Τετάρτη 4 Δεκέμβρη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ας αλλάξει και το όνομα

Γρηγοριάδης Κώστας

Δε νομίζουμε ότι δε γνωρίζουν τι κάνουν. Αλλωστε, τα πράγματα βοούν. Ακόμη και οι πλέον αναρμόδιοι θα μπορούσαν να καταλάβουν τις ολέθριες συνέπειες αυτών των ενεργειών.

Μιλάμε, για τα όσα προδιέγραψαν οι προχτεσινές εξαγγελίες του Γ. Παπαντωνίου. Μέχρι το 2005, ανακοίνωσε ο υπουργός Εθνικής Αμυνας, το 50% των Ενόπλων Δυνάμεων θα αποτελείται από επαγγελματίες οπλίτες. Με άλλα λόγια, δηλαδή, μέχρι το 2005, οι Ενοπλες Δυνάμεις θα έχουν μετατραπεί σε μισθοφορικά αποσπάσματα. Το γεγονός αυτό, μαζί με την ήδη μεγάλη, αλλά και συνεχώς εντεινόμενη και πολύμορφη πρόσδεση των Ενόπλων Δυνάμεων με το ΝΑΤΟ και τους μηχανισμούς του, δημιουργούν ένα θανάσιμο συνδυασμό, για το χαρακτήρα και τους βασικούς προσανατολισμούς των πρώτων, με ό,τι αυτά συνεπάγονται. Ουσιαστικά, βαθαίνει δραματικά η μετατροπή των Ενόπλων Δυνάμεων σε ολοκληρωτικό παράρτημα του ΝΑΤΟ. Τόσο πολύ, που καλά θα κάνει ο Γιάννος Παπαντωνίου, να σκεφτεί κάποιο άλλο όνομα για το υπουργείο του. Πολύ γρήγορα, δε θα έχει την παραμικρή σχέση, ούτε με οτιδήποτε εθνικό, ούτε με την άμυνα της χώρας...

Σε λίγους μαζεύεται ο πλούτος

Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε σε έκθεσή της η Τράπεζα της Ελλάδας, την τελευταία πενταετία, ο πλούτος των Ελλήνων αυξήθηκε κατά 126%. Βεβαίως, ακόμα κι ένας πρωτοετής σπουδαστής οικονομικής σχολής αντιλαμβάνεται ότι τούτο δε σημαίνει πως πλούτισαν όλοι οι Ελληνες, καθώς είναι πλασματικό να συμποσούται το τεράστιο εισόδημα μιας χούφτας μεγαλοκαπιταλιστών, με το πενιχρό εισόδημα των υπολοίπων Ελλήνων και να βγαίνει ο «μέσος όρος».

Η αλήθεια είναι ότι, την τελευταία πενταετία, η πλειοψηφία του ελληνικού λαού έγινε φτωχότερη, αφού τα λαϊκά στρώματα - οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα, οι μικρομεσαίοι αγρότες, επαγγελματίες, βιοτέχνες και μικρέμποροι και η μεγάλη μάζα των συνταξιούχων - υπέστησαν ουσιαστική μείωση εισοδήματος. Επομένως, η αύξηση του πλούτου αφορά στους λίγους της οικονομικής ολιγαρχίας. Αλλά, έτσι γίνεται πάντα στην καπιταλιστική κοινωνία...

«Μαγαζί του τζόγου»

Η φτώχεια και η ανέχεια οδηγεί στον τζόγο. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι «έμποροι των ελπίδων» - κράτος και ιδιώτες αετονύχηδες - και γι' αυτό «στήνουν» συνεχώς νέα «τυχερά παιχνίδια», η απαρίθμηση και μόνο των οποίων φτάνει για να υποστηρίζει κανείς ότι γίνεται προσπάθεια μετατροπής της Ελλάδας σε «μαγαζί του τζόγου». Ιδού πόσα «παίζονται» μέχρι στιγμής: «ΛΟΤΤΟ», «ΠΡΟΤΟ», «ΤΖΟΚΕΡ», «ΞΥΣΤΟ», «ΠΡΟΠΟ», «ΠΡΟΠΟ - ΓΚΟΛ», «ΠΑΜΕ ΣΤΟΙΧΗΜΑ», «ΕΞΤΡΑ 5», «ΣΟΥΠΕΡ 3». Σ' αυτά να προσθέσουμε τα «παιχνίδια» του Ιπποδρόμου κι εκείνα που «παίζονται» στα καζίνο («φρουτάκια», «κουλοχέρηδες», «μπλακ - τζακ», «ρουλέτα» κ.ά.). Κι όλ' αυτά είναι τα νόμιμα...

