Πέμπτη 21 Απρίλη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τα κοντέινερ και η «ποιότητα»

Γρηγοριάδης Κώστας

Κάθε χρόνο, στη διάρκεια του καθιερωμένου αγιασμού, τους υπόσχονταν ότι θα λυθεί το πρόβλημα της στέγασης του σχολείου. Τα χρόνια, όμως, πέρναγαν και λύση δεν έβλεπαν. Εφτασαν 470 μαθητές να στοιβάζονται σε κτίριο, που φτιάχτηκε, το πολύ, για 200. Ο λόγος για τα 17ο και 8ο Δημοτικά Σχολεία Ηλιούπολης, που χρόνια τώρα περιμένουν την ανέγερση του κτιρίου, που θα στεγάσει το ένα απ' τα δύο και θα λύσει το πρόβλημα. Στο μεταξύ, όλοι οι χώροι, ακόμα και το γραφείο των δασκάλων, έχουν μετατραπεί σε αίθουσες διδασκαλίας, έχουν τοποθετηθεί κοντέινερ στην αυλή και οι μικροί μαθητές απαγορεύεται - για λόγους ασφάλειας - να παίζουν με μπάλες, αφού δε χωρούν καλά καλά οι ίδιοι στο προαύλιο.

Η περίπτωση, βέβαια, δεν είναι η μοναδική. Δεν είναι λίγα τα σχολεία, που δεν εκπληρούν ούτε καν τις στοιχειωδώς απαραίτητες προϋποθέσεις. Και μπορεί οι εκάστοτε κυβερνώντες, όπως και οι σημερινοί, να αναλώνονται σε μεγαλόστομες εξαγγελίες για δήθεν αναβάθμιση της «ποιότητας» της Παιδείας ή να έχουν πρόχειρες κάθε λογής δικαιολογίες για το χάλι των προαναφερόμενων σχολείων, αλλά η πραγματικότητα συνεχώς τούς διαψεύδει. Ακόμη και στο επίπεδο της υλικοτεχνικής υποδομής. Για να μη μιλήσουμε για το περιεχόμενο της παρεχόμενης εκπαίδευσης...

Τα έργα...

Εχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε, αλλά, σίγουρα, θα θυμάστε τις εξαγγελίες των «μεγάλων έργων» και των διαφόρων Ολυμπιακών εγκαταστάσεων από τους τότε πρωθυπουργό Κ. Σημίτη και υπουργό ΠΕΧΩΔΕ Κ. Λαλιώτη. Θα θυμάστε, επίσης, τα μεγάλα λόγια, περί ανάπτυξης κλπ, που συνόδευαν τα σχετικά προγράμματα των τρισεκατομμυρίων δραχμών και - μερικά χρόνια μετά - δισεκατομμυρίων ευρώ, λόγω της νομισματικής αλλαγής.

Προχτές, λοιπόν, ο νυν υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Γ. Σουφλιάς, εξάγγειλε ένα νέο πρόγραμμα κατασκευαστικών έργων ύψους 13,5 δισ. ευρώ, ισχυριζόμενος, ότι «παράγει ανάπτυξη για όλη τη χώρα και στηρίζει ουσιαστικά την ελληνική οικονομία».

Να 'στε σίγουροι, ότι όποια οικονομικά και κέρδη αναπτύχθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, τα ίδια ακριβώς θα αναπτυχθούν και τα επόμενα...

Ευαισθησία για την ... αναλγησία!

Την επιστολή με τις ευχαριστίες του «Ελληνικού Σωματείου για τους πρόσφυγες» για την πρόσφατη εγκύκλιό του, σχετικά με τη νοσηλεία των μεταναστών, έδωσε στη δημοσιότητα ο υπουργός Υγείας Ν. Κακλαμάνης.

Το παραπάνω σωματείο είναι - όπως αυτοπαρουσιάζεται στον τίτλο του - «αναγνωρισμένο ως ειδικώς φιλανθρωπικό» και στην επιστολή αναφέρει, μεταξύ άλλων: «Επιθυμούμε να σας εκφράσουμε τις ευχαριστίες μας και την ευαρέσκειά μας για την ευαισθησία, με την οποία ο κ. υπουργός αντιμετωπίζει το σοβαρότατο θέμα της υγειονομικής περίθαλψης των αλλοδαπών και ειδικά της πλέον ευάλωτης από αυτούς υποομάδας, τους πρόσφυγες».

