Μάλιστα, όπως γράφουν και στο σχετικό δελτίο Τύπου, στην παρουσίαση της μελέτης θα κατατεθούν οι επιστημονικές, οικονομικές και κοινωνικές διαστάσεις του θέματος ...«καθώς, επίσης, και η ανάγκη βελτίωσης του επιπέδου ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, που αφορά όλους τους παραγωγικούς και κοινωνικούς φορείς»!
Να, λοιπόν, ποιος είναι ο καημός της ηγεσίας της ΓΣΕΕ. Η αύξηση της ανταγωνιστικότητας, η οποία όπως λέει αθώα αθώα, αφορά όλους. Δηλαδή, και τους εργαζόμενους. Οχι δεν αυτοϋπονομεύονται. Η υπονόμευση των αγώνων των εργαζομένων είναι στρατηγική τους επιδίωξη. Και με απεργία, και χωρίς απεργία, πάντα ίδια είναι η στόχευσή τους. Δεν αλλάζουν ντορό. Γιατί, όπως λέει και ο λαός μας, «Ο λύκος και αν εγέρασε...»!
«Καθαρή» τη βγάζουν ο ένας μετά τον άλλο οι κερδοσκόποι που παραβίασαν την αγορανομική διάταξη της προηγούμενης κυβέρνησης με την οποία επιβάλλονταν ανώτατες τιμές και ανώτατα ποσοστά κέρδους σε είδη που πωλούνται από κυλικεία αρχαιολογικών χώρων, αεροδρομίων, πλοίων κλπ. Σύμφωνα με πληροφορίες, αυτό συμβαίνει καθώς οι επιχειρηματίες που παραπέμφθηκαν είτε στον εισαγγελέα είτε στις νομαρχίες για επιβολή προστίμων και άλλων κυρώσεων, επικαλούνται την πρόσφατη απόφαση του αρμόδιου τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας που έκρινε άκυρες τις ρυθμίσεις της συγκεκριμένης διάταξης.
Με άλλα λόγια, είτε με τον ένα τρόπο είτε με τον άλλο, οι κερδοσκόποι τη βρίσκουν την άκρη. Αυτοί που την πληρώνουν πάντα και δεν έχουν από πουθενά διέξοδο και επιλογή είναι οι καταναλωτές.
Πολλές φορές ο «Ρ» έχει επισημάνει την άκρως προκλητική τακτική των τραπεζών, τα τελευταία χρόνια, να χρεώνουν επιπλέον τους πελάτες τους για διάφορες συναλλαγές, σε αντίθεση με την πρακτική δεκαετιών. Και είναι λογικό να προκαλεί οργή αυτή η προκλητική και εκβιαστική τακτική των τραπεζών.
Είναι σαν να πηγαίνεις στο περίπτερο και να σου χρεώνουν όχι μόνο τις τσίχλες - που στην τιμή τους συμπεριλαμβάνεται, ήδη, το κέρδος του πωλητή - αλλά και τον ...κόπο του περιπτερά να στις δώσει!!! Κι ακόμα περισσότερο, να επιβαρύνει ο περιπτεράς την τιμή της τσίχλας, με το κόστος ηλεκτροδότησης του περιπτέρου του, το φόρο κ.ά. Με απλά λόγια, κέρδος πάνω στο κέρδος.
Οι τράπεζες κερδίζουν πολλά και το κάνουν χρησιμοποιώντας το χρήμα των άλλων. Τα υπόλοιπα είναι απλώς ένας τρόπος να κερδίζουν ακόμη περισσότερα, ακόμη πιο άδικα. Κι όταν αυτά σημειώνονται και επικρίνονται, τότε αγανακτούν και αντιμετωπίζουν την κριτική σαν παραλογισμό, που αντιστρατεύεται τον «εκσυγχρονισμό» και την «ανταγωνιστικότητα». Στην πραγματικότητα, όμως, ο παραλογισμός βρίσκεται στο γεγονός πως ορισμένες τράπεζες προβάλλουν με διαφημιστικές καταχωρίσεις την ...κατάργηση κάποιων επιπλέον χρεώσεων, ως παραχώρηση και δώρο στους πελάτες τους!
