Παρασκευή 24 Σεπτέμβρη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Μοχλός καταλήστευσης

Γρηγοριάδης Κώστας

Μια βασική και μόνιμη λειτουργία των καπιταλιστικών κυβερνήσεων και του κράτους τους - αυτή του μοχλού μιας πολύμορφης αναδιανομής του παραγόμενου από τους εργαζόμενους πλούτου, προς όφελος της πλουτοκρατίας - αναδείχνεται τις μέρες αυτές, καθώς πλησιάζει η μέρα κατάθεσης του κρατικού προϋπολογισμού.

Για άδεια ταμεία, χρέη, τεράστια ελλείμματα και «μαύρες τρύπες» φωνάζουν οι κυβερνώντες και ο φιλικός τους Τύπος σπεύδει να αναπαραγάγει τη σχετική φιλολογία. Τόσα χρόνια τώρα, όμως, ο παραγόμενος πλούτος συνεχώς αυξάνεται και, μάλιστα, με σχετικά υψηλούς ρυθμούς - πολλαπλάσιους του μέσου όρου της ΕΕ. Επίσης, τα φορολογικά βάρη των λαϊκών στρωμάτων συνεχώς αυξάνονται, ενώ οι μισθοί και οι συντάξεις, οι δαπάνες για Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, κλπ., παρέμεναν καθηλωμένοι στα γνωστά απαράδεκτα επίπεδα.

Πώς είναι άδεια τα κρατικά ταμεία, επομένως, αφού έπρεπε να είναι υπερπλήρη; Κι αν είναι άδεια και -εκτός αυτού - υπάρχουν και τεράστια χρέη και «μαύρες τρύπες», πού πήγαν τα αμύθητα αυτά ποσά, που μπροστά τους ωχριά ακόμη και το τεράστιο κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων; Η απάντηση είναι φανερή. Οδευσαν στις τσέπες και στα θησαυροφυλάκια των λίγων «εχόντων και κατεχόντων». Οπως είναι φανερός και ο λόγος για τον οποίο οι κυβερνώντες «σηκώνουν» τόσο πολύ, στη φάση αυτή, το θέμα των ελλειμμάτων και των χρεών. Για να ξαναφορτώσουν όλα τα βάρη στο λαό, συνεχίζοντας την ίδια πολιτική με αυτή του ΠΑΣΟΚ.

Κυνική ομολογία

Δεν ξέρουμε αν του ξέφυγε ή το έκανε ηθελημένα και συνειδητά, αν και δύσκολα γίνεται πιστευτό το πρώτο. Πάντως, το γεγονός παραμένει. Αναφερόμαστε στον Τζ. Μπους και στην προχτεσινή ομιλία του στην ετήσια Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Πέρα από τα αναμενόμενα, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ υπογράμμισε, επίσης, ότι η διεθνής κοινότητα πρέπει «να πολεμήσει τον ριζοσπαστισμό και την τρομοκρατία». Και δεν είχαμε καμιά αυταπάτη, βέβαια, ποιο περιεχόμενο έδιναν πραγματικά στη λέξη «τρομοκρατία», μέχρι σήμερα, ο Τζ. Μπους και οι κάθε λογής οπαδοί του «αντιτρομοκρατικού πολέμου». Οπως και να το κάνεις, όμως, η σαφής και κυνική ομολογία από τον ίδιο τον Αμερικανό Πρόεδρο έχει τη δική της σημασία.

Ο ριζοσπαστισμός («επαναστατικότητα, τάση για ριζικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα ή στους κοινωνικούς θεσμούς» - Μείζον ελληνικό λεξικό Φυτράκη) είναι ο μεγάλος εχθρός της αμερικανικής ηγεσίας. Σε αυτόν αφορά ο «αντιτρομοκρατικός πόλεμος». Με άλλα λόγια, όπως ακριβώς το είχαμε καταγγείλει από την πρώτη στιγμή.

