ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οι κίνδυνοι για τη δημόσια υγεία...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το τελευταίο διάστημα έρχονται στη δημοσιότητα πολλά διατροφικά και άλλα «σκάνδαλα», ως απειλές κατά της δημόσιας υγείας (Τα τελευταία κρούσματα αφορούν στην ανεύρεση ζωυφίου σε συσκευασία ουροκαθετήρα στα αποθέματα του Κέντρου Υγείας Φαρσάλων και κομματιών γυαλιού στο γαλλικής προέλευσης μεταλλικό νερό «Evian»). Η δημοσιογραφική κριτική για τη διόγκωση αυτού του «φαινομένου» στρέφεται κατά των αρμόδιων υπηρεσιών της πολιτείας, που δεν κάνουν όλους τους απαραίτητους ελέγχους, και κατά των εμπόρων και των καταστηματαρχών, που επιδεικνύουν «κακή νοοτροπία».

Βεβαίως, υπάρχει και τέτοιο πρόβλημα, αλλά αυτή η κριτική δε φτάνει στην ουσία. Το βασικό αίτιο του προβλήματος συνδέεται με το ίδιο το κοινωνικοπολιτικό σύστημα. Οι κυβερνήσεις δεν ευθύνονται μόνο, ή τόσο για την έλλειψη των ελέγχων, αλλά, κυρίως, για το νομικό πλαίσιο που διαμορφώνουν και τη γενικότερη πολιτική που εφαρμόζουν, προωθώντας παντού την κερδοσκοπική ασυδοσία. Κι αυτή είναι που δημιουργεί τη «νοοτροπία της απάτης και της αρπαχτής», η οποία δεν αποτελεί προσωπικό «κουσούρι», αλλά «αναγκαστικό» τρόπο λειτουργίας στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος, που κινείται στη λογική του άκρατου ανταγωνισμού και δε «σηκώνει» διαφορετική νοοτροπία...

... και πώς μπορούν να αντιμετωπιστούν

Οι περισσότερες απειλές κατά της δημόσιας υγείας σχετίζονται με το διατροφικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας και τη λειτουργία του συστήματος Υγείας. Το διατροφικό πρόβλημα οφείλεται, κυρίως, στη διατροφική εξάρτηση της Ελλάδας, στην οποία η ΕΕ δεν επιτρέπει να αναπτύξει την παραγωγή πολλών και ποιοτικών ειδών. Κι επειδή έχει και ταξικά χαρακτηριστικά, τη μεγαλύτερη διατροφική απειλή δέχονται τα φτωχά λαϊκά στρώματα, που, λόγω της οικονομικής δυσχέρειας, αναγκάζονται να καταναλώνουν χαμηλής ποιότητας προϊόντα. Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το 60% των ελληνικών νοικοκυριών αναγκάζονται ν' αλλάξουν προς το χειρότερο το επίπεδο διατροφής τους.

Οσον αφορά στο σύστημα Υγείας, η πολιτική της εμπορευματοποίησης και των ιδιωτικοποιήσεων το καθιστούν άκρως επικίνδυνο για την υγεία του λαού, καθώς οι κερδοσκόποι που έχουν εισβάλει, προκειμένου ν' αυξήσουν τα κέρδη τους, δε λογαριάζουν την ανθρώπινη ζωή.

Επομένως, αν δε θιχτεί η «πηγή» του προβλήματος - δηλαδή, αν δεν ανατραπεί το σύστημα που το δημιουργεί και το αναπαράγει - κανένας έλεγχος στην αγορά δεν μπορεί να είναι τόσο αποτελεσματικός και δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει η «κακή νοοτροπία».