Με άλλα λόγια, τα συγχαρητήρια δίνονται για μια εγκύκλιο, η οποία πετάει εκτός των νοσοκομείων τους μετανάστες που δεν έχουν τα χαρτιά για τη νόμιμη παραμονή τους στην Ελλάδα. Και δίνονται από ένα σωματείο που αυτοπαρουσιάζεται ως προστάτης των προσφύγων. Και μη μας πουν από το «Ελληνικό Σωματείο» ότι η δράση του αφορά μόνο τους πρόσφυγες - γιατί οι πρόσφυγες ήταν πάντα προστατευόμενοι και καλυμμένοι. Με τους παράνομους μετανάστες τι γίνεται;

Μόνο για χαράτσια...

Ιδού και μια πλευρά της κατάστασης για τους παράνομους μετανάστες:

Ενα παράνομος μετανάστης δούλευε στην επαρχία και τραυματίστηκε. Τον πήγαν, ως επείγον περιστατικό, στο νοσοκομείο της περιοχής και χρειάστηκε χειρουργείο. Στο νοσοκομείο, του ζήτησαν το βιβλιάριο υγείας και ο μετανάστης τους απάντησε ότι δεν είχε. Τότε, του ζήτησαν να πληρώσει 4.000 ευρώ, γιατί τόσο κόστισε η θεραπεία και η νοσηλεία του στο νοσοκομείο.

Ο μετανάστης δε θέλησε να καταγγείλει τον εργοδότη του - που θα πλήρωνε - γιατί φοβήθηκε ότι έτσι «θα τον τσιμπήσει η αστυνομία» και θα στον στείλει πίσω στη χώρα του. Τελικά, βρέθηκε ένας φίλος του μετανάστης, που πλήρωσε τα νοσήλια.

Κατά τα άλλα, είναι ειλημμένη απόφαση της κυβέρνησης να δοθεί μια τρίτη ευκαιρία νομιμοποίησης των μεταναστών, όπως δήλωσε προχτές, κατά την παρουσίαση σχετικού νομοσχεδίου, ο υπουργός Εσωτερικών, Πρ. Παυλόπουλος. Δεν μπορούσε να πει, όμως, ούτε πότε, ούτε με ποιους όρους και προϋποθέσεις θα γίνει πράξη η απόφαση αυτή...

ΥΓ: Η στήλη δε δημοσιοποιεί συγκεκριμένα στοιχεία για το περιστατικό, για να προστατέψει τον μετανάστη από εκείνο που φοβάται: Την απέλαση.

Τα έγκαιρα...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΜΕΝ η κυβέρνηση, πλην, όμως, είναι ...επίκαιρη και με έγκαιρες παρεμβάσεις. Για παράδειγμα, ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, Μ. Κεφαλογιάννης, προανήγγειλε αυξήσεις στα εισιτήρια των πλοίων μόλις λίγες μέρες πριν από τις διακοπές του Πάσχα και δύο περίπου μήνες πριν από το καλοκαίρι!

Δεν μπορείτε να πείτε, οι ακτοπλόοι εφοπλιστές διασφαλίζονται πλήρως και δεν πρόκειται να χάσουν ούτε ένα ευρώ από τους δυστυχείς παραθεριστές, που, όπως πάντα, θα πληρώσουν πάλι τα «σπασμένα».

Ποια ήταν η δικαιολογία αυτή τη φορά; Οι τιμές του πετρελαίου. Αν, όμως, δεν ήταν αυτό, να είστε σίγουροι ότι θα έβρισκαν κάτι άλλο και θα εκτελούσαν την προαποφασισμένη πράξη. Οπως, άλλωστε, κάνουν κάθε χρόνο και αυτοί και οι προηγούμενοι.

Να θυμηθούμε, μάλιστα, ότι μόλις την προηγούμενη βδομάδα ο υπουργός Οικονομίας ανήγγειλε μειώσεις στη φορολογία των εφοπλιστών για μεταβιβάσεις πλοίων και, γενικότερα, οποιαδήποτε κίνηση κάνουν.

Μην αποκλείετε, πάντως, οι αυξήσεις των ναύλων να μη γίνουν μόνο μια φορά. Μέχρι την έναρξη της κίνησης του καλοκαιριού, κατά τον Ιούλη, έχουμε πολύ καιρό ακόμη. Χώρια, που υπάρχουν πάντα διαθέσιμα και τα θερινά τμήματα της Βουλής...