Η εκπαίδευση θέλει τον... Γερμανό της

Σύνδεση της αγοράς με την εκπαίδευση, προκειμένου να εξασφαλίζουν ευέλικτο και φτηνό εργατικό δυναμικό για τις επιχειρήσεις τους, ζητούσαν και ζητούν οι μεγαλοβιομήχανοι και η κυβέρνηση, ακολουθώντας κατά γράμμα τις ευρωπαϊκές αποφάσεις και εντολές, δεν τους χαλά το χατίρι. Μάλιστα, οι ιδιωτικές εκπαιδευτικές επιχειρήσεις στο χώρο της κατάρτισης προχώρησαν και ένα βήμα παραπέρα, συνάπτοντας άμεσα συνεργασίες με εταιρίες, για τις οποίες θα εκπαιδεύουν τους μελλοντικούς μισοειδικευμένους εργαζόμενους, φυσικά με το αζημίωτο. Μια τέτοια περίπτωση είναι και οι σχολές «ΠΑΣΤΕΡ» στη Θεσσαλονίκη, που φέτος λανσάρουν στην αγορά το νέο τμήμα «κινητής τηλεφωνίας και τηλεπικοινωνιών», που δημιούργησαν σε συνεργασία με τη γνωστή εταιρία κινητής τηλεφωνίας «ΓΕΡΜΑΝΟΣ». Οι σπουδαστές του τμήματος, αφού προσφέρουν για κάποιο διάστημα κοψοχρονιά τις υπηρεσίες τους αποκλειστικά στην εταιρία «ΓΕΡΜΑΝΟΣ», στα πλαίσια της πρακτικής τους άσκησης, έχουν μια πιθανότητα να προσληφθούν, αφού η «ΠΑΣΤΕΡ» εγγυάται ότι οι ανάγκες της προαναφερόμενης εταιρίας σε προσωπικό αυτής της ειδικότητας ξεπερνάνε τους 1.000 εργαζόμενους. Οσο για το υπουργείο Παιδείας, φαίνεται ότι οι ταχύτατοι ρυθμοί ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης το έχουν πλέον προσπεράσει και τα επόμενα χρόνια μάλλον θα καταντήσει να παίζει διακοσμητικό ρόλο στο χώρο των ιδιωτικών εκπαιδευτικών επιχειρήσεων, αντίστοιχο με εκείνον της περίφημης «επιτροπής ανταγωνισμού»...

Ας το ξανασκεφθούν...

Επανειλημμένες είναι οι περιπτώσεις που το Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων (ΕΚΙ) αποφεύγει να ενημερώσει το γραφείο του «Ρ» στα Γιάννενα για διάφορες δραστηριότητές του, εκδηλώσεις, συνεντεύξεις, κλπ. Κι αυτό, παρά τη σχετική ενημέρωσή τους για την ύπαρξη του γραφείου, τις διαμαρτυρίες της ανταποκρίτριάς μας για την απαράδεκτη αυτή συμπεριφορά και της γνωστής σε όλους ευαισθησίας της εφημερίδας μας στο εργατικό ρεπορτάζ. Αυτό έγινε και προχτές, όταν ο πρόεδρος του ΕΚ Ιωαννίνων έδωσε συνέντευξη Τύπου για το σοβαρό θέμα των εργατικών ατυχημάτων, οπότε ξανά δεν ειδοποίησε το «Ρ» κατά την προσφιλή του τακτική. Και όταν, για άλλη μία φορά του επισημάνθηκαν οι ευθύνες του, ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου, Δ. Νάστος, προσποιούνταν τον ανήξερο, ενώ η γραμματεία του ΕΚ Ιωαννίνων πρόβαλε για μια ακόμη φορά το αστείο επιχείρημα πως «το 'χουν κανόνα να ειδοποιούν μόνο τον τοπικό Τύπο»..!

Το ακόμα χειρότερο είναι, όμως, πως ο γραμματέας του ΕΚ δήλωσε με θράσος πως «δεν είναι υποχρεωμένοι να καλούν το "Ριζοσπάστη"»! Τι να υποθέσουμε, άραγε; Οτι θεωρούν το ΕΚΙ μαγαζάκι τους; ΄Η, μήπως, ισχύει το «μωραίνει κύριος...»; Ετσι ή αλλιώς, πάντως, καλύτερα να ξανασκεφθούν ποιων τα συμφέροντα εκλέχτηκαν για να υπηρετούν.

«Κρυφτό» στα δάση...

