ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ιμπεριαλιστικά σκυλιά

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δεν είναι μόνον υποκριτές που το παίζουν Πόντιοι Πιλάτοι, καλώντας σε «αυτοσυγκράτηση» και εξισώνοντας θύτες και θύματα. Χτες, καθώς «χόντρυνε» η ισραηλινή βαρβαρότητα με τους ανελέητους βομβαρδισμούς στο Λίβανο και τη Γάζα, έγιναν περισσότερο προκλητικοί. Ο αρχιεγκληματίας Μπους και η Μέρκελ από τη Γερμανία έσπευσαν να επαναβεβαιώσουν το δικαίωμα του Ισραήλ στην «αυτοάμυνα», δικαιολογώντας και ενθαρρύνοντας, ουσιαστικά, τις νέες εγκληματικές επιθέσεις της ισραηλινής κυβέρνησης κατά των λαών της Παλαιστίνης και του Λιβάνου. Από κοντά, ο κεντροαριστερός Ντ' Αλέμα, υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Πρόντι, περιορίστηκε στο χαρακτηρισμό της «ισραηλινής αντίδρασης» ως «δυσανάλογης και επικίνδυνης»!

Η μεγαλύτερη όμως πρόκληση ήρθε από την κυρία Μπενίτα Φερέρο Βάλντερ (Επίτροπος Εξωτερικών Σχέσεων της Κομισιόν, παρακαλώ), που, αφού - διά της εκπροσώπου της - δήλωσε «συγκλονισμένη από την έκταση της βίας και από τις... δυο πλευρές» και κάλεσε τα δύο μέρη σε «αυτοσυγκράτηση», έσπευσε να... διατάξει: «Καταδικάζουμε την απαγωγή, οι στρατιώτες πρέπει να απελευθερωθούν αμέσως». Και αρνήθηκε ακόμη και να σχολιάσει το βομβαρδισμό του αεροδρομίου της Βηρυτού.

Τα σχόλια περιττεύουν...

Ο υπερκομματικός

Ως υπερκομματικοί και ανεξάρτητοι εμφανίζονται μια σειρά υποψήφιοι νομάρχες και δήμαρχοι, που στηρίζονται από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, επιχειρώντας να ξεγελάσουν τους ψηφοφόρους και να αποφύγουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια έναντι των εταίρων του δικομματισμού και της πολιτικής τους. Ακόμη και ο Παν. Ψωμιάδης στην προχτεσινή συνέντευξη Τύπου στο ξενοδοχείο «Πόρτο Παλάς» στη Θεσσαλονίκη, το ίδιο ισχυρίστηκε, ενώ, τις προάλλες κάλεσε το ΠΑΣΟΚ στη διαμόρφωση κοινού ψηφοδελτίου.

Πάντως, εάν ο Π. Ψωμιάδης εμφανίζεται ως υπερκομματικός και το εννοεί στο πλαίσιο του δικομματισμού, δεν έχει κι άδικο. Οι πολιτικές διαφορές μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι πολύ λίγες και ανούσιες...

(Β)ιαστικός και (Β)λάσφημος

Μαθήματα δεοντολογίας - και δημοσιογραφίας - επιχείρησε να δώσει χτες ο Β(ασίλης) Β(ενιζέλος) με αφορμή προχτεσινό δικό του ρεπορτάζ στην «Αυγή» για τις αλλοιώσεις στοιχείων υποψηφίων στο νοσοκομείο «Ελπίς», με βάση έγγραφο του ΑΣΕΠ. Σε άρθρο του - με τίτλο «Τι ξέχασαν» - σχολιάζει τη στάση βουλευτών, συνδικαλιστών και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, γιατί, ενώ χρησιμοποίησαν τα στοιχεία για την παραποίηση, δεν αναφέρθηκαν στην «Αυγή». Και καταλήγει πικρόχολα: «Για την ιστορία, το θέμα του "Ελπίς" δεν υπήρξε ποτέ για τις εφημερίδες που κινούνται στο χώρο της ΝΔ ("Καθημερινή", "Ελεύθερος Τύπος", "Απογευματινή"), αλλά και για το ..."Ριζοσπάστη"».

