Οι πάγκοι και το μεροκάματο που προσέφεραν σε χιλιάδες οικογένειες εξολοθρεύτηκαν, τα ίδια δε, εμπορεύματα που πωλούνταν εκεί, εμφανίστηκαν τώρα στις βιτρίνες των διαφόρων πολυκαταστημάτων από όπου και «προσφέρονται» με διπλάσιες πλέον τιμές...
Ακούγεται σαν ανέκδοτο, αλλά είναι πραγματικότητα. Σύμφωνα με ανακοίνωση του Ινστιτούτου Καταναλωτών, κρατούμενος των φυλακών προσέφυγε σ' αυτό, προκειμένου να καταγγείλει ότι αυξάνονται οι τιμές στα γειτονικά κυλικεία τα οποία προμηθεύουν τους κρατούμενους με τρόφιμα, καφέδες κλπ. Για την ακρίβεια, ο καταγγέλλων ανέφερε ότι ο καφές τις τελευταίες μέρες ακρίβυνε κατά τριάντα λεπτά και έφτασε στα 2,80 ευρώ και το νερό κατά είκοσι λεπτά και πωλείται στα 0,70 ευρώ. Ακόμα και μέσα στις φυλακές οι ανατιμήσεις γίνονται αισθητές κι ας επιμένει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης να διαρρηγνύει τα ιμάτιά της ότι για τα περί ανατιμήσεων «φταίει η... φαντασία μας». Κίμωνα, σπεύσε κατά Κορυδαλλό μεριά...
Είκοσι τόνους χρυσού πούλησε η Τράπεζα της Ελλάδας, έναντι του ποσού των 208 εκατομμυρίων ευρώ. Η είδηση προέκυψε από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία δημοσιοποίησε στοιχεία σύμφωνα με τα οποία τα αποθέματά της σε χρυσό ήταν μειωμένα κατά 208 εκατ. ευρώ. Μετά από τις σχετικές διευκρινίσεις προέκυψε ότι πωλητής ήταν η Τράπεζα της Ελλάδας. Αν και ο χρυσός που πωλήθηκε δεν είναι και ιδιαίτερα σημαντικής αξίας (περίπου 70 δισ. δραχμές), υπάρχουν μερικά ερωτήματα που χρήζουν απάντησης.
Γιατί η διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδας πούλησε το χρυσό «εν κρυπτώ» και δεν προτίμησε να ακολουθήσει την οδό της επίσημης δημοσιοποίησης του θέματος; Είχε τίποτα να φοβηθεί; Επίσης, αν δεν κάνουμε λάθος πώληση χρυσού η Τράπεζα της Ελλάδας είχε πολλά χρόνια να κάνει. Η επίσημη δικαιολογία ότι ο χρυσός δεν προσέφερε υψηλές αποδόσεις και ότι τα χρήματα που εισέπραξε η Τράπεζα θα τα επενδύσει σε άλλες αποδοτικότερες τοποθετήσεις, δεν είναι πειστική. Οι τραπεζίτες γνωρίζουν καλύτερα από κάθε άλλο ότι η κατακράτηση χρυσού, σε έναν κόσμο ευμετάβλητο και απρόβλεπτο, όπως είναι ο καπιταλιστικός, αποτελεί αναγκαίο στοιχείο προστασίας του συστήματος.
Αντε ύστερα απ' όλα αυτά η Τράπεζα της Ελλάδας να πείσει την κοινή γνώμη ότι η πώληση του χρυσού δεν αποσκοπεί και στο να ενισχύσει τα δημοσιονομικά ταμεία του κράτους, τα οποία, σε προεκλογική μάλιστα περίοδο, δεν είναι και ιδιαίτερα ανθηρά.
Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο. Είναι προφανές για τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού - και ανεξάρτητα από τις επιμέρους ιδεολογικοπολιτικές απόψεις του καθένα - ότι η ελληνική κυβέρνηση, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, έχει συμπεριφερθεί με απαράδεκτο τρόπο, απέναντι στην εκφρασμένη θέληση του ηγέτη της Κούβας Φιντέλ Κάστρο να παρακολουθήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα το 2004. Την ίδια στιγμή που αυτά γίνονταν στην Αθήνα, στη Γαλλία, στην απονομή του τελικού της δισκοβολίας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που γίνεται στο Παρίσι, όπου είχαμε στο βάθρο τις Ελληνίδες Κελεσίδου και Βόγγολη, τα μετάλλια έδωσε ο Αλμπέρτο Χουαντορένα. Και το χάρηκαν ιδιαίτερα αυτό όλοι οι Ελληνες φίλαθλοι. Μια μεγάλη μορφή του παγκόσμιου αθλητισμού, μεγάλος Κουβανός αθλητής, βετεράνος τώρα, χρυσός Ολυμπιονίκης στα 400 και 800 μέτρα, κρατικός παράγοντας σήμερα στη σοσιαλιστική Κούβα, αλήθεια, από... άλλη χώρα είναι; Δεν είναι από τη χώρα του Φιντέλ; Αλλά πού να βρουν την ντροπή οι Ελληνες κυβερνώντες;
Γιατί, βέβαια, όποιος άκουσε χτες τη συνέντευξη Τύπου που έδωσε, πραγματικά θαύμασε τα έργα και τις ημέρες του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ. Τι ολοήμερα σχολεία, τι συστήματα αξιολόγησης, τι προσλήψεις εκπαιδευτικών, τι νέες τεχνολογίες! Ηταν να φουσκώνει κανείς από υπερηφάνεια και αισιόδοξα να ατενίζει τη νέα σχολική χρονιά.
