Γιατί, τα γράφουμε όλ' αυτά; Γιατί, τουλάχιστον 10.000 εκπαιδευτικοί (μόνιμοι και ωρομίσθιοι) παραμένουν απλήρωτοι, πέντε μήνες τώρα - από την έναρξη της σχολικής χρονιάς, δηλαδή - για τη συμμετοχή τους στα προγράμματα της ενισχυτικής διδασκαλίας για τους μαθητές του Γυμνασίου και της πρόσθετης διδακτικής στήριξης για τους μαθητές του Λυκείου.
Μήπως, ο Π. Ευθυμίου, ως φίλος του Γ. Παπανδρέου και θερμός οπαδός των «νέων» ιδεών, περί «συμμετοχικής δημοκρατίας», αποφάσισε να βάλει τις ιδέες αυτές σε πρακτική εφαρμογή; Απ' ό,τι έχουμε καταλάβει, η κεντρική τους ιδέα αυτή είναι: Οι εργαζόμενοι να δουλεύουν και οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι...
Σκληρή κόντρα, αλληλοαποκαλύψεις σκανδάλων και διαπλοκών, κλπ. κλπ. μεταξύ Σημίτη και Καραμανλή πρόβλεπαν προχτές, για τη συζήτηση στη Βουλή, τόσο οι προσκείμενες στην κυβέρνηση εφημερίδες, όσο και οι προσκείμενες στη ΝΔ. Τελικά, η συζήτηση δεν περιλάμβανε σκληρές κόντρες, ούτε αποκαλύψεις νέων σκανδάλων. Κι όχι μόνον αυτό, αλλά ήταν φανερή η εκατέρωθεν προσπάθεια, να συμμαζευτεί ο «τραχανάς, που έχει ήδη απλωθεί» με την «υπόθεση Πάχτα». Προφανώς, κυριάρχησαν οι περισσότερο ψύχραιμες σκέψεις και τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα. Αλλωστε, όπως γράφαμε τις προάλλες, μην περιμένετε αποκαλύψεις, γιατί -εκτός των άλλων - ο Χρ. Πάχτας, ως διαχειριστής μέχρι προ τινος των Κοινοτικών Πλαισίων Στήριξης και κονδυλίων, πάνω από 25 τρισεκ. δραχμές, γνωρίζει πολλά και για πολλούς. Και για το ΠΑΣΟΚ, και για τη ΝΔ, και για τους μεγαλόσχημους κεφαλαιοκράτες που εκπροσωπούν...
Ορισμένα ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχεία της υπόθεσης «Πόρτο Καρράς» περιέχει το τελευταίο φύλλο της σατιρικής εφημερίδας «Ποντίκι» και σας τα μεταφέρουμε, για τον εμπλουτισμό των γνώσεών σας. Η έκταση - φιλέτο των 17.500 στρεμμάτων κατοχυρώνεται στη Μονή Γρηγορίου το 1030 - 31 με τότε αποφάσεις του Διαιτητικού Δικαστηρίου. Η Μονή Γρηγορίου ζητά άδεια πώλησης της έκτασης στον εφοπλιστή Καρρά το 1963, επί κυβέρνησης Κ. Καραμανλή και, τελικά, την παίρνει το 1964, επί κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου. Στην περίοδο της χούντας (1967 - 1969) τακτοποιούνται τα ζητήματα αποχαρακτηρισμών, επιδοτήσεων, επιχορηγήσεων, κλπ. κλπ. Ακολουθούν οι ευεργετικές για την επιχείρηση αποφάσεις των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, η χρεοκοπία και η μεταβίβασή της στον όμιλο του Κ. Στέγγου (1976, 1977, 1984, 1992, 1993, 1996, 2000), για τις οποίες έχουμε ξαναγράψει και, τελικά, η πρόσφατη τροπολογία - σκάνδαλο.
Οπως καταλαβαίνετε, δηλαδή, με δίδυμο Καραμανλή - Παπανδρέου ξεκίνησε η αμαρτωλή ιστορία και με το ίδιο δίδυμο συνεχίζεται, σαράντα χρόνια μετά. Πάντα, βέβαια, προς όφελος της ανάπτυξης και των λαϊκών συμφερόντων...! Πάντα, με μπόλικες δόσεις ανανέωσης και εκσυγχρονισμού...!
