Σάββατο 25 Σεπτέμβρη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Οι δύο κόσμοι

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το φαινόμενο είναι λίγο - πολύ καθημερινό. Υπάρχουν φορές, όμως, που αναδείχνεται περισσότερο έντονα. Τέτοια ήταν η προχτεσινή μέρα. Ενώ, οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ αλληλοκαρφώνονταν στα τηλεοπτικά «παράθυρα», για τις παράτυπες μετεγγραφές «γαλάζιων» και «πράσινων» παιδιών, αναδύοντας μια έντονη και αποκρουστική δικομματική μπόχα και προκαλώντας αηδία και αποστροφή, ιδιαίτερα στις λαϊκές οικογένειες, που σπουδάζουν παιδιά σε άλλη πόλη κι έχουν έρθει σε απόγνωση, οι φοιτητές και οι σπουδαστές σε Θεσσαλονίκη, Γιάννινα και Πάτρα, με πρωτοβουλία της ΠΚΣ, προχωρούσαν σε κινητοποιήσεις, διεκδικώντας «Σίτιση και Στέγαση για όλους» και πραγματικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία.

Ουσιαστικά, οι δυο αυτές, ταυτόχρονες εικόνες αποτελούν δυο ξεχωριστούς και ριζικά διαφορετικούς κόσμους. Από τη μια, ο κόσμος του δικομματισμού και της κυρίαρχης αντιλαϊκής πολιτικής, της υποκρισίας, της διαφθοράς και της σαπίλας. Κι από την άλλη, οι νέοι άνθρωποι, που ζητούν, διεκδικούν και απαιτούν τα δικαιώματά τους στη μόρφωση και στη δουλιά. Αυτά, ακριβώς, που τους αρνείται, με τον έναν ή άλλον τρόπο, ο ταγμένος στην εξυπηρέτηση της πλουτοκρατίας πρώτος κόσμος. Δύο κόσμοι, που βρήκαν την έκφρασή τους και στα χτεσινά πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, όπως είδε, όποιος είχε την ευκαιρία, να συγκρίνει την πρώτη σελίδα του «Ρ» και αυτές των εφημερίδων που πρόσκεινται στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Τα φαινόμενα απατούν

Από τη μια το «κρυφοχαμόγελο» ικανοποίησης της Συλβάνας Ράπτη, η οποία εμφανίζεται σαν αγωνίστρια της διαφάνειας και της τιμιότητας, απαιτώντας την τιμωρία των ενόχων. Αν, όμως, κοιτάξει κανείς πίσω από το «άτεγκτο πρόσωπό» της, θα διακρίνει την πολιτική κυνικότητα που εκδηλώνεται εκμεταλλευόμενη τη συγκυρία και χτυπάει «κάτω από τη ζώνη». Από την άλλη το «κλάμα» του Τράγκα για το δράμα της οικογένειας Τσιτουρίδη, που έπεσε θύμα της «καραμανλικής τρομοκρατίας», τύπου «Αλ - Κάιντα». Μόνο που αν προσέξει κάποιος πίσω από τις λέξεις και τις γκριμάτσες του, θ' αντιληφθεί το «παράπονο» του εκδότη για τον οικονομικό παραμερισμό του από την κυβέρνηση της «δικής» του παράταξης και τις έμμεσες απειλές του προς κυβερνητικούς παράγοντες, αρμόδιους για τις σχέσεις κυβέρνησης - ΜΜΕ. Συμπέρασμα: Τα φαινόμενα - και δη τα τηλεοπτικά - απατούν...