Το πότε ένα Μέσο Μαζικής Ενημέρωσης θα αναφερθεί σε ένα θέμα που έφερε στο φως κάποιο άλλο Μέσο Μαζικής Ενημέρωσης είναι στη διακριτική ευχέρεια του πρώτου, με την υποχρέωσή του να αναφέρει την πηγή προέλευσης του θέματος. Και χτες ο «Ριζοσπάστης», που χρειάστηκε να αναφερθεί στο «Ελπίς», είχε αναφορά στην «Αυγή».

Βέβαια, αν ακολουθούσαμε τη λογική της «Αυγής» - ειδικά στο θέμα των διαγωνισμών του ΑΣΕΠ για τα νοσοκομεία - τότε θα έπρεπε να την εγκαλέσουμε, γιατί στις 3.3.2006 δεν αναπαρήγαγε, ως θέμα, ένα αποκαλυπτικό δημοσίευμα του «Ριζοσπάστη» της προηγούμενης μέρας με τίτλο: «ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ: "Καραμπόλες" και ομηρία στις προσωρινές λίστες», όπου υπήρχαν αρκετά στοιχεία για διάφορες μεθοδεύσεις που γίνονται. Δεν το κάναμε, ούτε θα το κάνουμε. Απλώς, σημειώνουμε ότι το αντι-ΚΚΕ ντελίριο μετατρέπει κάποιους σε (Β)ιαστικούς κήνσορες και (Β)λάσφημους κριτές των πάντων...

Αποκαλυπτική ικανοποίηση

«Προς τη σωστή κατεύθυνση» βρίσκει ο πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου της Αθήνας ότι κινείται το νομοσχέδιο για τις ανώνυμες εταιρείες που έδωσε στη δημοσιότητα προχτές η κυβέρνηση. «Θεσπίζονται ρυθμίσεις που διευκολύνουν τις επιχειρηματικές επιλογές των ενδιαφερομένων για την ίδρυση και λειτουργία επιχειρήσεων», εκτιμά μεταξύ άλλων. Ε, όταν οι εμποροβιομήχανοι δηλώνουν ικανοποιημένοι από νομοθετικές ρυθμίσεις και ο πιο ανυποψίαστος καταλαβαίνει πού πάει το πράγμα.

Δεν είναι απλά εμπαιγμός

Δεν είναι ανοησία, δεν είναι ούτε, απλά, εμπαιγμός. Είναι συνειδητή ταξική επιλογή. Αυτό, και τίποτα λιγότερο, σηματοδοτεί η προχτεσινή προκλητική τοποθέτηση του υφυπουργού Απασχόλησης, Γεράσιμου Γιακουμάτου, στη Βουλή, όταν, ξεπερνώντας κάθε όριο, ισχυρίστηκε πως ο τραγικός θάνατος της εργάτριας στη «ΣΟΚΟΤΑΜΠ» ήταν κάτι που ...«έτυχε», ενώ εκείνη περίμενε το λεωφορείο! Παρά το ότι έχει βοήσει ο τόπος για το κάτεργο όπου οι εργάτες πέφτουν λιπόθυμοι σαν τα κοτόπουλα από την ανυπόφορη θερμοκρασία και υγρασία, εκεί όπου ο εργοστασιάρχης απαγόρευε να πάει κανείς για νερό εκτός ώρας διαλείμματος... Ο υφυπουργός, που τυχαίνει να είναι και γιατρός του ΙΚΑ, όχι μόνον «έσβησε» την αλήθεια, αλλά μίλησε και για συνεχείς ελέγχους, ισχυριζόμενος δηλαδή, ούτε λίγο - ούτε πολύ, ότι το υπουργείο μια χαρά κάνει τη δουλιά του. Ωστόσο, τα 6.044 εργατικά «ατυχήματα» που καταγράφηκαν το 2005, η πτώση κατά 50% των προστίμων που επιβλήθηκαν στη διετία 2003-2005, αποδεικνύουν ότι οι ...«παρατηρήσεις» του υπουργείου δεν είναι παρά στάχτη στα μάτια.