Δε χωράει αμφιβολία πως ούτε τα δάση, ούτε τα βλαστάρια, μπορούν να ξεφύγουν από τη δικομματική υποκρισία και - κυρίως - από τις ολέθριες επιδιώξεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που εναλλάσσονται στην κυβέρνηση. Οι κερδοσκοπικές μπίζνες του μεγάλου κεφαλαίου, απαιτούν δασοκτόνες ρυθμίσεις. Και όποιος από τα δύο μεγάλα αστικά κόμματα βρεθεί στην κυβέρνηση, δεν τους χαλάει το χατίρι. Τα δάση θα τα... βγάλουν στο σφυρί και γι' αυτό βρέθηκε και η νομοθετική φόρμουλα, που είναι ο αντιδασικός νόμος που ψήφισε πέρσι στις αρχές του Δεκέμβρη η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Η ΝΔ ως αντιπολίτευση τότε, είχε καταψηφίσει αυτό το νόμο καταγγέλλοντάς τον δημόσια ως ψηφοθηρικό και αντίθετο με το Σύνταγμα. Εγιναν πάμπολλες τέτοιες καταγγελίες από τη ΝΔ, όπως επίσης ότι είναι αυθαίρετος ο ορισμός που δόθηκε για το δάσος. Ομως την περασμένη Τρίτη στην κυβερνητική επιτροπή συζητήθηκε και αποφασίστηκε να υλοποιηθεί ο αντιδασικός νόμος του ΠΑΣΟΚ. Δεν ήταν τυχαίες άλλωστε οι σχετικές δηλώσεις του τότε υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Σ. Τσιτουρίδη, ότι δε θα αλλάξει η δασική νομοθεσία και πως η κυβέρνηση θα προχωρήσει τις σχετικές διαδικασίες για την εύρυθμη λειτουργία αυτού του νόμου. Η συγκεκριμένη δήλωση δικαιολογημένα πυροδότησε αντιδράσεις και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έσπευσε την επομένη (προχτές Τετάρτη) να απαλύνει τις αρνητικές εντυπώσεις με μια μεσοβέζικη δήλωση περί κυβερνητικής αναμονής μέχρι να βγει η σχετική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας...

Η ουσία είναι πως και σ' αυτό το σοβαρότατο ζήτημα, δίνεται δικομματική επικοινωνιακή συνέχεια. Πίσω από τα δικομματικά τρικ και τις κοκορομαχίες είναι σίγουρο πως κρύβεται μια καλοσχεδιασμένη επιχείρηση ξεπουλήματος του δασικού πλούτου στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Και η επιχείρηση αυτή κάπως πρέπει να βγει σε πέρας... Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έπραξε το καθήκον της με την ψήφιση του νόμου, τον οποίο τώρα καλείται να εφαρμόσει, άμεσα, η κυβέρνηση της ΝΔ, καθώς τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα είναι πολύ ανυπόμονα. Και μια και υπάρχουν κάποιες αντιδράσεις και εμπόδια από θεσμούς του αστικού πολιτεύματος (π.χ. Συμβούλιο της Επικρατείας) η κυβέρνηση της ΝΔ αναδιπλώνεται ανάλογα με τις συγκυρίες, χωρίς όμως να κάνει πίσω από το σχέδιο ξεπουλήματος των δασών.

Αξίζει να αναφερθεί ότι ο αντιδασικός νόμος του ΠΑΣΟΚ είχε ως «κορμό» το άρθρο 24 του Συντάγματος, το οποίο ψηφίστηκε και από τη ΝΔ. Η ΝΔ μάλιστα πέρσι διεκδικούσε την πατρότητα του αντιδασικού νομοσχεδίου που είχε ξεφουρνίσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Αλλά, ενόψει εκλογών, καταψήφισε... Ομως ποιος μπορεί να πιστέψει ότι η κυβέρνηση της ΝΔ θέλει να προστατέψει τα δάση και τα λαϊκά συμφέροντα και δε θα προχωρήσει σε μια πολιτική ολικής παράδοσης του δασικού πλούτου της χώρας στο μεγάλο κεφάλαιο και με... το νόμο του ΠΑΣΟΚ; Στην εποχή των ιδιωτικοποιήσεων και της παράδοσης των πάντων στους κεφαλαιοκράτες, η ΝΔ θα ακολουθήσει διαφορετική πολιτική όσον αφορά τα δάση και τις δασικές εκτάσεις και δε θα τα οδηγήσει σωρηδόν στην «ιδιωτικοποίηση» και στο ξεπούλημα;!