ΠΑΛΙ ΜΕ ΤΑ ΠΕΡΙ «ανεξάρτητης δικαιοσύνης», επανήλθε στο προσκήνιο χτες ο αρμόδιος υπουργός, Αν. Παπαληγούρας, με αφορμή τα περί «κάθαρσης» του χώρου.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Αραγε, η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη και από την ...ισχύουσα νομοθεσία, που ψηφίζουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ; Αυτούς τους νόμους, που δεν επιτρέπουν καμιά απεργία να μην κηρυχτεί παράνομη ή τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου που στέλνουν τους μαθητές στον εισαγγελέα;

Προφανώς και όχι είναι η απάντηση. Και γι' αυτό ο Ελληνας πολίτης θα συνεχίσει να δυσπιστεί έναντι της Δικαιοσύνης. Και χωρίς να συμπεριλάβουμε το θέμα της «ταχύτητας» στη διεξαγωγή των δικών, λόγω της γνωστής έλλειψης υποδομών και προσωπικού.

Ανατροπές

Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας που επιδιώκουν οι βιομήχανοι, η αξιοποίηση, δηλαδή, του εργάτη ανάλογα με τα σκαμπανεβάσματα της παραγωγής, χωρίς ο εργοδότης να πληρώνει τις υπερωρίες, δε μειώνει μόνο το εργατικό εισόδημα. Δεν πετυχαίνεται μόνο η αύξηση του κέρδους. Πίσω απ' αυτό ακολουθούν εξίσου σοβαρές συνέπειες που αγκαλιάζουν ολόκληρη την ύπαρξη του εργάτη.

Στην πραγματικότητα, η απορύθμιση του εργάσιμου χρόνου συνεπάγεται συνολικά την απορύθμιση της οικογενειακής και προσωπικής ζωής των εργαζομένων. Το σπάσιμο της κανονικής εργάσιμης μέρας, που απαιτούν οι βιομήχανοι και προωθεί η κυβέρνηση, συνεπάγεται το σπάσιμο, το σμπαράλιασμα της ζωής εκατοντάδων χιλιάδων εργατών.

Ας αναλογιστούμε: Τι ζωή μπορεί να κάνει ένας εργαζόμενος όταν τη μια βδομάδα δουλεύει 10 ώρες, την άλλη 12 και μετά από μερικούς μήνες ξαναγυρίζει στο οχτάωρο; Τι αξία θα έχει γι' αυτόν αν ο χρόνος που δούλεψε παραπάνω, του «επιστραφεί» την περίοδο της άδειας, ή εάν η υπερεργασία τού αποδοθεί ως μέρες άδειας, σε κάποια άλλη στιγμή, όταν η ζωή του θα έχει μετατραπεί σε μαγκανοπήγαδο;

Τι προγραμματισμό μπορεί να κάνει μια εργατική οικογένεια, όταν βδομάδα τη βδομάδα, μήνα το μήνα, αλλάζει κάθε φορά ο χρόνος που ο πατέρας και η μάνα γυρίζουν στο σπίτι; Πώς και πότε θα βρίσκεται χρόνος για να μεγαλώσουν τα παιδιά; Τα παιδιά πότε θα νιώσουν δίπλα τους την παρουσία και την παρέα των γονιών τους, και μάλιστα σε καιρούς δύσκολους και σκληρούς, όπως αυτούς που ζούνε;

Και δεν είναι μόνο αυτά. Η παράταση του εργάσιμου χρόνου, το σπάσιμο της κανονικότητας και της σταθερότητας στην εργασία έχουν καταστροφικές συνέπειες στην υγεία του εργαζόμενου. Με δεδομένη την τεράστια εντατικοποίηση της εργασίας, την αυξανόμενη σωματική και πνευματική καταπόνηση των εργαζομένων, που σήμερα εκφράζεται και με την εξάπλωση των λεγόμενων επαγγελματικών ασθενειών, κάθε λεπτό παραπάνω χρόνου εργασίας - και πέραν του οχτάωρου - ισοδυναμεί με δόση δηλητηρίου στο κορμί και στον ψυχισμό του κάθε εργάτη.