Για τον υφυπουργό, την κυβέρνηση της ΝΔ, μα, πάνω απ' όλα, την τάξη για την οποία δουλεύει, ο εργάτης δεν αποτελεί παρά ένα γρανάζι στην παραγωγική μηχανή, που πολλαπλασιάζει τα πλούτη της ολιγαρχίας. Αν το γρανάζι σκουριάσει, απλά, πετιέται και αντικαθίσταται. Αυτό που προέχει είναι όχι μόνο να μη σταματήσει να λειτουργεί η μηχανή, αλλά να κινείται όλο και πιο γρήγορα. Γι' αυτό νομοθετούν τη δουλιά για 5, για 9, για 13 ώρες τη μέρα, για όσο και όπως έχει ανάγκη η εργοδοσία. Γι' αυτό, όταν οι εργάτες ζητούν προστασία από την εργοδοτική αυθαιρεσία, μπλε και πράσινες κυβερνήσεις απαντούν «μα, πώς να παρέμβουμε, είναι ιδιωτική επιχείρηση»! Γι' αυτό, κοντεύουν τους 70 οι εργάτες κι οι εργάτριες, που απ' την αρχή της χρονιάς ξεψύχησαν μέσα ή έξω απ' τα κρεματόρια, όπου τους στέλνουν για να βγάλουν μεροκάματο. Γι' αυτόν ακριβώς τον ίδιο λόγο, η εργατική τάξη πρέπει να βγάζει τα δικά της συμπεράσματα, κάθε μέρα, κάθε ώρα, να κάνει την οργή για τις ωμές δολοφονίες, συνειδητή ταξική αντεπίθεση.

Αντί επιλόγου, παραθέτουμε αυτούσια τη χτεσινή επιστολή του αναγνώστη μας Νίκου Ιωαννίδη: «Ωραία, πολύ ωραία! Ο θάνατος της άτυχης εργάτριας στο εργοστάσιο της "Σοκοτάμπ" (εργοδοτικό έγκλημα), που οφείλεται στις άθλιες συνθήκες εργασίας (θερμοκρασία 50 βαθμών, μεγάλη υγρασία κλπ.), κατά τους ισχυρισμούς του κ. υπουργού, δεν ήταν "εργατικό ατύχημα", μιας και η θανούσα δεν κατέληξε μέσα στο χώρο εργασίας της. Συγνώμη, αλλά αυτός ο ισχυρισμός μού έφερε στη μνήμη τους ισχυρισμούς αρμοδίων την περίοδο της χούντας. Οταν κάποιος κρατούμενος αγωνιστής νοσηλευόμενος σε νοσοκομείο βρισκόταν στα τελευταία του, του καρφίτσωναν στο στήθος ένα "χαρτί - απολυτήριο" και τον μετέφεραν σε διπλανό θάλαμο μη κρατουμένων. Μετά το θάνατό του, ισχυρίζονταν ότι πέθανε ελεύθερος»...

Αναστασία ΜΟΣΧΟΒΟΥ

Τα ... υπέρμετρα

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ εννοούν η Ντ. Μπακογιάννη και ο Γ. Βαληνάκης, όταν ζητούν από το Ισραήλ «να αφήσει την υπέρμετρη βία» στο Λίβανο με δημόσιες δηλώσεις τους; Θεωρούν ότι πρέπει να ασκεί βία με ...μέτρο; Και ποια είναι αυτή;

Μήπως καταλήγουν στη θέση του Γιώργου Παπανδρέου, που λέει ότι πρέπει τώρα να ανοίξει ...διάλογος με το Ισραήλ, ενώ οι στρατιωτικές του δυνάμεις έχουν καταλάβει όλο το νότιο Λίβανο;

`Η, μήπως, όλοι αυτοί ...ξέρουν καλύτερα από τον μέσο Ελληνα, που βλέπει ξεκάθαρα ότι το Ισραήλ (με τις πλάτες των Ηνωμένων Πολιτειών και της ΕΕ) έχει για μια ακόμη φορά αιματοκυλήσει τη Μέση Ανατολή;

Και καλά με τη βία. Με το δίκιο και το άδικο, τι γίνεται; Πού βρίσκεται και ποιος το έχει; Απ' όσα ξέρουμε, κανείς δεν αμφισβητεί τη βία που άσκησε ο Δαβίδ στον Γολιάθ. Ολοι, όμως, ακόμη και οι χειρότεροι εχθροί των Παλαιστινίων, τον έχουν ως πρότυπο γενναιότητας και ηρωισμού...

ΠΟΙΕΣ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ έχει ο υπουργός Εργασίας Σάββας Τσιτουρίδης, περιδιαβαίνοντας τη χώρα και υποσχόμενος θέσεις εργασίας; Εχουμε την εντύπωση ότι προσπαθεί να μπαλώσει αυτά που δεν μπαλώνονται.