«Ιδεοληψίες και σκοπιμότητες»

Μια βασική απαίτηση του μεγάλου κεφαλαίου - την πραγματοποίηση της οποίας πρόθυμα μεθοδεύει η κυβέρνηση - να λειτουργούν τα καταστήματα 24 ώρες το 24ωρο, επτά ημέρες την εβδομάδα, επανέλαβε ούτε λίγο ούτε πολύ ο πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου της Αθήνας (ΕΒΕΑ), δρ Φουντουκάκος. Σχολιάζοντας την εξέλιξη που δρομολογεί η κυβέρνηση για άνοιγμα των καταστημάτων επτά - σε πρώτη φάση - Κυριακές το χρόνο, ο πρόεδρος των εμποροβιομηχάνων προτρέπει να συζητηθεί «χωρίς ιδεοληψίες και σκοπιμότητες». Παρέπεμψε, μάλιστα, στα ψιλικατζίδικα και τα περίπτερα για να αποδείξει την προπαγάνδα των θιασωτών της πλήρους «απελευθέρωσης», ότι «όσοι δουλεύουν περισσότερο κερδίζουν και περισσότερα»!

«Ιδεοληψίες και σκοπιμότητες», βρίσκονται, λοιπόν, κατά τους εμποροβιομηχάνους πίσω από τον αγώνα των εργαζομένων και των αυτοαπασχολούμενων να δουλεύουν με ανθρώπινες συνθήκες και ωράρια. Και, ακόμα, αν τα πράγματα είναι όπως τα λέει και υπάρχει αντιστοιχία ανάμεσα στις ώρες δουλιάς και τα κέρδη, γιατί η εκάστοτε διεύρυνση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων συνοδεύτηκε από αντιστρόφως ανάλογη πορεία στον τζίρο τους; Και δε μιλάμε, βέβαια, για τις «αλυσίδες» και τις πολυεθνικές, αφού γι' αυτές γίνονται όλες αυτές οι αντεργατικές ρυθμίσεις...

Εχει ο κατήφορος πάτο;

Είπε πολλά και διάφορα ο Αλ. Αλαβάνος στη Βουλή. Αλλα ήταν απλώς γλαφυρά, προκαλούσαν γενική θυμηδία ενίοτε και γέλια. Συνολικά, όμως, η ομιλία του δε θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με τη δικαιολογημένη αστειότητα, που έτσι κι αλλιώς αυτή προκαλεί, ακόμα και σε καλοπροαίρετους φίλους του ΣΥΝ, με τους οποίους έτυχε να παρακολουθούμε την ομιλία από την τηλεόραση. Αυτό όμως που δε σηκώνει καθόλου καλαμπούρι και είναι πολύ σοβαρό, τόσο που ο πρόεδρος του ΣΥΝ οφείλει να δώσει εξηγήσεις, είναι η σχετική αναφορά του στις θέσεις του κόμματός του για το Μάαστριχτ, το ΚΚΕ και τον παράλληλο συσχετισμό που επιχείρησε με το αντικομμουνιστικό μνημόνιο.

Χωρίς, όπως πάντα, ο Αλ. Αλαβάνος να πει τα πράγματα με το όνομά τους, ότι δηλαδή ο ΣΥΝ τάχτηκε από κοινού με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ υπέρ της Συνθήκης του Μάαστριχτ, αναφέρθηκε σε μεταγενέστερες περιόδους που «όλα τα αριστερά κόμματα στις πολύχρονες διαβουλεύσεις της Ευρώπης που δημιούργησαν το κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, πέρα από τις θέσεις τις οποίες είχαν, τάχθηκαν υπέρ της κατάργησης του Συμφώνου Σταθερότητας που προβλέπει το Μάαστριχτ», προσθέτοντας αμέσως ότι όταν κάποιο κόμμα αλλάζει θέσεις, πρέπει να τις καλοδεχόμαστε, αφού «δεν έχει νόημα να φέρονται οι πολιτικές δυνάμεις μεταξύ τους, ζητώντας πιστοποιητικό προγενέστερου έντιμου βίου».

Ας αφήσουμε κατά μέρος το γεγονός ότι οι πολιτικές θέσεις των κομμάτων και η υπενθύμισή τους δεν έχουν τίποτα κοινό με τα «πιστοποιητικά προγενέστερου εντίμου βίου» που επικαλείται για ευνόητους λόγους η προπαγάνδα του ΣΥΝ και του προέδρου της. Αλλωστε, στα όρια της πολιτικής επιχειρηματολογίας και αντιπαράθεσης, είναι «ένα το κρατούμενο» να γίνεται γνωστό ποιος, ιστορικά, τάσσεται υπέρ της μιας ή της άλλης επιλογής και όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού.