Κώστας ΔΕΤΣΙΚΑΣ

Τα σκανδαλιστικά...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΤΕΛΙΚΑ, ΠΟΥ είναι το πραγματικό «σκάνδαλο» στην υπόθεση των Ολυμπιακών Αγώνων; Στο πόρισμα των ελεγκτών που ανακάλυψε κάποιες ατασθαλίες στη διαχείριση των κονδυλίων από τον «Αθήνα 2004», ή στην τεράστια αναδιανομή πλούτου προς όφελος της πλουτοκρατίας, που προώθησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες, καθώς και στις ταχύτατες κινήσεις της νυν κυβέρνησης για ιδιωτικοποίηση των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων;

Αν τα κριτήριά μας είναι ποσοτικά, τότε, μάλλον πρέπει να περιμένουμε για να μάθουμε πόσο στοίχισε το ένα και πόσο το άλλο στον ελληνικό λαό. Στο τέλος, κάλλιστα μπορούμε να ...προσθέσουμε και τις τρεις ζημιές, ώστε να έχουμε τη συνολική εικόνα.

Αν πάλι είναι πολιτικά, δε θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι γίνεται προσπάθεια να προβληθεί το ...ένα ατόπημα για να καλυφθούν τα άλλα. Κάτι μας λέει ότι όλο γαργαλιστικές σκανδαλο-λεπτομέρειες θα έχει ο έλεγχος της Ολυμπιακής διαχείρισης από εδώ και πέρα.

Πάντως, στη χτεσινή διυπουργική σύσκεψη, μάλλον διαπιστώσαμε το μέγεθος της εκποίησης. Αφού το 90% των εγκαταστάσεων θα αναλάβει η εταιρία «Ολυμπιακά Ακίνητα», καταλαβαίνουμε ότι πάμε για μεγάλο ξεπούλημα και με συνοπτικές διαδικασίες.

ΘΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΟΥΜΕ τα ...προβλήματα και τις περιορισμένες δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας στον προϋπολογισμό του 2005, «υπόσχεται» το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Λες και είχαμε καμία αμφιβολία για το τι προϋπολογισμό πρόκειται να καταθέσει.

Το ΠΑΣΟΚ, στο μεταξύ, συνεχίζει την πολεμική για την απογραφή της δημοσιονομικής κατάστασης και «σηκώνει», όπως και όποτε μπορεί τους τόνους, κατηγορώντας τη ΝΔ για παραποίηση στοιχείων.

Πάντως, μέσα στον ορυμαγδό, σε κάτι συμφωνούν και οι δυο και, μάλιστα, χωρίς να σηκώνουν κουβέντα: Στο γεγονός πως δεν τίθεται θέμα ένταξης στην Ευρωζώνη για την ελληνική οικονομία. Τα μεγάλα ...άγχη, βλέπετε, ενώνουν, δε χωρίζουν.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο «λογιστικο-καυγάς»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ωραίος... και αρκετά διδακτικός είναι ο δικομματικός καυγάς, που έχει ξεσπάσει τις τελευταίες μέρες, σχετικά με την πορεία της οικονομίας και τους οικονομικούς δείκτες. Οι κυβερνώντες κατηγορούν την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ για δημιουργική λογιστική, απόκρυψη στοιχείων και χρεών και την εμφάνιση μιας πλαστής εικόνας, όλα τα προηγούμενα χρόνια. Από την πλευρά της, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ κατηγορεί την κυβέρνηση για καταστροφική λογιστική, που πλήττει την αξιοπιστία της χώρας και θέλει να μηδενίσει το έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Το γεγονός πως τόσα χρόνια τώρα οι μισθοί, τα μεροκάματα και οι συντάξεις παραμένουν σε εξευτελιστικά επίπεδα, ενώ οι όποιες αυξήσεις κυμαίνονται στα όρια της ελεημοσύνης, η ανεργία παραμένει στο ...ύψος της, η Παιδεία και η Υγεία βουλιάζουν στα γνωστά σε όλους προβλήματα, κλπ., κλπ. δεν απασχολεί ούτε τον έναν, ούτε τον άλλον. Και πολύ περισσότερο, δεν τους απασχολεί το γεγονός πως, ενώ συμβαίνουν όλα τα προηγούμενα, μια ελάχιστη μειοψηφία συσσωρεύει τεράστια πλούτη, που φτάνουν για να λυθούν όλ' αυτά τα προβλήματα και θα περισσέψουν κι από πάνω. `Η, για να είμαστε περισσότερο σωστοί και ακριβείς, ενδιαφέρονται τα μέγιστα για τη συνέχιση και παραπέρα κλιμάκωση της πολιτικής, που προκαλεί όλα τα προηγούμενα και γι' αυτό «τσακώνονται» για τις ...διάφορες λογιστικές.