Μέσα σε ένα τέτοιο καθεστώς, όπου ο χώρος εργασίας γίνεται το ολοκληρωτικό σύμπαν για τους εργάτες-υποζύγια, για ποιο ελεύθερο χρόνο μπορεί να γίνεται πλέον λόγος; Πότε και πώς οι εργάτες θα αναπληρώνουν τις δυνάμεις τους, με 12ωρη εργασία και δυο-τρεις ώρες για να πάνε και να γυρίσουν από το εργοστάσιο; Με τέτοιες συνθήκες, πώς και πότε θα ξεκουραστεί ο εργάτης, θα βρει χρόνο για ψυχαγωγία, πολιτισμό, θα μπορέσει να μιλήσει με τον διπλανό του, θα έχει χρόνο για συμμετοχή στα κοινά, στη συνδικαλιστική και πολιτική δράση;

Μπροστά σε αυτή την επίθεση. Μπροστά σε αυτό τον κίνδυνο και στις τεράστιες ανατροπές που εγκυμονεί σε βάρος της ζωής των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, αυτοί δεν έχουν άλλο δρόμο παρά να αντιπαραθέσουν τη δική τους στρατηγική. Να συσπειρωθούν και να αντεπιτεθούν απαιτώντας την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους. Να διεκδικήσουν το δικαίωμα στη ζωή!


Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

Η διαφωνία...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ως «έγκλημα κατά της χώρας» χαρακτήρισε προχτές ο Γ. Παπανδρέου, την «εκποίηση των ολυμπιακών έργων», όπως αυτή προωθείται με το σχετικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης της ΝΔ. Και σε ό,τι αφορά στο χαρακτηρισμό, δεν έχουμε καμιά αντίρρηση. Ετσι και χειρότερα έχουν τα πράγματα. Μας πιάνει αλλεργία, όμως, με την απροκάλυπτη υποκρισία της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Τα όσα συμπεριλαμβάνει το κυβερνητικό νομοσχέδιο, για τη δήθεν αξιοποίηση των ολυμπιακών εγκαταστάσεων, βρίσκονται στο πλαίσιο των σχετικών μελετών, που είχαν ήδη γίνει επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα, όποιος αμφιβάλλει, μπορεί να ανατρέξει σε φύλλα του «Ριζοσπάστη», πριν από τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων ακόμη, όπου είχαν αποκαλυφθεί και καταγγελθεί τα σχέδια της μεταολυμπιακής παράδοσης των εγκαταστάσεων στους μεγάλους επιχειρηματίες.

Βέβαια, ο Γ. Παπανδρέου κατάγγειλε, επίσης, ότι πίσω από το νομοσχέδιο υπάρχει η σκοπιμότητα εξυπηρέτησης συγκεκριμένων συμφερόντων. Γεγονός, το οποίο, μάλλον, εξηγεί και τους πραγματικούς λόγους της διαφωνίας του. Βλέπετε, μπορεί να συμφωνούν με την κυβέρνηση στη γενική κατεύθυνση της παράδοσης των έργων στα «μεγάλα συμφέροντα», αλλά διαφωνούν στη συγκεκριμενοποίηση...

Οι σπουδές...

Σε σεμινάρια της χιτλερικής νεολαίας και όχι μόνο συμμετείχε - άθελά του, όπως ισχυρίζεται τώρα - ο νέος προκαθήμενος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, Γερμανός στην καταγωγή, Γιόζεφ Ράτσινγκερ. Βέβαια, η κατοπινή του πορεία καταδεικνύει πως τα εν λόγω ...μαθήματα έπιασαν τόπο. Ηταν δεξί χέρι του πάπα Ιωάννη Παύλου Β` για πολλά χρόνια και άνθρωπος των «ειδικών αποστολών». Δε δίστασε να ξεκληρίσει - με εκκλησιαστικό τρόπο πάντα - όσους κληρικούς και καρδινάλιους στη Λατινική Αμερική συντάσσονταν με απελευθερωτικά και κοινωνικά επαναστατικά κινήματα της περιοχής. Αυτός, καθώς φαίνεται, από μικρός φαινόταν...

