Μπορεί, η ακρίβεια να είναι στο στόμα όλων των εργαζομένων, παρ' ότι βρισκόμαστε στο μέσο του καλοκαιριού. Μπορεί, κανείς να μην αμφισβητεί τα χαμηλά μεροκάματα, μισθούς και συντάξεις της συντριπτικά μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζομένων, είτε στο δημόσιο κι ακόμη περισσότερο στον ιδιωτικό τομέα. Μπορεί, όλα τα παραπάνω, να τεκμηριώνονται και με τα στοιχεία της «Γιουροστάτ», της επίσημης στατιστικής υπηρεσίας της Κομισιόν. Μπορεί, η καθημερινότητα να έχει κάνει κοινή πεποίθηση, πλέον, για το λαό μας το κάθε φέτος και χειρότερα, αλλά ο υπουργός Οικονομίας, Ν. Χριστοδουλάκης, ζει στον... κόσμο του. «Είναι αξιοσημείωτο πως οι πραγματικές αυξήσεις, δηλαδή, μετά την αφαίρεση του πληθωρισμού, που παίρνουν οι εργαζόμενοι από το 1995 μέχρι σήμερα ξεπερνούν το 3% ετησίως...» Αυτά ισχυρίζεται σε συνέντευξή του στη χθεσινή «Ελευθεροτυπία». Κι αν δεν καταλάβατε καλά τι λέει, σας το «μεταφράζουμε»: Οι Ελληνες εργαζόμενοι από το 1995 μέχρι σήμερα, έχουν γίνει πλουσιότεροι κατά 25% τουλάχιστον και, μάλιστα, σε πραγματικές τιμές. Με άλλα λόγια, δηλαδή, αν το 1995 είχατε την οικονομική ευχέρεια να πάτε τρεις βδομάδες διακοπές, φέτος μπορείτε να πάτε περίπου τέσσερις.
Προφανώς, αυτά λένε τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών. Εάν δε συμφωνά μαζί τους ο οικογενειακός σας προϋπολογισμός, το πορτοφόλι σας και η πραγματικότητα, τόσο το χειρότερο γι' αυτά...
Ατύχησε...
«Οι Ιρακινοί ζουν ελεύθερα, οι στρατιώτες εισέπραξαν τον μισθό τους, η καθημερινή ζωή βελτιώνεται, οι φοιτητές δίνουν τις εξετάσεις τους, οι πασίγνωστοι ποδοσφαιριστές παίζουν πάλι με κέφι, η όπερα και τα θέατρα της Βαγδάτης ξανανοίγουν...».
Τα παραπάνω είναι ένα μικρό, αλλά χαρακτηριστικό απόσπασμα, από τα όσα γράφει ο Αμερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα, Τ. Μίλερ, στην κυριακάτικη «Καθημερινή», για την κατάσταση στο Ιράκ, με αφορμή τις εκατό μέρες από τη «λήξη» της αμερικανοβρετανικής εισβολής.
Προφανώς, αντέγραψε το «βοήθημα», που έχει μοιράσει η αρμόδια αμερικανική υπηρεσία στα ανά τον κόσμο στελέχη της αμερικανικής διπλωματίας. Αλλωστε, τα ίδια στην ουσία είπε και ο προϊστάμενός του, Τζ. Μπους, μιλώντας στον αμερικανικό λαό, με την ίδια αφορμή. Το δυστύχημα, όμως, για τον Τ. Μίλερ είναι πως εδώ δεν είναι Αμερική...
Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη
«Σήμερα που ο πρόεδρος Τέιλορ εγκαταλείπει την εξουσία στη Λιβερία - τον περιμένει μια "χρυσή" εξορία, μολονότι διώκεται από το διεθνές δικαστήριο εγκλημάτων πολέμου - όλοι κάνουν σαν να αγνοούν τι συνέβη στη χώρα. Αφήνει πίσω του τους αντιπάλους του, που δεν είναι ακριβώς οι ενάρετοι "δικοί μας". Γύρω από αυτούς τους αντάρτες υπάρχει πηχτό σκοτάδι. Είναι από εθνότητες που ο Τέιλορ είχε αποκλείσει από την εξουσία και που ζητούν εκδίκηση. Στις "απελευθερωμένες" περιοχές, οι βιαιότητες και οι ληστείες μοιάζουν πολύ με κείνες που έκαναν οι δολοφόνοι του προέδρου. Τα δολάρια για όπλα καταφθάνουν από μια πολύ σκοτεινή ομάδα χρηματοδοτών λιβεριανής καταγωγής που ζουν στις ΗΠΑ (σ.σ. όπως έγινε και πριν μερικά χρόνια με τον Τέιλορ) και που ενδιαφέρονται περισσότερο για την εκμετάλλευση του πλούτου της χώρας και λιγότερο για τη δημοκρατία. Το κόμμα των "καλών" στη Λιβερία δεν έχει ιδρυθεί ακόμη».
Σχόλιο της ιταλικής εφημερίδας «Λα Στάμπα» στο χτεσινό της φύλλο.
Επίσημη «πρώτη»
Ποιος τη χάρη μας... Από χτες, το ΝΑΤΟ ανέλαβε και επίσημα τη διοίκηση των δυνάμεων κατοχής στο Αφγανιστάν, επισημοποιώντας, ταυτόχρονα, την πρώτη αποστολή του ΝΑΤΟ εκτός Ευρώπης, στα 54 μέχρι σήμερα χρόνια της ύπαρξής του. Ενα μέρος της... δόξας ανήκει και στη χώρα μας, όχι μόνο γιατί συνήργησε, ως μέλος της ιμπεριαλιστικής «λυκοσυμμαχίας» στις σχετικές αποφάσεις, αλλά και γιατί έχει αποστείλει και διατηρεί ελληνικές ένοπλες δυνάμεις στην πολύπαθη αυτή χώρα.
Να σημειώσουμε, ακόμη, ότι η «διεθνής ειρηνευτική δύναμη», όπως είναι η επίσημη και ψευδεπίγραφη ονομασία των δυνάμεων κατοχής, έχουν αναλάβει την ασφάλεια της αφγανικής πρωτεύουσας και των περιχώρων της, που αποτελούν, ουσιαστικά και τις μόνες περιοχές, οι οποίες ελέγχονται από την κυβέρνηση της Καμπούλ. Στην υπόλοιπη χώρα κυριαρχούν οι πολέμαρχοι, το χάος, η φτώχεια και η πείνα, μαζί, βέβαια, με την καλλιέργεια της παπαρούνας -για παραγωγή οπίου- η οποία έχει επανέλθει και εξαπλώνεται με ταχύτατους ρυθμούς...
«Αόρατοι» εργάτες
Τα στοιχεία που παρουσίασε ο «Ρ» στο κυριακάτικο φύλλο του για τους «αόρατους εργάτες», δηλαδή τους εργαζόμενους στις λεγόμενες «άτυπες μορφές απασχόλησης», δίνουν μια απάντηση -μέσα και από την τεκμηρίωση της έρευνας - σ' όσους ισχυρίζονται ότι στη χώρα μας οι ελαστικές μορφές εργασίας είναι ένα μικρό ποσοστό του συνόλου των εφαρμοζόμενων εργασιακών σχέσεων. Τα στοιχεία της έρευνας δεν περιγράφουν κάτι νέο. Οι άτυπες μορφές απασχόλησης, ειδικά στη μορφή της εργασίας στο σπίτι, απασχολούν την ελληνική κοινωνία πάνω από 15 χρόνια. Γειτονιές ολόκληρες στη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα, την Αθήνα, συγκροτούσαν ιδιότυπες βιομηχανικές μονάδες, όπου αντί για συγκέντρωση των μηχανών μιας εταιρίας σε ένα κτίριο, είχαμε τη διασπορά τους στα σπίτια μιας γειτονιάς.