Η Σουαζιλάνδη είναι μια μικρή ορεινή χώρα μεταξύ της Νότιας Αφρικής και της Μοζαμβίκης. Ο πληθυσμός της, που ανέρχεται στα 1,2 εκατομμύρια κατοίκους, ζει μέσα σε ανείπωτη φτώχεια και μαστίζεται από ασθένειες. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 65% των κατοίκων ζει με λιγότερο από ένα (1) δολάριο τη μέρα, ενώ το ποσοστό λοίμωξης από τον ιό του AIDS είναι από τα ψηλότερα στον κόσμο. Επικεφαλής και απόλυτος ηγεμόνας της χώρας αυτής, λοιπόν, είναι ο 37χρονος βασιλιάς Μσουάτι Γ', ο οποίος παντρεύτηκε πρόσφατα τη 12η σύζυγό του, την 18χρονη Νοτάντο Ντούμπε, πριν καν συμπληρωθούν τρεις εβδομάδες από τον 11ο γάμο του.
Λίγο πριν τους δύο τελευταίους γάμους του, ο βασιλιάς Μσουάτι, ο οποίος ανήλθε στο θρόνο σε ηλικία 18 ετών, διοργάνωσε γιορτή για τα 37α γενέθλιά του που στοίχισε τουλάχιστον ένα εκατομμύριο δολάρια. Μετά τη γιορτή, ο βασιλιάς αγόρασε πολυτελή αυτοκίνητα, μεταξύ τους μια Daimler - Chrysler Maybach 62, για τον ίδιο, τις συζύγους του και τις δύο έφηβες μνηστές του.
Λέτε, τέτοιες χώρες να είχε υπόψη του ο Τζ. Μπους, όταν σκέφτηκε κι έβαλε μπροστά την επιχείρηση «εξαγωγή της δημοκρατίας»;
Οχι, βέβαια, πως η κυβέρνηση δεν έχει «λερωμένη τη φωλιά της» και δε χρησιμοποιεί αυτές τις μεθοδεύσεις. Είναι όμως αστείο (ή τραγικό;) να τις καταγγέλλουν οι ...πρώτοι διδάξαντες. Κι ακόμη περισσότερο, όταν δε διαφωνούν στην αντεργατική τους ουσία.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς για τα κοινοβουλευτικά καμώματα του ΠΑΣΟΚ και τις περίεργες, ύποπτες, μυστήριες, αιφνιδιαστικές και ύπουλες τροπολογίες του; Σας αναφέρουμε μόνο δυο περιπτώσεις:
Μέσα στο κατακαλόκαιρο, με τροπολογία της τελευταίας στιγμής, παρέδωσε την έκταση που βρίσκεται δίπλα στην αμερικανική πρεσβεία στους Αμερικανούς, ενώ ποιος ξεχνά και την περίφημη τροπολογία του Πάχτα για το «Πόρτο Καρράς», την οποία υπέγραψαν 7 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι έλεγαν στη συνέχεια ότι ...δεν ήξεραν περί τίνος πρόκειται.
ΟΤΑΝ στους «Νιου Γιορκ Τάιμς» και μάλιστα από τον Τ. Φρίντμαν (που κάθε άλλο παρά την κατηγορία του πολέμιου της αμερικανικής κυβέρνησης μπορεί να του προσάψει κανείς) γράφεται ότι στις «αντιτρομοκρατικές» φυλακές των ΗΠΑ υπάρχουν ...100 νεκροί, φανταστείτε τι γίνεται!
Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν έχουν πάει απλά «περίπατο», αλλά μάλλον έχουμε να κάνουμε με καταστάσεις, που θα μείνουν στις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας. Ισως δε φτάνει ακόμη η φαντασία μας να συλλάβει τα όσα πρόκειται να δούμε και τα όσα πρόκειται να ακούσουμε.
Καθώς λοιπόν δε γίνεται να υπάρχει «και η πίτα ολάκερη και ο σκύλος χορτάτος», όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός μας, αν η κυβέρνηση καταφέρει να περάσει τις συγκεκριμένες ρυθμίσεις, το επόμενο βήμα θα είναι να στείλει στα «υποζύγια» του προϋπολογισμού - μέσω της Εφορίας - το λογαριασμό από το μεγάλο φαγοπότι των τραπεζιτών.
Και μπορούμε να τους χαλάσουμε τη μανέστρα, αρκεί οι εργαζόμενοι να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, στη λογική του «όλοι για έναν και ένας για όλους» και να αγωνιστούμε αποφασιστικά για την ανατροπή των συγκεκριμένων σχεδίων και πολιτικών. Ποτέ δεν είναι αργά.