Η «ομολογία» του αυτή, όμως - μαζί με τη σημερινή «μαύρη επέτειο» - μας θύμισε μιαν άλλη «ομολογία», αυτήν του προκαθήμενου της Ελληνικής Εκκλησίας, του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, ο οποίος, στις 18/04/2001, από το ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας, ερωτώμενος για τη στάση του στη διάρκεια της δικτατορίας, την περίοδο, δηλαδή, που εκτελούσε καθήκοντα αρχιγραμματέα της Ιεράς Συνόδου, απάντησε τα εξής: «Ομολογώ ότι δεν ήξερα πως γίνονταν βασανιστήρια, πως υπήρχε ΕΑΤ - ΕΣΑ. Στον κύκλο μου δεν είχα ακούσει τέτοια πράγματα, δεν άκουγα ξένους σταθμούς, εκ των υστέρων τα έμαθα. Θα πει κανείς ότι ήμουν βαθιά νυχτωμένος. Μπορεί, γιατί εγώ τότε σπούδαζα».

Τι σου είναι, τελικά, οι πάσης φύσεως «σπουδές», ιδιαίτερα, όταν σε φωτίζει και το Αγιο Πνεύμα...

Το πραγματικό δίλημμα

«Το αληθινό δίλημμα είναι ένα: `Η θα συνεχιστεί η σημερινή καπιταλιστική ανάπτυξη, που ωφελεί το κεφάλαιο, τον ιμπεριαλισμό. `Η θα μπούμε σε αλλαγή δρόμου, για ανάπτυξη υπέρ της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων». Ετσι έκλεινε η ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, που δόθηκε στη δημοσιότητα προχτές το μεσημέρι και δημοσιεύτηκε στο χτεσινό «Ριζοσπάστη».

«Η Ελλάδα έχει μόνον έναν δρόμο μπροστά της. Το δρόμο των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων», τόνιζε, λίγες ώρες μετά, ο Κ. Καραμανλής, μιλώντας στο συνέδριο του «Εκόνομιστ». Και προκειμένου να μη μείνει η παραμικρή αμφιβολία, για το ταξικό περιεχόμενο «των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων», αναφέρθηκε συγκεκριμένα -εκτός των άλλων - στις εργασιακές σχέσεις και το Ασφαλιστικό. Γεγονός, το οποίο συμβαίνει για πρώτη φορά στους 13 και πάνω μήνες διακυβέρνησης της ΝΔ.

Περιττό, να σημειώσουμε ποιο από τα δύο είναι αληθινό. Οπως, επίσης, για ποιο λόγο, ο Κ. Καραμανλής - και όχι μόνον αυτός...- θέλει να υποβάλει τη λογική του δήθεν μονόδρομου στους εργαζόμενους. Αλλωστε, πάντα η πλουτοκρατία εμφάνιζε τις δικές της επιδιώξεις και συμφέροντα, ως επιδιώξεις ολόκληρης της κοινωνίας...

Ο σύγχρονος Μεσαίωνας...

Δεν περιορίζονται μόνο στο προηγούμενο, όμως, η επικαιρότητα και η ευστοχία της προχτεσινής ανακοίνωσης - παρέμβασης του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, για τα ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα. Καθώς, τόσο ο Κ. Καραμανλής, όσο και ο Γ. Παπανδρέου, μιλούσαν στο συνέδριο του «Εκόνομιστ», για την επιτακτική αναγκαιότητα των αντιλαϊκών διαρθρωτικών αλλαγών, η ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου προειδοποιούσε, πολύ συγκεκριμένα, για το πραγματικό περιεχόμενο, το εύρος και το βάθος των προωθούμενων αλλαγών: «...Προχωρεί η οικοδόμηση ενός νέου συστήματος δήθεν Κοινωνικής Ασφάλισης, που δεν έχει καμιά σχέση με την ουσία της Κοινωνικής Ασφάλισης. Παρατείνεται η εργάσιμη ημέρα, με στόχο να ενταθεί η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, για να αυξηθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου...

...ΟΙ συνέπειες για την εργατική τάξη θα είναι ακόμη πιο οδυνηρές: Το εισόδημα θα μειωθεί περισσότερο. Καταργείται πλήρως ο ελεύθερος χρόνος, με συνέπεια τη σωματική και ψυχική εξουθένωση του εργαζόμενου. Παραγνωρίζονται απόλυτα οι ιδιαιτερότητες στο φύλο, στην ηλικία. Εξοβελίζεται και η ελάχιστη δυνατότητα και ανάγκη για κοινωνική και πολιτιστική δραστηριότητα».