Μέσα από τον τζόγο επιχειρείται η αφαίμαξη λαϊκού εισοδήματος - απ' όσο υπάρχει ακόμα στα λαϊκά στρώματα της Ελλάδας, όπου αυξάνεται η φτώχεια των πολλών και γιγαντώνεται ο πλούτος των λίγων - και η συγκέντρωση κεφαλαίου στα χέρια των καπιταλιστών. Μια άλλη μεγάλη «μπάζα» στις τσέπες της οικονομικής ολιγαρχίας συγκεντρώθηκε μέσω του Χρηματιστηρίου, ενώ το ίδιο γίνεται, προγραμματισμένα και καθημερινά, μέσω συγκεκριμένων πολιτικών που εφαρμόζονται στο μισθολογικό και το συνταξιοδοτικό, στο φορολογικό και το ασφαλιστικό κ.ά.

Η ευθύνη του ΥΠΕΧΩΔΕ

Παρά τις έντονες αντιδράσεις των κατοίκων της Λάρισας, του Εργατικού Κέντρου και άλλων φορέων, οι ιδιοκτήτες της κεραμοποιίας «ΒΙΟΚΕΡΑΛ» συνεχίζουν να χρησιμοποιούν, ως καύσιμη ύλη -όπως μας καταγγέλλεται- το επικίνδυνο τοξικό υλικό «πετ κοκ», θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία των 140 εργαζομένων της επιχείρησης και των κατοίκων της γύρω περιοχής κι απειλώντας το περιβάλλον. Οι επιχειρηματίες χρησιμοποιούν αυτό το υλικό, που είναι πιο φτηνό από άλλα, για να μειώσουν το κόστος παραγωγής και ν' αυξήσουν τα κέρδη τους. Μάλιστα, υπέβαλαν αίτημα στο ΥΠΕΧΩΔΕ να τους επιτρέψει να συνεχίσουν τη χρησιμοποίησή του, ζητώντας έτσι τη «βούλα» του κράτους για τη νομιμοποίηση της παρανομίας τους.

Το ΥΠΕΧΩΔΕ, με έκθεσή του, απέρριψε μεν την προταθείσα τεχνική μελέτη της επιχείρησης, άφησε, όμως, ανοιχτό το δρόμο για «νόμιμη» χρήση του επικίνδυνου τοξικού υλικού, καθώς αναφέρει ότι η επιχείρηση πρέπει να προβεί στην εγκατάσταση συστήματος αποθείωσης, να προτείνει το απαιτούμενο ύψος καμινάδας και να προβεί στην εκπόνηση μελέτης διασποράς αερίων ρύπων από τις εγκαταστάσεις. Κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τα αιτήματα των φορέων της Λάρισας, να ξηλωθεί το σύστημα καύσης, να κατασχεθεί όλο το «πετ κοκ» και να μην ξαναχρησιμοποιηθεί ποτέ.

Η ειρωνεία

Τη στιγμή που εφτά εργαζόμενοι, συμβασιούχοι δημοσιογράφοι του δημοτικού σταθμού «9,84» του Δήμου Αθηναίων, πετιούνταν στο δρόμο και, σύμφωνα με πληροφορίες, θα ακολουθούσαν το δρόμο τους δεκάδες άλλοι, ο Δ. Αβραμόπουλος άναβε με περηφάνια τα λαμπιόνια του μεγαλύτερου Χριστογεννιάτικου δέντρου της Ευρώπης...