Μάλλον ατυχής, όμως, η επιλογή του να επισκεφθεί την Πάτρα, προκειμένου να ανακοινώσει «θέσεις εργασίας» επιδοτούμενες από τον ΟΑΕΔ.

Ξέρετε, από αυτές που οι εργοδότες τρίβουν τα χέρια τους, μόλις τις ακούνε, γιατί παίρνουν παχυλές επιδοτήσεις και στη συνέχεια ...μην τους είδατε.

Αν δεν το γνωρίζει ο υπουργός, η Πάτρα είναι μια πόλη, για την οποία η λέξη «ανεργία» σημαίνει πολύ περισσότερα από μια ...στατιστική αναφορά της Γιούροστατ. Οι πολιτικές της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ τα τελευταία 25 χρόνια τη «διέλυσαν» ίσως περισσότερο από κάθε άλλη.

Αλλά, εδώ που τα λέμε, πού να πάει και ο Σάββας Τσιτουρίδης να τα πει αυτά; Μήπως να περάσει τον Πατραϊκό και να ανέβει προς τα πάνω στην Αιτωλοακαρνανία των κατεστραμμένων καπνοπαραγωγών και την Ηπειρο της εγκατάλειψης;

Παπαγεωργίου Βασίλης

`Η, μήπως, να περάσει από ...τα μέρη του στη Μακεδονία, η οποία αναδεικνύεται ως η περιοχή της αποβιομηχάνισης γι' αυτήν τη δεκαετία; Δε θα του το συνιστούσαμε καθόλου.

Ο πιο πιστός «εταίρος»...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Με επιστολή προς τους «κοινωνικούς εταίρους», ανάμεσά τους και τη ΓΣΕΕ, η κυβέρνηση ζήτησε προχτές εντός τριών μηνών να καταθέσουν τις απόψεις τους σχετικά με την ενοποίηση των Επικουρικών Ταμείων. Πρόκειται για μια ακόμα αντιδραστική πρόβλεψη του νόμου 3029/02 του ΠΑΣΟΚ, που στόχο έχει να εξομοιώσει προς τα κάτω τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα των εργαζομένων. Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση προχωράει ταχύτατα στην πλήρη εφαρμογή του «νόμου Ρέππα», τον οποίο άλλωστε ποτέ δεν έπαψε να εκθειάζει για τις αναντικατάστατες υπηρεσίες του στην αντιασφαλιστική επίθεση. Πρόβλεψη του ίδιου νόμου είναι και το πετσόκομμα των ΒΑΕ που βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη.

Το αξιομνημόνευτο, βέβαια, δεν είναι μόνο η επιστολή της κυβέρνησης. Αυτό που αξίζει να σχολιαστεί είναι και η στάση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, η οποία απέφυγε να βγάλει έστω και μια ανακοίνωση για το ζήτημα, διοχετεύοντας στον Τύπο ότι η κυβέρνηση πρέπει να... αποσαφηνίσει τη θέση της και να αποφευχθούν τα επικοινωνιακά παιχνίδια. Με άλλα λόγια, «βουρ στον πατσά» για ένα ακόμα χτύπημα στα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων. Αναμενόμενο θα σκεφτεί κανείς, αν λάβει υπόψη του ότι η συνδικαλιστική πλειοψηφία έχει αναλάβει εργολαβικά την υπεράσπιση του 3029/02 και στην εφαρμογή του από την κυβέρνηση της ΝΔ έχει αναδειχτεί στον πιο πιστό «εταίρο»...

Η λύπη του υπουργού

«Ενώ αυτό το νοσοκομείο (σ.σ. της Λευκάδας) παρέχει καλές υπηρεσίες στην τοπική κοινωνία, οι συνθήκες κάτω από τις οποίες οι εργαζόμενοι αλλά και οι ασθενείς τυγχάνουν περίθαλψης, λυπάμαι που θα το πω, είναι πολύ κακές». Αυτό ήταν το συμπέρασμα - όπως δήλωσε ο ίδιος - του υπουργού Υγείας Δημήτρη Αβραμόπουλου κατά τη χτεσινή περιοδεία του στη Λευκάδα.