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Γόνιμη μνήμη

Τριάντα οχτώ χρόνια μετά το πραξικόπημα της 21ης Απρίλη 1967 και την επιβολή της στρατιωτικοφασιστικής δικτατορίας στη χώρα μας, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα: «Τον ξέρουμε τον ένοχο, κι είναι γνωστή η αιτία».

Και βεβαίως, η 21η Απρίλη δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία». Ηταν γέννημα θρέμμα του μετεμφυλιακού καθεστώτος, που εγκαθιδρύθηκε στην Ελλάδα, και των σχεδιασμών του αμερικανοΝΑΤΟικού ιμπεριαλισμού. «Μετά τα Ιουλιανά του '65, ο διάχυτος φόβος των κυρίαρχων τάξεων τις έκανε αντικειμενικά πρόθυμες να αποδεχτούν την αντικατάσταση του κοινοβουλευτικού καθεστώτος από ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης», έγραφε ο καθηγητής Αρ. Μάνεσης.

Τα δύο μεγάλα κόμματα εκείνης της εποχής, η ΕΡΕ και η Ενωση Κέντρου, όχι μόνο δεν κατάφεραν να αποτρέψουν το πραξικόπημα, αλλά, όπως προκύπτει και από τις αποκαλύψεις που ακολούθησαν, συζητούσαν παρασκηνιακά (με το Παλάτι) ακόμη και το ενδεχόμενο «συνταγματικής εκτροπής». Παρά το ότι οι καταγγελίες για κινήσεις αξιωματικών, που ήταν οι μετέπειτα πρωταίτιοι του πραξικοπήματος, έφθασαν (από την ΕΔΑ) στη Βουλή, τα δύο κόμματα άφηναν άθικτους τους μηχανισμούς της αποσταθεροποίησης. Υπολογίζοντας και οι δύο ότι αυτοί οι μηχανισμοί θα εξυπηρετήσουν τον κοινό σκοπό, δηλαδή την υπονόμευση του λαϊκού κινήματος, που έδειχνε σημάδια ριζοσπαστικοποίησης, και τον περιορισμό της Αριστεράς, που εξελισσόταν σε επικίνδυνο, αστάθμητο, παράγοντα για τα σχέδιά τους.

Αλλά στο πραξικόπημα των συνταγματαρχών καθοριστικός ήταν και ο ρόλος των Αμερικανών. Το παραδέχονται πλέον και οι ίδιοι. Το Δεκέμβρη του 1999, ο Αμερικανός Πρόεδρος Μπιλ Κλίντον, κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα, ζήτησε συγνώμη από τον ελληνικό λαό για την υποστήριξη που παρείχαν οι ΗΠΑ στη δικτατορία. Ομολογία ενοχής.

Η δήλωση Κλίντον έχει τη δική της σημασία για τον ιστορικό του μέλλοντος, όμως η συμβολή των ΗΠΑ στην προετοιμασία και την πραγματοποίηση του πραξικοπήματος ήταν βεβαιωμένη. Λίγες μέρες μετά, στις 15 Μάη 1967, η «Νιου Γιορκ Τάιμς» έγραφε ότι το «πράσινο» φως για τη χούντα δόθηκε από την Ουάσιγκτον στα μέσα του Φλεβάρη εκείνης της χρονιάς.

Βεβαίως, στα 38 χρόνια που μεσολάβησαν από τότε, παράλληλα με τις αποκαλύψεις που επιβεβαίωναν το ρόλο των παραγόντων που οδήγησαν στο πραξικόπημα, είχαμε και τη συστηματική προσπάθεια της άρχουσας τάξης να απενοχοποιήσει τον εαυτό της και το πολιτικό της προσωπικό. Να μετριάσει, επίσης, το ρόλο των ΑμερικανοΝΑΤΟικών ιμπεριαλιστών.

Η καλύτερη απάντηση σ' αυτήν την επιχείρηση, να θολώσουν την ιστορική μνήμη του ελληνικού λαού, είναι ο αγώνας κατά της πολιτικής των ενόχων, και των ίδιων των ενόχων, της ντόπιας πλουτοκρατίας και των συμμάχων της, όπως αυτή εκφράζεται σήμερα, με τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, την περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών και των ατομικών δικαιωμάτων, την επίθεση κατά των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Στους αγώνες ζει η μνήμη και όπως σημειώνει στην ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ: «Η μνήμη γίνεται γόνιμη, όταν συνοδεύεται από διδάγματα».



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