Φυσικά, θα έχουμε και φέτος μερικές ...χιλιάδες κενά εκπαιδευτικών, μπορεί να επιλύονται κάποια προβλήματα με τον συνήθη τρόπο των αναπληρωτών, μπορεί να αυξήθηκαν στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση οι μαθητές ανά δάσκαλο, ίσως να υπονομεύεται ελαφρώς η 9χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση, αλλά ...αυτά είναι λεπτομέρειες.
ΠΑΝΕΤΟΙΜΟΙ δηλώνουν οι κυβερνώντες να παράσχουν διευκολύνσεις, σε περίπτωση που αποφασιστεί η παρουσία δυνάμεων του ΟΗΕ στο Ιράκ. Ηταν ξεκάθαρος ως προς αυτό χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.
Προφανώς, η δικαιολογία - όπως και σε κάθε τέτοια περίπτωση - είναι ο «σεβασμός του διεθνούς δικαίου». Φυσικά, ουδεμία σχέση έχει το «δίκαιο» με τις διαπραγματεύσεις Αμερικανών και Ευρωπαίων για τα πετρέλαια, όμως αυτό είναι σαφές ότι δεν απασχολεί.
ΘΑ ΣΥΝΕΤΙΣΕΙ τους αλευροβιομήχανους! Ιδού, η τελευταία αποστολή που ανέλαβε ο «Ράμπο» της αγοράς Κίμωνας Κουλούρης. Τους πιέζει - λέει - μέσω συναντήσεων να συγκρατήσουν τις τιμές. Δεν τους πρόλαβε όμως και το ψωμί τελικά θα αυξηθεί από τον Οκτώβρη.
Ομως, ας μην είμαστε άδικοι, μπορεί αποτελέσματα να μην υπάρχουν, όμως η προσπάθεια μετράει, έστω και ...κατόπιν εορτής. Οσο για τις αυξήσεις, ας σταματήσει πια και αυτός ο μέσος Ελληνας τη μεγάλη κατανάλωση ψωμιού. Παχαίνει σε τελική ανάλυση.
Αποτελεί πλέον πάγια τακτική στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» η πρόσληψη προσωπικού με 12μηνες συμβάσεις. Συνήθως το πρόσχημα είναι η κάλυψη εποχικών αναγκών. Εποχική, βέβαια, δεν είναι καμία ανάγκη που είναι διαρκής και βεβαίως δεν καλύπτεται με συμβάσεις 12μήνου. Λένε πως κάνουν αυτές τις προσλήψεις για να καλύψουν τις αυξημένες ανάγκες του καλοκαιριού ώστε να δίνονται οι άδειες στο προσωπικό, με δεδομένο ότι οι διαρκώς κενές οργανικές θέσεις νοσηλευτικού προσωπικού είναι σήμερα 422! Με δεδομένο αυτό το κενό, οι προσλήψεις συμβασιούχων αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό των ελλείψεων. Και είναι φανερό πως γίνονται στα πλαίσια της επέκτασης των ελαστικών σχέσεων εργασίας, με τους συμβασιούχους να δουλεύουν ανασφάλιστοι χωρίς επί της ουσίας να λύνουν κανένα πρόβλημα, ούτε δικό τους, αλλά ούτε και του νοσοκομείου. Ιδιαίτερα φέτος όμως οι προσλήψεις αυτές έχουν και ένα ακόμα χαρακτηριστικό. Τις προηγούμενες χρονιές οι προκηρύξεις γίνονταν συνήθως τον Ιούνη. Φέτος έγινε προκήρυξη στη μέση του καλοκαιριού, στα τέλη του Ιούλη, για 20 θέσεις νοσηλευτών που τελικά δεν καλύφθηκαν. Ετσι, ο «Ευαγγελισμός» επαναπροκήρυξε τις θέσεις αλλάζοντας τα κριτήρια επιλογής και θέτοντας ως πρώτο, όχι το χρόνο ανεργίας - που ήταν ως σήμερα - αλλά το κριτήριο της εντοπιότητας που δεν ισχύει ούτε για τους μόνιμους υπαλλήλους.