Τι ειρωνεία! Μέχρι και την τελευταία μέρα, ο άνθρωπος αυτός, κατασκεύασμα εν πολλοίς των «μίντια» και των μηχανισμών που βρίσκονται πίσω τους, μας αποδεικνύει το ποιον της πολιτικής του. Η μόστρα έχει αναδειχτεί σε πολιτική και οι εργαζόμενοι σε μέσο ανάδειξής της. Οταν τελειώσει η μόστρα, τελειώνουν και οι εργαζόμενοι!

Τα χριστουγεννιάτικα

Γρηγοριάδης Κώστας

ΕΝΤΑΞΕΙ, ΠΕΙΤΕ ό,τι θέλετε, αλλά από ... δέντρο σκίσαμε πάλι! Και πυροτεχνήματα είχε, και φωτάκια είχε, και μπάντα είχε, και τον Τόλη Βοσκόπουλο είχε. Τι άλλο θέλετε πια; (Μόνον Αβραμόπουλο δήμαρχο δεν είχε, που ... «πάει σετάκι» με το δέντρο, αλλά και με την Μπακογιάννη κάτι γίνεται).

Βεβαίως, υπάρχουν και τα παράπονα των μεγάλων αλυσίδων καταστημάτων, ότι ξεκινάμε ...αργά τη χριστουγεννιάτικη περίοδο εν αντιθέσει με τις υπόλοιπες μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Υπομονή, του χρόνου θα ξεκινήσουμε από τον Αύγουστο...

Το δέντρο, λοιπόν, είναι για όλους. Για παράδειγμα, εκεί μπορούν να ...ξαποστάσουν οι πλημμυροπαθείς των παρακηφίσιων περιοχών. Οπως και οι κάτοικοι του Υμηττού, προκειμένου να ξεφύγουν από το επικίνδυνο Κέντρο Υψηλής Τάσης, που χτίζει η ΔΕΗ στην περιοχή τους...

Αλλά και οι άστεγοι του κέντρου της Αθήνας, οι τοξικομανείς, οι άνεργοι, οι κυνηγημένοι μετανάστες, οι αγχωμένοι υπάλληλοι κάθε είδους και γενικώς όλοι οι ...ευτυχισμένοι κάτοικοι της πρωτεύουσας.

Μπορούν, ας πούμε, να πάρουν μια γεύση ... χλιδής! Ναι, βέβαια, υπάρχει κι αυτή... «Γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε», όπως θα σχολίαζε και κάποιος στενός συγγενής της νέας δημάρχου.

ΤΑ ΦΟΒΕΡΑ και τρομερά γκάλοπ συνεχίζονται. Οι Ελληνες, μας είπε το τελευταίο της «Μέτρον Ανάλυσις», θέλουν τη Νέα Δημοκρατία στην κυβέρνηση (7 μονάδες μπροστά) και τον Κ. Σημίτη στη θέση του πρωθυπουργού.

Σύμφωνα με το προαναφερόμενο γκάλοπ, δηλαδή, όχι μόνον εκτιμούν το δικομματισμό, αλλά επιθυμούν και το χειρότερο δυνατό συνδυασμό του. Αλήθεια, το έχετε ποτέ φανταστεί πώς θα ήταν ένα τέτοιο σενάριο;

ΣΩΣΤΗ νομίζουμε πως είναι η απαγόρευση της προβολής διαφημιστικών παιγνιδιών από τα τηλεοπτικά κανάλια μεταξύ 7 το πρωί και 10 το βράδυ. Ομως, πώς να αρνηθούν οι οικονομικοί διευθυντές των καναλιών το ...καλύτερό τους έσοδο, έστω κι αν προκύπτει από την εκμετάλλευση ανηλίκων;


Γρηγοριάδης Κώστας

Θα διαπιστώσουμε (για μια φορά ακόμα) ότι μεταξύ θεωρίας και πράξης υπάρχουν τεράστιες διαφορές.