Και κάτι ακόμη, για να καταλάβετε καλύτερα πόσο κοροϊδεύουν τους εργαζόμενους και το λαό, όλοι μαζί και από κοινού μεγαλοεπιχειρηματίες και πολιτικοί τους εκπρόσωποι. Τόσες δεκαετίες τώρα, τόσο η προηγούμενη ιδιοκτήτρια του «Πόρτο Καρράς» όσο και η τωρινή έχουν συμπεριληφθεί σε διάφορα κοινοτικά και άλλα προγράμματα, που αφορούν δασικές εκτάσεις και παίρνουν επιδοτήσεις και επιχορηγήσεις. Ναι, έτσι ακριβώς. Οι ίδιοι, που ισχυρίζονται ότι η έκταση είναι αποχαρακτηρισμένη και αδικαιολόγητα κάποιες υπηρεσίες τούς παρεμποδίζουν να προχωρήσουν την τσιμεντοποίησή της, παραδέχονται το δασικό της χαρακτήρα, προκειμένου να μπουν σε ανάλογα προγράμματα και να εισπράξουν κι από κει τις σχετικές επιδοτήσεις...
Κι όλ' αυτά γίνονται, τουλάχιστον, με την ανοχή και συγκάλυψη των εκάστοτε κυβερνήσεων και των αρμοδίων υπηρεσιών, ανάμεσά τους και της κυβέρνησης του Κ. Σημίτη και, βέβαια, των αρμοδίων υπουργών πρωτίστως, αλλά και των υπολοίπων, μαζί και του Γ. Παπανδρέου.
Σύμφωνα, με τις πληροφορίες μας, είχαν σκοπό να αλλάξουν τον πράσινο ήλιο με ένα ...πράσινο δέντρο. Ομως, μετά την τροπολογία Πάχτα και όλα τα σχετικά, σκέφθηκαν ότι μάλλον θα τύχει άσχημης υποδοχής μια τέτοια αλλαγή.
Αναρωτιόμαστε, μήπως, πρέπει να σκεφθούν γενικότερα οι επικοινωνιολόγοι τους να ...εγκαταλείψουν την ιδέα του ...πράσινου; Οπως και να το κάνουμε δημιουργεί άσχημους και μυστήριους συνειρμούς...
Οσο για το όνομα θα το κρατήσουν αλώβητο. Ετσι για να θυμόμαστε τις ...σοσιαλιστικές ρίζες του Κινήματος και να μη λέει ο κόσμος ότι τα ξερίζωσαν όλα, όπως τα δάση της χώρας.
ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ ο Γεώργιος Παπανδρέου μάς επιφύλαξε και μια ακόμη πρωτοτυπία: Θέλει - λέει - διάλογο για αλλαγή του συστήματος των εξετάσεων. Τι πρωτότυπο! Αρκετές αλλαγές έχουν κάνει μέχρι σήμερα, μια ακόμη δεν έχει και τόση σημασία. Αλλωστε, οι αλλαγές αυτές αποδείχνονται πάντα ευεργετικές για την παραπαιδεία...
Οσο για τη διαβόητη «μεταρρύθμιση» του Αρσένη και του Ευθυμίου, που, όπως ξέρουμε, είχε προκαλέσει της αντιδράσεις όλων των χωρών της Παιδείας ...κουβέντα. Βλέπετε, εκεί είναι η ουσία του πράγματος και τέτοια πράγματα τα αποφεύγει ο υποψήφιος.
Γενικότερα, πάντως, βλέπουμε μια τάση του «νέου ΠΑΣΟΚ» να απευθύνεται στους νέους ψηφοφόρους (αν και μόνον ως ...ψηφοφόρους τους βλέπει). Ισως θεωρούν ότι το νεαρό της ηλικίας τούς καθιστά εύκολους στόχους.
Μόνον, που έτσι όπως τα έχουν καταφέρει οι κυβερνώντες δε χρειάζεται κανείς πια να μεγαλώσει πολύ, για να βρεθεί απέναντι σε αδιέξοδα και δύσκολες καταστάσεις στην «εκσυγχρονισμένη Ελλάδα».