Οι αλλαγές στην εκπαίδευση

Πάμπολλες ήταν οι αλλαγές και μεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευση, που επέβαλαν οι κυβερνήσεις της τελευταίας δεκαπενταετίας. Κι ενώ, οι διάφοροι υπουργοί Παιδείας, από τον Γερ. Αρσένη και τον Γ. Παπανδρέου, μέχρι τη σημερινή, Μ. Γιαννάκου, μιλούσαν και μιλούν, τουλάχιστον, για σοβαρές βελτιώσεις και αρκετές φορές, για ριζικές ανατροπές κλπ, το σχολείο πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Και δεν μπορούσε να συμβεί διαφορετικά. Οσες αλλαγές έχουν γίνει όλ' αυτά τα χρόνια, έχουν μια σειρά κοινά χαρακτηριστικά: Αποδυναμώνουν τον όποιο ρόλο του σχολείου στην παροχή ουσιαστικών γνώσεων και διαμόρφωσης προσωπικοτήτων, ενώ ενισχύουν τα χαρακτηριστικά, που οδηγούν στην παραγωγή ημιμαθών και μισοκαταρτισμένων αυριανών εργαζομένων. Ενισχύεται συνεχώς ένα πνεύμα επιχειρηματικότητας και ιδιωτικοποίησης, τόσο στο περιεχόμενο της μόρφωσης, όσο και στις μορφές οργάνωσης και λειτουργίας της εκπαίδευσης. Επιμένουν, με τον έναν ή άλλο τρόπο, στην εξεταστικοκεντρική κατεύθυνση του σχολείου, ενισχύοντας τους ταξικούς φραγμούς και προσφέροντας πελατεία στην παραπαιδεία. Διατηρούν τη μετατροπή του Λυκείου σε προθάλαμο εισαγωγής στα ΑΕΙ και ΤΕΙ και τα όσα αρνητικά αυτό συνεπάγεται. Διατηρούν και ενισχύουν τον κομματικό έλεγχο στη διοίκηση της εκπαίδευσης, υπονομεύοντας και αποδυναμώνοντας την όποια δημοκρατική λειτουργία του σχολείου.

Θα μπορούσαν να αναφερθούν και άλλα. Νομίζουμε, όμως, ότι κι αυτά φτάνουν...

Προβλήματα μοιρασιάς...

Τις προάλλες, η «Ελευθεροτυπία» αναρωτιόταν, πού βρίσκεται το μεγάλο πρόβλημα της κυβέρνησης της ΝΔ, στον τομέα της παραγωγής πολιτικής ή σ' αυτόν της επικοινωνιακής τακτικής. Και, εμμέσως πλην σαφώς, έπαιρνε θέση και απαντούσε, ότι το πρόβλημα βρίσκεται στον πρώτο τομέα, στηρίζοντας τον υπουργό Επικρατείας, Θ. Ρουσόπουλο, που δέχεται τελευταία εσωκομματικά βέλη. Χτες, η «Χώρα» του Γ. Τράγκα, είχε στην πρώτη της σελίδα φωτογραφία του Θ. Ρουσόπουλου, συνοδευόμενη από την εξής λεζάντα: «Κάτι δεν πάει καλά όταν ο φιλοπασοκικός Τύπος στηρίζει τον υπουργό Επικράτειας». Και στο πάνω μέρος της σελίδας τόνιζε με μεγάλα κεφαλαία γράμματα, «Κώστα, απομάκρυνε τον Τεό από το Μαξίμου πριν είναι αργά», ενώ, στις μέσα σελίδες ο Γ. Τράγκας απευθύνεται στον Κ. Καραμανλή, κατηγορώντας τον υπουργό Επικρατείας, ότι είναι «ένα ξένο σώμα, που υπονομεύει τη συνοχή της παράταξης».

Οπως καταλαβαίνετε, έχουν βγει για τα καλά τα μαχαίρια, καθώς συσσωρεύονται τα (συνεπακόλουθα της ανάληψης της εξουσίας από τους νέους διαχειριστές) προβλήματα ξαναμοιράσματος της πίτας...

Η απάντηση στην παρακμή

Ξεχείλισαν από καθεστωτική μπόχα τα έτσι και αλλιώς «εύοσμα», τηλεοπτικά παράθυρα. Τα ατέλειωτα ρουσφέτια των κρατούντων, οι απίθανες μετεγγραφές των «δικών τους παιδιών», τα αλληλοκαρφώματα, οι συμψηφισμοί, έβγαλαν στην επιφάνεια το αποκρουστικό πρόσωπο της καθεστηκυίας τάξης και των υπηρετών της. Η υποκρισία, ο κυνισμός και ο αμοραλισμός ανακατεμένα με κηρύγματα περί ηθικής, ευθιξίας, σεμνότητας και ταπεινότητας, είναι χαρακτηριστικά ενός καθεστώτος απόλυτα διεφθαρμένου. Σε όποιο σημείο και αν το αγγίξεις λερώνεσαι, όπου και να σπάσει η κρούστα, αφήνει να διαφανούν οι πυορροούσες πληγές του.