Σήμερα το φαινόμενο ανθεί στους πίσω δρόμους δίπλα στις πιάτσες με τα περίφημα «στοκατζίδικα». Οι πελάτες νομίζουν πως αγοράζουν το στοκ κάποιας επώνυμης φίρμας, στην πραγματικότητα αγοράζουν προϊόν που κατασκευάζεται λίγες ώρες πριν σε μια ημιπαράνομη βιοτεχνία ακριβώς δίπλα στο στοκατζίδικο. Μια βόλτα στους μέσα δρόμους της Νέας Σμύρνης στα σύνορα με το Φάληρο πείθει. Στα υπόγεια στα Ανω Πατήσια στενάζουν χιλιάδες μετανάστες σε βιοτεχνίες που λειτουργούν στο πουθενά. Η έννοια της συλλογικής σύμβασης είναι κάτι άγνωστο. Το ίδιο και ο σταθερός χρόνος εργασίας. Για τα ζητήματα της υγιεινής και ασφάλειας δε γίνεται λόγος. Ετσι όμως, αντιτάσσουν οι γνωρίζοντες, αυξάνει η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής βιομηχανίας. Συμφωνούμε απόλυτα. Μόνο έτσι αυξάνεται η ανταγωνιστικότητα. Με τη χρήση όσο το δυνατόν περισσότερων εργατών σε όσο το δυνατόν φτηνότερη τιμή. Γιατί το «κλειδί» πάντα είναι η παραγωγή υπεραξίας κι αυτήν μόνο η ζωντανή εργατική δύναμη μπορεί να την παρέχει. Η φιλολογία που αναπτύσσεται όλο και περισσότερο υπέρ της παραπέρα ελαστικοποίησης της αγοράς εργασίας εξυπηρετεί ακριβώς αυτό.
Παλιά και γνωστά όλα αυτά. Η εργατική τάξη δεν έχει ανάγκη από διαπιστώσεις για την κατάσταση που βιώνει. Αυτήν τη γνωρίζει από πρώτο χέρι. Διέξοδο χρειάζεται. Το ΚΚΕ έχει κάνει ξανά και ξανά καθαρό πως πρέπει να μπει ένα τέλος στις αυταπάτες. Δεν μπορεί να υπάρχει διέξοδος ούτε μέσα από ατομικές αναζητήσεις, ούτε μέσα από ρυθμίσεις του τύπου «κατάρτιση». Χρειάζεται άλλο οικονομικό μοντέλο. Και στο δρόμο προς αυτό η πρόταση για τη λαϊκή οικονομία αναδεικνύεται σε πρωτεύουσα. Από αυτή την εκτίμηση προκύπτει και η επιμονή στην ανάγκη της λαϊκής εξουσίας. Που με τη σειρά της προϋποθέτει μέτωπο λαϊκό, μέτωπο ισχυρό, που θα βάζει απέναντι τα μονοπώλια, τον ιμπεριαλισμό, που θα αντιλαμβάνεται τη δημοκρατία όχι σαν αυταπάτη συμμετοχής στη διακυβέρνηση, απλά μέσα από την εκλογική διαδικασία, αλλά σαν ζωντανή πραγματικότητα που θα επιβεβαιώνει την ύπαρξη και κατοχύρωση δικαιωμάτων. Πριν απ' όλα του δικαιώματος για πλήρη και σταθερή εργασία.
Για να επιστρέψουμε στην αφορμή, οι άτυπες μορφές απασχόλησης βαθαίνουν την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, συμπαρασύρουν έτσι στο σκοτάδι του εργασιακού μεσαίωνα το σύνολο των δικαιωμάτων. Ο εργάτης που αστυνομεύεται στο χώρο δουλιάς με το βούρδουλα της απασχολησιμότητας και ο εργάτης που ως «ντιλίβερι» πληρώνει πρόστιμο γιατί δε φοράει κράνος, είναι ο ίδιος εργάτης. Είναι ολόκληρη η εργατική τάξη. Κι ας νομίζουν ορισμένοι ότι διαφέρουν, γιατί ακόμα δεν τους έχει πιάσει η δαγκάνα...