Ποιος θα πιστέψει ότι η όλη μεθόδευση είναι άσχετη από την προεκλογική περίοδο;
Ο Ρίτσαρντ Περλ ξαναχτύπησε... Σε συνέντευξη που παραχώρησε στη γαλλική εφημερίδα «Φιγκαρό», για να δικαιολογήσει τη γνωστή άποψή του να μη δοθεί ρόλος στη διοίκηση του Ιράκ στον ΟΗΕ, είπε μεταξύ άλλων: «Το σύστημα των Ηνωμένων Εθνών δεν είναι προσαρμοσμένο, ώστε να αντιμετωπίζει τις καινούριες απειλές, όπως η διεθνής τρομοκρατία», είπε ο πρώην πρόεδρος - και πλέον απλό μέλος - του Πολιτικού Συμβουλίου Αμυνας του Πενταγώνου. «Η Χάρτα του ΟΗΕ δεν επιτρέπει την παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις μιας χώρας», πρόσθεσε, αναφέροντας ως παράδειγμα τη ΛΔ Κορέας. Το μόνο που απομένει σε εμάς είναι να τον ευχαριστήσουμε για τον κυνισμό του, που τον κάνει να λέει τα πράγματα με τ' όνομά τους, γιατί οι υπόλοιποι εκπρόσωποι των ιμπεριαλιστών τα μασάνε... Ουσιαστικά, ο άνθρωπος ομολογεί πως θέλουν να βάλουν ιμπεριαλιστικό χέρι σε ολόκληρο τον κόσμο και προσπαθούν να το κάνουν χωρίς τους συνεταίρους που προκύπτουν μέσω ΟΗΕ. Σε τύπους σαν τον Ρ. Περλ, φυσικά, δεν τους ξεφεύγουν κουβέντες. Απλά υπάρχει ένας καταμερισμός ρόλων και αυτοί οι τύποι είναι που έχουν αναλάβει να ανοίγουν τους καινούριους δρόμους στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Αλλωστε, είναι γνωστός ο ρόλος του στο σχέδιο «Για τον χρυσό αιώνα των ΗΠΑ», που μπήκε ουσιαστικά σε εφαρμογή μετά την «ευκαιρία» της 11ης του Σεπτέμβρη και ακόμα βρίσκεται σε εξέλιξη...
«Στροφή των νέων σε σίγουρα επαγγέλματα», «στα ύψη οι σχολές που δίνουν δουλειά», «βάσεις για... διορισμό», ήταν μερικά πρωτοσέλιδα σχόλια των εφημερίδων σχετικά με τις βάσεις και την ιδιαίτερη άνοδό τους στις παιδαγωγικές σχολές. Τον τόνο γι' αυτά τα δημοσιεύματα έδωσε πρώτος ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Παιδείας Αθ. Τσουροπλής, που είπε ότι οι υποψήφιοι προτίμησαν τα Παιδαγωγικά εξαιτίας της «προοπτικής για γρήγορη επαγγελματική αποκατάσταση», που έδωσε το «ολοήμερο σχολείο».
Οι υπεύθυνοι του υπουργείου και οι ενορχηστρωμένοι παπαγάλοι τους, όμως, γνωρίζουν πως ελάχιστοι μαθητές είχαν στο μυαλό τους το πρόγραμμα του «ολοήμερου», όταν συμπλήρωναν τα μηχανογραφικά τους. Και, επιπλέον, η επαγγελματική αποκατάσταση που διαφημίζει το ΥΠΕΠΘ για τους δασκάλους του «ολοήμερου» (σήμερα τουλάχιστον, γιατί σε τέσσερα χρόνια που θα αποφοιτήσουν οι νεοεισακτέοι μπορεί να στοιβάζονται και πάλι άνεργοι) αφορά θέσεις ημιαπασχόλησης, ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς κτλ. Δηλαδή, δε μιλάμε για δουλιά, αλλά για ψίχουλα σύγχρονης σκλαβιάς, από αυτά που προσφέρει η «αγορά» τους, για να μειώσει στα χαρτιά την ανεργία και να τη διευρύνει στην πράξη.
Ας τα αφήσουν, λοιπόν, αυτά, γιατί η πλειοψηφία των φοιτητών ζει με την επαγγελματική αβεβαιότητα και το φάντασμα της ανεργίας πάνω από το κεφάλι της.