Αυτό που εντυπωσιάζει, ίσως, περισσότερο είναι ότι γαλαζοπράσινοι διαχειριστές έχουν μάθει να κινούνται με άνεση στο βούρκο. Δεν έχουν πρόβλημα να επιδεικνύουν τις βρωμιές τους, στέλνοντας τα ανάλογα μηνύματα προς την κοινωνία και, όταν φτάνει η «κατάλληλη ώρα», από κοινού, να τις κουκουλώνουν. Αυτός είναι ο «όμορφος» κόσμος τους. Οι σκυλομαχίες που στήνονται με την «ευγενική προσφορά» και χορηγία των καναλαρχών, είναι από την αρχή μέχρι το τέλος σκηνοθετημένες και απολύτως «εντός των πλαισίων». Δεν πρόκειται, για παράδειγμα, να επικριθούν οι «πολιτικοί» για τα εκλεκτά ρουσφέτια προς τα μεγάλα αφεντικά, ούτε για τις «μετεγγραφές» κρατικού χρήματος στα θησαυροφυλάκια των βαρόνων των «μίντια». Ομως το θέαμα έχει κουράσει, οι εναλλασσόμενοι ρόλοι του «καλού» και «κακού», του «διεφθαρμένου» και «άτεγκτου» δε συγκινούν κανέναν πλέον. Η αγωνία και οι αγώνες της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού «είναι αλλού»...

Τα ΤΕΙ αναγκάζονται σε λουκέτο, αφού η κυβέρνηση, λέει, δε βρίσκει χρήματα. Βρήκε εύκολα όμως 1,2 δισ. ευρώ για τα ολυμπιακά συστήματα ασφαλείας της CIA. Το Πανεπιστήμιο της Θράκης υπολειτουργεί γιατί του λείπουν 10 εκατ. ευρώ. Ακούσατε μήπως τα κανάλια να το κάνουν θέμα ή την κυβέρνηση της ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να συγκρουστούν γι' αυτό; Μόνο το 5,6% των φοιτητών της Αθήνας και το 10% της επαρχίας μπορεί να βρει μια θέση σε άθλιες φοιτητικές εστίες. Το ΠΑΣΟΚ που κυβέρνησε επί 20 χρόνια δε βγάζει «κιχ» και η γαλάζια διακυβέρνηση, αντί άλλης απάντησης, μηχανεύεται τρόπους να εξαναγκάσει τους φοιτητές να πληρώσουν νοίκι στις εστίες. Το ένα μετά το άλλο δεκάδες εργοστάσια κλείνουν στη Βόρεια Ελλάδα, εκατοντάδες εργαζόμενοι πετιούνται στους δρόμους, αλλά κυβέρνηση και ΠΑΣΟΚ καυγαδίζουν για τα στοιχεία της Γιούροστατ, κατασκευάζοντας άλλοθι για νέα αντιλαϊκή επίθεση.

Η απέχθεια και η αηδία, που προκαλούν οι σκυλοκαυγάδες του δικομματισμού για τα ρουσφέτια, δεν πρέπει να οδηγεί στην απογοήτευση και την παραίτηση. Χρειάζεται επειγόντως να μετατραπεί σε οργανωμένη και αγωνιστική απάντηση των εργαζομένων. Τέτοια, που να φέρνει στο προσκήνιο τα προβλήματα και τις σύγχρονες ανάγκες τους, να τιμωρεί κυβέρνηση και ΠΑΣΟΚ για τις ευθύνες τους, να ρίχνει τις φιλολαϊκές μάσκες τους, και να ανοίγει άλλους, τους δικούς τους δρόμους.


Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

Τα σίγουρα...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΚΑΜΙΑ αμφιβολία δε θα πλανιέται στον αέρα για τα κονδύλια των Ολυμπιακών Αγώνων υποσχέθηκε η Γιάννα Αγγελοπούλου και το χειρότερο είναι πως μάλλον έχει δίκιο.

Θα είναι πολλά, πάρα πολλά αυτά τα κονδύλια και θα τα επωμιστεί με το χειρότερο δυνατό τρόπο ο ελληνικός λαός. Ολα αυτά ...χωρίς καμία αμφιβολία.

Και επισήμως, στο μεταξύ, διαπιστώνεται (από τα στοιχεία της ΕΣΕΕ) ότι οι υποσχέσεις για άνοδο και αναθέρμανση της αγοράς κατά τον Αύγουστο λόγω Ολυμπιακών ήταν μια τρύπα στο νερό.