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ
Τα φορολογημένα...
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΔΙΠΛΑΣΙΑ ΕΣΟΔΑ, συγκριτικά με πέρυσι, ανακοίνωσε το υπουργείο Οικονομικών από τους φορολογικούς ελέγχους που διενήργησε, όπως υποστηρίζει στις «μεγάλες επιχειρήσεις». Αν είναι έτσι να το... συνεχίσει γιατί μάλλον αποδεικνύονται οι ισχυρισμοί ότι... εκεί υπάρχει το ψητό και όχι στους μισθωτούς, τους συνταξιούχους και τους μικρομεσαίους.
Μόνο που, δυστυχώς, δεν είναι έτσι τα πράγματα. Πάλι τα... ψιλικατζίδικα πλήρωσαν το μάρμαρο την ώρα που οι μεγαλοσχήμονες χρωστάνε δισεκατομμύρια (εύρω) στο κράτος, το ΙΚΑ, τις ΔΕΚΟ και όπου μπορείτε να φανταστείτε.
'Η, ακόμα χειρότερα, ούτε καν τα χρωστάνε, αφού έχουν νόμιμες φοροαπαλλαγές απ' όλα. Πρόσφατη άλλωστε είναι η δημοσιοποίηση του νομοσχεδίου περί αφορολόγητων αποθεματικών των επιχειρήσεων για να κάνουν υποτίθεται επενδύσεις.
Ποιος θα ελέγξει τη χρήση των αφορολόγητων αυτών ποσών; Μα... οι ίδιοι που έλεγξαν τη χρήση των τεράστιων οικονομικών «πακέτων» που αποσπάστηκαν από τη Σοφοκλέους από το 1998 έως το 2003. Κάνεις!
ΘΑ ΑΝΑΚΑΜΨΟΥΝ τα τραπεζικά κέρδη. Στο συμπέρασμα αυτό συγκλίνουν τα περισσότερα χθεσινά οικονομικά φύλλα αποτιμώντας τις τρέχουσες εξελίξεις και ερμηνεύοντας τα τεκταινόμενα στη Σοφοκλέους. Το πότε είχαν πέσει δεν μπορούμε να θυμηθούμε...
Για να το λένε λοιπόν οι «ειδήμονες», έτσι θα είναι. Κάτι η απελευθέρωση στα όρια της δανειοδότησης, κάτι τα τελευταία «κόλπα» του 2004, κάτι η ασυδοσία που επικρατεί στην αγορά, θα βοηθήσουν ώστε να βγουν αληθινές οι προβλέψεις.
Το πραγματικό ερώτημα είναι ποιος θα... «καμφθεί» για να υπάρξει η «ανάκαμψη» των τραπεζικών κερδών. Μάλλον, για τα πορτοφόλια μας θα πρόκειται, που ολοένα και βρίσκεται κάποιος νέος τρόπος για να αδειάζουν.
Α, ΝΑΙ! Διαβάσαμε και την απειλή του Νίκου Χριστοδουλάκη, ο οποίος δηλώνει ότι θα παραπέμπει στην Επιτροπή Ανταγωνισμού όσες επιχειρήσεις τα «βρίσκουν κάτω από το τραπέζι» και διατηρούν ψηλά τις τιμές.
Παπαγεωργίου Βασίλης
Τώρα, μάλιστα. Μας έπεισε, ότι οι επιχειρήσεις, που έχουν βρει την... κότα που κάνει τα χρυσά αβγά, θα φοβηθούν τις «συστάσεις» της Επιτροπής και θ' αλλάξουν πρακτική...