Εκείνο, όμως, που προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση, ερωτηματικά και προβληματισμό για το βηματισμό που ακολουθεί ο ΣΥΝ και ο πρόεδρός του, είναι η καταληκτική αποστροφή των σχετικών διατυπώσεων του κ. Αλαβάνου, ο οποίος, αναφερόμενος στις σχέσεις των κομμάτων και των επιχειρημάτων που ανταλλάσσουν μεταξύ τους, και αμέσως αφότου είπε όλα τα παραπάνω, έκλεισε το θέμα ως εξής:

«Αυτό νομίζω ότι πρέπει να το προσέξουμε ιδιαίτερα στις σημερινές πονηρές εποχές, όπου έχουμε την προσπάθεια απόφασης από την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης που καταδικάζει τα κομμουνιστικά κόμματα».

Ο Αλέκος Αλαβάνος οφείλει να δώσει συγκεκριμένη και πειστική απάντηση για το τι ακριβώς εννοεί. Πού το πάει; Τι σκέφτεται: Τι είδους ζυγαριές χρησιμοποιεί; Τι συμψηφισμούς έχει στο νου του;

Τελικά, ναι. Ο κατήφορος για τον ΣΥΝ, τον πρόεδρό του και τους ΣΥΝ αυτώ δεν υπάρχει περίπτωση, ούτε μία στο εκατομμύριο, να έχει πάτο...

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Τα ... συνταγματικά

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΜΙΑ ΚΟΥΒΕΝΤΑ είπε ο Κώστας Καραμανλής περί της συνταγματικής αναθεώρησης και ήδη ...έχουν αρχίσει τα όργανα. Φαεινές ιδέες, απόψεις και θέσεις ακούγονται από παντού. Πολλοί μοιάζουν σαν καταπιεσμένοι που βρήκαν την ευκαιρία να εκτονωθούν.

Ενδιαφέρον, πάντως, παρουσιάζει η δημόσια τοποθέτηση της Ντόρας Μπακογιάννη, η οποία ζήτησε αλλαγές στο Σύνταγμα που ...θα μας φέρουν πιο κοντά στο ευρωπαϊκό περιβάλλον!

Οχι πως ακούγεται αναντίστοιχη με τις γενικότερες θέσεις της αυτή η άποψη. Ομως, ...πόσο πιο κοντά;

Αν θυμηθούμε ότι στην τελευταία αναθεώρηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ συναποφάσισαν την εκχώρηση ακόμη και μέρους της εθνικής κυριαρχίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, τι άλλο μπορεί να συμβεί;

Εκτός πια αν πρόκειται να χαθούν ακόμη και αυτά τα στοιχειώδη προσχήματα και να θεσμοθετηθεί με τον πλέον απόλυτο τρόπο η πραγματικότητα που λέει ότι οι Βρυξέλλες δίνουν εντολές και οι ελληνικές κυβερνήσεις απλά εγκρίνουν και εφαρμόζουν.

ΕΧΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΕΣ φορές στο παρελθόν κυβερνήσεις προσπαθήσει να «θάψουν» θέματα, ιδίως όταν αυτά αφορούσαν στις ατομικές ελευθερίες και τα δικαιώματα. Αυτή τη φορά όμως - με την υπόθεση της απαγωγής των Πακιστανών - όχι μόνο το παρακάνουν αλλά το παρακάνουν και ...άγαρμπα.

Μπορούμε να υποθέσουμε πόσο μεγάλες είναι οι πιέσεις που δέχονται για να σταματήσει ο θόρυβος όπως και να πιθανολογήσουμε για τις συμβουλές των κυβερνητικών επικοινωνιολόγων. Πλην, όμως, δεν μπορούν να συνεχίσουν να κάνουν ότι δεν τρέχει τίποτε...

Εκτός πια κι αν αλλάξουν τακτική και δούμε τον Θοδωρή Ρουσόπουλο να δηλώνει στο «πρες ρουμ» ότι οι απαγωγές έγιναν από ...εξωγήινους.