Αραγε, αυτό πρέπει να το καταλογίσει κανείς στον οργανισμό του «Αθήνα 2004» - εκτός της κυβέρνησης - ή όχι; Προφανώς ναι, αν θυμηθούμε και τις εισηγήσεις του περί πλήρους «απελευθέρωσης» του ωραρίου και κατάργησης της κυριακάτικης αργίας.

Η ΕΠΙΔΕΙΞΗ των πολιτικών ικανοτήτων των «υπεύθυνων» και «σοβαρών» πολιτικών φορέων της χώρας συνεχίζεται! Μετά τον Σ.Τσιτουρίδη και τον Σπ. Βούγια, και οι δύο πλευρές δηλώνουν πως έχουν «στο τσεπάκι» κι άλλες «αποκαλύψεις» για το θέμα των μετεγγραφών στα πανεπιστήμια.

Μάλλον μπορούμε να εκτιμήσουμε με σιγουριά ότι ...το «πολιτικό σύστημα» της χώρας αποδεικνύεται μια αξιόπιστη, όσο και αστείρευτη μηχανή τροφοδοσίας των σκανδαλοθηρικών «παραθύρων» στα τηλεοπτικά δελτία των 8.30 μ.μ. και τις πρωινές εκπομπές.

Εν ολίγοις από κουτσομπολιά και σκάνδαλα, όσα θέλετε. Αυξήσεις, Υγεία, Παιδεία και Ασφάλιση, μη ζητήσει κανείς.

ΜΕ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟ τύπο θα υπολογίζονται οι αυξήσεις στα δίδακτρα των ιδιωτικών σχολείων και εκπαιδευτηρίων από φέτος, σύμφωνα με τροπολογία του υπουργείου Ανάπτυξης. Πάντως, δε χρειάζεται κανείς να είναι μαθηματικός, για να καταλάβει τι συμβαίνει.

Στη γνωστή λογική της «απελευθέρωσης της αγοράς», κινείται η ρύθμιση. Βλέπετε, δεν τους φθάνει που αντιμετωπίζουν την Παιδεία ως αγορά, τη θέλουν και απελευθερωμένη.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Δημαγωγία

Γρηγοριάδης Κώστας

Μπορεί σ' ένα και μόνο δελτίο Τύπου ενός υπουργείου να ομολογείται η συνέχιση της πολιτικής της προηγούμενης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, από τη σημερινή και, ταυτόχρονα, να ισχυρίζεται ότι αλλάζουν ριζικά τα πράγματα; Μη βιαστείτε να απαντήσετε όχι, γιατί θα διαψευστείτε.

Στο πρόσφατο δελτίο Τύπου του υπουργείου Παιδείας, όπου ανακοινώνεται η μείωση των πανελλαδικώς εξεταζομένων μαθημάτων της Γ΄ Λυκείου, υπάρχουν τα εξής: «Ελήφθη πρόνοια», ομολογεί το υπουργείο, ώστε, παρά τον περιορισμό των πανελλαδικώς εξεταζομένων μαθημάτων σε έξι, «να διατηρηθούν η φιλοσοφία και οι γενικές αρχές του ισχύοντος συστήματος εισαγωγής». Και, πράγματι, έτσι είναι. Στο τέλος του δελτίου, όμως, το υπουργείο ισχυρίζεται ότι με τις προωθούμενες αλλαγές «το Λύκειο αποκτά τη μορφωτική του αποστολή», «αυξάνεται ο σχεδόν ανύπαρκτος ελεύθερος χρόνος των μαθητών», «περιορίζεται στο μέτρο του δυνατού η φροντιστηριακή εκπαίδευση» και, ακόμη περισσότερο, «καλλιεργείται το ενδιαφέρον των μαθητών για την απόκτηση της γνώσης στο σύνολο των μαθημάτων του Λυκείου».

Κι όλ' αυτά, επειδή μειώθηκαν από 9 σε 6 τα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα και, μάλιστα, περικόπτοντας μαθήματα γενικής παιδείας! Φανταζόμαστε, εάν η κυβέρνηση τολμούσε, απλά και μόνο, να αποδεσμεύσει το Λύκειο από την εισαγωγή στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, θα μίλαγε για την επανάσταση των επαναστάσεων...

Κριτική για το θεαθήναι...