Ανταγωνιστικότητα και περιβάλλον

Ορος του συρμού έχει γίνει από τους κυβερνώντες, τον ΣΕΒ και το μεγάλο κεφάλαιο γενικότερα, η λεγόμενη «ανταγωνιστικότητα της οικονομίας» και τροφοδοτεί κάθε είδους αντικοινωνικές αξιώσεις και απαιτήσεις των «εχόντων και κατεχόντων». Για παράδειγμα, ο «Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων» με ανακοίνωσή του ζητάει «να εναρμονιστεί η περιβαλλοντική νομοθεσία με την πολιτική ανάπτυξης και ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας» (sic!). Οι συγκεκριμένοι, αν και με «άκομψο» τρόπο, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να επαναλαμβάνουν τα «επιχειρήματα» της επίσημης προπαγάνδας. Στο πλαίσιο αυτό, με απόλυτα «φυσικό» τρόπο προσθέτουν ότι το «μεγαλύτερο ποσοστό των περιοχών με μεταλλευτικό - εξορυκτικό ενδιαφέρον» βρίσκεται εντός περιοχών προστασίας του περιβάλλοντος (π.χ. Natura 2000), δηλαδή σε περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους ή περιοχές προστασίας της πανίδας και της χλωρίδας κλπ. Και, βέβαια, στο «διά ταύτα» - πάντα στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης - ζητούν το ελεύθερο για δραστηριότητες και μέσα στις περιοχές αυτές. Με άλλα λόγια, να θυσιασθει το περιβάλλον στο βωμό της ανάπτυξης των επιχειρηματικών κερδών...

«Εμείς φτιάχνουμε καμικάζι»

«Η συμπεριφορά των Ισραηλινών στρατιωτών στα φυλάκια ελέγχου που βρίσκονται στα παλαιστινιακά εδάφη είναι, συχνά, τόσο ταπεινωτική προς τους Παλαιστινίους, που μόνοι μας δημιουργούμε τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία καμικάζι». Αυτό υποστήριξε δημοσίως, πριν από λίγες μέρες, όχι κάποιος Ισραηλινός φιλειρηνιστής, αλλά ο συνταγματάρχης Νόαμ Τίμπον, μέλος της ηγεσίας των ισραηλινών δυνάμεων που βρίσκονται στη Δυτική Οχθη.

Ο Τίμπον χαρακτήρισε τη συμπεριφορά της πλειοψηφίας των Ισραηλινών στρατιωτών στα φυλάκια «απαράδεκτη και ταπεινωτική ακόμη και για ζώα πόσο μάλλον για ανθρώπινα πλάσματα». Αποκάλυψε ότι κατά τη διάρκεια ανακρίσεων οι οποίες έχουν γίνει σε Παλαιστινίους, «επίδοξους καμικάζι» που συνελήφθησαν, επιβεβαιώθηκε ότι οι ίδιοι ή στενοί τους συγγενείς έχουν υποστεί εξευτελιστική μεταχείριση από τον ισραηλινό στρατό. «Συχνά, η κατάσταση στα φυλάκια θυμίζει άγρια Δύση», παραδέχτηκε ο Τίμπον.

Φυσικά, ο Ισραηλινός αξιωματικός απέφυγε να ξεπεράσει τα εσκαμμένα και γι' αυτό χαρακτήρισε «αναγκαία για λόγους ασφαλείας» τα φυλάκια ελέγχου και επέρριψε μεγάλο μέρος της ευθύνης για την απαράδεκτη συμπεριφορά των Ισραηλινών στρατιωτών «στην ελλιπή εκπαίδευση». Εντούτοις, το ίδιο το περιεχόμενο των λόγων του δεν παύει να είναι εξαιρετικά αποκαλυπτικό για την - υπό ισραηλινή κατοχή - καθημερινότητα των Παλαιστινίων.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Καμιά ανοχή στους βάρβαρους