Τα σπασμένα

Τελικά κάθε απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ανεξάρτητα από το αν χαρακτηρίζεται «σκληρή» ή «ελαστική», πάντα συνδέεται με επιπλέον βάρη που οφείλουν να επωμιστούν οι εργαζόμενοι της χώρας μας και η οικονομία της χώρας συνολικά. Αυτό έγινε και αυτή τη φορά με την περιβόητη...«ελαστικότερη» ερμηνεία του Προγράμματος Σταθερότητας, σχετικά με το κριτήριο των ετήσιων ελλειμμάτων. Κι αυτό επειδή η... ράβδος των αξιώσεων για τις προσαρμογές της ελληνικής οικονομίας μεταφέρεται τώρα στην πολιτική και στα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για τη συγκράτηση του δημόσιου χρέους. Κάτι που ήδη φαίνεται στο Επικαιροποιημένο Πρόγραμμα που κατέθεσε προχτές η κυβέρνηση στην ΕΕ.

Το, καθ' όλα αυθαίρετο, κριτήριο για δημοσιονομικό έλλειμμα 3% του ΑΕΠ ισχύει από το 1994, ήταν ένα από τα πέντε βασικά κριτήρια που υιοθέτησε η Συνθήκη του Μάαστριχτ για την είσοδο μιας χώρας στην ΟΝΕ και η εκπλήρωσή του συνδυάστηκε με όλο το πλέγμα της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόστηκε την προηγούμενη δεκαετία. Το 1996, ενόψει της συνόδου κορυφής του Αμστερνταμ, που ορισμένοι στη χώρα μας έσπευσαν να τη συνδέσουν με την υπογραφή ενός... καλύτερου Μάαστριχτ, υιοθετήθηκε μια ακόμα πιο σκληρή ερμηνεία του κριτηρίου του ελλείμματος, στα πλαίσια της εφαρμογής των Προγραμμάτων Σταθερότητας. Σύμφωνα με τη νέα, πιο αυστηρή ερμηνεία, τα κράτη - μέλη, δε θα πρέπει απλώς να επιδιώξουν έλλειμμα 3%, αλλά να καταβάλλουν προσπάθειες για μηδενισμό του ελλείμματος, ή ακόμα και να εμφανίζουν πλεονασματικούς προϋπολογισμούς. Αυτό οδήγησε σε σκλήρυνση της λιτότητας, σε μεγαλύτερες περικοπές δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, σε νέο κύκλο ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας κ.ο.κ.

Τώρα, που ενέσκηψε η ύφεση στην ευρωπαϊκή οικονομία και η εμφάνιση ελλειμμάτων είναι πλέον σχεδόν αναπόφευκτη, οι οικονομικοί εγκέφαλοι της ΕΕ - τα επιτελεία των πολυεθνικών και του μεγάλου κεφαλαίου - αποφάσισαν να αναθεωρήσουν το... αναθεωρημένο αυστηρό κριτήριο του ελλείμματος, με τη Συνθήκη του Αμστερνταμ. Εβαλαν μπροστά τον Πρόντι να φωνάζει για την ανάγκη ελαστικοποίησης του κριτηρίου του ελλείμματος, κάτι που τελικά υιοθετήθηκε. Για να δείξουν όμως... πυγμή και... αυστηρότητα, εισηγήθηκαν, εκ του ασφαλούς, το κριτήριο του χρέους, από παρακατιανό που ήταν, να αποκτήσει μεγαλύτερη βαρύτητα, εν γνώσει τους ότι πρόβλημα υψηλού δημόσιου χρέους έχουν μόνο τρεις χώρες. Η Ελλάδα, το Βέλγιο και η Ιταλία, με τις δύο πρώτες να έχουν από ελάχιστο έως και αμελητέο ειδικό βάρος στη διαμόρφωση των δημοσιονομικών πολιτικών. Και η άποψη αυτή επιβλήθηκε, ενώ είναι γνωστό, ότι συνολικά η ΕΕ δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα χρέους, ώστε να επηρεάζει αρνητικά τη νομισματική σταθερότητα στην ευρωζώνη.