Οι δύο τακτικές
Παπαγεωργίου Βασίλης
Στην Τοπική Αυτοδιοίκηση δε δίνει ούτε καν τους θεσμοθετημένους πόρους και το μέχρι σήμερα χρέος προς αυτή φτάνει περίπου τα 3 τρισεκ. δραχμές. Τις θεσμοθετημένες υποχρεώσεις της προς τα ασφαλιστικά ταμεία, τα νοσοκομεία, κλπ., τις καθυστερεί για μήνες και, στο τέλος, δίνει έναντι, «σπρώχνοντας» τους οργανισμούς αυτούς στον τραπεζικό δανεισμό και στη δημιουργία ακόμη μεγαλύτερων αδιεξόδων. Για τα δημόσια έργα, όμως, ακολουθεί την αντίθετη τακτική. Μιλάμε, βέβαια, για την κυβέρνηση. Ισως, οι λόγοι που την οδηγούν σ' αυτή την πολιτική να οφείλονται στο γεγονός, πως οι αναλαμβάνοντες τα δημόσια έργα είναι οι γνωστοί σε όλους μεγαλοκατασκευαστές, μεγαλοκαναλάρχες, κλπ. Ισως, να έχουν σχέση, επίσης, με το γεγονός, πως σ' ένα χρόνο πραγματοποιούνται οι Ολυμπιακοί Αγώνες και η όποια καθυστέρηση μπορεί να αποβεί μοιραία. Ετσι ή αλλιώς, πάντως, κατά το επτάμηνο Γενάρης - Ιούλης του 2003 διοχετεύτηκαν στο συγκεκριμένο τομέα 4,3 δισεκ. ευρώ ή 1,46 τρισεκ. δραχμές! Μόνο τον Ιούλη, οι πληρωμές από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων ανήλθαν στο 1 δισεκ. ευρώ, ενώ ο ρυθμός των χρηματοδοτήσεων θα εντατικοποιηθεί τους επόμενους μήνες.
Τα ποσά είναι τεράστια και θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν πολλαπλάσια έργα απ' όσα γίνονται. Κι ακόμη βρισκόμαστε στη μέση του χρόνου. Και μπορεί, να αυξάνεται συνεχώς ο κατάλογος των έργων, των οποίων θα κάνει εγκαίνια ο Κ. Σημίτης τους επόμενους μήνες, αλλά κάποιοι τρίβουν τα χέρια τους και δεν είναι οι εργαζόμενοι...
Μόνο στο «Ριζοσπάστη»...
Οπως γνωρίζουν οι αναγνώστες του «Ριζοσπάστη» κάθε άλλο παρά συνηθίζουμε να βλογάμε τα γένια μας. Το παρακάτω γεγονός, όμως, ξεφεύγει από τα συνηθισμένα και γι' αυτό θεωρούμε σκόπιμο να το σημειώσουμε. Το περασμένο Σάββατο, η εφημερίδα μας ήταν η μοναδική, η οποία δημοσίευε την είδηση της υπογραφής, από την κυβέρνηση της Αγκυρας και τον Ντενκτάς, της συμφωνίας για την τελωνειακή σύνδεση του ψευδοκράτους με την Τουρκία, η οποία έγινε και αναγγελτικό στην πρώτη σελίδα. Ολες οι άλλες εφημερίδες έγραφαν, πως η υπογραφή της συμφωνίας αναβλήθηκε, παραθέτοντας, μάλιστα και τις σχετικές για το γεγονός αυτό εκτιμήσεις. Για να μην αδικήσουμε τις τελευταίες, η είδηση της αναβολής ήταν σωστή, μέχρι το απόγευμα της Παρασκευής, αφού στο αποτέλεσμα αυτό οδηγούσαν όλες οι σχετικές εξελίξεις και πληροφορίες. Στις 7μ.μ. της Παρασκευής, όμως, η συμφωνία υπογράφτηκε, το νέο μεταδόθηκε αρχικά από τουρκικά τηλεοπτικά κανάλια και στις 9 το βράδυ επιβεβαιώθηκε και από την κυπριακή τηλεόραση. Η απαραίτητη επαγρύπνηση και η συστηματική παρακολούθηση των σχετικών εξελίξεων από το «Ριζοσπάστη», επέτρεψαν στην εφημερίδα μας να έχει την άλλη μέρα τη σωστή ενημέρωση.