Τα μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση για την ανεργία και την απασχόληση (επιδότηση των βιομηχάνων αντί των ανέργων, απαλλαγή από ασφαλιστικές εισφορές, επέκταση της μερικής απασχόλησης, επιδότηση του «φασόν», κ.ά.) επιβεβαιώνουν πως η βαρβαρότητα μέσα στην οποία καλούνται να επιβιώσουν οι εργαζόμενοι θα εντείνεται. Μαζί με ό,τι έχει ήδη νομοθετηθεί για το Ασφαλιστικό (παράταση εργάσιμου βίου, κ.ά.) τα μέτρα στόχο έχουν να επεκτείνουν τις ευέλικτες μορφές εργασίας. Επιδιώκουν να μειώσουν κι άλλο το λεγόμενο μη μισθολογικό κόστος, που συμβάλλει στην ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων και συνεπώς στην αύξηση των κερδών του κεφαλαίου. Μεταθέτουν την ευθύνη της ανεργίας στον ίδιο τον άνεργο για να κηρύξουν «αθώα» τη δική τους αντεργατική πολιτική και να κρύψουν το γεγονός ότι η ανεργία αποτελεί εγγενές χαρακτηριστικό του καπιταλισμού, αλλά και όπλο στα χέρια της αστικής τάξης για το χτύπημα των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Τα μέτρα αυτά είναι πιστή αντιγραφή των οδηγιών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που απορρέουν από τη Στρατηγική της Λισαβόνας. Σε αυτά τα πλαίσια εντάσσεται και η προχτεσινή απόφαση της Κομισιόν για νέα αναδιοργάνωση του χρόνου εργασίας, που και αυτή επιδιώκει να προσφέρει μεγαλύτερη ευελιξία στις επιχειρήσεις. Ετσι που να μπορούν να έχουν τον εργάτη-λάστιχο όποτε τον χρειάζονται, αφού θα μετράνε πια το χρόνο εργασίας όχι με βάση τη μέρα και τη βδομάδα, αλλά ως συνολικό ετήσιο χρόνο. Κάθε τέτοια πολιτική δημιουργεί όλο και μεγαλύτερες δυσκολίες στους εργαζόμενους. Το δικαίωμα στη δουλιά έχει από καιρού ποδοπατηθεί. Το ίδιο και ο σταθερός ημερήσιος χρόνος εργασίας. Αυτό το γνωρίζουν καλά οι εργαζόμενοι με μερική ή προσωρινή απασχόληση αλλά και αυτοί που έχουν μάθει ότι το 40ωρο είναι ένας μύθος, καθώς καλούνται να εκτελέσουν «μαύρη» και ανασφάλιστη εργασία, η οποία υπερβαίνει ακόμα και τις 60 ώρες τη βδομάδα.

Η εξάλειψη αυτών των δικαιωμάτων έχει άμεσες επιπτώσεις στο σύνολο της ζωής της εργατικής και λαϊκής οικογένειας. Μεγαλώνουν τη φτώχεια και την ανέχεια. Συρρικνώνουν τον ελεύθερο χρόνο του εργαζόμενου και τη δυνατότητα συμμετοχής σε κοινωνικές δραστηριότητες, ανάπτυξης πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης, καθώς και ανάπαυσής του. Η κατάσταση αυτή οξύνεται όσο οξύνεται ο ανταγωνισμός μεταξύ των καπιταλιστών. Μια αναγκαιότητα που υπαγορεύει στον κάθε καπιταλιστή να επιβάλλει όλο και πιο σκληρούς όρους εργασίας προκειμένου να αντέξει στον ανταγωνισμό. Γίνεται ακόμη πιο καθαρό ότι το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του δεν μπορούν να λύσουν τα προβλήματα των εργαζομένων, γιατί είναι αυτές που τα γεννούν και τρέφονται από αυτά.

Μόνη διέξοδος η κατάργηση αυτής της πραγματικότητας. Τα αιτήματα για μόνιμη και σταθερή εργασία, 7ωρο-5ήμερο-35ωρο, για αξιοπρεπή εργασία και ζωή δεν μπορούν να πραγματωθούν μέσα σε τούτο το δύσοσμο σύστημα. Απαιτούν από τους εργάτες και τα λαϊκά στρώματα την οικοδόμηση ενός ισχυρού Μετώπου πάλης. Ενός Μετώπου ικανού να συγκρουστεί με αυτές τις πολιτικές, να τις ανατρέψει για να επιβάλει τις διεκδικήσεις των εργαζομένων. Κάθε ανοχή στην καλπάζουσα βαρβαρότητα που αποδέχονται συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες ισοδυναμεί πλέον με συνενοχή.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