Το αποτέλεσμα, ειδικά για την περίπτωση της Ελλάδας, είναι «μία από τα ίδια» και φαίνεται στο Επικαιροποιημένο Πρόγραμμα Σταθερότητας. Το Πρόγραμμα προβλέπει τη ραγδαία αποκλιμάκωση του δημοσίου χρέους από 105,4% του ΑΕΠ το 2002 στο 87,9% το 2006. Η συνταγή για την επίτευξη ενός τέτοιου στόχου είναι γνωστή. Ακόμα σκληρότερη δημοσιονομική πολιτική, με ό,τι αυτό σημαίνει για τα λαϊκά στρώματα. Τα σπασμένα δηλαδή πάλι οι εργαζόμενοι τα πληρώνουν...


Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ

Οι πραγματικοί στόχοι τους

Γρηγοριάδης Κώστας

Οι εργαζόμενοι έχουν ακούσει πολλά από την κυβέρνηση, για το πόσο καλός είναι ο πρόσφατος αντιασφαλιστικός νόμος. Οσο περνάει ο χρόνος, όμως, οι πραγματικές στοχεύσεις του νόμου και τα πραγματικά του αποτελέσματα δεν μπορούν να αποκρυβούν. Για παράδειγμα, η Εκθεση της ελληνικής κυβέρνησης προς την ΕΕ, τον περασμένο Σεπτέμβρη, ήταν εξόχως αποκαλυπτική. Το γεγονός ότι ορισμένα συμπεράσματα της Εκθεσης συμπεριλαμβάνονται και στην «Ενδιάμεση Εκθεση 2002», που έδωσε τις προάλλες στη δημοσιότητα η Τράπεζα της Ελλάδος, επικυρώνει αν μη τι άλλο τη σοβαρότητα αυτών των συμπερασμάτων.

Ετσι, για το ζήτημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, η τελευταία γράφει χαρακτηριστικά: «Σημειώνεται, ότι το Μάρτη του 2002 το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Βαρκελώνης κάλεσε τα κράτη - μέλη να επιδιώξουν τη σταδιακή αύξηση της μέσης ηλικίας αποχώρησης από την εργασία, κατά τα 5 έτη μέχρι το 2010. Οπως δηλώνεται στην πρόσφατη Εκθεση της ελληνικής κυβέρνησης, η επίτευξη του στόχου αυτού δεν είναι βεβαίως δυνατόν να νομοθετηθεί, αλλά θα επιδιωχτεί με παρεμβάσεις στην απασχόληση και στην αγορά εργασίας, έτσι ώστε να αυξηθεί το ποσοστό συμμετοχής των ατόμων άνω των 55 ετών στο εργατικό δυναμικό, κυρίως μέσω ρυθμίσεων για μεγαλύτερη ευελιξία (π.χ. με μειωμένα ωράρια και μερική απασχόληση) και για την ανάπτυξη του τομέα της κοινωνικής εργασίας».

Οι εξοπλισμοί

Τις περασμένες μέρες, κι ενώ το ΚΥΣΕΑ αποφάσιζε ένα ακόμη πακέτο εξοπλισμών, ΝΑΤΟϊκών προσανατολισμών και σκοπιμοτήτων και ύψους 2,2 δισ. ευρώ, έσπευσαν κάποιοι δημοσιογράφοι και ορισμένα ΜΜΕ, να καλλιεργήσουν προσδοκίες, περί μείωσης των σχετικών κονδυλίων τα επόμενα χρόνια.

Η αλήθεια, βέβαια, είναι ριζικά διαφορετική. Αλλωστε, οι αποφάσεις της πρόσφατης ΝΑΤΟικής Συνόδου Κορυφής της Πράγας σαφώς προβλέπουν την επέκταση και εντατικοποίηση των εξοπλισμών των χωρών - μελών της λυκοσυμμαχίας, ρίχνοντας, μάλιστα, ειδικό βάρος στον εκσυγχρονισμό των οπλικών συστημάτων, στην αγορά «έξυπνων όπλων», κλπ. Το γεγονός επιβεβαίωσε ουσιαστικά και ο Γ. Παπαντωνίου, ο οποίος, μιλώντας, προχτές, στους ξένους ανταποκριτές, εξήγγειλε την αναθεώρηση του εξοπλιστικού προγράμματος της χώρας «στην κατεύθυνση των νέων υψηλών τεχνολογιών», αλλά μετά το 2005.