Και συντάξεις «παγώνουν»,...
Η παρακάτω περίπτωση είναι ενδεικτική και αποκαλυπτική ταυτόχρονα, για το πώς καταλαβαίνει η κυβέρνηση την ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων. Σύμφωνα με το προετοιμαζόμενο Προεδρικό Διάταγμα για τη συγχώνευση του Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης Προσωπικού Αεροπορικών Επιχειρήσεων (ΤΕΑ - ΠΑΕ) στο ΙΚΑ και σύμφωνα με τη σχετική εισήγηση του υπουργείου Εργασίας, η ανώτατη επικουρική σύνταξη από 381,15 ευρώ, που είναι σήμερα, θα περιέλθει στα 141,28 ευρώ, το δε υπόλοιπο των 239,87 ευρώ θα χορηγείται σαν προσωρινό επίδομα, από το οποίο θα αφαιρούνται όλες οι προβλεπόμενες μελλοντικές αυξήσεις, μέχρι το μηδενισμό του. Εφόσον η διάταξη εφαρμοστεί, οι επικουρικές συντάξεις των δέκα χιλιάδων και πλέον συνταξιούχων του ΤΕΑ - ΠΑΕ θα «παγώσουν» για τα επόμενα τριάντα πέντε χρόνια, σύμφωνα με τους λογαριασμούς του συνδέσμου τους, επιφέροντας κάθε χρόνο την αντίστοιχη υποβάθμιση του επιπέδου της ζωής τους.
... και νέα βάρη φορτώνονται στο ΙΚΑ
Η περίπτωση, βέβαια, δεν είναι η μοναδική, παρά τα όσα αντίθετα γράφονται τελευταία σε φιλοκυβερνητικές εφημερίδες. Το προαναφερόμενο παράδειγμα αποτελεί μια ακόμη εφαρμογή της κυβερνητικής λογικής «εξίσωσης προς τα κάτω», η οποία υλοποιείται στα πλαίσια της ενοποίησης διαφόρων ταμείων στο ΙΚΑ και οδηγεί στον πολλαπλασιασμό των φτωχών συνταξιούχων. Πολιτική, η οποία εφαρμόζεται με τη συναίνεση της ηγεσίας της ΓΣΕΕ.
H κυβέρνηση υποστηρίζει, βέβαια, ότι εγγυάται τις συντάξεις των συνταξιούχων και τη βιωσιμότητα των Ταμείων. Ολ' αυτά όμως είναι μόνο λόγια. Η περίπτωση του ΤΕΑ - ΠΑΕ αποδεικνύει το αντίθετο. Με το κυβερνητικό σχέδιο συγχώνευσης του Ταμείου στο ΙΚΑ, από τη μια καθηλώνονται οι συντάξεις και από την άλλη το ΙΚΑ φορτώνεται με νέα βάρη, αφού δεν εξασφαλίζονται οι απαραίτητοι πόροι, για τη χρηματοδότηση των επικουρικών συντάξεων.
Σε επίπεδα νέου ρεκόρ έφθασαν οι άνεργοι στη Γερμανία, μετέδωσαν τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία. Σύμφωνα με τα σχετικά στοιχεία, η ανεργία στη Γερμανία έφθασε τον Ιούλη το 10,4% ή στα 4,351 εκατομμύρια άτομα, σημειώνοντας νέα αύξηση, παρά τις πρόσφατες αισιόδοξες προβλέψεις Γερμανών οικονομολόγων και της κυβέρνησης του Βερολίνου.
Προεκλογικά...
Μπορεί τα κυβερνητικά επιτελεία να διακηρύττουν σε όλους τους τόνους πως οι εκλογές θα γίνουν στην ώρα τους, την άνοιξη του 2004, γεγονός όμως είναι πως το κυβερνών κόμμα κινείται ήδη σε προεκλογικούς ρυθμούς, επιστρατεύοντας θεούς και δαίμονες, στην προσπάθεια αναστροφής του αρνητικού κλίματος, στην προσπάθεια να εξευμενίσει το λαϊκό αίσθημα και να αμβλύνει τη δυσαρέσκεια και την αγανάκτηση που έχει σωρευτεί στα λαϊκά στρώματα ως συνέπεια της αντιλαϊκής του πολιτικής.