Πάντως, οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι και το ΠΑΣΟΚ, παρότι συνήθως εκμεταλλεύεται κάθε περίσταση προκειμένου να ασκήσει φωνακλάδικη αντιπολίτευση εντυπώσεων, σε αυτή την ιστορία δε φαίνεται καθόλου δραστήριο.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πράγμα που δε μας προκαλεί, φυσικά, καμιά έκπληξη μια και τις συμφωνίες που καλύπτουν τέτοιες πράξεις έχει υπογράψει η κυβέρνησή του.

Φακέλωμα και μέσω διαβατηρίων

Παπαγεωργίου Βασίλης

Εναρμονισμένη απόλυτα στις κατευθύνσεις των αποφάσεων του Συμβουλίου των υπουργών Δικαιοσύνης και Εσωτερικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την επιτάχυνση των διαδικασιών έκδοσης νέου τύπου ταξιδιωτικών εγγράφων, εμφανίζεται η ελληνική κυβέρνηση. Με αφορμή λοιπόν την παρουσίαση του νέου διαβατηρίου από τον υπουργό Δημόσιας Τάξης, Γιώργο Βουλγαράκη, εμείς θυμίζουμε τις αποκαλύψεις του «Ρ» για το θέμα όλο το προηγούμενο διάστημα.

Συγκεκριμένα, το Συμβούλιο είχε συνεδριάσει στις 24 Φλεβάρη 2005 στις Βρυξέλλες και αποφάσισε μεταξύ άλλων να επισπευστεί «η έναρξη χρήσης της βιομετρίας στην ανάπτυξη του κεντρικού συστήματος Πληροφοριών για τις Θεωρήσεις το 2006». Επίσης, είχε αποφασιστεί να αξιολογηθεί κατά πόσο μία λύση που θα συμπληρώνει την εισαγωγή των βιομετρικών στοιχείων στο κεντρικό Σύστημα Πληροφοριών αποδεικνύεται χρήσιμη ή αναγκαία για πρακτικούς λόγους που αφορούν την αποτελεσματικότερη εφαρμογή του κεκτημένου της Σένγκεν.

Επιπλέον, οι οδηγίες της ΕΕ προβλέπουν την ψηφιακή αποθήκευση της ίριδας στα διαβατήρια εντός 36 μηνών από την 1η Γενάρη του 2006. Αυτό ακριβώς το «παράθυρο» άφησε πριν λίγες μέρες ανοιχτό και η ελληνική κυβέρνηση. Πρόσω ολοταχώς λοιπόν για το ηλεκτρονικό φακέλωμα και μέσω διαβατηρίων...

Συνθήκες φτώχειας

Τα στοιχεία των φορολογικών δηλώσεων δεν οδηγούν στον ακριβή υπολογισμό των οικογενειακών εισοδημάτων, αλλά, σίγουρα, είναι περισσότερο κι από ενδεικτικά. Σύμφωνα με τα σχετικά στοιχεία, λοιπόν, κι ενώ απομένουν ελάχιστες δηλώσεις προς εκκαθάριση, το μέσο ετήσιο οικογενειακό εισόδημα που δηλώθηκε στην Εφορία για το έτος 2004 διαμορφώνεται σε 13.854 ευρώ, δηλαδή μόλις σε 990 ευρώ το μήνα.

Κι αν πάρουμε υπόψη ότι στον προαναφερόμενο μέσο όρο συμπεριλαμβάνονται τα μεγάλα και πολύ μεγάλα εισοδήματα, όπως και πολλοί μισθοσυντήρητοι, άνεργοι, χαμηλοσυνταξιούχοι και άλλοι, που δεν έχουν υποχρέωση υποβολής φορολογικής δήλωσης και κατά συνέπεια τα όποια εισοδήματά τους δεν περιλαμβάνονται στα στοιχεία της Εφορίας, τότε το συμπέρασμα είναι ολοφάνερο. Ενα μεγάλο μέρος των λαϊκών νοικοκυριών, και, πιθανότατα, η απόλυτη πλειοψηφία του συνόλου, είναι αναγκασμένα να ζουν με εισόδημα αρκετά έως πολύ κάτω από τον προαναφερόμενο μέσο όρο. Με άλλα λόγια, διαβιούν σε συνθήκες ανέχειας και φτώχειας. Και, όμως, την ίδια στιγμή, ο συνολικά παραγόμενος πλούτος φτάνει και περισσεύει, για να καλύπτονται - τουλάχιστον στοιχειωδώς - οι σύγχρονες ανάγκες όλων.