Με δυο λόγια, μια λαϊκή οικογένεια χρειάζεται τουλάχιστον ένα μεροκάματο, για να κάνει ένα και μόνο μπάνιο στη θάλασσα. Η πολιτική και λογική της εμπορευματοποίησης των πάντων - στην προκειμένη περίπτωση της θάλασσας και της παραλίας, που υποτίθεται πως είναι δημόσια αγαθά - αρχίζει να δείχνει τα κοφτερά δόντια της. Ταυτόχρονα, δίνει συγκεκριμένα και χεροπιαστά παραδείγματα, για το πού οδηγούνται τα πράγματα από τις κυρίαρχες δυνάμεις. Το κράτος, ενώ χρόνο με το χρόνο αυξάνει τη φορολογική αφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων, ακολουθεί μια πολιτική «απόσυρσης» από τομείς και υπηρεσίες, που πρόσφερε στους πολίτες, δίνοντάς τους για εκμετάλλευση στην «πρωτοβουλία» του κεφαλαίου ή αφήνοντας ελεύθερο το έδαφος σ' αυτή. Η ίδια ουσιαστικά πολιτική ακολουθείται και στους τομείς της Παιδείας, της Υγείας, της Πρόνοιας, κλπ. Κι ακόμη, βρισκόμαστε στην αρχή αυτής της πορείας...
Πριν από δύο Κυριακές (στις 5 Ιούνη), η εφημερίδα μας είχε αποκαλύψει κατ' αποκλειστικότητα ότι στο Σχιστό Περάματος υπάρχει μια ραδιενεργός «τορπίλη», που αποτελείται από 10 εκατομμύρια τόνους αποβλήτων του πρώην εργοστασίου Φωσφορικών Λιπασμάτων της Δραπετσώνας.
Με ανακούφιση είδαμε ότι με το σοβαρό αυτό θέμα ασχολήθηκαν και άλλες εφημερίδες - όπως το «Εθνος της Κυριακής», στις 19 Ιούνη - γράφοντας πανομοιότυπο ρεπορτάζ, χωρίς, δυστυχώς, να αναφέρουν και την πηγή. Ελπίζουμε ότι αυτό έγινε εκ παραδρομής και όχι συνειδητά...
Με την ευκαιρία θα θέλαμε να επισημάνουμε ότι, παρότι έχει περάσει τόσος καιρός, καμία επίσημη αντίδραση δεν έχουμε από κάποιους επίσημους φορείς, όπως το υπεύθυνο για το περιβάλλον ΥΠΕΧΩΔΕ ή από το Δασαρχείο, που δεν επιτρέπει την αποκατάσταση ολόκληρης της έκτασης ή της νομαρχίας ή του υπουργείου Βιομηχανίας και όλων των άλλων, που επί 20 χρόνια επέτρεπαν την εναπόθεση των ραδιενεργών αποβλήτων στην περιοχή.
Ελπίζουμε και αυτή η παράλειψη, για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, να μην έγινε εκ παραδρομής...
Στη γειτονική μας Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ) λειτουργούν δύο εταιρίες κινητής τηλεφωνίας: Η «Mobimak» και η «Cosmofon». Η πρώτη ανήκει στην ουγγρική «Matav» (συμφερόντων της γερμανικής «Ντόιτσε Τέλεκομ») και κατέχει το 70% της σχετικής αγοράς, ενώ, η δεύτερη είναι θυγατρική της «δικής μας» «CosmOTE» και έχει αποκτήσει μερίδιο 30% της γειτονικής αγοράς κινητής τηλεφωνίας.
Σημειώνουμε τα παραπάνω, μια και η διοίκηση της «Cosmofon» ανακοίνωσε τις προάλλες, με αφορμή τη συμπλήρωση δύο χρόνων «επιτυχημένης εμπορικής λειτουργίας», ότι στο πρώτο τετράμηνο του 2005 τα κέρδη της εταιρίας αυξήθηκαν κατά 77%, σε σχέση με το αντίστοιχο χρονικό διάστημα του 2004. Κέρδη, τα οποία πηγαίνουν στα θησαυροφυλάκια των μετόχων της «CosmOTE», δηλαδή του ΟΤΕ. Κι αν νιώθετε κάποια ικανοποίηση, επειδή το 35% των μετοχών του ΟΤΕ ανήκει στο κράτος, μάλλον... κοιμάστε τον ύπνο του αφελούς. Οχι μόνον ή κυρίως επειδή η κυβέρνηση ετοιμάζεται να ξεπουλήσει και το εναπομείναν ποσοστό. Κυρίως, γιατί το βασικό γνώρισμα της κυβερνητικής πολιτικής και του κράτους είναι να τα παίρνει, με πολλούς και διάφορους τρόπους, από τους πολλούς (λαός), για να τα δίνει, πάλι με πολλούς και διάφορους τρόπους, στους λίγους (μεγάλους επιχειρηματίες και κεφαλαιοκράτες).
Κατά τ' άλλα, η επίθεση ενάντια στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, οι κατάπτυστες συμφωνίες, περί «εθελούσιας εξόδου» κλπ, κλπ, συνεχίζονται κανονικά.
