα στον Σεπτέμβριο; Αυτά μάλλον θα τα δείξει το άμεσο μέλλον. Πάντως, ο Πρωτόπαππας θα είναι παρόν στο ρόλο του παρουσιαστή, ώστε να μας εξηγεί τα πάντα.

Γρηγοριάδης Κώστας

ΜΟΛΙΣ 23 ΧΡΟΝΑΚΙΑ θέλουμε, σύμφωνα με το Ινστιτούτο της ΓΣΕΕ, για να φθάσουμε τον κοινοτικό μέσο όρο, αυτό που κάποιοι αποκαλούν «κοινωνική σύγκλιση». Δεν έχουμε, δηλαδή, παρά να αποδεχτούμε 23 χρόνια λιτότητα και μετά να απολαύσουμε τον επίγειο παράδεισο της ΕΕ. Κι όλ' αυτά, βέβαια, αν επαληθευθούν οι σχετικές προβλέψεις των κυβερνώντων...

Προσθέστε σ' αυτά και τα προηγούμενα 22 χρόνια που μας έταζαν «καλύτερες μέρες» και άλλα συναφή κι έχουμε ολοκληρωμένο ...μισόν αιώνα κοροϊδίας και δουλέματος. Προφανώς, κάποιοι ευελπιστούν να τα ...εκατοστίσουν.

***

***

Αραγε, όμως, θα απαντηθούν και όσα ενδεχομένως η κυβέρνηση και οι διωκτικές αρχές τα θεωρούν «λεπτομέρειες»; Παράδειγμα:

α) Η κυβέρνηση παραμένει στα της «απολογίας» του (σεσημασμένου από το '75) Κουφοντίνα, του στιλ «είμαι πολιτικός αγωνιστής» και «δεν αποκαλύπτω τίποτα»; Θα αναζητήσει τις «πηγές» για τις πληροφορίες που είχε η «17Ν», ώστε να ξέρει ότι ο Σόντερς ταξίδευε στη... Σιέρα Λεόνε ή τις διασυνδέσεις που προκύπτουν από το γεγονός ότι οι σφαίρες με τις οποίες δολοφονήθηκε ο Γουέλς ανήκαν στο ΝΑΤΟ;...

β) Μήπως τώρα θα κληθεί η γυναίκα του δολοφονηθέντα πρώην διοικητή Ασφαλείας Θεσσαλονίκης, που δήλωσε ότι «ο Κουφοντίνας μού είναι γνωστός, είμαι βέβαιη πως είχαμε συναντηθεί με τον άντρα μου μαζί του μερικές φορές στην Κατεχάκη, αλλά και στην Αθήνα», μήπως θυμηθεί τίποτα περισσότερο ή ότι έκανε λάθος;...

γ) Μήπως τώρα μάθουμε ποιο είναι αυτό το «άλλο κτίριο», που, σύμφωνα με εφημερίδες, πράκτορας της ΕΥΠ ισχυρίζεται ότι έβλεπε τον Κουφοντίνα;

δ) Θα μας πουν, επίσης, αν το 1993, στο επεισόδιο της Μηθύμνης με τη σύλληψη των δυο Αμερικανών πρακτόρων υπήρχε και τρίτο πρόσωπο;...

Αναμένουμε... Και θα επανέλθουμε.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Σημειώνουμε τις εξελίξεις αυτές, όχι γιατί βλέπουμε με αρνητικό μάτι την αποχώρηση και τις σχετικές καταγγελίες. Κάθε άλλο. Πίσω από την αποχώρηση και τις προαναφερόμενες καταγγελίες, όμως, είναι φανερές και οι κάθε λογής αυταπάτες, που σφραγίζουν το περιεχόμενο και τη δράση των οργανώσεων αυτών. Αυταπάτες, για το ρόλο σειράς κυβερνήσεων και πολιτικών δυνάμεων (σοσιαλδημοκρατικού κυρίως χαρακτήρα), για το ρόλο της ΕΕ, ως δήθεν αντίπαλου δέους στις ΗΠΑ, για τον «εξανθρωπισμό» του σύγχρονου καπιταλισμού - ιμπεριαλισμού, κλπ., κλπ. Αυταπάτες, οι οποίες αξιοποιούνται καταλλήλως από τις κυρίαρχες δυνάμεις, ώστε να κρατούν την ταξική πάλη και τους αγώνες των λαών σε ανώδυνα για το καπιταλιστικό σύστημα πλαίσια και επίπεδα. Και, δυστυχώς, μπορεί στις ανταποκρίσεις, να περισσεύει η οργή και η αγανάκτηση, αλλά πουθενά δε διαβάσαμε την παραμικρή αυτοκριτική και την εξαγωγή των απαραίτητων συμπερασμάτων και διδαγμάτων.