Μέρος της τριτοκοσμικής κατάστασης - σύμφωνα με δική του, πάλι, παλιότερη έκφραση - στα δημόσια νοσοκομεία είναι και οι κακές συνθήκες στη Λευκάδα. Ολα τα δημόσια νοσοκομεία δουλεύουν με ελάχιστο προσωπικό - που έφτασε στα όριά του - και με απίστευτους μισθούς, όπως έχει διαπιστώσει επανειλημμένα και ο ίδιος ο υπουργός Υγείας.

Το θέμα είναι ότι τα προβλήματα αυτά θα χειροτερεύσουν - τόσο για τους εργαζόμενους όσο και για τους ασθενείς στα νοσοκομεία - απ' την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, για την οποία ο Δημήτρης Αβραμόπουλος δεν εκφράζει καμιά λύπη, αλλά την υπηρετεί, την υπερασπίζεται και την εφαρμόζει με αξιοσημείωτη συνέπεια.

Ανελέητοι ... παρατηρητές

Από τις αλλεπάλληλες ανατιμήσεις, τόσο αυτές που γίνονται, ούτως ή άλλως, καθημερινά ελέω «ελεύθερης αγοράς», όσο κι απ' αυτές για τις οποίες επιχειρηματίες όλων των κλάδων προετοιμάζουν την κοινή γνώμη, επικαλούμενοι την άνοδο της τιμής του πετρελαίου και των πρώτων υλών, δεν έμεινε αλώβητο και το ψωμί. Ηδη, εκπρόσωποι των αρτοποιών αυτές τις μέρες υποστηρίζουν ότι, επειδή αυξήθηκαν οι πρώτες ύλες τους, πρέπει οι καταναλωτές να περιμένουν όπου να 'ναι να αυξηθεί και η τιμή του ψωμιού - ακολούθως και όλων των αρτοποιημάτων, ειδών ζύμης κλπ. - κατά 10% τουλάχιστον. Πάντως, οι κυβερνώντες δε χάνουν ευκαιρία να δηλώνουν ...ανελέητοι κυνηγοί των κερδοσκόπων. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι παραμένουν ανελέητοι ...παρατηρητές τους!

Βαφτίζουν αλληλεγγύη τη φιλανθρωπία

«Κοινωνικό έργο» βάφτισαν τη φιλανθρωπία η πρόεδρος της Υπερνομαρχίας Αθηνών - Πειραιά, Φ. Γεννηματά και ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, κατά την προχτεσινή υπογραφή Μνημονίου Συνεργασίας, που προβλέπει τη χρηματοδότηση τεσσάρων έργων που αφορούν άπορους ηλικιωμένους, άστεγους, μετανάστες και παιδιά.

Οι δύο πλευρές θεώρησαν, ότι με το Μνημόνιο επισφραγίστηκε η μέχρι τώρα συνεργασία τους για θέματα κοινωνικής πολιτικής, όπως προφανώς βαφτίζεται η προσωρινή ψευτο-ανακούφιση κάποιων ανθρώπων από το άγχος της επιβίωσης. Κάτι δηλαδή σαν τη φιλανθρωπία των πλούσιων κυριών, που μεταξύ τσαγιού και βουτήματος, κάνουν και κάποιες δωρεές...

Η πραγματική αλληλεγγύη, όμως, δεν έχει καμία σχέση με τέτοιες πράξεις. Ισα ίσα που αυτές υπάρχουν, όσο συντηρείται το εκμεταλλευτικό σύστημα ανθρώπου από άνθρωπο. Αν πραγματικά θέλει να ασκήσει αλληλεγγύη η υπερνομαρχία θα πρέπει να συγκρουστεί με την εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική. Αντίθετα βλέπουμε να τη στηρίζει, ζητώντας φόρους σε βάρος των εργαζομένων, ελαστικές σχέσεις εργασίας, επικροτώντας τις συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα κλπ. Μ' άλλα λόγια, να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω λάδι...

Η συμμορία «G8»

H κορυφή της πυραμίδας του ιμπεριαλιστικού συστήματος οι ηγέτες των οκτώ πλουσιότερων χωρών του καπιταλιστικού κόσμου συναντιούνται από σήμερα στο Λένινγκραντ. Πρόκειται για την Ομάδα των 8 ή όπως έχει καθιερωθεί να λέγεται «G8». Δεκαπέντε χρόνια μετά την ανατροπή της Σοβιετικής Ενωσης, η Ρωσία περνάει τελικά τις εξετάσεις του ισχυρού καπιταλιστή, ικανού όχι μόνο να συμμετάσχει σε μια τέτοια συνάντηση, αλλά και να τη φιλοξενήσει.