Αυτές οι καθυστερήσεις δεν οφείλονται σε αβλεψίες της Διοίκησης και σε γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, αλλά γίνονται εξεπιτούτου για να κρατάει και να εκμεταλλεύεται το κράτος χρήματα των εργαζομένων. Η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και οι προηγούμενες του ΠΑΣΟΚ, κάνει μ' αυτό τον τρόπο οικονομία για να καλύψει τον προϋπολογισμό, ενώ αλλού κι αλλού - όπως με τις χρηματοδοτήσεις των βιομηχάνων - εμφανίζεται απλοχέρα. Και, φυσικά, οι κυβερνώντες, όπως και οι ιδιώτες εργοδότες, δε νοιάζονται αν οι εργαζόμενοι δυσκολεύονται ακόμη και να ζήσουν, όταν καθυστερούν να τους πληρώσουν...
Γιατί, η επίθεση της κυβέρνησης και του κεφαλαίου είναι ενιαία και ολομέτωπη και σαν τέτοια πρέπει να απαντηθεί. Με πλαίσιο, που να δημιουργεί τις προϋποθέσεις για σύγκρουση με το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής. Που θα φέρνει τους εργαζόμενους σε ευθεία ρήξη με τις αξιώσεις του κεφαλαίου και των κομμάτων του. Που θα παίρνει υπόψη τις πραγματικές και σύγχρονες ανάγκες της λαϊκής οικογένειας.
Γιατί, κεκτημένα, πλέον, δεν υπάρχουν για κανέναν. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ σαρώνουν κάθε εργατική κατάκτηση. Ο αγώνας της εργατικής τάξης θα είναι αναποτελεσματικός όσο προβάλλει αιτήματα και διεκδικήσεις αμυντικά, στα όρια της ασκούμενης πολιτικής. Είναι ενάντια στα συμφέροντα κάθε εργαζόμενου η προσπάθεια της ΓΣΕΕ να υπερασπιστεί τους αντιασφαλιστικούς νόμους του ΠΑΣΟΚ. Στόχο πρέπει να αποτελεί η κατάργηση συνολικά της αντιασφαλιστικής νομοθεσίας του δικομματισμού και κάθε άλλου αντεργατικού νόμου.
Γιατί, οι μορφές πάλης δεν είναι πανάκεια. Η μαχητικότητα του συνδικαλιστικού κινήματος δεν κρίνεται μόνο από την κήρυξη μιας απεργίας. Κρίνεται από το πλαίσιο αιτημάτων και τις μορφές πάλης που το υπηρετούν καλύτερα. Οι αγωνιστικές ντουφεκιές της ΓΣΕΕ ωθούν αντικειμενικά στον εκφυλισμό του αγώνα των εργαζομένων. Επέλεξαν να κηρύξουν απεργία με στενά χρονικά όρια και με αιτήματα, που όχι μόνο βάζουν τροχοπέδη στη ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος, αλλά έρχονται και σε κάθετη αντίθεση με τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων.
Γιατί, το αντιασφαλιστικό έκτρωμα του 3029 είναι δημιούργημα και της σημερινής συνδικαλιστικής ηγεσίας. Το στήριξε στα τραπέζια του «κοινωνικού διαλόγου» με τους βιομήχανους και την τότε κυβέρνηση. Η ΝΔ εφαρμόζει τώρα τον ίδιο νόμο, για να εδραιώσει και να επεκτείνει την επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα όλης της εργατικής τάξης. Μετά τους τραπεζοϋπάλληλους ακολουθούν και άλλοι κλάδοι. Κανείς δεν είναι στο απυρόβλητο.
Γιατί, η εργατική τάξη πρέπει να οργανώσει την αντεπίθεσή της. Να σφυρηλατήσει την ενότητά της, στη βάση των πραγματικών της αναγκών, κόντρα στις λογικές των «αντοχών της οικονομίας». Να απαντήσει στο σύνολο των προωθούμενων καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, που καταργούν πλήρως τη σταθερή και πλήρη εργασία, τον σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας, καθηλώνουν τους μισθούς και τις συντάξεις, αυξάνουν την ακρίβεια και την ανέχεια για τη λαϊκή οικογένεια. Η δύναμη βρίσκεται στα χέρια των εργαζομένων. Η εργατική τάξη πρέπει να κάνει την απεργία δική της υπόθεση, να βάλει στην άκρη τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές δυνάμεις που βάζουν ανοιχτά πλάτη, για να περάσει απρόσκοπτα η αντεργατική επίθεση.