Πολύμορφη καταλήστευση

Αν νομίζετε ότι οι τράπεζες σας κατακλέβουν αποκλειστικά και μόνο με τη γνωστή, μεγάλη «ψαλίδα» μεταξύ των επιτοκίων κατάθεσης και δανεισμού, κάνετε μεγάλο λάθος. Δε λέμε, η «ψαλίδα» αυτή αποτελεί το «βαρύ πυροβολικό» των τραπεζών, αλλά διαθέτουν και μπόλικα «λιανοντούφεκα», τα οποία παίζουν κι αυτά το ρόλο τους. Με δυο λόγια, εάν έχετε λογαριασμό ή την οποιαδήποτε συναλλαγή με τράπεζα, τότε αποτελείτε αντικείμενο μιας πολύμορφης και συστηματικής καταλήστευσης. Μόνον ...η είσοδος στο όποιο τραπεζικό κατάστημα παρέχεται δωρεάν, και αυτή προς το παρόν... Σ' αυτό το συμπέρασμα οδηγείται όποιος διαβάσει τη χαρτογράφηση των κάθε λογής τραπεζικών χρεώσεων, που επεξεργάστηκε η Τράπεζα της Ελλάδας. Στους σχετικούς πίνακες υπάρχουν χρεώσεις για αναλήψεις μετρητών, προμήθειες για καταθέσεις, έξοδα κίνησης λογαριασμού, έξοδα μη κίνησης λογαριασμού, προμήθεια για την ερώτηση υπολοίπου μέσω δικτύου άλλων τραπεζών και, βέβαια, τα γνωστά σε όποιους έχουν ζητήσει στεγαστικά δάνεια, έξοδα προέγκρισης και έγκρισης, τεχνικού και νομικού ελέγχου, κλπ., κλπ.

Πώς νομίζετε ότι οι τράπεζες βρίσκονται στην πρώτη θέση της επιχειρηματικής κερδοφορίας;

Νόμος είναι ... το συμφέρον του εργοδότη

Χαρακτηριστική του πώς η εργοδοσία επιχειρεί να ευθυγραμμίσει τον τρόπο σκέψης και τις απαιτήσεις των εργαζομένων στα συμφέροντά της, είναι η «πλύση εγκεφάλου» στην οποία είναι προσαρμοσμένη η εσωτερική ...διακόσμηση του εργοστασίου της «ΣΕΞ ΦΟΡΜ». Παραθέτουμε ορισμένες μόνο από τις κορνιζαρισμένες ...υποδείξεις που «διακοσμούν» τους τοίχους:

«Κλείσε το βιβλίο των παραπόνων κοίταξε γύρω σου να βρεις ένα μέρος όπου μπορείς να σπείρεις λίγα σπόρια ευτυχίας».

«Ο άνθρωπος έχει δυο αυτιά κι ένα στόμα. Αυτό δείχνει ότι πρέπει ν' ακούει πολλά και να λέει λίγα».

«Η φιλοσοφία σου ας είναι, όχι το να δείξεις τι μπορείς να βγάλεις από μια δουλειά αλλά πόσο μπορείς ν' αφοσιωθείς σ' αυτήν».

«Υπάρχουν δυο ειδών ελευθερίες: η ψεύτικη όπου και κάνει κανείς ό,τι θέλει, κι η αληθινή, όπου κάνει κανείς ό,τι πρέπει».

Ο λαϊκός μονόδρομος

Ο νέος κρατικός προϋπολογισμός αποτελεί πλέον νόμο του κράτους. Αυτό που, ίσως, θα πρέπει να απαντηθεί, είναι αν ο προϋπολογισμός αυτός σηματοδοτεί κάτι διαφορετικό από τα μέχρι σήμερα ισχύοντα. Αν σ' αυτόν υπάρχουν και ενσωματώνονται νέα ποιοτικά στοιχεία, σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν.