Η ημερήσια διάταξη, οι προδημοσιεύσεις, οι επίσημες δηλώσεις εκείνων που συμμετέχουν αποκαλύπτουν για άλλη μια φορά την εσωτερική λειτουργία του ιμπεριαλιστικού συστήματος. Δηλαδή το γεγονός πως σαν συμμορία ληστών σχεδιάζουν όλοι μαζί τη ληστεία, αλλά πάντα τα σπάνε στη μοιρασιά. Ετσι κι εκείνοι που συμμετέχουν στη «συμμορία των 8» σαν εκπρόσωποι του κεφαλαίου των χωρών τους είναι απόλυτα σύμφωνοι όσον αφορά την υποταγή και την εκμετάλλευση των λαών, αλλά την ίδια ώρα συγκρούονται για το ποιος θα αρπάξει το μεγαλύτερο κομμάτι.

Φυσικά αυτή η κεντρική συμφωνία με τις ταυτόχρονες διαφωνίες ποτέ δε φαίνεται «με γυμνό μάτι». Καμουφλάρεται πίσω από άσχετα ζητήματα που αναδείχνονται από τη διπλωματική γλώσσα σε πρωτεύοντα. Για παράδειγμα, αν και οι συμμετέχοντες στη «G8» είναι ομόφωνοι στη σκλήρυνση των εργασιακών σχέσεων, δηλαδή της εκμετάλλευσης και σ' αυτή την κατεύθυνση σπρώχνουν το σύνολο των πολιτικών κατευθύνσεων (π.χ. Παιδεία, Ασφαλιστικό κ.ά.) την ίδια ώρα αναδείχνουν κάποιες τάχα «διαφωνίες» για να καμουφλάρουν τις πραγματικές. Αλίμονο, για παράδειγμα, όλος ο πόνος των ΗΠΑ και των Βρετανών να είναι «η δημοκρατία στη Ρωσία», έτσι όπως έχουν εντείνει την προπαγάνδα τους τελευταία... 'Η σιγά μην το πρόβλημα του Πούτιν και της Ρωσίας να είναι να επιταχυνθούν οι διαδικασίες για καινούρια συμφωνία για τους εξοπλισμούς...

Πίσω από αυτές τις φραστικές αντιπαραθέσεις βρίσκεται η πραγματικότητα των παλαιών και καινούριων αγορών και των δυνατοτήτων εκμετάλλευσης και κερδοφορίας. Ετσι, καθόλου τυχαία, ουσιαστικά κύριο θέμα στην ημερήσια διάταξη της συνάντησης της «G8» είναι το ενεργειακό. Εκεί βρίσκεται μια από τις κύριες πηγές του εσωτερικού ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού. Ποιος ελέγχει τις πηγές, τους αγωγούς, αλλά και τους δρόμους, που περνάει το πετρέλαιο και τα προϊόντα του. Τότε είναι που αυτόματα αποκτούν νόημα, για παράδειγμα, τα σχέδια για την «Ευρεία Μέση Ανατολή», η τωρινή σφαγή των Παλαιστινίων, ο καημός των ΗΠΑ για «δημοκρατία» στις ισλαμικές χώρες, το ενδιαφέρον της ΕΕ για την Αφρική, οι «πορτοκαλί» και όποιας άλλης απόχρωσης «επαναστάσεις»...

Οπως σε κάθε ιμπεριαλιστική σύναξη έτσι και στη Ρωσία αυτές τις μέρες, θα γίνει άγριο «dare - avere» (δώσε - πάρε). Η κατάληξη θα είναι σχετική με το δεδομένο συσχετισμό στο εσωτερικό του εκμεταλλευτικού συστήματος από τη θέση που έχει ή διεκδικεί κάθε ξεχωριστός ιμπεριαλιστής στην πυραμίδα. Σε κάθε περίπτωση, οι λαοί δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα της ιμπεριαλιστικής συναλλαγής. Χάνουν έτσι και αλλιώς όσο υπάρχει το σύστημα της εκμετάλλευσης. Θα κερδίσουν μόνο με την οριστική ανατροπή του.