Ετσι, μεσούντος του καλοκαιριού η κυβέρνηση ανασύρει από το «οπλοστάσιό» της παμπάλαιες μεν οικείες δε σε αυτήν ψηφοθηρικές μεθόδους και θέτει σε πλήρη εφαρμογή το σχέδιο μετατροπής όσο το δυνατόν περισσότερων εργαζομένων σε ομήρους, μοιράζοντας αφειδώς υποσχέσεις, καλλιεργώντας ψεύτικες ελπίδες, εκμεταλλευόμενη τα προβλήματα που η ίδια δημιουργεί και συντηρεί με την πολιτική της, τις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων που και πάλι εξαιτίας της πολιτικής της παραμένουν χρόνια τώρα ανεκπλήρωτες.
Οι λαϊκές συνειδήσεις βομβαρδίζονται με επικοινωνιακές παραστάσεις, πληροφορούνται για τη στρόφιγγα των παροχών που ανοίγει και πάλι και παρασύρονται, χωρίς καν να το κατανοούν, σε μια εικονική πραγματικότητα που στήθηκε, για να εξυπηρετήσει αποκλειστικά και μόνο τις προεκλογικές σκοπιμότητες της κυβέρνησης. Το γνωστό και καθ' όλα άθλιο εμπόριο ελπίδων άνοιξε και πάλι. Η κυβέρνηση πουλάει «θα» με αντάλλαγμα την ψήφο. Μόλις προχτές ο ΟΑΕΔ επιχείρησε να εμπλέξει ανθρώπους και μάλιστα με αναπηρίες στα δίχτυα ρουσφετολογικών μηχανισμών, απορρίπτοντας αιτήσεις χιλιάδων δικαιούχων και τάζοντας έναν νέο διαγωνισμό τον Οκτώβρη. Μόλις προχτές, το υπουργείο Εσωτερικών με εγκύκλιό του ζήτησε επειγόντως την επιτάχυνση των σχετικών με τις προσλήψεις διαδικασιών. Καθημερινά τα χιλιάδες θύματα της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής πληροφορούνται για χιλιάδες ευκαιρίες που ανοίγονται μπροστά τους. Δεν έχει σημασία τι είδους και πόσο υπαρκτές είναι αυτές. Σημασία έχει να χειραγωγηθούν, για μια ακόμα φορά, να εξαπατηθούν, να αποσπαστεί η λαϊκή ψήφος.
Σημασία έχει η ελπίδα για μια θέση στον ήλιο να σκεπάσει την οργή και την αγανάκτηση. Και τη χορηγούν με δόσεις σε όλους. Στους άνεργους υπόσχονται μια θέση προσωρινής εργασίας. Στον χαμηλοσυνταξιούχο μια μικρή αύξηση. Στον εργάτη καλύτερες συνθήκες δουλιάς και διαβίωσης. Μόνο που με μαθηματική ακρίβεια πάλι θα μείνουν ανεκπλήρωτες. Για τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα το χτες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ είναι γραμμάτιο που το εξοφλούν ακόμα. Με ανεργία, ανέχεια, αγωνία, ανασφάλεια. Οι ελπίδες για το αύριο θα αποδειχτούν ακάλυπτη επιταγή, αν ο λαός τις «αγοράσει» από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ή από κάποια άλλη με την ίδια πολιτική. Η πραγματική ελπίδα για καλύτερες μέρες βρίσκεται στη χειραφέτησή του και από το ΠΑΣΟΚ και από τη ΝΔ. Βρίσκεται στην καταδίκη και των δύο. Επιτέλους, ας πληρωθούν με το ίδιο νόμισμα...
Feeds