Οπότε, μην έχετε την παραμικρή ανησυχία... Πέρα, από τα τεράστια ποσά, που ήδη χρωστάμε για τα επόμενα αρκετά χρόνια. Πέρα, από τις ήδη προγραμματισμένες αγορές (τανκ, μεταφορικά αεροσκάφη, συστήματα αυτοπροστασίας, κλπ.), που δεν έχουν γίνει ακόμη και θα προσθέσουν κι άλλα ποσά στα χρέη της χώρας προς τις πολυεθνικές των όπλων, οι «φύλακες» έχουν γνώσιν και για το... απώτερο μέλλον.

Η επιστροφή...

Τρία είναι τα θεμέλια, στα οποία θα στηρίζεται η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, έλεγε ο Τζ. Σουλτς, όταν ορκιζόταν υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Ρίγκαν, το 1982: Ο ρεαλισμός, η δύναμη και η διπλωματία. Και τόνιζε, μάλιστα, ότι η προαναφερόμενη σειρά δεν είναι τυχαία.

Από τότε έχουν περάσει 20 ολόκληρα χρόνια, αλλά η λογική του Σουλτς είναι παρούσα στο Λευκό Οίκο. Και όχι μόνον η λογική του, αφού ο Σουλτς είναι μέλος της διακομματικής «Επιτροπής για την Απελευθέρωση του Ιράκ», που ιδρύθηκε πρόσφατα με τη στήριξη του Λευκού Οίκου για να προβάλλει την ανάγκη της ανατροπής του Σαντάμ Χουσεΐν και συχνά οι αμερικανικές εφημερίδες σημειώνουν τις στενές σχέσεις του με κορυφαίους κυβερνητικούς παράγοντες.

Τα θυμηθήκαμε όλ' αυτά, με αφορμή τον πρόσφατο διορισμό του γνωστού σε όλους Χ. Κίσινγκερ, από τον Τζ. Μπους, ως προέδρου της «ανεξάρτητης επιτροπής διερεύνησης τυχόν ευθυνών των ανώτερων κλιμακίων της εξουσίας, σε σχέση με τις επιθέσεις της 11ης Σεπτέμβρη 2001».

Αραγε, τον επίσης διαβόητο Ζ. Μπρεζίνσκι, θα τον αφήσει αναξιοποίητο ο Αμερικανός πρόεδρος..;

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Μπορούμε πολύ καλύτερα

Η δίμηνη Οικονομική Εξόρμηση του ΚΚΕ από την Κυριακή βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Ο απολογισμός της πρώτης μέρας δεν μπορεί να κριθεί ικανοποιητικός. Απέφερε την κάλυψη του πλάνου πανελλαδικά κατά 13,2%. Προκύπτει η αναγκαιότητα με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και πείσμα να ριχτούμε στη μάχη, καθιστώντας το ποσοστό της πρώτης μέρας τη βάση πάνω στην οποία κάθε Κομματική Οργάνωση, κάθε κομματικό μέλος και μέλος της ΚΝΕ, κάθε φίλος του Κόμματος μπορεί και πρέπει να οικοδομήσει έναν καλύτερο προγραμματισμό, σχεδιασμό και καλή οργάνωση της δουλιάς, που θα έχει στόχο και κατάληξη όχι μόνον την τελική κάλυψη αλλά και την υπερκάλυψη των ατομικών και συλλογικών πλάνων.