Σήμερα, έρχεται ο Γ. Παπανδρέου και κηρύσσει τον «πόλεμο στο κομματικό κατεστημένο» του ΠΑΣΟΚ, όπως διαλαλούν με τον πρωτοσέλιδο τίτλο τους τα χτεσινά «Νέα». Ποια είναι η πολιτική διαφορά μεταξύ του Γ. Παπανδρέου, με τη σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και την πολιτική της κυβέρνησης; Καμιά. Ο ίδιος, άλλωστε, δηλώνει συνυπεύθυνος της μέχρι σήμερα πορείας και συνεχιστής της. Τότε, προς τι ο «πόλεμος στο κομματικό κατεστημένο»; Είναι ένα ακόμη πυροτέχνημα; Είναι στάχτη στα μάτια των εργαζομένων, για να κρύψουν τη συνέχιση της ίδιας και χειρότερης πορείας; Επιδιώκει ο υποψήφιος αρχηγός τη διαμόρφωση της δικής του «αυλής»; Ισως, όλ' αυτά μαζί; Πάντως, κι αυτός ο «πόλεμος» του Γ. Παπανδρέου δε σημαίνει το παραμικρό όφελος για τους εργαζόμενους.
«Κατεστημένο: Η ισχύουσα τάξη, το πολιτειακό ή κοινωνικό σύστημα / ομάδα ισχυρών προσώπων που επηρεάζουν ή ελέγχουν την πολιτική, την οικονομία και, συν., υποστηρίζουν το παραδοσιακά αποδεκτό».
Αυτά γράφει το μείζον ελληνικό λεξικό Τεγόπουλου - Φυτράκη στο λήμμα «κατεστημένο». Κι όσο κι αν παιδέψαμε το μυαλό μας δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε με ποιο κατεστημένο τα 'βαλε προχτές ο Γ. Παπανδρέου. Πάντως, όχι με την ισχύουσα καπιταλιστική τάξη πραγμάτων και το κατεστημένο της πλουτοκρατίας. Ούτε με την «ομάδα ισχυρών προσώπων που επηρεάζουν ή ελέγχουν την πολιτική ή την οικονομία», γιατί, τότε θα 'πρεπε πρωτίστως να τα βάλει με τον εαυτό του, αφού τόσα χρόνια τώρα μετέχει στην κατ' εξοχήν τέτοια ομάδα, δηλαδή την κυβέρνηση της χώρας. Ισως, βέβαια, πείτε, ότι τα 'βαλε με το κομματικό κατεστημένο. Αυτό, όμως, για το ΠΑΣΟΚ ταυτίζεται με την κυβέρνηση. Χώρια, που τόσα χρόνια τώρα, ο Γ. Παπανδρέου δε μετέχει μόνο στην κυβέρνηση, αλλά ήταν και είναι μέλος της κομματικής ηγεσίας (Κεντρική Επιτροπή και Εκτελεστικό Γραφείο του ΠΑΣΟΚ).
Μήπως, όμως, τα 'βαλε με όσους «υποστηρίζουν το παραδοσιακά αποδεκτό»; Μα κι αυτός, τα ίδια ακριβώς υποστηρίζει. Εκτός κι αν πιστεύει κανείς, ότι η πολιτική πρόσδεσης και υποταγής της χώρας στα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, της ΟΝΕ και του ευρώ, της λιτότητας, της ανεργίας και της φτώχειας για τους πολλούς και των κάθε λογής προνομίων για τους λίγους κεφαλαιοκράτες είναι κάτι... καινούριο και όχι το «παραδοσιακά αποδεκτό»...
Μπορεί, σε πρώτο επίπεδο, η ηγεσία της ΝΔ να κατηγορεί την κυβέρνηση, για αδιαφάνεια, διαπλοκή και χαριστικές ενέργειες προς «εθνικούς εργολάβους» κλπ., κλπ., αλλά, όταν έρχεται η κρίσιμη ώρα, δεν ξεχνά ποιους εκπροσωπεί πολιτικά και πράττει ανάλογα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η στάση της ΝΔ στη συζήτηση της σκανδαλώδους και χαριστικής τροπολογίας της κυβέρνησης, σύμφωνα με την οποία γίνονται φοροελαφρύνσεις στους μεγαλοκαναλάρχες και τους διαφημιστές, ύψους 48 εκατ. ευρώ ετησίως. Ο εκπρόσωπος της ΝΔ, Γ. Σαλαγκούδης, δήλωσε τη συμφωνία του κόμματός του σχετικά με τη μείωση του φόρου, αλλά καταψήφισε την τροπολογία, γιατί παραμένει η ενσωμάτωση του φόρου στο κόστος των προϊόντων...
Με δυο λόγια, δηλαδή, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχουν ουσιαστικά την ίδια πολιτική, στοχεύουν και επιδιώκουν την εξυπηρέτηση των ίδιων μεγάλων συμφερόντων, αλλά έχουν διαφορές στον τρόπο διαχείρισης και εφαρμογής, όπως θα 'λεγε και ο Κ. Καραμανλής.