«Γκρινιάζει» πάλι η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, αυτή τη φορά για τις αλλαγές στο σύστημα εξετάσεων εισαγωγής στα ΑΕΙ - ΤΕΙ που ανακοίνωσε το υπουργείο Παιδείας. Το σύστημα αυτό, λέει, δεν εξυπηρετεί τις ανάγκες των εκπαιδευτικών, των μαθητών και των γονιών. Ομως, το δήθεν ενδιαφέρον της για τις ανάγκες του λαού σε ό,τι αφορά την Παιδεία δε συνάδει με την πρόσφατη πρωτοβουλία της για τη δημιουργία ιδιωτικού πανεπιστημίου. Μια πρωτοβουλία που προωθεί την εμπορευματοποίηση της Παιδείας και περιορίζει το εύρος της αποκτώμενης γνώσης, προσφέροντας μόνον αυτή που συμβαδίζει με τις ανάγκες της αγοράς, δηλαδή του καπιταλισμού.

«Καμεροχαφιέδες»

Αυθωρεί και παραχρήμα στράφηκαν οι κάμερες στην προχτεσινή κινητοποίηση των φοιτητών στην Πάτρα την ώρα που συγκεντρώνονταν στην πλατεία Τριών Συμμάχων για να διεκδικήσουν το δικαίωμα στη φοιτητική στέγη καθώς και κατά τη διάρκεια της πορείας στη διασταύρωση των οδών Κορίνθου και Γούναρη. Οπως φαίνεται, δεν υπάρχει κανένα δίλημμα, μεταξύ της κίνησης των οχημάτων και των λαϊκών κινητοποιήσεων. Και είναι λίαν εξοργιστικό να διατείνονται οι κυβερνώντες πως όλος αυτός ο μηχανισμός παρακολούθησης στήθηκε δήθεν μόνο για την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων και τον έλεγχο της κυκλοφορίας, όταν σε κάθε κινητοποίηση που εμπίπτει στο πεδίο δράσης αυτών των καμεροχαφιέδων, «πιάνονται στα πράσα» να τις παρακολουθούν.

Αυτή η αντισυνταγματική πρακτική, που συντελείται με τη βούλα της κυβέρνησης της ΝΔ δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί. Ας μην μυξοκλαίνε οι αρμόδιοι όταν ο λαός τις ξηλώσει και τους τις πετάξει στα μούτρα. Θα είναι μια επιβεβλημένη και δίκαιη πράξη απέναντι σε μια άκρως αντιδημοκρατική, παράνομη και με πολιτικές σκοπιμότητες πρακτική.

Πάρα πολλά λεφτά...

Θέλετε να πάρετε μια αποκαλυπτική «γεύση» των πολύμορφων και αντιλαϊκών συνεπειών της πολιτικής ιδιωτικοποίησης της Υγείας και της Πρόνοιας και, ταυτόχρονα, να έχετε ορισμένες πολύ χειροπιαστές αποδείξεις για τους λόγους που ομνύουν απαρασάλευτη πίστη στην πολιτική αυτή τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και η ΝΔ; Αν ναι, διαβάστε τα παρακάτω:

Στο αστρονομικό ποσό των 12,8 εκατ. ευρώ ή των 43,520 δισεκατομμυρίων δραχμών έφθασαν τα κέρδη του ομίλου «Ιντεραμέρικαν», το πρώτο εξάμηνο του τρέχοντος έτους. Το νούμερο δεν είναι δικό μας, αλλά προκύπτει από τις συνοπτικές καταστάσεις του εξαμήνου, που δημοσίευσαν οι τέσσερις ασφαλιστικές εταιρίες του ομίλου.

Κάνοντας, λοιπόν, έναν απλό λογαριασμό βρήκαμε ότι στη διάρκεια του πρώτου εξαμήνου ο όμιλος «Ιντεραμέρικαν» κέρδιζε 7,253 δισ. δραχμές το μήνα ή 241,6 εκατομμύρια δραχμές κάθε μέρα ή 10 εκατ. δρχ. κάθε ώρα του 24ώρου. Οπως καταλαβαίνετε, μιλάμε για πολλά, πάρα πολλά λεφτά...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ο «Ριζοσπάστης»