Η μάχη της Οικονομικής Εξόρμησης μάς είναι γνώριμη, παρόμοιες έχουμε δώσει πολλές φορές στο παρελθόν. Η συλλογική και προσωπική εμπειρία υποδεικνύει τρόπους επίτευξης των στόχων και καταδεικνύει τη σπουδαιότητα του να δοθεί με αποφασιστικότητα, πίστη στις δυνάμεις μας και στο λαό, που δεν αρνήθηκε ποτέ τη συμβολή του, παρά τις οικονομικές δυσκολίες που περνά, αφού γνωρίζει ότι, ενισχύοντας το ΚΚΕ, ενδυναμώνει τη δική του θέση, τα μετερίζια της πάλης για τα δικά του συμφέροντα. Η μάχη της Οικονομικής Εξόρμησης είναι πρωτίστως πολιτική μάχη, απαιτεί άνοιγμα πλατύ και διάλογο με τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα πάνω στις θέσεις και στις προτάσεις του Κόμματος, αλλά και πάνω στο πώς αξιοποιούνται οι οικονομικές εξορμήσεις, τι ανάγκες καλύπτουν για τη δράση του ΚΚΕ και την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων. Αν διασφαλιστεί ένα τέτοιο περιεχόμενο είναι σίγουρο ότι θα συναντήσουμε και προθυμία και ανταπόκριση.

Κανείς δεν παραγνωρίζει τις δυσκολίες των λαϊκών στρωμάτων, στα οποία εμείς κυρίως απευθυνόμαστε, αλλά και τις δυσκολίες των ίδιων των κομμουνιστών και των Κομματικών μας Οργανώσεων. Απεναντίας, έχουμε πλήρη επίγνωση όλων των δυσκολιών. Ομως, έχουμε και την πεποίθηση ότι μόνο συγκρουόμενοι με τις δυσκολίες μπορούμε να βγούμε νικητές. Οπως έχουμε και την αισιοδοξία πως ταυτόχρονα με το δυνάμωμα των δεσμών μας με το λαό, δε θα αρνηθεί να ενισχύσει εκείνη την πολιτική δύναμη που με συνέπεια και σταθερότητα βρίσκεται καθημερινά και αταλάντευτα στο πλευρό του.

Τους επόμενους δύο μήνες αυτό που απαιτείται για να μπορούμε με βεβαιότητα να μιλάμε για πλήρη επίτευξη των στόχων μας είναι σχεδιασμός και έλεγχος, άνοιγμα πλατύ με αποφασιστικότητα. Ανθρωπο τον άνθρωπο, σπίτι το σπίτι, σε κάθε χώρο δουλιάς, παντού, να σαλπίσει το κάλεσμα της οικονομικής ενίσχυσης του ΚΚΕ, προϋπόθεση βασική για τη λειτουργία και την ανάπτυξη της δράσης του, για να μπορέσει να ανταποκριθεί στα πολλαπλά και σύνθετα καθήκοντα της εποχής μας, να αποκρούσει τις επιθέσεις που δέχεται. Η ευθύνη βαραίνει τις πλάτες όλων μας, όπως και η απαίτηση για ένταση των ρυθμών δουλιάς από σήμερα κιόλας. Καμία επανάπαυση, λεπτό το λεπτό, απ' αυτή τη στιγμή, όλοι στη μάχη της κάλυψης των πλάνων με τη δημιουργική ανησυχία που πρέπει να χαρακτηρίζει όλους μας μπροστά σε μεγάλα, όπως αυτό, στοιχήματα.

Ν' απορριφθεί

Ν' απορριφθεί

το «σχέδιο»

που το νησί χωρίζει

και ξένους

γκαουλάιτερ

αφεντικά ορίζει,

ν' απορριφθεί

το σχέδιο

των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ,

που μετατρέπει

το νησί

σ' ένα προτεκτοράτο!

* * *

Ν' απορριφθεί το σχέδιο

που 'κανε η «νέα τάξη»,

«όχι» στη «λύση»

- έκτρωμα

ο κόσμος ας φωνάξει

κι ας απαιτήσει

να βρεθεί

«λύση» σωστή

και δίκια

κι όχι αυτή που θέλουνε

του κόσμου

τα καθίκια!


Ο οίστρος



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