Μια και απόψε, από το βήμα της Διεθνούς Εκθεσης της Θεσσαλονίκης, ο Κ. Σημίτης θα κάνει και πάλι λόγο για «ισχυρή Ελλάδα», ας μας εξηγήσει ορισμένες απορίες: Πρώτον, πώς γίνεται και σ' αυτήν την «ισχυρή Ελλάδα», μετατρέπεται σε είδηση πρώτης γραμμής το πότε συννεφιάζει πάνω από την πρωτεύουσα; Δεύτερον, πώς γίνεται και όταν αρχίζει να βροντάει ο ουρανός, τα κανάλια αρχίζουν τις έκτακτες συνδέσεις; Τρίτον, πόσο «ισχυρή», άραγε, πρέπει να γίνει η Ελλάδα, ώστε η πρώτη ψιχάλα, να μην αποτελεί σινιάλο τρόμου για τα 4 περίπου εκατομμύρια των κατοίκων του Λεκανοπεδίου; `Η, για να μην κατηγορηθούμε ότι υπερβάλουμε, για τους - τουλάχιστον - εκατοντάδες χιλιάδες κατοίκους των παρακηφίσιων περιοχών;

«Σε καλή κατεύθυνση διαπίστωσε ότι κινούνται τα φορολογικά μέτρα της κυβέρνησης ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Χρ. Πολυζωγόπουλος. Για να μην ξεχνιόμαστε, όμως, ότι είμαστε και συνδικαλιστές, δήλωσε αποφασιστικά πως η Συνομοσπονδία θα αντιδράσει σθεναρά στο ενδεχόμενο της περαιτέρω ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων.

Να υποθέσουμε δηλαδή ότι η σημερινή κατάσταση της ενοικίασης εργαζομένων, της μαύρης εργασίας, των κάθε λογής ανασφαλίστων και της άγριας ευελιξίας αφήνει απολύτως ικανοποιημένο τον πρόεδρο...». Από το χτεσινό «Ποντίκι», που κυκλοφόρησε μ' ένα πετυχημένο πρωτοσέλιδο και ακόμη περισσότερο εύστοχο και... εύγλωττο οπισθόφυλλο.

«Η Αθήνα χρειάζεται αλλαγή». Αυτό είναι, τελικά, το κεντρικό σύνθημα του υποψήφιου δημάρχου Αθήνας και υποστηριζόμενου από το ΠΑΣΟΚ, Χρ. Παπουτσή. Το μήνυμα αυτό κυριάρχησε και στην προχτεσινή παρουσίαση του προγράμματος του συνδυασμού «Ομορφή Πόλη». Και σε ό,τι αφορά στην αλλαγή προσώπου στη δημαρχιακή καρέκλα της πρωτεύουσας, καταλαβαίνουμε πολύ καλά το σύνθημα. Σε ό,τι αφορά, όμως, στην ουσία και, πολύ περισσότερο, την ουσιαστική και αποφασιστική αντιμετώπιση των πολλών και οξυμένων προβλημάτων της Αθήνας και των κατοίκων της, μας είναι απολύτως ακατανόητο. Δηλαδή, τι θα κάνει περισσότερο για όλ' αυτά ο Χρ. Παπουτσής από τον νυν δήμαρχο Δ. Αβραμόπουλο; Ποιες είναι οι πολιτικές και ουσιαστικές διαφορές του, είτε απ' αυτόν, είτε από τις θέσεις της Ντ. Μπακογιάννη; `Η, μήπως, διαφωνεί με την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης του κόμματός του, στην οποία οφείλονται, πρώτα και κύρια, και τα προβλήματα των εργαζομένων της Αθήνας; Και, τέλος πάντων, γιατί δεν αντιμετώπιζε τα λαϊκά προβλήματα, χρόνια τώρα, ως ανώτατο στέλεχος και υπουργός διαφόρων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ;

Δε νομίζει ο κ. Παπουτσής ότι έχει και η κοροϊδία τα όριά της;

Πάνω στις λάσπες,

στα νερά

κάτσε και σκέψου

σοβαρά,

φταιν οι βροχές

και οι πλημμύρες

ή όλοι αυτοί

οι ολετήρες,

που τους ψηφίζεις

σαν «σωτήρες»;

***

Δική τους είναι

η ενοχή

κι όχι, όπως λένε,

η βροχή

αυτοί είν' οι φταίχτες

οι μεγάλοι

για όσα παθαίνει

η βιοπάλη,

βάλτο καλά

μες στο κεφάλι.

***

Οσο ετούτοι

κυβερνούν

οι φτωχοτάξεις

θα θρηνούν

αν θες λοιπόν

να δεις χαΐρι

μην τους ψηφίζεις,

κακομοίρη,

μην ξανακάνεις

χαρακίρι!