Στις 25 Σεπτέμβρη του 1974 ο «Ριζοσπάστης» επανεκδίδεται και κυκλοφορεί νόμιμα. Εκτοτε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, κύλησαν τριάντα ολόκληρα χρόνια κι ένας καταρχήν απολογισμός τους μας επιτρέπει να εκτιμήσουμε, με περηφάνια είναι αλήθεια, πως αυτή ήταν μια πορεία αταλάντευτης υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων. Αυτή την πορεία άλλωστε η εφημερίδα μας δεν την απαρνήθηκε ούτε στα μαύρα χρόνια της παρανομίας. Η νομιμοποίησή της ωστόσο έφερε νέες δυνατότητες για να ανταποκριθεί πληρέστερα στην αποστολή της. Τριάντα ολόκληρα χρόνια τώρα βρίσκεται πάντα όπου πρέπει, για να καταγράψει τα προβλήματα και τα αιτήματα του λαού, τις αγωνίες και τις προσδοκίες του. Στις φιλόξενες σελίδες του «Ρ» έβρισκαν και βρίσκουν πάντα χώρο όλα εκείνα που ο λαός πρέπει να ξέρει και σκόπιμα αποκρύπτονται απ' αυτόν.

Η νόμιμη επανέκδοση δε σήμανε φυσικά την ολοκληρωτική άρση των δυσκολιών και των προβλημάτων. Στις νέες συνθήκες συνέχισαν να υπάρχουν εμπόδια, διαφορετικής ωστόσο υφής και ποιότητας. Ο «Ρ» συνέχισε να δέχεται πόλεμο, όπως άλλωστε κάθε διαφορετική φωνή, κάθε τι που πάει κόντρα στο ρεύμα, μόνο που άλλαξαν τα μέσα. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που επιχείρησαν να ανακόψουν την πορεία του και την προσπάθειά του να αποκαλύπτει, να αφυπνίζει, να αναδεικνύει τα ουσιώδη. Δεν τα κατάφεραν. Γιατί η φωνή του «Ριζοσπάστη» ήταν η φωνή του εργάτη, του αγρότη, του μικρομεσαίου, του λαϊκού εργατικού κινήματος, κι αυτή δεν μπορεί να φιμωθεί με κανένα τρόπο.

Σήμερα, τα αισθήματα περηφάνιας και ικανοποίησης για τα όσα κατόρθωσε η εφημερίδα μας όλα αυτά τα χρόνια, συμβαδίζουν με ένα αυξημένο αίσθημα ευθύνης απέναντι στην πρόκληση όχι απλά να συνεχίσουμε, αλλά να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί και πιο ικανοί. Οι απαιτήσεις των καιρών τεράστιες. Η μετωπική επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού συνολικά, συνοδεύεται από ένταση των προσπαθειών για χειραγώγηση, παραπληροφόρηση, σκόπιμη διαστρέβλωση, ώστε ο λαός όχι απλά να κρατιέται στο σκοτάδι, αλλά να διαμορφώνει στρεβλή συνείδηση για τα όσα τεκταίνονται γύρω του. Και δε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Οσοι υπερασπίζονται το σύστημα, που στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, των πολλών από τους λίγους, τον θέλει στο περιθώριο, απαθή, ανίκανο να δει τη διέξοδο.

Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες η μάχη για αφύπνιση συνειδήσεων που θα κερδηθούν καταρχήν από το κίνημα για να πλαισιώσουν τις γραμμές των αγώνων του, αλλά και από την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, γίνεται πιο εύκολη με τη χρήση του όπλου που ακούει στο όνομα «Ριζοσπάστης». Καθημερινός σύντροφος, πολύτιμος, αναντικατάστατος, συμβάλλει στην ουσιαστική ενημέρωση από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, γίνεται οδηγός δράσης στο εργοστάσιο, το σχολείο, τη γειτονιά... Το χρέος λοιπόν κάθε κομμουνιστή, κάθε προοδευτικού ανθρώπου, δεν εξαντλείται στη μελέτη του. Η διάδοσή του είναι ένα στοίχημα που πρέπει να κερδίσουμε. Η συνεισφορά όλων, όσων συμμετέχουμε στην έκδοσή του, των αναγνωστών του, των μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, ώστε να μπει η εφημερίδα σε όσο το δυνατόν περισσότερα σπίτια λαϊκών οικογενειών, είναι κατάθεση για την προοπτική που παλεύουμε να φέρουμε πιο κοντά.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