Οι ομοιότητες με το παρελθόν είναι ότι και ο προϋπολογισμός του 2006 αποτελεί συνέχεια των ασκούμενων πολιτικών του παρελθόντος. Ως προς τα βασικά του χαρακτηριστικά, υπηρετεί και αυτός τη βασική στρατηγική επιλογή της ελληνικής και ευρωπαϊκής άρχουσας τάξης, την περιβόητη διαδικασία της Λισαβόνας. Η βασική του, δηλαδή, επιδίωξη, είναι να προάγει σε νέα επίπεδα την ανταγωνιστικότητα και την παραγωγικότητα του «εθνικού» κεφαλαίου, δηλαδή των επιχειρήσεων. Από την άποψη αυτή, και ο νέος προϋπολογισμός είναι ίδιος με τους προϋπολογισμούς του 2005, του 2004, του 2000... Αποτελεί έναν ακόμα κρίκο της κλιμακούμενης αντιλαϊκής επίθεσης.

Υπάρχουν, όμως, σ' αυτόν και ορισμένα νέα ποιοτικά στοιχεία, τα οποία δημιουργούν νέα δεδομένα στην ταξική πάλη. Ο προϋπολογισμός του 2006 δε σηματοδοτεί απλώς τη συνέχεια στην άσκηση μιας αντιλαϊκής πολιτικής. Τον χαρακτηρίζει η κλιμακούμενη σφοδρότητα, με την οποία εκδηλώνεται η από κοινού επίθεση κυβέρνησης και κεφαλαίου, κατά των λαϊκών κατακτήσεων. Η κυβέρνηση της ΝΔ, ακολουθώντας κατά πόδας τις επιλογές που μέχρι πρόσφατα προωθούσαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, έδειξε, από τις αρχές του 2005, τις ακραίες επιλογές που περιλαμβάνονται στα σχέδια της άρχουσας τάξης, σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Εχοντας εξασφαλίσει την ανοχή και στήριξη σε πολλές περιπτώσεις του ΠΑΣΟΚ, συμπεριφέρεται, κυριολεκτικά, σαν ταύρος εν υαλοπωλείο. Μέσα σε ένα μόλις χρόνο, προώθησε τον αντιασφαλιστικό νόμο σε βάρος των τραπεζοϋπαλλήλων, τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και τη νέα ρύθμιση για τις υπερωρίες, το νέο αναπτυξιακό νόμο που τα δίνει όλα στις επιχειρήσεις, το νέο φορολογικό νόμο με τον οποίο παρέχει προκλητικά προνόμια στις εταιρίες, την απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων, το νέο νόμο για τη φορολογία των ακινήτων, τον άκρως αντεργατικό νόμο για τις ΔΕΚΟ, με τον οποίο ξεθεμελιώνονται οι συλλογικές συμβάσεις των προηγούμενων δεκαετιών... Με όλα αυτά τα άνθη του κακού, έχει στολιστεί και ο νέος κρατικός προϋπολογισμός.

Είναι ολοφάνερο ότι η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ δε θα συμπεριφερόταν με τέτοιο θράσος και δε θα τολμούσε να προχωρήσει σε τέτοιου είδους αντιδραστικές και αντιλαϊκές ρυθμίσεις και μέτρα, αν δεν είχε βρει το χωράφι των αντιλαϊκών επιλογών έτοιμο και οργωμένο... Είχαν φροντίσει γι' αυτό οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.

Για τους εργαζόμενους, για τις στρατιές των ανέργων και των οικονομικά εξαθλιωμένων, για τους φτωχούς αγρότες, για τη νεολαία, για τα μεσαία στρώματα της πόλης και του χωριού, για το εργατικό κίνημα συνολικά, η πολιτική αυτή ισοδυναμεί με κήρυξη ολοκληρωτικού πολέμου, που απειλεί μέχρι τη ρίζα τους τα λαϊκά δικαιώματα. Η αντίσταση, η ανάπτυξη των αγώνων, με στόχο την εκ βάθρων ανατροπή της ευρωενωσιακής αυτής πολιτικής, η πάλη για τη διεκδίκηση μιας ριζικά διαφορετικής προοπτικής για τα λαϊκά στρώματα, προβάλλει πια ως μονόδρομος...